هنر معماري ایران در طول تاریخ از تداوم کم نظیري برخوردار بوده است.این هنر بیان کنندة نحوة اندیشه،جهان بینی ،باورها و
اعتقادات مذهبی و سنتهاي مردمان این سرزمین است.مسجد به عنوان طلایه دار معماري اسلامی ایران هم در بعد معماري و هم
در بعد شناختی ومعرفتی تاثیري شگرف در تدوین و تکامل انسان انجام وظیفه می نماید. با توجه به اینکه مسجد در تطورات
تاریخی شاهد تغییراتی در ساختار خود بوده والحاقاتی بدان اضافه شده است،ولی از لحاظ معنایی و کالبدي داراي بعدي یکپارچه
و هارمونی مناسب در جهت افزایش حس قدسی به بنا براي عبادت و افزایش ابعاد فرهنگی ونقش اجتماعی خویش در جامعه
اسلامی بوده است. مسجد(مطلب خان) نه تنها براي تعالی بعد روحی مناسب است بلکه جایگاهی براي نیایش و احساسی مبتنی
بر زیبایی شناسی است،زیبایی شناسی مبتنی بر دعا،اندیشه و اندیشیدن زیبا را فراروي ما قرار می دهد.انسان نماز را نه به عنوان
موجودي هبوط یافته از عرش الهی و نه به عنوان انسانی که غافل از رحمانیت ورحیمیت حضرت حق است،بلکه به عنوان
در زمین،که بر جوهر واصل خداگونۀ خویش واقف است وبه عنوان تنها موجودي که بر محور عمودي حیات « خلیفۀ الله » جانشین
کیهانی ایستاده است به درگاه باري تعالی نماز می گزارد وبا او ارتباط برقرار می سازد.
مسجد مطلب خان نیز همانند مساجد دیگر نقش فرهنگی و اجتماعی را براي خود قائل بوده ولی از لحاظ ساختاري با مساجد
دیگر تفاوتی اساسی دارد وآن هم بدون سقف بودن آن است و همانند خانه کعبه و مسجدالنبی بدون تزئینات وآمودکاري است.
مسئله اي که مطرح است نقش خود مسجد در افزایش وتعالی انسان به عنوان ساجد و عابد خداوند تاثیري شگرف و معنایی دارد.