1. Ulusal/uluslar arası
sağlık kuruluşları
Prof.Dr.Kayıhan Pala
kpala@uludag.edu.tr

2. Sağlık kuruluşları
Ulusal
• SAĞLIK BAKANLIĞI
• ÇALIŞMA BAKANLIĞI
• TÜRK TABİPLERİ BİRLİĞİ
– UZMANLIK DERNEKLERİ
• TÜRK ECZACILARI BİRLİĞİ
• TÜRK DİŞHEKİMLERİ BİRLİĞİ
Uluslararası
• WHO
• UNICEF
• UNDP
• ILO
• CDC
• OSHA

4. Sağlık Bakanlığı-2011
Taşra teşkilat
Bağlı Kuruluşlar
 Türkiye Kamu Hastaneleri Kurumu
 Türkiye Halk Sağlığı Kurumu
 Türkiye İlaç ve Tıbbî Cihaz Kurumu
 Türkiye Hudut ve Sahiller Sağlık
Genel Müdürlüğü
Taşra teşkilat
Merkez teşkilatı
* Bakan ve yardımcısı
* Müsteşar ve yardımcıları
* Sağlık Politikaları Kurulu
* Bakanlık müşavirleri
* Hizmet birimleri,
a) Sağlık Hizmetleri Genel Müd..
b) Acil Sağlık Hizmetleri Genel Müd.
c) Sağlığın Geliştirilmesi Genel Müd.
ç) Sağlık Bilgi Sistemleri Genel Müd.
d) Sağlık Araştırmaları Genel Müd.
e) Sağlık Yatırımları Genel Müd.
f) Dış İlişkiler ve Avrupa Birliği Genel Müd.
g) Hukuk Müşavirliği
ğ) Denetim Hizmetleri Başkanlığı
h) Strateji Geliştirme Başkanlığı
ı) Yönetim Hizmetleri Genel Müd.
i) Özel Kalem Müdürlüğü
2 Kasım 2011’de
663 sayılı KHK ile
Bakanlığın örgüt yapısı değiştirildi.

6. 2009 – 2013 ULUSAL İŞ SAĞLIĞI VE
GÜVENLİĞİ HEDEFLERİ
1. İSG Kanunu’nun yürürlüğe girmesi ve ilgili mevzuat
çalışmalarının tamamlanması,
2. Yeni mevzuatın uygulanmasını sağlamak amacıyla ilgili
tarafların ve kamuoyunun bilgilendirilmesi ve tanıtım
faaliyetlerinin Konsey üyesi kurum ve kuruluşlar tarafından
yürütülmesi,
3. Yüz bin işçide iş kazası oranının %20 azaltılması,
4. Beklenen ancak tespit edilememiş meslek hastalığı vaka sayısı
tespitinin %500 artırılması,
5. Sunulan İSG laboratuvar hizmetlerinin ulaştığı çalışan sayısının
%20 artırılması,
6. Ulusal Konsey üyesi kurum ve kuruluşların yürüttükleri İSG
proje, eğitim ve tanıtım faaliyetlerinin %20 artırılması,
7. Çalışmaların yıllık değerlendirilmesi,

8. TÜRK TABİPLERİ BİRLİĞİ
Türk Tabipleri Birliği (TTB) Türkiye’deki hekimlerin örgütlü sesidir. Anayasal güvence altında, 6023
sayılı yasa ile kurulmuş kamu kurumu niteliğinde ve ülkedeki hekimlerin %80’inin (83.000) üye
olduğu bu örgütün ana gelir kaynağı üye aidatları olup hükümetten hiçbir yardım almaz.
Türk Tabipleri Birliği;
• Türkiye halkının sağlığını korumak, geliştirmek ve herkesin kolay ulaşabileceği kaliteli ve uygun
maliyetli sağlık hizmeti için çalışmak,
• Meslek ahlakını en iyi şekilde korumak,
• Tıp eğitiminin her alanında söz söylemek,
• Hekimlik mesleğinin çıkarını her platformda dile getirmek,
• Mesleğin, üyelerinin maddi, manevi haklarını korumak için kurulmuştur.
Türk Tabipleri Birliği meslek disiplinini sağlamak, hasta yakınmalarını araştırmak, hekimlerin özel
çalışma ücretlerini belirlemek gibi konularda çalışmaktadır.
1953 yılında İstanbul’da kurulan TTB Merkez Konseyi 1983 yılından sonra Ankara’ya taşınmıştır.
Hekim sayısının 100’ü aştığı 65 ilde yerel örgütlenmesi vardır. Türk Tabipleri Birliği’ne üye olmak
bu odalardan birine başvurmak ile olanaklıdır. Bu odaların yönetim kurulları üyeler tarafından
doğrudan seçilmekte, üye sayısı ile orantılı olarak 5-7 kişilik yönetim kurulları belirlenmektedir.
Yönetim Kurulu yanı sıra disiplin konuları ile ilgili Onur Kurulları, özellikle mali denetimi yapan
Denetim Kurulları ve merkez organları seçen "delegeler" yerel örgütlenmenin parçalarıdır.

19. DÜNYA SAĞLIK ÖRGÜTÜ
• DSÖ 7 Nisan 1948’de kurulmuştur, merkezi Cenevre’dedir; 6
bölge bürosu vardır.
• Üye ülkeler DSÖ anayasasını onaylamıştır.
– Hükümetler halkın sağlığından sorumludur.
• İşlevleri:
– Uluslararası işbirliği/destek
– Bulaşıcı hastalıkların kontrolü eşgüdümü
– Bulaşıcı olmayan hastalıkların eşgüdümü
– Sağlık istatistikleri
– Uluslararası sınıflandırmalar (ICD vb.)
– Yayınlar, raporlar
– Eğitim ve araştırma bursları
– Olağan dışı durumlarda yardımların eşgüdümü
– Uluslararası sağlık eylem planları (Health for All, Health 2020
vb.)
• Çiçek eradikasyonu
• Polio
• …
• Sıtma
• Tb
• …

26. WHAT IS HAPPENING AT THE WORLD HEALTH ORGANIZATION?
VICENTE NAVARRO Professor of Health and Public Policy, School of Public Health, The Johns Hopkins
University; Director of the Public and Social Policy Program, Pompeu Fabra University – The Johns Hopkins
University; Founder and Past President of the International Association of Health Policy; and Editor-in-Chief of
the International Journal of Health Services
The Increasing Influence of Neoliberalism at the WHO
From World War II until the early 1980s, the World Health Organization was an
important point of reference for those in the international community who were
concerned with the health and well-being of populations. During the postwar period,
the WHO subscribed to the dominant consensus in the international community that
government and the public sector were responsible for guiding economic and social
activities and correcting the social inequalities created by unrestrained market forces.
This active role of the public sector led to establishment of the welfare states in the
developed countries and to the planting of seeds for breaking with underdevelopment
in the countries of the developing world. As a consequence of these public policies, the
populations of both developing and developed countries experienced significant
improvements in health and social conditions. The high point of the WHO of those years
was the approval by the World Health Assembly of the Alma-Ata Declaration, which
stated that health required a public health approach, much broader than medical care
interventions. This declaration was followed by many specific proposals that
emphasized the social, economic, and political determinants of health. Needless to say,
some of these proposals had their problems, but the approval of the Alma-Ata
Declaration was a major step toward redefining the health interventions that are
needed to improve the health and social conditions of populations. And in many
countries, those improvements did indeed occur.