2. Χριστιανική ζωγραφικη
●
Οι χριστιανοί από τους πρώτους αιώνες
χρησιμοποίησαν τις εικαστικές τέχνες για να
εκφράσουν την πίστη τους.Στην Ανατολή η
χριστιανική ζωγραφική εκκινώντας απο την
ελληνιστική και ρωμαϊκη παράδοση
διαμορφώθηκε σταδιακά γνωρίζοντας την
αποκορύφωσή της από τον 10ο έως τον 14ο
αιώνα .Έκτοτε καθιερώθηκε μια συγκεκριμένη
τεχνοτροπία που παραμένει ζωντανή μέχρι
σήμερα.
3. Ορθόδοξη εκκλησία
(Εγκαυστική εικόνα)
●
Η εγκαυστική ζωγραφική, ονομάζεται και "ζωγραφική με ζεστό
κερί’’. Είναι η δημιουργία ζωγραφικών έργων με τη χρήση
θερμασμένου κεριού στο οποίο έχει προστεθεί χρωστική
ουσία. Το υλικό αυτό, στην υγρή ή στην πιο συμπυκνωμένη
μορφή του (πάστα), απλώνεται στη επιφάνεια, συνήθως ξύλινη
αλλά και σε καμβά ή άλλα υλικά.
●
Η απλούστερη μίξη στην εγκαυστική μπορεί να γίνει
προσθέτοντας χρώμα σκόνης σε κερί μέλισσας. Υπάρχουν και
άλλες συνταγές που μπορούν να χρησιμοποιηθούν, κάποιες
από τις οποίες περιλαμβάνουν και άλλα είδη κεριού, ρητίνη
Δαμάρεως, λινέλαιο ή άλλα συστατικά. Μπορεί να
χρησιμοποιηθεί με αγνό χρώμα σκόνης ή σε μίγματα με
χρώματα λαδιού ή άλλες χρωστικές.
●
4. ●
Μεταλικά εργαλεία ή ειδικά πινέλα χρησιμοποιούνται για να
σχηματίσουν το χρωματικό μείγμα πριν αυτό κρυώσει. Επίσης
θερμά μεταλλικά εργαλεία μπορούν να χρησιμοποιηθούν για
να μορφοποιήσουν το χρωματικό μείγμα που έχει
προηγουμένως ζωγραφιστεί και κρυώσει πάνω στη ζωγραφική
επιφάνεια. Σήμερα, εργαλεία όπως θερμαντικές λάμπες,
πιστόλια θερμού αέρα και άλλες μέθοδοι θέρμανσης μπορούν
να χρησιμοποιηθούν για να δώσουν στον καλλιτέχνη τη
δυνατότητα να επεκτείνει το χρόνο που μπορεί να δουλέψει με
το υλικό.
●
Επειδή το κερί χρησιμοποίειται ως συνδετικό υλικό, τα
εγκαυστικά έργα μπορούν να σκαλιστούν το ίδιο καλά όπως
ζωγραφίζονται. Άλλα υλικά μπορούν να ενθυλακωθούν ή
κολληθούν στην επιφάνεια ή κατά στρώματα,
χρησιμοποιώντας το εγκαυστικό υλικό για να τα "δέσει" στη
επιφάνεια.
5.
6. Ψηφιδωτά
●
Ψηφιδωτό καλείται η τεχνική επένδυσης επιφανειών με
μικρές, συνήθως τετράγωνες, ψηφίδες από φυσικά πετρώματα
ή υαλόμαζα οι οποίες προσκολλώνται σε κατάλληλα
διαμορφωμένο υπόστρωμα από ασβεστοκονίαμα
δημιουργώντας περίτεχνα διακοσμημένες επιφάνειες.
●
Τα παλαιότερα σωζόμενα ψηφιδωτά εντοπίζονται στο χώρο
της Ανατολικής Μεσογείου και ιδιαίτερα στη Μικρά Ασία και
χρονολογούνται στον 8ο π.Χ. αιώνα. Από το χώρο της
Ανατολικής Μεσογείου, η τεχνική των ψηφιδωτών
μεταλαμπαδεύτηκε στη Ρώμη τον 1ο π.Χ. αι. και από εκεί σε
ολόκληρη τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία. Οι Ρωμαίοι ήταν οι
πρώτοι που χρησιμοποίησαν ψηφιδωτά ευρέως σε επιτοίχιες
εφαρμογές, σε αψίδες και στην πεζοδρόμηση
7. ●
Στη βυζαντινή περίοδο η η ψηφιδογραφία έγινε η πιο
προσφιλής ζωγραφική τεχνοτροπία υποσκελίζοντας κάθε άλλη
πλαστική μορφή και κυρίως τη γλυτπτική. Η βυζαντινή
ψηφιδογραφία αντανακλά τη δύναμη, τον πλούτο και τον
αισθητικό προβληματισμό της βυζαντινής αυτοκρατορίας.Οι
Βυζαντινοί ψηφιδογράφοι μετακαλούνται να εργαστούν στο
Κίεβο, στη Γελάτη της Γεωργίας, στη Βηθλεέμ, στη Ραβέννα, τη
Βενετία και τη Σικελία. Επίσης συνεργεία Κωνσταντινουπολιτών
ψηφιδογράφων διακόσμησαν και μουσουλμανικά μνημεία: το
Μεγάλο Τζαμί της Δαμασκού, τη Θόλο του Βράχου στα
Ιεροσόλυμα και το Τζαμί στην Κόρδοβα. Για το τελευταίο μνημείο
οι Βυζαντινοί τεχνίτες έφεραν ακόμα και τις ψηφίδες μαζί τους
από τη βυζαντινή πρωτεύουσα. Τη μεγάλη τους ακμή γνωρίζουν
οι ψηφιδωτές διακοσμήσεις κατά τη διάρκεια της Βυζαντινής
Αυτοκρατορίας. Οι Βυζαντινοί εκτός από επιδαπέδια και
επιτοίχια ψηφιδωτά έφτιαχναν και φορητές ψηφιδωτές εικόνες.
Αντικαθιστούν την εξαιρετικά δαπανηρή επένδυση με πλάκες
μαρμάρου.
8.
9. Καθολική εκκλησία
(Γλυπτική)
●
Γλυπτική ονομάζεται η τέχνη της καλλιτεχνικής
δημιουργίας - έκφρασης, που εκτελείται μέσω της
δημιουργίας τρισδιάστατων μορφών σε οποιοδήποτε
μέσο. Τα υλικά που χρησιμοποιούνται είναι διάφορα:
σκληρά, όπως η πέτρα, το μάρμαρο, τα μέταλλα ή το
ξύλο, ή και πιο μαλακά, όπως ο πηλός ή διάφορα
πλαστικά (στη σύγχρονη γλυπτική). Είναι δυνατός
ακόμη ο συνδυασμός διαφορετικών υλικών. Στην
καθολική εκκλησία η γλυπτική χρησιμοποιείται για
την απεικόνιση ιερών προσώπών .Η Ορθόδοξη
εκκλησία δεν αποδέχεται την απεικόνιση ιερών
προσώπων μέσω της γλυπτικής γιατί το θεωρεί
ειδωλολατρία.
10.
11. ●Υαλογραφία, κατά την Encyclopaedia Britannica, (Stained glass)
είναι: "Χρωματισμένο γυαλί που χρησιμοποιείται για να
κατασκευάσει κανείς διακοσμημένα παράθυρα ή άλλα αντικείμενα,
τα οποία διαπερνά το φως". Επίσης, "Μια μορφή ζωγραφικής σε
γυαλί που επιτρέπει στο φως να το διαπερνά - αντίθετα με το σχέδιο
ή τη ζωγραφική σε μια επιφάνεια που αντανακλά το φως - το βιτρώ
stained glass ξεχωρίζει από σχεδόν όλες τις άλλες μορφές τέχνης σε
δύο διαστάσεις".
●Η τέχνη αυτή καθιερώθηκε να λέγεται και Βιτρώ (γαλλικά:
vitrail/vitraux) και συγγενεύει με τη ζωγραφική και τα ψηφιδωτά.
Χαρακτηριστικά δείγματα υαλογραφίας αποτελούν οι πολύχρωμοι
φεγγίτες των καθεδρικών ναών της Ευρώπης. Ως τεχνική, διαθέτει
μακρά ιστορία, στη διάρκεια της οποίας επήλθαν σημαντικές
διαφοροποιήσεις, τόσο ως προς την ίδια την τεχνική όσο και ως
προς τη θεματολογία. Ειδικότερα οι αλλαγές που επέφερε η
βιομηχανική επανάσταση του 19ου αιώνα, καθώς και οι κοινωνικές
τριβές που προέκυψαν, απομυθοποίησαν, μεταξύ άλλων, σε μεγάλο
βαθμό και την πανάρχαιη αυτή τέχνη.
●Ιστορικά στοιχεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
●
12.
13. ●Ο Αντονέλλο ντα Μεσσίνα ή Αντονέλλο της Μεσσήνης
(Antonello da Messina, 1430 - Φεβρουάριος 1479) ήταν
Ιταλός ζωγράφος από τη Μεσσήνη της Σικελίας, κατά τη
διάρκεια της Ιταλικής Αναγέννησης.Γεννήθηκε στη Μεσσήνη
της Σικελίας και εργάσθηκε εκεί καθώς και σε άλλες πόλεις,
όπως στη Βενετία κατά την περίοδο 1430-1478. Από νεαρή
ηλικία μυήθηκε στην καλλιτεχνία από τον πατέρα του, που
ήταν γλύπτης, και αναδείχθηκε ζωγράφος όταν πρώτος
ζωγράφισε τη σημαία της πατρίδας του Μεσσήνης και της
απέναντι πόλεως Ρηγίου.
14. ●Ο Δομήνικος Θεοτοκόπουλος (1541 – 7 Απριλίου 1614),
γνωστός επίσης με τo ισπανικό προσωνύμιο El Greco,[i] δηλαδή
Ο Έλληνας, ήταν Kρητικός ζωγράφος, γλύπτης και αρχιτέκτονας
της Ισπανικής Αναγέννησης. Έζησε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής
του μακριά από την πατρίδα του, δημιουργώντας το κύριο σώμα
του έργου του στην Ιταλία και στην Ισπανία. Εκπαιδεύτηκε αρχικά
ως αγιογράφος στην Κρήτη, που αποτελούσε τότε τμήμα της
ενετικής επικράτειας, και αργότερα ταξίδεψε στη Βενετία. Στην
Ιταλία επηρεάστηκε από τους μεγαλύτερους δασκάλους της
ιταλικής τέχνης, όπως τον Τιντορέττο και τον Τιτσιάνο, του οποίου
υπήρξε μαθητής, υιοθετώντας στοιχεία από τον μανιερισμό. Το
1577 εγκαταστάθηκε στο Τολέδο, όπου έζησε μέχρι το τέλος της
ζωής του και ολοκλήρωσε ορισμένα από τα πιο γνωστά έργα του.