μια θεατρική διασκευή της "Ειρήνης " του Αριστοφάνη για θεατρική παράσταση του 4ου και 6ου δημοτικού σχολείου Ν. Φιλαδέλφειας

1. ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΔΙΑΣΚΕΥΗ
Της κωμωδίας του Αριστοφάνη
«ΕΙΡΗΝΗ»
Από τη δασκάλα Σοφία Κορνηλάκη
4ο
Δημ. σχολείο Ν. Φιλ/φειας
Καλοκαιρινή γιορτή 2006
Ν. Φιλ/φεια Μάης 2006

2. ΠΡΟΛΟΓΟΣ (χορικό γεωργών ) Πάροδος
Α΄ημιχόριο
Ένα μύθο θα σας πω, που τον μάθαμε παιδιά (δις)
Ήταν κάποιος μια φορά που `χε λόξα και μαγκιά.
Τον ελέγανε Τρυγαίο κι ήταν γέρος γεωργός.
Μα απ` τον πόλεμο είχε χάσει τα` αγαθά του και το βιος.
Β΄ ημιχόριο
Κι απ` το μύθο που μας λέτε, άλλο μύθο θα σας πω.
Ήταν κάποιος μια φορά, που `χε όλα τα καλά.
Για τον πόλεμο είχε φρίκη κι ένα μίσος φοβερό
Όμως όλα της Ειρήνης τα αγάπαγε θαρρώ.
ΣΚΗΝΗ 1η (Υπηρέτες – Τρυγαίος) Σπίτι του Τρυγαίου.
Υπηρέτης Α΄ Άντε βρε, κουνήσου και νυχτώσαμε! Φέρε κι άλλες ακαθαρσίες για το
μπούρμπουλα. Πεινάει
Υπηρέτης Β΄ Να πάρε! Μπούκωσέ τον να σκάσει. Αν έχει ξαναφάει πιο νόστιμες κουτσουλιές απ`
αυτές, εμένα να μου τρυπήσεις τη μύτη.
Υπηρέτης Α Φέρε πράμα. Και πλάσε κουλουράκια από γαϊδουρινή
σβουνιά ζεστή.
Υπηρέτης Β΄ Πιάσε. Αυτή την τάρτα με σκατολάτα που του πήγες τη
χλαπάκιασε;
Υπηρέτης Α Τώωωρα!!! Την καταβρόχθισε με μια χαψιά. Ζύμωσε άρον - άρον κι
άλλες κουτσουλόπιτες.
Υπηρέτης Β΄ Θα σκάσω από τη μπόχα. Βοηθάτε βοθρατζήδες.
Υπηρέτης Α Έλα τώρα μη λιγοψυχάς. Φτιάξε σφιχτό και καλοζυμωμένο πράμα. Τραβάει η όρεξή
του φαΐ αχνιστό και βρωμερό, βγαλμένο απ` τον απόπατο, να ζέχνει σαν φρικιό.
Υπηρέτης Β΄ Ε, όχι, μα τις συνταγές της Βέφας. Δεν αντέχω άλλο. Θα βγάλω τα σκώτια μου από
τη βρώμα. Του πάω όπως είναι τη σκάφη, να χλαπακιάσει τουρλού – τουρλού κοπριές.
Υπηρέτης Β΄ Αι στον μπούμπουλα. Πάρτη και χάσου και συ κι αυτή. Κυρίες και κύριοι. Δουλειά
κι αυτή να πλάθω κοπρόπιτες για το σκαθάρι! Και να τις έτρωγε τουλάχιστον εκ του φυσικού τους,
κάτι θα γινόταν. Αλλά αυτό το άτιμο έχει και άποψη. Γουστάρει μόνο παραδοσιακή κουζίνα. Δε
βάζει μπουκιά στο στόμα του αν δεν το πλάσεις σε σχήμα. Πάω να δω τι κάνει….
Πω, πω,!!! Έχει πέσει με τα μούτρα και κατεβάζει τον αγκλέορα. Τρώει μέχρι σκασμού.
Υπηρέτης Α Ε, ρε τρέλα που το έπιασε το αφεντικό μας και μας κουβάλησε τούτο εδώ το
βρωμοσκάθαρο. Πάει, σαλτάρισε τελείως. Στην αρχή άρχισε να κοιτάει όλη μέρα τον ουρανό και
να βρίζει το Δία.
ΤΡΥΓΑΙΟΣ: (ακούγεται από μέσα) «Βρε Δία πού το πας; Σταμάτα τον ξεριζωμό: θα τη ρημάξεις
τη ρημάδα την Ελλάδα;»
Υπηρέτης Β΄ Καλά τα λες. Πρώτα άρχισε να λέει: «Θέλω να πάω στου Δία το κονάκι.» κι
έφτιαχνε ψηλές σκαλίτσες, σκαρφάλωνε και γκρεμοτσακιζόταν. Είχε γεμίσει το κεφάλι του
καρούμπαλα.
Υπηρέτης Α΄ Χτες κουβάλησε εδώ ένα σιχαμερό σκατομπούμπουλα και το χαϊδολόγαγε λες και
ήταν πουλάρι. «Πηγασάκι μου, του έλεγε, άνοιξε τα ωραία σου φτερά και πήγαινέ με στο Δία»
Υπηρέτης Β΄ Ας πάω να ξαναδώ τι κάνει μέσα η φαγάνα του βόθρου. Αμάν!!! Βοήθεια!!!
Τρεχάτε γείτονες. Το αφεντικό τρελάθηκε! Καβαλίκεψε το μπάμπουρα και πετάει με ορθοπεταλιά
στον ανήφορο.
ΤΡΥΓΑΙΟΣ: «Τράβα μπρος κι όσα έλθουν κι όσα πάνε,
τράβα μπρος και του κεφαλιού σου κάνε,
τράβα μπρος για του Δία το κονάκι,
2

3. τράβα μπρος κοπροφάγο σκαθαράκι. »
Υπηρέτης Α΄ Αφέντη, πού πας, θα γκρεμοτσακιστείς.
ΤΡΥΓΑΙΟΣ: Πετώ για την Ελλάδα, θα γίνω σοφιστής.
Υπηρέτης Β΄ Πετάς ή σε πετάνε; Έλα στα συγκαλά.
ΤΡΥΓΑΙΟΣ: Κάντε μια αγρυπνία να προσγειωθώ σωστά.
Υπηρέτης Α΄ Για πούθε το `χεις βάλει; Αφέντη πού τραβάς;
ΤΡΥΓΑΙΟΣ: Στου Δία το παλάτι. Είναι για να ρωτάς;
Υπηρέτης Β΄ Τι θέλεις να σκαρώσεις; Τι θέλεις να του πεις;
ΤΡΥΓΑΙΟΣ: Πού κρύβεται η Ειρήνη που χάθηκε απ` τη γης;
Υπηρέτης Α΄ Απάντηση θα πάρεις; Ο Δίας θα σου πει;
ΤΡΥΓΑΙΟΣ: Αν δεν μου απαντήσει, θυσία δε θα δει.
Υπηρέτης Β΄ Κορίτσια για τρεχάτε. Θα μείνετε ορφανά. Ο πατέρας σας το σκάει. Πετάει στα
ψηλά.
Υπηρέτης Α΄ Πέστε, παρακαλέστε για να σας λυπηθεί..
Υπηρέτες Α & Β΄ Στη γη μας να γυρίσει μη γκρεμοτσακιστεί
ΣΚΗΝΗ 2η
( Κόρες – Τρυγαίος )
ΚΟΡΕΣ: Μπαμπάκα, μπαμπάκα, μπαμπάκα
Κατέβα κάτω μη μας κάνεις τέτοια πλάκα.
Μπαμπάκα, μπαμπάκα, μπαμπάκο
Το μπάμπουρά σου ξεκαβάλα κι έλα κάτω.
Κακέ μπαμπά για κάνε μας τη χάρη
Πεντάρφανα κορίτσια ποιος θα πάρει;
Αν λείψεις τώρα ποιος θα μας προικίσει;
Ποιος με ψωμί γλυκό θα μας ταΐσει;
Μη μας αφήνεις αχ κακέ μπαμπά
Και γουργουρίζει η άδεια μας κοιλιά.
ΤΡΥΓΑΙΟΣ: Μη φοβάστε κορίτσια. Έχω το νου μου. Ελληνίδες, Έλληνες. Πετάω για να σας
σώσω. Μη πορδίσει και μη χαιρετίσει με έψιλον κανείς. Μη μυρίσει ο μπάμπουρας φρέσκο πράμα
και κάνει βουτιά και με γκρεμίσει. Πέτα καλό μου Πηγασάκι. Άνοιξε τις φτερούγες σου για τις
βίλες των αθανάτων. Περιφρόνησε τη γήινη κοπριά και βάλε πλώρη για τον Όλυμπο. Μα να που κι
όλας φτάσαμε. Υπάρχει θυρωρός; Θα ανοίξει κάποιος;
ΣΚΗΝΗ 3η
(Ερμής - Τρυγαίος)
ΕΡΜΗΣ: Μου χτύπησε τη μύτη ανθρωπίλα.
ΤΡΥΓΑΙΟΣ:Για δες τον πως ερμήνευσε τη βρομοποδαρίλα!
ΕΡΜΗΣ: Βρομύλε και ξεδιάντροπε και άθλιε θνητέ, ποιος είσαι και πώς
έφτασες εδώ σιχαμερέ;
ΤΡΥΓΑΙΟΣ:Βρομύλος ονομάζομαι το γένος Βρομιάδης, λοιπά στοιχεία
ταυτότητας, Τρυγαίος ο βρομιάρης.
ΕΡΜΗΣ: Αυτό πια το κατάλαβα, τι θες όμως εδώ;
ΤΡΥΓΑΙΟΣ:Το Δία ήρθα για να δω, να πληροφορηθώ. Για πες του τώρα να φανεί,
θέλω να τον ρωτήσω…
ΕΡΜΗΣ: Καλέ τι θράσος είναι αυτό, θε να λιποθυμήσω.
ΤΡΥΓΑΙΟΣ:Για πες του Δία θυρωρέ, πού είναι οι θεοί;
ΕΡΜΗΣ: Την έβαψες. Γίναν μπουχός. Κατέβηκαν…
ΤΡΥΓΑΙΟΣ:Στη γη;
ΕΡΜΗΣ: Ποια γη καλέ;
ΤΡΥΓΑΙΟΣ:Ε, τότε πού; Για πες μου φτερωτέ;
3

4. ΕΡΜΗΣ: Τι θα μου δώσεις;
ΤΡΥΓΑΙΟΣ:Ένα αρνί,
ΕΡΜΗΣ: Ε, τότε, μα το ναι, άκου που πήγαν οι θεοί κι άφησαν εμένα, τον Όλυμπο για να φυλώ
από τύπους σαν κι εσένα.
ΤΡΥΓΑΙΟΣ:Λέγε λοιπόν, με έσκασες. Την κάνανε γι` αλλού;
ΕΡΜΗΣ: Τα πήραν με τους Έλληνες εδώ και προ πολλού… Τον Πόλεμο αφήσανε μονάχα στο
παλάτι, αφού σας εβαρέθηκαν να βγάζετε το μάτι, ο ένας με μίσος του αλλουνού για χρόνους
περισσούς.
ΤΡΥΓΑΙΟΣ:Εμείς τους φταίξαμε λοιπόν; Μας παίρνουν για τρελούς;
ΕΡΜΗΣ: Τρελοί θνητέ είναι αυτοί που αντί για την Ειρήνη, τον Πόλεμο διαλέγουνε όπως αυτοί κι
εκείνοι.
ΤΡΥΓΑΙΟΣ: Και τώρα που τσατίστηκαν μαζί μας οι θεοί,
ΕΡΜΗΣ: Αν ξαναδείτε Ειρήνη πια, τρυπήστε μου τη μύτη.
ΤΡΥΓΑΙΟΣ:Γιατί; Πού είναι; Κρύβεται; Δεν είναι εδώ κοντά;
ΕΡΜΗΣ: Τη φυλάκισε ο Πόλεμος μέσα σε μια σπηλιά. Ξέρεις τι σχέδια φριχτά έχει για να της
κάνει; Σ` ένα τεράστιο γουδί τις πόλεις έχει βάλει και περιμένει σύντομα να φτιάξει σκορδαλιά με
όλες τις πόλεις που αυτόν λατρεύουνε πιστά. Μα τον ακούω που έρχεται. Αν θέλεις το καλό σου,
τράβα και φύγε από εδώ μη βρεις τον τάραχό σου.
ΤΡΥΓΑΙΟΣ:Θεούλη μου. Τι είναι τούτο δω; Τι θέαμα τρομερό; Απ` την τρομάρα μου `έφυγε το
θάρρος στο λεπτό.
(ΣΚΗΝΗ 4η
(Πόλεμος – Τάραχος – Τρυγαίος)
ΠΟΛΕΜΟΣ: Ο Πόλεμος είμαι εγώ που με το γουδοχέρι
όλες τις πόλεις εγώ κάνω σκορδαλιά στο μίξερ ή στο χέρι.
Τη Σπάρτη κάνω ταραμά, γιουβέτσι την Αθήνα,
Αυγοκοφτούς χτυπάω τους Κορίνθιους, τους τρώω και τη σπλήνα
ΤΡΥΓΑΙΟΣ:Την κάναμε από κούπες. Όπου φύγει, φύγει.
ΠΟΛΕΜΟΣ: Άθλια Σπάρτη, θα γίνεις ταραμάς.
ΤΡΥΓΑΙΟΣ:Ευτυχώς τώρα εκτελεί τη συνταγή της Σπάρτης.
ΠΟΛΕΜΟΣ: Μέγαρα, θα σας κάνω σκορδοστούμπι.
ΤΡΥΓΑΙΟΣ:Με πιάσανε τα κλάματα απ` το πολύ σκόρδο.
ΠΟΛΕΜΟΣ: Σικελία, χτυπάω το γάλα για να σε κάνω φέτα.
ΤΡΥΓΑΙΟΣ:Πρώτη φορά θα φάμε νησί μοτσαρέλα.
ΠΟΛΕΜΟΣ: Η συνταγή θέλει να ρίξω και μέλι Αττικής.
ΤΡΥΓΑΙΟΣ:Μη βάλεις Αττικής, είναι πανάκριβο και δεν κάνει. Στοιχίζει ο κούκος αηδόνι. Θα
κάνετε φρρρρ να σας ακούσω φανταστικέ θεέ;
ΠΟΛΕΜΟΣ: Δούλε, ε, δούλε. Τάραχε.
ΤΑΡΑΧΟΣ: Εδώ είμαι αφέντη. Με φώναξες;
ΠΟΛΕΜΟΣ: Πλησίασε να φας τη φάπα σου.
ΤΑΡΑΧΟΣ: Τι βαράς έτσι, αφεντικό;
ΠΟΛΕΜΟΣ: Φέρε γρήγορα το γουδοχέρι των Αθηναίων.
ΤΡΥΓΑΙΟΣ:Ωχ! τώρα θα μας κάνει κοπανιστή.
ΤΑΡΑΧΟΣ: Παράπεσε στη μετακόμιση αφέντη.
ΠΟΛΕΜΟΣ: Τρέχα βρες το αμέσως.
ΤΡΥΓΑΙΟΣ:Κάνε θεούλη μου να μην το βρει..
ΤΑΡΑΧΟΣ: Το έχασαν σε μια μάχη. Δεν το βρίσκω.
ΤΡΥΓΑΙΟΣ:Κάποιος θεός έβαλε το χέρι του. Κουράγιο πατριώτες.
ΠΟΛΕΜΟΣ: Ε, τότε φέρε το γουδοχέρι των Σπαρτιατών.
ΤΡΥΓΑΙΟΣ:Ανάψτε καμιά λαμπάδα στο μπόι της Ειρήνης να σπάσει το πόδι του και να μη
γυρίσει. Αλλιώς, κλάψε με μάνα, κλάψε με.
ΤΑΡΑΧΟΣ: Ούτε αυτό το βρίσκω πανκακότατε,
4

5. ΠΟΛΕΜΟΣ: Ουστ από δω άχρηστε. Πάω να φτιάξω ένα χειροποίητο γουδοχέρι να τους κάνω
όλους με τα κρεμμυδάκια.
ΣΚΗΝΗ 5η
(Τρυγαίος – χορός – Ειρήνη)
ΤΡΥΓΑΙΟΣ: Ιδού η ευκαιρία! Πρέπει να γυρίσω στη γη γρήγορα. Να τα πω σε όλους πριν φτιάξει
ο πόλεμος καινούριο γουδοχέρι, να προλάβω το κακό. Σκαθαράκι μου πέτα γοργά και θα σε ταΐσω
και της Κλάρας του Αρναούτογλου το ζάρι… πρρρρρ!!! Φτάσαμε.
(στο λαό που μαζεύεται γύρω του)
Αγρότες και αγρότισσες, μαστόροι, μαραγκοί, τεχνίτες, εμπόροι, ναυτικοί, διανοούμενοι, πολιτικοί,
ήρθε η ώρα η στερνή όλοι για την Ειρήνη, τα χέρια μας να δώσουμε, ο πόλεμος μη γίνει.
Πάρτε, λοστούς, πάρτε σκοινιά, αξίνες και τσαπιά κι ελάτε όλοι να βγάλουμε την κόρη απ` τη
σπηλιά. Όλοι να λευτερώσουμε την ακριβή Ειρήνη. Τραβάτε όλοι με δύναμη κανένας ας μη μείνει.
ΧΟΡΟΣ: Έβγα κόρη να δούμε τα μαύρα σου τα μάτια
Που έχουν την τόση γλύκα την τόση ομορφιά
Κι αν κάμνουν την καρδιά μου την άχαρη κομμάτια
στην ποθητή Ειρήνη να ζούμε, με γέλιο και χαρά.
ΤΡΥΓΑΙΟΣ: Μόνο αφήστε τα τραγούδια και τις τσιριτσάντζουλες και κάντε γρήγορα να
προλάβουμε
ΧΟΡΟΣ: Έγια μόλα, έγια λέσα, στη σπηλιά την κρύψαν μέσα
Βάλτε ζόρι και τραβάτε στα λαμόγια μη μιλάτε.
ΤΡΥΓΑΙΟΣ: Όποιος δεν τραβάει ας την κοπανήσει τώρα οι άλλοι δώστε ένα τελευταίο ζόρι να τη
βγάλουμε στο φως.
ΛΑΟΣ:Ειρήνη – Ειρήνη, θέλουμε Ειρήνη
ΤΡΥΓΑΙΟΣ: Νάτη ξεπρόβαλε και με τα τρία της πρόσωπα την Οπώρα και τη Θεωρία
ΧΟΡΟΣ: Κόρη του θεού, κυρά του ουρανού
Σ` ανιστόρησα Παντοκρατόρισσα.
Όρτσα τα πανιά, κόντρα σ` άνεμο βοριά
Κι είναι τα` αμπάρια γεμάτα, π` ανάθεμά τα
Πόλεμου καπνιά
ΤΡΥΓΑΙΟΣ: Σεμνή και σεβαστή κυρά των αμπελιών καλωσόρισες στο σπίτι μου. Χαίρε και συ
Οπώρα και συ Θεωρία των Πανελλήνιων γιορτών και των αγώνων χορηγέ.
ΕΙΡΗΝΗ – ΟΠΩΡΑ - ΘΕΩΡΙΑ :Καλώς σας βρίσκουμε ξανά φίλοι μας εσείς πιστοί
όλοι για να γλεντήσουμε στου Τρυγαίου την αυλή.
Ανάψτε φώτα, μουσικές, και φέρτε και κρασί
όλοι να ξεφαντώσουμε σε τούτη τη γιορτή.
ΧΟΡΟΣ: Άνοιξε Μούσα το χορό κι εγώ θα τραγουδήσω
Κόκκινα χείλη αγαπώ και πώς να τα φιλήσω.
Έλα μαζί να ψάλλουμε μούσα μου την Ειρήνη
Να μπουν οι πάντες στο χορό, γλέντι τρανό να γίνει.
Κι όλοι του πόλεμου έμποροι να εξαφανιστούνε
Οι στρατηγοί κι οι κάπηλοι να πάνε να χαθούνε
κι όσοι πολιτικάντηδες τον πόλεμο ποθούνε
αυτοί σου λέω Ειρήνη μου να πάνε να χεστούνε.
ΤΡΥΓΑΙΟΣ: Φέρτε ψητά, φέρτε κρασιά και βάλτε μουσική.
Ο πόλεμος επέθανε, η Ειρήνη ξαναζεί
και πιάστε όλοι το χορό γύρω από την Ειρήνη,
να σκάψουμε , να οργώσουμε κλαδί ελιάς να γίνει.
Πιάστε δρεπάνια και τσαπιά ποτίστε τα χωράφια
να σπείρουμε, να θερίσουμε τα ειρηνικά τα στάχυα.
5

6. και όλοι οι σιδηρουργοί που φτιάχνανε κανόνια
γλάστρες να τα γεμίσουνε με χώμα για μπιγκόνια.
ΣΚΗΝΗ 6η
(Φινάλε. Όλος ο θίασος)
ΧΟΡΟΣ: Και άνεργοι οπλοπώληδες τον κόσμο να γεμίσουν
Κι όλου του κόσμου οι σκάρτοι οι πολιτικοί τον πόλεμο να σβήσουν
ΚΟΡΕΣ: Μπαμπάκα, μπαμπάκα, μπαμπάκα
Τον πόλεμο έκλεισες σαν πόντικα στη φάκα.
Μπαμπάκα, μπαμπάκα, μπαμπάκα
Θα τον σουβλίσουμε σαν οβελία στη θράκα.
Αντί αυτός τους άντρες να μας πάρει και να σκοτώσει κάθε παλικάρι
Μπαμπάκα μου τον έκανες φευγάτο, τον έβαλες στης θάλασσας τον πάτο.
Στην αμμουδιά θα ρίξω απόψε βάρκα, με την ειρήνη θε να πάω τσάρκα.
Στην αμμουδιά θα δω καινούριο αστέρι και θα κρατώ κλαδί ελιάς στο χέρι,
και την αυγή που η μέρα θα χαράξει θα την κρατώ μη βρέξει και μη στάξει
και μια και δυο Ειρήνη Ειρηνάκι θάρθω για να σου δώσω ένα φιλάκι.
Υπηρέτης Α΄ Ε, ρε τι έχει να γίνει απόψε! Του Τρυγαίου ο γάμος. Τώρα που πήραμε το
«κολλάει» στο ζύμωμα, θα φτιάξουμε και τη γαμπριάτικη κουλούρα.
Υπηρέτης Β΄ Για δες τον πώς καμαρώνει δίπλα στην Οπώρα! Για σκαθαροαναβάτης καλά τα
κατάφερε!
ΧΟΡΟΣ: Απόψε γάμος γίνεται σε ωραίο περιβόλι
Ο Τρυγαίος μας νυμφεύεται με την Οπώρα κόρη.
Αγρότες και αγρότισσες με στάχυα ράνετέ τον να γίνει σαν αγόρι
που παίρνει την Ειρήνη μας, να κάνει γιο και κόρη.
ΤΡΥΓΑΙΟΣ:Από την πόρτα σου περνώ ωραία Ειρηνούλα μου
κι από τη γειτονιά σου κόρη με τις ελιές,
με τα ωραία φρούτα και τις γλυκές ματιές…
Άντε παιδιά πάω τώρα να ευλογήσω την Ειρήνη και εσείς φάτε,
πιείτε και γλεντήστε. Ζήτω η Ειρήνη! Ζήτω η Αφθονία! Ζήτω η Ζωή!
ΧΟΡΟΣ:Ας κρατήσουν οι χοροί και θα βρούμε αλλιώτικα στέκια επαρχιώτικα.
Ώσπου η σύναξη αυτή σα θεριό αυτόνομο να ξεδιπλωθεί.
Μέχρι τα ουράνια σώματα με καπνούς και με σημαίες
φτιάχνουν οι Έλληνες κυκλώματα κι ιστορία οι παρέες.
Να μας έχει ο θεός γερούς πάντα να ανταμώνουμε και να ξεφαντώνουμε
με χορούς κυκλωτικούς κι άλλο τόσο ελεύθερους σαν ποταμούς.
Και στης νύχτας το στερέωμα να φουντώνει ο δεσμός μας
και να σμίγουν παλιές κι αναμμένες τροχιές με το ροκ του μέλλοντός μας.
6

7. 7