2. •
Οι Αρχαίοι Αιγύπτιοι καθιέρωσαν πρώτοι τους
αγώνες δρόμου, βάδην και την πάλη, περίπου
την 3η χιλιετία π.Χ . Η Ελλάδα όμως στάθηκε η
αληθινή κοιτίδα του αθλητισμού, γιατί εκεί ο
αθλητισμός πήρε τη μορφή του ελεύθερου
ανταγωνισμού και της ευγενούς άμιλλας. Οι
πρώτοι Ολυμπιακοί Αγώνες έγιναν το 776 π.Χ,
για να κατευνάσουν οι Έλληνες την οργή των
θεών και να τους ευχαριστήσουν για τις
ευεργεσίες τους. Οι Ολυμπιακοί Αγώνες
ετελούντο κάθε τέσσερα χρόνια στον ιερό χώρο
της Ολυμπίας. Ο αθλητής που κέρδιζε στους
Ολυμπιακούς Αγώνες στεφανώνονταν με το
στεφάνι της αγριελιάς, γύριζε θριαμβευτής στην
πατρίδα του και οι συμπατριώτες του γκρέμιζαν
σ' ένα σημείο τα τείχη της πόλης, για να περάσει
από κει ο νικητής, που αναδείχθηκε
Ολυμπιονίκης. Η πόλη δεν είχε ανάγκη από τείχη
για να προασπίσει την ασφάλειά της.
3. • Από τον 4ο αιώνα π.Χ, και κατά
την περίοδο βέβαια της Ρωμαϊκής
Αυτοκρατορίας, οι όποιοι αθλητικοί
αγώνες εκφυλίστηκαν κατά πολύ και
μεταβλήθηκαν σε αιματηρούς
αγώνες του Ρωμαϊκού Ιπποδρόμου.
O Μέγας Θεοδόσιος απαγόρευσε
την τέλεση των Ολυμπιακών
Αγώνων, με την αιτιολογία ότι είχαν
προσλάβει πλέον μια καθαρά
ωφελιμιστική κατεύθυνση, με
επιδείξεις μονομάχων, θεάματα
τσίρκων και φυσικά εκτεταμένο
επαγγελματισμό, θεάματα που ήταν
ασύμβατα με την νοοτροπία του
Χριστιανισμού. Mετά τον 8ο αιώνα
μ.Χ., ο αθλητισμός ήταν μόνο για
τους ευγενείς. Το πιο σημαντικό
άθλημα ήταν οι έφιπποι ιπποτικοί
αγώνες μέχρι θανάτου.
4. • Τον 12ο αιώνα, οι άνθρωποι άρχισαν να
αγωνίζονται μεταξύ τους με πιο ειρηνικό τρόπο.
Πετούσαν μεγάλες σφαίρες, όπως ρίχνουν σήμερα
βάρη. Στην αρχή τις πετούσαν με γυμνό χέρι, σιγά-
σιγά όμως η σφαίρα αυτή άλλαξε μορφή. Από τον
16ο αιώνα, όταν πρωτοεμφανίστηκαν οι ρακέτες, οι
πρωτόγονες εκείνες σφαίρες αποτέλεσαν τις
σύγχρονες μπάλες της αντισφαίρισης. Από το 1896
με την θέσπιση των Σύγχρονων Ολυμπιακών Αγώνων,
ο αθλητισμός πήρε διαστάσεις οικονομικές, πολιτικές
και πολιτιστικές. Δημιουργήθηκαν κανόνες και
κανονισμοί για τα αθλήματα, οι φάσεις των
αγωνισμάτων, καθώς και οι εξειδικεύσεις στον τομέα
του αθλητισμού.
5. Οι άνθρωποι έχουν ανάγκη από καθημερινή
φυσική δραστηριότητα, καθώς με αυτό τον τρόπο
αναπτύσσουν τόσο τη σωματική όσο και την
ψυχική τους υγεία. Εκτός από τις σωματικές
ωφέλειες, διδάσκεται το άτομο μέσω του
αθλητισμού τη βούληση,την αντοχή, την υπομονή,
την επιμονή, την αγωνιστικότητα, την
εργατικότητα, την σιγουριά, την δύναμη και
βέβαια την κοινωνικότητα. Η συμμετοχή στα
οργανωμένα αθλήματα δίνει την ευκαιρία στους
αθλητές να βελτιώσουν τη φυσική τους κατάσταση
και να συνηθίσουν σ’ έναν τρόπο ζωής και
άσκησης που ιδανικά θα συνεχίσουν και στην
ενήλικη ζωή τους. Ο αθλητισμός δεν αφορά μόνο
στη σωματική ανάπτυξη και υγεία, αλλά και στον
τρόπο με τον οποίο το άτομο αρχίζει να
αντιλαμβάνεται τον κόσμο. Με τη συμμετοχή στα
αθλήματα ο νέος γίνεται μέλος μιας ομάδας και
μαθαίνει να επικοινωνεί ισότιμα και με κανόνες να
συμμετέχει σε μια κοινή προσπάθεια προς έναν
κοινό στόχο.
6.
7. ΜΕΙΟΝΕΚΤΗΜΑΤΑ
•
ΜΕΙΟΝΕΚΤΗΜΑΤΑ
1) Πολλές φορές οι αθλητές χωρίς να
το θέλουν τραυματίζονται άλλες
φορές λίγο και άλλες φορές πολύ.
Αυτό είναι κάτι που δυστυχώς δεν
μπορούν να το αποτρέψουν.
2) Οι αθλητές που διαλέγουν να
κάνουν πρωταθλητισμό, πολλές
φόρες χρειάζεται να
καταναλώσουν φάρμακα σε
μορφή χαπιού ή υγρού, τα οποία
τους δίνουν περισσότερη ενέργεια
με σκοπό να νικούν πιο εύκολα,
ακόμη μπορεί να χρειαστεί να
χάσουν κιλά προκειμένου να
αγωνιστούν . Ο πρωταθλητισμός,
από την άλλη μεριά όμως, έχει
ως ξεκάθαρο σκοπό τη νίκη. Από
αυτή τη διαφορά που έχει ο
αθλητισμός με τον πρωταθλητισμό
ως προς το σκοπό, προκύπτουν
και όλες οι άλλες διαφορές.
8. ΠΟΣΟΣΤΑ
41,7% ΠΑΙΔΙΑ ΠΟΥ
ΑΘΛΟΥΝΤΑΙ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ
11% ΠΑΙΔΙΑ ΠΟΥ ΑΘΛΟΥΝΤΑΙ ΜΙΑ
ΦΟΡΑ ΤΗΝ ΕΒΔΟΜΑΔΑ
16 % ΠΑΙΔΙΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΑΘΛΟΥΝΤΑΙ ΛΟΓΩ
ΤΟΥ ΟΤΙ ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΤΟΥΣ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ
ΧΡΗΜΑΤΑ
50% ΠΑΙΔΙΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΑΘΛΟΥΝΤΑΙ
20% ΠΑΙΔΙΑ ΠΟΥ ΑΣΧΟΛΟΥΝΤΑΙ ΜΕ ΤΟΝ
ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΙΣΜΟ
