2. “Goedemorgen, mijn meisje!”, tilt Kristian de kleine Danaë uit haar bedje, “Heb je lekker geslapen?”“Papa, papa!”, roept Danaë enthousiast bij het zien van haar vader, “Ikke dorst, ikke flesje?”
3. “Natuurlijk krijg jij een flesje!”, zegt Kristian, en hij neemt zijn dochtertje mee naar de keuken.“Maar nu mooi blijven zitten. Papa moet gaan werken, maar mama komt zo om met je te spelen.”
4. Niet veel later komt Noa inderdaad de kamer binnen, maar voordat ze met Danaë komt spelen, wil ze eerst een lekker ontbijtje klaarmaken voor Elena: “Laat ik haar maar eens goed verwennen op haar eerste schooldag!”
5. De pannenkoeken zijn net klaar, als Elena binnenkomt. “Hallo, mama! Mmm, pannenkoeken, lekker! Heb je die speciaal gemaakt omdat ik vandaag voor het eerst naar school ga?”, ratelt ze in één adem af.
6. Meteen zet ze zich aan tafel en begint van de pannenkoeken te eten. Tegen de tijd dat Noa zich om de stoel naast haar dochter laat zakken, heeft ze haar bord al helemaal leeg.“Ben je zenuwachtig?”, vraagt ze, om toch maar iets te zeggen.
7. “Een beetje,” geeft Elena toe, “Maar ik ken toch al iemand van mijn klas: Enyo! Hij kwam gisteren hier voorbij, en we hebben al afgesproken om naast elkaar te gaan zitten!”Noa glimlacht goedkeurend: het is voor haar dochtertje blijkbaar makkelijk om vriendjes te maken.
8. Ze praten nog even, tot Elena plots van haar stoel springt: “Ik moet gaan mama, ik hoor de schoolbus al!”Na nog een vluchtige kus aan haar moeder en Danaë, loopt ze naar buiten.
9. Vol zelfvertrouwen stapt ze op de bus, en ze glimlacht breed wanneer Enyo al naar haar zwaait: “Hé Enyo, hier ben ik! Heb jij ook zo’n zin om naar school te gaan?”
10. “Zo, nu grote zus naar school is, kunnen wij misschien ook eens wat oefenen?”, komt Noa de kamer van haar jongste dochtertje binnen, “Laten we maar eens wat woordjes proberen!”
11. “Zeg maar eens: ‘fles’!”, probeert Noa de kleine Danaë aan te zetten tot praten. Maar de kleine meid heeft er duidelijk geen zin in.
12. “Fles! Fles! Fles!”, zingt Noa op kinderlijke manier, in de hoop dat Danaë uiteindelijk het woordje zal herhalen. En dan opeens begint het meisje op dezelfde toon het woordje ‘fles’ te herhalen!
13. “Mijn flinke meid! En ga je nu nog even op het potje?”“Ja, potje!”, roept Danaë uit, die de smaak van het praten nu helemaal te pakken heeft.
14. “Bed, bed!”, roept Danaë dan, terwijl ze in haar bedje gelegd wordt.“Ja, dat is een bed, Daantje! Maar nu moet je echt wel slapen, straks zullen we wel verder woordjes oefenen!”, grinnikt Noa. Die dochter van haar weet echt niet meer van ophouden!
15. Dan voelt ze pas hoe moe ze zelf is. Ze kruipt maar snel in bed, in de hoop dat Danaë zelf nog een paar uurtjes doorslaapt.
16. Gelukkig komt Kristian net thuis van zijn werk, zodat hij het huishouden van haar kan overnemen. Als eerste gaat hij de honden verzorgen.“Zo, een lekker badje doet goed hé, jongen!”, lacht hij tegen Bruno.
17. En niet veel later komt ook Elena thuis van haar eerste schooldag. Trots houdt ze een schriftje in haar hand: “Papa, ik heb huiswerk! Zo cool, ik heb voor de eerste keer huiswerk meegekregen!”
18. Maar voordat ze haar huiswerk gaat maken, wil ze eerst nog even spelen met het meisje dat met haar mee uit school gekomen is.“Hé Silvia, ken jij dat klapspelletje van het papegaaitje?”
19. Noa is intussen weer wakker geworden, tezamen met Danaë.“Kom op Daan, dan gaan we nog even woordjes oefenen!”“Ja! Woordjes, woordjes!”, roept Danaë vrolijk, en ze graait naar haar moeders gezicht.
20. Deze keer gaat het praten meteen een heel stuk beter.“Mama! Jij bent mama!”“Dat is juist, ik ben mama!”, lacht Noa, “En jij, wie ben jij?”“Daan!”, schatert Danaë uit.
21. Elena’s vriendinnetje is intussen naar huis, maar Elena zelf heeft nog niet genoeg van het spelen! Ze houdt pas op als ze haar vader hoort vragen: “Ik dacht dat mevrouwtje zo blij was dat ze huiswerk had?!”
22. Elena schrikt op, dat was ze helemaal vergeten!“O ja, wil jij me misschien helpen, papa?”Kristian lacht vergevend, het is per slot van rekening de eerste keer dat zijn dochtertje huiswerk moet maken.
23. “Het is best wel moeilijk, al die letters…”, zucht ze. En Kristian past op haar hetzelfde trucje toe als zijn vrouw daarstraks probeerde om Danaë te leren praten: hij maakt er een liedje van.
24. Maar na een paar keer het liedje zingen, valt Elena zowat om van de slaap.“Bedankt papa, ik begrijp het helemaal! Maar mijn rekenoefeningen houdt ik voor morgenvroeg, ik ben nu veel te moe…”
25. En ook voor Danaë is het bedtijd.“Nog even, mijn meisje, en je kan perfect praten!”, fluistert Noa trots, terwijl ze haar dochtertje nog een nachtzoen geeft.
26. Die nacht gebeurt er nog iets wat Noa’s levenswens weer dichterbij brengt… er worden weer drie puppy’s geboren! Twee mannetjes en een vrouwtje: Castor, Pollux en Clytaemnestra!
27. En Medea, die gedraagt zich meteen als een trotse moeder voor haar nieuwe kroost!
28. De volgende ochtend is Elena alweer vroeg uit bed. Ze moet immers nog een deel van haar huiswerk maken.“Rekenen… dat kan ik gelukkig wel!”
29. Nog net op tijd heeft ze haar oefeningen af, en loopt naar de schoolbus.“Benieuwd of Enyo ook al zijn huiswerk heeft kunnen maken!”
30. En aangezien Noa en Kristian allebei moesten gaan werken, komt Karen weer eens op Danaë passen. Het meisje kent de babysit goed, en voelt zich al helemaal op haar gemak ik haar omgeving.
31. “Ik denk dat je zus bijna terugkomt uit school!”, zegt Karen na een paar uur, en ze neemt Danaë op de arm, “Gaan wij haar samen opwachten?”“Ja, ja!”, roept Danaë, “Daan wachte op zus!”
32. En even later stapt Elena met een brede glimlach van de bus, en ze loopt meteen naar Kristian toe, die ook net thuiskomt: “Papa, papa, ik heb een tien! En ik kon al het beste van de hele klas het alfabet opzeggen! Echt zo bedankt dat je me gisteren wou helpen!”
33. En Kristian kan nog iemand helpen: na nog een kleine moeite kan de kleine Danaëzowat foutloos praten!
34. Als beloning mag ze even spelen aan de tekentafel, waar grote zus haar al opwacht.“Kijk Eleen, ikke tekenen!”, roept ze trots.“Het is heel mooi hoor, Danaë!”, lacht Elena, en ze aait haar zusje over haar haren.
35. Ze blijven nog een tijdje gezellig zitten spelen, totdat Kristian de kamer binnenkomt en Danaë op de arm neemt: “Volgens mij is het voor deze jongedame tijd om te gaan slapen!”Vervolgens richt hij zijn blik gespeeld streng op Elena: “En de andere jongedame had geloof ik nog huiswerk te doen?”
36. Met een zucht staat Elena op van de speeltafel om haar huiswerk te maken. De hulp van haar vader heeft duidelijk zijn vruchten afgeworpen: zelfs het schrijven lukt perfect!Elena gaat zo op in haar huiswerk, dat ze amper hoort dat Noa vraagt of ze mee aan tafel komt.
37. Halverwege het eten zucht ze opnieuw.“Wat scheelt er, Elena? Lust je het niet?”, vraagt Noa, die al een nieuw trucje klaar heeft om haar dochtertje te laten eten.“Jawel mama, maar ik voel me niet zo lekker.”, kreunt Elena.
38. “Je voelt inderdaad wat warm aan,” zegt Noa nadat ze het hoofd van haar dochter gevoeld heeft, “Ga maar naar bed, een beetje slaap zal je goed doen.”
39. Dat doet Elena dan ook meteen, en ze slaapt al voordat haar hoofd goed en wel het kussen geraakt heeft.
40. Hoofdschuddend gaat Noa naar de andere slaapkamer om Danaë te leren lopen. Elena mag intussen al wel een grote meid zijn, ze vergeet nooit hoe ze haar twee maanden te vroeg als een klein en veel te zwak baby’tje ter wereld bracht.
41. Ze schudt de bezorgde gedachten van zich af en richt haar aandacht op Danaë: “Ga jij nu nog even op het potje? Dan kan mama ook naar haar bedje.”
42. De volgende ochtend schrikt Elena op wanneer haar vader opeens naast haar bed staat.“Papa, de bus is al vertrokken! Ik moest al lang op school zijn!”, fluistert ze hees, “Kan jij me nog brengen?”
43. “Daar komt niks van in huis!”, zegt Kristian, “Jij hoort zelf niet hoe ziek je klinkt. Terug je bed in, dan kan je misschien morgen weer naar school!”Zonder protesteren kruipt Elena weer haar bed in, en trekt het deken tot aan haar kin op.
44. Bezorgd buigt Kristian zich over haar heen en geeft haar zacht een kus: “Slaap lekker, mijn flinke meid! En word maar heel snel weer beter!”
45. Voor de rest van de dag gaat alles zijn gewone gangetje bij de familie De Haes. Noa zorgt ervoor dat de honden alles krijgen wat ze nodig hebben…
46. … en Kristian houdt zich bezig met Danaë.De jongste telg van het gezin moet immers voor vanavond leren lopen, want dan is ze alweer jarig!
47. Tegen de namiddag komt Elena in haar pyjama de kamer binnen.“Ah, daar is onze zieke!”, begroet Noa haar, “Hoe voel je je, Eleentje?”
48. “Ik voel me al veel beter!”, zegt Elena, die intussen haar normale stem weer terugheeft, “Maar mag ik misschien wat eten?”
49. “Natuurlijk!”, antwoordt Noa, en ze loopt naar de koelkast, “Ik zal eens een gezond fruitbordje voor je maken, dat ben je morgen zo weer beter!”
50. “Denk je, mama?”, vraagt Elena opgewonden, “Denk je echt dat ik dan morgen gewoon weer naar school kan?”“Waarschijnlijk wel, als ik je zo zie!”, lacht Noa, “Maar… dan moet je wel eerst je huiswerk van gisteren afmaken!”
51. Elena trekt een pruillip: “Maar mama, ik wou zo graag schaken!”“Oké, dat gaan we één spelletje schaken,” geeft Noa toe, “Maar dan zou ik wel willen dat je je huiswerk afmaakt, oké?”Elena heeft eigenlijk helemaal geen zin om haar huiswerk te maken, maar geeft uiteindelijk toch toe.
52. “Haha, gewonnen!”, roept ze even later, wanneer ze haar moeder heeft kunnen verslaan met schaken.“Ja, maar dat betekent wel…”, zegt Noa plagend, “… dat je nu aan je huiswerk moet beginnen!”
53. “Maar eerst een applausje voor Danaë!”, horen ze dan Kristians stem vanuit de babykamer, “Ze is erin geslaagd om zo in haar eentje tot in haar kamer te stappen!”
54. Even later zit Elena (onder goedkeurend oog van Medea) haar huiswerk te maken. Ze kan haast niet wachten tot haar zusje net zo groot is als zij!
55. Lang hoeft ze niet meer te wachten: haar huiswerk is net af, als ze haar moeder met Danaë op de arm naar de taart ziet lopen: “Eleen, Kris, komen jullie er ook bij?”
56. Elena staat te trappelen van ongeduld: “Kom op Daan, blaas die kaarsjes nu uit en spring, dan kunnen we samen leuk spelen!”
57. “Rustig maar, Elena!”, sust Kristian wanneer hij zijn dochtertje van puur enthousiasme hoog in de lucht ziet springen, “Laat Danaë maar gewoon doet wat er moet gebeuren!”
58. Maar Danaë heeft toch de aanmoedigingen van haar grote zus gehoord, want plots krabbelt ze recht en springt meteen in de lucht.
59. “Joehoe, nu kan ik eindelijk taart eten!”, is het eerste wat ze roept. Meteen neemt ze het taartmes en snijd een groot stuk af: “Jullie ook wat?”
60. Lachend gaat Elena met een stuk taart bij haar zusje aan tafel zitten, waardoor ze meteen bestookt wordt met vragen: “Denk je dat ik nu ook een echte meisjeskamer krijg? Met een groot bed en een bureau? En moet ik morgen ook naar school? Zijn er daar veel leuke kinderen?”
61. Elena moet even naar adem happen voordat ze antwoord kan geven op al die vragen: “Ik denk wel dat je een grote kamer krijgt. Hoor je papa niet bezig, volgens mij is hij je bed en bureau in elkaar aan het zetten. En morgen komt de schoolbus voor ons allebei. Er zijn heel veel leuke kinderen op school, kom morgen gewoon bij mij en mijn vriendjes zitten!”
62. “Dat zal ik dan maar doen, het lijkt me echt leuk om naar school te gaan!”, antwoordt Danaë, “Maar eerst…”
63. Ze maakt van haar hand een pistool: “Eerst ga ik je pakken, en in de gevangenis gooien!”“Wacht maar, ik ben toch veel sterker!”, roept Elena, en ze gaat achter haar zusje aan. Gillend spelen de twee meisje buiten verder.
64. Maar het is uiteindelijk toch Danaë die het onderspit moet delven.“Genade!”, smeekt ze, “Ik zal alles doen wat je wil, maar gooi me alsjeblieft niet in de gevangenis!”
65. “Dat zal ik niet doen, hoor!”, grinnikt Elena, “Maar hé, ik geloof dat je kamer klaar is, ga maar snel eens in je kledingkast kijken of je niks leuks vindt om morgen aan te trekken!”
66. Al snel heeft Danaë een leuke outfit gevonden, daarna knipt ze voor de spiegel haar vlechtjes af: “Ik was die dingen toch al beu! Nu zie ik er tenminste niet als een kleuter uit als ik morgen naar school ga!”
67. “Dat is waar!”, zegt Elena terwijl ze haar zusje een knuffel geeft, “Welterusten, Daan!”“Tot morgen, Eleen!”
