1. AIDS
Η λοίμωξη με τον Ιό Ανθρώπινης Ανοσοανεπάρκειας (Human
Immunodeficiency Virus Infection) και το Σύνδρομο Επίκτητης
Ανοσοανεπάρκειας (AIDS) είναι μια νόσος του ανθρώπινου ανοσοποιητικού
συστήματος που προκαλείται από τον ιό της ανθρώπινης
ανοσοανεπάρκειας (HIV). Η νόσος παρεμβαίνει στο ανοσοποιητικό σύστημα
και παρεμποδίζει τη λειτουργία του, κάνοντας τα άτομα με AIDS
περισσότερο πιθανά να αποκτήσουν λοιμώξεις, όπως ευκαιριακές λοιμώξεις
και όγκους που συνήθως δεν προσβάλουν τα άτομα με λειτουργικά
ανοσοποιητικά συστήματα. Αυτή η ευπάθεια χειροτερεύει με την εξέλιξη της
νόσου.
ΘΕΡΑΠΕΙΑ
Η θεραπεία για τον HIV συνήθως περιλαμβάνει 3 ή περισσότερα
αντιρετροϊκά φάρμακα.
Ο ισχυρός αυτός συνδυασμός φαρμάκων που ονομάζεται HAART
(αντιρετροϊκή θεραπεία υψηλής δραστικότητας), έχει σκοπό την αναστολή
της δημιουργίας ιϊκών αντιγράφων, προσπαθώντας να ελαχιστοποιήσει τις
πιθανές ανεπιθύμητες ενέργειες καθώς και τον αριθμό των λαμβανομένων
δισκίων.
2. Έρπης γενετικών οργάνων
Ο έρπης των γεννητικών οργάνων είναι μια σεξουαλικώς
μεταδιδόμενη νόσος. Προκαλείται από τον ιό HSV τύπου 1
και 2.
Η μόλυνση με τον ιό HSV2, προσβάλλει τα γεννητικά
όργανα και μεταδίδεται μέσω της σεξουαλικής επαφής.
Ο ιός βρίσκεται μέσα στα δερματικά έλκη που προκαλεί. Η
επαφή με τα έλκη, μεταδίδει τον ιό. Επίσης ο ιός μπορεί να
βρίσκεται και στο δέρμα της γεννητικής περιοχής έστω και
εάν δεν υπάρχουν τοπικά σημεία λοίμωξης.
Όταν ο ιός HSV προσβάλει τον οργανισμό παραμένει για
πάντα. Προκαλεί κατά διαστήματα νέα κλινικά σημεία, με
έλκη στην γεννητική περιοχή.
3. Θεραπεία έρπη
Θεραπεία και πρόληψη
Δεν υπάρχει θεραπεία σήμερα η οποία να εκριζώνει τον ιό από τον οργανισμό.
Υπάρχουν φάρμακα εναντίον του ιού HSV, τα οποία μπορούν μειώσουν τη διάρκεια
όπως και τη συχνότητα των εκδηλώσεων και υποτροπών της ασθένειας.
Φάρμακα όπως η ακυκλοβίρη μπορούν να χρησιμοποιηθούν τοπικά και συστηματικά
από το στόμα.
Η καλύτερη πρόληψη σε περίπτωση σεξουαλικής επαφής είναι η χρήση
προφυλακτικού.
Εντούτοις η προστασία που δίνουν τα προφυλακτικά δεν είναι απόλυτη. Η περιοχή
που πάσχει μπορεί να μην καλύπτεται και έτσι ο ιός να μεταδίδεται στο άλλο άτομο
κατά την επαφή.
Εάν ο ένας από τους δύο ερωτικούς συντρόφους παρουσιάζει έρπη γεννητικών
οργάνων που βρίσκεται σε εξέλιξη, είναι προτιμότερο να μην έχουν ερωτική επαφή
ενόσω υπάρχουν κλινικά σημεία. Είναι επίσης καλύτερα να
χρησιμοποιούν προφυλακτικό.
4. Βακτηριδιακή Κολπίτιδα
Πρόκειται για ένα μαζικό αποικισμό του κόλπου από διάφορα
μικρόβια και την αντικατάσταση της φυσιολογική κολπικής
χλωρίδας από υψηλές συγκεντρώσεις αναερόβιων βακτηρίων,
ουρεόπλασμα, μυκόπλασμα.
Αποτελεί κύρια αιτία κολπικής υπερέκκρισης ή κακοσμίας και
μπορεί να είναι είτε περιοδική είτε να διαρκέσει μεγαλύτερο
διάστημα. Σχετίζεται με τη μη χρήση προφυλακτικού και την
έλλειψη κολπικών γαλακτοβακίλων.
Για τη θεραπεία της υπάρχουν σκευάσματα γα λήψη από το στόμα
και από τον κόλπο. Οι πλύσεις με αντισηπτικό πρέπει να
αποφεύγεται αφού μπορούν να διαταράξουν την ισορροπία του
κόλπου και να προκαλέσουν αντίθετο αποτέλεσμα από το
επιθυμητό. Χρησιμοποιήστε για κολπικές πλύσεις το χαμομήλι, το
οποίο αντιμετωπίζει άμεσα φλεγμονές και ερεθισμούς του
κολπικού βλεννογόνου.
5. Τριχομοναδική Κολπίτιδα
Οφείλεται σε ένα αναερόβιο πρωτόζωο, την
Trichomonas vaginalis και η κλινική εικόνα
χαραχτηρίζεται από μια δύσοσμη λευκοκίτρινη
κολπική έκκριση με ερεθισμό του αιδοίου. Κατα
τη θεραπεία υπάρχει υψηλή πιθανότητα
επαναμόλυνσης (17%) στους πρώτους τρεις
μήνες.
Θεραπεία θα πρέπει να λαμβάνουν και οι
σεξουαλικοί σύντροφοι ενώ παράλληλα θα
πρέπει να συστήνεται αποχή από τις σεξουαλικές
επαφές μέχρι την ολοκλήρωση της θεραπείας.
6. Μυκητιασική Αιδοιοκολπίτιδα
Είναι νόσος κυρίως της αναπαραγωγικής ηλικίας (όταν τα επίπεδα
των οιστρογόνων άρα και η έκκριση γλυκογόνου είναι υψηλή), με
έξαρση τους θερινούς μήνες. Προδιάθεση για να αναπτυχθεί είναι
η λήψη αντιβιοτικών, η εγκυμοσύνη, ο σακχαρώδης διαβήτης, τα
αντισυλληπτικά, η παρατεταμένη χρήση κορτιζόνης, η πτώση της
άμυνας του οργανισμού, το κάπνισμα, ο υποθυρεοειδισμός και η
σιδηροπενική αναιμία.
Η μυκητιασική κολπίτιδα μπορεί να μεταδοθεί σεξουαλικά ή μέσω
της στοματογεννητικής επαφής, δεν θεωρείται όμως σεξουαλικά
μεταδιδόμενο νόσημα, γιατί οι μύκητες βρίσκονται υπο
φυσιολογικές συνθήκες στο περιβάλλον του κόλπου και γιατί
βρίσκονται και σε γυναίκες που δεν είναι σεξουαλικά ενεργές.
Η θεραπεία γίνεται με τη λήψη σκευασμάτων κυρίως από την
κολπική οδό ενώ απαραίτητη είναι και η θεραπεία του συντρόφου.
7. Πρόληψη Κολπίτιδων
• Σχολαστική τήρηση των κανόνων ατομικής υγιεινής.
• Αποφεύγετε εσωτερικές (κολπικές) πλύσεις με αντισηπτικά.
• Κατά την αφόδευση σκουπίζεστε ΠΑΝΤΑ με κατεύθυνση από μπροστά
προς τα πίσω για να αποφύγετε μόλυνση του κόλπου με μικρόβια από το
έντερο.
• Χρησιμοποιείτε ταμπόν όσο το δυνατόν λιγότερο.
• Περιορίστε τα σερβιετάκια κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού.
• Στην παραλία, μετά το μπάνιο, να αλλάζετε τουλάχιστον το κάτω μέρος
του μαγιώ, γιατί η υγρασία που αναπτύσσεται είναι ο «καλύτερος φίλος»
των μυκήτων.
• Χρησιμοποιείτε πάντοτε πετσέτα ή ψάθα όταν ξαπλώνετε στην παραλία.
• Προτιμήστε βαμβακερά ρούχα
• Εμπλουτίστε το καθημερινό σας διαιτολόγιο με γιαούρτι και γάλα, τα
οποία αποτελούν καλές πηγές βιταμίνης Β που προστατεύουν τη
φυσιολογική χλωρίδα του οργανισμού.
8. Γονόρροια
Προκαλείται από ένα βακτηρίδιο, γνωστό με την
ονομασία Neisseriagonorrhοea. Το μικρόβιο βρίσκεται συνήθως
στην ουρήθρα, τον τράχηλο, το ορθό, τον φάρυγγα, και τους
επιπεφυκότες.
Οι γυναίκες σπάνια εμφανίζουν συμπτώματα ουρηθρίτιδας, ενώ
συνήθως δεν αντιλαμβάνονται καν την φλεγμονή.
Μπορεί να εμφανίζουν αυξημένα πυώδη κολπικά υγρά και
συμπτώματα τραχηλίτιδας, δηλαδή (έκκριμα από τον
τράχηλο),ευαισθησία και μικροαιμορραγίες.
Οι άνδρες κατά κύριο λόγο παρουσιάζουν άφθονο ουρηθρικό
πυώδες ή βλεννοπυώδες έκκριμα και δυσουρικά (πόνος κατά την
ούρηση) ενοχλήματα. Άνδρες κάτω τον 40 ετών μπορεί να
παρουσιάσουν οξεία ορχεοεπιδιδυμίτιδα.
9. Θεραπεία – Μέθοδοι αντιμετώπισης
Οι ασθενείς που έχουν μολυνθεί από γονόκοκκο, συχνά παρουσιάζουν και
μόλυνση από χλαμύδια. Για το λόγο αυτό πρέπει όλοι οι ασθενείς
με γονοκοκκική λοίμωξη να θεραπέυονται ταυτόχρονα και για χλαμύδια.
Κάτι ακόμα που θα πρέπει να προσέξουμε είναι ότι αφού θεραπεύσουμε
τη μόλυνση στον ασθενή, θα πρέπει να εντοπιστούν και να εξεταστούν
όλα τα άτομα με τα οποία ήρθε σε σεξουαλική επαφή ο ασθενής ώστε να
προληφθεί περαιτέρω διάδοση της ασθένειας.
Μια επαναληπτική εξέταση 7 ημέρες μετά την ολοκλήρωση της
θεραπείας είναι σημαντική αν εξακολουθεί ο πόνος στις αρθρώσεις, το
εξάνθημα ή ο έντονος πόνος στη λεκάνη ή την κοιλιά. Χρειάζονται
εξετάσεις για να διαπιστωθεί αν η μόλυνση έχει υποχωρήσει.
Αν έχετε προσβληθεί από γονόρροια, θα πρέπει να ζητήσετε να
εξεταστείτε και για άλλα αφροδίσια νοσήματα, όπως τα χλαμύδια, η
σύφιλη και το AIDS. Θα πρέπει επίσης να κάνετε το εμβόλιο για την
ηπατίτιδα Β.
