2. ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ
Ο Νίκος Καζαντζάκης (18
Υεβρουαρύου 1883-26 Οκτωβρύου 1957) όταν
Έλληνασ μυθιςτοριογρϊφοσ, ποιητόσ και
θεατρικόσ ςυγγραφϋασ. Αναγνωρύζεται ωσ
ϋνασ από τουσ ςημαντικότερουσ ςύγχρονουσ
Έλληνεσ λογοτϋχνεσ και ωσ ο περιςςότερο
μεταφραςμϋνοσ παγκοςμύωσ.
3. Επιςτρϋφει ςτην Ελλϊδα και για την μεγϊλη αγϊπη του τα ταξύδια, γύνεται ανταποκριτόσ -
δημοςιογρϊφοσ των Αθηναώκών εφημερύδων Καθημερινό και και ελεύθεροσ λόγοσ. Για να ϋχει την
οικονομικό ϊνεςη να ταξιδεύει γρϊφει ϊρθρα για εγκυκλοπαύδειεσ, παιδικϊ βιβλύα με την πρώτη του
γυναύκα την Γαλϊτεια, μεταφρϊζει βιβλύα από τα γαλλικϊ.
τα δεκϊχρονα τησ οβιετικόσ ϋνωςησ εύναι επύςημοσ προςκεκλημϋνοσ με δεκϊδεσ διανοούμενουσ από
όλο το κόςμο. Επηρεϊζεται από τισ ςοςιαλιςτικϋσ ιδϋεσ και το κομμουνιςτικό όραμα. Σαξιδεύει ςτη
Ρωςύα απ'ϊκρη ς'ϊκρη. Ξεκινϊει να γρϊφει την Οδύςςεια του, το μεγαλύτερο ςύγχρονο ϋποσ, ςε 33333
ςτύχουσ. Ανϊμεςα ςτα πολλϊ ταξύδια του απομονώνεται ςυχνϊ για να αφοςιωθεύ ςτη μελϋτη και ςτο
γρϊψιμο. Πρώτα ςτο μοναδικό ςπύτι του ςτην Αύγινα που περνϊει και τα δύςκολα χρόνια τησ κατοχόσ
και μετϊ ςε διϊφορα μϋρη ςτο εξωτερικό (Σςεχοςλοβακύα, Γερμανύα, Γαλλύα).
Ο Καζαντζϊκησ εύναι πολυγραφότατοσ, αληθινόσ ακούραςτοσ εργϊτησ τησ γραφόσ. 'Έγινε γνωςτόσ ςτον
πολύ κόςμο με τα μυθιςτορόματα του, που εύναι καρπόσ τησ ώριμησ ςυγγραφικόσ του δημιουργύασ
αλλϊ ϋχει αςχοληθεύ με όλα τα εύδη. Η ύδια η ζωό του εύναι ϋνα μυθιςτόρημα, μια διαρκόσ φιλοςοφικό
αναζότηςη, ϋνα υπαρξιακό ταξύδι. Σι να πρωτογρϊψει κανεύσ για ϋναν ϊνθρωπο που ωσ δημοςιογρϊφοσ
ϋχει γρϊψει ανταποκρύςεισ από όλο το κόςμο, ϋχει πϊρει ςυνεντεύξεισ από τον Μουςολύνι, τον
Υρϊνκο, τον Ριβϋρα, τον Ουναμούνο, εύδε ϊρθρα του να δημοςιεύονται ςτην μπολςεβύκικη Πρϊβντα.
Που ωσ ποιητόσ ϋχει γρϊψει το μεγαλύτερο ςύγχρονο ϋποσ, την Οδύςςεια του ςε 33333 ςτύχουσ και
μϊλιςτα 8 γραφϋσ μϋχρι την τελικό μορφό. Που ωσ δημόςιοσ λειτουργόσ προςπϊθηςε για τον
επαναπατριςμό 150000 Ελλόνων του Καυκϊςου ςτα ταραγμϋνα χρόνια τησ Οκτωβριανόσ επανϊςταςησ.
Που ωσ μεταφραςτόσ μετϋφραςε από τον Όμηρο μϋχρι τον Πιραντϋλο. Ση Θεύα κωμωδύα του Δϊντη ςε
ελληνικούσ ςτύχουσ ςε 45 μϋρεσ. Που ωσ φιλόςοφοσ εύδε την Αςκητικό του να παύρνει επϊξια μια θϋςη
ανϊμεςα ςτα ϋργα των μεγϊλων διανοητών. Που ωσ μυθιςτοριογρϊφοσ εύδε τα ϋργα του να
μεταφρϊζονται ςε πϊνω από πενόντα γλώςςεσ και ευτύχιςε να γύνουν ταινύεσ με παγκόςμια επιτυχύα και
αναταραχό. Από τον Ζορμπϊ του Κακογιϊννη μϋχρι τον Σελευταύο Πειραςμό του κορτςϋζε (εγώ
πϊντωσ περιμϋνω τον Καπετϊν Μιχϊλη να γύνει ταινύα αντϊξια του βιβλύου).
4. Πωσ μπορεύ να χαρακτηρύςει κανεύσ ϋναν ϊνθρωπο που ϋχει
κατηγορηθεύ ωσ
αναρχικόσ, κομμουνιςτόσ, εθνικιςτόσ, φαςύςτασ, ϊθεοσ, θρηςκόλ
ηπτοσ, ςωβινιςτόσ, μιςογύνησ, μηδενιςτόσ.
Που ςτην ψηφοφορύα για την εύςοδο του ςτην Ακαδημύα Αθηνών
δεν ϋγινε μϋλοσ για δύο ξεφτιλιςμϋνεσ ψόφουσ. Που
αφορύςτηκε, ςυκοφαντόθηκε, λατρεύτηκε, δεν πόρε το Νόμπελ
γιατύ δεν υποςτηρύχτηκε από την επύςημη Ελλϊδα και εύναι
ςαφώσ ο πιο πολυδιαβαςμϋνοσ Έλληνασ ςυγγραφϋασ παγκόςμια
και αυτόσ που ϋχει κϊνει πιο πολύ από οποιονδόποτε ϊλλο γνωςτό
την Ελλϊδα ςτο Εξωτερικό. Πωσ μπορεύσ να χαρακτηρύςεισ ϋναν
τϋτοιο ϊνθρωπο; Μόνο με δύο λϋξεισ, όταν ϋνα Ελεύθερο Πνεύμα.
Πϋθανε το 1957 ςε ηλικύα 74 ετών, μετϊ από επιπλοκϋσ που
παρουςύαςε ϋνασ προληπτικόσ εμβολιαςμόσ ςτο τελευταύο του
ταξύδι ςτην ϊπω ανατολό. Ο όδη εξαςθενημϋνοσ οργανιςμόσ του
δεν ϊντεξε.
5.
6. ΈΡΓΑ ΤΟΥ
Πεζογραφία
Όφισ και Κρύνο [με το ψευδώνυμο Κϊρμα Νιρβαμό], χ.ε., Αθόνα, 1906
Βύοσ και πολιτεύα του Αλϋξη Ζορμπϊ, Συπ. Δημητρϊκου, Αθόνα, 1946
Ο Καπετϊν Μιχϊλησ, Μαυρύδησ, Αθόνα, 1953
Ο Φριςτόσ ξαναςταυρώνεται, Δύφροσ, Αθόνα, 1954
Ο τελευταύοσ πειραςμόσ, Δύφροσ, Αθόνα, 1955
Σόντα-Ρϊμπα, μετϊφρ. Γιϊννη Μαγκλό, Δύφροσ, Αθόνα, 1956
Ο φτωχούλησ του Θεού, Δύφροσ, Αθόνα, 1956
Ο Βραχόκηποσ, μετϊφρ. Παντελό Πρεβελϊκη, Εςτύα, Αθόνα, 1960
Αναφορϊ ςτον Γκρϋκο, Συπ. Κωνςταντινύδη, Αθόνα 1961
Οι αδερφοφϊδεσ, χ.ε., Αθόνα, 1963
7. Κινηματογραφικές και τηλεοπτικές
μεταφορές
Βαςιςμϋνεσ ςε ϋργα του Νύκου Καζαντζϊκη εύναι οι
ταινύεσ:
Αλϋξησ Ζορμπϊσ
Ο τελευταύοσ πειραςμόσ
Μια ακόμα ταινύα γυρύςτηκε το 1956 βαςιςμϋνη ςτο
μυθιςτόρημα του Καζαντζϊκη, "Ο Φριςτόσ
ξαναςταυρώνεται". Ο τύτλοσ τησ ταινύασ που τη
ςκηνοθϋτηςε ο Ζυλ Νταςϋν, εύναι, "Εκεύνοσ που ϋπρεπε να
πεθϊνει".
10. ΜΟΥΣΕΙΟ
το Ηρϊκλειο Κρότησ υπϊρχει ϋνα μουςεύο <<
Νύκοσ Καζαντζϊκησ>> προσ τιμό του και ςασ
ςυςτόνω να το επιςκεφτεύτε αν πραγματικϊ
ενδιαφϋρεςτε να μϊθετε περιςςότερα για τη ζωό
του.