3. ΕΙΣΑΓΩΓΙΚΗ ΟΜΙΛΙΑ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΔΕΚΑΠΕΝΤΑΜΕΛΟΥΣ
Αγαπητοί γονείς, σας καλωσορίζουμε στη γιορτή της αποφοίτησής μας.
Απίστευτα γρήγορα κύλησαν τρία χρόνια στο γυμνάσιο! Πόσα γεγονότα
ζήσαμε από εκείνη την πρώτη μέρα του αγιασμού , όταν μικρά παιδιά
μπήκαμε σ’ αυτή την αυλή! Μας είχε κάνει εντύπωση το μεγάλο κτίριο, οι
πολλοί καθηγητές, τα αμέτρητα βιβλία. Σιγά σιγά αυτός ο μικρόκοσμος έγινε
το δευτερο σπίτι μας. Το γυμνάσιο μας φιλοξένησε με πολλή αγάπη. Μας
αγκάλιασε και μας καθοδήγησε σε νέους δρόμους μάθησης και
προβληματισμού. Τώρα είμαστε έτοιμοι να αποχαιρετήσουμε το αγαπημένο
μας σχολείο και να ανοίξουμε καινούριο κύκλο ζωής. Ευχαριστούμε τους
καθηγητές και τους γονείς μας για την υπομονή και την αγάπη τους.
4. Εμείς, τα παιδιά της Γ τάξης , αφιερώνουμε τη γιορτή μας σ’ όλα τα θύματα
της βίας, που υπέφεραν από την απάνθρωπη συμπεριφορά των συνανθρώπων
τους. Η βία είναι ένα φαινόμενο που μαστίζει τη σύγχρονη κοινωνία, τόσο
αδιανόητο για τον πολιτισμό μας αλλά και τόσο συνυφασμένο με τα χειρότερα
ανθρώπινα ένστικτα.
5. Τη βία τη συναντούμε στα σχολεία, στους εργασιακούς χώρους, στο περιβάλλον
του ανθρώπου γενικά. Μια μορφή βίας είναι και ο πόλεμος που ποτέ, από τα
αρχαία χρόνια , δε σταμάτησε να υποβαθμίζει και να καταστρέφει τα ειρηνικά
επιτεύγματα των ανθρώπων.
6. Μέσα από τα μαθήματά μας, είχαμε την ευκαιρία να γνωρίσουμε την καταλυτική
επίδραση της βίας και του πολέμου, διαβάζοντας Όμηρο, τον αγαπημένο μας
ποιητή, που με υπομονή και αγάπη μας μίλησε για την ευλογία της ειρήνης και
την κατάρα του πολέμου.
7. Θύματα του πολέμου υπήρξαν τόσο οι στρατιώτες όσο και ο άμαχος πληθυσμός,
που έβλεπε τη ζωή του να αλλάζει, να γίνεται κόλαση εξαιτίας του.Γυναίκες όπως
η Ιφιγένεια, η Ελένη, η Κλυταιμνήστρα, η Πηνελόπη, η Ανδρομάχη,
αποχαιρετούσαν τους άνδρες που πήγαιναν στον πόλεμο και μαζί
αποχαιρετούσαν την ευτυχία τους , την γαλήνη και τα όνειρά τους... Αυτές οι
γυναίκες ζωντανεύουν σήμερα , εδώ , μπροστά σας, και μας μιλούν...
8. ΙΦΙΓΕΝΕΙΑ (μονόλογος)
-Ο πόλεμος ! Τι φρικτός εφιάλτης! Μου χάλασε τη ζωή! Είμαι γυναίκα
βλέπετε! Δε δικαιούμαι μερίδιο στη δόξα!
Μόνο να κάθομαι άβουλη και να παρακολουθώ τους άνδρες να κινούν τα
νήματα της ζωής μου !
...Ξαφνικά ο αγέρας γέμισε ιαχές πολέμου! Οι Μυκήνες ξεσηκώθηκαν !
Φώναζαν «να ξεπλύνουμε την προσβολή!» « Να φέρουμε πίσω την Ελένη!»
Οι άνδρες μεθυσμένοι από τη χαρά του ολέθρου ! Επίθεση στην Τροία!
Θησαυροί, δύναμη, εκδίκηση, δόξα!
Κι εγώ τι θα απογίνω ;Η μητέρα μου; Τ’ αδέλφια μου; Κανείς δε μας ρώτησε
! Μαριονέτες !
Έμαθα σ’ όλη μου τη ζωή να είμαι σωστή κόρη βασιλιά! Κι αυτός ο βασιλιάς, ο
Αγαμέμνων, ο πατέρας μου με πρόδωσε!Με την πρώτη ευκαιρία! Με τόση
ευκολία.!
9. Δεν πέρασε ένας μήνας που τον αποχαιρετήσαμε για τον πόλεμο και ήρθαν
χαρούμενα μαντάτα !
Θα γινόμουν νύφη για τον καλύτερο Αχαιό! Τον Αχιλλέα!
Η καρδιά μου χτυπούσε δυνατά ! Ποια θα’λεγε όχι σε τέτοια τύχη !
Ο καλός μου πατέρας ετοίμασε το προξενιό !
Η μητέρα μου είπε αμέσως το ναι ! Χωρίς να το καταλάβω βρέθηκα στην
Αυλίδα !
Με το νυφικό μου! Μια ερωτευμένη νύφη !
Και μετά ...θύμα στο βωμό ! Θυσία στην Άρτεμη ! Από νύφη του Αχιλλέα,
νύφη του Άδη!
Όλα για τη δόξα! Όλα για τον πόλεμο!
Εξαπατήθηκα ! Μικρό το κακό ! Φύσηξε ευνοικός άνεμος για τα καράβια !
Ο πόλεμος ξεκίνησε ! Αυτό μόνο είχε σημασία..
10. ΠΗΝΕΛΟΠΗ (μονόλογος)
Ναι! ο πόλεμος! Φριχτός μα την αλήθεια!
Νιόπαντρη ακόμη , νέα γυναίκα , έμεινα μόνη στην Ιθάκη!
Με τον Τηλέμαχο ακόμη μωρό στην αγκαλιά.Να περιμένω χρόνια ολόκληρα
τον ερχομό του Οδυσσέα!Οι μνηστήρες να με πολιορκούν. Κι εγώ τη μέρα
να υφαίνω το σάβανο του Λαέρτη και κάθε βράδυ, κρυφά να το ξηλώνω!
Κάποτε ο πόλεμος τελείωσε ! Οι Αχαιοί άρχισαν να επιστρέφουν .
Κι εκείνος πουθενά! Άλλα δέκα χρόνια να τον κλαίμε σαν νεκρό!
Κι όλοι να με πιέζουν να παντρευτώ! Ο γιος μου μεγάλωσε μέσα στη
θλίψη! Τα μάτια του γεμάτα θυμό ! Μόνο εγώ βαθιά μέσα μου
πίστευα πως θα γυρίσει ! Περίμενα, πιστή, αφοσιωμένη!
Ώσπου γύρισε ! Δικαιώθηκα ; Γύρισε σε μένα !
Άλλαξε όμως ! Είκοσι ατελείωτα χρόνια ! Ποιος ξέρει τι έζησε !
Τώρα,επιτέλους, θα ζήσουμε τη ζωή που χάσαμε;Ελπίζω να μην είναι αργά!
11. ΚΛΥΤΑΙΜΝΗΣΤΡΑ
Πίστη, αφοσίωση.... Πηνελόπη, πόσο σε ζηλεύω!
Ναι, άξιζε να περιμένεις! Ο άντρας σου ο Οδυσσέας, γύρισε σε σένα!
Μετά από είκοσι φριχτά χρόνια αναμονής, ήρθε κοντά σου!
Ούτε η Κίρκη ούτε η Καλυψώ δεν τον ξεγέλασαν!
Εγώ όμως; Γυναίκα του Αγαμέμνονα, βασίλισσα των Μυκηνών!
Τόση δόξα! Τόση ταπείνωση!
Εξαιτίας του έχασα την κόρη μου, την Ιφιγένεια!
Με ξεγέλασε! Καταλαβαίνεις;
Πήγα στην Αυλίδα για το γάμο και γύρισα μέσα στο πένθος, χωρίς την
αγαπημένη μου κόρη!
Εξαπατημένη από τον τρανό και σπουδαίο Αγαμέμνονα!
Κι άρχισε ο πόλεμος!
12. Δέκα χρόνια απουσίας, αγωνίας, θλίψης!
Και να έρχονται τα νέα σιγά-σιγά!
Ο Αγαμέμνονας πήρε τη Βρησηίδα! Προτίμησε μια Τρωαδίτισσα από τη
γυναίκα του, τη βασίλισσα!
Ο Αγαμέμνονας άρπαξε την Κασσάνδρα, την κόρη του Πρίαμου, και τη
φέρνει στις Μυκήνες, ως γυναίκα του!
Τι εξευτελισμός! Η εκδίκηση ήρθε εύκολα! Όλοι ζητούν το θρόνο και την
εξουσία!Ο Αίγισθος ήταν η εύκολη λύση!
Η συνωμοσία ετοιμάστηκε!
Κι όταν ο βασιλιάς εμφανίστηκε μια μεγάλη έκπληξη τον περίμενε! Μαχαίρι
αντί για αγκαλιά! Αυτό ήταν το τίμημα της δόξας!
Πάνω απ’ όλα έβαλε τον πόλεμο, τη δόξα, τα μεγαλεία!
Ο προδότης πλήρωσε την αλαζονεία του με τη ζωή του!
13. ΔΙΑΛΟΓΟΣ ΕΛΕΝΗΣ ΑΝΔΡΟΜΑΧΗΣ
ΕΛ. Πάλι ξεμείναμε μονάχες , Ανδρομάχη! Ο Πάρης έφυγε! Γύρισαν μαζί
με τον Έκτορα στη μάχη!
Ανδρ. Ελένη, τι εφιάλτη ζούμε! Χωρίς τέλος! Χωρίς ελπίδα!
ΕΛ. Κι ο θάνατος τόσο κοντά! Κάθε στιγμή!
Ανδρ. Τι θα γίνω χωρίς τον Έκτορα ; Αν πεθάνει; Πώς θα ζήσω μόνη ;
Tην ξέρεις τη μοίρα των γυναικών ! Μόνη, χήρα, μ’ ένα παιδί στην αγκαλιά
! Σίγουρα θα με παντρέψουν με κάποιον.
ΕΛ. Κι εγώ; Τι θα γίνω εγώ; Αν ο Πάρης πάθει κάτι;
Ανδρ. Αx! Σταμάτα πια! Εσύ τα προκάλεσες όλα! Μην το ξεχνάς!
ΕΛ. Κι εσύ Ανδρομάχη ; Μαζί μ’ όλες τις Τρωαδίτισσες ;
Ξέρεις ότι δεν έφταιγα εγώ! Η θεά Αφροδίτη με παρέσυρε!
14. Ανδρ. Αx! Aυτοί οι θεοί ! Σαν μαριονέτες μας έχουν ! Σου χάλασαν το σπίτι , τη
ζωή!
Ελ. Έχασα το σπίτι, τους φίλους μου, την κόρη μου!
Δεν έφταιγα εγώ ! Η Αφροδίτη!
Ανδρ. Κι αν νικήσουν οι Τρώες;
ΕΛ. Δε θα ξαναδώ κανέναν ! Όλα αυτά που λένε πατρίδα θα χαθούν!
Ανδρ. Κι αν νικήσουν οι Αχαιοί;
ΕΛ. Θα με πάρουν πίσω! Για όλους όμως θα είμαι μια ατιμασμένη, αυτή που
πρόδωσε! Πώς θα ζήσω μ’ αυτή τη ντροπή ;
Κι ο Μενέλαος; Άραγε θα με συγχωρήσει;
Ανδρ. Αν νικήσουν οι Αχαιοί καταστράφηκα! Το μωρό μου δε θα ζήσει ! Κι εγώ θα
γίνω σκλάβα σε ξένη γη ! Θα με ταπεινώσουν, θα με κοροιδεύουν!
Ελ.Τι μοίρα να’σαι γυναίκα ! Να υποφέρεις σ΄ένα πόλεμο χωρίς να φταις σε τίποτα!
Ανδρ. Η μοίρα ! Κανείς δε ξέφυγε απ’ αυτή ! Θα δούμε τι θα μας φέρει στο μέλλον...
15. H EΛΕΝΗ (ΤΟΥ ΕΥΡΙΠΙΔΗ)
Όχι μην τις ακούτε! Δεν είναι αυτή η Ελένη! Η Ελένη είμαι εγώ!
Μ’ άρπαξε η Ήρα και με έστειλε στην Αίγυπτο!
Δεν πήγα ποτέ στην Τροία! Ο Πάρης άρπαξε ένα είδωλο και το πήρε μαζί
του!
Έτσι έμεινα αγνή, πιστή στο γάμο μου με το Μενέλαο!
Ένας ολόκληρος πόλεμος έγινε για ένα είδωλο! Για ένα πουκάμισο
αδειανό! Για μια κούφια ιδέα!
Αυτό είναι ο πόλεμος!
Το παιχνίδι των ανδρών και των θεών!Κι εμείς οι γυναίκες οι παράπλευρες
απώλειες! Έρμαια στα γυρίσματα της μοίρας!
Ακούστε τι πραγματικά έγινε! Κάπως έτσι ξεκίνησαν όλα, εκεί , στον
Όλυμπο!
16. ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΘΕΩΝ
ΔΙΑΣ Μαζευτήκαμε σήμερα εδώ για να σας ανακοινώσω μια σημαντική απόφαση!
ΗΡΑ Πάλι ανακοινώσεις! Ούτε μια συζήτηση;
ΔΙΑΣ Σιωπή γυναίκα! Το ζήτημα είναι σοβαρό! Ξέρετε βέβαια για τον πόλεμο που
ξεκίνησε! Σε σας το λέω, τις θεές! Μην κάνετε πως δεν ακούτε!
ΗΡΑ Τι δουλειά έχουμε εμείς; Στην Αφροδίτη να απευθύνεσαι! Κάτι παραπάνω
γνωρίζει!
ΔΙΑΣ Σιωπή! Μην με ξαναδιακόψεις ! Πήρα λοιπόν την απόφαση να μην επιτρέψω
καμιά υποστήριξη στους Αχαιούς! Θέλω να νικήσουν οι Τρώες!
ΑΘΗΝΑ Δια πατέρα! Τι λόγια είναι αυτά! Θ’ αφήσουμε τους Αχαιούς αβοήθητους;
ΔΙΑΣ Αθηνά! Σου μιλάει ο πατέρας σου! Δε θα ανακατευτείς! Θα δοθεί προβάδισμα
στους Τρώες!
ΗΡΑ Μα γιατί; Κατάλαβα! Ήρθε η Θέτιδα και σου γύρισε τα μυαλά! Όλα για τον
Αχιλλέα!
ΔΙΑΣ Ήρα, εξαντλείς την υπομονή μου! Και θα πάθεις κακό! Αποφάσισα! Τέλος τα
παράπονά σας!
17. ΑΠΟΛΛ. Έχει δίκιο ο πατέρας Αθηνά! Πάψτε να υποστηρίζετε τους Αχαιούς! Αλλά
βέβαια
έχετε τους λόγους σας! Σας περιφρόνησε ο Πάρης κι έδωσε το μήλο της έριδας στην
Αφροδίτη!
ΗΡΑ Απόλλωνα, ξέρουμε τη συμπάθειά σου για τους Τρώες! Όμως η μοίρα έχει
αποφασίσει για το νικητή!
ΑΠΟΛΛΩΝ Έλα μητέρα! Μην κρύβεσαι! Όλοι ξέρουμε εκείνη την παλιά ιστορία....Ο
Πάρης, το μήλο.....
ΗΡΑ Δεν ξέρω τι λες! Καμία σχέση με το θέμα μας!
ΑΘΗΝΑ Τι έχουμε εμείς μ’ αυτόν, τον Πάρη; Αυτόν τον ξιπασμένο, τον αγύρτη, τον
απατεώνα, τον ερωτιάρη!
ΑΡΗΣ Το μήλο.....αλήθεια! Ποια το κέρδισε;
ΗΡΑ Σιγά το σπουδαίο, Άρη ! Το πήρε η Αφροδίτη! Ε και;
18. ΑΘΗΝΑ Αηδίες! Μια ζωή σας κοροιδεύει όλους! Ανοιγοκλείνει με νάζι τα μάτια,
χαμογελάει, φοράει ένα άρωμα και μαγεύει όποιον θέλει! Ακόμα και σένα, Άρη!
ΑΦΡΟΔΙΤΗ Ε! Τι να κάνω; Να ασχημύνω για να σας κάνω το χατίρι;
ΗΡΑ Πάψε! Εξαιτίας σου άρχισαν τα διαζύγια στους θνητούς! Μαγεύεις τους συζύγους
κι όλα διαλύονται!
ΑΦΡ Αυτά είναι συκοφαντίες! Παραδεχτείτε το! Ομορφαίνω τη ζωή όλων! Διώχνω
τη ρουτίνα!
ΑΘΗΝΑ Συκοφαντίες; Τι έταξες στον Πάρη για να σου δώσει το μήλο της
ωραιότερης θεάς;
Δεν του υποσχέθηκες την ωραία Ελένη;
ΗΡΑ Τι δουλειά είχες να διαλύσει το γάμο του Μενέλαου και της Ελένης; Αλλά έννοια
σου! Πρόλαβα και έσωσα την κατάσταση!
ΑΦΡ. Δεν ξέρω τι μουρμουρίζεις , αλλά κι εσύ του έταξες δύναμη μεγάλη! Κι εσύ ,
Αθηνά ,του έταξες σοφία! Εγώ φταίω που διάλεξε το δικό μου δώρο;
19. ΑΡΗΣ Αν η Ελένη δεν ακολουθούσε τον Πάρη δε θα γινόταν πόλεμος! Κι ο πόλεμος
θα συνεχιστεί! Δεν θα πάνε χαμένες τόσες θυσίες στρατιωτών!
ΑΠΟΛΛΩΝ Βέβαια! Μίλησε ο χορηγός!Πόσο αίμα πρέπει να χυθεί ακόμη , Άρη, για
να ηρεμήσεις;
ΔΙΑΣ Σιωπή! Εγώ είμαι ο αρχηγός σας! Σεβασμός στον πατέρα θεών κι ανθρώπων!
ΑΠΟΛΛΩΝ Πάψτε! Δε βλέπετε που στριφογυρίζει τον κεραυνό στα χέρια του;
Θέλετε να μας βρει κανένας μπελάς; Ξέρετε πώς κάνει όταν θυμώνει!
ΗΡΑ-(μονολογεί)(Ευτυχώς που πρόλαβα! Έστειλα την πραγματική Ελένη στην
Αίγυπτο! Στην Τροία πήγε μόνο το είδωλό της! Ο γάμος του Μενέλαου δεν
κινδυνεύει!)ΣΤΟ ΔΙΑ:
Εντάξει Δία! Να το δεχτούμε! Αλλά για πόσο; Δε λυπάσαι τους Αχαιούς;
ΔΙΑΣ Μέχρι να ταπεινωθεί ο Αγαμέμνονας! Για να καταλάβουν όλοι πως δεν
προσβάλλουν έτσι ατιμώρητα το γιο μιας θεάς, τον Αχιλλέα ! Στο τέλος όμως θα
νικήσουν οι Αχαιοί!
ΑΘΗΝΑ Καημένοι θνητοί ! Πιόνια στη σκακιέρα των θεών, των δυνατών της γης!
20. ΗΡΑ Ουφ, πια! Κουράστηκα μ’ αυτά τα συμβούλια! Το τραπέζι είναι
έτοιμο! Ελάτε! Απόλλωνα , πάρε τη λύρα! Μούσες, αρχίστε το τραγούδι!
Αρκετά ασχοληθήκαμε με τους ανθρώπους! Άς τους αφήσουμε στον πόνο
τους! Εμείς σαν θεοί ας απολαύσουμε μια ωραία βραδιά με φαγοπότι και
τραγούδι!
TEΛΟΣ
21. Ο πόλεμος, η βία δεν τελειώνει ποτέ! Υπάρχει παντού γύρω μας!
Αποτελεί τον εύκολο τρόπο για επίδειξη δύναμης των κενών και
κούφιων ανθρώπων της κοινωνίας μας!
Χρέος μας είναι να την πολεμούμε!
Εμείς οι μαθητές, οι νέοι!
Με το παράδειγμά μας να δείχνουμε το δρόμο για ένα μέλλον που να
στηρίζεται
στην ομόνοια,
τον αλληλοσεβασμό και το διάλογο!
Μόνο έτσι υπάρχει δημοκρατική και ευνομούμενη πολιτεία!
