3. Pandemie
• VI wiek – 100 mln ludzi – Egipt
Bizancjum
i
• XIV/XV wiek – 25mln ludzi - Europa
• XIX wiek – 10mln ludzi
– Burma - płd-wsch Azja
WNIOSK
I
Wysoka zaraźliwość
Wysoka śmiertelność
4. Epidemiologia
1. Dżuma miejska:
•. Szczur śniady
•. Pchła szczurza
•. Człowiek
•. Pchła ludzka
2. Dżuma leśna
•. Gryzonie
•. Człowiek (głównie myśliwi)
7. Czynniki wirulencji:
• proteaza Pla – aktywacja plazminogenu
(rozsiew we krwi) oraz inaktywacja C3b
(hamowanie fagocytozy) oraz C5a
(zahamowanie chemotaksji),
• glikoproteina F-1, antygen W/V – właściowści
antyfagocytarne.
8. Podział morfologiczny:
o dżuma dymienicza
o postać septyczna
o dżuma płucna
Cechy wspólne:
o martwica krwotoczna
o naciek neutrofili
9. Dżuma dymienicza
Makroskopowo:
• znaczne powiększenie węzłów chłonnych,
• krosty, owrzodzenia w miejscu ugryzienia,
• sinoniebieskawe węzły chłonne z przetokami.
Mikroskopowo:
• ogniska martwicy krwotocznej z dużą ilością pałeczek
dżumy,
• naciek neutrofili wokół martwicy.
10.
11. Postać septyczna
Charakterystyka:
• namnażanie się pałeczek we krwi,
• zwykle rozwija się z postaci dymieniczej,
• ogniska martwicze w węzłach chłonnych,
wątrobie, śledzionie,
• DIC,
• duże czarne plamy na skórze.
12.
13. Dżuma płucna
Charakterystyka:
• zakażenie drogą kropelkową (duża zakaźność,
człowiek-człowiek, albo od zwłok zwierząt),
• rozsiew do płuc postaci dymieniczej,
• mikroskopowo: martwiczo-krwotoczne
odoskrzelowe zapalenie płuc, włóknikowe
zapalenie opłucnej.
