Presentación sobre Caravaggio

1. Caravaggio. Vocación de S. Mateo S. Mateo sinálase a si mesmo sorprendido ante a chamada de Xesús. O seu rostro vulgar correspóndese co dun soldado romano. As mans de Cristo S. Pedro e Mateo dirixen a nosa mirada, xunto coa liña de luz que provén do exterior, cara o outro protagonista da escea. Xesús representado en segundo termo, a pesares de ser o personaxe principal da escea, destaca gracias a luz que ilumina o seu rostro e o fai resaltar sobre o fondo escuro. O espacio libre da mesa convídanos a participar directamente na escea. A penumbra do fondo contrasta cas zonas moi fortemente iluminadas, creando os efectos tenebristas.

2. Vocación de S. Pablo Monumentalidade das figuras:o cabalo ocupa case todo o cadro, sen apenas deixar espazo á paisaxe. Isto, xunto coa representación da escea en primerísmo termo, aporta dramatismo e inmediatez á mensaxe. Composición resolta mediante liñas diagonais, na que predominan a gran aspa central e a V formada polos brazos abertos de S. Pablo. Esta posición dos brazos abre a escea a mirada do espectador e convídao a participar nela. S. Pablo, caído en terra, marca un profundo escorzo cara ó fondo, que acentúa a sencación de profundidade. A luz precedente do ceo, como un raio divino, incide violentamente sobre o corpo de S. Pablo o cabalo e o criado (únicos que ven o milagre) Fondo en plena escuridade, do que os personaxes parecen emerxer, sen que saibamos cal é a profundidade real do cadro. O contraste violento deste fondo coas zonas iluminadas, crea efectos tenebristas.

3. Crucifixión de S. Pedro S. Pedro levanta a cabeza e recibe o martirio con plena conciencia. O seu rostro, cargado de realismo, reflicte a súa orixe de estracto social baixo (era pescador) Os pés do peón, sucios e enrugada a pel, amosan (igual que o rostro de S. Pedro) o gusto de Caravaggio de escoller como modelos a xentes do pobo. A escaseza de detalles ambientais non evita que cando o pintor os inclúe, sexan tratados con gran precisión e diferencia de texturas. Mantén o gusto polo bodegón que xa amosara nas súas primeiras obras. Composición en aspa e reducir o número de personaxes ós imprescindibles para comprender a escea son características iniciadas por Caravaggio