Μια παρουσίαση για τα άτομα με αναπηρίες

1. Πιπεράρη Αφροδίτη

2. Επιδιωκόμενοι σκοποί και στόχοι
Γνώσεις για τις ιδιαιτερότητες των ΑΜΕΑ
Ευαισθητοποίηση για την ζωή των ΑΜΕΑ
Διαμόρφωση στάσης ζωής απέναντι στα ΑΜΕΑ
Συμβίωση με άτομα ΑΜΕΑ

3. 3
Κάθε άνθρωπος
είναι φτιαγμένος
από τη φύση του
να κοιτά ψηλά,
να κάνει όνειρα
και να προσπαθεί
να τα πραγματοποιήσει.

4. 4
Για να το πετύχει όμως αυτό,
χρειάζεται φτερά που θα τον βοηθήσουν
να φτάσει τους στόχους του.

5. 5
Τα φτερά είναι οι ικανότητές μας.

6. 6
Κάποιοι όμως έχουν μικρότερα ή τσακισμένα
φτερά και νιώθουν διαφορετικοί...
Δεν μπορούν μόνοι τους να πετάξουν ψηλά.

7. Χρειάζονται προστασία και βοήθεια.

8. 8
Χρειάζονται δίπλα τους κάποιους
για να τους μάθουν τον τρόπο
ν’ ανοίγουν τα φτερά τους και να πετούν.

9. Τα άτομα με ειδικές ανάγκες
έχουν τις δικές τους μοναδικές
και ιδιαίτερες ικανότητες.
Το πέταγμα τους γίνεται ομορφότερο
όταν εμείς τους βοηθάμε
να απλώσουν τα φτερά τους
και τους στηρίζουμε
να πετάξουν μαζί μας.

10. 10

11. Από τα αρχικά των λέξεων
Άτομα Με Ειδικές Ανάγκες
προκύπτει ο όρος ΑΜΕΑ.
11

12. 12
Ποια είναι
τα άτομα με
ειδικές ανάγκες;

13. 13
Είναι άτομα με προβλήματα σωματικά:
άνθρωποι που δεν περπατούν, (παράλυτοι),
που δε βλέπουν (τυφλοί),
που δεν ακούν και δε μιλούν (κωφάλαλοι),
που τους λείπουν κάποια μέλη, (πόδια ή χέρια),
δηλαδή άνθρωποι που έχουν
κάποιο σοβαρό πρόβλημα στο σώμα τους
και δεν μπορούν να ζουν και να εργάζονται
εύκολα και με ασφάλεια όπως εμείς.

15. 15
Μόνο αυτοί;
Όχι.
ΑΜΕΑ είναι και όλοι οι άνθρωποι
που έχουν κάποιο σοβαρό πρόβλημα στο μυαλό,
μια νοητική υστέρηση
και δεν μπορούν να σκέφτονται
και να μαθαίνουν πράγματα
εύκολα και με ασφάλεια όπως εμείς.

17. 17
Όλοι αυτοί είναι άνθρωποι
που ζουν ανάμεσά μας.
Γεννήθηκαν με το πρόβλημά τους
ή το απέκτησαν από κάποια ασθένεια
ή κάποιο ατύχημα στη ζωή τους.

18. Ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών (ΟΗΕ)
αποφάσισε να αφιερώσει
μια μέρα του χρόνου
στα άτομα με ειδικές ανάγκες.
3 Δεκεμβρίου
Παγκόσμια Ημέρα
Ατόμων Με
Ειδικές Ανάγκες 18

19. 19
Γιατί αυτήν την ημέρα;
Γιατί στις 3 Δεκεμβρίου του 1992
η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ υιοθέτησε
το Πρόγραμμα Δράσης για τα ΑΜΕΑ,
πήρε δηλαδή κάποιες πολύ σημαντικές
αποφάσεις για τη ζωή αυτών των ατόμων,
που θα ισχύουν σε όλες τις χώρες.

20. 20

21. 21

22. 22
Έτσι κάθε χρόνο τέτοια μέρα
οι κυβερνήσεις, οι οργανισμοί και οι κοινωνίες
στρέφουν την προσοχή τους
στους ανθρώπους με αναπηρίες
στο μυαλό ή στο σώμα.
Ξαναμελετούν
τα δικαιώματα και τις δυνατότητές τους.

23. 23

24. 24

25. Το 7-10% του παγκόσμιου πληθυσμού
πάσχει από μια αναπηρία.
Δηλαδή υπάρχουν
περισσότεροι από 500 εκατομμύρια άνθρωποι
με ειδικές ανάγκες.
Το 80% ζει σε αναπτυσσόμενες χώρες.

26. 26

28. Θυμάστε τους αρχαίους Σπαρτιάτες;
Όσα μωρά γεννιούνταν
με κάποιο σωματικό πρόβλημα,
με μια αναπηρία,
τα πετούσαν σε μια βαθιά χαράδρα,
τον Καιάδα,
γιατί δεν μπορούσαν να εκπαιδευτούν
και να γίνουν γενναίοι και δυνατοί στρατιώτες.

29. 29

30. 30

31. Οι εποχές που οι κοινωνίες
απέρριπταν τα άτομα με αναπηρίες
και είχαν απάνθρωπες συμπεριφορές απέναντί τους
έχουν πια περάσει.
Τώρα έχει γίνει αποδεκτό από όλους
ότι τα άτομα αυτά
έχουν ίσα δικαιώματα με όλους τους άλλους
αλλά και ίδιες υποχρεώσεις
όταν μπορούν να τις εκπληρώσουν.

33. 33

34. 34
Πώς μπορεί να ονομάζεται
πολιτισμένη μια κοινωνία
όταν δεν παρέχει βοήθεια στα άτομα αυτά;
Έτσι λοιπόν το ίδιο το Σύνταγμα
κάθε πολιτισμένης κοινωνίας
προστατεύει τα δικαιώματα
των ατόμων με ειδικές ανάγκες.

35. 35

36. 36

37. 37
Στις 3 Δεκεμβρίου
είναι η παγκόσμια ημέρα
των ατόμων με ειδικές ανάγκες.
Δυστυχώς όμως
θυμόμαστε τα άτομα αυτά
μόνο αυτήν την ημέρα.
Πρέπει να είμαστε μαζί τους
κάθε μέρα του χρόνου,
όλοι,
το σχολείο, το κράτος, η κοινωνία, εμείς.

38. 38

39. 39
Ειδικές ανάγκες
έχει οποιοδήποτε παιδί ή ενήλικας,
όταν χρειάζεται επιπλέον βοήθεια, περισσότερη
από τους άλλους
για να μπορεί να ζει
μία όσο γίνεται κανονική ζωή.
Το σημαντικό
που πρέπει να έχουμε πάντα υπόψη μας
για τα άτομα αυτά είναι
ότι ίσως να έχουν κάποιες ιδιαιτερότητες,
αλλά αυτές δεν τα κάνουν... εξωγήινους.

40. 40

41. 41
Κι εμείς έχουμε ιδιαιτερότητες, σωστά;
Κάποιοι από εμάς
δεν είναι καλοί μαθητές στο σχολείο,
αλλά έχουν ταλέντο στη μουσική,
στο χορό, στη ζωγραφική
ή σε κάποια άλλη τέχνη.
Ενώ υπάρχουν κι αυτοί
που τα καταφέρνουν στο σχολείο,
αλλά στις τέχνες είναι για κλάματα...

42. 42

43. 43
Τα παιδιά με ειδικές ανάγκες
είναι παιδιά όπως όλα τα άλλα
κι έχουν ανάγκη για φίλους, όπως όλοι μας.
Γι’ αυτό μην αφήνεται να σας φοβίζει
το πρόβλημα ενός παιδιού.
Να το συμπεριφέρεστε
σαν ένα παιδί όπως όλα τα άλλα.
Και όταν χρειάζεται βοήθεια,
να το βοηθάτε όπως θα βοηθούσατε
κάθε φίλο σας.

44. 44

45. 45
Το 2007 είχε ανακηρυχτεί
«Ευρωπαϊκό έτος ίσων ευκαιριών για όλους».
Είχε έρθει η ώρα των αποφάσεων και των έργων
για μια κοινωνία χωρίς διακρίσεις.
Ο στόχος ήταν τα άτομα με ειδικές ανάγκες
να βγουν από το περιθώριο
και να γίνουν ενεργά μέλη της κοινωνίας.

46. 46

47. 47
Χρόνια επικρατεί ο όρος
«παιδιά με ειδικές ανάγκες».
Καθηγητές Πανεπιστημίου
με ευαισθησία στην ειδική αγωγή,
μας δίδαξαν ότι πρέπει να χρησιμοποιούμε
για τα παιδιά αυτά τον όρο
«παιδιά με εμπόδια στη ζωή και στη μάθηση».
Ο όρος αυτός αποδίδει την πραγματικότητα.
Δεν είναι παιδιά ανεπίδεκτα μαθήσεως,
αλλά παιδιά με πιο αργούς ρυθμούς μάθησης.

48. 48

49. 49
Τα παιδιά αυτά θέλουν να νιώσουν
τη ζωή, τη φύση, την αγάπη.
Να κάνουν όνειρα όπως κι εμείς.
Να προσπαθήσουν να τα πραγματοποιήσουν.
Να σχεδιάσουν το μέλλον τους.
Είναι άδικο να μένουν στο περιθώριο της ζωής
επειδή η φύση δε στάθηκε
τόσο γενναιόδωρη μαζί τους
ή γιατί κάποιο ατύχημα
έκοψε τα φτερά τους.

50. 50

51. 51
Είναι σημαντικό να κατανοήσουμε όλοι μας
τα καθημερινά προβλήματα
που αντιμετωπίζουν τα άτομα με αναπηρία στην
κίνησή τους.
Είναι λυπηρό, αν σκεφτεί κανείς
ότι όλα σχεδόν
τα σχολεία, τα πανεπιστήμια, τα πάρκα,
είναι απρόσιτα για τα άτομα αυτά,
λόγω της κατασκευής τους.

52. 52

53. 53

55. 55
Δεν θα χρειαστεί παραπάνω από μια ματιά για
να διαπιστώσουμε
ότι συνήθως δεν υπάρχει τίποτε
που να εξυπηρετεί τα άτομα αυτά,
ούτε ειδικά πεζοδρόμια, ούτε ράμπες,
ούτε ειδικές θέσεις παρκινγκ,
ούτε ανελκυστήρες, ούτε ειδικές πινακίδες.
Αλλά κι αν κάπου οι κατασκευαστές προνόησαν
για τα άτομα με ειδικές ανάγκες εμείς τα ξεχνάμε
και δυσκολεύουμε το δρόμο τους
με την απερισκεψία ή τον εγωισμό μας.

56. 56

57. 57
Τα άτομα με ειδικές ανάγκες
είναι άτομα με ίσα δικαιώματα.
Δεν αντιμετωπίζονται όμως
σαν ισότιμοι πολίτες
που έχουν τη δύναμη
να υπερασπίζονται τον εαυτό τους,
αλλά ως αντικείμενα οίκτου ή φιλανθρωπίας.
Παρά την πρόοδο που έχει επιτευχθεί,
έρευνες δείχνουν ότι υπάρχει
ακόμη σοβαρή έλλειψη κατανόησης
του τι σημαίνει ανάγκη
και πόσους ανθρώπους αφορά.

58. 58

59. 59
Θα γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι,
αν βάλουμε στη ζωή μας
τα άτομα με ειδικές ανάγκες.
Θα νιώσουμε πόσο τυχεροί είμαστε
και πόσο άδικα παραπονιόμαστε
για ασήμαντα πράγματα.
Θα κατανοήσουμε τις αληθινές αξίες της ζωής.
Θα νιώσουμε την αληθινή ευτυχία
της προσφοράς και της βοήθειας.

60. 60

61. 61
Σε κάθε ανάπηρο άτομο,
ανεξάρτητα από το πώς και το γιατί
είναι ανάπηρο,
πρέπει να προσφέρεται
συγκεκριμένη πρόσθετη βοήθεια.
Μόνο έτσι θα καταφέρει να ενταχθεί.
Πρέπει να έχει πρόσβαση
στην σχολική εκπαίδευση,
την επαγγελματική εκπαίδευση,
την κοινωνική ζωή,
στα μεταφορικά μέσα
και στην απόκτηση κατοικίας.

62. 62

63. 63
Ελπίζουμε πως όλα αυτά που γράψαμε
για να σας διαβάσουμε εδώ σήμερα,
μπορούν να αποτελέσουν την αφορμή
για να αντικρίζουμε
τα άτομα με εμπόδια στη ζωή και στη μάθηση
με μια άλλη ματιά.

64. 64

65. 65
Να θυμόμαστε δηλαδή το αυτονόητο:
πως είναι άτομα σαν εμάς,
παιδιά του ίδιου Θεού,
που όπως εμείς, έχουν ανάγκη
το σεβασμό, την εκτίμηση, τη φιλία
και την αγάπη όλων μας.
Ας απλώσουμε λοιπόν το χέρι μας
σ’ αυτά τα παιδιά.
Και το κυριότερο
ας ανοίξουμε το μυαλό και την καρδιά μας.

66. 66

67. Είμαι ένα παιδί
δε με παίζει κανείς
είμαι λένε αλλιώς,
διαφορετικός.
67

68. Χωρίς αγάπη, φιλία
δε μου δίνουν σημασία,
όμως κλαίω, πονώ,
που είμαι διαφορετικός.
68

69. Δώστε τα χέρια σας παιδιά
να γίνουμε όλοι φίλοι,
κίτρινοι μαύροι και λευκοί
να ΄χουμε καλοσύνη.
69

70. Νιώθω το ίδιο κι εγώ
σαν με πληγώνει το κακό,
γεμίζει λύπη η καρδιά,
δε νιώθω διαφορετικά.
70

71. Αναπνέω όπως κι εσύ
έχω αισθήματα ψυχή,
δεν είμαι διαφορετικός
είμαι ένας άνθρωπος
κι εγώ.
71

72. Δώστε τα χέρια σας παιδιά
να γίνουμε όλοι φίλοι,
κίτρινοι μαύροι και λευκοί
να ΄χουμε καλοσύνη.
72

73. Όλους
μας έπλασε
ο θεός
να ζούμε
με ειρήνη
βάλτε αγάπη
στην καρδιά,
χαρά
κι αδελφοσύνη.
73

74. 3 Δεκεμβρίου Παγκόσμια Ημέρα
Ατόμων Με Ειδικές Ανάγκες
74

75. Τα παιδιά ζωγραφίζουν στον τοίχο
δυο καρδιές κι έναν ήλιο στη μέση.
Παίρνω φως απ’ τον ήλιο
και φτιάχνω την αγάπη
και μου λες πως σ’ αρέσει.
Τα παιδιά τραγουδούν
μες στους δρόμους
κι η φωνή τους τον κόσμο αλλάζει.
Τα σκοτάδια σκορπάνε
κι η μέρα λουλουδίζει
σαν ανθός στο περβάζι.
Ένα σύννεφο είν’ η καρδιά μου
κι η ζωή μου γιορτή σε πλατεία.
Σ’ αγαπώ κι ο απέραντος κόσμος
πόσο μοιάζει
με μικρή πολιτεία. 75

76. Ένας παλιάτσος είμαι εγώ, καλή σας μέρα
Ξέρω να κλαίω, να γελάω, να πονώ
ξέρω να λέω την αλήθεια πέρα ως πέρα
γι' αυτό κι εγώ θα σας το πω...
Τραγούδι λέω δυνατά ν' ακούσουν όλα τα παιδιά
ν' ακούσει η πολιτεία
κι απ' το τραγούδι μου αυτό παλιάτσοι άλλοι εκατό
να βγουν στην κοινωνία
Κι έτσι όλοι μαζί κι αντάμα
να τραγουδάμε τα δίκια της ζωής
να τραγουδάς κι εσύ απ' την πλατεία
να μάθεις φίλε μου σωστά να ζεις
Τραγούδι λέω δυνατά ν' ακούσουν όλα τα παιδιά
ν' ακούσει η πολιτεία
κι απ' το τραγούδι μου αυτό παλιάτσοι άλλοι εκατό
να βγουν στην κοινωνία
Ένας παλιάτσος είμαι εγώ, καλή σας μέρα...

77. 77
Τα άτομα με ειδικές ανάγκες:

78. 78Έχουν όνειρα όπως κι εσύ!

79. Έχουν αισθήματα όπως κι εσύ!

80. 80Έχουν δικαιώματα όπως κι εσύ!

81. 81Θέλουν να παίξουν όπως κι εσύ!

82. 82Θέλουν να νιώσουν την αγάπη!

83. 83
Θέλουν
να νιώσουν
την ευτυχία!

84. 84Θέλουν να συμμετέχουν στη ζωή!

85. το αλφαβητάριο των κωφαλάλων
85Θέλουν να επικοινωνήσουν μαζί σου!

86. 86Θέλουν να διασκεδάσουν όπως κι εσύ!

87. Οι τυφλοί
διαβάζουν
με τη μέθοδο
Braille
87
Έχουν δικαίωμα
στη μάθηση.

88. 88Έχουν δικαίωμα στον αθλητισμό.

89. 89Χρειάζονται τη βοήθειά σου, όχι τον οίκτο σου!

90. 90Είναι ίσοι με σένα!

91. 91Ας μην τους αφήσουμε στο περιθώριο.

92. 92Ας διώξουμε τη μοναξιά τους.

93. 93Ας τους αγκαλιάσουμε.

94. 94Ας τους χαρίσουμε ένα χαμόγελο.

95. 95Ας τους απλώσουμε το χέρι μας.

96. 96
Ας τους δώσουμε τη φιλία μας.

97. 97Ας χαρούμε με τη χαρά τους.

98. 98Ας τους βάλουμε στη ζωή μας.

99. 99Ας μοιραστούμε τα όνειρά τους.

100. 100Θα νιώσουμε πιο όμορφα.

101. 101Θα νιώσουμε πιο άνθρωποι.

102. 102Η ζωή είναι ωραία για όλους!

103. 103
Ένας ήλιος ανατέλλει κάθε πρωί.

104. 104Είμαστε όλοι παιδιά του ίδιου Θεού!

105. Θα το μεθύσουμε τον ήλιο σίγουρα ναι
θα τον τρελάνουμε το φίλο σίγουρα ναι
με το νταούλι και με το ζουρνά
καλημέρα ήλιε καλημέρα.
Γελά ο ήλιος κι αμολιέται στα στενά
χορεύει πάνω στο νταούλι κι αρχινά
το κόκκινο για τη ροδιά το πράσινο για τα παιδιά
για της Μυρσίνης την ποδιά μια Παναγιά. (δις)
Θα το μεθύσουμε τον ήλιο σίγουρα ναι
θα τον τρελάνουμε το φίλο σίγουρα ναι
με το νταούλι και με το ζουρνά
καλημέρα ήλιε καλημέρα.
Γελά ο ήλιος κι αμολιέται στα στενά
χορεύει πάνω στο νταούλι κι αρχινά
το κόκκινο για τη ροδιά το πράσινο για τα παιδιά
για της Μυρσίνης την ποδιά μια Παναγιά. (δις)
Θα το μεθύσουμε τον ήλιο σίγουρα ναι
θα τον κρατήσουμε τον ήλιο σίγουρα ναι
πάνω στις στέγες μέσα στις καρδιές
καλημέρα ήλιε καλημέρα.

106. Η αισιόδοξη πλευρά της ζωής, χωρίς χέρια και πόδια.
Ο Νικ Βούισιτς είναι ένας Σερβοαυστραλός που γεννήθηκε με μια
σπάνια ασθένεια, από την οποία δύσκολα κάποιος ασθενής
καταφέρνει να επιβιώσει. Γεννήθηκε με το σύνδρομο της
τετραμελίας, το οποίο σημαίνει ότι τα 4 μέλη του, τα 2 χέρια και τα 2
πόδια “αμελούν” να αναπτυχθούν πριν από την γέννηση του.
Δηλαδή γεννήθηκε δίχως χέρια και δίχως πόδια.
Μόνο με κορμό και κεφάλι. Και όμως ο Νικ δεν το έχει βάλει κάτω.
Κολυμπάει, παίζει ποδόσφαιρο, γελάει, ερωτεύεται, μιλάει σε
ακροατήρια και σε έφηβους και τους εξηγεί ότι ακόμη και μια ζωή
δίχως μέλη, είναι υπέροχα όμορφη. Ωθεί τον κόσμο να μην το βάλει
κάτω και να συνεχίσει να αγαπάει τη ζωή, ότι και να του φέρει εκείνη.
Ο ίδιος δίνει σαν παράδειγμα τον εαυτό του. Ο ίδιος τελείωσε το
σχολείο, σπούδασε στο πανεπιστήμιο όπου και αποφοίτησε σαν
οικονομικός αναλυτής και τώρα γυρνάει τον κόσμο όλο και μιλάει
στους νέους και τους εξηγεί ότι “δεν πρέπει να το βάζουν κάτω”.

110. 110

111. 111

112. 112

113. 113

114. 114

115. 115

116. 116

117. 117

118. 118
Η Σκωτσέζα
ηθοποιός
με σύνδρομο
Down,
Paula Sage,
κατά τη
διάρκεια
απονομής
του βραβείου
BAFTA.

119. 119
Ο 34χρονος Ισπανός Πάμπλο Πινέδα
είναι ο πρώτος στην Ευρώπη πτυχιούχος
πανεπιστημίου που έχει σύνδρομο Down.

120. Έιμι Μάλινς
αθλήτρια
και
μοντέλο
120

122. Στίβεν Χόκινγκ
30 χρόνια καθηγητής μαθηματικών και
φυσικής στο Πανεπιστήμιο του Κέμπριτζ.
122

123. O Στήβεν Χόκινγκ γεννήθηκε στις 8 Ιανουαρίου 1942. Είναι Βρετανός μαθηματικός και
φυσικός. Το 1962, όταν ήταν 20 χρονών, οι γιατροί διέγνωσαν ότι έπασχε από μια σπάνια
ασθένεια του νευρομυϊκού συστήματος και ότι του απέμεναν μόνο 2 χρόνια ζωής. Ωστόσο,
εκείνος έγινε ένας εξαίρετος ερευνητής στο Πανεπιστήμιο του Καίμπριτζ και επίτιμο μέλος
του Conville and Cauius College.
Ο Στήβεν Χόκινγκ ήταν επί τριάντα χρόνια καθηγητής Μαθηματικών και Φυσικής του
Πανεπιστημίου του Καίμπριτζ. Σήμερα είναι διευθυντής ερευνών στο Κέντρο Θεωρητικής
Κοσμολογίας του Πανεπιστημίου του Καίμπριτζ.
Η ασθένειά του τον έκανε εντελώς παράλυτο. Δεν μπορεί να κουνήσει ούτε το στόμα του για
να μιλήσει. Μιλά με τη βοήθεια μιας συσκευής παραγωγής ομιλίας. Κινώντας τους μύες στο
ένα του μάγουλό μπορεί να εισαγάγει τα γράμματα της αλφαβήτου σ΄ έναν φορητό
υπολογιστή, ο οποίος στη συνέχεια προφέρει τα γράμματα ένα ένα προσομοιώνοντας
πραγματική ομιλία. Μετά από αρκετά χρόνια χρήσης του συστήματος μιλά με αρκετά
γρήγορο ρυθμό ώστε να μπορεί να δίνει διαλέξεις και να συζητά.
Ο καθηγητής Στήβεν Χόκινγκ, έγινε αρχικά παγκοσμίως γνωστός για την εργασία του για τις
μαύρες τρύπες. Κατόπιν έστρεψε το ενδιαφέρον του στη φύση της γένεσης του Σύμπαντος.
Οι θεωρίες του ενισχύθηκαν σημαντικά από τις ανακαλύψεις του δορυφόρου COBE.
Έχει πάμπολλες τιμητικές διακρίσεις και αμέτρητα βραβεία. Τα έργα του έχουν εκδοθεί σε
δεκάδες γλώσσες σ΄ όλο τον κόσμο. Ιδιαίτερα το περίφημο βιβλίο του "Το Χρονικό του
Χρόνου", ανατρέπει τα δεδομένα για τις συμπαντικές αρχές και προβάλλει νέες απόψεις,
που κάνουν τους αναγνώστες να δουν τον κόσμο από διαφορετική οπτική γωνία.

124. 23χρονος Κινέζος
ζει όλη τη ζωή του σε κλουβί
Ένας Κινέζος με νοητική καθυστέρηση
έχει περάσει σχεδόν όλη τη ζωή του
σε μία ξύλινη "φυλακή",
ένα κλουβί που έφτιαξαν οι γονείς του,
μην μπορώντας να τον προσέχουν.
Ο Γουέι Γιουν δεν μπορεί
ούτε να μιλήσει ούτε να περπατήσει, παρά μόνο να μπουσουλάει.
Μέχρι την ηλικία των δύο ετών, οι γονείς του τον άφηναν να
μπουσουλάει μέσα στο σπίτι, μέχρις ότου κατά λάθος έχυσε μία
κατσαρόλα με ζεστό νερό και κόντεψε να πεθάνει. Από τότε, η ζωή
του περιορίζεται στα στενά όρια ενός ξύλινου κουτιού, το οποίο
έφτιαξαν οι γονείς του και τον έβαλαν μέσα, για την ασφάλειά του,
όπως λένε οι ίδιοι. Ο πατέρας του Γουέι εργάζεται εκτός πόλης και
σπάνια έχει τον χρόνο να τον επισκεφτεί, ενώ η σύζυγός του
εργάζεται όλη την ημέρα, με αποτέλεσμα να μην τον προσέχει κανείς.

125. Άννα, ετών 32...
Είναι ένα άτομο με ειδικές ανάγκες.
Δεν μιλάει. Δεν περπατάει.
Δεν μπορεί να τραφεί μόνη της.
«Είναι σαν ένα μωρό ενός μηνός», εξηγεί η μητέρα της.
Κατάκοιτη, τη φροντίζουν οι γονείς της στο σπίτι.
Σε μερικές μέρες, όλοι θα μπορούν να τη βλέπουν στο Διαδίκτυο.
Οι γονείς της θα βάλουν πάνω από το κρεβάτι της μια κάμερα.
Θέλουν, λένε στην εφημερίδα «Λε Παριζιάν», να αλλάξουν τον τρόπο
που οι άνθρωποι βλέπουν τα άτομα με ειδικές ανάγκες.
Θα σοκάρουν; Δεν τους νοιάζει.
Θα πειράξει την κόρη τους; Δεν θα το μάθει ποτέ...
Έχουν το δικαίωμα να κάνουν τη ζωή της θέατρο για περίεργους;

126. Ο Γάλλος χιουμορίστας
και δημιουργός τηλεοπτικών εκπομπών
Ζαν Λουί Φουρνιέ
στο βιβλίο του
«Πού πάμε μπαμπά;»
γράφει για τα δυο του αγόρια
Ματιέ και Τομά,
που δεν είναι «σαν τ' άλλα».
Πάσχουν από βαριά αναπηρία.
Σαν δυο πουλάκια χωρίς φτερά.
Το βιβλίο βραβεύτηκε και μεταφράστηκε σε 29 γλώσσες.
Αλλά δεν επέτρεψε σε κανέναν δημοσιογράφο
να φωτογραφήσει τα παιδιά του. Γιατί;
Επειδή θέλει να αποφύγει
τη νοσηρή περιέργεια των ανθρώπων.

127. Με την ευκαιρία
των Παραολυμπιακών
Αγώνων του Λονδίνου,
παρουσιάστηκε
για πρώτη φορά
σε δοκιμαστική έκδοση,
ένα αναπηρικό καροτσάκι
το οποίο λειτουργεί
κάτω από το νερό!
Την πρώτη επίδειξη έκανε
η καλλιτέχνης Sue Austin, η οποία από το 1996 βρίσκεται καθηλωμένη σε
καροτσάκι. Η Austin είχε την ιδέα για τη δημιουργία ενός τέτοιου αμαξιδίου
το 2005, όμως τότε μηχανικοί και τεχνικοί, της είπαν πως ήταν κάτι αδύνατο.
Εφτά χρόνια μετά, αποδεικνύει πως τίποτα δεν είναι αδύνατο!
Οι κατασκευαστές του ελπίζουν ωστόσο, ότι θα μπορέσουν να κάνουν
τις απαραίτητες εκείνες τροποποιήσεις που θα το καταστήσουν ασφαλές,
προκειμένου να ξεκινήσει η παραγωγή του σε μαζική κλίμακα,
βοηθώντας εκατομμύρια ανθρώπους σε όλο τον κόσμο να απολαύσουν
και πάλι κάτι που στερήθηκαν… μια βουτιά στο νερό!

128. Παιδική λογοτεχνία με ήρωες
παιδιά με αναπηρίες.

129. Όχι παιδιά με ειδικές ανάγκες.
Παιδιά με ιδιαιτέρες ικανότητες.
Παιδιά με εμπόδια στη ζωή και στη μάθηση.

131. τ έ λ ο ς
131