Η διαδρομή του εικαστικού Γ. Λάππα

1. Γιώργος Λάππας
γλύπτης
1950-2016
γενιά ‘80
Αιγυπτιώτης με σπουδές
ψυχολογίας σε αμερικάνικα
παν/μια & έντονη δράση στον
ευρωπαϊκό χώρο.
Το έργο του περιλαμβάνει
γλυπτά, κατασκευές και
εγκαταστάσεις, συνήθως
μεγάλου μεγέθους, που ερευνούν
τη σχέση της γλυπτικής με το
χώρο και την επικοινωνία με το
θεατή.

2. Στις πρώτες του εγκαταστάσεις
(1983-1990) κυριαρχεί η
αναδιαμόρφωση του
αρχιτεκτονικού περιβάλλοντος με
την παρουσία τρισδιάστατων
κατασκευών από διάφορα υλικά,
οι οποίες μπορούν να
διατάσσονται με διαφορετικούς
τρόπους, δημιουργώντας την
αίσθηση της μεταβλητότητας και
της κίνησης μέσα στο χώρο. Το
παιχνίδι με τους νόμους του
τυχαίου κάνει πιο έντονη αυτή
την αίσθηση (Mappemonde,
Ζάρια).

3. • Η χαρτογράφηση του
κόσμου με τα
“Mappemonde”, η
παρατακτική γεωγραφία
τους…
Γιώργος Λάππας, Mappemonde,
1987, εγκατάσταση στη Μπιενάλε
τoυ Σάο Πάολο, σίδερο, διαστάσεις
μεταβλητές

4. Γιώργος Λάππας, Ζαριές, 1988-1991, μια σειρά από περφόρμανς και
εγκαταστάσεις, σίδερο, κάθε ζάρι 40 x 40 x 25 εκ.
Ιδέες που τον απασχολούν τα τελευταία χρόνια
κι έχουν να κάνουν με τη σύμπτωση, την τυχαιότητα, τον ιερατικό
χαρακτήρα του παιχνιδιού….
Για να θέσει τον προβληματισμό του επιλέγει ζάρια, διάτρητες,
δυσδιάστατες μεταλλικές κατασκευές, έτσι φτιαγμένες που να δίνουν
την εντύπωση κύβων. Απλωμένα τα ζάρια σ’ όλο το δωμάτιο, ακόμα
και στους τοίχους & φωτισμένα ώστε οι σκιές τους να εγγράφονται
στο χώρο, δημιουργούν ένα έξοχο θεατρικό αποτέλεσμα. Το
τετράγωνο του δωματίου σου προξενεί την αίσθηση ότι βλέπεις ένα
κύβο από μέσα κι ότι ολόκληρος ο χώρος στροβιλίζεται
ακολουθώντας το κατρακύλισμα & το κροτάλισμα των ζαριών….
Απλούστατα υλικά, απλούστατη κι η κατασκευή των έργων.. Με
έμφαση στη μετα-κατασκευαστική διαδικασία…

5. • Από τη δεκαετία του 1990
σημειώνεται μια στροφή στη
θεματολογία του, από την οποία
μάλιστα θα προέλθει το πιο
δημοφιλές κομμάτι της δουλειάς
του. Σε αυτή τη φάση
πρωταγωνιστούν οι ανθρώπινες
φιγούρες και το έντονο κόκκινο
χρώμα. Οι φιγούρες είναι συνήθως
σε φυσικό μέγεθος, σε σύνολα ή
κατά μόνας, συχνά
αποσπασματικές ή αποτελούμενες
από συναρμολογούμενα τμήματα,
ώστε να μεταπλάθονται
αλλάζοντας όψη. Πρόκειται για
κατασκευές που θυμίζουν
ταυτοχρόνως αγάλματα και
μηχανικά αντικείμενα με πολλές
δυνατότητες μεταμόρφωσης
(Αστοί ), ανατρέποντας την
παραδοσιακή στατικότητα της

6. • Ταξίδεψε και εργάστηκε σε πολλές χώρες (Ευρώπη, Ασία,
Αμερική). Από το 1992 είναι καθηγητής γλυπτικής στην ΑΣΚΤ
της Αθήνας.
Έχει κάνει ατομικές εκθέσεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό
(Γλασκόβη, Φλωρεντία, Βρυξέλες, Μόναχο, Νέα Υόρκη, κ.ά.).
Συμμετείχε επίσης σε πολυάριθμες ομαδικές εκθέσεις, εντός
και εκτός Ελλάδας. Το 1982 έλαβε μέρος στην Μπιενάλε
Νέων (Παρίσι) και στα Ευρωπάλια στο Βέλγιο. Συμμετείχε
επίσης στη Μπιενάλε του Sao Paulo (1987) και στο Aperto
της Μπιενάλε της Βενετίας (1988). Εκπροσώπησε την Ελλάδα
στη Μπιενάλε Βενετίας (1990, μαζί με τον Γιάννη Μπουτέα)
και στην 1η Μπιενάλε της Gwangju (Κορέα, 1995).
Το 2005, στο πλαίσιο της έκθεσής του στο Κέντρο Σύγχρονης
Εικαστικής Δημιουργίας στο Ρέθυμνο, κυκλοφόρησε
κατάλογος-μονογραφία του από τις εκδόσεις Futura.

7. Χρήσιμοι Σύνδεσμοι
• https://www.youtube.com/watch?v=P-KQ8TL1Cc0
• https://www.youtube.com/watch?v=be-bk5qFPMA
• https://www.youtube.com/watch?v=h29jpVFaRfI
• https://www.youtube.com/watch?v=yq5z39xYr9k
Πηγές από επιλεγμένη βιβλιογραφία.
Η παρουσίαση έγινε από τη φοιτήτρια του
Τμήματος Θεατρικών Σπουδών Αθηνών,
Στάμου Μαρία
για την καλύτερη κατανόηση του μαθήματος
«Ιστορία της Τέχνης Β’»
Ιούνιος 2017