Luísa Roxelio e os ratiños representan o conto de Brancaneves e os ananos

1. teatro
(Brancaneves)
COUSIÑAS
FEITAS
NA CASA
OS NENOS DA RATA LUÍSAMonDaporta

2. Os ratiños agora xa van embalados.
Cada vez arman choios máis longos e complicados

3. Desta volta van facer “Brancaneves e os ananos”…
máis xente, máis textos e máis decorados.

4. Rei, raíña, pincesa, gardas e criados,
bechos do bosque, príncipe… e ananos

5. Como hai tanta xente e eles son poucos,
mudando de traxe van ser un ou ser outro.

6. O problema máis gordo era atopar aos ananos.

7. Pero un tivo unha idea… Non van precisalos.

8. Se teñen a axuda de Luisa e Roxelio
eles ao seu carón xa son ben pequenos.

9. Cun engano pequeno, que non se vai notar moito,
fan medrar á princesa e xa son ananos os outros

10. Foron a decirllo e, en canto llo contaron,
sen pensalo dúas veces, encantados, aceptaron.

11. Moito se riron e moi ben o pasaron
con Roxelio a facer de muller nos ensaios.

12. E como cada vez que fan unha de teatro
preparan os traxes

13. e os decorados

14. Cos decorados feitos e a obra ensaiada
chegou, por fin, o día de ter que estreala.

15. Antes de erguer o telón para interpretala
saeu un actor para presentala.
-A historia é a de sempre. A que xa sabedes,
A dunha moza fermosa chamada Brancaneves.

16. Brancaneves medraba feliz e contenta,

17. pero tiña unha madrasta que se puxo ciumenta.

18. Porque quería ser de todas a máis guapa
e tiña un espello ao que lle preguntaba.
-Quen é a muller máis guapa que coñeceu a vida?
– E quen vai ser… Sodes vos miña raíña!

19. A cousa iba ben ata que a nena medrou,
e era tan bonita que o espello contestou:
-Agora xa hai outra que é máis bonita…
a princesa Brancaneves, que tendes por filla.

20. Non quixo máis saber a raíña malvada

21. e mandoulle á súa xente

22. que a roubara

23. e a matara.

24. Pero os raptores, clementes, non cumpliron a orde
e deixaron á moza no medio do monte.

25. Ao verse soa, no medio do bosque,

26. botou a andar sen saber cara a onde.

27. Ata que por sorte atopou un carreiro
e, con bo xuicio, a moza sigueuno

28. E o tal carreiro levouna ata un claro
no que atopou a casa dos ananos

29. Achegouse a ela e petou na porta,
agardou un pouco, e non tivo resposta.

30. Meteu logo a man pola ventá aberta

31. e colleu que comer de enriba da mesa.

32. Sentouse a agardar

33. e quedou a durmir.

34. Vaia sorpresa levaron os ananos ao vir!

35. Ela contou quen era e o que lle pasara,
e eles acollérona para coidárllela casa.

37. Estaba contenta a raíña malvada.
Ao non estar Brancaneves volvía a ser a máis guapa!

38. Despois de “chorar” a perda da fillastra

39. foise ao espello para que a gabara.

40. E vaia susto levou ao escoitar a resposta
cando o espello lle dixo que a máis bela era a moza.

41. -Como pode ser, espello maligno
se mandei que a mataran, a uns meus amigos.

42. -Sí, pero non foron quen de matala
e deixárona no bosque, sóa, abandonada.

43. -Se está soa no bosque pouco vai durar.
Alí sobran lobos e outros animais,

44. e se non bandidos e xente do mal,
que por calquera cousa logo a matarán.

45. Mais pasaba o tempo e cando o consultaba
a resposta do espello nunca a confortaba.

46. Porque o espello teimudo seguía a repetir:
-A moza Brancaneves é máis guapa ca ti.

47. Deu máis de cen voltas a pensar todo o día
en librarse da moza e en como o faría.

48. Así que un día saeu a buscala.

49. Se ninguén fora capaz, ela sí. Iba a matala.

50. Achegouse ao bosque cun disfrace de avoa

51. e con galanos e embelecos, ao fin, enganouna.

52. En agradecemento pola súa simpatía
ofreceulle a bruxa partir unha mazá que traía.

53. E a moza en resposta á súa amabilidade
deulle un bocado á súa metade.

54. Foi só adentala e cair desmaiada.

55. Conseguírao por fin a bruxa malvada.

56. Cando pola tardiña chegaron os ananos
vírona morta… moito se desgustaron!

57. Metérona na caixa e fixeron o velorio.
Os pobres ananos non tiñan consolo!

58. Uns días máis tarde cando a iban soterrar
apareceu un mozo que andaba a cazar.

59. O cazador era un príncipe que, ao ver á rapaza,
non puido resistilo e achegouse a bicala.

60. E o bico aquel obrou un milagro…
Reviveu á moza!

61. …e moito o celebraron.

62. Logo o narrador contou o remate.
Dixo que houbo voda, e festa, e felicidade.

63. E entre os vivas do público e a música dos aplausos
rematou a obra e baixaron o pano.

64. Volvérono a erguer e saúdaron atentos
para amosarlle á xente o seu agradecemento

66. Tamén foi un éxito esta nova función.
Están moi contentos das súas actuacións.

67. Luísa, Roxelio
e máis os ratiños
agardan que vos
gusten estes seus
contiños.
Abur!