2. Textile waste is an unintended
consequence of fast fashion, as
more people buy more clothes
and don’t keep them as long as
they used to. The international
expansion of fast fashion
retailers exacerbates the
problem on a global scale.
Wardrobes in developed nations
are saturated, so in order to sell
more products, retailers must
tempt shoppers with constant
newness and convince them the
items they already have are no
longer fashionable.
3. Τα απορρίμματα υφασμάτων
είναι μια ακούσια συνέπεια της
γρήγορης μόδας, καθώς
περισσότεροι άνθρωποι
αγοράζουν περισσότερα ρούχα
και δεν τα κρατάνε όσο παλιά.
Η διεθνής επέκταση των
λιανοπωλητών γρήγορης μόδας
επιδεινώνει το πρόβλημα σε
παγκόσμια κλίμακα. Οι
‘ντουλάπες’ στις ανεπτυγμένες
χώρες είναι κορεσμένες,
επομένως, για να πουλήσουν
περισσότερα προϊόντα, οι
έμποροι λιανικής πρέπει να
δελεάζουν τους αγοραστές με
συνεχείς νεωτερισμούς και να
τους πείσουν ότι τα είδη που
έχουν ήδη δεν είναι πλέον της
μόδας.
4. Increasing disposable income
levels over recent generations
means there is less need to “make
do and mend”, as it’s often
cheaper and more convenient to
buy new than have an item
repaired. Busy lifestyles make
many people more time-poor
than previous generations, and
with the loss of sewing and
mending skills over time, there is
less impetus to repair our
garments. The rise of
supermarket fashion that can be
purchased alongside the weekly
shop and the regular occurrence
of seasonal sales make clothing
seem “disposable” in a way it
didn’t used to be.
5. Η αύξηση των επιπέδων του διαθέσιμου
εισοδήματος κατά τις πρόσφατες γενιές
σημαίνει ότι υπάρχει λιγότερη ανάγκη να
«φτιάξουμε και να επισκευάσουμε κάτι
που χάλασε», καθώς είναι συχνά
φθηνότερο και πιο βολικό να αγοράσεις
κάτι καινούργιο παρά να επισκευάσεις
ένα αντικείμενο από την αρχή. Ο
πολυάσχολος τρόπος ζωής κάνει πολλούς
ανθρώπους πιο «φτωχούς στο χρόνο»
από τις προηγούμενες γενιές, και με την
απώλεια των δεξιοτήτων ραπτικής και
επιδιόρθωσης με την πάροδο του
χρόνου, υπάρχει λιγότερη ώθηση για την
επισκευή των ενδυμάτων μας. Η άνοδος
της μόδας των σούπερ μάρκετ που
μπορεί κανείς να αγοράσει στο
«εβδομαδιαίο» κατάστημα και η τακτική
εμφάνιση εποχιακών εκπτώσεων κάνει τα
ρούχα να φαίνονται «μιας χρήσης» με
τρόπο που δεν ήταν παλιά.
6. There is interest in moving
towards a more circular
model of textile production
which reuses materials
wherever possible, yet
current recycling rates for
textiles are very low. Despite
a long-established national
network of charity shops
and increasing numbers of
in-store recycling points in
UK high-street stores, three-
quarters of Britons throw
away unwanted clothing,
rather than donating or
recycling it.
7. Υπάρχει ενδιαφέρον να
προχωρήσουμε προς ένα πιο
κυκλικό μοντέλο παραγωγής
κλωστοϋφαντουργικών προϊόντων
που επαναχρησιμοποιεί υλικά
όπου είναι δυνατόν, ωστόσο τα
τρέχοντα ποσοστά ανακύκλωσης
για τα κλωστοϋφαντουργικά
προϊόντα είναι πολύ χαμηλά. Παρά
το εδραιωμένο εθνικό δίκτυο
φιλανθρωπικών καταστημάτων και
τον αυξανόμενο αριθμό σημείων
ανακύκλωσης σε καταστήματα στο
Ηνωμένο Βασίλειο, τα τρία τέταρτα
των Βρετανών πετούν τα
ανεπιθύμητα ρούχα αντί να τα
δωρίσουν ή να τα ανακυκλώσουν.