Este documento proporciona una introducción a la flexión nominal latina. Explica las cinco declinaciones del latín y los paradigmas de sustantivos y adjetivos. Detalla las características de cada declinación, incluyendo los temas y desinencias de los casos. También cubre conceptos como la apofonía y la pérdida de consonantes en la tercera declinación.
Este documento presenta una introducción a las lenguas indoeuropeas. Explica que en el siglo XIX, lingüistas como Rask y Bopp demostraron mediante el análisis del léxico y la gramática que muchas lenguas de Europa y Asia comparten un origen común en una antigua lengua proto-indoeuropea. A continuación, describe las principales ramas de las lenguas indoeuropeas en Asia y Europa, así como algunas lenguas no indoeuropeas habladas en Europa.
Con esta presentación quixemos facer un percorrido polas cidades italianas máis significativas, prestándolle especial atención ás pegadas deixadas polos romanos da época antiga.
Este documento proporciona una introducción a la flexión nominal latina. Explica las cinco declinaciones del latín y los paradigmas de sustantivos y adjetivos. Detalla las características de cada declinación, incluyendo los temas y desinencias de los casos. También cubre conceptos como la apofonía y la pérdida de consonantes en la tercera declinación.
Este documento presenta una introducción a las lenguas indoeuropeas. Explica que en el siglo XIX, lingüistas como Rask y Bopp demostraron mediante el análisis del léxico y la gramática que muchas lenguas de Europa y Asia comparten un origen común en una antigua lengua proto-indoeuropea. A continuación, describe las principales ramas de las lenguas indoeuropeas en Asia y Europa, así como algunas lenguas no indoeuropeas habladas en Europa.
Con esta presentación quixemos facer un percorrido polas cidades italianas máis significativas, prestándolle especial atención ás pegadas deixadas polos romanos da época antiga.
Tradución ao galego dunha presentación do prof. Tomás Pérez Molina, onde nos achega ao contexto histórico en que se desenvolveu a arte barroca (ss. XVII e principios do s. XVIII)
O latín lingua flexiva. Linguas sintéticas e analíticas. Categorías gramaticais. Flexión nominal, pronominal e verbal. Orde de palabras e concordancia.
Romanos e a morte 1.4 (revisada outubro 2012)Dives Gallaecia
Ritos funerarios, actitude ante a morte, aras e estelas funerarias en Galicia, a morte en Internet, Léxico da morte, latinismos, Requiem de Mozart, enredando, Ligazóns.
1. AS LENDAS DA
ANTIGA ROMA
Galería de imaxes
Álvaro P. Vilariño. Versión 1.0 dec.2012
2. ENEAS
Eneas foxe dunha Troia en chamas, levando nos ombros ó seu pai Anquises. O
neno ós pés de Eneas é o seu fillo Ascanio, tamén chamado Iulo, que dará nome
á gens Iulia, á que pertencían Xulio César e o emperador Augusto. Tamén
Creúsa, muller de Eneas, quere acompañar ó seu marido, pero morrerá no
desorde e confusión da batalla. (Federico Barocci, "Eneas foxe de Troia", 1598)
3. A LOBA
A pesares dos intentos de Amulio por privar de descendencia á súa sobriña Rhea
Silvia, o deus Marte xaceu coa rapaza, quen deu a luz a dous xemeos. Amulio
enviou a Silvia ó carcere e ordenou a un servo abandoar ós recén nacidos nas
augas do Tíber, pero a cesta quedou enganchada na ribeira e os nenos foron
criados por unha loba. (Agostino, Annibale e Ludovico Carracci, "Rómulo e Remo
criados pola loba", 1590-1592)
4. RÓMULO E REMO
Laurencia, a muller de Faústulo, acolle ós dous xemeos. Tito Livio recorda unha
antiga versión do mito segundo a cal Laurencia era apodada "a loba", de ahí a
orixe da lenda dos dous rapaces criados polo animal consagrado a Marte.
(Sebastiano Ricci, "A infancia de Rómulo e Remo", 1706-1707)
5. AS SABINAS
As mulleres sabinas foron raptadas por Rómulo no transcurso dun convite para
poboar a cidade de recente fundación. Semellante idea provocou unha sanguenta
guerra en medio da cal as mulleres sabinas interpuxéronse entre os dous bandos
implorando o cese de hostilidades (Nicolás Poussin, 1637-1638 ).
6. LUCRECIA
Nobre dama romana, esposa de Colatino. Despois de ser forzada por Sexto
Tarquinio, o fillo do rei, mandou chamar ó seu pai e ó seu esposo, e tras facelos
xurar vinganza, quitouse a vida cravándose un puñal.(Lucas Cranach o vello,
"Lucrecia", 1533)
7. SEXTO TARQUNIO E
LUCRECIA
Sexto Tarquinio ameaza a Lucrecia, lanzándose contra ela armado cun puñal.
Dille que se non cede ós seus desexos matará a un escravo e deixaraa xunto o
seu cadáver. Así pensaríase que Lucrecia fora sorprendida en adulterio na
compaña dun servo. Sen saída, Lucrecia cederá por fin ós desexos de Sexto.
(Tiziano, "Tarquinio e Lucrecia", 1570)
8. OS HORACIOS
Na guerra entre Roma a a veciña Alba Longa (s. VII a.C.), ambas cidades deciden
de mutuo acordo confiar o resultado da batalla ó combate entre 6 irmáns xemeos,
de idade e valor semellantes: 3 Horacios, romanos, e 3 Curiacios, albanos. No
cadro aparecen os tres Horacios xurando fidelidade á patria, coas espadas en
alto. O único supervivinte foi un dos Horacios, e a victoria foi para Roma. (J.-Louis
David, "O xuramento dos Horacios", 1784)
9. MUCIO SCÉVOLA
Asediada Roma polo rei etrusco Porsena, o xove romano logrou introducirse no
campamento inimigo decidido a matar ó rei, pero ó chegar alí matou a un escriba
por erro (no cadro, ó lado do rei). Capturado e levado ante Porsena Mucio puxo a
man dereita nun braseiro para demostrarlle ó rei o pouco que lle importaba a vida.
Porsena, impresionado, liberou ó romano. Desde ese día foi chamado Scevola, é
dicir, "o zurdo". (Hans Baldung Grien, "Mucio Scevola", 1515)
10. MUCIO SCÉVOLA II
O nobre romano introduce a súa man dereita no lume ante a mirada atónita do rei
etrusco Porsena. (Sebastiano Ricci, "Mucio Scevola", 1684-1685).
11. MARCO CURCIO
Di Tito Livio que un día abreuse unha gran greta no Foro, e por máis que o
intentaban non conseguían pechala. Os adiviños dixeron que o abismo só se
pecharía coa cousa máis importante para Roma. O xove Marco Curcio, sostendo
que a cousa máis importante para a cidade era o valor e as armas, chimpouse ó
vacio co seu cabalo. Na súa honra a greta foi chamada "Burato de Marco Curcio".
(Benxamín Robert Haydon, "Marco Curcio lánzase ó abismo", 1836-1842)
12. DECIO MUS
Fronte ó incerto do resultado da batalla ente romanos e samnitas (s. IV a.C), o
consul Decio Mus pregunta ó sacerdote como debía de sacrificarse polas lexións.
O sacerdote sométeo a un solemne ritual, consagrándoo ás divindades infernais.
Decio lánzase só contra os inimigos e morre, sen embargo os romanos venceron
na batalla.(Decio Mus consulta o oráculo, manufactura de Bruselas, 1616-1642)