Αρχαία Ελληνικά Β΄ γυμνασίου

1. ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ Β΄ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ
ΦΥΛΛΟ ΕΡΓΑΣΙΑΣ
Ενότητα 3: Το χρέος του ιστορικού [Πολύβιος, Ἱστορίαι 1.14.4-7]
Πώς μπορεί να συμπεριφέρεται κάποιος (απέναντι σε φίλους και γνωστούς);
Ἐν μὲν ον τῷ λοιπῷ βίῳ τὴν τοιαύτην ἐπιείκειαν ἴσω ς οὐκ ἄν τις ἐκβάλλοι·
……………………………………………………………………………………………………………………………………………………………
ποιος;
Τὸν ἀγαθὸν
ἄνδρα
…………………
Τι πρέπει;
δεῖ
…………
εναι φ ιλόφ ιλον καὶ φ ιλόπατριν
……………………………………………………………………………………
συμμισεῖν τοῖς φ ίλοις τοὺς ἐχθροὺς
……………………………………………………………………………………
συναγαπᾶν τοὺς φ ίλους
……………………………………………………………………………………
πότε;
ὅταν δὲ τὸ
τῆς ἱστορίας
θος
ἀναλαμβάνη
τις,
…………………
…………………
…………………
…………………
…………………
Τι πρέπει να
κάνει;
χρὴ
………….
ἐπιλαθέσθαι
…………………………….
Ποια;
πάντω ν τῶν τοιούτω ν
……………………………………………...
Πόσες φορές;
εὐλογεῖν (πολλάκις)
…………………………….
καὶ κοσμεῖν
…………………………….
Ποιους; Πώς;
τοὺς ἐχθρούς τοῖς μεγίστοις ἐπαίνοις
………………….. …….……………………………
Πότε;
ὅταν αἱ πράξεις ἀπαιτῶσι τοῦτο,
………………………………………… ……… ……… ….
Τι άλλο πρέπει να κάνει;
ἐλέγχειν
………………………….
καὶ ψέγειν
………………………….
Ποιους; Πώς;
τοὺς ἀναγκαιοτάτους, ἐπονειδίστω ς
………………………… ..……………………
Πότε;
ὅταν αἱ τῶν ἐπιτηδευμάτω ν ἁμαρτίαι
τοῦθ’ ὑποδεικνύω σιν.
………………………………………… ……… ……… ….
………………………………………… ……… ……… ….
Τι συμβαίνει σε έναν ζωντανό οργανισμό αν του
αφαιρέσουν τα μάτια;
Ὥσπερ γὰρ ζῴου τῶν ὄψεω ν ἀφ αιρεθεισῶν
ἀχρειοῦται τὸ ὅλον,
…………………………………………………………………
…………………………………………………………………
Τι θα συμβεί, αν από την ιστορία λείψει η
αλήθεια;
οὕτω ς ἐξ ἱστορίας ἀναιρεθείσης τῆς
ἀληθείας τὸ καταλειπόμενον αὐτῆς
ἀνω φ ελὲς γίνεται διήγημα.
………………………………………………………
………………………………………………………
………………………………………………………

2. Τρίτο παράλληλο κείμενο
Λ ουκιανός, Πῶς δεῖ ἱστορίαν συγ γ ράφειν 41
Πρωτότυπο κείμενο Μετάφραση
Τοιοῦτος οὖν μοι ὁ συγγραφεὺς ἔστω –
ἄφοβος, ἀδέκαστος, ἐλεύθερος,
παρρησίας καὶ ἀληθείας φίλος, ὡς ὁ
κωμικός φησι, τὰ σῦκα σῦκα, τὴν σκάφην
δὲ σκάφην ὀνομάσων, οὐ μίσει οὐδὲ φιλίᾳ
τι νέμων οὐδὲ φειδόμενος ἢ ἐλεῶν ἢ
αἰσχυνόμενος ἢ δυσωπούμενος, ἴσος
δικαστής, εὔνους ἅπασιν ἄχρι τοῦ μὴ
θατέρῳ τι ἀπονεῖμαι πλεῖον τοῦ δέοντος,
ξένος ἐν τοῖς βιβλίοις καὶ ἄπολις,
αὐτόνομος, ἀβασίλευτος, οὐ τί τῷδε ἢ
τῷδε δόξει λογιζόμενος, ἀλλὰ τί
πέπρακται λέγων.
Τέτοιος λοιπόν, κατά τη γνώμη μου, να είναι ο
συγγραφέας, δηλαδή …………………, …………………,
…………………, …………….…………………, όπως ο
κωμικός υποστηρίζει λέγοντας «τα σύκα σύκα και τη
σκάφη σκάφη», χωρίς να εκμεταλλεύεται κάτι ούτε εξαιτίας
του …………. ούτε εξαιτίας της ……………… του, χωρίς
να λυπάται ή να νιώθει συμπόνια, χωρίς να ντρέπεται και
χωρίς να δειλιάζει, ……………… δικαστής,
…………………….. με όλους μέχρι το σημείο να μην
παραχωρεί σε άλλον κάτι περισσότερα από όσα
πρέπει, ξένος και ………………….. στα βιβλία του,
………………………., χωρίς να υποστηρίζει την
εξουσία και χωρίς να σκέφτεται τι εντύπωση θα
σχηματίσει ο ένας ή ο άλλος, αλλά λέγοντας
………………………………...