1. CASTELAO

3. -¿E se ao dar a volta a terra caese a auga do mar enriba do sol? Así quexeran que sempre fose a nosa Terra. -O médico dixo que meu pai ten un catarro intestinal. -¿E por onde tose? -¿Que me das e son teu mozo? -¿Eu?, Eu douche unha labazada.

4. -Mire que teña ben de zucre, que se non zorrégolle unha pedrada. -Dame unha chupada, anda. -É de chocolate. -Anque sexa. -¿E para que son os deputados? -Eu non o sei meu fillo. -A mi gustas una barbaridá, sabes?, pero como eres can de palleiro... -Vaites, Vaites,...

5. -Pola alma dos seu defuntos, Señor, déame para ir ao cine, que estou seguindo unha película e non a podo deixar. -¿Por que non lle dás de comer ao can?. -Para o que traballa... -Pois entón, ¿Por que non o matas? -Para o que come. ORADOR POLÍTICO: Yo os juro bajo mi palabra de honor.... (risas). O SAPO: ¡Ainda hai cans! ¡Ainda hai cans!

6. O SAPO 1º: O home manda en todo. O SAPO 2º: Pero o home é escravo do home. A felicidade, lonxe dos homes. - Disque van subir os selos das cartas. -¡Que ben fixemos en non saber escribir!. -¿E a consulta que ides tomar é de médico ou é de avogado?. -Gracias a deus polo de agora é de médico señor .

7. -¡Pobriña! Morreulle un canciño que lle chamaban "Fifi". -Debes mostrarte amable con Pepe. -Pero es idiota. -Aunque no lo fuese, hija mía. -¡Gandulo! ¡Lacazán! ¡Borrachón!. -Boeno... Xa empezamos coas indiretas...! -Ese muchacho dicen que sabe muchísimo. -Si; pero tiene un acento tan gallego...

8. -O noso candidato vale moito, moito!. -¿E como se chama?. -Home..., non me acordo. -Yo nunca sentí la necesidad de saber gallego. -Es que esa necesidad no se siente en la barriga. -¡Qué aburrido estás desde que no mandas...! ¿Por qué no aprendes ortografía y te entretienes?. -O meu neto morre, que xa mo dixo o médico. -Non fagas caso. Se cho dixese un avogado, aínda....

9. -Fixemos unha rogativa para que San Roque nos librase da peste... ¿e sabes quen levou o estandarte?. -Foi o cacique. -Vostede terá moito dereito; pero eu teño moita razón. -Eu estudio para vos redimir. -¿E o que escribie os libros tamén estudiou nos libros?. O MÉDICO: ¿Non dixeches que sacharías de balde na miña horta se te curaba?. O PAISANO: Diría, si, señor; como tiña tanta febre...

10. -Hai que defender España. -Mellor sería que España nos defendese a nos. -Ela non me quería e mateina. -Eu pensei que ían repartir as riquezas. -Pois eu xa me daba por satisfeito se repartisen a fame. . -Do mar non facían caso. -Pensarían que se facían as sardiñas nas fábricas.

11. -Tamén no meu tempo houbo cousas grandes que non serviron para nada. -Se os nosos deputados fosen cataláns, sacaban o ferrocarril. -Abondaba que se sentisen Galegos. -Se vostede non cre en nada, ¿Por que foi de vela na procesión?. -Porque levaba o estandarte don Fulano. -Nas cidades prohibiron os pobres. -Sería mellor que prohibiran a probeza.

12. ¡Que pequenos son os homes! -O caciquismo nácelle aos povos como che nace a barba. ¡Aféitate, home, aféitate!.

14. O paraiso feixista Castigo menor

15. Todo pol-a Patria, a relixión e a familia! No fondo do mar

16. -Para que ergan o puño! Matáronlle un fillo

17. Algunha vez chegan tarde Denantes morta que aldraxada

18. Evasión Os mártires serán santos

19. DEBUXOS DE NEGROS Unha pequena mostra dos espléndidos debuxos que Castelao adicou ás minorias étnicas de New York e ao pobo de Cuba. Castelao 1939

26. ÁLBUM NÓS Este álbum de dibuxos foi composto antr´os anos dezaseis e dezaoito, cando Galiza s´esperguizaba d´un longo sono. Con este medio cento de dibuxos intentei desacougar a todol-os licenciados da Universidade (amas de cría do caciquismo), a todol-os homes que vivían do favor oficial... As intencións eran nobles e o pesimismo aparente. Castelao, 1931

27. Pulsa o botón esquerdo do rato para ampliar a estampa Pulsa o botón esquerdo do rato para ampliar a estampa Prólogo Non lle poñades chatas á obra namentras no se remata. O que pense que vai mal que traballe n´ela; hay sitio para todos. Select Rating Search: The Web Tripod share: del. icio . us | digg | reddit | furl | facebook Report Abuse « Previous | Top 100 | Next » Album Nos Este álbum de dibuxos foi composto antr´os anos dezaseis e dezaoito, cando Galiza s´esperguizaba d´un longo sono. Con este medio cento de dibuxos intentei desacougar a todol-os licenciados da Universidade (amas de cría do caciquismo), a todol-os homes que vivían do favor oficial... As intencións eran nobles e o pesimismo aparente. Certo que a tristura d´estes dibuxos queima com´a raxeira do sol que pasa por unha lupa; mais eu non quixen cantal-a ledicia das nosas festas, nin a fartura dos casamentos, sinón as tremendas angurias do decotío labrego e mariñeiro. Algúns espíritos sensibles que choran co-a melanconía dos tangos e dos fados, atoparon desmedida esta door das miñas estampas; outros espíritos inertes ollaron pouco patriotismo no afán de ser verdadeiro. Con todo, eu sigo coidando que o pesimismo pode ser libertador cando desperta carraxes e cobizas d´unha vida máis limpa. Cicáis hoxe atácase as nosas mágoas c´un humor menos acedo; mais ninguén pode negarme que as vellas inxusticias siguen en pé: velahi porqué me arrisco a publicar esta obra. Ela foi amostrada en todal-as cibdades e vilas de Galiza e sirven de pretesto para "conferencias" que influiron no actual rexurdimento da galeguidade. E co-as chatas que ten eu gárdolle lei e quero espoñela de novo ô xuicio de todos. Castelao Galiza, 1931. Select Rating Search: The Web Tripod share: del. icio . us | digg | reddit | furl | facebook Report Abuse « Previous | Top 100 | Next » Album Nos Este álbum de dibuxos foi composto antr´os anos dezaseis e dezaoito, cando Galiza s´esperguizaba d´un longo sono. Con este medio cento de dibuxos intentei desacougar a todol-os licenciados da Universidade (amas de cría do caciquismo), a todol-os homes que vivían do favor oficial... As intencións eran nobles e o pesimismo aparente. Certo que a tristura d´estes dibuxos queima com´a raxeira do sol que pasa por unha lupa; mais eu non quixen cantal-a ledicia das nosas festas, nin a fartura dos casamentos, sinón as tremendas angurias do decotío labrego e mariñeiro. Algúns espíritos sensibles que choran co-a melanconía dos tangos e dos fados, atoparon desmedida esta door das miñas estampas; outros espíritos inertes ollaron pouco patriotismo no afán de ser verdadeiro. Con todo, eu sigo coidando que o pesimismo pode ser libertador cando desperta carraxes e cobizas d´unha vida máis limpa. Cicáis hoxe atácase as nosas mágoas c´un humor menos acedo; mais ninguén pode negarme que as vellas inxusticias siguen en pé: velahi porqué me arrisco a publicar esta obra. Ela foi amostrada en todal-as cibdades e vilas de Galiza e sirven de pretesto para "conferencias" que influiron no actual rexurdimento da galeguidade. E co-as chatas que ten eu gárdolle lei e quero espoñela de novo ô xuicio de todos. Castelao Galiza, 1931.

28. - ¡ Qué lástema de bois ! - Foi seu fillo para Cuba e o seu neto para Melilla; mais agora non ten cartos para pagal-os trabucos. Quedará sen chouza.

29. ¡ Qué San Roquiño nos liberte de médicos, abogados e boticarios ! O probe Xan

30. - E para qué qués largar da Terra? ¿Non temos pan no forno? ¡Canto pesa e como fede!

31. ¡Un padrenostriño pol-os que morreron en Oseira, Nebra e Sofán! As sardiñas volverían se os gobernos quixesen

32. Non son pastores de Belén; son labregos que van pagal-os foros. Dous vellos amigos: os foros e as ablatas

33. - Ós señoritos non lles gusta a choiva. - Pero gústanlles as patacas... - Eu bebo para afogal-as penas; mais as condanadas aboian .

34. CADROS

36. A ría

37. Cimiterio mariñeiro

38. Vento mareiro

39. Piñeiral

40. Igrexa románica

41. O cruceiro da carballeira

42. Castiñeiro do val

43. O cego (1913)

44. Praia

45. Moza con cabuxa

46. Cons

47. Parella de nenos baixo unha árbore

48. Fauno (1941)

49. Dama con abano

50. Máscaras

51. Manolo de Quiroga (1919)