3. Ο Γεώργιοσ Βιζυηνόσ εύναι ϋνασ από τουσ
ςημαντικότερουσ νεοϋλληνεσ πεζογρϊφουσ.
Εμφανύζεται ςε μια εποχό που ςτη χώρα μασ
οι πεζογρϊφοι ςτρϋφονται ςτην περιγραφό
τησ υπαύθρου με ςτόχο τα όθη και τα ϋθιμα
του ελληνικού λαού. Έτςι καλλιεργόθηκε το
ηθογραφικό διήγημα.
4. Ο Βιζυηνόσ όμωσ πόγε πιο πϋρα και
πρόςθεςε και αυτοβιογραφικϊ
χαρακτηριςτικϊ ςτο ϋργο του.
5. Αυτοβιογραφικόσ χαρακτόρασ: το ϋργο του
εύναι αποκλειςτικϊ ςχεδόν βιωματικό
(καταγραφϋσ από την παιδικό ηλικύα, οι
όρωϋσ του εύναι ςυγγενικϊ του πρόςωπα, ο
τόποσ εύναι η ιδιαύτερη πατρύδα του, η Αν.
Θρϊκη)
6. Ψυχογραφικό αφόγημα: τον ενδιαφϋρει η
ανθρώπινη ψυχό και τα μυςτικϊ τησ.
Επιςημαύνει πρώτοσ ςτα ϋργα του τισ
ψυχολογικϋσ διαδικαςύεσ των ηρώων (Π.χ
επιθετικότητα, εκλογύκευςη).
7. Λαογραφικϊ ςτοιχεύα: ςυγκεντρώνει
ςτοιχεύα από τη ζωό των μικρών αγροτικών
κοινωνιών και από την προφορικό τουσ
παρϊδοςη (οι διϊλογοι ςτα ϋργα του
ακολουθούν το ιδύωμα τησ Θρϊκησ).
8. Η γλώςςα: χρηςιμοποιεύ την αρχαώζουςα
γλώςςα που ςε αρκετϊ ςημεύα εύναι
προςιτό, αποδεικνύοντασ τη φιλολογικό του
παιδεύα. Πρώτοσ χρηςιμοποιεύ την τοπικό
διϊλεκτο τησ πατρύδασ του ςτουσ διαλόγουσ.
9. Αφηγηματικϋσ τεχνικϋσ:
- Χρηςιμοποιεύ την αφόγηςη ςε α’ πρόςωπο.
-Υπϊρχουν αναδρομϋσ ςτο παρελθόν που διαςπούν
τη γραμμικό αφόγηςη των γεγονότων.
- Εύναι αιςθητό η θεατρικότητα των ϋργων του με τη
ςυμμετοχό πολλών προςώπων, την εναλλαγό
ςκηνών και επειςοδύων.
- Χρηςιμοποιεύ μικτό τρόπο αφόγηςησ (διόγηςη
+μύμηςη).
10. «Στο διόγημα καρτερούμε ςτισ πρώτεσ
ςελύδεσ μια κοινότατη αςτυνομικό
περιπϋτεια. Και βριςκόμαςτε ςε μια κρύςη
ψυχόσ, όπου η παιδεμϋνη μητρικό καρδιϊ
εξαγιϊζεται ς’ ολόκληρο το πλϊτοσ και τησ
ςτοργόσ τησ και τησ φιλϋκδικησ νεύρωςησ,
όπου ο φονιϊσ μασ γύνεται περιςςότερο
ςυμπαθητικόσ από το θύμα, όπου η
μιςαλλοδοξύα καταλύεται με τη δύναμη τησ
ανθρωπιϊσ.» Ι.Μ. Παναγιωτόπουλοσ
11. «…Θα’λεγα πωσ εδώ η ιςορροπύα των αντιθϋςεων
λειτουργεύ με τον τελειότερο τρόπο. Η επιμελημϋνη
τεχνικό ςυνδυϊζεται με τολμηρϋσ καταδύςεισ ςτο
βυθό τησ ψυχόσ. Πύςω από τισ περιπϋτειεσ μιασ
καλοςτημϋνησ αςτυνομικόσ ιςτορύασ αναδύονται οι
ϊνθρωποι με την τραγικότητϊ τουσ, Έλληνεσ και
Τούρκοι πιαςμϋνοι ςτα πλοκϊμια τησ μούρασ. Η μητϋρα
του θύματοσ και ο δολοφόνοσ: η πρώτη δεμϋνη ςτην
ϊγνοιϊ τησ, ο δεύτεροσ, αγαθόσ και αθώοσ,
βυθιςμϋνοσ ςτη ςυςκότιςη του νου του…»
Παν.Μουλϊσ
Αν θϋλετε να διαβϊςετε και κϊτι παραπϊνω…