2. Το Μάτσου Πίτσου (στη γλώσσα Κέτσουα
σημαίνει "αρχαίο βουνό"), βρίσκεται σε
υψόμετρο 2430 μέτρων στις περουβιανές
Άνδεις.
Χτίστηκε το 1460 και λειτουργούσε ως
αστρονομικό παρατηρητήριο με αρχείο
χρονολόγησης, ως λατρευτικό κέντρο και
ως θερινό ανάκτορο των βασιλέων.
3. Για πολλούς, αποτέλεσε το τελευταίο καταφύγιο των Ίνκας,
στον αγώνα τους εναντίον των Ισπανών κατακτητών, λόγω
της δυσπρόσιτης θέσης του. Παρόλο που οι ακραίες
καιρικές και κλιματολογικές συνθήκες δεν είναι
χαρακτηριστικό της περιοχής, σε σύγκριση πάντα με το
γενικό σύνολο των κορυφογραμμών των Άνδεων, η
ανθρώπινη κατοίκηση για μεγάλο χρονικό διάστημα στην
πόλη Μάτσου Πίτσου, δεν είναι εφικτή.
Αυτός είναι και ο κύριος λόγος που οι αρχαιολόγοι δεν
δέχτηκαν ότι αυτή η πόλη αποτέλεσε το τελευταίο
καταφύγιο των Ίνκας στη διάρκεια της Ισπανικής
κατάκτησης.
4. Η πόλη ανακαλύφθηκε
το 1911, στις 24 Ιουλίου,
από τον Αμερικανό
ιστορικό και αρχαιολόγο
Χίραμ Μπίνγκαμ. Σήμερα
πολλές εργασίες
αναπαλαίωσης και
αποκατάστασης έχουν
μετατρέψει το χώρο σε
ένα πολύ καλά
διατηρημένο
αρχαιολογικό μνημείο.
5. Το Μάτσου Πίτσου κηρύχθηκε ως περουβιανό ιστορικό
άδυτο το 1981 από τη κυβέρνηση του Περού και από την
ΟΥΝΕΣΚΟ (UNESCO) ως Περιοχή Παγκόσμιας
Πολιτιστικής Κληρονομιάς το 1983.
6. Είναι επίσης ένα από τα Νέα Επτά Θαύματα
του Κόσμου από τις 7 Ιουλίου του 2007.
7. Χώρος
Η πρόσβαση στην πόλη δεν είναι εύκολη
καθώς η πορεία, μέχρι τα 2.350 μ.
υψόμετρο, γίνεται μόνο με τρένο ενώ το
υπόλοιπο τμήμα ο επισκέπτης το κάνει
πεζοπόρος. Η αρχαία είσοδος της πόλης
ήταν από τη νότια πλευρά και όχι από τη
δυτική που είναι σήμερα για τους
επισκέπτες. Στο Μάτσου Πίτσου
προσδιορίζονται δυο οικοδομικές
φάσεις, η πρώτη του 1460 επί της
βασιλείας του Ίνκα Πατσακούτι (1438-
1471) και η δεύτερη του 1530, του
Μάνκο Ίνκα.
8. Έχουν μετρηθεί στη πόλη 200
κτίσματα που χωρίζονται μεταξύ τους
με τοίχους, ανοιχτούς χώρους σαν
πλατείες και μονοπάτια. Η πόλη
χωρίζεται σε δυο τομείς που τους
χωρίζει μια μεγάλη πλατεία. Οι δυο
τομείς είναι ο Αστικός τομέας και ο
Αγροτικός τομέας. Ο Αστικός τομέας
βρίσκεται στο βόρειο τμήμα της
πόλης και περιλαμβάνει όλα τα
τελετουργικά και διοικητικά κτίρια της
πόλης μαζί με τα οικήματα, καθώς
και τέσσερις πλατείες.
9. Τα κυριότερα μνημεία είναι:
Ο Ναός του Ήλιου (Τορεόν), ήταν ένα
θρησκευτικό συγκρότημα κτισμάτων με
σκοπό τη διενέργεια ιεροτελεστιών και
αστρονομικών μετρήσεων.
Η ιερή πλατεία, με τρία μεγάλα κτίρια που
τους έχουν δοθεί τα ονόματα Τέμπλο δε λας
Τρες Βεντάνας, Κυρίως Ναός και Ναός του
Ιερέα. Και τα τρία κτίσματα έχουν κτιστεί με
τεράστιους τετράγωνους λίθους
λευκού γρανίτη, οι οποίοι είναι απόλυτα
ευθυγραμμισμένοι και δίχως κενά μεταξύ
τους.
10. Η Ιντιουατάνα, που σημαίνει «εκεί που
ενώνει ο ήλιος», είναι ένας τεράστιος
γρανιτένιος λίθος που χρησιμοποιούνταν
για αστρονομικές παρατηρήσεις.
Το συγκρότημα του Κόνδορα ή αλλιώς
Συγκρότημα των Φυλακών όπου
ανακαλύφθηκαν πολλά κτίσματα με υγρά
υπόγεια και κόκαλα ζώων. Πιθανότατα
εκεί φυλάσσονταν τα ιερά ζώα προς
θυσία. Τα ονόματα του συγκροτήματος
επινοήθηκαν από τον
λαξευμένο κόνδορα που υπάρχει πάνω
σε έναν μονόλιθο και από τα υγρά
υπόγεια που προαναφέρθηκαν.
11.
12. Ο Αγροτικός τομέας χωρίζεται από τον
Αστικό με μια μεγάλη πλατεία και μια
αποξηραμένη τάφρο ενώ βρίσκεται στο
νότιο τμήμα της πόλης. Εκεί βρίσκονται
όλοι οι αποθηκευτικοί και λειτουργικοί
χώροι της πόλης. Στο ακραίο νότιο τμήμα
του τομέα εντοπίζονται πολλές κατοικίες
ενώ στο ψηλότερο μέρος του τομέα
διακρίνεται η Άνω νεκρόπολη, όπου
εντοπίστηκαν πολυάριθμοι τάφοι με 135
λείψανα γυναικόπαιδων, πράγμα το
οποίο δημιούργησε ερωτηματικά στους
ερευνητές και αρχαιολόγους της πόλης.
Γύρω από τα οικήματα βρίσκονται
αποθήκες και μεγάλοι περίβολοι οι οποίοι
αποτελούν δείγμα τις περουβιανής
αγροτικής καθημερινής ζωής.
13. Αναπάντητα ερωτήματα της πέτρινης
πολιτείας.
Η πέτρινη πολιτεία των Ανδεων εξακολουθεί
μέχρι σήμερα να βαστάει επτασφράγιστα
μυστικά. Σαφείς και τεκμηριωμένες απαντήσεις
σχετικά με την ανέγερση και την ιστορική
διαδρομή του Μάτσου Πίτσου δεν έχουν δοθεί -
οι απόψεις των ερευνητών και των
αρχαιολόγων διίστανται. Κάποιοι υποστηρίζουν
ότι το Μάτσου Πίτσου ανοικοδομήθηκε ανάμεσα
στον 15ο και τον 16ο αιώνα για να στεγαστεί το
μαυσωλείο του αυτοκράτορα Pachacutec, κάτι
που πιστοποιείται από τους πολλούς ναούς και
τους χώρους ιεροτελεστιών που υπάρχουν.
14. Μια άλλη ομάδα ερευνητών
υποστηρίζει πως το Μάτσου Πίτσου
δεν ήταν πόλη, αλλά ένας ιερός
χώρος αφιερωμένος στη λατρεία
του θεού Ηλιου (όπου στεγαζόταν
και ένα μοναστήρι με παρθένες-
ιέρειες του ίδιου θεού). Αυτή η
άποψη ενισχύεται από τους
πολυάριθμους τάφους που
βρέθηκαν στο νεκροταφείο της
ακρόπολης και ανήκουν κατά 80%
σε γυναίκες.
15. Επίσης, αρκετοί είναι εκείνοι που
ισχυρίζονται ότι η συγκεκριμένη πόλη
ήταν η πρωτεύουσα μιας προγενέστερης
αυτοκρατορίας, την οποία κατέλαβαν σε
άγνωστη ιστορική στιγμή οι Ινκας και
οικειοποιήθηκαν τα μνημεία και τα
κτίσματά της. Υπάρχει, όμως, και η απλή
εκδοχή, που θέλει το Μάτσου Πίτσου μια
από τις πολλές πολιτείες-οχυρά κατά
μήκος του Μεγάλου Μονοπατιού, της
κεντρικής οδού των Ανδεων που ένωνε
όλες τις πόλεις των Ινκας.
Μπορεί, λοιπόν, οι αρχαιολόγοι να έχουν
διατυπώσει διαφορετικές θεωρίες,
ωστόσο, συμφωνούν: η άριστη
κατάσταση στην οποία διατηρούνται τα
ερείπια της πόλης δείχνει ότι
εγκαταλείφθηκε ξαφνικά από τους
ανθρώπους.
16. Η επικρατέστερη άποψη είναι ότι οι περίπου 1.000-1.200
κάτοικοι του Μάτσου Πίτσου το εγκατέλειψαν, καθώς είχαν
αποδεκατιστεί από τις αρρώστιες (ευλογιά) που έφεραν
στην Αμερική οι Ισπανοί.
17. Πεζοπορία Το τρένο είναι ο πιο γρήγορος τρόπος για να
μεταβείτε από το Κούσκο στην κωμόπολη Aguas
Calientes, στους πρόποδες του βουνού όπου
βρίσκεται το Μάτσου Πίτσου. Τρεις είναι οι
σημαντικότερες στάσεις που πραγματοποιεί το
τρένο. Η πρώτη είναι στο οχυρό Ollantaytambo
(στην Ιερή Κοιλάδα των Ινκας), η δεύτερη είναι στο
88ο χλμ. της διαδρομής (εδώ κατεβαίνουν όσοι
πεζοπόροι σκοπεύουν να ακολουθήσουν το
μονοπάτι Inca Trail) και η τρίτη στάση είναι στην
κωμόπολη Aguas Calientes. Στη συνέχεια, η
διαδρομή από την Aguas Calientes ως τον
αρχαιολογικό χώρο του Μάτσου Πίτσου (6 χλμ.)
γίνεται με λεωφορείο.
18. Οι λάτρεις της πεζοπορίας συνηθίζουν να φτάνουν στο Μάτσου Πίτσου
ακολουθώντας το μονοπάτι Inca Trail, μήκους 43 χλμ., όπου
χρειάζονται περίπου τρεις μέρες για να το διατρέξει κανείς. Οσοι
πάντως το επιχειρήσουν, πρέπει να διαθέτουν εμπειρία, άριστη
φυσική κατάσταση και πολύ καλή γνώση των κλιματολογικών
συνθηκών της περιοχής.
19. Κοινωνία ιεραρχίας και
τάξης
Το πολυεπίπεδο σύμπλεγμα του Μάτσου
Πίτσου περιλαμβάνει ένα σύνολο από περίπου
200 οικοδομήματα (κατοικίες, σκαλοπάτια,
ναούς, πλατείες, υδάτινα κανάλια, αμφιθέατρα,
πύργους, ανάκτορα), των οποίων η
ρυμοτομική διάταξη αντικατοπτρίζει την
αυστηρά ιεραρχημένη και άριστα οργανωμένη
κοινωνία των Ινκας. Σύμφωνα με τους
αρχαιολόγους, το Μάτσου Πίτσου ήταν
χωρισμένο σε τρεις μεγάλους τομείς (τον ιερό-
θρησκευτικό, τον λαϊκό και τον τομέα των
κατοικιών της αριστοκρατίας και των ιερέων).
Κάθε κοινωνική τάξη ζούσε σε συγκεκριμένο
τμήμα της πόλης.
20. Πολλοί ερευνητές
προβληματίζονται με την
τελειότητα των μνημείων και
την τεχνογνωσία που
κατείχαν οι αινιγματικοί Ινκας,
οι οποίοι κατάφεραν να
δημιουργήσουν μια
αυτοκρατορία που εκτεινόταν
για 3.680 χλμ. πάνω στα
υψίπεδα των Ανδεων, δίχως
μάλιστα να γνωρίζουν τη
χρήση του τροχού και του
σιδήρου.
21. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει η λιθοδομή των κτιρίων, καθώς είναι κατασκευασμένα από
σκουρόχρωμες γρανιτένιες πέτρες, κομμένες με μπρούτζινα ή λίθινα εργαλεία και λειασμένες με
άμμο. Οι πέτρες των οικοδομημάτων, άριστα σμιλευμένες (έχουν εντοπιστεί πολύπλευρες
γρανιτένιες πέτρες με 30 λαξευμένες γωνίες ή επιφάνειες), αποδεικνύουν πόσο επιδέξια
δούλευαν την πέτρα οι τεχνίτες των Ινκας. Αξιοσημείωτο είναι επίσης το στοιχείο ότι η
αρχιτεκτονική των Ινκας δεν συμπαθούσε ιδιαίτερα τα... πολλά παράθυρα.
22. Αρχαίοι
αγρότες
Σημείο αναφοράς στο πολεοδομικό σχέδιο του
Μάτσου Πίτσου αποτελούν οι αναβαθμίδες
(πεζούλια) που περικυκλώνουν την πολιτεία
(σ’ αυτόν τον χώρο οι κάτοικοι καλλιεργούσαν
σιτηρά, πατάτες και καλαμπόκι). Ενα στενό
αρδευτικό κανάλι πλάτους περίπου 10 εκ.
έφερνε το νερό από μια πηγή του βουνού που
δεσπόζει πάνω από το Μάτσου Πίτσου και
κατόπιν το «μοίραζε» σε όλη την πόλη. Οι
τεχνητές αναβαθμίδες χρησίμευαν επίσης για
τη συγκράτηση της διάβρωσης του επικλινούς
εδάφους από τις συνεχείς βροχοπτώσεις.
23. Πολλές σχεδιαστικές λεπτομέρειες συνέβαλλαν στην προστασία των κτιρίων,
ώστε να μην καταρρεύσουν σε περίπτωση σεισμού. Οι πόρτες και τα παράθυρα
είχαν τραπεζοειδές σχήμα και κλίση προς τα μέσα, από κάτω προς τα πάνω.
Οι γωνίες συνήθως στρογγυλοποιούνταν. Οισύνδεσμοι των εξωτερικών γωνιών
της δομής είχαν σχήμα "L".
24. Η τοιχοποιία του χώρου παραμένει ένα
εξαιρετικό παράδειγμα χρήσης των
φυσικών πρώτων υλών. Τα κεντρικά
κτίρια είναι φτιαγμένα με ξερολιθιές. Οι
Ίνκας ήταν γνώστες της τεχνικής
λάξευσης λίθων. Λάξευαν τους
ογκόλιθους με τέτοιο τρόπο ώστε να
ταιριάξουν μεταξύ τους σφιχτά, χωρίς
να χρησιμοποιούν κονίαμα. Η
σύμπλεξη και οι συμπιεστικές δυνάμεις
είναι αυτές που κρατούν ενωμένους
τους λίθους, εδώ και τόσους αιώνες.
Πολλές ενώσεις στην πόλη είναι
τόσο τέλειες που λέγεται ότι ούτε καν
ένα μικρό χορταράκι δεν μπορεί να
χωρέσει ανάμεσά τους.
25. Το Περού είναι μια σεισμικά ασταθής χώρα. Τόσο η Λίμα,
όσο και το Κούσκο έχουν πληγεί σοβαρά από σεισμούς.
Το Μάτσου Πίτσου έχει χτιστεί στην κορυφή δύο τεκτονικών
ρηγμάτων. Όμως στέκεται όρθιο και ανέπαφο στο πέρασμα
των αιώνων. Λέγεται ότι όταν συμβαίνει έναςσεισμός, οι
πέτρες του Μάτσου Πίτσου "χορεύουν". Αυτό συμβαίνει
γιατί, οι πέτρες αναπηδούν από τις δονήσεις και μετά
ξαναμπαίνουν στη θέση τους. Χωρίς αυτόν τον εξαιρετικό
τρόπο χτισίματος, το Μάτσου Πίτσου θα
είχε ισοπεδωθεί προ πολλού.
26. Πολλά επικουρικά κέντρα, ένα εκτεταμένο οδικό σύστημα, αλλά κι ένα
σύστημα μονοπατιών,αρδευτικών καναλιών και αναβαθμίδων μαρτυρούν
την μακρόχρονη ανθρώπινη χρήση. Οι εκτεταμένες αναβαθμίδες
χρησιμοποιούνταν για την γεωργία, ενώ εξελιγμένα συστήματα
διοχέτευσης χρησιμοποιούνταν για την άρδευση των χωραφιών. Πολυάριθμα
πέτρινα κλιμακοστάσια επέτρεπαν την πρόσβαση στα διαφορετικά
επίπεδα, σε όλη την περιοχή.
27. Ανάμεσα στα πάμπολλα ερείπια που διηγούνται την
ιστορία του Μάτσου Πίτσου ξεχωρίζουν ο ναός του
Ηλιου (το μοναδικό στρογγυλό κτίσμα σ’ όλη την
πόλη), το ιερό-παρατηρητήριο Intihuatana (σημαίνει
«σημείο πρόσδεσης του Ηλιου» κι από εδώ
παρακολουθούσαν οι ιερείς το ετήσιο ταξίδι του ήλιου
και υπολόγιζαν τα ηλιοστάσια και τις εποχές του
χρόνου), ο βασιλικός τάφος (μια φυσική σπηλιά
κλεισμένη με λιθοδομή, όπου οι αρχαιολόγοι
ανακάλυψαν αρκετές μούμιες), ο ναός με τα τρία
παράθυρα (κτίσμα σε σχήμα U, απ’ όπου οι ιερείς
των Ινκας παρατηρούσαν τις θεότητες του Ηλιου, της
Σελήνης και των Αστεριών) και ο ναός Pacha Mama
(Μητέρα Γη), που βρίσκεται στους πρόποδες του
απότομου βράχου Huayna Picchu. Πρόκειται για
μνημεία στον ιερό τομέα της πόλης, άμεσα
συνδεδεμένα με τη λατρεία του θεού Ηλιου, της
μεγαλύτερης θεότητας των Ινκας.
28. Σε αντίθεση με τα μεγαλόπρεπα οικοδομήματα του ιερού τομέα, στο
λαϊκό τμήμα κυριαρχούν λιτές μονώροφες κατοικίες με επικλινείς στέγες
και τετράπλευρες πόρτες, όλες κτισμένες από ογκόλιθους
ακατέργαστου γρανίτη. Σε κάθε συνοικία του λαϊκού τομέα έχει δοθεί
μια διαφορετική ονομασία (συνοικία των φυλακών, συνοικία με τις τρεις
πόρτες).
29.
30. Οι Ίνκας στην παλέτα του Πικάσο και του Μπρακ
Τα γεωμετρικά σχέδια, οι γωνίες
και οι γραμμικές αναπαραστάσεις
των Ινκας επηρέασαν τους
κυβιστές και τους ντανταϊστές των
αρχών του 20ού αιώνα. Κορυφαίοι
ζωγράφοι, όπως ο Πάμπλο Πικάσο
και ο Ζορζ Μπρακ (πίνακας κάτω
δεξιά), έβαλαν στην παλέτα τους
τα χρώματα των Ινκας και μετά τα
άπλωσαν σε πολλούς πίνακές
τους, γεμίζοντας με αυτά σχέδια
εμπνευσμένα από τους κατοίκους
των Ανδεων.
31. «Ο ιερόσυλος τζίρος φθάνει τα 800 εκατ. ευρώ το χρόνο»
ΤΟ ΠΕΡΟΥ έχει τόσα ιστορικά μνημεία όσα και η Ιταλία. «Η
Ιταλία όμως διαθέτει δεκάδες αναγνωρισμένα Μνημεία
Παγκόσμιας Κληρονομιάς από την UΝΕSCΟ, ενώ το
Περού ελάχιστα» λέει στο «Βήμα» ο Αμερικανός Τζεφ
Μόργκαν, διευθυντής του Global Ηeritage Fund (GΗF), μιας
οργάνωσης με έδρα το Σαν Φρανσίσκο που ασχολείται με τη
διάσωση ιστορικών μνημείων.
«Η μέση αξία των λεηλατημένων καλλιτεχνημάτων που
εξάγονται φθάνει τα 800 εκατ. δολάρια τον χρόνο» τονίζει ο κ.
Μόργκαν. Και εξηγεί ότι οι λόγοι είναι κυρίως δύο. Πρώτον, «οι
πολιτισμοί που ζούσαν στη χώρα αυτή χρησιμοποιούσαν πολύ
τον χρυσό. Στο Περού υπάρχει φτώχεια,συνεπώς ένας
φτωχός αγρότης θεωρεί την αρχαιοκαπηλία έναν καλό τρόπο
για να βγάλει χρήματα». Δεύτερον, «το Περού είναι “Αγρια
Δύση” από άποψη νομοθεσίας,ενώ έχει και πολλές
απομακρυσμένες περιοχές».
32.
33. Το GΗF εργάζεται μόνο σε αναπτυσσόμενες χώρες «που
έχουν μέσο κατά κεφαλήν εισόδημα χαμηλότερο των δύο
δολαρίων την ημέρα». Επειδή τα ιστορικά μνημεία
μπορούν να αποτελέσουν τεράστια πηγή εισοδήματος, η
οργάνωση προσπαθεί να αναδείξει τα δεύτερα ή τρίτα σε
σπουδαιότητα μνημεία των χωρών αυτών.
«Οταν οι πλημμύρες έκλεισαν πέρυσι το Μάτσου
Πίτσου,υπήρξε σχεδόν ολοκληρωτική ακύρωση των
τουριστικών κρατήσεων στο Περού» λέει ο κ.
Μόργκαν. «Ωστόσο η χώρα διαθέτει 15.000 μνημεία, τα
100 από αυτά τόσο σημαντικά όσο το Μάτσου Πίτσου, το
οποίο κοντεύει να καταστραφεί από τον υπερβολικό
αριθμό επισκεπτών». Το GΗF βοηθάει αναπτυσσόμενες
χώρες να εντάξουν μνημεία τους στη λίστα με τα Μνημεία
Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UΝΕSCΟ, την οποία
θεωρεί μάλλον «δυτική» λίστα κατηρτισμένη κυρίως από
Ευρωπαίους, προκειμένου να λαμβάνουν καλύτερη
χρηματοδότηση για τη συντήρησή τους.
34.
35. Κλιματικές απειλές
Τόσο η ξηρασία όσο και οι βροχές απειλούν να καταστρέψουν το
ανεκτίμητο μνημείο.
«Συνήθως έχουμε περίπου 2 χιλιάδες χιλιοστά βροχής κατά την
περίοδο των βροχοπτώσεων. Αυτό είναι ήδη πολύ, φανταστείτε
λοιπόν 2 μέτρα νερό να διπλασιαστούν ή να τριπλασιαστούν.
Όλα θα καλυφθούν από νερό και θα παρασυρθούν», εξηγεί ο
ειδικός επιστήμονας Μάρκος Πάστορ.
Το 2010 η επαρχία Κούσκο χτυπήθηκε από σφοδρές
βροχοπτώσεις που προκάλεσαν κατολισθήσεις και πλημμύρες.
Σχεδόν 4.000 επισκέπτες παγιδεύτηκαν στο Μάτσου Πίτσου και
οι αρχές χρησιμοποίησαν ελικόπτερα για να τους
απεγκλωβίσουν. Πέντε τουρίστες σκοτώθηκαν.
Η σιδηροδρομική γραμμή που συνδέει το Κούσκο με το μνημείο
υπέστη πολύ σοβαρές ζημιές.
Εκτός από τις πλημμύρες, οι ειδικοί φοβούνται εξίσου και την
παρατεταμένη ξηρασία, που μπορεί να οδηγήσει σε δασικές
πυρκαγιές.
36. Ο Βιρακότσα και οι χυτές πέτρες.
Ο Βιρακότσα και οι δικοί τρομοκρατημένοι
από τον καταποντισμό της πατρίδας
τους,ανέβηκαν στο στο πιο ψηλό σημείο των
Άνδεων ,δίπλα στη λίμνη Τιτικάκα κοντά σε
ένα ενεργό ηφαίστειο.Εκεί άρχισαν να
φτιάχνουν τετραγωνισμένους ογκόλιθους
μικρούς και τεράστιους από υγροποιημένη
πέτρα που έρεε μαζί με τη λάβα από το
ηφαίστειο.Κάτι δηλαδή σαν το σύγχρονο
τσιμέντο.Μ'αυτούς στη συνέχεια
κατασκεύασαν τα σπίτια ,τους ναούς και τα
τείχη τους.Μάλιστα εκεί στο σημείο έχει
διατηρηθεί ένας γιγάντιος πέτρινος φούρνος
που χρησιμοποιήσαν,σύμφωνα με την ίδια
θεωρία για να ψήνουν τους ογκόλιθους.
37. Κατά τον Ρώσο πάλι,οι
ογκόλιθοι φτιάχνονταν από
χυτή πέτρα που την
έπερναν μέσω χημεικού
λιώσιμου άμμου
συγκεκριμένης οξύτητας.
Με αυτή την ηφαιστειακή
τεχνολογία ήταν σε θέση
να κατασκευάσουν
πολύγωνους ογκόλιθους
που ταιριάζουν απόλυτα
μεταξύ τους.Άλλοι
κατασκευάζονταν δίπλα
στο ηφαίστειο,ενώ άλλοι
μακρυά από,αφού
στερεοποιούσαν την υγρή
πέτρα που είχαν φέρει μαζί
τους.
38. Με παρόμοια ηφαιστειακή τεχνολογία έχουν φτιαχτεί
πολλά κτίσμα σε όλη την Ν.Αμερική αλλά και όλο τον
κόσμο,όπως στο Πούμα Πούνκου,στο στο
Σακσαϊουαμάν,στο Τιγουανάκου,στο Άνγκορ Μπατ,την
Ιερουσαλήμ,την Τροία της Εφέσου,την Καρχηδόνα και
αλλού.
39. Υπάρχουν πολλά ερωτηματικά σ'αυτή την θεωρία αλλά οι ερευνητές
επιμένουν ότι βρίσκονται στην σωστή κατεύθυνση.