เพื่อการศึกษาเกี่ยวกับโรคกลัวทะเล

1. 1
แบบเสนอโครงร่างโครงงานคอมพิวเตอร์
รหัสวิชา ง33201-33202 ชื่อวิชา เทคโนโลยีสารสนเทศและการสื่อสาร 6
ปีการศึกษา 2560
ชื่อโครงงาน โรค Thalassophobia หรือ ‘อาการกลัวทะเล’
แล้วคุณเป็นหนึ่งในนั้นด้วยรึเปล่า!!?
ชื่อผู้ทาโครงงาน
1. นางสาว จิรพรรณ์ กันธิยะ เลขที่ 28 ชั้น ม. 6 ห้อง 10
ชื่ออาจารย์ที่ปรึกษาโครงงาน ครูเขื่อนทอง มูลวรรณ์
ระยะเวลาดาเนินงาน ภาคเรียนที่ 1-2 ปีการศึกษา 2560
โรงเรียนยุพราชวิทยาลัย จังหวัดเชียงใหม่
สานักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษาเขต 34

2. 2
ใบงาน
การจัดทาข้อเสนอโครงงานคอมพิวเตอร์
สมาชิกในกลุ่ม 1
1. นางสาว จิรพรรณ์ กันธิยะ เลขที่ 28
คาชี้แจง ให้ผู้เรียนแต่ละกลุ่มเขียนข้อเสนอโครงงานตามหัวข้อต่อไปนี้
ชื่อโครงงาน (ภาษาไทย)
อาการกลัวทะเล
ชื่อโครงงาน (ภาษาอังกฤษ)
Thalassophobia
ประเภทโครงงาน โครงงานประเภททฤษฎีหรืออธิบาย
ชื่อผู้ทาโครงงาน นางสาว จิรพรรณ์ กันธิยะ
ชื่อที่ปรึกษา อาจารย์ เขื่อนทอง มูลวรรณ์
ระยะเวลาดาเนินงาน ภาคเรียนที่ 1-2 ปีการศึกษา 2560
ที่มาและความสาคัญของโครงงาน
เนื่องจากโรคในปัจจุบันจะมีโรคที่แปลกๆเกิดขึ้นมากมายจึงทาให้ดิฉันเกิดความสนใจเลยยกตัวอย่างโรคที่
หลายๆคนอาจจะไม่เคยรู้สึกมาก่อน นั้นก็คือโรคเกิดทะเล โรคกลัวทะเลนั้นจัดเป็นโรคกลัวชนิดเฉพาะเจาะจง คือมี
ความรู้สึกกลัวน้าเค็ม กลัวคลื่นขนาดใหญ่ กลัวความลึกของน้าที่เหมือนจะห่างไกลพื้นดิน หรือกลัวระยะห่างจาก
ชายฝั่ง กลัวสิ่งที่ไม่มีรากฐานให้ยึดเกาะ และในบางเคสอาจรู้สึกกลัวความเวิ้งว้างที่ดูไร้ซึ่งขอบเขตของท้องทะเลหรือ
แม่น้าที่กว้างใหญ่ หรือบางคนสามารถเห็นทะเลได้ แต่ถ้าให้ลงไปเล่นก็ไม่กล้า เพราะมีความกลัวโลกใต้ผืนน้าที่ดูช่าง
ลึกลับจับใจ
วัตถุประสงค์
1.เพื่อศึกษาหาความรู้เกี่ยวกับโรคกลัวทะเลหรือ Thalassophobia
2.เพื่อเป็นแนวทางในรักษาโรคกลัวทะเล
3.เพื่อเผยแพร่ความรู้ ความรู้เกี่ยวกับโรคกลัวทะเลให้แก่ผู้อื่นได้
ขอบเขตโครงงาน
1. ศึกษาสาเหตุการเกิดโรคกลัวทะเล
2. ศึกษาพฤติกรรมที่เสี่ยงต่อบุคคลที่เป็นโรคกลัวทะเล
3. เพื่อศึกษาการรักษาโรคกลัวทะเล

3. 3
หลักการและทฤษฎี
โรคกลัวหรือ Phobia อ่านออกเสียงว่า “โฟเบีย” เป็นคาจากัดความของอาการกลัวแบบผิดปกติ โดยผู้ป่วย
มักกลัว คน สัตว์ สิ่ง ของ สถานที่หรือสถานการณ์ต่างๆ โดยมีระดับความกลัวที่รุนแรงต่างจากความกลัวทั่วไป
ควบคุมตัวเองไม่ได้เหมือนถูกครอบงาให้กลัวและจะกลัวแบบอัตโนมัติทันทีที่ได้เจอกับสิ่งเร้า เช่นการเจอสิ่งที่กลัว
โดยตรง ได้ยินใครพูดถึงสิ่งที่กลัว หรือเห็นภาพสิ่งที่ตัวเองกลัวเป็นต้น
ผู้ป่วยจะระงับความกลัวไม่ได้ราวกับถูก “อะไรบางอย่าง” ควบคุมให้กลัว โดยที่รู้ก็เป็นอย่างดีว่าความกลัวนั้นไม่
สมเหตุสมผล กลัวเรื่องที่ไม่เป็นเรื่อง กลัวแบบมีเงื่อนไขว่าเจอแบบนั้นแบบนี้ฉันจะต้องกลัว รู้สึกทรมาณอยากจะหนี
ไปให้ไกลๆสิ่งที่กลัว เช่น โรคกลัวผีเสื้อ โรคกลัวแมว
หรือบางคนกลัวอะไรแปลกๆ พิสดารเช่น ดาราบางคน กลัวการลอดอุโมงค์ กลัวกลอนประตู กลัวกระดาษ เป็นต้น
แม้ว่าดาราคนนั้นจะรู้ว่าไม่น่ากลัวแต่ทันทีที่เจอ สิ่งที่กลัว จะไม่สามารถขัดขืนหรือฝืนความกลัวที่ออกมาอย่าง
อัตโนมัติได้เลย
บางคนกลัวสัตว์สิ่งของถึงขั้นวิ่งหนี บางคนแทบร้องไห้เมื่อต้องพบเห็นหรือรู้ว่ากาลังจะเจอสิ่งที่กลัว บางคนทาไม่ได้
แม้แต่มองสิ่งที่กลัว บางคนต้องหลบอยู่ในบ้าน บางคนหมดกาลังใจจนต้องเลิกพบปะผู้คน พวกเขาเหล่านี้ถูก “อะไร
บางอย่าง” ควบคุมไว้ให้กลัวเวลาเจอสิ่งเร้า
ดังนั้นการให้คาแนะนาการปลอบโยนจากบุคคลทั่วไปที่ไม่รู้จักโรคกลัวจึงช่วยอะไรไม่ได้ ต่อให้บอกผู้ป่วยว่าไม่มีอะไร
น่ากลัว บอกทั้งวันก็ไม่หายไม่มีวันหายด้วยการมานั่งอธิบายให้ผู้ป่วยฟังว่ามีไม่มีอะไรน่ากลัว
อ่านมาถึงตอนนี้หลายคนที่อ่านบทความที่ผมเขียนก่อนหน้านี้คงเดาออกแล้ว ว่าไอ้เจ้า “อะไรบางอย่าง” ที่คอย
ควบคุมผู้ป่วยให้กลัวนั่นก็คือจิตใต้สานึกของตัวผู้ป่วยเอง จิตใต้สานึกนี่แหละที่เป็นตัวสั่งแบบอัตโนมัติให้ ผู้ป่วยรู้สึก
กลัว ป้องกันตัว หนี แบบไร้เหตุผล
วิธีดาเนินงาน
แนวทางการดาเนินงาน
___________________________________________________________________
___________________________________________________________________
เครื่องมือและอุปกรณ์ที่ใช้
___________________________________________________________________
___________________________________________________________________
___________________________________________________________________
งบประมาณ
___________________________________________________________________
___________________________________________________________________
___________________________________________________________________
__________________________________________________________________
___________________________________________________________________

4. 4
ขั้นตอนและแผนดาเนินงาน
ลาดับ
ที่
ขั้นตอน สัปดาห์ที่ ผู้รับผิดชอบ
1 2 3 4 5 6 7 8 9
1
0
1
1
12
1
3
1
4
1
5
1
6
17
1 คิดหัวข้อโครงงาน
2 ศึกษาและค้นคว้าข้อมูล
3 จัดทาโครงร่างงาน
4 ปฏิบัติการสร้างโครงงาน
5 ปรับปรุงทดสอบ
6 การทาเอกสารรายงาน
7 ประเมินผลงาน
8 นาเสนอโครงงาน
ผลที่คาดว่าจะได้รับ (ผลลัพธ์ที่ต้องการให้เกิดขึ้นเมื่อสิ้นสุดการทาโครงงาน)
_________________________________________________________________________
_________________________________________________________________________
_________________________________________________________________________
สถานที่ดาเนินการ
_________________________________________________________________________
_________________________________________________________________________
_________________________________________________________________________
_________________________________________________________________________
กลุ่มสาระการเรียนรู้ที่เกี่ยวข้อง
_________________________________________________________________________
_________________________________________________________________________
_________________________________________________________________________
_________________________________________________________________________
แหล่งอ้างอิง (เอกสาร หรือแหล่งข้อมูลต่าง ๆ ที่นามาใช้การทาโครงงาน)
_________________________________________________________________________
_________________________________________________________________________
_________________________________________________________________________
_________________________________________________________________________