1. 1
A IMPORTANCIA DA ESCRITA. POR MERCEDES CACHAZA PLATAS
Chegado o ano 1989, apareceu por Monfero unha nova remesa de profesores xoves, ben
formados e tamén con moitas ganas de innovación. Recaeu a Dirección na persoa de Don Alberto
Veleiro Vidal, a Xefatura de Estudios en Dona Cristina Vázquez Barreiro e a Secretaría, a
Coordinación da Segunda Etapa e formar parte do Consello Escolar, tocoume a min tamén xunto con
outros membros da Comunidade Educativa.
O Consello Escolar era o Órgano Colectivo de Goberno do Centro. Estaba integrado por
cinco pais/nais de alumnos, o Alcalde de Monfero, tres alumnos da Segunda Etapa de E.X.B., seis
profesores, o Director, a Xefa de Estudos, a Secretaria e un membro do persoal laboral.
Moitas responsabilidades, moitas reunións, moito traballo pero o mellor de todo era o
Alumnado. Eu seguía coleccionado traballos e máis traballos inéditos que ían realizando os meus
alumnos. Na segunda Etapa da E.X.B., en ámbalas dúas linguas cooficiais en Galicia. Coa chegada
da Secundaria no ano 1996, xa pasei a dar soamente Lingua Galega no Primeiro Ciclo de ENSINO
SECUNDARIO OBRIGATORIO. Son historias preciosas que reflicten a vida da Comunidade
Escolar do momento: un momento de transición entre o ENSINO XERAL BÁSICO e a
EDUCACIÓN SECUNDARIA OBRIGATORIA que comezou en 1996.
Collo o LIBRO DE HONRA dos anos 1986-1994 e empezo a ler e relembrar aquelas
preciosas historia feitas con todo o amor do mundo naquel momento da historia do noso Colexio.
-PEPIÑO QUERÍA SER EMIGRANTE (Sandra, 12 anos)
-APORTACIÓN DE LOS PADRES AL COMEDOR ESCOLAR (María Isabel, 12 anos)
-APORTACIONES DE LOS NIÑOS PARA MEJORAR EL COLEGIO (María Isabel, 12 años)
-LOS DEPORTES DEL COLEGIO (Eva María, 12 anos)
-COMPORTAMIENTO EN EL TRANSPORTE (Sandra María, 11 anos)
-RELACIONES ENTRE LOS ALUMNOS (María del Pilar, 12 anos)
-LA COCINA (José Manuel, 12 anos)
-CIUDADO DE LOS LIBROS DE LA BIBLIOTECA (Mª Belén, 12 anos)
-EDUCACIÓN DE LOS NIÑOS EN EL COLEGIO cunha poesía incluída:
“Niños y niñas de este Colegio
quiero pediros un favor:
edúcate en el colegio
para cuando seas mayor.
Por favor, educaros
en el Colegio, bien
porque si no sois educados
no os querrán tan bien. (Antonio , 12 anos)
-NIÑOS MALTRATADOS, tamén cun poema para rematar:
“Miremos al futuro
con esfuerzo y sacrificio
y nuestra cosecha del futuro
nos proporcionará beneficio” (Marta, 12 anos)
2. 2
-CONSERVACIÓN DE LAS CLASES (Isabel 11 anos)
-EL ALUMNADO e tamén fai relación ó transporte escolar:
“Niño/a, no distraigas al conductor
él te lleva y te trae
en orden, mucho mejor” (Montserrat, 12 anos)
-HIGIENE DE LOS SERVICIOS que remata así:
Cuida los servicios higiénicos,
si eres destrozón
quitas sin razón
el calificativo de “higiénicos” (Susana, 12 anos)
-LAS MESAS DEL COLE, que non ten desperdicio:
Ser bueno,
trabajador,
amable
es lo mejor.
Ser honrado
obediente,
ordenado
y paciente.
Ten educación,
respeta el mobiliario
no seas destrozón. (Manola, 13 anos)
-EL COLEGIO POR FUERA (Non se lles escapaba un detalle) (María Pilar, 13 anos)
-EL AMOR. El amor es la pasión por la entrega, es decir, saber dar sin esperar nada a cambio. Todo
un tratado filosófico dunha rapariga de 13 anos, chamada: “Vanesa”.
-DIOS, LA RELIGIÓN Y EL AMOR. Dios y la religión no son cualquier cosa, son nuestra buena
conducta y la conciencia limpia (María Dolores, 13 anos)
-GRACIAS A DIOS. Daquela os nenos tiñan a Deus presente nas súas vidas (Diana, 2º de E.S.O.)
Tamén había quen optaba pola poesía:
-CORAZÓN CHEO DE ALGO NOBRE:
“Se o corazón che fala
con palabras dóces
se che crea cariño
e ten cousas nobres…
é que hai algo dentro
no teu interior
é un sentimento
que se chama amor.
3. 3
Persoas nobres
aquelas que falan
aquelas que senten
aquelas que aman,
levando o cariño
que lles é entregado
creando un sorriso
para un enfadado.
Pero a felicidade
non se di con palabras,
óbrase coa mente
séntese na alma.
Pero o máis importante
non está en ser feliz
senón en que este sentimento
se poida compartir
coa túa familia
cos teus amigos
coa xente da rúa
tamén cos mendigos.
Este sentimento no debe amainar
e nas nosas cabezas
ten que perdurar. (Cristina, 2º de E.S.O.)
Despois de ler todo isto, podemos preguntarnos: Hai algo máis fermoso que a infancia?
Pode haber traballo máis agradecido? Para o meu parecer, NON. Se volvera a nacer, elixiría a mesma
profesión. Continuará…
Desde Vigo (Paderne) a día 27 de marzo de 2016.
MERCEDES CACHAZA PLATAS