Μουσείο Ακανέ Σερρών -Δημιουργία κοινωνικής επιχείρησης

Μουσείο Ακανέ-Μαθητών Επιχειρείν-3ο
Γυμν.Σερρών


Σχολικό Έτος:2015-2016
Η Ομάδα Μας
Βέρρου Σοφία
Μύγδαλος Κων/νος
Σμύρη Σουλτάνα
Στανιτσόπουλος Κων/νος
Ταρασίδου Στέλλα-Μαρία
Τζώρτζης Γιώργος
3ο Γυμνάσιο Σερρών
Υπεύθυνη Καθηγήτρια
Ζέττα Σίλια

Ο Ακανές αποτελεί το παραδοσιακό γλύκισμα των Σερραίων,
κι έτσι, αποφασίσαμε να παρουσιάσουμε μια ιδέα, η οποία
περιλαμβάνει τη δημιουργία ενός μουσείου αφιερωμένο στο
μοναδικό αυτό γλυκό της περιοχής μας , μιας και δεν
υπάρχει ήδη. Σκεφτόμαστε πως η πόλη μας , γνωστή σε όλη
την Ελλάδα και τον κόσμο για το τοπικό γλυκό του ακανέ
είναι σημαντικό να δημιουργήσει ένα μουσείο , στο οποίο
να μπορεί να αναδείξει την ιστορία του ακανέ και την στενή
σχέση του με την ιστορία της πόλης. Η ιδέα μας ανήκει
στην θεματική κατηγορία δημιουργίας κοινωνικής
επιχείρησης και πιστεύουμε ότι μπορεί να συμβάλλει στην
οικονομική και τουριστική ανάπτυξη της πόλης μας με την
παράλληλη προβολή της τοπικής ιστορίας μας.
Η ιδέα μας
Μουσείο Ακανέ-Μαθητών Επιχειρείν-3ο Γυμν.Σερρών

Ο ακανές είναι το παραδοσιακό γλύκισμα των Σερρών. Εμφανισιακά,
μοιάζει πολύ μελουκούμι, αλλά έχει μία μοναδική και πολύ έντονη
γεύση επειδή περιέχει πρόβειο και κατσικίσιο βούτυρο.[1] Έτσι είναι
πολύ πιο «βαρύ» και λιγωτικό από το κανονικό λουκούμι. Συνήθως
είναι γεμιστό με καβουρντισμένα αμύγδαλα.
Ο Ακανές Λαϊλιά Σερρών, με ιστορία 300 ετών παρασκευάζεται από
ζαχαροπλάστες των Σερρών εδώ και πολλά χρόνια με πολύ μεράκι
και αγνά υλικά, σύμφωνα πάντα με τον παραδοσιακό τρόπο. Είναι
ένα γλυκό με εξαιρετική γεύση και ποιότητα, γνωστό σε όλη την
Ελλάδα, αλλά και στο εξωτερικό. Φωτογραφία του καταστήματος και
εργαστηρίου το έτος 1938. Ο Αριστείδης Ρούμπος(κέντρο) με
υπαλλήλους και πελάτες του καταστήματος. Ο μικρός(αριστερά),
είναι ο Δημήτρης Ρούμπος. Φωτογραφία του καταστήματος και
είναι ο Δημήτρης Ρούμπος. Φωτογραφία του καταστήματος και
είναι ο Δημήτρης Ρούμπος.
Εισαγωγή

Φωτογραφία του
καταστήματος και
εργαστηρίου το έτος
1938. Ο Αριστείδης
Ρούμπος(κέντρο) με
υπαλλήλους και πελάτες
του καταστήματος. Ο
μικρός(αριστερά), είναι ο
Δημήτρης Ρούμπος.


H ιστορία του γνήσιου ακανέ “Λαϊλιά” Ρούμπου, ξεκινάει με την γέννηση του
Αριστείδη Ρούμπου στις Σέρρες, το 1900, από φτωχούς γονείς. Σε μικρή ηλικία
ορφάνεψε από πατέρα κι έτσι ρίχτηκε στη βιοπάλη για να βοηθήσει την οικογένειά
του. Δούλεψε κοντά σε έμπειρους Τούρκους μαστόρους που παρασκεύαζαν την
εποχή εκείνη το γλυκό αυτό κι έτσι κατάφερε να μάθει όλα τα μυστικά και την
τέχνη της παραδοσιακής αυτής λιχουδιάς.
Το 1920 ξεκινάει τη δική του παραγωγή από το μικρό εργα- στήριο δίπλα στο σπίτι
του και δουλεύοντας σκληρά, πουλάει τον ακανέ στις πλατείες των Σερρών και στο
σταθμό των τρένων.
Το 1927 θα ανοίξει το μαγαζί του στην αγορά των Σερρών και σύντομα θα γίνει
γνωστός για την ποιότητα του ακανέ. Το πρώτο βραβείο δεν θα αργήσει να έρθει,
ενώ θ’ ακολουθήσουν μια σειρά από μετάλλια, βραβεία και διακρίσεις για την
σταθερή ποιότητα αλλά και γεύση του ακανέ.
Ο Αριστείδης Ρούμπος απεβίωσε το Νοέμβριο του 1992, σε ηλικά 92 ετών. Σήμερα, η
τρίτη γενιά της οικογένειας συνεχίζει με το ίδιο μεράκι και ζήλο, την παρασκευή
του παραδοσιακού Γνήσιου Ακανέ “Λαϊλιά” Ρούμπου.
Λίγα λόγια για τον κ.Ρούμπο

Η ονομασία «ΛαΪλιά»
 Η ονομασία “Λαϊλιάς” έχει σχέση
με το ομώνυμο βουνό(δάσος)
Λαϊλιά, όπου το καλοκαίρι
παρασκευάζαν τον ακανέ με το
ιδιαίτερης γεύσης νερό του
βουνού και το κατσικίσιο βούτυρο
της περιοχής.




Η ευεργετική συμβολή των προσφύγων: μια αναγκαία υπενθύμιση
Η ομαλή και συνεχής διατροφική εξέλιξη των Ελλήνων, απ' την αρχαιότητα και
μέχρι την Άλωση, διακόπτεται βίαια με την οθωμανική κυριαρχία. Ως τότε οι
αρχαιοελληνικές διατροφικές συνήθειες θα περάσουν και θα μπολιαστούν με το
βυζαντινό τραπέζι, αποκτώντας κι ενσωματώνοντας γεύσεις της Ανατολής.
Μετά την απελευθέρωση το νεοσύστατο ελλαδικό κράτος με βαυαρικούς
πολιτιστικούς «δανεισμούς», απ' τη συνταγματική δόμηση μέχρι τη «σύνταξη» του
γαστρονομικού κώδικα των «ελεύθερων» Ελλήνων, εγκαινίασε μια διαρκώς
διογκούμενη εκδυτικοποίηση της χώρας (βλ. τα πρώτα μαγειρικά εγχειρίδια π.χ. του
Νικολάου Τσελεμεντέ, κτλ.).
Λίγα λογια για τον Ακανέ


Έξω όμως από τα νεοσύστατα σύνορα μας βρέθηκε το μεγαλύτερο
κομμάτι του Ελληνισμού. Συνέχισε να ζει, να δημιουργεί και να
μαγειρεύει με τον τρόπο που ήξερε εδώ και πολλούς αιώνες,
μπολιάζοντας τα πιάτα του με υλικά της περιοχής που ζούσε. Την ίδια
περίοδο στην Αθήνα άνοιγαν ζαχαροπλαστεία με κρεμώδεις γαλλικές
πάστες και τα αθηναϊκά εστιατόρια σερβίριζαν ροσμπίφ , ρύζι αλά
μιλανέζα και μπαβαρουά με φράουλες.
Η Μικρασιατική καταστροφή υπήρξε μια μεγάλη τραγωδία για το
ελληνικό έθνος. Όμως, η έλευση χιλιάδων προσφύγων, ανανέωσε την
ελληνική κουζίνα και βοήθησε στον εθνικό επαναπροσδιορισμό των
πηγών της. Το σουσαμένιο κουλούρι (το βυζαντινό κολλίκιον), ο
παστουρμάς και η λακέρδα, τα σουβλάκια, το ιμάμ-μπαϊλντί, ο γύρος,
τα σουτζουκάκια, το πολιτικό τσουρέκι και το ρυζόγαλο, ο
σιμιγδαλένιος χαλβάς, το σαλέπι και βέβαια η μπουγάτσα, είναι
μερικά απ' τα φαγητά που φέραν οι ξεριζωμένοι απ' τις μικρασιατικές
τους πατρίδες.


 Γεύσεις που ταυτίστηκαν στην αρχή με τη φτώχεια, την
προσφυγιά και συγκρούστηκαν με το γαλλικό κρουασάν
και την κρέμα ρουαγιάλ. Στην ταινία του Α. Σακελλάριου
«Σάντα Τσικίτα», το όνειρο του φτωχού υπάλληλου
(Λογοθετίδη) είναι να αποκτήσει λεφτά για να μπορεί να
φάει κι αυτός τα ζεστά κρουασάν που αγοράζει
καθημερινά για το αφεντικό του.


Νισεστές, ζάχαρη, βούτυρο, αμύγδαλα, αναμειγνύονται πριν τον βρασμό που θα
κρατήσει 4 ώρες σε υψηλή θερμοκρασία. (Επάνω)
Το καυτό μείγμα θα μπει στις κυψελίδες που οι ανεμιστήρες θα "παγώσουν"στις
γνωστές μπουκιές.


Όταν γεννήθηκε ο Αριστείδης Ρούμπος, ο πρώτος ακανετζής, το 1900, στις Σέρρες,
κουμάντο κάναν οι Τούρκοι. Βέβαια οι κάτοικοι είχαν απ' τον περασμένο αιώνα
οργανώσει τη ζωή τους λειτουργώντας δημοτικό σχολείο, γυμνάσιο, ακόμη και
παρθεναγωγείο. Ανάμεσα σε 3 μεγάλα τουρκικά στρατόπεδα, της
Κωνσταντινούπόλης, του Μοναστηρίου και της Θεσσαλονίκης, οι Σέρρες ήταν
κέντρο εγκατάστασης πλούσιων αγάδων και μπέηδων.
Οι Τούρκοι ηγεμόνες, λάτρεις της τρυφηλής ζωής και της καλοπέρασης περνούσαν
πολύ χρόνο στις εξοχές και στον καθαρό αέρα των Σερραϊκών βουνών. Το
καλοκαίρι εγκαθίσταντο στο Γιαϊλιά (που σημαίνει στην τουρκική τόπος
παραθερισμού), δηλαδή στο Λαϊλιά. Το ελληνικό όνομα, ίσως να 'ναι παραφθορά
του Αγίου των βουνών, του Προφήτη Ηλία. Όταν το 1668 ο περιηγητής Ελβιά
Τσελεμπί επισκεπτόταν το βουνό έγραφε «...πράγματι το βουνό αυτό είναι τόπος με
λαμπρό αέρα, αληθής, θελξικάρδιος παράδεισος, ανώτερος του οποίου δεν
υπάρχει...» Απ' τον ίδιο μαθαίνουμε ότι μέσα στα δάση της οξιάς και των κέδρων
υπήρχαν διάσπαρτα... σαράντα τζαμιά, δυο λουτρά (!), ένα σχολείο, χάνια ακόμη
και Ιεροδικαστήριο!
Η βουτηρωτή ιστορία του
Ακανέ

 Στην ίδια λοιπόν περιοχή όπου κατά την αρχαϊκή εποχή, οι Σιριοπαίονες βάσιζαν
την κυριαρχία τους στην εκμετάλλευση των μεταλλευμάτων, οι Μπέηδες φτιάχναν
τους ακανέδες. Στην πραγματικότητα διέταξαν τους Σερραίους υπηκόους να το
παρασκευάσουν. Ο μύθος που συνοδεύει το βουτυράτο αυτό λουκούμι λέει πως οι
Τούρκοι διέταζαν τον Έλληνα που ανακάτευε το καυτό μείγμα να κάνει γρήγορα
(ΑΚΑ) κι εκείνος κουρασμένος να απαντά (ΝΑΙ). Πιο αληθινή μοιάζει όμως η
εξήγηση να προέρχεται το όνομα απ' τη λέξη ΧΑΚΑΝ που σημαίνει πρίγκιπας.
Πράγματι, ο ακανές είναι γλυκό για πρίγκιπες, όπως ο Κωνσταντινοπολίτικος
Χατζή Μπεκήρ λοκμά με γέμιση το καϊμάκι, γι' αυτό και τον λέγαν οι Τούρκοι
(Χ)ακανέ χαλβά. Πρέπει εδώ να πούμε πως, στα τούρκικα, η προσθήκη του Χ
μπροστά από ένα όνομα, ήχος που μόλις ακούγεται, σαν άχνα, δηλώνει
τρυφερότητα και πόθο, π.χ. (Χ)ανούμ.


 Στεφανωμένος με τα βραβεία ο Κ. Ρούμπος πίσω από τον πάγκο με την παλιά
ζυγαριά και τα πακέτα του βουτυράτου ακανέ, έτοιμα προς πώληση. Μαλακές και
σχεδόν ζεστές οι μπουκίτσες του ακανέ θα "κολυμπήσουν" μεσ' την άχνη.
Στα τσαΐρια λοιπόν του Λαϊλιά οι αφέντες Οθωμανοί απολάμβαναν τους ακανέδες που
το χωρίς άλατα νερό του βουνού τους έκανε μαλακούς και βελούδινους, δίνοντας στο
γλυκό την τοπική του καταγωγή. Ήταν εξάλλου γνωστή η αγάπη των Τούρκων για τα
λουκούμια (hulkum), που η παράδοση λέει ότι απαλύνουν το λαιμό και γλυκαίνουν τη
φωνή. Ένα λουκούμι είναι και ο ακανές.
Ο Αριστείδης Ρούμπος στο μεταξύ έχει μεγαλώσει και πιτσιρίκι γύρω στα 10-13,
δουλεύει σαν τσιράκι στους Τούρκους που παρασκευάζουν τους ακανέδες. Τα
καλοκαίρια ανεβαίνει στο Λαϊλιά όπου με το ολόπαχο κατσικίσιο βούτυρο και το νερό
του βουνού, με προσθήκη αμύλου καλαμποκιού (νισεστέ) και ζάχαρης, γεμίζουν τα
καζάνια με το κοχλάζον μείγμα.
Όμως διπλή κατοχή μάστιζε τον τόπο. Κοντά στους Τούρκους και οι επιδρομές των
Βουλγάρων από το 1913 ως το 1918 κι ενώ ήδη οι Τούρκοι έχουν παραδώσει την πόλη
των Σερρών στους Έλληνες.


 Δυο χρόνια αργότερα, το 1920, ο Αριστείδης Ρούμπος, που δούλευε
μέχρι τότε στους Τούρκους ξεκινάει τη δικιά του σταδιοδρομία.
Στήνει μια παράγκα κι απλώνει τα μυστικά του ακανέ. Το 1922, με
την ανταλλαγή των πληθυσμών, οι τελευταίοι Τούρκοι εγκαταλείπουν
την πόλη κι ο Αριστείδης δουλεύοντας σκληρά πουλάει το μυρωδάτο
λουκούμι στις πλατείες και στους σταθμούς των τρένων. Το 1927
ανοίγει το πρώτο μαγαζί στην αγορά. Δε ζει για να δει τις δόξες που
γνωρίζει σήμερα αυτό το ευγενικό παρασκεύασμα του οποίου υπήρξε
ο θεμελιωτής.
Δυο γενιές μετά, ο ένας του γιος, ο Κωνσταντίνος μαζί με 2 ξαδέλφια
της τρίτης γενιάς συνεχίζουν ακούραστα την παραγωγή με
σχολαστική αφοσίωση στην τήρηση της καθαρότητας της πρώτης
ύλης (κατσικίσιο κι όχι φυτικό βούτυρο) που 'ναι η βάση του γλυκού.
Παρά τα πολλά βραβεία σε εκθέσεις και την αναγνώριση του
Κωνσταντίνου Ρούμπου ως του άξιου διαδόχου του ακανέ, ο ίδιος
είναι ένας ολιγόλογος, σεμνός άνθρωπος, γλυκός με περιεκτικό λόγο
σαν τον ακανέ του, που συνεχίζει σεμνά μια ιστορία ενός αιώνα
περίπου.


Aκανές το γλυκό με την μοναδική γεύση.
ΟΑκανές μοιάζει με λουκούμι αλλά είναι νόστιμο όσο 100 λουκούμια.
Ακανές για να θυμάσαι πάντα τις Σέρρες.
Ο Ακανές είναι παραδοσιακό και μοναδικό γλυκό που παρασκευάζεται
αποκλειστικά και μόνο στην πόλη των Σερρών.
Οι Σέρρες είναι παγκοσμίως το μοναδικό μέρος όπου παρασκευάζεται το
μοναδικό gourmet γλυκό «Ακανές».


Ο Ακανές μοιάζει με ένα μικρό λουκουμάκι αλλά η διαφορά είναι πολύ
μεγάλη. Η πλούσια και μοναδική γεύση του φρέσκου βουτύρου και
του αμύγδαλου κατακτάν από την πρώτη στιγμή τον τυχερό ή την
τυχερή που θα τον γευτεί.
Γιατί ο Ακανές είναι διαφορετικός
και μοναδικός από τα άλλα γλυκά


Ο Ακανές παρασκευάζετε με κατσικίσιο βούτυρο, νισεστέ, ζάχαρη,
αμύγδαλα, νερό και λεμόνι. Ιστορικά λέγετε ότι για την Παρασκευή
του Ακανέ είχαν χρησιμοποιηθεί αρχικά άλλα υλικά αλλά όπως
ζαχαροκάλαμο, ρετσέλια και πετιμέζια αλλά με το πέρασμα του
χρόνου τα παραπάνω υλικά έπαψαν να χρησιμοποιούνται.
Τα συστατικά στοιχεία του
Ακανέ

i. Πρώτο Βήμα – ετοιμάζουμε τα αμύγδαλα, συνολικά θα χρειαστούμε ένα φλιτζάνι
του τσαγιού από κοπανισμένα αμύγδαλα. Για να έχουν την γεύση που
χρειαζόμαστε θα πρέπει να τα ζεματήσουμε και να τα ξεφλουδίσουμε και στην
συνέχεια να τα αφήσουμε στον ήλιο να στεγνώσουν. Τα χτυπάμε στο γουδί και
είναι έτοιμα έτσι όπως ακριβώς τα χρειαζόμαστε.
ii. Δεύτερο Βήμα – χρησιμοποιούμε τρεις (3) κουταλιές βούτυρο τις οποίες
καβουρντίζουμε με τα κοπανισμένα αμύγδαλα. Στην συνέχεια σε μια κατσαρόλα
βάζουμε το ποτήρι του κατσικίσιου βουτύρου σε μια κατσαρόλα μαζί με ζάχαρη
και δυο ποτήρια νερό και τα βράζουμε.
iii. Τρίτο Βήμα – σε μισό ποτήρι νερό διαλύουμε το νισεστέ. Παράλληλα το μείγμα
που ετοιμάσαμε στο δεύτερο βήμα βράζει αργά – , όταν βράσει αρκετά το μείγμα
της κατσαρόλας το αποσύρουμε από την εστία μαγειρέματος και ρίχνουμε μέσα το
μίγμα του νεσιστέ, τα αμύγδαλα, το λεμόνι και ανακατεύουμε μέχρι να πήξει καλά.
iv. Τέταρτο Βήμα – αφήνουμε το μείγμα να κρυώσει και στην συνέχεια τα χωρίζουμε
σε μικρότερα τεμάχια κατά προτίμηση είτε σε μπαλάκια είτε τα πλάθουμε σε άλλα
σχήματα που κρίνουμε ότι είναι ποιο ελκυστικά κατά την άποψη μας. Αφού
τελειώσει όλη αυτή η διαδικασία, ρίχνουμε άχνη και τα στολίζουμε.
Η διαδικασία της παραγωγής του Ακανέ
Μια απλή συνταγή για την Παρασκευή του Ακανέ


Η κατασκευή του Σερραίικου gourmet ακανέ ξεκινάει στην Τουρκοκρατία και
γεωγραφικά τοποθετείται στην περιοχή του όρους Λαϊλία στις Σέρρες Κατά την
διάρκεια της Οθωμανικής κατοχής στην γεωγραφική περιοχή της σημερινής πόλης
των Σερρών, οι τότε Οθωμανική elit της τότε τοπικής κοινωνίας, κατά κύριο λόγω
Οθωμανοί μπέηδες συνήθιζαν να μεταβαίνουν στο γειτονικό όρος του όρους Λαϊλία
για να απολαύσουν την δροσιά που προσφέρουν τα πλούσια τοπικά δάση. Εκεί
λοιπόν στην ύπαιθρο και με την χρήση του νερού από το όρος Λαϊλία
δημιουργήθηκε ο μύθος του Ακανέ.
Λέγετε, ότι ο ακανές άρχισε να παρασκευάζεται στην ύπαιθρο σε μεγάλα καζάνια όπου
ετοιμαζόταν το μείγμα από ρετσέλια και πετιμέζια. Το μείγμα οι τότε
κατασκευαστές το ανακάτευαν για αρκετή ώρα και στην συνέχεια βάζανε φρέσκο
βούτυρο και ξηρούς καρπούς. Επειδή το ανακάτεμα ήταν πολύ βασική προϋπόθεση
για την επιτυχία του gourmet, ήταν απαραίτητη προϋπόθεση η συμβολή κάποιου
σκλάβου – δούλου των Οθωμανών κατακτητών. Στην συνέχεια μετά την
απελευθέρωση η γεύση του ακανέ εξαπλώθηκε και κυρίευσε όλη την Ελλάδα.
Η ιστορία του Ακανέ

Όπως αναφέρθηκε και προηγούμενα ο Ακανές άρχισε να παρασκευάζεται κατά την
διάρκεια της Τουρκοκρατίας και η προετοιμασία του βασιζόταν αρχικά
στην χειρωνακτική εργασία των δούλων. Λέγεται ότι οι Οθωμανοί κατακτητές
πρόσταζαν τους τότε δούλους να ανακατέψουν το μείγμα με το ρήμα σε
προστακτική (aka) ανακάτευε. Οι τότε κατακτημένοι Έλληνες δούλοι απαντούσαν
ναι – (nai).
Έτσι aka και ναι, βγήκε ο ανακές. Η αρχική ονομασία στα Τούρκικα, όπως το έζησε ο
Αριστείδης Ρούμπος, ήταν (Χ)ΑΚΑΝΕΣ ΧΑΛΒΑ. Πιθανόν να προέρχεται από την
τούρκικη λέξη ΧΑΚΑΝ που σημαίνει πρίγκιπας Ήταν δηλαδή, ο χαλβάς του
πρίγκηπα. Εδώ πρέπει να αναφέρουμε ότι η προσθήκη του “Χ” στα τούρκικα πριν
από μία λέξη, ήχος που μόλις ακούγεται σαν άχνα, φανέρωνε κάτι το εξαιρετικό.
Μετά την ανταλλαγή του πλυθησμού το 1922, καθιερώθηκε η ονομασία ΑΚΑΝΕΣ
ΛΑΪΛΙΑ και είναι μέχρι σήμερα η Σπεσιαλιτέ των Σερρών.
Ονομασία
Ακανές – Η προέλευση του ονόματος


Το ευλογημένο νερό του Λαϊλιά Σερρών, καθώς κοχλάζει μέσα του
βράζοντας ένα θεϊκό μείγμα από ζάχαρη, νισεστέ, καβουρντισμένα
αμύγδαλα και κατσικίσιο βούτυρο. Εδώ κρύβεται το μυστικό της
τέχνης του ακανέ «Ρούμπος». Διάσημος ανά την επικράτεια και
απίστευτο brand name για την οικογένεια αλλά και για την πόλη,
είναι το γλυκό των γλυκών και το έδεσμα των εδεσμάτων. Το δικό
τους ροκ εν ρολ. Μπέσα!


Εδώ και εκατό χρόνια η διαδικασία παραγωγής του προσομοιάζει με τελετουργία,
φλασμπάκ: Αριστείδης Ρούμπος, Σέρρες 1920. Φτωχαδάκι βιοπαλαιστής, μαθαίνει
την τέχνη κοντά σε Τούρκους μαστόρους και το 1920 το παίρνει απόφαση να
ανοίξει το μικρό του εργαστήριο. Πουλάει το «σταφ» πόρτα και στενό στενό, στις
πλατείες και τον σιδηροδρομικό σταθμό, οι άνθρωποι το τρώνε και νιώθουν
πρίγκιπες. Καθόλου άδικα. Χακάν στα τουρκικά θα πει το πριγκιπόπουλο, χακανές
σήμαινε το γλυκό-χαλβάς του πρίγκιπα. Στην ουσία ο Ρούμπος με λίγα λεφτά
στέλνει τη φτωχολογιά στον Παράδεισο, οι ουρανίσκοι ευφραίνονται και τα βαριά
σεκλέτια γίνονται σερμπέτικη χαρά.


Από το 1931 κατεβάζει τον ακανέ του στη Διεθνή Εκθεση
Θεσσαλονίκης και κάθε χρονιά σαρώνει τα βραβεία, το σερραϊκό
έδεσμα διεθνοποιείται, οι παραγγελίες έρχονται πλέον από όλη την
Ελλάδα, χρυσά μετάλλια, διπλώματα τιμής, αποθέωση. Έως και
σήμερα παραμένει ένα ζαχαροπλαστείο αήττητο. Και πάντα διάσημο
για το «πράμα» του.


Γλυκειά Ανάμνηση
Πλατεία Ελευθερίας, Σέρρες, μεσημέρι Σαββάτου, έτος 2015, μπαίνω
στο μικρό μαγαζάκι της οικογένειας με δέος. Ζάχαρη άχνη παντού οι
αναμνήσεις, τοίχοι βαρυφορτωμένοι με φωτογραφίες - κειμήλια,
ντάνες το «σταφ» σε συσκευασία των 500 γραμμαρίων.
Χρώμα καραμελέ σαν κεχριμπάρι από μέσα, αν θες, σ' τον βουτά και σε
σοκολάτα, παίζει και παραλλαγή με έξτρα φουντούκι, κολασμένη η
αίσθηση καθώς οι γευστικοί μου κάλυκες βουτούν στη γλύκα του.


Ο Ακανές αποτελεί το παραδοσιακό γλύκισμα των Σερραίων, κι έτσι,
αποφασίσαμε να παρουσιάσουμε μια ιδέα, η οποία περιλαμβάνει τη
δημιουργία ενός μουσείου αφιερωμένο στο μοναδικό αυτό γλυκό της
περιοχής μας.
Καθίσαμε και σκεφτήκαμε ορισμένες προτάσεις για το εσωτερικό σχέδιο
του Μουσείου. Το εσωτερικό του μουσείου, με βάση το δικό μας
σκεπτικό, ακολουθεί το εξής πλάνο :
Σχεδιασμός
Μουσείου ακανέ Σερρών


 Αρχικά , θα έπρεπε να υπάρχει χώρος υποδοχής των
επισκεπτών. Αυτό περιλαμβάνει μια σύντομη αναφορά στα
στάδια παραγωγής του ακανέ. Μετά από αυτό , οι επισκέπτες
θα έπρεπε να κάνουν έναν γύρο στο μουσείο , ενώ ιστορικά
γεγονότα σχετικά με την ίδρυση του γλυκού αυτού αναφέρονται
από ξεναγούς . Επιπρόσθετα , το μουσείο θα έπρεπε να είναι
εξοπλισμένο με σύγχρονες ηλεκτρονικές συσκευές που θα
εξυπηρετούν την παρουσίαση , όπως ηλεκτρονικοί προβολείς.
Οι εικόνες δεν θα έπρεπε να λείπουν από το εσωτερικό του
μουσείου , ενώ εξαιρετική θα ήταν η ύπαρξη μιμήσεων των
εργαλείων που χρησιμοποιούνται για την παραγωγή ακανέ
Εσωτερική Προεπισκόπηση
του Μουσείου Ακανέ


 Μια πολύ καλή ιδέα θα αποτελούσε, επίσης , η δυνατότητα του
πειραματισμού με τα εργαλεία αυτά . Με αυτόν τον τρόπο , θα
κεντρίζεται το ενδιαφέρον του επισκέπτη και θα αποτελέσει μια πηγή
διασκέδασης .
 Τέλος , πριν την αποχώρηση τους, οι επισκέπτες θα έχουν την
ευκαιρία να δοκιμάσουν το Σερραϊκό γλύκισμα , ή και να αγοράσουν
πακέτο -προσφορά των ζαχαροπλαστείων της πόλης.
 Για να συμβαδίζει το πρόγραμμα του μουσείου με το αρχιτεκτονικό
του σχέδιο , το κτήριο θα έπρεπε να έχει σχέδιο ορθογωνίου , έτσι
ώστε να υπάρχει η είσοδος , ιστορικά στοιχεία και εικόνες κατά το
μήκος του κτηρίου , αφού εκεί θα πραγματοποιείται η ξενάγηση και
τέλος , η έξοδος , όπου θα υπάρχουν κεράσματα ακανέ για τους
επισκέπτες να δοκιμάσουν.
Εσωτερική Προεπισκόπηση
του Μουσείου Ακανέ

1)Τι είναι ο ακανές;
Ο ακανές είναι το παραδοσιακό γλυκό των Σερρών το οποίο φτιάχνεται εδώ και πάρα
πολλά χρόνια στην πόλη μας, κοντά στα 90 χρόνια κρατάει η παράδοση.
2)Πως παρασκευάζεται;
Ο ακανές παρασκευάζεται με πολύ αγνά υλικά.Τα βασικά του συστατικά είναι νερό,
ζάχαρη,κατσικίσιο βούτυρο και νισιστές.Ο νισιστές είναι άμυλο από καλαμπόκι όχι
από αλεύρι και είναι λίγο πιο κίτρινο, το χρησιμποιούμε στη ζαχαροπλαστική.
3)Ποια η ιστορία του ακανέ;
Η ιστορία του ακανέ είναι πολύ παλιά.Επί τουρκοκρατίας εδώ πέρα υπήρχαν Τούρκοι
πασάδες που παραθέριζαν επάνω στο Λαïλιά.Ο παππούς μου με τους γονείς μου
κουβαλούσαν όλο τον εξοπλισμό επάνω στο βουνό του Λαïλιά και με νερό από τον
Λαïλιά έφτιαχναν τον ακανέ για αυτούς που παραθέριζαν εκεί και έτσι πήρε την
ονομασία ‘’ακανές Λαïλιά’’, μπροστά υπήρχε και ένα ‘’χ’’ όχι ακανές , (χ)ακανές
που σήμαινε ότι είναι το γλυκό των πλουσίων ή το γλυκό των πασάδων γι’ αυτό
ονομάστηκε και ακανές.
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ
Η Συνέντευξη δόθηκε από τον κ.Ρούμπο.


4)Γιατί αποτελεί αποκλειστικό γλυκό των Σερρών;
Εντάξει, γιατί αυτό το γλυκό ξεκίνησε να γίνεται εδώ στις Σέρρες επί
τουρκοκρατίας, η οικογένεια η δικιά μου και συγκεκριμένα ο
παππούς μου, το συνέχισε, το συνεχίζουμε τώρα και εμείς που
είμαστε τρίτη γενιά και δεν υπάρχει σε κάποια άλλη πόλη.Υπάρχει
και ένα μυστικό μέσα που δεν το ξέρει κανείς, το γνωρίζουμε μόνο
εμείς εδώ στις Σέρρες.
5)Πόσα χρόνια είναι η επιχείρησή σας;
Η επιχείρησή μας μετράει από το 1927, είναι κοντά 90 χρόνια, από τον
παππού μας, στον μπαμπά μου, τώρα σε εμάς και αν θέλουν τα παιδιά
μας αργότερα τέταρτη γενιά.
6)Είστε ευχαριστημένος από την προώθηση του προïόντος;
Ναι, είμαστε ικανοποιημένοι από την προώθηση αν και τώρα υπάρχουν
πολλά μέσα, με το ίντερνετ , τη τηλεόραση, το ραδιόφωνο, μπορούμε
να το προωθούμε το προïόν αρκεί να έχουμε μεγάλη παραγωγή.


https://el.wikipedia.org/wiki/Ακανές
akanesroumpou.gr/page1.html
www.serrelib.gr/akanes.html
www.serraikaproionta.gr/index.php?option=com_content...id...
www.serraikaproionta.gr/index.php?option=com...4:ακανές...
www.akanes.gr/
Βιβλιογραφία


Σας ευχαριστούμε θερμά που μας δώσατε χρόνο για να
παρακολουθήσετε την εργασία μας.Πιστεύω να την απολαύσατε
καθ΄όλη τη διάρκεια της παρουσίασης.Θα θέλαμε αν γινόταν δυνατό
να την εκλάβετε ως μια ιδέα που θα άξιζε να πραγματοποιηθεί.Γιατί
Σέρρες χωρίς ακανέ «γίνεται»;
Τέλος

Μουσείο Ακανέ Σερρών -Δημιουργία κοινωνικής επιχείρησης

Recommended

Recommended

More Related Content

What's hot

What's hot (20)

Viewers also liked

Viewers also liked (20)

Similar to Μουσείο Ακανέ Σερρών -Δημιουργία κοινωνικής επιχείρησης

Similar to Μουσείο Ακανέ Σερρών -Δημιουργία κοινωνικής επιχείρησης (20)

More from Σύλια Ζέττα-Silia Zetta

More from Σύλια Ζέττα-Silia Zetta (20)

Recently uploaded

Recently uploaded (20)

Μουσείο Ακανέ Σερρών -Δημιουργία κοινωνικής επιχείρησης