27. Σ’ εκείνες τις άβολες γωνιές
που ξαπλώνω, γεμίζω πληγές το κορμί μου.
Στάζει το αίμα της ψυχής μου
σαν τις σταγόνες της βροχής,
όμως κανείς δεν νοιάζεται...
28. Ήρθε η ώρα να κουρνιάσω
για άλλη μια βραδιά
σε μια γωνία αγκαλιά με το αρκουδάκι μου.
29. Θα κοιμηθώ, για να έχω
τη ψευδαίσθηση ότι όλα είναι ένα όνειρο,
ένα όνειρο που
θα ξυπνήσω αύριο και θα στο περιγράφω...
31. Θα μου λύνεις την κάθε μου απορία
κι εγώ θα λέω σε όλους
πόσο έξυπνη είναι η μαμά μου.
32.
33. Και το πρωί πάλι θα ξυπνήσω ξέροντας
πως η επιθυμία μου δεν έγινε
για άλλη μια φορά πραγματικότητα...
34. Μακάρι
να καταλάβουν οι άνθρωποι
μια μέρα πως σε ένα πόλεμο
κανείς δεν βγαίνει νικημένος
διότι πιο πολλά είναι αυτά που χάνουν
παρά που κερδίζουν!!!
35. Βάστα γερά ψυχή μου,
έχουμε δρόμο ακόμα κι είμαστε οι δυο μας.
Θα δεις που όλα τα δάκρυα
που κύλησαν στα αδύνατα ζυγωματικά μου
θα γίνουν χαμόγελα μια μέρα!