1. Οι ελληνικζσ ποικιλίεσ του
κραςιοφ
Χάρθσ Κοφκασ
1o Γσμνάσιο Γέρακα
Στ. Έτος 2012-13
Εκπονήθηκε στο πλαίσιο τοσ Πολιτιστικού
Προγράμματος
«Ένα ποτήρι κρασί μας ενώνει»

2. Το Αςφρτικο
Σο Αςφρτικο κεωρείται από πολλοφσ ειδικοφσ ςαν το
κορυφαίο ελλθνικό ςταφφλι.
Είναι μια ηωθρι ποικιλία ςταφυλιοφ, με εξαιρετικι
αντοχι ςτθ ξθραςία και τισ αςκζνειεσ, που καλλιεργείται
ςε μεγάλθ ζκταςθ ςτθν ΢αντορίνθ, αλλά και ςε άλλα
νθςιά (Πάροσ Νάξοσ), ςτθν Πελοπόννθςο, ΢τερεά Ελλάδα,
Χαλκιδικι, Μακεδονία.
Σα ςταφφλια ζχουν μζτριο ζωσ και μεγάλο μζγεκοσ, με
λευκοπράςινο ι χρυςοπράςινο, μζτριου πάχουσ φλοιό
και πυκνζσ ρϊγεσ, με καλοςχθματιςμζνθ και μάλλον
μαλακι ςάρκα.

3. Το Μοςχοφίλερο
Το Μοςχοφίλερο καλλιεργείται:
Πελοπόννθςο, ςτθ Μεςςθνία, ςτθ Λακωνία, κακϊσ και
ςποραδικά ςτο Ιόνιο, ςτθ Λευκάδα, τθ Ζάκυνκο, τθν Πρζβεηα,
τθ Μαγνθςία, και, τελευταία τθ Φλϊρινα. Κυρίωσ όμωσ
καλλιεργείται ςτο Αρκαδικό οροπζδιο ςτθν & ςτθν περιοχι τθσ
Μαντινείασ.
΢ιμερα το Μοςχοφίλερο είναι θ πρϊτθ ποικιλία ςε
κατανάλωςθ ςτθ χϊρα μασ, και επικεφαλισ των εξαγωγϊν
μασ.
Η ποικιλία δίνει χαρακτθριςτικά λευκά και ροηζ κραςιά
υψθλισ ποιότθτασ

4. Ο Ροδίτησ
Ο Ροδίτθσ είναι μια κακαρά οινοποιιςιμθ αλλά και βρϊςιμθ
ποικιλία που καλλιεργείται ςε 34 νομοφσ τθσ Ελλάδασ, Οι
μεγαλφτεροι αμπελϊνεσ βρίςκονται ςτθν Αιγιαλεία, ςτθ
Βοιωτία και ςτθ Θεςςαλία.
Είναι ποικιλία ιδιαίτερα ηωθρι και παραγωγικι, με αραιά
ςταφφλια μεγάλου ςυνικωσ μεγζκουσ και ράγεσ ρόδινεσ προσ
το τζλοσ τθσ ωρίμανςθσ και αρχικά λευκοπράςινεσ. Προτιμά
εδάφθ ελαφρά, αςβεςτϊδθ, μζςθσ γονιμότθτασ, και περιοχζσ
με υψόμετρο, όπου θ ποικιλία παρουςιάηει τον καλφτερο
χαρακτιρα τθσ.
Σα κραςιά που δίνονται από αμπελϊνεσ ςε ςχετικό υψόμετρο
είναι αξιόλογα με μζτρια και ιςορροπθμζνθ περιεκτικότθτα ςε
αλκοόλθ και οξφτθτα, με πλοφςια και ηωθρι γεφςθ και
αρϊματα.

5. Η Ρομπόλα
• Η Ρομπόλα (ι και Κζρινο) είναι
μία από τισ πλζον ευγενείσ
ελλθνικζσ λευκζσ ποικιλίεσ και
ίςωσ θ μόνθ ποικιλία που ζχει
δϊςει το όνομά τθσ ςτθ ηϊνθ
ςτθν οποία καλλιεργείται, τθσ
Ρομπόλασ ςτθν Κεφαλονιά, ςτα
Ομαλά, ςτο κζντρο του νθςιοφ,
κάτω από τισ πλαγιζσ του Αίνου
και με επίκεντρο τθν Ιερά Μονι
του Αγίου Γεραςίμου

6. Το Αθήρι
Σο Ακιρι είναι μια Αιγιοπελαγίτικθ ποικιλία, που
καλλιεργείται κυρίωσ ςτισ Κυκλάδεσ, τα Δωδεκάνθςα, τθν
Κριτθ, αλλά και ςχεδόν ςε όλθ τθν υπόλοιπθ Ελλάδα (΢τερεά
Ελλάδα, Εφβοια, Χαλκιδικι
Είναι ποικιλία πρϊιμθσ ωρίμανςθσ, με ςταφφλια μετρίου
μεγζκουσ και πυκνότθτασ ραγϊν, με κιτρινοπράςινθ λεπτι
φλοφδα, με χυμϊδθ ςάρκα και ελαφρό αλλά χαρακτθριςτικό
άρωμα. ΢ιμερα το Ακιρι κεωρείται μία από τισ καλλίτερεσ
λευκζσ ελλθνικζσ ποικιλίεσ. Απαιτείται όμωσ προςοχι ςτθν
θμερομθνία του τρφγου γιατί όταν ξεπεραςτεί ο βακμόσ
ωριμότθτασ των ςταφυλιϊν μειϊνονται ςθμαντικά τα οξζα
τουσ.

7. Το Αγιωργίτικο
Σο Αγιωργίτικο, ι Μαφρο Νεμζασ, ι
Νεμεάτικο καλλιεργείται κυρίωσ ςτθν
Κορινκία, ςτουσ αμπελϊνεσ τθσ
Νεμζασ (τουσ μεγαλφτερουσ και πιο
ςυγκεντρωμζνουσ τθσ χϊρασ), και
ςποραδικά ςε πολλά άλλα μζρθ τθσ
Ελλάδασ. Η Νεμζα είναι ο αρχαίοσ
Φλιοφντασ, όπου παραγόταν ο
Φλιάςκοσ οίνοσ που υποτίκεται ότι
ζπινε ο Αγαμζμνων ςτα ανάκτορα των
Μυκθνϊν. Περιθγθτζσ του 19ου αιϊνα
αναφζρουν, το 1820, το χωριό Άγιοσ
Γεϊργιοσ ςαν το οινοποιθτικό κζντρο
τθσ περιοχισ, από όπου και θ
ονομαςία τθσ περιοχισ.