Traballo Ruido,Relatos de Guerra por Daniel Carcamo Avalo..pdf
O s o r t e o
1. O S O R T E O
Todos sabemos que vivir preto dun camposanto non é moi agradable e disto
sabe moito a familia dun amigo meu, chamado Antón.
Antón e a súa familia vivían mesmo en fronte do camposanto da súa vila e
sabían as historias que os vellos do lugar contaban sempre. O avó de Antón sempre
dicía que polas noites se escoitaban berros e música, sobre todo cando a Lúa estaba no
crecente. Unha noite Antón e o seu amigo Lucas decidiron ir mirar se era verdade o
que contaba o seu avó. Colleron unhas lanternas e alá foron.
Cando entraron, empezaron a escoitar unha música que viña dunha zona moi
escura; pero eles non tiñan medo e foron investigar. De súpeto atopáronse cunha
rapaza cun vestido branco moi longo e un pelo moi alborotado que se achegaba a eles
moi amodiño . Empezaron a tremerlles as pernas e alí quedaron petrificados. A rapaza
díxolles que alí facían moitas festas de noite pero a máis importante delas era “O
SORTEO”. Pero que era O SORTEO? Preguntáronse os nenos e a rapaza contestou que
se trataba de coller un número dun saco, que se correspondía con unha casa da vila, e
alí ian petar á porta. Ao día seguinte, resulta que aparecía morto algún membro desa
casa. Os rapaces saíron escopetados e correndo cada un para a súa casa, esperando
que non lles petasen á porta de noite.
Antón contoullo ao seu avó, que estaba sentado diante da cheminea, e
preguntoulle se algunha vez petaran na porta de noite. O avó contestou:
-Sí, Antón, claro que petaron.
-E abriches a porta, avó? –dixo Antón, cos ollos moi abertos.
-Non - contestou o avó- . Senón, non estaría aquí.
Alguén de vós vive preto dun camposanto? Pois xa sabedes , mirade a Lúa, e se
está no crecente, non lle abrades a porta a ninguén.
Nicolás Constenla Barral
