Εκφοβισμός, κείμενο που γράφτηκε από τους μαθητές του ΓΕΛ Βάμου (2019-2020) στο πλαίσιο του θεατρικού εργαστηρίου.

1. 1
Τον λένε φυτό…
Στην πραγματικότητα του αρέσει να ρωτάει και να μαθαίνει.
Τον λένε λαθρομετανάστη…
Στην πραγματικότητα αναγκάστηκε να εγκαταλείψει τη χώρα του, γιατί μετά από
τους τελευταίους βομβαρδισμούς δεν του έμεινε τίποτα πια.
Τον λένε πούστη…
Στην πραγματικότητα ακολουθεί τη φύση του.
Τον λένε πρεζόνι…
Στην πραγματικότητα έμπλεξε με τα ναρκωτικά μετά από τον πρόωρο θάνατο των
γονιών του.
Τον λένε ψυχάκια…
Στην πραγματικότητα έχασε την ισορροπία του μετά από μία μεγάλη συναισθηματική
απογοήτευση.
Τον λένε κουκουλοφόρο…
Στην πραγματικότητα είναι οργισμένος με την κοινωνική αδικία. Ζητάει ισότητα και
δικαιοσύνη.
Τον λένε κακό μαθητή…
Στην πραγματικότητα ο τρόπος που μαθαίνει είναι διαφορετικός. Κανείς όμως δεν
ασχολήθηκε ποτέ.
Την λένε ορφανή...
Στην πραγματικότητα έχει χάσει τον πατέρα της σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα.
Αιτία μια νταλίκα.
Τον λένε μπάσταρδο…
Στην πραγματικότητα ο πατέρας του παράτησε την μητέρα του και τον ίδιο σε ηλικία
10 μηνών.
Την λένε πουτάνα….

2. 2
Στην πραγματικότητα είναι το ποιο ευαίσθητο πλάσμα, δεν έχει ακουμπηθεί από
άντρα κι ας είναι 25.
Τον λένε χοντρό….
Στην πραγματικότητα πάσχει από θυρεοειδή πάχους.
Δεν μπορεί να ξεπεράσει το πρόβλημα του ούτε με χάπια.
Την λένε άσχημη….
Στην πραγματικότητα είναι όμορφη· απλώς δεν είναι του γούστου τους.
Την λένε σκύλα….
Στην πραγματικότητα κλαίει κάθε βράδυ .
Βιάστηκε σε ηλικία 8 χρονών απ τον πατριό της.
Τον λένε βρωμιάρη επειδή φοράει συνεχώς τα ίδια ρούχα.
Στην πραγματικότητα η οικογένεια του δεν έχει λεφτά ούτε για ψωμί.
Στην πραγματικότητα δεν έχεις ιδέα τι έχει περάσει ο καθένας ξεχωριστά.
Ξέρεις ένα όνομα και όχι την ιστορία του.
Σου είναι εύκολο να κρίνεις.
Έχεις τις ανέσεις που αυτοί δεν έχουν.
Δεν έχεις περάσει ούτε το 1/4 από αυτά που έχουν περάσει αυτοί.
Μιλάς για συναισθήματα, μα μόνο για τα δικά σου .
Σκέφτεσαι μόνο τον εαυτό σου και απορείς γιατί δε πάει αυτή η κοινωνία μπροστά
και πάντα φταίνε μόνο οι άλλοι........
Αγαπητοί φίλοι τι είναι όλα αυτά κατά τη γνώμη σας;
……………………………………..

3. 3
Αυτό είναι εκφοβισμός!!!
Ο Εκφοβισμός είναι Ρατσισμός
Έλλειψη σεβασμού
Περιθωριοποίηση
Λόγια που πληγώνουν
Πράξεις που πληγώνουν
Να αισθάνεσαι δυνατός φοβίζοντας τους αδύναμους
Να αισθάνεσαι δυνατός προκαλώντας πόνο
Κρυμμένος φόβος
Καλυμμένη αδυναμία
Προσποίηση δύναμης
Πληγωμένα συναισθήματα
Τσαλακωμένος εγωισμός
Προσπάθεια απόδρασης από τη ματαίωση που έχεις βιώσει
Προσπάθεια επούλωσης των δικών σου πληγών με το άνοιγμα πληγών σε άλλους
Κακόβουλα σχόλια
Άσεμνες χειρονομίες
Διασυρμός
Παραβίαση της αξιοπρέπειας του άλλου / Παραβίαση της ιδιωτικής ζωής του άλλου
Να θέλεις να τσαλακώσεις την αξιοπρέπεια ενός άλλου

4. 4
Επεισόδια στα σπίτια παιδιών που είναι θύτες
ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ ΕΝΑ
Δεν περίμενα καλύτερους βαθμούς!
Μα….
Σταμάτα τις φτηνές δικαιολογίες!
Άστον ….
Θα την πληρώσεις εσύ ακούς;
Είσαι ένας άχρηστος, αυτό είσαι, βάλτο καλά στο μυαλό σου, δεν θέλω να σε ξαναδώ
στα μάτια μου, χάσου από μπροστά μου!
ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ ΔΥΟ
Πα. Τυχεροί οι γονείς της Ιωάννας…. Την επέλεξαν να εκπροσωπήσει την ομάδα
στους τελικούς. Εσύ είχες δηλώσει συμμετοχή; (η μητέρα παρατηρεί αμέτοχη)
Παι. Εεεε…., όοοοχι…αφού….. μα…. σε ρώτησα…. και μου είπες πως δεν
πρόκειται να με διαλέξουν…..
Πα. Δεν κάνεις ποτέ τίποτα σωστό! Όλα τα περιμένεις έτοιμα! Πέσε πίτα να σε φάω,
αυτή είναι η φιλοσοφία σου! Δεν θα καταφέρεις ποτέ τίποτα με αυτή τη στάση,
ΠΟΤΕ!, ΤΙΠΟΤΑ!, ΘΑ ΕΙΣΑΙ ΠΑΝΤΑ Ο ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ! ΝΑ ΤΟ ΞΕΡΕΙΣ!
ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ ΤΡΙΑ
Μη. Γύρισε, μην του μιλήσεις
Πα. Α, εδώ είστε; Η μανούλα με το γιόκα της…! Και τώρα ήρθα και εγώ να σας
χαλάσω το παρεάκι….(Σπρώχνει τη μητέρα, ο γιος προφυλάσσει το κεφάλι του και
κοιτάει με φόβο)

5. 5
ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ ΤΕΣΣΕΡΑ
Πα. Είσαι άχρηστη! Μια ζωή έτσι ήσουν! Ρε, πώς έμπλεξα μαζί σου;
Μη. Ακούει το παιδί.
Πα. Σιγά μωρέ! Αν νοιαζόσουνα και για μένα, όπως νοιάζεσαι για την κορούλα σου
δε θα μασταν σε αυτό το χάλι, αλλά, βέβαια, έχετε κάνει κόμμα εσείς οι δύο. Εσείς
μαζί, εγώ στην απέξω. Και μετά παραπονιέσαι. (κάνει μόνο κινήσεις, δεν μιλάει)
(η γυναίκα κλείνει τα αυτιά της, το παιδί κάτω κρύβει το κεφάλι του μέσα στα χέρια
του)

6. 6
ΣΚΗΝΗ ΣΩΜΑΤΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ
ΣΚΗΝΕΣ ΒΙΑΣ
ΘΥΜΑΤΑ
Με έβριζαν
Με κορόιδευαν
Με απειλούσαν πως αν μιλήσω θα μου κάνουν μεγαλύτερο κακό
Βάζοντας μάσκες ένα ένα
Είμαι το τίποτα
Αισθάνομαι το τίποτα
Βιώνω το τίποτα
Δεν ξέρω από πού να πιαστώ
Δεν ξέρω πού να απευθυνθώ
Ο κόσμος είναι εχθρικός
Οι άνθρωποι γύρω μου ξένοι
Ο εαυτός μου ξένος και αυτός
Και απόμακρος
Σχεδόν νεκρός
Νιώθω να μην έχω πρόσωπο
Να μην έχω φωνή
Θέλω να φωνάξω, να ουρλιάξω
Βοήθεια,
Αλλά δεν μπορώ…

7. 7
Δεν βγαίνει ήχος
Σκέφτομαι να απλώσω το χέρι
Μα και πάλι
Η κίνηση μένει μισή
Ανολοκλήρωτη
Νιώθω πως δεν με βλέπουν
Νιώθω αόρατος
Ανύπαρκτος
Βουλιάζω ολοένα
Χάνομαι
Χάνω εμένα
Χάνω εσένα που βλέπεις και δε μιλάς

8. 8
Βγαίνουν κάποια να βοηθήσουν – Κάποια άλλα τα τραβούν
Θέλω μα δεν μπορώ να πάω κόντρα…
Φοβάμαι….
Καλύτερα με τους δυνατούς….
ΕΝΑΣ
Μη… όχι….
Άστην
Το άξιζε
Μη μπλέκεις
Τον τραβούν πάλι οι υπόλοιποι
Υποχωρεί, μένει με τα χέρια απλωμένα, κάτω, γίνεται κουβάρι
Οι άλλοι γυρνούν το σώμα

9. 9
ΘΥΤΕΣ
Δεν είχα σκεφτεί ποτέ πόσο πόνο μπορεί να προκαλώ
Αισθανόμουν ωραία
Κρυβόμουν από τον εαυτό μου και τα προβλήματά μου
Αισθανόμουν δυνατός
Μου άρεσε που κάποιοι έβλεπαν και δεν μιλούσαν
Μου άρεσε που κάποιοι με θεωρούσαν δυνατό, με θεωρούσαν αρχηγό, με θεωρούσαν
άτρωτο, εμένα που δεν με είχε υπολογίσει ποτέ κανείς μέχρι εκείνη τη στιγμή ούτε η
ίδια η μάνα μου, εμένα που δεν έχω καταφέρει ποτέ τίποτα στη ζωή μου, εμένα τον
τελευταίο παντού εκτός από εκείνες τις στιγμές που έβλεπα τον τρόμο και την αγωνία
στα μάτια τους ……..