Σχολικό Περιοδικό Λυκείου Περάματος Μυλοποτάμου "το πρώτο κουδούνι" -2013

2. και το...ΠΡΩΤΟ ΚΟΥΔΟΥΝΙ
Ο-Είδες χθες τις ειδήσεις;
Χ-Ποιες από όλες;
Ο-Σωστά, έχουμε πολλές να διαλέξουμε, υπάρχουν οι
κουτσομπολίστικες, οι δήθεν σοβαρές και οι ας πούμε πιο...
Χ-σοβαρές;
Ο-Ναι, αλλά δεν ξέρω πια τι να πιστέψω, μερικές φορές απλώς θέλω να
ακούσω αν η Πάολα θα έρθει φέτος Ρέθυμνο, παρά για την οικονομική
μας κατάσταση.
Χ-Δεν τα έμαθες; Ήρθε η Πάολα, μαζί με τον Βασίλη.
Ο-Δεν τον ξέρω.Θα έπρεπε;
Χ-Ό,τι πρέπει να ξέρεις υπάρχει στο Πείραμα.
Ο-Δεν το λέμε Πείραμα πια.Πήρε άλλος την πατέντα.
Χ-Τελικά θα το πούμε το πρώτο κουδούνι;
Ο-Ναι, έχουμε τον Πάγκαλο τον Βασίλη να κατεβάζει ιδέες.Για φέτος
πρώτο κουδούνι, για του χρόνου...βλέπουμε.Και έχει πολλά θέματα, να
’ναι καλά τα παιδάκια μας , τα ευχαριστούμε πολύ για τον χρόνο τους.
Χ-Και την κ.Αλκίμου για τις διορθώσεις.
Ο-Είθισται να λέμε και για τον διευθυντή, τον κ.Γανταδάκη, για την
εμψύχωση.
Χ-Ευχαριστούμε όλους όσους μας εμψύχωσαν.
Ο-Το θέμα είναι ότι προτιμώ να διαβάζω το περιοδικό μας παρά να
βλέπω ειδήσεις εδώ που έχουμε φτάσει.
Χ-Άλλωστε το περιοδικό έχει και πραγματικότητα και φαντασία.Είναι
τρομερό.
Ο-Όχι ότι είμαι παρούσα, αλλά είναι πολύ καλό περιοδικό...Ευτυχώς που
είμαστε κι εμείς και αλληλοσυγχαιρόμαστε.Μπράβο, κ.συνάδελφε.
Χ-Μπράβο, συναδέλφισσα.Καλή ανάγνωση!
Ο-Καλά, αν δεν έχεις λάπτοπ στις μέρες μας, δεν μπορείς να το
διαβάσεις.Είμαστε πολύ high-tech με την κρίση που περνάμε.
X-Θες να πω κάτι άλλο;
O-Όχι, έχει ‘Φατμαγκιούλ’.
Υπεύθυνοι προγράμματος : Βάρελη Όλγα,Σουρουλής Χρήστος, Αλκίμου Ιωάννα
Συντονίστρια προγράμματος: Πετρογιάννη Κερασία , υπέυθυνη σχολικών
δραστηριοτήτων ,ΔΔΕ Ρεθύμνου.
Μορφοποίηση κειμένων, καλλιτεχνική επιμέλεια:Πάγκαλος Βασίλης,Βάρελη Όλγα.

3. ΕΠΙΚΑΙΡΑ
Ούτε στον εχθρό μου!
Αλήθεια, έχουμε σκεφτεί ποτέ για το τι συμβαίνει έξω από την ζωή μας, τον κύκλο
μας και το οπτικό μας πεδίο ; Λέγοντάς το αυτό, εννοώ, αν έχουμε δώσει σημασία, ή
απλά αν έχουμε σκεφτεί τι συμβαίνει έξω στον κόσμο, καθώς εμείς ζούμε
φυσιολογικά την άλλοτε βαρετή ρουτίνα μας ;
Σε πολλές πολιτικά αδύναμες χώρες συμβαίνει αυτό που ο καθένας μας θα
ευχόταν « ούτε στον εχθρό μου » δίχως δεύτερη σκέψη. Και μιλάω καθαρά για το
φαινόμενο – πιο σωστά «τερατούργημα» - του πολέμου και τους ομαδικούς
βομβαρδισμούς – και αν όχι φυσικά καθημερινούς – που υφίστανται καθημερινά
οι αδύναμες χώρες.
Όταν ακούμε στις ειδήσεις
« συνεχίζεται ο πόλεμος στην τάδε χώρα, με τον εξής αριθμό θυμάτων και με
μεγάλες καταστροφές, οι πολιτικοί δεν εμφανίζουν σημεία υποχώρησης», πολλοί
από εμάς κλείνουμε την τηλεόραση λέγοντας “Νταξ μωρέ, καλά να ‘μαστε εμείς, θα
περάσει ” και κατευθυνόμαστε στο ψυγείο για να τσιμπήσουμε λίγο από το χθεσινό
γλυκό, αγνοώντας την τσιρίδα της μάνας, γιατί σε δέκα λεπτά θα φάμε φαγητό.
Αυτό ακριβώς. Συνεχίζουμε ανενόχλητοι την ζωή μας λες και αυτή η πληροφόρηση
ήταν μια ενοχλητική μύγα, που τώρα πέταξε μακριά! Δηλαδή, δεν αντιδρούμε

4. καθόλου!
Ας καθίσουμε λίγο να το σκεφτούμε: Δεν είναι λίγο εγωιστικό, να νομίζουμε ότι,
επειδή δεν μας αφορά, είναι ασήμαντο; Φυσικά όμως, αυτό μας αφορά όλους.
Για ποιο λόγο όμως, να χάνονται καθημερινά χιλιάδες ζωές που τουλάχιστον το 40%
από αυτές να αποτελείται από παιδιά; Προσωπικά θα ήθελα να αναφερθώ στα
θύματα, τα οποία άδικα συμμετέχουν σε αυτή την περίσταση, ενώ δεν θα έπρεπε καν
να αντικρίζουν ανάλογες εικόνες στην ηλικία τους. Και αναφέρομαι στα παιδιά!
Πόσες παιδικές ψυχές δεν χάνονται από κάποια ρίψη βόμβας, τραυματίζονται
βλέποντας τους δικούς τους να χάνονται με τον πιο βίαιο τρόπο!
Κατά την γνώμη μου, νομίζω ότι οποιοσδήποτε, προτού ξεκινήσει μια τόσο
απάνθρωπη πράξη, θα πρέπει να έχει έστω μια ελάχιστη επιφύλαξη στο πίσω μέρος
του μυαλού του, όσο αναίσθητος και να είναι.
Διότι τα παιδιά του πολέμου, βασανίζονται και υποφέρουν ζώντας με ένα ζωντανό
εφιάλτη. Στην ηλικία τους δεν συζητούν “ για το καινούργιο Play Station” ούτε
κάνουν σχέδια για το μέλλον τους. Θρηνούν την ζωή τους, έχοντας χάσει κάθε ίχνος
αθωότητας και ελπίδας μέσα τους. Χάνουν την οικογένεια τους και μένουν χωρίς
καμία χείρα βοήθειας.
Δεν έχουν τροφή, ένδυση, κατοικία, δηλαδή τα στοιχεία που εμείς θεωρούμε εντελώς
δεδομένα. Πώς άραγε επιβιώνουν και πού τελικά καταλήγουν αυτά τα παιδιά;
Όσα όμως καταφέρουν να επιβιώσουν καταλήγουν να αντιμετωπίζουν την
χείριστη μεταχείριση. Παραιτούνται
σε ένα κατεστραμμένο, άλλοτε οικείο
περιβάλλον, αλλά τώρα μάλλον
εχθρικό όσο ποτέ, ή πέφτουν θύματα
οικονομικής εκμετάλλευσης. Έτσι
τελικά αυτά τα αγγελούδια δεν ζουν,
αλλά μόνο υποφέρουν, επειδή ο
πόλεμος δεν τα αφήνει να ζουν! Μόνο
να υποφέρουν! 4000 παιδιά πεθαίνουν
από την πείνα ενώ παραπάνω από ένα
εκατομμύριο δολάρια δαπανώνται σε
πολεμοφόδια. Και όχι, αυτό δεν γίνεται
ούτε κάθε βδομάδα, ούτε κάθε μέρα.
Ακόμα χειρότερα: Αυτό, φίλοι μου,
γίνεται ΚΑΘΕ ΩΡΑ! Κάθε ώρα που
εμείς μπορεί να καθόμαστε στο μπαλκόνι
« πίνοντας ένα καφεδάκι για να περάσει η ώρα μωρέ», χάνονται από προσώπου γης
4000 παιδικές ψυχές.
Και όλα αυτά γιατί; Για ένα κομμάτι βρώμικου χαρτιού; Και φυσικά εννοώ τα
καταραμένα τα λεφτά που εξουσιάζουν το μυαλό των ανθρώπων. Ας σκεφτούμε
όμως: Την τελευταία φορά που ένας άνθρωπος έζησε σε ένα κόσμο δίχως πόλεμο
ήταν το 2925 π.Χ.! Στ’ αλήθεια, αυτά τα παλιόχαρτα το αξίζουν; Κλείνοντας, έχω
ακούσει να υποστηρίζουν ότι “ρίχνουν βόμβες για να φέρουν ειρήνη”. Πραγματικά,
δεν καταλαβαίνω, πως με το να ρίχνουν βόμβες πάνω στα παιδιά, είναι ο καλύτερος
τρόπος για να φέρουν ειρήνη. Γιατί πρέπει να σκοτώνουμε το ίδιο μας το είδος;
Κωνσταντίνα Ψωμά
Μαθήτρια του Α3 Λυκείου Περάματος

5. ΟΥΤΟΠΙΑ
Μια ιδανική κοινωνία:
Κατά τη γνώμη μου μια ιδανική κοινωνία χαρακτηρίζεται από :
 ευημερία – πρόοδο – ανάπτυξη
 ειρήνη – καλές σχέσεις – αλληλοβοήθεια
 αυταπάρνηση – συνεχή αγώνα των μελών της
Δεν υπάρχει:
 Αδικία – Διαφθορά – Δολοπλοκίες – Πόλεμος
 Συμφέρον – Αντιπαλότητες – Συγκρούσεις – Αυταρχικά καθεστώτα
 Μίσος – Φθόνος για την πρόοδο του συνανθρώπου
Υπάρχει :
 Συνεργασία – στήριξη – κοινός στόχος – Δημοκρατία
 Διαφάνεια – Εντιμότητα – Υπευθυνότητα
 Αγάπη – Ομαδικότητα –Πολυφωνία – Πλουραλισμός
Επίσης
 Για να μην υπάρχουν
συγκρούσεις μεταξύ
των πολιτών δεν θα
πρέπει να διαφέρουν
κατά πολύ στο
εισόδημα και στα
περιουσιακά
στοιχεία
 Να απολαμβάνουν τα
ίδια ιδανικά – να
έχουν τις ίδιες
ευκαιρίες για
σπουδές – δουλειά –
περίθαλψη
Εν κατακλείδι μια ιδανική
κοινωνία αποτελεί
αναπόφευκτα και μια
Ουτοπία!!!
Νησανάκη Αντωνία Β2

6. ΔΡΩ ΑΡΑ
ΥΠΑΡΧΩ
Ο τρόπος που βλέπουμε τα
ζώα είναι καθρέφτης της
κοινωνίας μας
Τις ημέρες των
Χριστουγέννων βρεθήκαμε με την
καθηγήτριά μας των Αγγλικών
κυρία Βάρελη Όλγα στο Ρέθυμνο
με αφορμή το ετήσιο φιλοζωικό
παζάρι που οργανώνει ο
Φιλοζωικός Σύλλογος Ρεθύμνου
και μιλήσαμε με το μέλος του
Συλλόγου κυρία Άντζυ Κουμνά και
τον κτηνίατρο κύριο Γ.
Αντωνακάκη, οι οποίοι
μας περιέγραψαν την
κατάσταση που
επικρατεί με τα
αδέσποτα ζωάκια και
μας πρότειναν λύσεις
που μπορούν να
βοηθήσουν.
Ο κ. Αντωνακάκης
μάς επισήμανε ότι η
κακοποίηση ζώων δεν
είναι μία κατάσταση που
αφορά μόνο τα ζώα,
αλλά ένα κοινωνικό
ζήτημα που μαρτυρά πολλά για το
ανθρώπινο
γένος και
πρέπει να
αντιμετωπιστεί.
Δεν είναι
τυχαίο που,
σύμφωνα με
έρευνες, η
κακοποίηση
ζώων συνδέεται
σχεδόν πάντα
με άτομα που
πράττουν μια

7. σειρά άλλων εγκλημάτων όπως
κατοχή και εμπορία ναρκωτικών,
κακοποίηση ανηλίκων, βιασμούς,
ακόμα και δολοφονίες. Επειδή
υποβαθμίζεται ως αδίκημα, οι
αρμόδιοι δεν έχουν τις γνώσεις να
μεταχειριστούν υποθέσεις
κακοποίησης και η ανταπόκριση –
συχνά λόγω και φόβου – είναι
αργή, ο ένοχος συνήθως δεν
οδηγείται στο δικαστήριο ή
αθωώνεται με συνοπτικές
διαδικασίες, αυξάνοντας φυσικά
το αίσθημα ατιμωρησίας.
Οι τρόποι κακοποίησης
ποικίλουν. Λούζουν σκυλιά και
γάτες με καυτό λάδι, τα κρεμάνε,
τα πυροβολούν, τα τιμωρούν, τα
πνίγουν, τα εγκαταλείπουν μέσα
σε σφιχτά δεμένες πλαστικές
σακούλες, τα βάζουν να παλεύουν
μεταξύ τους ή τα δηλητηριάζουν.
Μερικές φορές τα ζώα
επιβιώνουν με τεράστιες πληγές
προτού σωθούν από φιλόζωους,
ενώ για άλλα είναι πολύ αργά και
ανακαλύπτονται μόνο τα κουφάρια
τους. Όσοι δεν
ευαισθητοποιούνται από τα
παραπάνω, οφείλουν έστω να
σκεφτούν ότι αυτή η αρνητική
συμπεριφορά φτάνει να έχει
δυσμενείς επιπτώσεις στον
τουρισμό της χώρας γενικά αλλά
και του νησιού μας ειδικότερα.
Αναφερόμενοι στο Ρέθυμνο, ο
νομός μας, συγκριτικά με άλλους
νομούς της Ελλάδας, δεν
παρουσιάζει πολύ αρνητική εικόνα
σε ό,τι αφορά τον αριθμό των
αδέσποτων ζώων χάρη στις
προσπάθειες που καταβάλλουν οι
εθελοντές. Ευτυχώς στις
δύσκολες εποχές κρίσης που
περνάμε όλο και περισσότεροι
άνθρωποι δείχνουν να
ευαισθητοποιούνται σε τέτοια
θέματα, που στο παρελθόν
θεωρούνταν ασήμαντα. Η άσχημη
εικόνα των κακοποιημένων και
των αδέσποτων ζώων που
περιπλανιούνται χωρίς καμία
φροντίδα είναι μια εικόνα
που κανείς δεν θέλει να
βλέπει αλλά λίγοι
κάνουν κάτι για να
περιοριστεί. Αυτό
βέβαια μπορεί να
συμβαίνει και λόγω
άγνοιας, (η ενημέρωση
είναι ένα καθήκον που
συχνά οι αρμόδιοι
φορείς παραλείπουν).
Κι όμως, με λίγη
προσπάθεια μπορούν να
σωθούν πολλές αθώες ψυχές!

8. Ρωτήσαμε την κα Κουμνά και
τον κ. Αντωνακάκη τι μπορούμε
πρακτικά να κάνουμε. Μας
απάντησαν ότι το πρώτο και πολύ
σημαντικό που οφείλουμε να
κάνουμε όλοι εμείς που έχουμε
στην κατοχή μας ένα οικόσιτο
ζώο είναι η στείρωση. Αν και
ακούγεται επικίνδυνο και
επώδυνο, στην πραγματικότητα
δεν είναι καθόλου. Αν όλοι
στείρωναν τα ζώα τους, ο
αριθμός των αδέσποτων ζώων θα
μειωνόταν κατά πολύ. Ακόμα
όμως και αν δεν κάνουμε
στείρωση, γιατί πρέπει να
κακοποιούμε τα ζώα μας; (Γιατί,
δυστυχώς, δεν είναι μόνο τα
αδέσποτα, αλλά και τα οικόσιτα
ζώα που συχνά υποφέρουν από
ανάλγητους ή αδιάφορους
ιδιοκτήτες). Η μόνη χαρά των
ζώων είναι αυτή που τους
προσφέρουμε εμείς, αλλά όπως
τελικά φαίνεται και η μόνη λύπη.
Γι’ αυτό το λόγο δεν πρέπει να
κακοποιούμε τα ζώα και και αν
συναντήσουμε ένα τέτοιο
περιστατικό, να μην το
περιφρονήσουμε, ούτε απλά να
αισθανθούμε οίκτο, αλλά να
κάνουμε κάτι για αυτό το ζωάκι.
Αν είναι αδέσποτο και δεν
μπορούμε να το περιθάλψουμε,
μπορούμε να τηλεφωνήσουμε στον
Φιλοζωικό Σύλλογο (τηλ.
6975720313), ο οποίος βοηθάει
πάρα πολύ τα ζώα σε ολόκληρο
τον νομό. Όσον αναφορά τα
οικόσιτα, ακόμα και αν καμιά φορά
δεν το καταλαβαίνουμε, εμείς οι
ίδιοι κακοποιούμε π.χ. τον σκύλο
μας. Αν τον έχουμε δεμένο με μια
μικρή αλυσίδα, η οποία τον
σφίγγει και δεν του αφήνει
περιθώριο για να κινηθεί και να
παίξει και βλέπει καθημερινά
μόνο ένα σκουριασμένο βαρέλι
όπου μέσα σε αυτό κοιμάται, αυτό
θεωρείται ένα είδος κακοποίησης.
Μπορούμε όμως διαθέτοντας λίγα
χρήματα να αγοράσουμε ένα
κολάρο το οποίο θα είναι πιο
άνετο, που δεν θα του δημιουργεί
πληγές, καθώς και μια
μεγαλύτερη αλυσίδα. Αν έχουμε
χώρο μπορούμε να
χρησιμοποιήσουμε δύο πασσάλους
τους οποίους θα τους έχουμε
στερεώσει στο δάπεδο και έπειτα
θα τα ενώσουμε με ένα τρίτο
ξύλο ή σίδερο από όπου μέσα θα
περάσουμε την αλυσίδα για να
έχει ο σκύλος περισσότερο χώρο
να κινείται. Βέβαια να
επισημάνουμε ότι όσο καλή
κατασκευή κι αν του έχουμε
φτιάξει, αν δεν το αγαπάμε, δεν
το φροντίζουμε ή δεν παίζουμε
μαζί του, αυτό θα αισθάνεται
μεγαλύτερη εγκατάλειψη από
ποτέ.
Τέλος, ζητήσαμε να μάθουμε
από την κα Κουμνά λίγα πράγματα
για τη δράση των εθελοντών του
Φιλοζωικού Συλλόγου. Μας είπε
ότι παρόλο που ο αριθμός των
μελών είναι μικρός, ωστόσο
προσπαθούν και καταφέρνουν να
εκπληρώνουν σε ικανοποιητικό

9. ποσοστό τον σκοπό τους. Πέρα
από τα μέλη του Συλλόγου,
υπάρχουν και άλλοι άνθρωποι
που βοηθάνε με φιλοξενίες ζώων
μέχρι να βρεθεί πρόθυμος, αλλά
και κατάλληλος, ιδιοκτήτης,
καθώς ο Σύλλογος δεν έχει δικό
του χώρο. Στηρίζεται
αποκλειστικά στην εθελοντική
δράση και οικονομική προσφορά
και δεν είναι υπηρεσία του Δήμου,
όπως κάποιοι νομίζουν. Η
βοήθεια του κ. Αντωνακάκη είναι
επίσης σημαντική, όπως όμως
σημαντικά είναι και τα οικονομικά
προβλήματα που συνεπάγεται μια
τέτοια προσπάθεια.
Εμείς εκείνο που
αισθανθήκαμε είναι ότι ο τρόπος
που μεταχειριζόμαστε τα ζώα
είναι ο τρόπος που
μεταχειριζόμαστε τον εαυτό μας.
Την αγάπη που θα τους δώσουμε
θα την πάρουμε πίσω
πολλαπλάσια. Θα γίνουμε
καλύτεροι άνθρωποι. Στις
δύσκολες εποχές που ζούμε το
σημαντικό είναι να διατηρήσουμε
και να αυξήσουμε την ανθρωπιά
μας. Άλλωστε η φιλοζωία δεν
είναι κάτι ξεχωριστό από την
αγάπη και την αλληλεγγύη στους
ανθρώπους.
Μεταξάκη Χρυσούλα
Σπαλαράκη Έφη
Σταγάκη Χρύσα
Μαθήτριες της Α΄ τάξης
του Λυκείου Περάματος

10. ΒΟΗΘΕΙΑ!
ΠΡΩΤΕΣ
ΒΟΗΘΕΙΕΣ
Πολλοί από εμάς θα έχουν ή θα
γίνουν μάρτυρες ενός ατυχήματος
ή μιας απρόσμενης ασθένειας
κάποιων συνανθρώπων. Κατά τη
γνώμη μου, υπάρχει σε όλους μας
το ένστικτο του ανθρωπισμού και
η επιθυμία μας να βοηθήσουμε
τους συνανθρώπους μας, όταν
αυτοί το έχουν ανάγκη. Όταν
όμως επικρατεί η άγνοια, η
παρέμβασή μας σε περιπτώσεις
κρίσης είναι ενστικτώδης και
ενδεχομένως λανθασμένη και μη
αποδοτική. Το να έχει κάποιος
βασικές γνώσεις πρώτων
βοηθειών, τον βοηθά να
αντιδράσει έγκαιρα και
αυτοματοποιημένα σε κάθε
περίπτωση ατυχήματος.
Σε περίπτωση ατυχήματος, είναι
σημαντικό να προσπαθήσουμε
να βοηθήσουμε τους
πάσχοντες ή τους
τραυματίες, ακόμη και αν
ΔΕΝ έχουμε ιδιαίτερες
ιατρικές γνώσεις, γιατί η
παρέµβασή μας µπορεί να
σώσει µια ζωή. ΔΕΝ
ΦΟΒΟΜΑΣΤΕ ΝΑ
ΠΛΗΣΙΑΣΟΥΜΕ στη σκηνή
ενός ατυχήματος. Εάν
αντιληφθούμε ότι είναι παρόν
ένα άτομο µε ειδικές
γνώσεις, δεν παρεμβαίνουμε
στο έργο του και τον
βοηθούμε το όπως µμπορούμε και
όπως μας ζητηθεί. Εάν είμαστε
µόνοι, ΠΑΡΑΜΕΝΟΥΜΕ
ΨΥΧΡΑΙΜΟΙ, ΣΚΕΦΤΟΜΑΣΤΕ
ΛΟΓΙΚΑ και ΑΞΙΟΛΟΓΟΥΜΕ
ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ. Πολλές

11. φορές η κατάσταση που
προκάλεσε το ατύχημα
εξακολουθεί να υπάρχει τη στιγμή
που ανακαλύπτουμε το θύμα ή τα
θύματα (π.χ μετά από
μια τρακάρισμα κλπ).
ΒΕΒΑΙΩΝΟΜΑΣΤΕ
ΟΤΙ ΔΕΝ
ΚΙΝΔΥΝΕΥΕΙ Η
ΣΩΜΑΤΙΚΗ ΜΑΣ
ΑΚΕΡΑΙΟΤΗΤΑ και
πλησιάζουμε. Στη
συνέχεια ΕΛΕΓΧΟΥΜΕ
ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ
ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΤΟ
ΘΥΜΑ. Συγκεκριμένα,
εκτιμάμε αν ο πάσχων
:
• EXEI TΙΣ
ΑΙΣΘΗΣΕΙΣ ΤΟΥ
• ΑΝΑΠΝΕΕΙ
• ΕΧΕΙ ΣΦΥΓΜΟ
Ανάλογα με τα ευρήματα μας θα
καθοριστεί και ο τρόπος
αντιμετώπισης. Εάν η κατάσταση
του θύματος ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ
ΣΟΒΑΡΗ ΜΕ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ
ΝΑ ΚΙΝΔΥΝΕΥΕΙ Η ΖΩΗ ΤΟΥ,
ξεκινάμε αμέσως την παροχή των
πρώτων βοηθειών (αναλόγως το
ατύχημα, γιατί άλλη αντιμετώπιση
θα έχει ένας παρολίγον πνιγμός
και άλλη αντιμετώπιση μια
δηλητηρίαση) και φροντίζουμε να
καλέσουμε για βοήθεια
[Ε.Κ.Α.Β:166 (θυμηθείτε: τα
επείγοντα τηλεφωνήματα γίνονται
δωρεάν από οποιοδήποτε
σταθερό ή κινητό τηλέφωνο.)
ΕΑΝ ΔΕΝ ΕΜΠΝΕΕΙ
ΑΝΗΣΥΧΙΑ, πρωτίστως
ξεκινήστε τη παροχή πρώτων
βοηθειών.
Είναι πάντοτε σημαντικό να
καλέσετε για βοήθεια σε κάθε
περίπτωση ατυχήματος. Ακόμη
και η κλήση για βοήθεια πρέπει να
γίνει µε προσοχή και ψυχραιμία,

12. γιατί οι πληροφορίες που θα
δώσετε είναι πολύ σημαντικές για
να καθοριστεί το είδος της
βοήθειας που πρέπει να
παρασχεθεί και να γίνει η
αντίστοιχη προετοιμασία. Έτσι,
λοιπόν:
• ∆ώστε τον αριθμό του
τηλεφώνου σας.
• ∆ώστε σαφείς πληροφορίες
σχετικά µε την τοποθεσία του
ατυχήματος.
• ∆ώστε πληροφορίες σχετικά
µε τη σοβαρότητα του
ατυχήματος και την κατάσταση
των πασχόντων
• Διευκρινίστε εάν υφίστανται
ιδιαίτερες συνθήκες στην
περιοχή (π.χ.,διαρροή
καυσίμων,πυρκαγιά,αναθυμιάσεις
ή κακές καιρικές συνθήκες.)
Πάντοτε πρέπει να έχετε στο
αυτοκίνητό σας το ΚΟΥΤΙ ΤΩΝ
ΠΡΩΤΩΝ ΒΟΗΘΕΙΩΝ,
εξοπλισμένο µε όλα τα
απαραίτητα εφόδια και
πρόσφατα ανανεωμένο. Πρέπει
να φυλάσσεται σε χώρο χωρίς
υγρασία και να ελέγχεται
συχνά.
ΒΑΣΙΚΑ ΥΛΙΚΑ
• Εύκολα αναγνωρίσιμο,
αδιάβροχο κουτί
• 20 αυτοκόλλητα επιθέματα
(λευκοπλάστ)
• 6 αποστειρωμένες γάζες
µέσου µεγέθους
• 2 αποστειρωμένες γάζες
μεγάλου µεγέθους
• 2 αποστειρωμένες γάζες πολύ
µεγάλου µεγέθους
• 2 αποστειρωμένα οφθαλμικά
επιθέματα
• 6 τριγωνικοί επίδεσμοι και
παραμάνες
• Γάντια µιας χρήσης
ΠΡΟΣΘΕΤΑ ΧΡΗΣΙΜΑ ΥΛΙΚΑ
• Ψαλίδι
• Τσιμπιδάκι
• Βαμβάκι
• Ρολό λευκοπλάστ
• Πλαστικό κάλυµµα προσώπου
Καφφάτος Σταύρος ,Α1

13. ΚΑΚΕΣ ΣΥΝΗΘΕΙΕΣ
ΝΑΡΚΩΤΙΚΑ
ΑΛΚΟΟΛ
ΚΑΠΝΙΣΜΑ
Αθηνά Λυρώνη, Α2 Ελένη Φακιδάρη, Β3
Μαρία Φακιδάρη, Α3
Ποια είναι τα
συμπτώματα της
χρήσης των
ναρκωτικών στον
οργανισμό μας;
Οι συνέπειες για έναν
καπνιστή θα είναι
 προβλήματα
αναπνοής
 Καρκινογενέσεις
 Καρδιακές παθήσεις
 Μείωση της
γονιμότητας.

14. Τι είναι καρκίνος και τι
τον προκαλεί;
Στην ιατρική ορολογία ο
Καρκίνος είναι η νόσος που
προκαλείται από άναρχο και
αφύσικο πολλαπλασιασμό
παθολογικών κυττάρων στους
ιστούς του σώματος, που
συνακόλουθα, προκαλούν το
σχηματισμό κακοηθών όγκων
στον οργανισμό. Ουσιαστικά, ο
καρκίνος αποτελεί κυτταρική
νόσο. Έχουν προσδιοριστεί
περισσότερες από διακόσιες
διακριτές μορφές καρκίνου, οι
οποίες συχνά χαρακτηρίζονται
από σημαντικές διαφορές στην
ανάπτυξη, τη λειτουργία και τη
βλαπτική τους επίδραση σε έναν
οργανισμό. Ο καρκίνος μπορεί
να προκληθεί από:
 χημικούς παράγοντες, όπως
είναι το κάπνισμα, το πόσιμο
νερό που περιέχει βαρέα
μέταλλα, ορισμένα
συντηρητικά τροφίμων ή και
από βιομηχανικά προϊόντα
όπως είναι ο αμίαντος, το
αρσενικό, το νικέλιο, οι
ενώσεις χρωμίου και
σιδήρου.
 βιολογικούς παράγοντες,
όπως είναι οι λοιμώξεις από
συγκεκριμένους ιούς που
προδιαθέτουν για
καρκινογένεση. Οι ιοί
εισερχόμενοι στο γενετικό
υλικό του κυττάρου
προκαλούν μέσω του
αυξητικού παράγοντα
διαφοροποίηση, μετάλλαξη,
ανεξέλεγκτο
πολλαπλασιασμό και
ανάπτυξη καρκίνου.
 φυσικούς παράγοντες, όπως
είναι η αλόγιστη
έκθεση στην υπεριώδη ακτι-
νοβολία (UVA), που μπορεί
να δημιουργήσει
μελανώματα και
καρκινώματα. Ακόμα η
ραδιενέργεια που εκπέμπεται
σε περιοχές από το έδαφος
(Καβάλα-Θάσος-
Λέσβος) μπορεί να συμβάλει
στη δημιουργία καρκίνου.
 τον μη προσεγμένο τρόπο
ζωής, όπως είναι η
ανθυγιεινή διατροφή και η
απουσία σωματικής
άσκησης.
Πώς ανιχνεύεται?
Στην υπηρεσία της διαγνώσεως
του καρκίνου υπάρχουν πολλά
μέσα. Οι εργαστηριακές
εξετάσεις, όπως οι αναλύσεις
αίματος, κυτταρολογικές,
απεικονιστικές και ιστολογικές
εξετάσεις, οδηγούν στην

15. διάγνωση του καρκίνου. Ήδη στο
εξωτερικό και ιδιαίτερα στις
Η.Π.Α., εφαρμόζεται το τσεκ-απ
σε μεγάλη κλίμακα, δυο φορές το
χρόνο. Μπαίνουν δηλ. οι
άνθρωποι στα νοσοκομεία δύο
φορές το χρόνο και κάνουν όλες
τις γενικές εξετάσεις. Το μέτρο
αυτό είναι προληπτικό, ώστε να
διαγνωστούν έγκαιρα όλες οι
περιπτώσεις αρχής του καρκίνου.
Ο καρκίνος, θεραπεύεται;
Καρκίνος του πνεύμονα
Οι τρεις τρόποι θεραπείας
(χειρουργική, χημειοθεραπεία,
ακτινοβολία) δίνουν καλά
αποτελέσματα, μέχρι και πλήρη
ίαση, όταν η νόσος βρίσκεται σε
αρχικά στάδια. Σήμερα στη
διάθεσή μας υπάρχουν πολλά
καινούρια φάρμακα, που έχουν
τη δυνατότητα να
αντιμετωπίσουν τον καρκίνο του
πνεύμονα.
Καρκίνος του μαστού
Με εγχείριση αφαιρείται ο
καρκινικός ιστός. Μπορεί να
χρειαστεί να αφαιρεθεί τμήμα ή
ακόμα και ολόκληρος ο μαστός.
Ακόμα, μπορεί να χορηγηθεί
φαρμακευτική αγωγή, από το
στόμα ή ενδοφλέβια, για να
καταστρέψει τα καρκινικά
κύτταρα ή να εμποδίσει την
ανάπτυξή τους. Νεότερα
φάρμακα επιτίθενται με
μεγαλύτερη ακρίβεια στα
καρκινικά κύτταρα.
Καρκίνος του στομάχου
Ο καρκίνος του στομάχου είναι
δύσκολο να θεραπευτεί, εκτός αν
βρίσκεται σε πρώιμο στάδιο.
Δυστυχώς όμως, η διάγνωση
γίνεται όταν η νόσος είναι
προχωρημένη. Η θεραπεία για
τον καρκίνο του στομάχου
μπορεί να περιλαμβάνει
χειρουργική επέμβαση,
χημειοθεραπεία, ή και
ακτινοθεραπεία.
Υπάρχουν πολλές οργανώσεις
που στηρίζουν τα άτομα που
πάσχουν από καρκίνο. Οι δράσεις
τους μπορεί να είναι
συμβουλευτικές ή και ιατρικές
υπηρεσίες.
Παρακάτω παρουσιάζονται
κάποιες από τις μη
κερδοσκοπικές οργανώσεις,
σύλλογοι και σωματεία της
Ελλάδας που ασχολούνται με τον
καρκίνο.
 ΑγκαλιάΖΩ - ΟΜΙΛΟΣ
ΕΘΕΛΟΝΤΩΝ ΚΑΤA ΤΟΥ
ΚΑΡΚΙΝΟΥ www.oekk.gr
 ΕΛΠΙΔΑ - ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΦΙΛΩΝ
ΠΑΙΔΙΩΝ ΜΕ ΚΑΡΚΙΝΟ
www.elpida.org
 ΙΔΡΥΜΑ ΔΡΑΣΗΣ ΚΑΤΑ ΤΟΥ
ΚΑΡΚΙΝΟΥ ΤΟΥ ΜΑΣΤΟΥ
www.bcactionfund.org
 ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΓΟΝΕΩΝ ΚΑΙ
ΚΗΔΕΜΟΝΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΜΕ
ΝΕΟΠΛΑΣΜΑΤΙΚΕΣ
ΠΑΘΗΣΕΙΣ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟΥ

16. ΠΑΙΔΩΝ ΑΓ.ΣΟΦΙΑ «Η
ΠΙΣΤΗ» www.pisti.gr
 ΕΥ ΜΕΙΝΕ ΔΥΝΑΤΟΣ-Be
strong.org.gr
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ
θεραπευμένου
Αντώνης Βαρδής: «Εγώ ήμουν
τυχερός»
Την επάρατη νόσο αντιμετώπισε με
απίστευτο θάρρος ο Αντώνης Βαρδής.
«Νομίζω πως, όταν ο άνθρωπος
αρρωστήσει από μια σοβαρή ασθένεια,
δύο πράγματα μπορούν να συμβούν. Ή
να τον πάρει από κάτω ή να το
παλέψει. Εγώ ήμουν τυχερός. Δεν
θεωρώ τον εαυτό μου παλικάρι. Όταν
ξαφνικά έμαθα πως πρέπει να
χειρουργηθώ, γιατί είχα καρκίνο, είπα:
Ό,τι προκύψει. Μία νύχτα μόνο πριν
πάω στο νοσοκομείο συνειδητοποίησα
ότι είναι πολύ σοβαρή η ασθένειά μου.
Έκλαψα, ήρθε σε φλας μπακ όλη μου η
ζωή. Είπα πως ό,τι είναι να γίνει, θα
γίνει». Δεν μπορούσα να κάνω τίποτε.
Ήταν οι γιατροί και ο Θεός. Κάποια
στιγμή τώρα, όταν πονάει λίγο η κοιλιά
μου, το έντερό μου ή το στομάχι μου, το
μυαλό μου πάει στο κακό... Λέω: "Ωπ,
τι γίνεται;". Με πιάνει άγχος. Αλλά και
να μου ξανασυμβεί, θα το
αντιμετωπίσω με την ίδια δύναμη. Μην
ξεχνάς ότι αυτό συνέβη όταν ήμουν 42
ετών. Τώρα είμαι 61 και δόξα τω Θεώ
έχω ζήσει τη ζωή μου αρκετά», δήλωσε
σε μια εκ βαθέων συνέντευξή του.
Έρευνα και γράψιμο άρθρου :
Δήμητρα Παπαδάκη ( Β3)
Βασιλίνα Τζαγκαράκη ( Β3)
Βαγγελιώ Αλεξάκη ( Α1)

17. ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΙ ΑΛΛΑ ΙΣΟΙ
Στις μέρες μας υπάρχουν πολλά
είδη αναπηρίας. Δύο πολύ
διαδεδομένα είναι η τύφλωση
και η κώφωση. Πώς
επικοινωνούν τα άτομα με
τέτοιου είδους αναπηρία;
Στην τύφλωση έχει ανακαλυφθεί
κώδικας Μπράιγ και στην
κώφωση η νοηματική γλώσσα.
ΚΩΔΙΚΑΣ ΜΠΡΑΙΓ
Κώδικας Μπράιγ ονομάζεται το
σύστημα γραφής και ανάγνωσης
των τυφλών. Το όνομά του
οφείλεται στον εφευρέτη
του Λουδοβίκο Μπράιγ. Ο
Λουδοβίκοs είχε τυφλωθεί πολύ
μικρός και δεν ήταν
ευχαριστημένος, γιατί το
σύστημα ανάγνωσης που
χρησιμοποιούσαν οι τυφλοί
ήταν δύσχρηστο με χοντρούς
χαρακτήρες. Έτσι βάλθηκε να
δημιουργήσει ένα καινούριο
ειδικό αλφάβητο για τυφλούς.
Του πήρε πέντε χρόνια αλλά στο
τέλος τα κατάφερε. Αυτό το
αλφάβητο που έφτιαξε ο
Μπράιγ ήταν μια αντικατάσταση
του γραμματικού αλφάβητου με
ανάγλυφες στιγμές, που με
διάφορους συνδυασμούς
αποδίδουν ένα κείμενο. Ο
τυφλός μπορεί μ’ αυτό το
σύστημα να διαβάζει
ψηλαφώντας τις στιγμές με το
δάχτυλο, δηλαδή έχουμε
ανάγνωση με την αφή.
Το σύστημα Μπράιγ
έχει έξι ανάγλυφες
κουκκίδες σαν το
κεφαλάκι μιας
καρφίτσας. Είναι
τοποθετημένες ανά τρεις και μ’
αυτές γίνονται 63 συνδυασμοί,
που αντιστοιχούν στα γράμματα
και τους αριθμούς. Η γραφή
Μπράιγ διαβάζεται από
αριστερά προς τα δεξιά και από
πάνω προς τα κάτω, όπως
ακριβώς και η γραφή των
«βλεπόντων».

18. ΝΟΗΜΑΤΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ
Η Ελληνική Νοηματική Γλώσσα
(ΕΝΓ), όπως και κάθε άλλη
γλώσσα, είναι ένα αυτόνομο
γλωσσικό σύστημα. Σε
παγκόσμιο επίπεδο, το ιδιαίτερο
χαρακτηριστικό όλων των
νοηματικών γλωσσών είναι ότι
το σύστημα των κανόνων τους
είναι οπτικο-κινησιακό. H
γραμματική, η μορφολογία και η
σύνταξή τους βασίζονται στην
κίνηση των χεριών, στη στάση
του σώματος και στις εκφράσεις
του προσώπου, τα οποία
αποτελούν αναπόσπαστα
εργαλεία για την απόδοση του
λόγου και την ολοκληρωμένη
επικοινωνία. Στην Ε.Ν.Γ η
διατύπωση των λέξεων και των
νοημάτων γίνεται σε δύο
επίπεδα. Το πρώτο αποτελείται
από το βασικότερο γλωσσικό
σημείο, τη χειρομορφή, τη θέση
δηλαδή, και το σχήμα της
παλάμης. Η χειρομορφή όμως
από μόνη της δεν αποτελεί λέξη
και ούτε μπορεί να αποκτήσει
σημασία. Έτσι, σε ένα δεύτερο
επίπεδο έρχονται να ενταχθούν
οι εκφράσεις, η κίνηση, ο
προσανατολισμός και η στάση
του κεφαλιού, των χεριών και
του σώματος, προκειμένου να
διατυπωθούν οι λέξεις και να
ολοκληρωθεί ο λόγος.
Σημαντικό επίσης, μέρος της
Ελληνικής Νοηματικής Γλώσσας
αποτελεί το Δακτυλικό
Αλφάβητο, το οποίο λειτουργεί
μέσα στη γλώσσα
επιβοηθητικά και κυρίως για να
αποδοθούν τα κύρια ονόματα
και τα τοπωνύμια.

19. Τι γίνεται όμως με την
επικοινωνία, όταν πάσχεις και
από τα δύο;
Μία αληθινή ιστορία θα σας
εξηγήσει…
ΤΟ ΘΑΥΜΑ ΤΗΣ
ΑΝΝΥ ΣΑΛΙΜΠΑΝ
Σε βρεφική ακόμα ηλικία η Έλεν
Κέλερ έχασε όραση, ακοή και
φωνή και μέχρι τα έξι χρόνια
ήταν ένα αγρίμι που ζούσε μέσα
στη σιωπή και στο σκοτάδι. Οι
γονείς της στην απόγνωσή τους
κάλεσαν την Άννυ Σάλιβαν, μια
εικοσάχρονη δασκάλα, που ήταν
άτομο με αναπηρίες κι αυτή,
αφού είχε μειωμένη όραση, για
να βοηθήσει το παιδί. Η Σάλιβαν
με την επιμονή της και κυρίως
με την αγάπη της κατόρθωσε να
μετατρέψει τη μικρή Έλεν Κέλερ
σ’ ένα χαρισματικό πλάσμα με
σπάνιες πνευματικές αρετές.
Η μικρή Έλεν ξεπέρασε όλα της
τα προβλήματα και με την
υπομονετική καθοδήγηση της
δασκάλας της κατάφερε να
μιλήσει με τη νοηματική
γλώσσα, και επίσης να γράφει
και να διαβάζει με τη μέθοδο
Μπράιγ. Σπούδασε σε γνωστά
κολέγια, όπου αρίστευσε και στη
συνέχεια αφιέρωσε όλη της τη
ζωή στην εκπαίδευση των
τυφλών και κωφών,
διδάσκοντας καινούργια
παιδαγωγικά συστήματα και
διαφωτίζοντας γονείς και
δασκάλους μέσα από την
οδυνηρή της εμπειρία.
Το «Θαύμα της Άννυ Σάλιβαν»
είναι το θαύμα της ανθρώπινης
προσπάθειας, της προσήλωσης
και της επιμονής στο
αποτέλεσμα.
Σε μια τέτοια εκδοχή λοιπόν δεν
χωρούν οι μελοδραματισμοί. Η
προσπάθεια απαιτεί ιδρώτα και
όχι δάκρυα. Η προσπάθεια είναι
μια μάχη, με τον εαυτό σου και
με τους άλλους. Κι όπως λέει η
Άννυ κάποια στιγμή: «Στην
αγάπη και στον πόλεμο, όλα
επιτρέπονται…».
Μαρία Λεμπιδάκη, μαθήτρια
του Α2 του Λυκείου Περάματος

20. Η ΑΓΝΩΣΤΟΣ «Χ»
ΕΞΟΜΟΛΟΓΕΙΤΑΙ.
Κάτω από άλλες συνθήκες δεν
θα έγραφα καν για αυτό το
θέμα.. αν βλέπατε τον κόσμο
όπως εγώ, αν
αντιλαμβανόσασταν και εσείς τις
καταστάσεις σαν και έμενα δεν
θα το έκανα.. αλλά είναι
εγωιστικό το να θέλω να
συμβαίνει κάτι τέτοιο από την
στιγμή που πρόκειται να σας
μιλήσω για την
διαφορετικότητα!
Πρέπει να κατανοήσουμε πλέον
ότι τα άτομα με ειδικές ανάγκες
μπορεί να έχουν κάποιες
διαφορετικές ανάγκες από εμάς,
ωστόσο δεν είναι ούτε
κατώτεροί μας, ούτε
διαφορετικοί από εμάς! Οι
ανάγκες που έχουνε δεν είναι
τόσο διαφορετικές ώστε να μην
χρειάζονται τα απαραίτητα. Η
αγάπη και η συντροφικότητα
είναι από τα ωραιότερα
πράγματα που μπορείς να
προσφέρεις σε έναν άνθρωπο
και δεν μιλάω για άτομα με ή
χωρίς αναπηρία γιατί και οι δυο
είναι άνθρωποι!
Τα προβλήματα που
αντιμετωπίζουν αυτά τα άτομα
καθημερινά μπορούν να
φαίνονται ασήμαντα εάν
είναι σε ένα αποδεκτό και
ευνοϊκό προς αυτά
περιβάλλον.
Υπάρχουν πολλά αξιοθαύμαστα
παραδείγματα ανθρώπων με
αναπηρία που όμως τα
κατάφεραν και θριάμβευσαν
στην ζωή, χωρίς το ¨πρόβλημά
τους¨ να στάθηκε εμπόδιο. Και ο
λόγος για αυτό; Είναι η θέληση!
Όταν πραγματικά θέλεις κάτι..
δεν συνωμοτεί ολόκληρο το
σύμπαν για να το αποκτήσεις
αλλά εσύ με τον ίδιο σου τον
εαυτό.
Μάρλα Ράνιαν.
Μια γυναίκα βυθισμένη στο
σκοτάδι, μην έχοντας την
ικανότητα να γευτεί την μαγεία
της ζωής. Αυτή η γυναίκα
γεύεται την μαγεία της θέλησης
επί πολλά χρόνια καθώς έπειτα
από πολύ κόπο κατάφερε να
θριαμβεύσει στους
Ολυμπιακούς αγώνες του

21. Σύδνεϋ το 2000 και να γίνει η
πρώτη αθλήτρια με ειδικές
ικανότητες η οποία κατόρθωσε
να κερδίσει μετάλλιο στους
Ολυμπιακούς αγώνες.
Αναδείχθηκε επί 3 φορές
πρωταθλήτρια Αμερικής στα
5000 μέτρα, ενώ κατέκτησε
συνολικά 4 μετάλλια στους
παραολυμπιακούς αγώνες της
Βαρκελώνης το 1992. Η Μάρλα
Ράνιαν το 1996 προσπάθησε
ανεπιτυχώς να προκριθεί μέσω
του επτάθλου στους
Ολυμπιακούς της Άτλαντας. Το
2001 εξέδωσε την
αυτοβιογραφία της με τίτλο
«Καμία τελική γραμμή, η ζωή
μου, όπως την βλέπω».
Μοναδικός στόχος αυτής της
κοπέλας να ξεπερνά τον εαυτό
της!
Ας μην αφήσουμε την
κοινωνία να
καταδικάσει αυτά τα
άτομα.. Από εμάς
εξαρτάται!
Μια ιστορία , μάθημα ζωής
8 Μαρτίου 2009.
<<Στέκομαι σε ένα παγκάκι της περιοχής μου και διαβάζω το βιβλίο μου,
όταν κάποια αγανακτισμένη φωνή μού διασπά την προσοχή . Σηκώνω
διστακτικά τα μάτια μου λίγο πάνω από το βιβλίο, για να δω έναν κύριο
σε αναπηρικό καροτσάκι να κοιτά θλιμμένα ένα παλιό κτίριο.. ποτέ
άλλοτε δεν το είχα προσέξει αυτό το κτίριο. Δεν ήξερα καν ότι υπήρχε.
Άφησα το βιβλίο μου να πέσει κάτω και πήγα κοντά του να δω μήπως
χρειάζεται κάποια βοήθεια. Εκείνος απλά σήκωσε θλιμμένα το κεφάλι
του και μου χαμογέλασε βαριά. Έπειτα, έφυγε.. Έμεινα εκεί να τον κοιτώ,
μέχρι που ο άνεμος μού φυσούσε τα μαλλιά δυνατά και αυτός είχε χαθεί.

22. Μετά από μια εβδομάδα.
Ήταν Κυριακή πρωί. Ο ήλιος έλουζε τα πάντα, καθώς τα σύννεφα είχαν
εξαφανιστεί πια. Τα λουλούδια χόρευαν στο χάιδεμα του ανέμου. Η
θάλασσα υπομονετικά καρτερούσε το απόγευμα για να ξαναβάλει τον
ήλιο στην αγκαλιά της. Ήταν μια τόσο υπέροχη μέρα, που δεν μπορούσα
να μην βγω έξω. Έτσι πήρα το σκυλάκι μου και έτρεξα έξω γρήγορα για
να μην χάσω ούτε λεπτό. Καθώς προχωρούσα έχοντας στο ένα μου χέρι
την Μίνα ( το σκυλάκι μου) και στο άλλο ένα λαχταριστό παγωτό
φράουλα, σταμάτησα για να βρεθώ μπροστά σε εκείνο το κτίριο. Σε
εκείνο το κτίριο που ακόμα δεν ήξερα τι ήταν. Πλησίασα λίγο πιο κοντά
και άρχισα να το παρατηρώ, ψάχνοντας για κάποιο στοιχείο. Τότε είδα
μια σκονισμένη επιγραφή που έλεγε « Γυμναστήριο Δομήνικος Τακλινός».
«Ώστε αυτό ήταν; Ένα παλιό γυμναστήριο;» Αναρωτιόμουν δυνατά, ενώ
μια γνώριμη φωνή μού έκοψε την ανάσα . «Ναι, το γυμναστήριο μου»
Κοίταξα δίπλα μου για να δω έκπληκτη τον κύριο που είχα δει τις
προάλλες στο αναπηρικό καροτσάκι, να κοιτάζει με λύπη αυτό το
ερημωμένο κτίριο. « Δεν ήμουν πάντα έτσι, συνέχισε.. Κάποτε ήταν όλα
διαφορετικά.. τώρα ούτε να ανέβω πάνω δεν μπορώ.» Ο κύριος Δομήνικος
μού εξήγησε για το ατύχημά του και τα προβλήματα που αντιμετώπιζε
τώρα πια. « Έπειτα δεν είχα λεφτά για να συντηρώ και το γυμναστήριο,

23. αφού το κράτος δεν μου παρέχει τα απαραίτητα για να ζω. Έτσι το
ξενοίκιασα. Εξάλλου δεν θα μου ήταν εύκολο..» « Και γιατί είναι τόσα
χρόνια κλειστό;» « Δεν ξέρω αυτό το κτίριο ήταν του Δήμου, ίσως να μην
το νοικιάζουν πια σε κατοίκους.. ίσως να το προόριζαν για κάτι άλλο».
Έκατσα εκεί λίγο μαζί του μένοντας σιωπηλή, χαμένη σε δικές μου
σκέψεις.. Ξαφνικά χτύπησε το τηλέφωνό μου… «Ναι μαμά, έρχομαι είμαι
στον δρόμο.. Πρέπει να φύγω», είπα.. Εκείνος σήκωσε το κεφάλι, μου
χαμογέλασε ευγενικά και μου είπε « Είχα χρόνια να γνωρίσω νέους
ανθρώπους, συνήθως δεν με πλησίαζαν, σε ευχαριστώ που με άκουσες!»
μου είπε, ενώ ένα αίσθημα συμπόνιας με διαπέρασε. « Δεν κάνει τίποτα..
Χάρηκα που σας γνώρισα.. Αντίο ελπίζω να σας ξαναδώ..» « Αντίο και να
προσέχεις!» Μου είπε στοργικά και μου θύμισε τον πατέρα μου..
Μετά από 4 μέρες.
Κάθομαι στο σαλόνι και βλέπω την αγαπημένη μου σειρά, την στιγμή που
μπαίνουν διαφημίσεις, μπαίνει μέσα και η μαμά μου. Κρατάει στα χέρια
της μια εφημερίδα που προορίζεται κλασικά.. για τον μπαμπά.. Της την

24. παίρνω πειράζοντας την, για να χαζέψω λίγο, μέχρι να αρχίσει η σειρά
ξανά. Ενώ την ξεφύλλιζα, το μάτι μου πέφτει πάνω σε ένα τίτλο με
μεγάλα, χοντρά, μαύρα γράμματα. «Κατεδαφίζεται το παλιό γυμναστήριο
για να γίνει καφετέρια». Με το που το διάβασα, έμεινα άναυδη.. Ύστερα
από λίγο φώναξα
« Όχι!».. «Τι έγινε, παιδί μου;» ρώτησε ανήσυχα η μαμά μου. Δεν της
απάντησα.. έπρεπε κάτι να σκεφτώ, κάτι έπρεπε να γίνει. Δεν έπρεπε τα
όνειρα του κύριου Δομήνικου να χαθούν. Ενημέρωσα τα παιδιά της τάξης
μου να πάμε να παραπονεθούμε στον Δήμο λέγοντας ότι δεν θέλουμε
άλλες καφετέριες. Έτσι κι έγινε. Ίσως να μην καταφέραμε πολλά, αλλά
τουλάχιστον δημιουργήσαμε θέμα και έτσι αναβάλαμε την ημέρα της
κατεδάφισης. Έπειτα προσπάθησα να επικοινωνήσω με τον κ. Δομήνικο.
Δεν ήταν δύσκολο να τον βρω, φαντάστηκα που θα ήταν.. Το Σάββατο
πήγα στο ίδιο μέρος. Ήταν εκεί. Του είπα για αυτά που κάναμε με τα
παιδιά, πως ήμασταν μαζί του..Τον παρότρυνα να ανοίξει ένα κέντρο
βοηθείας με άτομα με ειδικές ανάγκες στο ίδιο κτίριο. Εκείνος με κοίταξε
με τα θλιμμένα του μάτια που τώρα είχαν αρχίσει να ζωηρεύουν. Μου
χαμογέλασε φανερά συγκινημένος και είπε « Τώρα ναι. Μπορώ!» Τα
μάτια του τώρα έλαμπαν σαν μικρού παιδιού. Ξαναβρήκε το χαμόγελό
του. Πήρε δάνειο και έκανε τα χαρτιά που έπρεπε. Το κτίριο τού ανήκε

25. ξανά! Πιαστήκαμε στην δουλειά όλοι μαζί και το εγκαινιάσαμε μόλις σε
δύο μήνες! Πλέον ο Δομήνικος ήταν χαρούμενος όπως και πολλοί
άνθρωποι χάρη σε εμάς! Γιατί ένας κούκος δεν φέρνει την άνοιξη… πολλοί
όμως ναι!>>
__________________________________________________________________________________________________
ΦΥΣΗ και ΒΟΤΑΝΑ
ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΒΟΤΑΝΟ ;
Σύμφωνα με τον ορισμό που
δίνει το αγγλικό λεξικό της
Οξφόρδης: Βότανα είναι όλα τα
χρήσιμα φυτά και αφορά τα
φυτά των οποίων οι ρίζες, τα
άνθη χρησιμεύουν ως τροφή ή
θεραπεία χάρη στο άρωμά τους
ή με κάποιον τρόπο, χάρη στη
μυρωδιά ή το άρωμά
τους''. Όμως αυτός ο ορισμός
πρέπει να επεκταθεί, γιατί βότανο
μπορεί να ονομάζεται κάθε φυτό
που χρησιμοποιείται στην ιατρική
ή ως συστατικό τροφής ή
ποτού, χάρη στις συντηρητικές
και ενισχυτικές της γεύσης
ιδιότητές του ή για σχετικές με την
υγεία αρετές του ή για την
αρωματική, καλλυντική ή
καθαριστική του δράση πάνω σε
οποιοδήποτε άλλο προϊόν. Ένας
τέτοιος ορισμός περιλαμβάνει
μια μεγάλη ποικιλία φυτών με
πολλαπλές χρήσεις.
Σε ποιους τομείς χρησιμοποιούμε
τα βότανα ;
Τα βότανα τα συναντάμε στη
μαγειρική, όπου εκεί τα
χρησιμοποιούμε πιο πολύ για
την μυρωδική τους ιδιότητα,
όπως σε σάλτσες .Αλλά τα
χρησιμοποιούμε και για την
όμορφη εμφάνισή τους ως
ντεκόρ. Επίσης τα
χρησιμοποιούμε στην
φαρμακευτική. Όλοι ξέρουμε ότι
τα βότανα έχουν θεραπευτικές
ιδιότητες και αυτό το
εκμεταλλευόμαστε κάνοντας
ροφήματα, αφεψήματα,
κρέμες, μάσκες ομορφιάς ή
απλός τα τρώμε έτσι όπως
δημιουργηθήκανε από την
φύση. Άλλοι τομείς που
χρησιμοποιούμε τα βότανα
είναι στην ενδυμασία και στη
τέχνη. Στην ενδυμασία
παίρνουμε τα χρώματα και τα

26. σχήματα που έχουν τα βότανα
και τα αποτυπώνουμε πάνω στα
ρούχα. Στην τέχνη τα βότανα
μπορούν να μας βοηθήσουν να
φτιάξουμε βαφή, να στολίσουμε
διάφορα αντικείμενα, να
φτιάξουμε κάδρα και
σελιδοδείκτες. Τέλος τα βότανα
έχουν εξέχουσα θέση στη λαϊκή
παράδοση. Τα βότανα έπαιξαν
σημαντικό ρόλο στη ζωή των
ανθρώπων και για αυτό έχουν
γραφτεί τραγούδια, μύθοι,
θρύλοι, μαντινάδες και ποιήματα
για αυτά.
Συλλογή βοτάνων.
Για τις ρίζες και
τους κονδύλους γίνεται το
φθινόπωρο και την άνοιξη. Την
εποχή αυτή το έδαφος είναι υγρό
και βοηθάει να βγουν εύκολα.
Διώχνουμε τα χώματα με
προσοχή, τα πλένουμε και τα
στεγνώνουμε καλά. Για τις
φλούδες το μάζεμα γίνεται την
άνοιξη (ή και το φθινόπωρο),
γιατί τότε είναι γεμάτες χυμούς.
Το ξύλο μαζεύεται τον χειμώνα.
Τα φύλλα, όταν αρχίζει να
μπουμπουκιάζει το φυτό. Τα
άνθη μαζεύονται. όταν αρχίσουν
να ανοίγουν. Ακόμη κι αν τα
άνθη κρατάνε πολύ καιρό,
πρέπει να προσέχουμε να τα
μαζεύουμε μόλις ανοίξουν, γιατί
τα πρώτα άνθη είναι πλούσια σε
δραστικές ουσίες. Φύλλα και
άνθη των αρωματικών φυτών
μαζεύονται μαζί. Καλό είναι τα
άνθη να μαζεύονται πρωί, που
είναι πιο δροσερά, ενώ τα
φύλλα, όπως και τα φυτά
ολόκληρα, καλύτερα είναι το
απόγευμα, γιατί περιέχουν όλες
τις ουσίες που μάζεψαν στη
διάρκεια της ημέρας. Προσοχή
χρειάζεται στη μεταφορά των
φύλλων και των λουλουδιών, να
μην πατηθούν το ένα με το άλλο.
Να παίρνουμε μέτρα, ώστε ν΄
αερίζονται καλά και ν΄
αποφεύγουμε τα τσουβάλια,
προτιμώντας τα καλάθια. Τέλος
να ξέρουμε πως το πλύσιμο των
φυτών, φύλλων και λουλουδιών
καθυστερεί την ξήρανση, ενώ
ευνοεί το σάπισμα. Αφού τα
κόψουμε γρήγορα και χωρίς να
τα ζουλάμε, τα πλένουμε με
χλιαρό νερό, τα στραγγίζουμε
και τα δένουμε σε ματσάκια (όχι
σφιχτά), που τα κρεμάμε σε
σκιερό μέρος για να ξεραθούν.
Προσοχή στο χαμομήλι που δεν
πρέπει να πλένεται ποτέ,
φροντίζουμε μόνο να μην
προέρχεται από πολυσύχναστο
μέρος. Το μάζεμα των βολβών
γίνεται το φθινόπωρο, των
μπουμπουκιών την άνοιξη, των
σαρκωδών καρπών στην πλήρη
ωρίμανσή τους ή λίγο μετά και
των ξηρών καρπών, πριν
ξεραθούν στο φυτό.

27. Τι πρέπει να ξέρετε.
Καλό είναι, πριν χρησιμοποιήσετε
κάποιο από τα βότανα, να
συμβουλευτείτε τον γιατρό σας.
Καθώς η δοσολογία στα έτοιμα
παρασκευάσματα (κάψουλες,
βάμμα, ταμπλέτες), που θα
βρείτε στο φαρμακείο ή τα
καταστήματα με βιολογικά
προϊόντα, εξαρτάται από την
περιεκτικότητα κάθε σκευάσματος, θα
πρέπει πριν από τη λήψη τους να συμβουλευτείτε τον
γιατρό ή τον φαρμακοποιό σας. Μην τα χρησιμοποιείτε σε
περίπτωση εγκυμοσύνης, ούτε φυσικά εάν βρίσκεστε σε αγωγή
ανοσοκαταστολής.
Κωστής Κυριακόπουλος Α2
‘νους υγιής εν σώματι υγιεί’
Η ΑΞΙΑ ΤΗΣ ΔΙΑ
ΒΙΟΥ ΜΑΘΗΣΗΣ
Πολλοί άνθρωποι θεωρούν ότι
δεν είναι αναγκαίο να γυμνάζονται
συστηματικά. Δεν πιστεύουν στα
οφέλη της άσκησης στην υγεία
τους. Επίσης θεωρούν ότι η
συστηματική άσκηση είναι κάτι
δύσκολο και κουραστικό.
Αντιθέτως όμως! Με την άσκηση
επιδιώκει κανείς να βελτιώσει την
υγεία του και την φυσική του
κατάσταση.
Η συστηματική άσκηση
συμβάλλει στην ποιότητα ζωής,
επειδή βοηθάει στην ψυχική ευεξία
και στην καλή διάθεση, στον έλεγχο
του στρες, στην καλή εμφάνιση του
σώματος, στην ψυχική και
σωματική δύναμη, την αντοχή και
την ευκινησία. Βοηθάει στον έλεγχο
και την διατήρηση του ιδανικού
βάρους. Βοηθάει στην αύξηση των
ορίων της ζωής και στην μείωση
των προβλημάτων των ατόμων της
τρίτης ηλικίας.
Η γυμναστική παίζει σημαντικό
ρολό στον τομέα της υγείας. Έχει
πολλαπλά οφέλη στον οργανισμό
του ανθρώπου. Αρχικά βοηθά στο
μυοσκελετικό σύστημα. Τα οφέλη
που έχει είναι τα εξής:
 Αυξάνει την μυϊκή δύναμη και
την ευλυγισία.
 Μειώνει τις πιθανότητες
τραυματισμού.

28.  Βελτιώνει την στάση του
σώματος και την ισορροπία.
 Προάγει την παραγωγή
ισχυρότερων συνδέσμων και
τενόντων.
Επιπλέον η γυμναστική έχει οφέλη
και στα πνευμόνια. Πρώτα από όλα
οι μύες της αναπνοής είναι
δυνατότεροι και
αποτελεσματικότεροι, έτσι η
αναπνοή γίνεται ευκολότερη. Όταν
κανείς ασκείται χρησιμοποιεί
ολοένα και μεγαλύτερο μέρος των
πνευμόνων με αποτέλεσμα να
αναπνέουν πιο αργά. Άλλο ένα
πλεονέκτημα της άσκησης είναι ότι
έχει βοηθητικές επιδράσεις στο
αίμα, τα αγγεία γίνονται
περισσότερο ελαστικά αντέχοντας
τις αλλαγές της πίεσης. Με την
άσκηση μειώνονται οι
προϋποθέσεις για την δημιουργία
θρόμβων και οι πιθανότητες για
έμφραγμα ή εγκεφαλικό. Εξίσου
σημαντικά είναι τα οφέλη της
άσκησης στο καρδιακό σύστημα,
καθώς ενισχύει την καρδιακή
λειτουργία, δηλαδή βοηθάει στην
ομαλή λειτουργία της καρδιάς.
Δεύτερον, βελτιώνει την μεταφορά
οξυγόνου σε ιστούς και την παροχή
αίματος στους μύες. Τρίτον,
μειώνει την πίεση και αυτό έχει
βοηθήσει πολλούς ανθρώπους που
υποφέρουν από υψηλή πίεση.
Τέταρτον, διευρύνει τις αρτηρίες
προς την καρδιά.
Σύμφωνα με μία έρευνα που έκαναν
οι ειδικοί των εθνικών ινστιτούτων
έρευνας για την υγεία, έχει
παρατηρηθεί ότι 15 λεπτά άσκησης
κάθε μέρα χαρίζουν 3 χρόνια
επιπλέον ζωής. Οι ειδικοί μάλιστα
υποστηρίζουν ότι τα 15 λεπτά
οποιασδήποτε άσκησης αποτελούν
την ελάχιστη γυμναστική που θα
έπρεπε να κάνει ένας ενήλικας,
καθώς παρέχει σημαντικά οφέλη
για την υγεία. Σε μια πρώτη
ανάλυση που έγινε σε 400.000
ανθρώπους τα 15 λεπτά άσκησης
μειώνουν τον κίνδυνο θανάτου
κατά 15%. Δεύτερο και σημαντικό
πλεονέκτημα είναι η ψυχολογία, την
οποία ωφελεί η άσκηση. Μέσω της
άσκησης ο άνθρωπος εκτονώνεται
και έχει περισσότερη όρεξη και
διάθεση.
Σημαντικό
πλεονέκτημα επίσης είναι οι
επιδράσεις της άσκησης στην
εμφάνιση. Η καλή εμφάνιση είναι
ένας σημαντικός παράγοντας της
ψυχολογίας. Έτσι κάθε άνθρωπος
που αθλείται έχει περισσότερη
αυτοπεποίθηση και αυτοεκτίμηση.
Μέσω της άσκησης ο άνθρωπος
εκτονώνεται και έχει περισσότερη
όρεξη και διάθεση.
Ιδιαίτερα στο στάδιο της εφηβείας
η άσκηση δίνει την δυνατότητα για
συνεργασία από τη μια και
περιορισμό εντάσεων και
συναισθηματικών επιβαρύνσεων
από την άλλη. Τα ομαδικά
αθλήματα, όπως το βόλεϊ, το
μπάσκετ, το ποδόσφαιρο, το
χάντμπολ, χρησιμεύουν ως μέσο
ψυχικής ωρίμανσης, αφού τα
συναισθήματα χαράς, λύπης, θυμού
καθώς και οι συνεχείς συγκρούσεις
των φύλων εναλλασσόμενα

29. σφυρηλατούν τον χαρακτήρα του
μαθητή. Ο στόχος της αθλητικής
αγωγής στο σχολείο είναι οι
μαθητές, λόγω της υπερβολικής
πίεσης που τους ασκείται, να
εκτονώνονται μέσω της
γυμναστικής. Σκοπός είναι να
δρομολογήσουν μια ολόπλευρη,
αρμονική και ισορροπημένη
ανάπτυξη των πνευματικών,
ψυχοκινητικών και σωματικών
δυνάμεων τους, ώστε ανεξάρτητα
από το φύλο και την καταγωγή να
έχουν την δυνατότητα να
εξελιχθούν σε ολοκληρωμένες
προσωπικότητες και να ζήσουν
δημιουργικά. Άρα στο κεφάλαιο
«ψυχολογία» εντάσσεται και η
ψυχαγωγία- διασκέδαση που
προσφέρει η άσκηση.
Με λίγα λόγια, η φυσική αγωγή μάς
μαθαίνει να ζούμε υγιεινά. Πρέπει
να αγαπάμε τον αθλητισμό, να
σκεφτόμαστε τα οφέλη της άσκησης
στην υγεία και να είμαστε σίγουροι
ότι ευκαιρίες για άσκηση πάντα
υπάρχουν. Από εμάς εξαρτάται.
Αξίζει για την υγεία μας, σωματική
και ψυχική, και για την καλύτερη
απόδοσή μας στο σχολείο.
Η υγεία επηρεάζεται από πολλούς
παράγοντες που διαρκώς
μεταβάλλονται και η προσωπική
μας συμβολή στην διατήρησή της
είναι καθοριστική. Η άσκηση είναι
ίσως ο πιο σημαντικός παράγοντας
καθορισμού του επιπέδου υγείας.
Εξαρτάται από εμάς τους ίδιους το
πόσο θα γυμναστούμε και κατά
συνέπεια πόσο θα φροντίσουμε την
υγεία μας, αλλά και τον ψυχικό μας
κόσμο.
Ελπίζουμε οι μελέτες αυτές αλλά
και οι μαρτυρίες να βοηθήσουν
περισσότερα άτομα να καταλάβουν
ότι υπάρχουν πολλοί τρόποι να
ασκηθούν μέσα από πολλές και
διαφορετικές δραστηριότητες.
Ορέστης Νικηφόρος,
μαθητής του
Α2 Λυκείου Περάματος
Η ΣΥΚΟΦΑΝΤΙΑ
Ποιες συνέπειες μπορεί να
έχει στις προσωπικές μας
σχέσεις η διάδοση μιας φήμης
που αφορά την ιδιωτική μας
ζωή;
Η διάδοση μιας φήμης
σχετικά με την ιδιωτική ζωή
κάποιου, πιθανό να του
προκαλέσει μεγάλη ηθική
βλάβη. Η συναισθηματική
πίεση που θα δεχτεί από το
κοινωνικό και φιλικό
περιβάλλον του θα είναι τόσο
μεγάλη με αποτέλεσμα να
απομακρυνθεί απ’ όλους και
απ’ όλα. Το άτομο
περιθωριοποιείται λόγω της
προκατάληψης στο κοινωνικό
σύνολο και αισθάνεται

30. απομονωμένο εξαιτίας των
ψευδών πληροφοριών που
διαδόθηκαν εις βάρος του.
Κυριεύεται από απελπισία και
η διάθεσή του πέφτει λόγω
της αδυναμίας του να
διαψεύσει τις συκοφαντίες,
ιδιαίτερα όταν εκείνες έχουν
λάβει μεγάλες διαστάσεις
διάδοσης. Παράλληλα, μια
ψευδής κατηγορία σίγουρα
έχει αντίκτυπο στον
επαγγελματικό χώρο του
ατόμου. Το εργασιακό και
κοινωνικό του προφίλ
αμαυρώνεται και οι σχέσεις
του με τους συναδέλφους
διακόπτονται απότομα. Ο
στιγματισμένος πια πολίτης
παίρνει μέρος σε έναν
ανελέητο ψυχολογικό πόλεμο
στον οποίο έχει εγκλωβιστεί
και δεν μπορεί να ξεφύγει. Τα
οικονομικά του σημειώνουν
πτώση, αφού εργασία και
εισόδημα είναι δύο άρρηκτα
συνδεδεμένες έννοιες. Η
απόδοσή του στον τομέα
απασχόλησης μειώνεται
δραματικά, ενώ πολλές φορές
έχουν γίνει απόπειρες
αυτοκτονίας εξαιτίας των
ψευδών πληροφοριών που
διαδόθηκαν και που οι ίδιοι
δεν μπορούν πλέον να τις
ανέχονται. Βέβαια, για μερικά
πρόσωπα όπως στους
καλλιτέχνες, η διάδοση μιας
φήμης πιθανόν εξυπηρετεί τη
διαφήμιση και την προβολή
τους, συνήθως όμως είναι
ανεπιθύμητη. Τέλος, ο
συκοφάντης προκαλεί φόβο
σε όλους μας, μιας και
αδυνατούμε να ξέρουμε ό,τι
μπορεί να διέδωσε σε βάρος
δικό μας ή άλλων. Η
διάψευση επομένως δεν
μπορεί να φτάσει παντού,
όπου έγινε η διασπορά της
φήμης.
Νησανάκη Αντωνία,
μαθήτρια του Β2 του
Λυκείου Περάματος

31. Η ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΗΣ
ΧΡΟΝΙΑΣ
Συνέντευξη με την κυρία Ευαγγελία
Κακαράντζα
Μαθ: Πώς αισθανθήκατε, όταν
ακούσατε πως θα σας πάρουμε
συνέντευξη;
Καθ: Πρώτα ένιωσα έκπληξη, επειδή
δεν περίμενα να με διαλέξεις για να
μου πάρεις συνέντευξη και χαίρομαι
που διάλεξες εμένα.
Μαθ: Για ποιους λόγους πήρατε
την απόφαση να γίνετε
καθηγήτρια;
Καθ: Το να γίνω εκπαιδευτικός ήταν
μια επιθυμία από τότε που θυμάμαι
τον εαυτό μου. Όταν ήμουν μικρή,
ήθελα να γίνω δασκάλα,
μεγαλώνοντας ήθελα να γίνω
καθηγήτρια ,ήταν μια απόφαση που
δεν με δυσκόλεψε, γιατί πάντα
ένιωθα ότι αυτό δεν ήταν μόνο κάτι
που μου άρεσε, αλλά και που μου
ταίριαζε.
Μαθ: Οι γονείς σας σάς
συμβούλεψαν για την επιλογή
σας να γίνετε καθηγήτρια;
Καθ: Οι γονείς μου; Όχι, καθόλου.
Ήταν προσωπική μου άποψη στην
οποία με ενθάρρυναν, αλλά μου
είπαν πως θα κοπιάσω, πως δεν ήταν
εύκολο επάγγελμα, απαιτεί πολύ
κόπο και δεν θα αμείβομαι καλά. Δεν
προσπάθησαν να μου αλλάξουν
απόφαση.
Μαθ: Τι είναι αυτό που σας
αρέσει πολύ στη δουλειά
σας;
Καθ: Το ότι καθημερινά είμαι με
εφήβους. Κάτι το οποίο για εμένα είναι
πολύ αναζωογονητικό, γιατί μου
δίνουν την φρεσκάδα της νιότης τους
κι αυτό με κάνει να προσπαθώ και εγώ
να τους δώσω με περισσότερο κέφι τις
γνώσεις μου.
Μαθ: Υπάρχει κάτι στη δουλειά
σας που σας δυσκολεύει;
Καθ: Η ίδια η φύση του επαγγέλματος
απαιτεί να βρίσκω διαρκώς
διαφορετικούς τρόπους επικοινωνίας
με την νέα γενιά, στοιχείο απαραίτητο
ώστε να μεταδώσω τις γνώσεις μου για
να κάνω το μάθημα πιο ελκυστικό.
Μαθ: Μετανιώσατε ποτέ για την
απόφασή σας;

32. Καθ: Ποτέ! Θεωρώ ότι δεν υπάρχει
κανένα επάγγελμα στο οποίο θα
μπορούσα να αποδώσω περισσότερο
από αυτό που επέλεξα και αυτό μου
δίνει πληρότητα και ευτυχία, για να
μπορώ να το ασκώ.
Μαθ: Πώς αισθανθήκατε την
πρώτη φορά που διδάξατε;
Καθ: Περίεργα αλλά ωραία. Περίεργα,
γιατί ήμουν πολύ μικρή, όταν
πρωτοδίδαξα και δεν μπορούσα να
συνειδητοποιήσω αν ήμουν μαθήτρια
ή καθηγήτρια. Και ωραία όμως, γιατί
ένιωσα ότι στο νέο μου ρόλο θα
έπρεπε να προσπαθήσω, για να
ανταποκριθώ με επιτυχία.
Μαθ: Πού δουλέψατε για πρώτη
φορά, σε σχολείο ή σε
φροντιστήριο;
Καθ: Σε σχολείο. Μόλις τελείωσα το
πανεπιστήμιο, σε ηλικία 22 χρονών,
βρέθηκα να διδάσκω σε ένα τεχνικό
Λύκειο, σε παιδιά σχεδόν της ίδιας
ηλικίας με εμένα.
Μαθ: Έχετε διδάξει σε
φροντιστήρια;
Καθ: Δεν έχω δουλέψει και ούτε θα
ήθελα να διδάξω. Οι σχέσεις που
αναπτύσσονται ανάμεσα στον
δάσκαλο και στους μαθητές στο
φροντιστήριο σχετίζονται με την
αμοιβή, το χρήμα, και γι’ αυτό νιώθω
ότι δεν είναι τόσο γνήσιες και
αληθινές. Αντίθετα στο δημόσιο
σχολείο υπάρχει μεγαλύτερη ελευθερία
κινήσεων από κάθε άποψη και γι’ αυτό
και οι σχέσεις βασίζονται στη
συνεργασία και χαρακτηρίζονται από
πραγματικό ενδιαφέρον και αγάπη.
Μαθ: Σε πόσα σχολεία έχετε
δουλέψει;
Καθ: Στα 25 χρόνια που διδάσκω
βρέθηκα σε περίπου 7 με 10 σχολεία.
Για έξι χρονιά δίδαξα σε Γυμνάσιο, τα
υπόλοιπα ήταν Λύκεια.
Μαθ: Από ποιο σχολείο έχετε
πολλές ευχάριστες
αναμνήσεις;
Καθ: Από το Λύκειο Περάματος, στο
οποίο διδάσκω τα περισσότερα χρόνια,
σχεδόν 13, όπου οι σχέσεις οι οποίες
δημιουργούνται βασίζονται στη
γνησιότητα και στην αγάπη.
Μαθ: Ποια σχέση πιστεύετε
ότι πρέπει να έχει ένα
καθηγητής με τον μαθητή του
και εσείς τι σχέση έχετε με
τους μαθητές σας;
Καθ: Ρόλος του δασκάλου είναι να
μεταδώσει γνώσεις στους μαθητές του.
Για να επιτευχθεί ο στόχος όμως,
πρέπει οι σχέσεις να βασίζονται στο
σεβασμό, στην εκτίμηση, στην αγάπη
προς τους νέους. Νομίζω ότι και αυτό
προσπαθώ να επιτύχω. Πιστεύω ότι
έχω σχέσεις αμοιβαίας κατανόησης και
αγάπης, ώστε να υπάρχει συνεργασία -
απαραίτητο στοιχείο για τη μετάδοση
γνώσεων.
Μαθ: Σας είχε φέρει ποτέ σε
δύσκολη θέση κανένας μαθητής
και πώς το αντιμετωπίσατε;
Καθ: Αρκετές φορές αντιμετώπισα
προβλήματα μέσα στην τάξη. Σε όλες
τις περιπτώσεις προσπάθησα να λύσω
το πρόβλημα μόνη μου, γιατί πιστεύω
ότι η τάξη ως ομάδα πρέπει να έχει
την δυνατότητα να επιλύσει τα
προβλήματα μόνη της, καθοδηγούμενη
πάντα από τον αρχηγό της, τον
δάσκαλο.
Μαθ: Ποιο από τα μαθήματα
που διδάσκετε σας αρέσει πιο
πολύ και γιατί;

33. Καθ: Μου αρέσουν αυτά που
σχετίζονται με την νεοελληνική
γλώσσα, γιατί δίνεται η δυνατότητα
στου μαθητές να εκφραστούν πιο
ελεύθερα και να ξεδιπλώσουν τις
σκέψεις τους και το βαθύτερο
προβληματισμό τους πάνω σε διάφορα
θέματα σύγχρονου προβληματισμού.
Μαθ: Πού ζήσατε στα μαθητικά
σας χρόνια ;
Καθ: Στην πατρίδα μου, που είναι η
Πτολεμαΐδα στο νομό Κοζάνης, στην
Δυτική Μακεδονία.
Μαθ: Όταν ήσασταν μαθήτρια,
αλλά και φοιτήτρια, είχανε
οι γονείς σας την οικονομική
άνεση να σας σπουδάσουν ;
Καθ: Χωρίς να προέρχομαι από μια
πλούσια οικογένεια, οι γονείς μου
έκαναν τα πάντα για να μην υπάρχει
κανένα εμπόδιο στην πορεία για την
μόρφωσή μου. Δυσκολίες υπήρχαν,
αλλά δεν ένιωσα ποτέ ότι με
εμπόδισαν να συνεχίσω.
Μαθ: Τι κάνετε στον ελεύθερο
σας χρόνο;
Καθ: Στον λίγο ελεύθερο χρόνο που
μου απομένει, χαλαρώνω διαβάζοντας
βιβλία και βυθίζομαι σε σκέψεις, ή
χαλαρώνω με τους ανθρώπους που με περιβάλλουν, ώστε οι σχέσεις μου μαζί τους
να βρίσκονται σε ισορροπία στοιχείο απαραίτητο στη ζωή μου. Μου αρέσει να βλέπω
κινηματογραφικές ταινίες και να ακούω μουσική. Όσο περίεργο κι αν ακούγεται, μου
αρέσουν οι δουλειές του σπιτιού, ίσως γιατί λειτουργώ σε καθαρό και τακτοποιημένο
περιβάλλον μόνο.
Μαθ: Ποια είναι η άποψη σας για την κίνηση να φτιάξουμε ένα
περιοδικό;
Καθ: Κάθε πρωτοβουλία και προσπάθεια των μαθητών την υποστηρίζω και την
βρίσκω πολύ ενδιαφέρουσα .Εξάλλου η έκδοση μίας εφημερίδας θα είναι μία μεγάλη
τιμή για ολόκληρο το σχολείο και η επιτυχία των μαθητών θα είναι τιμή για όλους
μας .
Μαθ: Κυριακόπουλος Κων/νος Α2
Καθ: Κακαράντζα Βάνα, Φιλόλογος
ΠΟΙΗΤΙΚΕΣ-ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΕΣ
ΑΝΑΖΗΤΗΣΕΙΣ
(Στα πλαίσια του μαθήματος
Νεοελληνικής Λογοτεχνίας και
κατόπιν ψηφοφορίας στο τμήμα του
Α2 το παρακάτω ποίημα βραβεύτηκε
ως το καλύτερο)
Σταυρούλα Ματθαιουδάκη
Γιάννα Κωστάκη
Ντίνα Μουντάκη,
Μαθήτριες Α2 Λυκείου Περάματος
Η ΚΑΤΟΧΗ
Είναι βράδυ, το κρύο στοιχειώνει,
ελπίδα μικραίνει και η σκέψη παγώνει,

34. όλοι μονάχοι, στους δρόμους γυρνάνε,
υπάρχει μια θλίψη και όλοι πεινάνε.
Τριγύρω υπάρχουν παιδιά πονεμένα,
τα μάτια τους δείχνουν πως είναι θλιμμένα,
παντού πεθαμένοι, με άδικο τρόπο,
για το μέλλον των νέων, κάνανε κόπο.
Φασίστες αλύπητα, σκοτώνουν παιδιά,
οι μάνες με δάκρυα και σπασμένη καρδιά
θωρούν τα μικρά τους να πέφτουν στο χώμα,
χωρίς ένα αντίο να πουν απ’ το στόμα.

35. Μικρή ιστορία αγάπης στα χρόνια του
πολέμου
Βρισκόμαστε στην κατοχή του 40, όπου
Γερμανοί αξιωματικοί του Χίτλερ επίτασσαν
τα σπίτια των κατοίκων και τα μετέτρεπαν σε
στρατηγεία. Μία μέρα ο Χίτλερ έδωσε διαταγή
να καταληφθούν δύο σπίτια σε ένα χωριό στα
περίχωρα της Αττικής. Ο Γιόχαν ήταν αυτός
που ανέλαβε την εκτέλεση της διαταγής. Κι
έτσι έγινε. Την επόμενη μέρα χτυπάει η πόρτα
στο σπίτι της Αρετής. Η Αρετή ανοίγει.
Μπροστά της προβάλλουν δύο Γερμανοί
στρατιώτες. Αμέσως ο Γιόχαν την κοίταξε
κατάματα. Το ίδιο έκανε και η Αρετή. Ένας
μεγάλος έρωτας είχε μόλις πυροδοτηθεί.
Έπειτα ο Γιόχαν προσπάθησε να διώξει τον
άλλο στρατιώτη, στέλνοτάς τον στο δεύτερο
σπίτι, αλλά δίχως αποτέλεσμα. Μετά ο άλλος
αξιωματικός διώχνει την Αρετή και την
οικογένειά της. Αυτοί μετακομίζουν σε ένα
άλλο σπίτι του χωριού. Από τότε οι δύο νέοι
δεν κατάφεραν να ξανασυναντηθούν.
Αργότερα, μετά από τρία χρόνια, λίγο πριν το
τέλος του πολέμου, ο Γιόχαν εξορίζεται στην
Ελλάδα και συγκεκριμένα στο χωριό της
Αρετής. Αυτό συνέβη, επειδή αρνήθηκε να
εκτελέσει κάποιον αιχμάλωτο. Έτσι οι δύο νέοι
ξανασυναντιούνται. Αυτή τη φορά όμως έχουν
πολλά να πουν. Αρχίζουν να συναντιώνται
κρυφά και να γνωρίζουν ο ένας τον άλλον.
Αρχικά ο Γιόχαν ζητά συγγνώμη απ’την
Αρετή, που την έδιωξε από το σπίτι της πριν
από μερικά χρόνια. Μετά της εξηγεί ότι το
πραγματικό του όνομα είναι Τζιοβάνι, ότι είναι
Ισπανός και ότι εξαναγκάστηκε να συμμετέχει
στον πόλεμο, προκειμένου, οι Γερμανοί να μην
ξεκληρίσουν την οικογένειά του. Η Αρετή
ακούγοντάς τον συγκλονισμένη τον συγχωράει
αμέσως. Ο ερωτικός του δεσμός είχε αρχίσει
να δυναμώνει και αφού η Αρετή πήρε έγκριση
από τον πατέρα της, παντρεύτηκε τον
Τζιοβάνι…
Από τον μαθητή του Α3, Βασίλη Πάγκαλο
_________________________
ΕΝΑ ΑΘΩΟ ΓΙΑΤΙ
Πάθη , απογοήτευση , δυσκολίες είναι μερικές λέξεις που χαρακτηρίζουν το σήμερα. Σε
αυτές τις λέξεις θα εμπλακούν και οι ήρωες της ιστορίας.
Σε μια μικρή και ασήμαντη γειτονιά της χαοτικής Αθήνας βρίσκεται μια οικογένεια. Ο
Αντρέας και η Ελένη οι δυο γονείς της Άννας και της Λίζας, που δουλεύουν σκληρά, για
να βγάλουν το ψωμί τους. Ο Αντρέας δουλεύει σερβιτόρος σε μια ταβέρνα και η Ελένη
καθαρίζει σπίτια. Η δεκάχρονη Λίζα και η δωδεκάχρονη Άννα πηγαίνουν στο δημοτικό.
Μια βροχερή και μουντή μέρα καθόντουσαν τα κορίτσια με την μητέρα τους στην

36. κουζίνα, καθώς ήταν ώρα να ετοιμάσουν το λιτό φαγητό τους. Ο πατέρας έλειπε στη
δουλειά. Οι φορές που έτρωγαν όλοι μαζί ήταν ελάχιστες. Το μόνο που γέμιζε με χρώμα
αυτό το παγωμένο και σε άθλια κατάσταση σπίτι ήταν οι παιδικές φωνούλες των
κοριτσιών . Εκεί που καθόντουσαν μαζί και έτρωγαν, χτυπάει το κουδούνι. Όλες με μια
έκφραση απορίας αναρωτηθήκαν ποιος να ήταν, καθώς σπάνια είχαν επισκέψεις. Η
μικρή Λίζα άνοιξε την πόρτα. Ήταν ο πατέρας της. Στο πρόσωπο του καταλάβαινες την
απογοήτευση, την θλίψη.
- Τι έγινε Αντρέα; Τι έπαθες , Γιατί δεν είσαι στη δουλειά ;
- Ποιά δουλειά, Ελένη; Πάει! Τελείωσε! Με έδιωξαν... Η δουλειά στην ταβέρνα είχε πέσει
και δεν τα έβγαζαν πέρα, μου είπε το αφεντικό.
- Και τώρα; Τι θα κάνουμε τώρα; Θα βγούμε στον δρόμο; Εγώ δεν
βρίσκω δουλειά, Αντρέα. Έχουν
περάσει δυο βδομάδες, χωρίς
να έχω δουλέψει.
Η ψυχολογία της οικογένειας
έγινε γκρίζα και μουντή,
όπως και ο καιρός. Στα
προσωπάκια των κοριτσιών
διέκρινες ένα
αγανακτισμένο «γιατί;».
Στο μεταξύ ο Αντρέας και η
Ελένη προσπαθούσαν να
συζητήσουν όσο πιο ήρεμα
μπορούσαν, ώστε να
βρουν μια λύση. Ευτυχώς
είχαν για στήριγμα την εκκλησία, που βοηθούσε την
οικογένεια, αλλά και πάλι οι ανάγκες δεν καλύπτονταν στις επιθυμητές προσδοκίες.
Ξαφνικά χτυπάει το τηλέφωνο. Η Ελένη το σηκώνει αναστατωμένη. Ήταν ο διευθυντής
του σχολείου και είπε ότι η μικρή Άννα λιποθύμησε από ασιτία. Η Ελένη σηκώνεται και
πάει αμέσως στο σχολείο. Στο μεταξύ ο Αντρέας σηκώνεται από τον καναπέ και
φωνάζει δυνατά: Καταραμένη φτώχεια!
Οι αποφάσεις είχαν παρθεί. Ο Αντρέας ανακοινώνει σε όλη την οικογένεια ότι θα φύγει
στην Γερμανία να δουλέψει και θα τους στέλνει τα χρήματα εδώ. Ήταν η μόνη λύση.
Στην Ελλάδα δεν υπήρχε τίποτα. Κάνοντας μια βόλτα, το σκηνικό θα σε έκανε να
τρομάξεις. Σειρές από μαγαζιά με λουκέτα, παντού πινακίδες ΄΄ΠΩΛΕΙΤΑΙ΄΄ ή
΄΄ΕΝΟΙΚΙΑΖΕΤΑΙ΄΄. Μαζεύτηκαν όλοι στο σαλόνι και ο Αντρέας ανακοίνωσε τις
αποφάσεις του. Τα πρόσωπα και των τριών χλόμιασαν μη μπορώντας να
συνειδητοποιήσουν ότι ο άντρας του σπιτιού θα φύγει. Όλοι μαζί αγκαλιάστηκαν και
έγιναν μια μπάλα από θλιμμένες ψυχές.

37. Η στιγμή που ο Αντρέας θα έφευγε έφτασε. Αποχαιρέτησε την οικογένεια με κλάματα
στα μάτια. Τα κορίτσια είχαν βουρκώσει. Η Ελένη φώναξε «Να προσέχεις, Αντρέα!» και
ο Αντρέας με την σειρά του φώναξε «Και εσείς να προσέχετε, θα μου λείψετε!». Αυτά
ήταν τα τελευταία λόγια του. Ο Αντρέας είχε πιάσει πλέον δουλειά σε ένα εργοστάσιο
και τα χρήματα που έπαιρνε ήταν αρκετά, ώστε να καλύπτει τις ανάγκες της
οικογένειας. Κάθε μήνα λάμβανε ζωγραφιές και γράμματα από τα κορίτσια και την
Ελένη. Μιλούσαν όμως και από το τηλέφωνο. Η Ελένη ωστόσο, δούλευε σπάνια έως και
ποτέ ως καθαρίστρια σε σπίτια. Η δουλειά όλο και ελαττωνόταν.
Μια μέρα, η Λίζα και η Άννα καθόντουσαν στον καναπέ. Το μόνο που ακουγόταν ήταν
οι φωνές των δημοσιογράφων από τις ειδήσεις και το μόνο που έλεγαν ήταν για τα νέα
μέτρα, τις μειώσεις μισθών ,την ανεργία, την φτώχεια. «Φτάνει πια!», φωνάζει δυνατά η
Ελένη και λίγο πριν αποσυνδέσει την τηλεόραση, που σπάνια την σύνδεε, ανακοίνωσαν
ότι στο εργοστάσιο που δούλευε ο Αντρέας στην Γερμανία έπιασε πυρκαγιά και αρκετοί
ήταν οι νεκροί και οι τραυματίες. Η Ελένη τρεμάμενη ζήτησε αμέσως από τα παιδιά να
πάνε στο δωμάτιο τους. Γεμάτη αγωνία και παρακαλώντας τον Θεό να μην είναι ένας
από αυτούς ο Αντρέας προσπάθησε να μάθει περισσότερες πληροφορίες. Δυστυχώς
ένας από τους νεκρούς ήταν και ο Αντρέας… Η Ελένη δεν πίστευε στα αυτιά της!
Μούγκριζε και καταριόταν συγχρόνως. Αρνιόταν να το πιστέψει. Λιποθύμησε αρκετές
φορές. Τα κορίτσια όταν το έμαθαν, ούρλιαζαν. Τα όμορφα ματάκια τους σκεπαστήκαν
από κλάμα. Η Λίζα φώναξε δυνατά: «Γιατί, Θεέ μου; Γιατί σε εμάς;».
Από τη μαθήτρια του Α3, Χρυσούλα Σταγάκη

38. ΒΥΖΑΝΤΙΝΗ ΕΠΟΧΗ
Η ιστορία ενός κατοίκου της βυζαντινής
αυτοκρατορίας τον 10ο
αιώνα
Καταρχήν οι συνθήκες ζωής διέφεραν από έναν
άνθρωπο που ζούσε στην πόλη και έναν άνθρωπο που
ζούσε στην ύπαιθρο. Σύμφωνα με τα δεδομένα του
βιβλίου μας και την δικιά μας φαντασία μια μέρα από
τη ζωή ενός πολίτη στη Βυζαντινή
αυτοκρατορία θα ήταν κάπως έτσι:
Η ΖΩΗ ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ
Καθώς ανατέλλει ο ήλιος, ο σαραντάχρονος ψαράς Βενιαμίν (κολώνα του σπιτιού)
σηκώνει το κατακουρασμένο του κορμί και τι να δει...τι να δει...αντικρίζει τον ήλιο (ε
όχι!). Ξεπλένει το ταλαίπωρο από τη δουλειά πρόσωπό του. Η μυρωδιά της ψαρίλας
κυριαρχεί στα χέρια του (αφού τα έχει αφήσει μέρες άπλυτα). Η γυναίκα του,
Κασσιανή, σηκώνεται, καμαρώνει τον άντρα της και ετοιμάζει τη βούρια του για τη
δουλειά με λίγο μουχλιασμένο ψωμί. Η οικονομική κατάσταση της οικογένειας είχε
πάρει την κάτω βόλτα, καθώς ο βαρύς χειμώνας δυσκολεύει τη δουλειά του Βενιαμίν
και ο έλεγχος του Έπαρχου γίνεται όλο και πιο αυστηρός. Επίσης η κοινωνία των
δυνατών επιβαρύνει αυτή των φτωχών. Τελειώνοντας το ψάρεμα ήρθε η ώρα να
πάρει τον δρόμο για την καμάρα όπου τον περιμένει ο αυστηρός επιστάτης. Για κακή
του τύχη ο μίζερος Βενιαμίν αναγκάζεται να πουλήσει χθεσινά ψάρια, διότι δεν είχε
καλή ψαριά σήμερα και εκτός αυτού θέλει να κρατήσει κάτι και για το σπίτι του. Η
απάτη του όμως αποκαλύπτεται υπό τον εξονυχιστικό έλεγχο του επιστάτη, ο οποίος
τον αναφέρει στον έπαρχο (τι ρουφιάνος, θεέ μου!), με αποτέλεσμα να γυρίσει στο
σπίτι κουρεμένος και γδαρμένος και η καημένη η Κασσιανή να μην τον γνωρίσει!
Κόκκινου Μαρία , Κλάδου Μαρία, Νικηφορίδου Μαρία Β2
(το κείμενο αποτελεί εργασία στα πλαίσια του μαθήματος της βυζαντινής ιστορίας
και ψηφίστηκε ως το καλύτερο της Β΄ Λυκείου)