Este documento proporciona una lista de gentilicios (adjetivos de nacionalidad) de diferentes regiones, países y ciudades de todo el mundo, incluyendo Europa, Asia, África, América y Oceanía. Se enumeran los gentilicios de las provincias y comunidades autónomas de España, así como de países y regiones de otros continentes.
Este documento proporciona una lista de gentilicios (adjetivos de nacionalidad) de diferentes regiones, países y ciudades de todo el mundo, incluyendo Europa, Asia, África, América y Oceanía. Se enumeran los gentilicios de las provincias y comunidades autónomas de España, así como de países y regiones de otros continentes.
Este poema elogia a beleza e qualidades da amada do poeta, afirmando que ela é superior a todas as outras mulheres. O eu lírico roga a Deus que o deixe rever sua amada cedo, pois só ela pode trazer paz ao seu coração atormentado pela saudade. A forma é uma cantiga de mestria com três estrofes decassilábicas seguindo o esquema abbacca.
Este documento resume las características de las cantigas de amigos, composiciones líricas de la literatura galaico-portuguesa. Generalmente eran canciones escritas por autores cultos que imitaban el estilo popular y en las que una mujer enamorada expresa sus sentimientos de amor o ausencia. Se desarrollaron a partir del siglo XII y destacan por su uso de la naturaleza y la identificación del yo poético con el paisaje para preguntar por el amigo ausente. Se diferencian de las cantigas
Las Cantigas de amigo son composiciones líricas del noroeste peninsular con orígenes en la poesía trovadoresca. Datan de los siglos XII-XV y sus principales autores fueron Martín Codax, Airas Nunes y Pero Meogo. Se caracterizan por ser breves, sencillas y estar escritas en gallego-portugués desde la perspectiva femenina sobre temas amorosos y la naturaleza.
Rúbrica para a avaliación de traballos de Lectura (2º Ciclo ESO)Román Landín
Rúbrica para a avaliación de traballos de lectura (2º Ciclo ESO). Departamento de Lingua Galega do CPI Manuel Padín Truiteiro de Soutomaior (Curso 2015-2016).
1. OMENTARIO DA CANTIGA MEDIEVAL
QUER`EU EN MANEIRA DE PROENÇAL
Quer 'eu en 'maneira de proençal
fazer agora un cantar d'amor
e querrei muit'i loar mha senhor,
a que prez nem fremusura non fal,
nen bondade, e mais vos direl en:
tanro a fez Deus comprida de ben,
que mais que rodas las do mundo val.
Ca mha senhor quiso Deus fazer tal
quando a fez, que a fez sabedor
de todo bê e de mui grâ valor
e cô tod'est [o] é mouito comunal,
ali u deve, er deu-lhi bô sen
e des i nô lhe fiz pouco de ben,
quando nô quis que l'outra foss'igual.
Ca en mha senhor nûca Deus pos mal,
mas pos i prez e beldad'e loor
2. e falar mui bê e riír melhor
qu' outra molher; des i é leal
muit, e por esto nô sei oj eu quê
possa compridamente no seu bê
falar, ca nô á, tra lo seu ben, al.
Don Dinis
1 - Nesta cantiga de influencia provenzal,
Identifica os provenzalismos
o
Explica a influencia provenzal.
o
2 - Fala das cualidades da senhor provenzal.
3 - Fala da actitude do poeta.
4 - Fala da cultura trobadoresca provenzal, e a súa influencia.
1.1) Trátase dun texto provenzal porque o autor di que desexa imitar ós
provenzais louvando á dama. Aquí a influencia provenzal atópase en que non
aparace as características típicas da lírica galegoportuguesa como é o tema da
coita (sufrimento) ou o amor sen correspondencia, pero si aparece o
optimismo provenzal como é a louvanza.
Os provenzalimos típicos da lírica galegoportuguesa son:
SEN: v.12 cobra III.
COR Non aparece
PREZ v.3 cobra I. , v.16 cobra III.
GREU Non aparece.
1.2) Esta influencia pódese explicar a partir do século XII cando os trobadores
galegopotugueses comezan a imitar a moda literaria que vén de Provenza, que
influirá sobre todo nas cantigas de amor. Esta influencia notarase na
concepción do amor cortés que mostra o amor como algo ideal en que o
namorado está sometido á dama quen aparece distante, os namorados
pertencen á clase aristocrática, e é frecuente o amor adúltero onde non
aparece o nome da amada. Todas estas características reflexan unha
sociedade que sen dúbida debería de ser moi importante como o era a
3. provenzal, que interpretaba nas cortes señoriais e traspasou os Pirineos ata
chegar a Galicia por medio dos seguintes camiños, entre outros:
- O camiño de Santiago, que recorría de Francia a Santiago.
- Os monxes de Cluny, que pocedían de Francia.
- Os nobres franceses que viña a pelexar nas cruzadas da Reconquista.
2) As cualidades no ámbito físico comeza na primeira cobra, coa louvanza da
fremosura e continua referencias ás cualidades da dama ( prez v.4 ). Esta
fermosura faille tan diferente ás demais que parece sobrenatural, como
expresa a comparación dos dous últimos versos da primeira cobra cando di
que a fixo Deus tan perfecta que vale máis que as outras mulleres.
Se ben nesta primeira cobra aparece algunha referencia ó carácter moral da
senhor como cando di que non lle falta bondade (v.4 - v.5), é na segunda
cobra onde predomina a descripción moral da dama.O autor segue facendo a
Deus como responsable das cualidades da dama, agora sabedora e de gran
valor ( v.10), así como sociable (muito comunal v.11) e sensata (bô sen
v.12).
Son estes adxetivos os que describen o aspecto sicólóxico da dama, así como
a súa forma de ser dentro dunha sociedade. Estas cualidades xa aparecían na
estrofa anterior cando nos di que é moi sociable (comunal) no senso do que
chaman saber estar. Tamén agora vólvese a louvar en conxunto as
cualidades e a fermosura: prez e beldad`e loor (v.16), e continúa coa
comparación destacando que é a que mellor fala, que ten unha bonita sorrisa
( falar mui bê e riír melhor), e mesmo que é moi leal. Características estas
imprescindibles para o saber estar : poñer boa cara, ter facilidade de palabra, e
ser leal á amizade.
3) Seguindo as leis do amor cortés, o poeta considérase totalmente sumiso a
súa dona, ben como simple suspirante, suplicante, namorado, ou amante
correspodido. Neste poema , o poeta aparece simplemente como adulador das
cualidades físicas e morais da dama. A calidade de cabaleiro móstrase por
exemplo pola mesura que lle impide pronunciar o nome da señora; tamén
móstrasenos como reverente á relixión cristiana como vemos nas continuas
referencias a Deus.
Reverencia perante a dama é tamén a actitude do poeta por mor a idealizacion
que fai das súas cualidades. Polo tanto comprobamos unha actitude
cabaleirosa e reverente coa relixión, que máis que a cristiana, é a relixión do
amor.
4) A cultura trobadoresca provenzal procedente do sul de Francia, influiu
notablemente na lírica galego portuguesa. Nesta rexión chamada Provenza, a
finais do século XI., comezou a cultivarse unha poesía que concebía o amor
como unha relixión, incluídos os mandamentos:
- supremacía da muller.
- amor fóra do casamento.
- finximiento do amor.
Esta forma de poesía púxose de moda na lírica galegoportuguesa, ben pola
semellanaza entre as cortes, ben pola forma de ser nunha sociedade onde
predomina o lirismo e onde a importancia da muller e o arte de amar como
motivo poético atraía a estas dúas culturas.
Por outra banda os cancioneiros peninsulares como os trobadores provenzais
aprenden a valorar a paisaxe, coas descripcións da primaveira, as flores de
maio, que da lugar a encontros neste tipos de paisaxes a cabaleiros que
4. requiren os amores dunha pastora. Xénero este denominado pastorela que tan
arraigo terá na literatura peninsular.
A isto hai que engadir que esta influencia veu axudada por varios factores: as
periginacións a Santiago, o paso pola península dos que ían ás cruzadas,
relacións entre príncipes (como podería ser o casamento de don Dinís coa
princesa de Aragón), relacións comerciais...
que dá como resultado a unión de dúas culturas líricas que reflexa un caracter
da sociedade medieval: o amor cortés.
[Posición anterior]