A12 Cypriot artists GR

1. ΄Ερευνα από μαθητές και μαθήτριες της
Δ΄τάξης
Υπεύθυνες δασκάλες:
Ροδούλα Γεωργίου &Μιράντα Πασιαλούντα
Δημοτικό Σχολείο Χρυσελεούσας Κ.Β΄
Μάιος 2017

2. 1
Στέλιος Βότσης
Ο Στέλιος Βότσης (1929 – 9 Νοεμβρίου2012) ήταν
από τους σπουδαιότερους καλλιτέχνες της
Κύπρου. Σπούδασε ζωγραφική στο Saint Martin’s
School of Art, στο Sir John Cass College of Art και
στη Royal Academy στοΛονδίνο.Αποφοίτησεαπό
το Slade School of Art του Πανεπιστημίου του
Λονδίνου το 1955. Παρουσίασε το έργο του σε
πολυάριθμες ατομικές και ομαδικές εκθέσεις,
στην Κύπρο αλλά και σε χώρες όπως Ελλάδα,
Αγγλία, Ιταλία (Bienale Βενετίας), Ολλανδία,
Ινδία, Βραζιλία, Γιουγκοσλαβία, Κρακοβία,
Νορβηγία, Ισπανία, Γερμανία, Αμερική κλπ.
Εκπρόσωπος της γενιάς των Κύπριων καλλιτεχνών που εμφανίστηκαν στο προσκήνιο την περίοδο
μετά την ανακήρυξητηςΑνεξαρτησίας,οΣτέλιοςΒότσηςενσάρκωσε,μεεκπληκτικήενάργεια,μέσω
του έργουτου, τον προσανατολισμό της κυπριακής τέχνης στα διδάγματα και τις κατακτήσεις του
παγκόσμιου εικαστικού γίγνεσθαι και τη συνακόλουθη, αναπόφευκτη ρήξη της με τις τότε
παραδεδεγμένες αξίες.
Πρωτοστάτησε στηνίδρυσητουΕπιμελητηρίου Καλών Τεχνών Κύπρου (Ε.ΚΑ.ΤΕ) και διαδραμάτισε
σημαντικό ρόλο στην πορεία και στην ανέλιξη της Κυπριακής Τέχνης. Πνεύμα ανήσυχο και σε
διαρκή αναζήτηση, ο Στέλιος Βότσης δεν περιόρισε τη δράση του στην αμιγώς καλλιτεχνική
δημιουργία.Απότιςεπάλξειςτου ΕπιμελητηρίουΚαλών Τεχνών, του οποίου υπήρξε επί σειρά ετών
πρόεδρος, πάλεψε για την ευαισθητοποίηση της ευρύτερης κοινωνίας ως προς την αξία της
καλλιτεχνικής δημιουργίας.
Ο Στέλιος Βότσης ανήκε στην κατηγορία των καλλιτεχνών που
χρησιμοποιούν πολλές μορφές έκφρασης. Σαν νέος Πικάσο
παρακολουθούσε με επαγγελματικό ενδιαφέρον τις εξελίξεις στη
μοντέρνα τέχνηκαι γονιμοποιούσε το έργο του με νέες εικαστικές ιδέες.
Στα μέσα του 20ού αιώνα, όταν ωρίμαζε ο Βότσης ως καλλιτέχνης, κύρια
ροή στην τέχνη ήταν η αφηρημένη έκφραση. Ο Βότσης με το ανήσυχο
πνεύμα δεν μπορούσε να μείνει αδιάφορος στις προκλήσεις ενός
σημαντικού καλλιτεχνικού κινήματος. Εγκατέλειψε τη φιγούρα,
επηρεασμένη από τη σχολή του Γιούστον Ρόουντ, και υιοθέτησε το νέο
κίνημα με ενθουσιασμό.
Αποτέλεσμα αυτού ήταν να δημιουργήσει τα πιο εμπνευσμένα έργα
αφηρημένης τέχνης που έγιναν ποτέ στην Κύπρο! Ο Βότσης έχει μια
φρέσκια και ζωηρή φαντασία που του επιτρέπει να απλοποιεί, να
προσθέτει και να αφαιρεί από τις συνθέσεις του με άνεση και
αποφασιστικότητα. Δίνει κατανοητές λύσεις σε περίπλοκα προβλήματα
όπως ένας λαϊκός ζωγράφος. Επικοινωνεί εύκολα τα έργα του, τα οποία
είναι προσιτά σε όλους, από τον πιο αμόρφωτο γεωργό μέχρι τον
πολυμαθή καθηγητή πανεπιστημίου. Οι εικόνες εραστών, χαρταετών,
ποδηλατιστών και ανεμόμυλων μεταφέρουν το λυρικό αίσθημα λαϊκού
τραγουδιού. Οι χώροι μέσα στους οποίους ζουν είναι επίπεδοι και δίνει
στις αναπαραστάσεις δυναμική παρουσία.

3. 2
Αδαμάντιος Διαμαντής
Ο Αδαμάντιος Διαμαντής (Λευκωσία, 23 Ιανουαρίου 1900 -
Λευκωσία, 28 Απριλίου 1994) ήταν Κύπριος ζωγράφος. Από τους
σημαντικότερουςΚύπριουςκαλλιτέχνες,θεωρείταιοπατέρας της
Κυπριακής τέχνης. Έργα του σήμερα υπάρχουν σε ιδιωτικές
συλλογές αλλά και στην Εθνική Πινακοθήκη της Λευκωσίας[4]
.
Σπούδασε ζωγραφική στο Λονδίνο και ακολούθως έγινε
καθηγητής τέχνης στο Παγκύπριο Γυμνάσιο Λευκωσίας από το
1926 έως το 1962. Ήταν μέλος της εταιρίας Κυπριακών σπουδών,
συλλέκτηςέργων λαϊκής τέχνης και ιδρυτής του μουσείου λαϊκής
τέχνης Κύπρου του οποίου ήταν και πρώτος διευθυντής. Τον
συνέδεσεμεγάληφιλία μετον Γιώργο Σεφέρη,oΓιώργοςΣεφέρης
του είχε αφιερώσει το ποίημα Λεπτομέρειες στην Κύπρο.
Βραβεύτηκε το 1923 με το Α΄ βραβείο σχεδίου από το Royal College of Art του Λονδίνο[8]
. Το 1976
από την Ακαδημία Αθηνών για τις υπηρεσίες του σαν καθηγητής τέχνης αλλά και τη γενική του
προσφορά.Επίσηςτιμήθηκετο 1989 από το ΠανεπιστήμιοΑθηνών αλλά και το 1993 με το Αριστείο
Γραμμάτων και Τεχνών.
Τα έργα τουήτανεμπνευσμένα κυρίωςαπότη φύση,σημαντικότεροέργοτου θεωρείται ο πίνακας
Ο κόσμος της Κύπρου, με διαστάσεις 17,50 μέτρα μήκος και 1,75 μέτρα ύψος, που το ζωγράφισε
ανάμεσα στα 1967 - 1972. Μετά το θάνατό του, ο γιος του δώρισε τη βιβλιοθήκη του, που
περιλάμβανε 1.200 βιβλία, στο πανεπιστημίου Κύπρου[11]
.
Ενδεικτική εργογραφία
 Οι Φυτεύτριες, (1932/33)
 Ο κόσμος της Κύπρου (1967-1972)
 Οι Λεύκες της Λαπήθου
 Στο Πανηγύρι της Παναγιάς του Άρακα
 Οι Αμαξάρηδες της Ασμάλτι
 Κορίτσια της Πάφου
 Αγωνίες

4. 3
Μιχαήλ Κάσιαλος
Νάϊφζωγράφος. Γεννήθηκετο1885 στην Άσσια. Πήρελίγα
μαθήματα αγιογραφίαςστοδημοτικόσχολείοαπότοδάσκαλοκαι
αγιογράφοΚυριάκοΠιερίδη. Μέχριτο 1940 ασκούσετοεπάγγελμα
του παπουτσή
και στη συνέχεια ασχολήθηκε με τη διακόσμηση καθρεφτών, τη
ζωγραφική σε γυαλί τη κατασκευή διακοσμητικών πήλινων και
γύψινων αντικειμένων και τις απομιμήσεις αρχαίων ευρημάτων.
Γύρω στο 1957 στράφηκε προς τη ζωγραφική. Τον Αύγουστο του
1974 τραυματίστηκε από τον τουρκικό στρατό και πέθανε λίγο
αργότερα στην Λάρνακα την 30η Αυγούστου.
Το έργο του, γνήσιο και αειθαλές, αποτελεί σίγουρα μια σημαντική
κατάθεση στην παγκόσμια ιστορία της απλοϊκής τέχνης και
κατατάσσειδικαιωματικά τον Κάσιαλο ανάμεσα στους μεγάλους νάϊφ καλλιτέχνες της Ευρώπης».
Έχει παρουσιάσει το έργο του σε ατομικές και ομαδικές εκθέσεις στη Κύπρο και στο εξωτερικό.
Διακρίσεις: 1969, βραβείο 2ης Τριεννάλλε Νάϊφ Τέχνης Μπρατισλάβας. 1974, μεταθανάτιο
βραβείο Ακαδημίας Αθηνών.

5. 4
Χαμπής Τσαγγάρης
Γεννήθηκεστην Κοντέα το1947. Πήρε τα πρώτα μαθήματα
χαρακτικής από τον χαράκτη Α. Τάσσο στην Αθήνα (1971)
και σπούδασε Γραφικές Τέχνες στο Ινστιτούτο Σούρικωφ
της Μόσχας (1976 – 1982). Κύριο στόχο στην τέχνη του
έβαλεκαιακολουθείπάντα την έκφρασητουτόπουτου,με
την ιστορία του, τα βάσανα και τις χαρές του, με τις
ομορφιές και τις λαϊκές παραδόσεις του.
Φιλοτέχνησε και εξέδωσε τα βιβλία: “Ο Σπανός τζι οι
σαράντα δράτζιοι”1986, “Το βασιλόπουλλον τηςΒενεδιάς”
1994, “Χαμπής – 25 χρόνια χαρακτικής” 1995, “Η ανεράδα”
1999. “Οι καλικάντζ̆αροι τζ̆αι το παιξίμιν” 2005,
“Καλικάντζ̆αροι – κυπριακές ιστορίες” 2006,
“Καλικάντζ̆αροι – ιστορίες στα κυπριακά” 2007.
Εικονογράφησε πολλά βιβλία Κυπρίων συγγραφέων.
Mention Honorable BIB Μπιεννάλε Εικονογράφησης Μπρατισλάβας 1987 για το βιβλίο του “Ο
Σπανός τζι οι σαράντα δράτζιοι”. Certificate of Honour for Illustration από το IBBY (International
Board on Books for Young People) 1988. Τιμήθηκε με τέσσερα κρατικά βραβεία, το βραβείο
πολιτιστικής προσφοράς “Τεύκρου Ανθία – Θοδόση Πιερίδη” Κ.Ε. ΑΚΕ.
Από το 1995 διδάσκει δωρεάν την τέχνη της χαρακτικής, στη μνήμη Α.Τάσσου. Το 2008 ίδρυσε το
ΜουσείονΧαρακτικήςΧαμπή,μεέργα απότον 16ο αιώνα μέχρισήμερα, από πολλές χώρες. Δίδαξε
Γραφικές Τέχνες στην κυπριακή εκπαίδευση από το 1987 μέχρι το 2008. Έδειξε την δουλειά του σε
πολλέςατομικέςεκθέσειςστην Κύπρο και στο εξωτερικό. Μεταξύ άλλων: Μόσχα, Titograd, Αθήνα,
Κοζάνη,Λουμπλιάνα,Λονδίνο, Παρίσι, Νανσύ, Εδιμβούργο, Πόλη του Μεξικού, Νέα Υόρκη. Έδωσε
διαλέξεις για τη χαρακτική σε Πανεπιστήμια της Κύπρου, ΗΠΑ, Μεξικού, Ελλάδας, σε Πολιτιστικά
Κέντρα και σε πολλές κοινότητες της Κύπρου.
Συμμετοχή σε πολλές ομαδικές εκθέσεις, διεθνείς
Μπιεννάλε και Τριεννάλε. Έργα του βρίσκονται στο
Μουσείο Πούσκιν στην Μόσχα, σε Πινακοθήκες,
Ιδρύματα, δημόσιες και ιδιωτικές συλλογές σε
διάφορες χώρες.

6. 5
Κώστας Οικονόμου
Γεννήθηκε το 1925 στην Κισσόνεργα. Όπως
αναφέρει ο ίδιος ο Οικονόμου, «παρόλο
που ζούσαμε σε αγροτικό περιβάλλον, η
ατμόσφαιρα στο σπίτι μας ήταν πολύ
ευνοϊκή για πνευματικές και καλλιτεχνικές
συζητήσεις».
Το ενδιαφέρον του Οικονόμου για την
τέχνηείχε ήδη εκδηλωθεί από το δημοτικό,
ενώ μετά το γυμνάσιο, φοίτησε στο
ΔιδασκαλικόΚολέγιοΜόρφου(κατάτην περίοδο1943-45), έχοντας ανάμεσα στους καθηγητές του
τον ζωγράφο Αδαμάντιο Διαμαντή. Με την αποφοίτησή του από το κολέγιο το 1945, διορίστηκε
δάσκαλος στη Δημοτική Eκπαίδευση, αρχικά σε διάφορα σχολεία της υπαίθρου. Παράλληλα
συνέχισε να ζωγραφίζει, κυρίως αγροτικά τοπία, από τα μέρη στα οποία εργαζόταν. Το 1951
διορίστηκε στη Λευκωσία. Την περίοδο 1952-53, ο Οικονόμου δούλεψε ως καθηγητής τέχνης στην
Αγγλική Σχολή στη Λευκωσία.
Φοίτησε στο King Alfred’s College στο Winchester (στα 1956-57). Παρακολούθησε μαθήματα
παιδαγωγικών και τέχνης – ανάμεσά τους, ζωγραφική, κεραμική και χαρακτική. Στα 1971-72, ο
Οικονόμου φοίτησε στο Τμήμα Τέχνης του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου του Πανεπιστημίου του
Λονδίνου, όπου παρακολούθησε θεωρητικά μαθήματα μαζί με χαρακτική και φωτογραφία.
Ταυτόχρονα παρακολούθησε και νυκτερινά μαθήματα ζωγραφικής στο St. Martin’s school of Art.
Είχε παρουσιάσει το έργο του σε δεκάδες ατομικές και
ομαδικές εκθέσεις στην Κύπρο και το εξωτερικό. Το 1962 ο
Οικονόμου είχε την πρώτη του ατομική έκθεση στην Πάφο,
όπου συνέχισενα διδάσκεισε σχολεία μετά την επιστροφή του
απότην Αγγλία. Ταυτόχρονασυμμετείχεενεργά στα πολιτιστικά
δρώμενα του τόπου, όπως στην ίδρυση του Επιμελητηρίου
Καλών Τεχνών Ε.ΚΑ.ΤΕ. το 1964. Επίσης, υπήρξε πρόεδρος της
Παγκύπριας Οργάνωσης Κυπρίων Διδασκάλων, μέλος του Δ.Σ.
του ΘΟΚ και πρόεδρος του Περιβαλλοντικού Συνδέσμου
Πάφου τη δεκαετία του '80.
Το ενδιαφέρον του εστιαζόταν σε όλες τις θεματικές περιοχές
αλλά περισσότερο στην τοπιογραφία και εργαζόταν στη
ζωγραφική τόσο με το λάδι όσο και με υδατογραφία και τα
ακρυλικά χρώματα, ενώ στη χαρακτική με το λινόλεουμ, το
χαλκόκαιτο τσίγκο.Στηγλυπτική χρησιμοποιούσε τσιμέντο και
πολυεστέρα που ανακάτευε με χρώματα, καθώς και ψημένο
πηλό και πέτρα στη μικρογλυπτική του.

7. 6
Βαλεντίνος Χαραλάμπους
Ο Βαλεντίνος ήρθε από τα παιδικά του
χρόνια σε επαφή με την κεραμική στα
παραδοσιακά κουζαρκά στο Βαρώσι. Τις
γνώσεις για την πλούσια κληρονομιά της
κεραμικής τέχνης του νησιού του
μετέδωσαν ο πατέρας του και ο παππούς
του, που ήταν αγγειοπλάστες. Αυτό που
πήρε από την παράδοση το εμπλούτισε με
τις ακαδημαϊκές σπουδές του στο Λονδίνο
και το πήγε ακόμα πιο πέρα κατά την
παραμονήτου στη Βαγδάτη. Οι τρεις αυτοί
άξονεςκαθόρισαντοέργο του και οδήγησαν στη δημιουργία μιας τέχνης που, με έδρα την Κύπρο,
συνδιαλέγεταιμετηνΑνατολήκαιτηΔύση. Το ευτελέςέργοτουπηλού, που βρισκόταν για χιλιετίες
ολόκληρες στα χέρια των προγόνων του, έγινε στοιχείο έκφρασης ενός έργου μοναδικού, ισότιμα
παραδοσιακού και νεοτεριστικού.
Η διαδρομήτουκαλλιτέχνηστονχρόνοκαιτον τόπο ήταν αναμφίβολαμακρά καιδύσκολη,αλλά γι’
αυτόν τον λόγο του χάρισε απέραντες εμπειρίες μέσα από τη συνεχή αναζήτηση, την έρευνα και
την πρακτική εφαρμογή μιας παράδοσης όπου η τέχνη συναντά την επιστήμη σε μια δυσδιάκριτη
διαχωριστικήγραμμή,ηοποία απαιτεί γνώση και δεξιοσύνη, φαντασία και τόλμη, και παράλληλα
μια λεπτή αίσθηση ισορροπίας, μέτρου και ακρίβειας.
Λο

8. 7
Λουκία Νικολαίδου
Η Λουκία Νικολαΐδου είναι η πρώτη σπουδασμένη γυναίκα
ζωγράφοςτουνησιούμας. Γεννήθηκε στη Λεμεσό το 1909 και
σπούδασε στη περίφημη Μποζάρ του Παρισιού μεταξύ 1929
και 1933. Φοίτησε στο εργαστήρι του Λουσιέν Σιμόν, όπου
αφομοιώνει τα μυστικά των νέων ευρωπαϊκών εικαστικών
ρευμάτων.Με την κάθοδοτηςστην Κύπρο εμπλουτίζει με την
τέχνη της την φτωχή, τότε, εικαστική κίνηση του νησιού. Οι
εκθέσεις στις οποίες συμμετέχει προκαλούν μεγάλο
ενδιαφέρον, που κρατά, ωστόσο δυστυχώς, όσο και η
παρουσία της ζωγράφου στον κυπριακό χώρο. Η πρώτη της
ατομική έκθεση το 1933 αποτελεί και την πρώτη έκθεση
ζωγραφικής από γυναίκα και από τις πρώτες εκθέσεις
ζωγραφικής στη Κύπρο.
Τα έργα της έχουν μετά-ιμπρεσιονιστικές αναζητήσεις και
αυτά που έκανε στην Αγγλία, όπου έζησε το μεγαλύτερο
μέρος της ζωής της, χαρακτηρίζονται από διαρκείς
πειραματισμούς. Γνωστά έργα της είναι τα εξής: «Θυγατέρες του Θεού», «Ένωση, ένα όνειρο για
την Κύπρο», «Οι αγαθοί καρποί της γης» κ.α.
Στις αρχέςτου 1994 έκλεισεσεβαθιά γεράματα τα μάτια της στην Αγγλία, όπου ζούσε από το 1937
ύστερα από μια ατυχή ερωτική απογοήτευση που είχε με ένα γνωστό και επώνυμο λεμεσιανό
διανοούμενοπουτηνεγκατέλειψε εκθέτοντας στην στα κουτσομπολιά της μικρής και υποκριτικής
τότε μικροαστικής κοινωνίας της πόλης, για να παντρευτεί μια πλούσια νύμφη.

9. 8
Τηλέμαχος Κάνθος
Ο Τηλέμαχος Κάνθος έχει καθιερωθεί ως ο κατ’εξοχήν ζωγράφος της
κυπριακήςφύσηςκαιτης κυπριακήςζωής. Γεννήθηκεκαι μεγάλωσε σε
μια καλλιτεχνική οικογένεια του χωριού Άλωνα της Πιτσιλιάς.
Ο Τηλέμαχος Κάνθος φοίτησε στο δημοτικό σχολείο Άλωνας και μετά
στο γυμνάσιο Αμμοχώστου. Το 1929 πήγε για σπουδές ζωγραφικής
στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών που τότε αποτελούσε μέρος του
Πολυτεχνείου Αθηνών. Φοίτησε στην τάξη ζωγραφικής του Σπύρος
Βικάτου, του Δημήτρη Μπισκίνη και του Ουμβέρτου Αργυρού και
αργότερα στην τάξη χαρακτικής του Γιάννη Κεφαλληνού. Αργότερα,
στην Κύπρο, εργάστηκε για μερικά χρόνια ως σκηνογράφος και
κοστουμίστας στο νεοσύστατο κυπριακό Θέατρο το “Λυρικό” και αργότερα το “Νέο Λυρικό”. Την
εποχή εκείνη σχεδίασε και πολλά πορτρέτα ηθοποιών. Από το 1951 ως το 1969 υπηρέτησε ως
καθηγητής τέχνης στο Παγκύπριο Γυμνάσιο στη Λευκωσία. Ο Κάνθος πρωτοστάτησε σε κάθε νέα
κίνηση της κυπριακής καλλιτεχνικής ζωής και το 1964 ίδρυσε μαζί με άλλους το Επιμελητήριο
Καλών Τεχνών Ε.ΚΑ.ΤΕ.
Ο Κάνθοςάφησεένα μεγάλοαριθμόαπόελαιογραφίες,σχέδια,ακουαρέλλες αλλά και χαρακτικά.
Στη δεκαετία του 1940-50 έκανε μια εξαιρετική σειρά σχεδίων από το Γυναικοπάζαρο της
Λευκωσίας, πάνω στα οποία βάσισε αργότερα τη σειρά των ελαιογραφιών του με τίτλο
«Γυναικοπάζαρο» τα οποία έκανεσεδιάφορα στάδια τηςζωής του.Στην πολύ δημιουργικήπερίοδο
της σταδιοδρομίας του απο το 1950 μέχρι το 1974, έδωσε απίθανες χρωματικά δημιουργίες με
δυνατέςσχηματικέςγραμμέςκαιβαθμηδόν αφαιρετική προσέγγιση. Ακολουθεί η πιο δημιουργική
του περίοδος μέχρι το θάνατό του στις 18 Νοεμβρίου του 1993, στην οποία δίνει πολύ δυνατά
έργα.
Οι ξυλογραφίες του Κάνθου αποτελούν σημαντικότατο μέρος της καλλιτεχνικής του δημιουργίας
καιιδιαίτερα ησειρά που ακολούθησετην εισβολήτου1974, γνωστήως «ΣκληροίΧρόνοι» η οποία
βραβεύτηκε και στην ΧV Μπιενάλε της Αλεξάνδρειας, το 1984. Με την υδατογραφία ο Κάνθος
ασχολήθηκε από τα φοιτητικά του χρόνια μέχρι το τέλος της ζωής του και έδωσε έργα εξαιρετικής
ποιότητας και δεξιοτεχνίας.
Έργα του Τηλέμαχου Κάνθου υπάρχουν σε πολλές κρατικές και ιδιωτικές συλλογές της Κύπρου
αλλά και άλλων χωρών όπως η Ελλάδα, Αυστρία, Γερμανία και Αγγλία και έχουν εκτεθεί σε
διάφορες εκθέσεις στην Κύπρο και διεθνώς. Μερικά από τα έργα του είναι εμπνευσμένα και
ζωγραφισμένα επί τόπου στις διάφορες χώρες στις οποίες ο Κάνθος ταξίδεψε. Κυρίως όμως είναι
από την Κύπρο, τη φύση και τους ανθρώπους της και συχνά από τη γενέτειρά του την Άλωνα.

10. 9
Λευτέρης Οικονόμου
Γεννημένος στο Φρέναρος, στα 1930, ο Λευτέρης Οικονόμου τελειώνει εκεί το Δημοτικό και στη
συνέχεια έρχεταιστηνπόληγια να φοιτήσειστοΓυμνάσιοΑμμοχώστου.Μαθητήςακόμα βοηθούσε
τους γονείς και τα αδέλφια του στα περβόλια, έζησε από κοντά το μόχθο του αγρότη. Από παιδί
έφτιαχνε διάφορες κατασκευές από πηλό και πέτρες. Το 1948 φεύγει για το Λονδίνο όπου
σπουδάζει στο St. Martin’s School of Art (1949-1950) και στο Sir John Cass College (1950-1954).
Εκπαιδεύεται στο Goldsmith’s College School of Art του Πανεπιστημίου του Λονδίνου με πολύ
γνωστούς καθηγητές. Με την επιστροφή του στην Κύπρο διορίζεται ως καθηγητής τέχνης και
τεχνικού σχεδίου στη Μέση Εκπαίδευση και υπηρετεί την παιδεία του τόπου μέχρι την
αφυπηρέτησή του το 1990. Διετέλεσε για τρία χρόνια καθηγητής στο Κολέγιο Μόρφου, την τότε
Παιδαγωγική Ακαδημία Κύπρου, και ένα χρόνο διοργανωτής και επιθεωρητής στη Μέση
Εκπαίδευση.Το 1964, μαζί με άλλουςκαλλιτέχνες,ίδρυσαν τοΕπιμελητήριο Καλών Τεχνών Κύπρου
(Ε.ΚΑ.ΤΕ.), του οποίου υπήρξε και πρόεδρος για μια πενταετία. Για μισό αιώνα και πλέον ο
«δάσκαλος»,όπωςπολλοίσυνήθιζαν να τον αποκαλούν, δημιουργούσε αδιάλειπτα το προσωπικό
του έργο. Έμεινε πιστός στην εικονική ζωγραφική, την οποία απέδιδε με ένα δικό του
πολυχρωματικό ιμπρεσιονισμό προσαρμοσμένο στο τοπίο και τη ζωή της Κύπρου. Το έργο του
παρουσιάστηκε σε πολλές ατομικές εκθέσεις στην Κύπρο, Ελλάδα και Αγγλία. Τιμήθηκε με
σημαντικές διακρίσεις τόσο στο εξωτερικό όσο και στην πατρίδα του. Το 1999 τιμήθηκε από τον
ΟΠΕΚ, απέσπασετοΒραβείο Πολιτιστικής Κληρονομιάς «Γιάννος Κρανιδιώτης» και το 2000 από το
ΑΚΕΛ με το ΒραβείοΠολιτιστικήςΠροσφοράς«ΤεύκρουΑνθία-ΘοδόσηΠιερίδη».Τιμήθηκε,επίσης,
με το Ετήσιο Κρατικό Χορήγημα, που παραχωρείται σε σημαντικούς εργάτες της τέχνης και των
γραμμάτων.
Σημαντικά έργα του είναι «Τα χέρια της μαμάς μου», «Κακοπετριά», «Δάλι», «Αποχρωματισμοί»,
«Αναλιόντας» και πολλά άλλα.

11. 10
Γιώργος Κεπόλας
Ο Γεώργιος Κεπόλας γεννήθηκε στην Αθηένου
το 1956. Είναι το δεύτερο από τα έξι παιδιά της
Ευανθίας και του Κώστα Κεπόλα. Μετά τις
σπουδές του στο Παγκύπριο Γυμνάσιο πήγε
στην Νέα Υόρκη όπου σπούδασε ζωγραφική
στην Ακαδημία Καλών Τεχνών. Στην Αθήνα
έμεινε τρία χρόνια όπου έκανε ειδίκευση στην
τοιχογραφία και το ψηφιδωτό.
Το 1984, μαζί με τον Αδελφό του Άλκη και
συνεργάτηΝίκοΧριστοδουλίδη,δημιούργησαν
το Εργαστήριο Αγιογραφίας και Ψηφιδωτού.
Έργα του βρίσκονται τόσο στην Κύπρο όσο και στο εξωτερικό. Επίσης εικονογράφησε το βιβλίο
"Λευκωσία" με ποιήση Μιχάλη Χατζηπιερή Νεσιέ Γιασιήν και την ποιητική συλλογή του
Μ.Χατζηπιερή "Μια πλεξούδα ήλιος".
Το 2006 εικονογράφησετοημερολόγιοτοίχουτης Ελληνικής Τράπεζας με δεκατρία ψηφιδωτά. Το
2007 το βιβλίο του "Τα έργα της υπομονής" εκδόθηκε στα Ελληνικά, Αγγλικά, Γερμανικά και
Ρωσικά.

12. 11
Χριστόφορος Σάββα
ΓεννήθηκεστοΜαραθόβουνο το 1924. Σπούδασε τέχνη στο Λονδίνο, στο St. Martin’s School of Art
και στο Heatherey’s School of Art (1947-1953) και στο Παρίσι στην Ακαδημία Andre Lhote (1956-
1959). Στην Κύπρο ανέπτυξε πλούσια καλλιτεχνική και πολιτιστική δράση. Το 1955 ίδρυσε την
Ένωση Φιλότεχνων και το 1960 μαζί με τον Glyn Hugher την γκαλερί «Απόφαση». Πέθανε στο
Sheffield το 1968.
Παρουσίασετοέργοτουσε πολλέςατομικέςεκθέσεις.Οργανώθηκαν οκτώ μεταθανάτιες εκθέσεις
του από τις οποίες δύο αναδρομικές: 1988 Λευκωσία, Πύλη Αμμοχώστου με οργανωτή τις
πολιτιστικές Υπηρεσίες του Υπουργείου Παιδείας και Πολιτισμού, 1993 Λευκωσία Πύλη
Αμμοχώστουμε οργανωτήτιςΠολιτιστικές Υπηρεσίες του Υπουργείου Παιδείας και πολιτισμού και
το ίδρυμα Χριστόφορου Σάββα 2002 με οργανωτή την γκαλερύ «Κυπριακή Γωνιά» και το ίδρυμα
ΧριστόφορουΣάββα.Μερικά απότα έργα τουείναιη«Αυτοπροσωπογραφία»,«Η Αποκαθήλωση»,
«Διαδήλωση»,«Ζευγάρι»,«Λουόμενεςστην Κερύνεια»,«Ναυπηγείο»,«ΟισφαγέςστοΚιόνελι» κ.α.
Πήρε επίσης μέρος σε πολλές ομαδικές εκθέσεις στη Κύπρο και το εξωτερικό. Παρίσι, Βηρυτός,
Πανελλήνια Έκθεση το 1968, Μπιενάλε Βενετίας, Λονδίνο, κ.ά.