2. Ποιεσ είναι οι αναφορικζσ προτάςεισ;
• Αναφορικζσ ονομάηονται οι δευτερεφουςεσ
προτάςεισ, που αποδίδονται ςε κάποιο άλλο
όρο άλλθσ πρόταςθσ, ο οποίοσ μπορεί να
υπάρχει ςτο λόγο ι να μθν υπάρχει και να
εννοείται.
3. Οι αναφορικζσ προτάςεισ
διακρίνονται ςε:
α) ονοματικζσ, που προςδιορίηουν ζναν
ονοματικό όρο τθσ πρόταςθσ.
Πχ Όποιοσ γνωρίηει να ςθκώςει το χζρι του.
Σ’ αυτι τθν περίπτωςθ ειςάγονται με τισ
αναφορικζσ αντωνυμίεσ:
Όποιοσ –α –ο, ο οποίοσ –θ οποία – το οποίο,
όςοσ –θ –ο, όςο, που, ό,τι
4. Οι αναφορικζσ προτάςεισ
διακρίνονται ςε:
β) επιρρθματικζσ, που προςδιορίηουν ζνα
επίρρθμα ι ζναν επιρρθματικό προςδιοριςμό.
Πχ Να πάτε τώρα όπου είναι θ κζςθ ςασ.
Σ’ αυτι τθν περίπτωςθ ειςάγονται με τα
αναφορικά επιρριματα:
Όπου, που, οπουδιποτε, όπωσ, πωσ, όςο, κακώσ
5. Οι αναφορικζσ προτάςεισ
μπορεί να είναι:
α) προςδιοριςτικζσ ι αναγκαίεσ, όταν είναι
απαραίτθτο ςυμπλιρωμα του όρου που
προςδιορίηουν .
Σ’ αυτι τθν περίπτωςθ δε χωρίηονται με κόμμα
από τθν πρόταςθ που περιζχει τον
προςδιοριηόμενο όρο.
Πχ Ήταν άνκρωποσ που τα ζβγαηε πζρα ςε όλεσ
τισ δυςκολίεσ.
6. Οι αναφορικζσ προτάςεισ
μπορεί να είναι:
β) μθ προςδιοριςτικζσ, προςκετικζσ ι
παρακετικζσ, όταν δεν αποτελοφν
απαραίτθτο ςυμπλιρωμα του όρου που
προςδιορίηουν.
Σ’ αυτι τθν περίπτωςθ χωρίηονται με κόμμα
από τθν πρόταςθ που ζχει τον
προςδιοριηόμενο όρο.
Πχ Μπικα ςτο κζατρο, που ήταν άδειο, και
κάκιςα ςτθ κζςθ μου.
Γιάννθσ Φερεντίνοσ
