Warsztaty ekg cz. 2 podstawy ekg
•Download as PPTX, PDF•
0 likes•7,616 views
Druga część warsztatów z EKG prowadzonych przez studentów ze Studenckiego Koła Naukowego Internistyczno-Kardiologicznego w Olsztynie. Prezentacja odbyła się 03-11-2016. Kolejne części już wkrótce!
More Related Content
What's hot
What's hot (20)
Warsztaty ekg cz. 2 podstawy ekg
- 3. Zasady opisu elektrokardio gramu • informacje dotyczące wieku, płci, stosowanych leków oraz rozpoznania klinicznego • wskazane jest porównanie z poprzednim zapisem EKG • w niektórych sytuacjach klinicznych w celu ustalenia ostatecznego rozpoznania niezbędna jest możliwość śledzenia ewolucji zmian w kolejnych zapisach EKG • przed rozpoczęciem opisu należy sprawdzić cechę i szybkość przesuwu oraz czy jakość techniczna elektrokardiogramu jest zadowalająca, oraz czy wszystkie odprowadzenia zostały podłączone prawidłowo
- 4. dekalog opisu EKG 1. Opis rytmu prowadzącego (rytmów) serca widocznych w zapisie oraz ich częstotliwości 2. Opis osi elektrycznej serca (jeżeli jest to możliwe) 3. Ocena załamków P pod względem morfologicznym oraz ewentualnego występowania zaburzeń przewodzenia zatokowo-przedsionkowego 4. Ocena czasu trwania odstępu PQ, związku załamków P z zespołami QRS oraz ewentualnych zaburzeń przewodzenia przedsionkowo-komorowego 5. Ocena czasu trwania zespołów QRS i ewentualnych zaburzeń przewodzenia śródkomorowego
- 5. dekalog opisu EKG 6. Ocena amplitudy załamków zespołów QRS pod kątem występowania przerostu komór 7. Ocena morfologii zespołów QRS pod kątem występowania patologicznych załamków Q lub redukcji załamków R 8. Ocena odcinka ST zwłaszcza pod kątem występowania zmian typu uniesienia, obniżenia, ocena załamka T oraz czasu trwania odstępu QTc 9. Ocena występujących arytmii 10. U pacjentów z wszczepionym rozrusznikiem/ICD opisujemy jego funkcjonowanie
- 7. Oś elektryczna • Tzw. „manualne” wyznaczanie osi ma swoje granice dokładności i nie można w takim przypadku określać osi np. jako –29 stopni czy – 31 stopni. • Najczęściej manualne określanie osi wynika z oceny konfiguracji zespołów QRS w odprowadzeniach I i aVF, czasem również w II (aby rozpoznać odchylenie osi elektrycznej w lewo)
- 10. Normogram • Oś elektryczna zespołów QRS w zakresie od +90 do –30 stopni. • Oś pośrednia – oś prawidłowa jest najczęściej występującą osią elektryczną u dorosłych i sama w sobie nie jest związana z istotnymi patologiami w zapisie EKG. I aVF
- 11. Prawogram • Oś zespołów QRS w zakresie +91 do +180 stopni. • Inne kryteria stosowane w literaturze — według najnowszych zaleceń towarzystw amerykańskich odchylenie osi w prawo dzieli się na umiarkowane (od +90 do +120 stopni) i istotne (powyżej +120 stopni). Taką dokładność podziału osi można osiągnąć tylko poprzez pomiar automatyczny. • Odchylenie osi w prawo jest u dorosłych w większości przypadków zjawiskiem patologicznym. Rzadko występuje jako wariant normy. • Najczęstsze przyczyny odchylenia osi w prawo: • zaburzenia przewodzenia śródkomorowego, • przerost prawej komory, • preekscytacja, • przebyty zawał ściany bocznej, • zator płucny. II aVF
- 12. Lewogram • Oś elektryczna zespołów QRS w zakresie –31 do –90 stopni. • Według najnowszych zaleceń towarzystw amerykańskich odchylenie osi w lewo dzieli się na umiarkowane (od –30 do –45 stopni) i istotne (od –45 do –90 stopni). • Ma to znaczenie dla rozpoznawania bloku przedniej wiązki. • Odchylenie osi w lewo jest zjawiskiem patologicznym i wiąże się z takimi rozpoznaniami jak: • blok przedniej wiązki, • preekscytacja, • zawał ściany dolnej, • przerost lewej komory. I I aVF
- 13. Oś nieokreślona • Oś elektryczna zespołów QRS w zakresie +181 do –91 stopni lub inaczej prezentowane jako od –91 do –179 stopni (górny lewy kwadrant osi elektrycznej serca). • Odchylenie osi w kierunku nieokreślonym jest zjawiskiem patologicznym i rzadkim. • Wiąże się z takimi rozpoznaniami, jak: • nieokreślone zaburzenia przewodzenia śródkomorowego • przerost prawej komory; • często występuje u pacjentów z wrodzonymi wadami serca. I aVF
- 16. Rytm zatokowy i jego zaburzenia • Rytm załamków P pochodzenia zatokowego: • załamek P dodatni w odprowadzeniu I, II, aVF, ujemny w aVR; • dopuszczalna zmienność kształtu związana z oddychaniem; • częstotliwość rytmu 60–100/min. • W badaniach EKG metodą Holtera trójodprowadzeniowych, w których nie są opisane odprowadzenia, obecność dodatnich załamków P wskazuje w większości przypadków, że rytm jest pochodzenia zatokowego.
- 18. Tachykardia zatokowa • Rytm zatokowy o częstotliwości > 100/min. • W badaniach EKG metodą Holtera, podczas których pacjent może wykonywać wysiłek fizyczny nawet o znacznym nasileniu, częstotliwość rytmu zatokowego może dochodzić nawet do 150/min i więcej. Wymaga to weryfikacji z dzienniczkiem aktywności pacjenta. • W spoczynkowym EKG częstotliwość > 100/min występuje rzadko i nakazuje kliniczną weryfikacje przyczyny przyspieszenia rytmu: • nadczynność tarczycy, • niedokrwistość, • stany zapalne, • nadpobudliwość emocjonalna, • niewydolność serca.
- 20. Bradykardia zatokowa • Rytm zatokowy o częstotliwości < 60/min. • W zapisach metodą Holtera zwolnienia rytmu w godzinach spoczynku do wartości 40/min są zjawiskiem prawidłowym. • Różnicowanie z blokiem zatokowo-przedsionkowym 2:1. Nagłe dwukrotne zwolnienie rytmu zatokowego przemawia za blokiem zatokowo-przedsionkowym 2:1.