γραμματική αρχαίας ελληνικής

1. Άννα Μπουκουβάλα, Πρότυπο Πειρματικό ΓυμνάσιοΖωσιμαίας Σχολής Ιωαννίνων
Σελίδα1
ΤΑ ΔΙΧΡΟΝΑ ΦΩΝΗΕΝΤΑ ΣΤΑ ΟΝΟΜΑΤΑ ΤΩΝ ΤΡΙΩΝ ΚΛΙΣΕΩΝ
Α
Α ΚΛΙΣΗ
ΕΙΝΑΙ ΜΑΚΡΟΧΡΟΝΟ
στην κατάληξη -ας όλων των ουσιαστικών, ανεξάρτητα από πτώση
τῆς χώρας, τὰς χώρας, τὰς μούσας, τοὺς στρατιώτας, ὁ ταμίας
στις καταλήξεις-α, ας, -ᾳ, -αν των θηλυκών ουσιαστικών όταν προηγείται φωνήεν ή ῥ (καθαρό)
ἡ χώρα, τὴν χώραν, ὦ χώρα
στις καταλήξεις -αν/-α των αρσενικών που στην ονομαστική λήγουν σε -ας
ὁ νεανίας, τὸν νεανίαν, ὦ νεανία.
ΕΙΝΑΙ ΒΡΑΧΥΧΡΟΝΟ
στα θηλυκά ουσιαστικά: γραῖα, γαῖα, μυῖα, μαῖα, μοῖρα, πεῖρα, σφῦρα, σφαῖρα, πρῷρα
στις καταλήξεις -α/-αν (ονομαστική, αιτιατική, κλητική) των προπαροξύτονων θηλυκών ουσιαστικών
ἡ ἀλήθεια, τήν ἀλήθειαν, ὦ ἀλήθεια
στις καταλήξεις-α/-αν (ονομαστική, αιτιατική, κλητική) των θηλυκών ουσιαστικών όταν προηγείται σύμφωνο, εκτός του ῥ (μή καθαρό)
ἡ μοῦσα, τὴν μοῦσαν, ὦ γλῶσσα
στην κατάληξη -α της κλητικής των αρσενικών που λήγουν σε - της ή έχουν ως β' συνθετικό ένα από τα -αρχης/-τρίβης/- πώλης/-ώνης/-μέτρης
ὦ στρατιῶτα, ὦ τελῶνα, ὦ βιβλιοπῶλα
Β ΚΛΙΣΗ
ΕΙΝΑΙ ΒΡΑΧΥΧΡΟΝΟ
στην κατάληξη -α των ουδετέρων
τα δῶρα
Γ ΚΛΙΣΗ
ΕΙΝΑΙ ΜΑΚΡΟΧΡΟΝΟ
στην κατάληξη -ας των θηλυκών επιθέτων
τῆς ὀξείας, τὰς ὀξείας
στην κατάληξη -ας του αρσενικού της μετοχής αορίστου στην ονομαστική λόγω αντέκτασης
ὁ ἀκούσας
στα ουσιαστικά που λήγουν σε -ᾶν γεν. - ᾶνος και -ις γεν. -ῖνος το α μπροστά από το χαρακτήρα ν
ὁ Τιτᾶν, τοῦ Τιτᾶνος, τῷ Τιτᾶνι τήν ἀκτῖνα, τάς ἀκτῖνας
ΕΙΝΑΙ ΒΡΑΧΥΧΡΟΝΟ
στην κατάληξη -α των ουδετέρων
τό σῶμα, τό κτῆμα, τα κτήματα
στις καταλήξεις -α/-ας των αρσενικών και θηλυκών ουσιαστικών
τὸν φύλακα, τοὺς φύλακας, τὰς χεῖρας
στις καταλήξεις –α/-αν των θηλυκών επιθέτων
ἡ ὀξεῖα, τὴν ὀξεῖαν

2. Άννα Μπουκουβάλα, Πρότυπο Πειρματικό ΓυμνάσιοΖωσιμαίας Σχολής Ιωαννίνων
Σελίδα2
Ι
Γ ΚΛΙΣΗ
ΕΙΝΑΙ ΜΑΚΡΟΧΡΟΝΟ
Στα ουσιαστικά σε -ῖν γεν. -ῖνος
ἡ δελφῖν, τῆς δελφῖνος
στα ουσιαστικά σε -ὶς γεν. -ῖνος,
ἡ ἀκτίς, τῆς ἀκτῖνος
ΕΙΝΑΙ ΒΡΑΧΥΧΡΟΝΟ
στη λήγουσα των τριτόκλιτων γενικά
τῷ χειμῶνι, τοῖς λύουσι
Υ
Γ ΚΛΙΣΗ
ΕΙΝΑΙ ΜΑΚΡΟΧΡΟΝΟ
Στους μονοσύλλαβους τύπους σε -υς γεν. -υος
ἡ δρῦς, τὴν δρῦν, τὰς δρῦς
Στην αιτιατική πληθυντικού των ουσιαστικών σε -υς, γεν. - υος, επειδή προκύπτει από αντέκταση
τοὺς ἰχθῦς
ΕΙΝΑΙ ΒΡΑΧΥΧΡΟΝΟ
Γενικά στο τέλος των ουσιαστικών (εξαιρείται η αιτιατική πληθυντικού σε -ῦς, όπως τοὺς ἰχθῦς και οι μονοσύλλαβοι τύποι, όπως ἡ δρῦς)
ὁ πέλεκυς, ὁ πῆχυς