Οφέλη θηλασμού Φάρμακα Διατροφή θηλάζουσας για Ημερίδα Ιπποκράτειου 2010
Πως προάγουμε τη διατροφική ανάπτυξη των παιδιών μεγάλη
1. Πως προάγουμε την διατροφική ανάπτυξη των παιδιών μας Στέλιος Παπαβέντσης Παιδίατρος Συγγραφέας – Σύμβουλος Γαλουχίας www.pediatros-thes.gr Θεσσαλονίκη, 17/ 01/11
To τι πρέπει να τρώνε τα παιδιά είναι σημαντικό να το γνωρίζουμε. Το «πως» όμως θα φάνε αυτά που πρέπει είναι εξίσου ή και περισσότερο σημαντικό να γνωρίζουμε. Είναι επίσης κάτι για το οποίο πολλοί γονείς νιώθουν απελπισμένοι και δεν έχουν τις απαραίτητες γνώσεις και δεξιότητες
«Να το ταίσουμε γρήγορα να τελειώνουμε, να προχωρήσουμε στις δουλειές μας» Όμως, όταν μαθαίνουμε ένα καινούργιο χορό, την πρώτη φορά ξοδεύουμε πολύ χρόνο για να μάθουμε τα βήματα. Μόνο μετά από πολλές επαναλήψεις και προσπάθειες μπορούμε να είμαστε γρήγοροι, φυσικοί και αποτελεσματικοί. Έτσι και στο φαγητό, το βρέφος και το νήπιο έχει ανάγκη από υπομονή και επιμονή, να χρησιμοποιήσει τα χεράκια του, να κάνει λάθη, να ρίξει το φαγητό στο πατωμα, να λερωθεί όλο του το πρόσωπο, ώστε σιγά σιγά να τρώει καλύτερα.
Σωστό το 3)
Μια βόλτα και μια συνήθεια που επιπλέον μπορεί να γίνει σημαντική ευκαιρία για συνδιαλλαγή με τη μητέρα, εμπλουτισμό λεξιλογίου, αύξηση της επικοινωνίας και κοινωνικοποίηση Ανάπτυξη υπευθυνότητας, γίνεται μέρος ενός πράγματος, δίνει αξία στην προσπάθεια για να βγει το αποτέλεσμα που λέγεται φαγητο και το τρώμε, μπαίνει σε ομαδική δουλειά Μίμηση, φυσική τάση του μικρού παιδιού να παίζει αναπαριστάνοντας την καθημερινότητα των γονιών του και όχι με τα δικά του παιχνίδια
Στο παιδί πρέπει να αφήνουμε μια αίσθηση Ελευθερίας αλλά όχι χάους
Σωστό το 1)
Όλα λίγο ως πολύ τα νήπια, αλλά και μεγαλύτερα παιδιά, παρουσιάζουν ημέρες «μεγάλης όρεξης» και ενδιαφέροντος για φαγητό, που εναλλάσσονται, συχνά χωρίς εμφανή λόγο και αιτία, με ημέρες που το φαγητό δεν φαίνεται να τους ενδιαφέρει καθόλου, φαίνεται σα να μπορούν να ζήσουν χωρίς να φάνε τίποτα, θέλουν μόνο να παίζουν, τους περισσεύει ενέργεια κλπ.
Σωστό το 4)
Θα σου δώσω κέικ μετά το εμβόλιο, σοκολάτα αν σταματήσεις να γκρινιάζεις κλπ
Τα παιδιά τρέχουν μπροστά ταχύτατα και σε όλους τους τομείς ανάπτυξης. Εμείς ακολουθούμε από πίσω αγωνιόντας για να τα προλάβουμε ή να μην τα χάσουμε από το βλέμμα μας. Όλοι μας έχουμε αισθανθεί κάποτε επαναπαυμένοι που το μικρό μας έκανε μια σύντομη στάση και για λίγο δεν αλλάζει, παράλληλα όλοι μας έχουμε νιώσει φόβο για το επόμενο αναπτυξιακό στάδιο που έρχεται, την στιγμή για παράδειγμα που το μωρό μας θα περπατήσει και θα πρέπει να το προσέχουμε συνεχώς για να μην χτυπάει, ή, για να έρθουμε στο θέμα μας, την στιγμή που το μωρό μας δεν θα θέλει άλλο αλεσμένες τροφές, με διαρκή «κίνδυνο» να στραβοκαταπιεί και να πνιγεί. Χρειάζεται εμείς οι γονείς να αντιστεκόμαστε στον πειρασμό να μένουμε σε αυτά που έχουμε συνηθίσει και ξέρουμε με τα παιδιά μας. Χρειάζεται να μεγαλώνουμε, να ωριμάζουμε, να αλλάζουμε συνεχώς ταυτόχρονα με αυτά.
Σωστό το 3)
Πολλές θετικές γονεικές προσπάθειες στη διατροφή του παιιδού έχουν καταλήξει στον κάλαθο των αχρήστων με αφορμή τέτοια επεισόδια
Σωστό το 3)
Η δεύτερη βρεφική ηλικία, μεταξύ 6-12 μηνών έχει βρεθεί σε έρευνες ως πολύ κρίσιμη για να συνηθίσει το παιδί μας σε καινούργιες γεύσεις. Σύμφωνα με τελευταίες έρευνες. Αυτό δεν είναι «αποστροφή» αλλά φυσιολογική, αναμενόμενη διαδικασία
Για πολλούς οι γονεικές ευθύνες εστιάζουν αποκλειστικά στη διατροφή του παιδιού τους. Το πόσο καλοί γονείς είναι εξαρτάται από πόσο καλά τρώει το παιδί τους. Αυτό είναι λάθος, μια εμμονή. Οι γονείς έχουν ρόλο κα ευθύνη σε πάρα πολλούς τομείς και η διατροφή είναι ένα μικρό μόνο κομμάτι της γονεικής.
