Paningin, Maikling Kwento

2.  ang may-akda ay sumasanib sa isa sa mga tauhan na siyang
nagsasalaysay ng kwento sa pamamagitan ng unang
panauhang “ako”.
PANINGING PANARILI – isang paraan ng pagsulat na sa
pamamagitan ng daloy ng kamalayan o “stream of
consciousness”. Sumusulong ang kwento sa pamamagitan ng
paglalahad ng may-akda na ang isipan at damdamin ay naaayon sa
damdamin at kaisipan ng isang tauhan lamang. Isinasalaysay ang
kwento sa pamamagitan ng unang panahunan (first person).
Gayunman hindi ginagamit ang panghalip na “ako”.

3. Halimbawa: “ Suyuan sa Tubigan”
ni Macario Pineda
Sumisilip pa lamang ang araw nang kami'y lumusong sa landas
na patungo sa tubigan ni Ka Teryo. Nakasabay namin si Ka Teryo.
Nakasabay namin sa Ka Albina, na kasama ang dalaga niyang si Nati at
ang kanyang pamangking si Pilang. Ang tatlo'y may sunong na mga
matong ng kasangkapan at pagkain.

4.  ang nagkukwento ay gumagamit ng pangatlong panauhan na
malayang nagsasalaysay ng mga pangyayari sa kwento. Ang
nagsasalaysay ay maaaring pumasok sa isipan at damdamin ng
mga tauhan at sabihin sa bumabasa kung ano ang kanilang iniisip
o nadarama. Nabibigyan din ng puna at pakahulugan ang kilos ng
mga tauhan. Nasasabi ng nagsasalaysay ang lahat ng gusto niyang
sabihin o itago ang nais niyang itago.

5. Halimbawa: “Alsado”
ni Reynaldo A. Duque
Namimitak na ang bukang-liwayway. Hindi pa nahahawi ang makapal
na dagim na nakatalukbong sa paligid. Malagablab ang ginantsilyong
apoy ng siga sa harap ng dap-ayan. Hindi pa nakatilaok nang tatlong
ulit ang mga labuyo nang madaling- araw na iyon ngunit gising nang
lahat ang halos ng mga taga-Baugen. Matatandang lalaki.Matatandang
babae. Mga bata. Ang kabataan. Para silang mga guyam na sunod-
sunod na nagtungo sa dap-ayan.

6.  ang tagapagsalaysay ay nagsisilbing kamera o malayang nakalilibot
habang itinatala nito ang bawat nakikita at naririnig. Ang
tagapagsalaysay ay hindi nakakapasok sa isipan ng tauhan at hindi rin
nakapagbibigay puna o paliwanag. Tumatayong tagapanood lamang
siya ng mga pangyayari sa kwento. Nakikita niya ang ginagawa ng mga
tauhan, naririnig ang sinasabi nila , ngunit hindi niya tuwirang
masasabi ang kanilang iniisip o nadarama.

7. Halimbawa :
“Ang Nara, ang Bagyo at ang Alaala”
ni A. Sanchez Encarnacion
Pinulot ni Victor ang naligaw na dahon ng nara na nilipad sa
pasamano ng bintana, at hindi niya naunawaan kung bakit dahan-dahan
niya itong inilagay sa lukong ng malambot na palad.

8.  ang pananaw ay limitado sa isa lamang na tauhan sa
kwento. Maaaring ang pangunahing tauhan o di kaya‟y
alinman sa mga katulong na tauhan sa kwento ang
tagapagsalaysay.

9. Halimbawa:
Naguumapaw ang kasiyahan na mayroon sa aking puso sa araw ng
aking pagtatapos. Pagtatapos na matagal kong inasam sa aking buhay.
Higit kaninuman, walang papantay sa kagalakang ngayo’y nararamdaman
ng aking minamahal na ina. Sa wakas ay masusuklian ko na ang pawis at
dugo na kanyang inialay mabigyan lamang ako ng edukasyon. Alam kong
Lubos niya akong ipinagmamalaki.