Παρουσίαση της Ομάδας Ταινιοθήκης του ΕΡΕΓΕΠ με θέμα τη Γενοκτονία στη Σρεμπρένιτσα Τρίτη, 24 Μαρτίου 2015 Συντονισμός Πεφτίνας Αθανάσιος Προπτυχιακός Φοιτητής Νομικής Σχολής Δ.Π.Θ., Μέλος Ερ.Εγ.Επ. Επιμέλεια: Γκαμάγκα Κατερίνα, Επί πτυχίω Φοιτήτρια Νομικής Σχολής Δ.Π.Θ. , Μέλος Ερ.Εγ.Επ. Οικονόμου Βίρνα, Επί πτυχίω Φοιτήτρια Νομικής Σχολής Δ.Π.Θ., Μέλος Ερ.Εγ.Επ. Παπαδήμα Σοφία, Προπτυχιακή Φοιτήτρια Η' Εξαμήνου Νομικής Σχολής Δ.Π.Θ., Μέλος Ερ.Εγ.Επ. Πεφτίνας Αθανάσιος, Προπτυχιακός Φοιτητής Νομικής Σχολής Δ.Π.Θ., Μέλος Ερ.Εγ.Επ.

1. ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ ΣΤΗΝ
ΣΡΕΜΠΡΕΝΙΤΣΑ
Ιστορικό και πολιτικό πλαίσιο
επιμέλεια: Παπαδήμα Σοφία,
4ο ετής φοιτήτρια Νομικής Δ.Π.Θ.,
Μέλος Ερ.Εγ.Επ. Δ.Π.Θ.

2. ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΝΑΔΡΟΜΗ ΣΤΗΝ ΕΝΩΣΗ ΚΑΙ ΔΙΑΛΥΣΗ ΤΗΣ ΠΡΩΗΝ
ΓΙΟΥΓΚΟΣΛΑΒΙΑΣ
• Τέλος Α' Π. Π.: Ένωση βασιλείου των Σέρβων, Κροατών και Σλοβένων υπό Σέρβικη
βασιλεία (πρώιμη μορφή της Γιουγκοσλαβικής Ένωσης)
• Αστάθεια της ένωσης λόγω των εσωτερικών εθνικών εντάσεων και της υπεροχής των
Σέρβων με συνέπεια οι άλλοι λαοί να νιώθουν ότι απειλούνται - δημιουργία του
Κροατικού κινήματος "Ουστάζι" (επαναστάτες), με αρχηγό τον Άντε Πάβελιτς
• Β' Π.Π.: Οι Ουστάζι συμμαχούν με τις δυνάμεις του Άξονα, προχωρούν σε εξόντωση των
Σέρβων που βρίσκονται σε Κροατικά εδάφη. Αντίποινα Σέρβων προς Κροάτες και
Μουσουλμάνους
• Αποτέλεσμα: περισσότερη πίεση στις ήδη τεταμένες σχέσεις μεταξύ Κροατών και Σέρβων,
αλλά και την ένταση του εθνικιστικού αισθήματος στον Σέρβικο πληθυσμό

3. ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΝΑΔΡΟΜΗ ΣΤΗΝ ΕΝΩΣΗ ΚΑΙ ΔΙΑΛΥΣΗ ΤΗΣ ΠΡΩΗΝ
ΓΙΟΥΓΚΟΣΛΑΒΙΑΣ
• Τέλος Β' Π. Π.: Ένωση Σλαβικών λαών υπό την ηγεσία του Γιόσιπ Μπρόζ Τίτο και
επίσημη δημιουργία της Γιουγκοσλαβίας
• Οι εθνικιστικές και θρησκευτικές διαφορές καταπνίχθηκαν, αλλά δεν καταπολεμήθηκαν
• Η Σερβία διατηρούσε θέση υπεροχής οικονομικά, πολιτικά και στρατιωτικά
• Παράλληλα, την δεκαετία του '70 εμφανίζεται μία νέα γενιά πολιτικών, οι οποίοι με μόνο
στόχο την ανέλιξή τους και την συγκέντρωση εξουσίας, έδιναν έμφαση στην εθνική και
θρησκευτική τους ταυτότητα, ευνοούσαν τις αντίστοιχες εθνικές και θρησκευτικές ομάδες
και όξυναν τις υπάρχουσες διαφορές
• Από τον θάνατο του Τίτο και μετά ξεκινάει η διάλυση της Γιουγκοσλαβίας και
πραγματοποιείται στις αρχές της δεκαετίας του '90, όταν οι υπόλοιπες ομοσπονδίες
προχώρησαν στην αποκήρυξη της ένωσης και την ανακήρυξη της δικής τους αυτονομίας,
με αποτέλεσμα τις πρώτες συγκρούσεις μεταξύ αυτών και της Σερβίας

4. Ο ΠOΛΕΜΟΣ ΣΤΗΝ ΒΟΣΝΙΑ
• Στις 29 Φεβρουαρίου και 1 Μαρτίου 1992, ο λαός της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης αποφάσισε με
δημοψήφισμα για την ανεξαρτησία του, παρά την προσπάθεια των Σέρβων της Βοσνίας να
εμποδίσουν τη διαδικασία
• Στις 6 Απριλίου, η διεθνής κοινότητα αναγνώρισε τη Βοσνία-Ερζεγοβίνη ως αυτόνομο
κράτος
• Ο Σέρβικος πληθυσμός της Βοσνίας ανακηρύσσει τη δημιουργία της Ανεξάρτητης
Σέρβικης Δημοκρατίας της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης, με πρόεδρο τον Ράντοβαν Κάρατζιτς, ο
οποίος με την υποστήριξη του Γιουγκοσλαβικού Στρατού ξεκινάει επιθέσεις ενάντια στους
Μουσουλμάνους και τους Κροάτες της περιοχής

5. Ο ΠOΛΕΜΟΣ ΣΤΗΝ ΒΟΣΝΙΑ
• Μετά την πίεση της διεθνούς κοινότητας, ανακοινώνεται η απομάκρυνση των
στρατευμάτων του Γιουγκοσλαβικού Στρατού το Μάιο του 1992
• Παρά την απομάκρυνση των στρατευμάτων, στην περιοχή παρέμειναν περίπου 80.000
στρατιώτες, αλλά και όλος ο πολεμικός εξοπλισμός του Γιουγκοσλαβικού Στρατού
• Οι στρατιώτες που έμειναν πίσω, αλλά και ο εξοπλισμός, συνετέλεσαν στην δημιουργία
παραστρατιωτικών οργανώσεων, οι οποίες ήταν ελεύθερες να διαπράττουν αγριότητες
κατά των αμάχων ανεξέλεγκτα
• Η "εθνοκάθαρση" που υποκινήθηκε από την Σερβική πλευρά υπήρξε πιο εκτεταμένη και
συστηματική από ανάλογες πράξεις των αντίπαλων πλευρών
• Οι Σερβικές πρακτικές φαίνονται να είναι οι μόνες που σχεδιάστηκαν, χρηματοδοτήθηκαν
και συντονίστηκαν από υψηλά υφιστάμενα μέλη του στρατού και της κυβέρνησης

6. Η ΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑΣ
• Πριν οι συγκρούσεις εξαπλωθούν στην περιοχή της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης, ο ΟΗΕ είχε
αποστείλει ομάδες επαφής και διαμεσολάβησης για να εξομαλύνουν την κατάσταση
• Παράλληλα είχαν αποσταλεί και ειδικά σώματα της UNPROFOR (UN Protective Force),
με αποστολή την προστασία ορισμένων περιοχών και την διασφάλιση διόδων μέσα από τις
οποίες θα μεταφερόταν ανθρωπιστική βοήθεια
• Χαρακτηριστική ήταν η προσπάθεια του ΟΗΕ να μην εμπλακεί σε μεγάλο βαθμό, εν
μέρει λόγω της διαφωνίας της Αμερικανικής κυβέρνησης
• Αποτέλεσμα ήταν η τήρηση πολιτικής ίσων αποστάσεων και η παράνομη πώληση
όπλων και στις δύο αντιμαχόμενες πλευρές

7. Η ΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑΣ
• Οι συνεχείς άκαρπες διαπραγματεύσεις, αλλά και η εμφανής αναποφασιστικότητα της
διεθνούς κοινότητας είχαν ως συνέπεια η σέρβικη πλευρά να είναι ακόμη πιο σκληρή και
ανεπηρέαστη κατά τις διαπραγματεύσεις, και να προβαίνει σε ακόμα και πιο ακραίες
βιαιότητες
• Έτσι, το Συμβούλιο Ασφαλείας καθόρισε ασφαλείς ζώνες, εξουσιοδοτώντας τις ομάδες της
UNPROFOR να προβούν σε ένοπλη σύγκρουση για να τις προστατέψουν
• Το Συμβούλιο δεν παρείχε στις ομάδες τα απαραίτητα μέσα και εξοπλισμό
• Η δημιουργία των ζωνών ασφαλείας στέφθηκε με απόλυτη αποτυχία

8. ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ ΣΤΗΝ
ΣΡΕΜΠΡΕΝΙΤΣΑ
Εγκλήματα πολέμου και εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας
Επιμέλεια: Παπαδήμα Σοφία,
4ο ετής φοιτήτρια Νομικής Δ.Π.Θ.,
μέλος Ερ.Εγ.Επ. Δ.Π.Θ.

9. ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΝΑΔΡΟΜΗ ΚΑΙ ΝΟΜΙΚΟ ΠΛΑΙΣΙΟ
• Τέλος Β' Π. Π.: η διεθνής κοινότητα προχωρά στην κύρωση μίας σειράς συνθηκών και στην
ίδρυση διεθνών ποινικών δικαστηρίων, με πρώτα εκείνα της Νυρεμβέργης (Συνθήκη του
Λονδίνου 1945), και του Τόκιο (1946)
• Ακολούθησαν οι Συμβάσεις της Γενεύης το 1949: Γ' Σύμβαση, αφορώσα την Μεταχείριση των
Αιχμαλώτων Πολέμου και η Δ' Σύμβαση για την Προστασία Αμάχων σε Καιρό Πολέμου
• Περαιτέρω εκσυγχρονισμός τους πραγματοποιήθηκε το 1977, με το Α' Πρωτόκολλο για την
προστασία των θυμάτων σε διεθνείς ένοπλες συρράξεις, και το Β' Πρωτόκολλο για μη-διεθνείς
ένοπλες συρράξεις
• Αποφασίζεται η ίδρυση ενός καθολικού διεθνούς ποινικού δικαστηρίου δικαστηρίου στην
διπλωματική διάσκεψη της Ρώμης το 1998 - καταρτίζεται το Καταστατικό του Διεθνούς
Ποινικού Δικαστηρίου, γνωστό και ως Καταστατικό της Ρώμης
• Σύμφωνα με το άρθρο 28 του Συντάγματος, η Ελλάδα δεσμεύεται από όλους τους γενικά
παραδεδεγμένους κανόνες του διεθνούς δικαίου, καθώς και τις κυρωμένες συμβάσεις

10. ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑΣ
• Στο άρθρο 7 του καταστατικού του ΔΠΔ αναφέρονται έντεκα επιμέρους πράξεις τέλεσης
• Διευκρινίζεται ότι στις “κοινές” απάνθρωπες πράξεις όπως ο φόνος, η υποδούλωση και τα
βασανιστήρια προστίθενται τα εγκλήματα του φυλετικού διαχωρισμού, οι επιβεβλημένες
εγκυμοσύνες, οι αναγκαστικές στειρώσεις, η σεξουαλική δουλεία, η βίαιη μεταφορά
πληθυσμών καθώς και “άλλες απάνθρωπες πράξεις παρόμοιου χαρακτήρα (αρθρ. 7 παρ. 1
στ. Κ')
• Απαιτείται οι επιμέρους πράξεις να έχουν διαπραχθεί “στο πλαίσιο μιας εκτεταμένης ή
συστηματικής επίθεσης εναντίον του άμαχου πληθυσμού”
• Το πεδίο των “εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας” είναι σχετικά καινούργιο ακόμη στην
νομική επιστήμη, ενώ ο όρος χρησιμοποιείται με αρκετή ελευθερία και καταλήγει ενίοτε
να τέμνεται με τα εγκλήματα πολέμου

11. ΤΑ ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ ΠΟΛΕΜΟΥ
• Καταρχάς οι σοβαρές παραβιάσεις της Σύμβασης της Γενεύης και άλλες σοβαρές
παραβιάσεις των νόμων και εθίμων του δικαίου των ενόπλων συρράξεων
• Στο άρθρο 8§2 του κατΔΠΔ περιλαμβάνονται επίσης οι πράξεις παραβίασης του κοινού
άρθρου 3 των συμβάσεων της Γενεύης σε περίπτωση μη διεθνούς σύρραξης
• Στα στοιχεία υπόστασης των εγκλημάτων περιλαμβάνονται ως κοινές διατάξεις οι
προϋποθέσεις τα περιστατικά να έλαβαν χώρα στο πλαίσιο διεθνούς ή μη ένοπλης
συρράξεως και παράλληλα ο δράστης να είχε συνείδηση του πλαισίου αυτού

12. ΤΑ ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ ΠΟΛΕΜΟΥ
• Στο άρθρο 8§2 στ. Α' του κατΔΠΔ απαριθμούνται ως σοβαρές παραβιάσεις της Δ' Σύμβασης
της Γενεύης:
• η ανθρωποκτονία με πρόθεση (“willful killing” ή “murder of all kinds”) - στο εθνικό μας δίκαιο
η πράξη αυτή τυποποιείται στο άρθρο 299§1 του ΠΚ
• τα βασανιστήρια και η απάνθρωπη μεταχείριση - τυποποιούνται και ως αυτοτελή εγκλήματα
στο ελληνικό ποινικό δίκαιο στα άρθρα 137Α επ. ΠΚ
• η με πρόθεση πρόκληση μεγάλης δοκιμασίας ή σοβαρής σωματικής ή ψυχικής βλάβης - στο
ελληνικό ποινικό δίκαιο καλύπτονται από τα άρθρα 308 επ. ΠΚ στο κεφάλαιο για τις
σωματικές βλάβες, αλλά και στον ΣΠΚ, όταν στρέφονται κατά αιχμαλώτων πολέμου (άρθρο
156) και κατά αμάχου πληθυσμού (άρθρο 161)
• η εκτεταμένη καταστροφή και ιδιοποίηση περιουσίας, οι οποίες δεν δικαιολογούνται από τη
στρατιωτική αναγκαιότητα και τελούνται παράνομα και αυθαίρετα - άρθρα 381, 382 και 372
ΠΚ (φθορά, διακεκριμένη φθορά και κλοπή ξένης ιδιοκτησίας) αλλά και τα 150, 160 ΣΠΚ
(αρπαγή σε εχθρικό έδαφος και κλοπή σε βάρος αιχμαλώτου)

13. ΤΑ ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ ΠΟΛΕΜΟΥ
• ο εξαναγκασμός αιχμαλώτου πολέμου ή άλλου προστατευόμενου προσώπου σε παροχή
υπηρεσίας σε εχθρικές δυνάμεις - τυποποιείται στον ΣΠΚ, στο άρθρο 159, και αφορά τους
αιχμαλώτους πολέμου
• η με πρόθεση αποστέρηση ενός αιχμαλώτου πολέμου ή άλλου προστατευόμενου
προσώπου από δίκαιη δίκη
• η παράνομη εκτόπιση ή μεταφορά ή παράνομος περιορισμός πληθυσμών, κυρίως αμάχων -
κατά μία άποψη θα μπορούσαν να εφαρμοστούν τα άρθρα 325 και 326 ΠΚ περί
παράνομης ή αντισυνταγματικής κατακράτησης
• η σύλληψη ομήρων - μπορεί να καλυφθεί από τα άρθρα 161 ΣΠΚ (βιαιοπραγία εναντίων
αμάχων) και 322 ΠΚ (αρπαγή)

14. Η απαγόρευση της γενοκτονίας - Χαρακτήρας ius
cogens - Δικονομικά ζητήματα και ius cogens
Γενοκτονία στη Σρεμπρένιτσα
Πεφτίνας Αθανάσιος,
3Ο ετής φοιτητής Νομικής Δ.Π.Θ.,
Μέλος ΕρΕγΕπ Δ.Π.Θ.

15. Έννοια και περιεχόμενο γενοκτονίας
 “Genocide” από genus + -cide ( από ρ. «caedere»=φονεύω) (Raphael
Lemkin).
 «Γενοκτονία» από γένος + κτείνω.
 Πράξεις γενοκτονίας που συνέβαλαν αποφασιστικά στην
αναγνώρισή της:
 Γενοκτονία των Αρμενίων
 Το Ολοκαύτωμα των Εβραίων
 Γενοκτονία των Καμποτζιανών

16. Έννοια και περιεχόμενο γενοκτονίας
 Το πρώτο διεθνές κείμενο -> η Συνθήκη για την Αποτροπή και
Τιμώρηση του Εγκλήματος της Γενοκτονίας του 1948.
 Κωδικοποίηση του εγκλήματος της γενοκτονίας ως
 κανόνα διεθνούς εθιμικού δικαίου και μάλιστα ως
 αναγκαστικού δικαίου (ius cogens).

17. Έννοια και περιεχόμενο γενοκτονίας
 Βάσει του 1ου άρθρου της συνθήκης:
 η γενοκτονία -> έγκλημα του διεθνούς δικαίου για το οποίο η διεθνής κοινότητα
έχει υποχρέωση να τιμωρήσει.
 Βάσει του 2ου άρθρου της συνθήκης ορίζεται ως:
 οποιαδήποτε από τις κατωτέρω πράξεις που τελούνται με πρόθεση ολικής ή
μερικής καταστροφής ομάδας εθνικής, εθνολογικής, φυλετικής ή θρησκευτικής,
και τέτοιες είναι:

18. • α) Φόνος των μελών της ομάδας
• β) Σοβαρή βλάβη της σωματικής ή διανοητικής ακεραιότητας των μελών
της ομάδας.
• γ) Εκ προθέσεως υποβολή της ομάδας σε συνθήκες διαβίωσης ικανές να
επιφέρουν την πλήρη ή την μερική καταστροφή της.
• δ) Μέτρα που αποβλέπουν στην παρεμπόδιση των γεννήσεων στους
κόλπους ορισμένης ομάδας.
• ε) Αναγκαστική μεταφορά παιδιών μιας ομάδας σε άλλη ομάδα.

19. Έννοια και περιεχόμενο γενοκτονίας
 Ιδιαιτερότητα του εγκλήματος:
 η ομάδα ανθρώπων είναι ο ίδιος ο στόχος -> αποβλέπει στον αφανισμό τους.
 Τελείται με πράξη ή παράλειψη.
 Δεν απαιτείται να τελεστεί στον χώρο του κράτους.
 Απαιτούνται αδιάψευστες αποδείξεις.

20. Η απαγόρευση της γενοκτονίας με κανόνα αναγκαστικού
δικαίου (ius cogens)
 Κανόνας ius cogens:
 Απαγορεύει οιαδήποτε απόκλιση.
 Αντίθετη σύμβαση καθίσταται άκυρη ab initio (Άρθρο 53 της Σύμβασης της
Βιέννης).
 Κανόνας εθιμικής προέλευσης.

21. Αναγνώριση αρμοδιότητας του δικαστηρίου και ius
cogens
 Σύγκρουση ius cogens και διεθνούς δικονομίας
 Μπορεί η διεθνής δικονομία να εμποδίσει την εφαρμογή κανόνα iuc cogens
λόγω έλλειψης δικαιοδοσίας;
 Αρθρο 36 (2) -> τα κράτη που αποδέχονται το καταστατικό θα μπορούν
οποτεδήποτε να αναγνωρίσουν την αρμοδιότητα του δικαστηρίου ως
υποχρεωτική.
 Άρθρο 36 (6) -> σε περίπτωση αμφιβολίας, είναι αρμόδιο να κρίνει αν έχει
αρμοδιότητα (Competence de la competence).

22. Αναγνώριση αρμοδιότητας του δικαστηρίου και ius
cogens
 Κράτος που δεν αναγνωρίζει αρμοδιότητα στο δικαστήριο -> κρατική
ασυλία.
 Σύμφωνα με μια γνώμη -> μια παραβίαση ius cogens παρέχει οικουμενική
δικαιοδοσία (universal jurisdiction).
 Βάσει νομολογίας του ΔΔΧ
 η κρατική ασυλία αποτρέπει τα κράτη να εναγάγουν άλλο κράτος βάσει την
αρχή της κυρίαρχης ισότητας (acta jure imperii).

23. Η ΑΡΧΗ ΤΗΣ ΜΗ ΕΠΕΜΒΑΣΗΣ
Επιμέλεια: Οικονόμου Βίρνα
Επί πτυχίω φοιτήτρια Νομικής Δ.Π.Θ.,
Μέλος Ερ.Εγ.Επ. Δ.Π.Θ.
Γενοκτονία στη Σρεμπρένιτσα

24. Η αρχή της μη επέμβασης
 Βασική αρχή του διεθνούς εθιμικού δικαίου
 Δικαίωμα που αντλείται από την αρχή της κρατικής κυριαρχίας
 Απαγορεύει οποιαδήποτε εξαναγκαστική πράξη

25. Διεθνείς Συνθήκες
 Προσχέδιο της Διακήρυξης της Επιτροπής Δικαίου για τα δικαιώματα και
τις υποχρεώσεις των κρατών
 Ψήφισμα της Γενικής Συνέλευσης των Ηνωμένων Εθνών υπ’ αριθμόν
2131 της 21ης Δεκεμβρίου 1965.

26. Η επέμβαση του Ο.Η.Ε
 Διατήρηση της διεθνούς ειρήνης και ασφάλειας
 Προστασία θεμελιωδών δικαιωμάτων
 Τήρηση της αρχής της αναγκαιότητας

27. Ο ρόλος του Συμβουλίου Ασφαλείας
 Αρμόδιο όργανο επέμβασης του Ο.Η.Ε
 Κάνει συστάσεις σε κράτη μέλη ή μη του Οργανισμού
 Λαμβάνει νομικώς δεσμευτικές αποφάσεις
 Προχωρεί στη λήψη κατασταλτικών και κυρωτικών μέτρων

28. Ειρηνευτικές Δυνάμεις του Ο.Η.Ε
 Ίδρυση κατόπιν συναίνεσης των διαμαχόμενων μερών
 Τήρηση ουδετερότητας
 Χρήση αμυντικής βίας του προσωπικού τους
 Απόλυτος έλεγχος του Συμβουλίου Ασφαλείας
 Θεσμός που εξελίχθηκε μέσω της πρακτικής του Ο.Η.Ε.

29. Επέμβαση του ΝΑΤΟ
 Λαμβάνει χώρα κατόπιν εξουσιοδότησης από το Συμβούλιο Ασφαλείας
και εντός του ορίου αυτής
 Υποχρέωση ενημέρωσης στο Συμβούλιο όλων των ενεργειών του και
υποχρέωση παύσης όταν εξασφαλιστούν τα αναγκαία μέτρα
 Ανάπτυξη ειρηνευτικών επιχειρήσεων αμφιβόλου νομιμότητας
 Συνεπικουρεί τον Οργανισμό για την Ασφάλεια και την Συνεργασία στην
Ευρώπη ( ΟΑΣΕ)

30. Επιμέλεια : Γκαμάγκα Αικατερίνη,
επί πτυχίω φοιτήτρια Νομικής Δ.Π.Θ.,
μέλος Ερ.Εγ.Επ. Δ.Π.Θ.
30

31. Πόλεμος στο χώρο της πρώην Γιουγκοσλαβίας (1990-1995)
•Σκοπός: δίκαιη και διαφανής διαδικασία εκδίκασης των εμπλεκομένων
με βάση τα αποδεικτικά στοιχεία.
31

32. Σρεμπρένιτσα Ιούλιος 1995
 20 άτομα έχουν κατηγορηθεί για τη γενοκτονία.
 Περισσότερα από 1000 έχουν εξεταστεί ως μάρτυρες.
 Το ΔΠΔΓ έχει εκδώσει οριστικές αποφάσεις για τους 15/20
κατηγορουμένους ,
 1 έχει πεθάνει πριν την ολοκλήρωση της διαδικασίας.
 Για 4 η διαδικασία ενώπιον του ΔΠΔΓ εκκρεμεί.
32

33. Επιβεβαιώνεται για πρώτη φορά από το ΔΠΔΓ ότι οι εγκληματικές
πράξεις που διαπράχθηκαν τον Ιούλιο του 1995 στη Στρεμπρένιτσα
ήταν γενοκτονία.
33

34. Erdemovic
Κατηγορήθηκε ως συμμέτοχος με την ιδιότητα του απλού στρατιώτη σε εκτελέσεις
άοπλων μουσουλμάνων ανδρών και αγοριών
Perišić
Ο μοναδικός που έχει απαλλαγεί από τις κατηγορίες αν και ήταν γενικός διευθυντής του
γιουγκοσλαβικού στρατού
Slobodan Milošević
Ο μοναδικός η δίκη του οποίου διεκόπη λόγω του αιφνίδιου θανάτου του
34

35. Συνολική αποτίμηση για το ΔΠΔΓ
 1ο διεθνές ποινικό δικαστήριο ύστερα από αυτά της Νυρεμβέργης και του
Τόκυο
 1ο διεθνές δικαστήριο που επικαλέστηκε τη Συνθήκη της Γενεύης
 απέδωσε ποινική ευθύνη σε πρόσωπα ανεξαρτήτως της θέσης τους
 αποκατέστησε τη δικαιοσύνη στην περιοχή για χάρη των θυμάτων
35

36. Από την άλλη έχουν υπάρξει διάφορες επικρίσεις
- Σχετικά με το αν η όλη διαδικασία έχει πάρει τη μορφή τοπικού ελέγχου στην
περιοχή.
- Παράλληλα ο πληθυσμός των περιοχών της πρώην Γιουγκοσλαβίας
αντιμετώπισε το δικαστήριο με επιφυλακτικότητα.
- Ενώ έχει γίνει λόγος για το αν και κατά πόσο τηρούνται από το δικαστήριο οι
αρχές της δίκαιης δίκης και τα ανθρώπινα δικαιώματα.
36

37. Τέλος Παρουσίασης
37