2. “ Hee, het sneeuwt!” zegt Bjorn verrast als hij naar buiten kijkt. “Misschien kan ik zometeen nog wel even met Daniël naar buiten als hij straks is opgegroeid.” Denise glimlacht. “Misschien wel. Over opgroeien gesproken, ik geloof dat het tijd is. Ga jij hem halen?” “ Ja, is goed,” zegt Bjorn, en hij loopt naar de slaapkamer.

3. Voorzichtig maakt Bjorn de slapende Daniël wakker. “ Kom jochie, vandaag is je verjaardag! Het is zo ver!” zegt Bjorn zachtjes. Daniël kijkt hem even slaperig en verward aan, maar glimlacht dan als hij het gezicht van zijn vader herkent.

4. In de keuken heeft Denise de taart al klaar gezet. Bjorn krijgt de eer om Daniël naar de volgende levensfase te begeleiden en doet dat dan ook met veel plezier. Glimlachend kijkt Denise toe hoe Bjorn hun zoontje zachtjes heen en weer wiegt in zijn armen.

5. Dan blaast Bjorn de kaarsjes op de taart uit. Nog even kijkt hij naar zijn zoontje, en dan gooit hij hem de lucht in, om hem weer op te vangen als peuter. Daniël kraait van het lachen in Bjorns armen. “ Ha, dat is er zeker een van ons tweeën,” lacht Bjorn. “Zo goedlachs!” Denise lacht ook. “Ik denk dat je gelijk hebt. En hij is prachtig, onze lieve zoon!”

6. Maar toch loopt Denise met Daniël naar de spiegel na dat gezegd te hebben, en geeft ze hem een ander kapsel. “ Zo, dat is beter, hè, ventje?” zegt ze liefkozend als het klaar is.

7. “ Ja, dat ziet er veel beter uit!” zegt ze nogmaals tevreden en ze kietelt haar zoontje, die het uitgiert van de pret.

8. Dan zet Denise Daniël op de grond. “ Zo, ga maar even lekker spelen, dan gaat mama even douchen.” Als Denise omhoogkomt wrijft ze over rug. Misschien zullen de stralen van de douche de pijn in haar rug wat verzachten die ze de laatste dagen heeft. De baby groeit als kool daarbinnen!

9. Spelen komt er echter niet van. Bjorn maakt een flesje breinmelk klaar voor Daniël, die er even raar naar kijkt maar het dan gretig opdrinkt. “ Ha, dat vind je wel lekker, hè?” lacht Bjorn. “Nou eens kijken of het ook werkt!”

10. Als Daniël zijn flesje leeg heeft gaat Bjorn tegenover hem zitten, en probeert hij hem te leren praten. Tot zijn verbazing lijkt de breinmelk te werken, want Daniël pikt de woordjes gauw op, en al snel kan hij praten als de beste.

11. Niet lang daarna gaat Bjorn naar bed. Denise daarentegen gaat nog niet slapen. Zij heeft die middag nog geslapen, en heeft nu nog aardig wat energie. Het valt haar op dat deze zwangerschap een stuk beter verloopt dan de vorige, en daarmee is ze erg in haar nopjes. Zo zullen die zes kinderen die ze graag willen geen probleem zijn!

12. Het is al best laat als Denise naar bed gaat. Ook Daniël was nog op – hij had nog energie voor tien – maar nu legt Denise hem ook in bed. “ Welterusten, manneke,” zegt ze en ze geeft hem een kus op zijn voorhoofd. Even maakt ze zich zorgen om de blauwe gloed van de breinmelk die nog steeds om Daniël heen hangt. Ze hoopt dat die weer weg gaat, en dat die melk niet schadelijk was.

13. Dan denkt ze weer aan de geruststellingen van Bjorn, die het op aanraden van een collega had aangeschafd, en is ze er gerust op dat het wel goed komt. Ze trekt haar pyjama aan en valt bijna onmiddellijk in slaap als haar hoofd het kussen raakt.

14. Om vier uur ‘s ochtends worden Bjorn en Denise ruw gewekt door Daniël, die hard huilend aan de spijlen van zijn bedje sjort. Hij wil er uit, en wel nu!

15. “ Ugh,” is het enige wat Denise zegt als ze rechtop probeert te zitten. “ Ga jij maar weer slapen, ik ga wel,” zegt Bjorn slaperig. “ Dank je,” mompelt Denise en ze zakt weer terug in de kussens. Bjorn staat op en loopt gauw naar Daniël toe. Die stopt met huilen zodra Bjorn hem uit het bedje tilt.

16. “ Zo, doe maar even een plasje,” zegt Bjorn, die in zijn ogen wrijft terwijl hij Daniël op het potje zet. Toen hij nog een baby’tje was hadden ze ‘s nachts nooit last van hem, maar die tijden lijken nu over te zijn.

17. Nadat Daniël zijn plasje heeft gedaan kruipt hij meteen naar zijn speelgoed toe. Bjorn zucht terwijl hij toekijkt hoe zijn zoontje vrolijk zit te spelen. Hij is nu al zo wakker; hij weet zeker dat hij niet meer in slaap zal vallen, dus kleedt hij zich maar aan en ruimt hij wat op in huis.

18. Daarna pakt hij een boek uit de kast om een techniekpunt te behalen dat hij nodig heeft voor een promotie, maar al snel wordt hij afgeleid door Daniël, die aan zijn broekspijp trekt en om aandacht vraagt. Bjorn kijkt om van zijn boek. “Wat is er, jongen?” “ Papa voorlezen?” vraagt Daniël met zijn lieve stemmetje.

19. Daar kan Bjorn natuurlijk geen nee tegen zeggen. Hij legt zijn techniekboek weg en pakt daar voor in de plaats een kinderboek. Hij begint voor te lezen, en gebruikt verschillende stemmetjes voor de verschillende personages. Daniël vindt het prachtig, en Bjorn voelt iets warms opborrelen in zijn binnenste. Ze lezen het hele boek uit en als ze klaar zijn merkt Bjorn dat het ondertussen al licht is geworden.

20. Denise wordt wakker van het licht dat door het raam naar binnen schijnt. Ze rekt zich uit en wrijft de slaap uit haar ogen. Ze heeft heerlijk geslapen, afgezien van de onderbreking toen Daniël wakker werd. Ze is zo blij dat deze zwangerschap beter verloopt dan de vorige! Dat zat haar na de geboorte van Daniël namelijk best wel dwars.

21. Ze heeft nog wel veel honger, dus nadat ze zich heeft aangekleedt pakt ze meteen een kom havermout van gister uit de koelkast, en werkt ze snel een paar porties naar binnen.

22. Een paar uur later legt Bjorn Daniël in bed; hij was al weer helemaal moe van het spelen. Maar z’n middagdutje is nu wel een beetje vroeg. Bjorn hoopt dat Daniëls slaapritme niet helemaal verstoord wordt hierdoor.

23. Denise en Bjorn hebben besloten dat ze graag een televisie willen, voor wat meer vermaak dan alleen boeken, en al snel zitten ze op de verschoven bank naar hun gloednieuwe tv te kijken. “ Goh, dit heb ik best wel gemist,” zegt Bjorn, en Denise knikt. Het is inderdaad een goede aankoop.

24. Na een paar uur wordt Daniël weer wakker, en al snel staat hij – net als de nacht ervoor – aan de spijlen te rukken en te huilen om zijn ouders.

25. Bjorn wil opstaan om hem uit zijn bedje te gaan halen, maar Denise houdt hem tegen. “ Hij moet leren om geduldig te zijn,” zegt Denise. “En dat wij hem niet op zijn wenken bedienen.” Bjorn kijkt even moeilijk. “Maar wat nou als er echt iets is?” “ Er is niks, geloof me nou maar. Hij wil er gewoon uit, en is niet tevreden omdat er niet iemand meteen bij hem is. Dat moeten we hem afleren.” Bjorn zucht. “Oké dan, als jij het zegt…” Hij blijft zitten, maar heeft het er wel moeilijk mee dat zijn zoontje zo moet huilen. Als het huilen even later stopt haalt hij opgelucht adem.

26. Als Denise een half uurtje later naar de wc gaat voelt ze ineens een schop in haar buik. De baby groeit als kool! Blij wrijft Denise even over haar zwangere buik. “ Ik kan niet wachten om je te zien,” fluistert ze.

27. Dan loopt ze met een glimlach naar de slaapkamer, waar Daniël nog steeds in zijn wiegje zit. Maar nu is hij niet meer aan het huilen, maar gezellig aan het spelen. “ Zie je wel, ik wist wel dat je het kon,” zegt Denise blij als ze hem uit zijn bedje haalt. “Ik ben trots op je, Daantje!” Als antwoord lacht Daniël vrolijk naar zijn moeder. Blijkbaar vindt hij het al helemaal niet erg meer dat hij zo lang moest wachten in zijn bedje.

28. Denise zet Daniël in de kamer neer, en hij kruipt meteen naar zijn speelgoed. Even kijkt Denise vertederd toe hoe hij aan het spelen is, maar dan gaapt ze en voelt ze de moeheid opkomen. “ Volgens mij ga ik nog maar even liggen,” mompelt ze tegen Bjorn, en dan draait ze zich om.

29. Dat is het jammere van zwanger zijn, bedenkt ze zich, je bent vaak zo moe. Niet meer zo overdreven moe als eerst, maar een beetje moeheid houd je natuurlijk toch. En dat valt voor Denise, die anders altijd zo bedrijvig is, niet mee.

30. Het begint alweer bijna te schemeren als Denise haar bed weer uit komt. Als ze de kamer binnenloopt komt de geur van macaroni haar tegemoet, en voelt ze haar maag knorren. “ Mmm, dat ruikt heerlijk! Ik en de baby hebben honger,” lacht ze. “ Nou, kom dan maar gauw eten,” zegt Bjorn terug. “We willen de baby geen honger laten lijden natuurlijk!”

31. Denise schuift gauw aan tafel en schrokt een portie macaroni naar binnen. Bjorn is nog maar amper begonnen als Denise al aan haar tweede kommetje begint. Bjorn lacht terwijl hij rustig door eet. “ Wat,” zegt Denise. “Ik ben zwanger, ik moet veel eten!” Bjorn knikt met twinkelende ogen. “Ja ja, ik weet het. Ik houd mijn mond al.” Denise kijkt hem nog even argwanend aan, maar eet dan opgewekt verder van haar macaroni.

32. Die avond vallen Daniëls oogjes al vroeg weer bijna dicht, en Denise legt hem dan ook op tijd in bed. “ Lekker slapen, mannetje,” zegt ze. “En slaap ook maar lekker door vannacht.” Daniël kijkt haar blij aan, maar zegt niks terug. Denise zucht en loopt met een glimlachje de kamer uit.

33. Bjorn ziet eindelijk zijn kans om het techniekpunt dat hij nodig heeft te behalen, en studeert die avond nog een poosje. Om negen uur slaat hij zijn boek dicht. Morgen wordt hij al om zes uur opgehaald door zijn carpool, dus moet hij vroeg naar bed.

34. Hij hoopt alleen wel dat Daniël zich deze nacht een beetje stil zal houden, zodat hij een goede nachtrust krijgt.

35. Maar kennelijk trekt Daniël zich niks aan van de nachtrust die zijn vader nodig heeft, want ook die ochtend vroeg is hij alweer aan het huilen geslagen. Gelukkig moest Bjorn er toch bijna uit, en mist hij niet teveel slaap. Gauw haalt hij Daniël uit zijn bedje, zodat Denise niet wakker wordt.

36. Hij zet Daniël in de kamer neer zodat die daar kan gaan spelen, en loopt dan zelf naar de badkamer voor een douche. Hij hoopt op een promotie vandaag!

37. Om zes uur staat hij dan ook helemaal klaar, in vol ornaat, en stapt hij ietwat zenuwachtig in de carpool, op weg naar zijn werk.

38. Denise wordt niet veel later, als het licht is geworden, ook wakker en besluit om Daniël eens lekker te badderen. Die geniet zichtbaar van het warme water, en protesteert dan ook als hij er na een tijdje weer uit moet.

39. Als Denise wat later die ochtend tv wil gaan kijken klinkt er harde knal en komt er rook uit het apparaat. Denise schrikt zich kapot, maar daarna wordt ze kwaad. “ Wel alle – we hebben dat ding nog maar pas!” roept ze kwaad.

40. Met tegenzin belt ze een reparateur. Ze hebben al niet zo veel geld, en dat wat ze wel hebben wil ze eigenlijk niet spenderen aan reparaties van de tv… Maar een nieuwe kopen kost veel meer geld, dus is dit toch wel een betere oplossing.

41. Een klein uurtje na het gepleegde telefoontje stopt er een auto voor de deur; de reparateur is gearriveerd. Vrolijk loopt ze op het huisje af. De laatste tijd heeft ze niet zo heel veel klanten meer – iedereen doet het tegenwoordig zelf, wat weer andere problemen veroorzaakt.

42. “ Bedankt dat u zo snel kon komen,” zegt Denise dankbaar als de reparateur bezig is met de televisie. “ O, graag gedaan, hoor, moppie,” antwoordt ze. “Ik doe het graag!”

43. En kennelijk doet ze het ook goed, want even later zit Denise alweer op tijd voor de buis om het nieuws te kijken. Dan hoort ze een zacht stemmetje uit de hoek komen.

44. “ Kijk eens, mama,” zegt Daniël triomfantelijk. “Ikke zelf plassen!”

45. Verbaasd kijkt Denise toe hoe Daniël inderdaad uit zichzelf op het potje is gaan zitten. Blij loopt ze naar hem toe, en geeft ze hem een knuffel. “ Goed gedaan, jochie!” zegt ze trots.

46. Die middag komt Bjorn dolblij thuis. Hij heeft promotie gemaakt! Nu is hij contraspion, en het beste is nog wel dat hij een aardige bonus heeft gekregen bij die promotie, en dat gaan ze wel nodig hebben, nu de baby er bijna is.

47. Als hij binnenkomt zit Denise alweer tv te kijken. “ Hee schat,” zegt ze, en ze kijkt even vluchtig om.

48. “ Ik heb promotie gemaakt!” roept Bjorn blij. Denise kijkt nu wel om. Ze springt op en loopt naar Bjorn toe. “Echt waar? Dat is fantastisch!” roept ze, en ze zoent hem vol liefde.

49. “ Wat dacht je ervan als we van die bonus een extra kamertje aanbouwen? Voor Daniël bedoel ik. Het kan nu niet lang meer duren tot de baby er is, en twee van die koters bij ons op de kamer lijkt me een beetje veel,” zegt Bjorn. Er verschijnt een brede glimlach op het gezicht van Denise. “Dat lijkt me een heel goed idee! Dan heeft hij eindelijk zijn eigen kamertje.”

50. Niet veel later is er een extra kamertje aan het huis gebouwd. Daniël heeft nu een eigen kamertje in de vrolijke kleuren groen en blauw.

51. Denise is in een goede bui, en besluit om met de looptrainingen voor Daniël te beginnen. Eerst ziet hij telkens dingen om zich heen die veel interessanter zijn, maar al snel gaat het steeds beter. “ Goed zo, ventje, kom maar naar mama toe!”

52. Maar dan komt er een abrupt einde aan het lopen als Denise weeën voelt opkomen. “ AAAUUUUU!” schreeuwt ze en Daniël kijkt verschrikt toe.

53. Bjorn, die onder de douche staat, komt de kamer ingerend en schrikt als hij zijn vrouw ziet. “ Is de bevalling begonnen? Wat moet ik doen! Heb je iets nodig? Denise!” roept hij in paniek.

54. “ HOU JE KOP! Ik probeer hier een baby uit te poepen!” schreeuwt Denise tussen de pijnkreten en weeën door. Dan perst ze nog één keer heel hard…

55. … en niet lang daarna houdt ze een klein baby’tje in haar armen. “ Het – het is een meisje,” fluistert ze.

56. “ Een – een meisje? We hebben meisje?” vraagt Bjorn ongelovig als hij dichterbij komt. “We hebben een meisje!” roept hij dan blij. Denise lacht. “Ja, we hebben een meisje.” Dan wendt ze zich tot Daniël. “Kijk eens, Daniël, dit is je zusje!”

57. Daniël kijkt even gefascineerd naar het kleine wezentje in de armen van zijn moeder, maar dan richt hij zich weer op zijn blokkendoos.

58. Bjorn en Denise lachen. “ Mag ik haar vasthouden?” vraagt Bjorn dan weer serieus. “ Natuurlijk mag je haar vasthouden, het is je dochter!” zegt Denise, en ze geeft het kleine meisje aan haar vader. “ Kijk, ze heeft jouw ogen, en mijn huidskleur. Net andersom dan bij Daniël. En ze heeft natuurlijk weer jouw haarkleur,” zegt Bjorn met tranen in zijn ogen. “Zijn we het nog steeds eens over de naam?” vraagt hij dan. Denise knikt, terwijl zij ook ontroerd naar hun dochtertje kijkt. “ Dan heet ik je welkom op de wereld, Mia,” zegt Bjorn tegen het kleine meisje.

59. Even kijken ze nog naar de kleine Mia, maar dan voelt Denise zich duizelig worden. Ze wankelt even op haar benen en grijpt naar haar hoofd. “ Ik ben doodop,” kreunt ze.

60. “ Ga maar gauw naar bed om bij te slapen,” zegt Bjorn. “Wij redden ons wel, toch Mia?” Als Bjorn haar in haar buikje kriebelt giechelt ze, en verschijnt er een glimlach op haar gezicht.

61. Dankbaar loopt Denise naar de slaapkamer, waar ze gauw haar pyjama aantrekt en onder dekens kruipt. Binnen een minuut valt ze in slaap, met een grote glimlach op haar gezicht.

62. Even later loopt Bjorn zachtjes de slaapkamer binnen, met Mia op zijn arm. Zonder Denise wakker te maken legt hij Mia in haar bedje. “ Welterusten, meisje van me,” fluistert hij nog, en dan loopt hij de kamer weer uit.

63. Daniël zit in de woonkamer ook te knikkebollen, dus pakt Bjorn hem op, en legt hij hem in zijn nieuwe kamertje in zijn wiegje, die ook nieuw is. “ Je bent nu een grote broer, Daantje,” zegt Bjorn. “ Gote boer?” vraagt Daniël verbaasd. Bjorn knikt, en geeft hem een kus op zijn voorhoofd. “Ga maar lekker slapen, dan mag je morgen misschien wel even met je zusje spelen.” Daniël lacht en Bjorn kijkt toe hoe zijn zoontje in slaap valt.

64. Later die avond kruipt ook hij in bed, met een dolgelukkig gevoel. Nadat ze beroofd waren, had Bjorn getwijfeld of het nog wel goed zou komen, maar nu blijkt het toch zo te zijn. Hij heeft een fantastische vrouw, een huisje dat steeds meer ergens op begint te lijken, en – niet te vergeten – twee geweldige kindertjes. Nee, gelukkiger kan hij niet worden…