1.  Μαΐστρος , Μένεγος Θεοτοκόπουλος ,
Σγουράφος
 Μαέστρος, Δομίνικος Θεοτοκόπουλος ,
Σταύρωση 1566

2.  Διασταύρωση πολιτιστικών παραδόσεων
του Βυζαντίου και Δύσης.
 Ιδιομορφία καλλιτεχνική : εξέλιξη
παλαιολόγειας ζωγραφικής και
αφομοίωση ιταλικών στοιχείων
 Τεχνοτροπικές συνάφειες Δομίνικου και
Θεοφάνη

3.  Η κοίμηση της Θεοτόκου
 Ευαγγελιστής Λουκάς
 Η προσκύνηση των μάγων
 Το πάθος του Χριστού(1565 -1567)

4.  Παλαιολόγεια και Κρητικά στοιχεία
 Δυτικές επιρροές
( στέμμα , ημισέληνος , κηροπήγιο,
υπογραφή)
 Έργο ώριμο… χρωματικές αρμονίες.
 Στην τεχνική και τεχνοτροπία έχει
Παλαιολόγεια βάση, ενώ στις
λεπτομέρειες ιταλικής τέχνης
εκδοχές
 Δομήνικος Θεοτοκόπουλος,
ο Δείξας

5.  στάση σώματος , κατά τις Βυζαντινές
απεικονίσεις
 Ιπτάμενος , ημίγυμνος άγγελος αντιγραφή
νίκης του Μπατίστα
 Τεχνική και χάρη Παλαιολόγεια
κίνηση Ιταλική

6.  Αφομοίωση Βενετσιάνικης ζωγραφικής
 χειρισμός του φωτός ,
 ελεύθερες πινελιές ,
 πολλαπλότητα προτύπων =
αναζητήσεις του καλλιτέχνη
 Δυτικίζουσα τεχνοτροπία
 προσωπικός τόνος, χρωματική λάμψη

7.  Καλλιτέχνης με
εκπαίδευση
διαμορφωμένη
στην Κρήτη
 Ώριμος τεχνίτης
της Βυζαντινής

8.  Η ψυχή του Θεοτοκόπουλου είναι
Βυζαντινή
 Συνεχιστής της Βυζαντινής
εικονογραφίας ,ήρθε στη Βενετία
περιβεβλημένος την πανοπλία της
Βυζαντινής μαεστρίας (Μέτζιος)
 Ανάκληση βυζαντινής εικονογραφίας
( ταφή Οργκάθ // κοίμηση της Θεοτόκου )

10.  Σύνθεση καθαρή και συγκεκριμένη
 Οργανωμένη με κυρίαρχη την ανθρώπινη
μορφή
 Χωρίς ανατομική ακρίβεια

11.  Υποταγή των φυσικών νόμων του χώρου
και του φωτισμού στην εκφραστική αξία
της παραμόρφωσης
 Ανάδειξη υψηλής πνευματικότητας

12.  Αποσαρκωμένες μορφές
 Γκρι προπλασμός
 Ξάνοιγμα ρόδινο , άσπρο
 Σάρκα ανίκανη για πάθη
 Κατοικητήριο ψυχής

13.  Υπερβολή αντί της
αρμονίας των
αναλογιών
 Αφύσικη επιμήκυνση
σωμάτων
 Παραμορφώσεις

15.  Κίνηση
 Εσωτερικός δυναμισμός των μορφών

16.  Διάπλαση των φυσιογνωμιών
 Οφθαλμοί , μύτες , Δάχτυλα
 Αντιπραγματικές αναλογίες

17.  Μετωπική στάση
 Κοινωνία με θεατή

18.  Χρώματα (πορτοκαλί, μίνιο)
 Φωτεινή λάμψη
 Κρυστάλλινη υφή
 Μέθοδος εφαρμογής τους

19.  Αδιαφορία για το φυσικό κόσμο
 Έλλειψη τρίτης διάστασης (βάθος)
 Συμβατικός χώρος, (απουσία ορίζοντα, μη
συγκεκριμένος)
 απευθύνεται στην ψυχή και όχι στις
αισθήσεις

20.  Στόχος θρησκευτικός.
Η αναστάτωση, έγερση της ψυχής
 Όχι με την ασκητική αυστηρότητα αλλά
με το εσωτερικό φως

21.  Συμπυκνωτικός , λειτουργικός τρόπος
απεικόνισης
 Παύση του χρόνου
 Βίωση του γεγονότος

22.  Επανάληψη των
θεμάτων
 Έργα
εκκλησιαστικής
ανάγκης και όχι
καλλιτεχνήματα

24.  H υπογραφή του

25.  Δεν θεωρεί τη ζωγραφική Τέχνη
 Λειτούργημα εκκλησιαστικό
(Ρίζα βυζαντινής παιδείας)

26. Μάχη δύο παραδόσεων
μέσα στο δημιουργικό
κύτταρο μιας μεγαλοφυίας
(Ρώμη -Μιχαήλ Άγγελος)
 Η λατρεία της γυμνής σάρκας, το θάμβος
μπρος στο γυμνό σώμα, σκανδαλίζει το
βυζαντινοαναθρεμμένο που δεν αντέχει τη
βάναυση υλοποίηση των βιωμάτων

27.  Η Βυζαντινή τέχνη πλάθεται για τη
λατρεία του Θεού
 Να απτοποιήσει το θείο
 Να περιγράψει τον κόσμο των
υπεραισθητών
 Βλέπει ψυχές πίσω από τα σχήματα
 Θεώνει τον άνθρωπο
 Η Δυτική θέλει να αθανατίσει την
εγκόσμια ομορφιά
 Είναι υλική και ρεαλιστική
 Να παρουσιάσει τον κόσμο των αισθητών
 Βλέπει σώματα και όγκους
 Εξανθρωπίζει το Θεό

28.  Πραγματοποίησε μια σύνθεση
αγωνιώδη
 Μοναδικός
 Βυζαντινή συγκρότηση
 Αναγεννησιακή αιχμαλωσία
 Τολέδο αντιμεταρρύθμιση
 Όπου το πνεύμα υπερτερεί της σάρκας

29.  Επιστροφή στις βυζαντινές ρίζες
 Θεολογία της μεταμόρφωσης
 Τέχνη μέσα στο φως που μεταμορφώνει
 Η κατά Θεόν μεταμόρφωση του
ανθρώπινου προσώπου είναι η ρίζα του
αντιρεαλισμού όπου όλα παρουσιάζονται
μεταμορφωμένα κατά Θεόν.

30. Σκίζω τις μάσκες, ανασηκώνω τα
κρέατα, δε γίνεται, λέω, κάτι αθάνατο
υπάρχει κάτω από τα κρέατα, αυτό
ζητώ, αυτό θα ζωγραφίσω. Όλα τα
άλλα, μάσκες, ομορφιές, τα χαρίζω
στους Τιτσιάνους και Τιντορέτους, με
γειά τους, με χαρά τους

31.  Πρόμαχος της πνευματικής Ανατολής
που σηκώνει το ανάστημα στο
αντίπαλο δέος της υλικής Δύσης
 Το ακάματο πνεύμα του αναζητά μόνο
αυτό που είναι αντάξιο σε ένα πνεύμα
ζωής, την αθανασία πίσω από τη
φθορά της ύλης