Os nenos son os mellores mestres, Mercedes Cachaza Platas

1. 1
OS NENOS SON OS MELLORES MESTRES.
MERCEDES CACHAZA PLATAS
Ó longo da miña profesión fun deixando constancia escrita de infinidade de
traballos escolares. Lembrar todo canto levo aprendido do alumnado, sería imposible;
pero grazas ós seus escritos podo deixar constancia dos seguintes comentarios como un
breve resume de sabedoría infantil. Canta sabedoría ten a infancia! Que feliz sería a
humanidade se de maiores conserváramos tanta ciencia!.
Vexamos o que dicían os nenos de 13 anos en 1999:
-“Para que una persoa sexa feliz, é mester que estea contenta consigo mesma”
(Fátima, 13 anos)
-As árbores acompáñannos desde que nacemos ata que morremos, e incluso,
despois de mortos, están con nós.
-Se queres recoller amor, cariño, comprensión, docilidade, respeto, etc, etc…o
único que tes que facer é sementalo.
-Con só plantar una semente nos corazóns que te rodean, despois recollerás
toneladas e toneladas de amor, respeto, comprensión… (Natalia, 13 anos).
-Son rico porque teño familia, porque podo disfrutar da vida e da paisaxe,
porque teño amigos e amigas que me queren, porque teño roupa e calzado, porque teño
una cama onde dormir, porque teño moitos animais domésticos para a alimentación
familiar, etc, etc. (Óscar, 12 anos)
Podemos vivir sen pensar como se naceramos descerebrados.
Pero vivir sen pensar é como non vivir.
É como face-las cousas sen facelas.
É como vivir e non vivir.
É como respirar e non respirar.
¿Entendes eso? ¿Qué xeito ten? (Leticia, 12 anos)

2. 2
-Se pensamos que un aceno de amor, non salva á Humanidade, nunca haberá
xustiza, nin paz, nin dignidade, nin felicidade sobre a terra dos homes. A vida está
feita de pequenos detalles. Anímate a colaborar! (Cristina, 12 anos)
-Sempre é posible ser máis feliz. Busca na túa vida os momentos felices,
súmaos todos e comprobarás como medra a túa felicidade.
-Sempre é posible que saia un raio de sol nun día nubrado. Mira ben e verás.
Verás cousas marabillosas. (Belén, 13 anos)
Cando visito ó meu bisavó de 99 anos e me conta as historias da súa vida,
doume conta que é un rico remanso onde desembocan as correntes da vida. É moi bo e
dáme moitos consellos. (Inés, 12 anos)
Imos iluminando as nosas mentes cos logros cotiás. Cada un de nós sómo-los
encargados de encende-las nosas propias luces, poñendo felicidade nos obxectivos e
logros que imos conseguindo. (Laura, 12 anos)
Estes comentarios saqueinos do Libro de Honra de finais do século pasado,
que remata coas seguintes dedicatorias:
-Tanta felicidade nos proporcionas, Libro de Honra, en recompensa ó que nos
esforzamos. Desexo que a miña Tutora te coide moito”. (María Begoña).
-Para ti esta dedicatoria co meu amor.
Quérote como se foras o meu cozaón.
Co meu corazón, douche o meu amor. (Belén, 13 anos)
Para ti “Libro de Honra” que recolles os nosos contos, as nosas redaccións, os
nosos poemas e os nosos pensamentos para que sigamos facendo contos que iluminen ós
nosos irmáns pequenos. (Manuel, 13 anos).
Dedico este libro con amor e cariño porque levas as nosas redaccións para
ensinar a todo o mundo. (David, 13 anos)

3. 3
Con dedicación e agarimo, escribo neste Libro. (Tomé, 13 anos).
Con agarimo e delicia, brindo os meus contos a toda Galicia e a cantas persoas
de boa vontade que o queiran ler. Porque grazas á nosa mestra Mercedes e ó seu apoio,
fixemos posible este Libro. Grazas por gardar estes contos que nos dan moito que
aprender. GRAZAS! (Leticia, 13 anos)
Quero dedicar os contos e as historias que escribín aquí, a tódolos meus
compañeiros e compañeiras e á miña mestra Mercedes. (José Antonio, 13 anos).
Para un Libro tan especial desde o principio ata o final. (Lucía, 13 anos)
Adico este libro a xente que o lea porque ha ter moito que pensar e que
aprender. (Óscar, 13 anos)
Querido Libro de Honra:
Deches traballo pero ó final conseguímoste e vasnos servir no verán de
profesor. Tes moitas páxinas. Ogallá para o ano, teñas moitas máis! Pero para iso hai
que pensar con ganas e así facer un libro “guai” para os demais. (Santiago, 13 anos).
Queridos/as amigos/as de todo o mundo: eu preséntovos a este libro da
imaxinación dos rapaces e rapazas de primeiro de E.S.O. Espero que vos guste. É feito
con toda a nosa inspiración. (Katia, 13 anos)
Este Libro é moi bonito e por iso os nenos e nenas de primeiro lle facemos una
dedicatoria. Durante todo o curso, fixémolo con cariño e agora vamos seguir con el.
Grazas, Libriño por ensinarnos moitas cousas e ser o noso amiguiño. (Inés, 13 anos).

4. 4
Querido Libro de Honra: es moi bonito e a tódolos nenos nos gusta. A todos
nos costou facer contos e poesías; aínda estás moi delgaducho; pero despois seguro que
serás máis gordecho. A min gustaríame que no verán nos serviras de mestre; pero xa se
sabe: “No verán os nenos só pensan en xogar” (Laura, 13 anos).
¡GRAZAS RAPACES!
Non teño noticias de por onde andades a estas alturas, pero sei que sodes
unhas persoas excelentes e iso bástame. Seguro que sodes moi felices! Merecédelo!
Desde Vigo (PADERNE), 28 de marzo de 2016
MERCEDES CACHAZA PLATAS