3. Ο αθλητισμός είναι η συστηματική σωματική
καλλιέργεια και δράση με συγκεκριμένο τρόπο, ειδική
μεθοδολογία και παιδαγωγική με σκοπό την ύψιστη
σωματική απόδοση, ως επίδοση σε αθλητικούς
αγώνες, στο αθλητικό και κοινωνικό γίγνεσθαι .
Παράλληλα ο αθλητισμός είναι ένας κοινωνικός
θεσμός ο οποίος αντικατοπτρίζει τη δεδομένη
κοινωνία και τον πολιτισμό της. Για παράδειγμα στην
Αρχαία Ελλάδα, ο αθλητισμός στην Αθήνα θεωρούταν
κοινωνικό και πολιτισμικό αγαθό και είχε παιδαγωγικό
χαρακτήρα, ενώ αντίθετα στην Σπάρτη ο αθλητισμός
χρησιμοποιούταν για την στρατιωτική εκπαίδευση.
Ωστόσο σημαντική είναι η στρωματική διάσταση του
αθλητισμού στο πέρασμα του χρόνου. Η γενική τάση
ήταν ιδίως τον 18ο και 19ο αιώνα τα κατώτερα
κοινωνικά στρώματα να ασχολούνται με τα «λαϊκά
παιχνίδια» όπως το ποδόσφαιρο, ενώ τα ανώτερα
κοινωνικά στρώματα με τα «ευγενή αθλήματα» όπως
ήταν η ιππασία και η ξιφασκία .
4.
5. Ορισμός
Η λέξη αθλητισμός προέρχεται ετυμολογικά από τη λέξη "άθλος", που σημαίνει αγώνας,
πάλη, εντατική προσπάθεια.
Με τον όρο αθλητισμό εννοούμε την καταβολή προσπάθειας που στοχεύει στη σωματική
άσκηση και ταυτόχρονα στην καλλιέργεια της ψυχοπνευματικής υπόστασης του ατόμου,
μέσα στα πλαίσια κοινά αποδεκτών κανόνων και συνθήκες άμιλλας.
Ιστορική αναδρομή
Ο αθλητισμός στην πιο τέλεια μορφή του συναντάται στην Αρχαία Ελλάδα. Κοιτίδα του
ο ιερός χώρος της Ολυμπίας.
Στο ναό του Ολυμπίου Δία, γινόταν η περίφημη αφή της Ολυμπιακής φλόγας, που έκαιγε
σ' όλη τη διάρκεια των αγώνων. Πλήθος κόσμου μαζεύονταν στο μεγάλο στάδιο, για να
παρακολουθήσει τους αθλητές που αγωνίζονταν γενικά για να κερδίσουν ένα στεφάνι ελιάς
και πολλή δόξα απ' τους πατριώτες τους.
Κάθε εχθροπραξία σ' όλες τις πόλεις της Ελλάδας σταματούσε, δείγμα της μεγάλης
σπουδαιότητας των αγώνων που σήμαιναν πίστη και αγάπη στην ελευθερία και στη
συναδέλφωση των ανθρώπων. Τα αγωνίσματα ήταν ποικίλα και κάθε αθλητής πάλευε
ειλικρινά με όλες τις πνευματικές και σωματικές δυνάμεις για την κατάκτηση της νίκης. Η
πρώτη επίσημη Ολυμπιάδα χρονολογείται το 776 π.Χ
6.
7. Στην αρχαία Ελλάδα η γυμναστική θεωρείτο απαραίτητο
μέρος της αγωγής όλων των αγοριών, ενώ στη Σπάρτη και
των κοριτσιών. Τα αγόρια και οι άνδρες αλείφονταν με λαδί
και γυμνάζονταν και αθλούνταν γυμνοί. Εννοείται ότι οι
γυναίκες απαγορευόταν να παρακολουθούν τους αγώνες για
αυτόν το λόγο. Γενικά, όλοι οι άνδρες, είτε στις παλαίστρες
και τα γυμνάσια, είτε στους τοπικούς και πανελληνίους
αγώνες, αθλούνταν γυμνοί. Οι Έλληνες ήταν ο πρώτος λαός
που επινόησε τις ``αθλοπαιδιές΄΄ και τις ανήγαγαν σε
αγωνίσματα στα οποία οι παίκτες συναγωνίζονται. Ακόμα και
η λέξη ``αθλέω΄΄ – ``αθλώ΄΄ στην αρχαία Ελλάδα σήμαινε
είμαι αθλητής / αγωνίζομαι. Η νίκη προσέφερε τεραστία τιμή
στον αθλητή και την πόλη του, όμως δεν ήταν αυτοσκοπός και
μέσον απόκτησης κολοσσιαίων ποσών όπως γίνεται σήμερα.
Στη μινωική εποχή (2800 – 1100 π. Χ.) οι Κριτές τέρπονταν
με αθλήματα όπως τα ταυροκαθάψια, τις ακροβασίες, την
πυγμαχία, την πάλη και την σφαίρα.
