1. ΢ατανιςμόσ

2. Ο ςατανιςμόσ είναι λατρευτικι πίςτθ θ οποία ζχει ωσ
επίκεντρό τθσ τον ΢ατανά, ι διάβολο, οντότθτα που
ςφμφωνα με τθν παράδοςθ των ιουδαίων και
των χριςτιανϊν είναι ο ζςχατοσ αντίπαλοσ του Θεοφ,
ενςαρκϊνοντασ τθν αρχι του απόλυτου κακοφ.
Δεν λείπουν λατρείεσ αρνθτικϊν δυνάμεων ςτο περικϊριο
και των άλλων κρθςκειϊν,όμωσ ο ςατανιςμόσ εντοπίηεται
ςτο κρθςκευτικό ορίηοντα του ιουδαιοχριςτιανιςμοφ,
επειδι αποδζχεται κατ' αρχιν το μονοκεϊςμό και τθν
αντίλθψθ τθσ Βίβλου για το διάβολο.
Οι ερευνθτζσ κρθςκειολόγοι προτείνουν τζςςερισ τφπουσ
ςατανιςμοφ: α) τον μεςαιωνικό, β) τον θρηςκευτικό γ)
τον εραςιτεχνικό δ) τον πνευματικό ι ςυμβολικό.

3. ΢ατανιςμόσ και Εκκλθςία
Ο ςατανιςμόσ και θ μαγεία ανικουν ςτα
αποκρυφιςτικά φαινόμενα. Πριν αναλφςουμε το κζμα
μασ, ασ δοφμε πρϊτα τι είναι ο αποκρυφιςμόσ:
Όταν κάνουμε λόγο για αποκρυφιςμό, εννοοφμε,
κυρίωσ τθ διδαχι για απόκρυφα πράγματα, απόκρυφεσ
μεκόδουσ, απόκρυφεσ πραγματικότθτεσ.

4. Οι οπαδοί του αποκρυφιςμοφ ιςχυρίηονται πωσ
αναφζρονται ςε ζνα άλλο κόςμο, «πνευματικό».
Μάλιςτα οι ςατανιςτζσ περιλαμβάνουν ς' αυτόν και
τον κόςμο του κακοφ. Ζτςι αςχολοφνται με τισ
«μυςτικζσ επιςτιμεσ», με τθ κεωρία και τθν πράξθ
των φαινομζνων που δεν μποροφν να ερευνθκοφν
με βάςθ τουσ νόμουσ που μασ είναι μζχρι ςιμερα
γνωςτοί, και γενικά με τα φαινόμενα που
βρίςκονται ζξω από τισ πραγματικότθτεσ που
μποροφν να κατανοιςουν οι άνκρωποι με τισ γενικά
παραδεγμζνεσ
δυνατότθτεσ.

5. Οι αποκρυφιςτζσ ιςχυρίηονται ακόμθ πωσ τα
φαινόμενα αυτά μποροφν να «μεκοδευτοφν»
με «απόκρυφεσ τεχνικζσ», δθλαδι με μεκόδουσ
που δεν είναι προςιτζσ ςτουσ ςυνθκιςμζνουσ
ανκρϊπουσ και ςτθν επιςτθμονικι ζρευνα. Ζτςι
γίνεται λόγοσ για «διεφρυνςθ τθσ ςυνείδθςθσ»
του ανκρϊπου για «αυτοεξζλιξθ», για
εναρμόνιςθ του ανκρϊπου με τθν «παγκόςμια
υπερςυνειδθτότθτα» και για τθ δθμιουργία του
«υπερανκρϊπου».

6. Βζβαια κα μποροφςε κανείσ να παρατθριςει πωσ και το
περιεχόμενο τθσ χριςτιανικισ πίςτθσ βρίςκεται ζξω από
τισ πραγματικότθτεσ που μποροφν να κατανοθκοφν με
τισ γενικά παραδεγμζνεσ δυνατότθτεσ τουσ ανκρϊπου.
Όμωσ θ χριςτιανικι πίςτθ δεν είναι αποτζλεςμα
ανκρϊπινων διαδικαςιϊν, αλλά κεία αποκάλυψθ, που
δεν εξαναγκάηεται με οποιεςδιποτε τεχνικζσ ι
μεκοδεφςεισ. είναι δϊρο του Θεοφ που απευκφνεται
ςτθν ελεφκερθ βοφλθςθ του Θεοφ που απευκφνεται
ςτθν ελεφκερθ βοφλθςθ του ανκρϊπου.

7. Μαγεία- ΢ατανιςμόσ
΢τα αποκρυφιςτικά φαινόμενα δεν μποροφμε να
αποκλείςουμε
το
ςατανικό
ςτοιχείο.
Όταν κανείσ «ανοίγεται» ςε τζτοιεσ επιδράςεισ και
απολυτοποιεί τζτοιεσ εμπειρίεσ, αυτονομείται από τον
Θεό. Αυτό επιδιϊκει και ο ΢ατανάσ, ο οποίοσ
καταλαμβάνει το «κενό» ζδαφοσ και οδθγεί τον
άνκρωπο ςε ολοκλθρωτικι πλάνθ και ςε απόλυτθ
εξάρτθςθ.
Αυτό ιςχφει ιδιαίτερα ςτισ περιπτϊςεισ που οι
πνευματιςτζσ «πιςτεφουν» πωσ επικοινωνοφν με τον
Χριςτό, με τθν Παρκζνο Μαρία, με τουσ αγίουσ ι και με
τον
ίδιο
τον
Θεό
Πατζρα.

8. Δθμιουργείται μζςα τουσ αυτόματα θ ζπαρςθ, θ
χάρθ του Θεοφ τουσ εγκαταλείπει, και θ
ςυνζχεια είναι επικίνδυνθ.
Ζχει παρατθρθκεί πωσ όποιοσ καταπιάνεται με
τα πνευματιςτικά «πειράματα», αποκτάει
ολοκλθρωτικι εξάρτθςθ από τα «πνεφματα» και
είναι μάλλον βζβαιο πωσ κα προχωριςει και ςε
«ςκλθρότερα» ψυχοναρκωτικά, όπωσ ςτθν
μαγεία και ςτον ςατανιςμό.

9. Μαγεία
΢φμφωνα με το λεξικό τθσ «Απόκρυφθσ Γνϊςθσ» του Miers
μαγεία κεωρείται «θ επιςτιμθ τθσ επικοινωνίασ και
κυριαρχίασ ανωτζρων υπερκοςμικϊν δυνάμεων κακϊσ και θ
κυριαρχία των δυνάμεων από τισ κατϊτερεσ ςφαίρεσ, μια
πρακτικι γνϊςθ των απόκρυφων μυςτθρίων τθσ φφςθσ.
Από τθν εποχι τθσ κεοςοφίασ διακρίνει κανείσ τθ λευκι από
τθ μαφρθ μαγεία. Λευκι μαγεία λογίηεται κατά τθν
αποκρυφιςτικι άποψθ θ επικοινωνία και κυριαρχία πάνω
ςε αγακζσ δυνάμεισ, που αποβλζπουν ςτο καλό. Η
ονειρομαντεία, θ νεκρομαντεία, θ αερομαντεία, θ
χειρομαντεία, οι τεχνικζσ των διαφόρων μζντιουμ, είναι
μορφζσ
λευκισ
μαγείασ.

10. Μαφρθ μαγεία λογίηεται εκείνθ που αναφζρεται
ςε κακζσ δυνάμεισ ι αποβλζπει ςτθ βλάβθ των
άλλων. Η μαφρθ μαγεία είναι γνωςτι ςτο
μεςαίωνα ςαν ςατανιςμόσ. Η ουςία είναι ότι και
ςτθν περίπτωςθ τθσ υποτικζμενθσ «λευκισ
μαγείασ»
ζχουμε
επίκλθςθ
δαιμονικϊν
δυνάμεων.
΢χετικά με τισ μάγιςςεσ και τουσ μάγουσ υπάρχουν
πολλζσ παραδόςεισ. Η κυριότερθ είναι αυτι που
οι Άγγλοι ονομάηουν «τζχνθ τθσ μάγιςςασ». Η
κίνθςθ WICCA ζχει τισ ρίηεσ τθσ ςτον ΙΘ' αιϊνα και
βαςικι πθγι το βιβλίο του Charles G. Leland με
τίτλο The Doctrine of the Witches (1899), το οποίο
περιγράφει το τελετουργικό τθσ μαγείασ.

11. Σο 1951 επετράπθ ςτθν Αγγλία επίςθμα θ
δραςτθριότθτα των μαγιςςϊν και θ κίνθςθ
ενιςχφκθκε. Τπάρχουν δυο «Ομολογίεσ»: Οι
Gardnerians (από το όνομα του Gerald B. Garden)
και οι Alexandrians (από το όνομα του Alexander
Sanders). Σο κίνθμα των WICCA επθρζαςε τθν
αμερικανικι κίνθςθ των μαγιςςϊν. ΢τθ Γερμανία
το κίνθμα των «νζων μαγιςςϊν» προβάλλεται ςαν
όψθ του γυναικείου κόςμου που ελευκερϊνεται
από τθν καταπίεςθ. Με αυτι τθν ζννοια
χρθςιμοποιείται ο όροσ ςτα φεμινιςτικά κινιματα.

12. Σα βαςικά ςφμβολα των «ιερειϊν τθσ μαγείασ» ςτθν
Αγγλία είναι ζνα νιμα, που εκφράηει τθ διδαχι πωσ
μπορεί κανείσ με τθν τζχνθ τθσ μαγείασ να δζςει όλεσ
τισ δυνάμεισ τθσ φφςθσ, ζνα ςπακί, που ςυμβολίηει
τθ δφναμθ να μπορεί κανείσ με τθ μαγεία να λφςει
όλεσ τισ δυνάμεισ τθσ φφςθσ και ζνα μπαλόνι, με το
οποίο δθλϊνεται ο τρόποσ να υποταγοφν όλεσ οι
δυνάμεισ τθσ φφςθσ.

13. Νζο-΢ατανιςμόσ
Ο ςφγχρονοσ ςατανιςμόσ ζχει τισ ρίηεσ του ςτθν αυλι των
Γάλλων βαςιλζων του ΙΗ' αιϊνα, όπου υπιρχαν κοινωνικζσ
τάξεισ που λάτρευαν τον ΢ατανά και τελοφςαν «μαφρεσ
λειτουργίεσ». Βαςικόσ ςτόχοσ ιταν θ διακωμϊδθςθ τθσ
Εκκλθςίασ και του προςϊπου του Χριςτοφ.
Ο νζο-ςατανιςμόσ δεν ζχει αυτό το ςκοπό. Αποβλζπει ςτθν
απόκτθςθ δφναμθσ. Τπάρχουν νζο-ςατανικζσ ομάδεσ που
αρνοφνται τθν φπαρξθ του ΢ατανά ςαν προςϊπου. Ο ΢ατανάσ
αντιπροςωπεφει τθν άλλθ πλευρά του ίδιου πράγματοσ. ςτθν
πλθρότθτα ανικουν και τα δφο. το «κετικό» και το
«αρνθτικό», ο Τιόσ του Θεοφ και ο Εωςφόροσ. Όμωσ μ' αυτόν
τον τρόπο ειςζρχεται κανείσ ςε χϊρουσ επικίνδυνουσ και
απειλείται με καταςτροφι.

14. Ιςτορία του νζοςατανιςμοφ
«Μεςςίασ» τθσ κίνθςθσ αυτισ είναι ο Άγγλοσ μάγοσAleister
CrowLey(1875-1947). Σο πραγματικό του όνομα ιταν Edward
Alexander. Σο 1925 ανακθρφχκθκε ςτο Weida/Thuringen από
ομάδα
Γερμανϊν
ςε
«΢ωτιρα
του
κόςμου».
Ο Crowely ζγινε το 1899 μζλοσ του ροδοςταυρικοφ τάγματοσ
Golden Dawn. Μζςω αυτοφ του τάγματοσ ιλκε ςε επαφι με τθ
νεογνωςτικι και μαγικι ςκζψθ. ΢χετίςκθκε και με άλλα
πρόςωπα, που ενδιαφζροντο για τθ μαγεία και ςτισ
τελετουργίεσ χρθςιμοποιοφςε ναρκωτικά (κοκαΐνθ, όπιο, χαςίσ).

15. Όμωσ ο δάςκαλοσ του Crowely ιταν ο Allan Benett,
που το 1900 μετανάςτευςε ςτθν Κεχλάνθ και ζγινε
βουδιςτισ μοναχόσ με το όνομα Ananda Meteya. Ο
Crowely πιγε ςτθν Κεχλάνθ και διδάχκθκε κοντά ςτο
δάςκαλο τθ γιόγκα. Μετζβθ ςτθ ςυνζχεια ςτθν Ινδία
και
το
1904
ςτο
Κάϊρο.
Ιςχυρίηεται πωσ ςτα πλαίςια τελετουργικοφ μαγείασ
εμφανίςκθκε ς' αυτόν ο Guardian Angel Aiwass και
του υπαγόρευςε μια Γραφι, που ςτουσ κφκλουσ του
νζο-ςατανιςμοφ χαρακτθρίηεται ςαν «Σο βιβλίο του
Νόμου».
Μζςω του Aiwwas ο Θεόσ Horus λζγει ςτον Crowely:

16. «Δεν ζχουμε τίποτε κοινό με εκείνουσ που αποδιϊκονται
και με τουσ ανίκανουσ. Αφιςτε τουσ να πεκάνουν ςτθ
μιηζρια τουσ. Μθ ταυτίηεςκε μ' αυτοφσ, ςυμπόνοια είναι
το πάκοσ των βαςιλζων. Πατιςτε τουσ δυςτυχείσ και τουσ
αδφνατουσ ςτο λαιμό. αυτόσ είναι ο νόμοσ των ιςχυρϊν,
αυτόσ είναι ο δικόσ μασ νόμοσ και θ χαρά του κόςμου. Ω
βαςιλζα, μθ πιςτεφεισ ςτο ψζμα πωσ πρζπει να πεκάνεισ.
Αλικεια ςου λζω, δεν προορίηεςαι να πεκάνεισ, αλλά να
ηιςεισ... Nuit! Ahdit! Ra-Joor-Khuit! ο ιλιοσ, δφναμθ και
δόξα, φωσ. αυτό αρμόηει ςτον υπθρζτθ του άςτρου και
του
όφεωσ»

17. Ο Crowely είδε τον αγγελιοφόρο του ΢ατανά με τθ
μορφι ενόσ τυραννικοφ βαςιλιά, με μάτια που ζδιναν
τθν εντφπωςθ ςαν να μποροφςε να τα καταςτρζψει
ϋόλα. Οι «αποκαλφψεισ», που καταγράφθςαν ςτο
βιβλίο του ζγιναν «κλειδί» του νζο-ςατανιςμοφ.

18. Διδαςκαλία του νζοςατανιςμοφ
΢το κζντρο του νζο-ςατανιςμοφ είναι ο άνκρωποσ και
κφρια επιδίωξθ είναι θ δφναμθ.. Ιδοφ μερικά
αποςπάςματα από «Σο βιβλίο του Νόμου»:
«Δεν υπάρχει Θεόσ εκτόσ από τον άνκρωπο:
i. Ο άνκρωποσ ζχει το δικαίωμα να ηει ςφμφωνα με το
δικό του νόμο, να ηει όπωσ κζλει, να εργάηεται όπωσ
κζλει, να παίηει όπωσ κζλει, να αναπαφεται όπωσ
κζλει, να πεκαίνει όποτε και όπωσ κζλει.
ii. Ο άνκρωποσ ζχει το δικαίωμα να τρϊγει ό,τι κζλει
να πίνει ό,τι κζλει, να κατοικεί όπου κζλει, να ταξιδεφει
ςτθν υδρόγειο όπωσ κζλει.

19. iii. Ο άνκρωποσ ζχει το δικαίωμα να ςκζπτεται ό,τι κζλει, να
λζει ό,τι κζλει, να γράφει ό,τι κζλει, να ςχεδιάηει ό,τι κζλει, να
ηωγραφίηει, να ςκαλίηει, να χαράηει, να διαμορφϊνει και να
οικοδομεί όπωσ κζλει, να ντφνεται όπωσ κζλει.
iv. Ο άνκρωποσ ζχει το δικαίωμα να αγαπά όπωσ κζλει:
«επίςθσ γεμίςτε με αγάπθ ανάλογα με τθ κζλθςι ςασ, όπωσ
κζλετε,
όποτε,
όπου
και
με
όποιον
κζλετε!».
v. Ο άνκρωποσ ζχει το δικαίωμα να φονεφςει όλουσ εκείνουσ
που ηθτοφν να του αφαιρζςουν αυτό το δικαίωμα. «Οι ςκλάβοι
πρζπει να υπθρετοφν». «Αγάπθ είναι ο νόμοσ, αγάπθ κάτω
από τθ κζλθςθ».

20. Σο «ςυμβόλαιο με το
διάβολο»
Από το 1986 ςε μεγάλεσ πόλεισ τθσ Γερμανίασ
κυκλοφορεί ζνα «΢υμβόλαιο με το Διάβολο». ΢' αυτό
περιλαμβάνονται μεταξφ άλλων και οδθγίεσ για κάκε
«δόκιμο»,όπωσ:
§ Να γράψει το κείμενο με το αίμα του και να κλείςει
το ςυμβόλαιο ενϊπιον ενόσ μάγου ςαν «εκπροςϊπου
του ΢ατανά», για να ειςζλκει ςτθν υπθρεςία του
Διαβόλου, ο οποίοσ ςαν αντάλλαγμα του υπόςχεται
κάκε τιμι, τθν ικανοποίθςθ κάκε επικυμίασ,
προπαντόσ απεριόριςτο πλοφτο και αιςκθςιακζσ
θδονζσ.

21. § Οι «δόκιμοι» δίνουν ςτον Διάβολο τον «όρκο
υποταγισ και αναλαμβάνουν τθν υποχρζωςθ να μθ
επιςτρζψουν πλζον ποτζ ςτθν χριςτιανικι πίςτθ, να
μθ τθριςουν καμμιά από τισ εντολζσ και να είναι
υποταγμζνοι μόνο ςτο ΢ατανά, να επιςκζπτονται τα
΢άββατά του όςο ςυχνά είναι δυνατό, να μθ λείπουν
από κανζνα ΢άββατο μάγιςςασ και να παρευρίςκονται
πάντοτε ςτισ μαφρεσ λειτουργίεσ». Τπόςχονται ακόμθ
να διακζςουν «όλθ τουσ τθ δφναμθ και τθ μεγαλφτερθ
φροντίδα τουσ και ιδιαίτερο ηιλο, ϊςτε να οδθγιςουν
άλλα κθλυκά και αρςενικά δθμιουργιματα ςτθν
υπθρεςία του Διαβόλου». Ακόμθ αναφζρεται:

22. «Οι δόκιμοι οφείλουν κατά τθν επόμενθ ςφςκεψθ να λάβουν το
ςατανικό βλάςφθμο βάπτιςμα. ΢' αυτό παραιτοφνται ρθτά από
τουσ νονοφσ τουσ του χριςτιανικοφ βαπτίςματοσ και τουσ
καταρϊνται, και παίρνουν από το Διάβολο νζουσ νονοφσ, οι
οποίοι πρζπει να τουσ διδάξουν ιδιαίτερα τθ μαφρθ τζχνθ.
Αποβάλλουν το μζχρι τϊρα όνομά τουσ και λαμβάνουν νζο
ςατανικό όνομα για να αναγνωρίηονται».

23. ΢το κείμενο αυτό υπάρχουν ακόμθ και τα εξισ φρικιαςτικά: «Οι
διάκονοι του ΢ατανά υπόςχονται κατά οριςμζνο χρόνο να
προςφζρουν κυςίεσ και δϊρα και ςε εορταςτικι τελετι
τουλάχιςτον μια φορά το μινα να προςφζρουν κυςία ζνα
παιδί και να πίνουν το αίμα του. Αυτό το αίμα ζχει ςαν ςκοπό
να λυκοποιιςει αυτοφσ που το ροφοφν κατά το χρόνο τθσ
πανςελινου και να χρθςιμοποιθκεί από τουσ δαίμονεσ για
τροφι...».
Η Annete Haack, κακθγιτρια κρθςκευτικϊν ςε ςχολείο του
Μονάχου, μασ πλθροφορεί πωσ το «ςυμβόλαιο» αυτό
μνθμονεφεται ςε «ςχολικζσ εργαςίεσ» από μακιτριεσ, που
είχαν για κζμα τον αποκρυφιςμό-ςατανιςμό ανάμεςα ςτουσ
νζουσ

24. Σα «ξόρκια» είναι μαγικά;
Βακειά ριηωμζνθ ςτθ ςυνείδθςθ του λαοφ είναι θ πίςτθ, ότι
το κακό αποτρζπεται με τα «ξόρκια». Σα «ξόρκια» όμωσ είναι
άςματα μαγικά που ςυνοδεφονται από μαγικζσ πράξεισ και
ζχουν τθ δφναμθ να εκδιϊκουν το κακό ι να το επιβάλλουν
όπου επικυμοφν. Σα «ξόρκια» ι «γθτζματα» είναι μαγικζσ
επωδζσ αςυνάρτθτεσ, ακατανόθτεσ, ανεμεμιγμζνεσ με
χριςτιανικζσ
ευχζσ
και
επικλιςεισ
αγίων.
Η ανκρϊπινθ ανάγκθ εφεφρε ανάλογα «ξόρκια» για όλεσ τισ
αςκζνειεσ και τισ δοκιμαςίεσ, για το μάτιαςμα, για το
ανεμοπφρωμα, για κάκε κτφπθμα, για τον ίκτερο κ.λ.π. Ακόμα
«ξόρκια» υπάρχουν για τα ηϊα και τα χωράφια, για τα νερά
και δζνδρα για κάκε τι που ζρχεται ςε επικοινωνία με τον
άνκρωπο.

25. Πολλοί πιςτεφουν ότι τα «ξόρκια» είναι το ίδιο πράγμα με
τουσ εξορκιςμοφσ τουσ οποίουσ χρθςιμοποιεί θ Εκκλθςία για
τθν εκδίωξθ του πονθροφ πνεφματοσ. Σθν πίςτθ τουσ αυτι
ςτθρίηουν ςτο γεγονόσ, ότι τα «ξόρκια» περιζχουν πολλζσ
προςευχζσ και ςταυρϊματα και αναφζρονται ςε ιερά
πρόςωπα ϋόπωσ ςτον Χριςτό, ςτθν Παναγία και ςε πολλοφσ
αγίουσ.
Σα «ξόρκια» όμωσ όχι μόνο δεν ζχουν ςχζςθ με τθν
Εκκλθςία, αλλά είναι παγίδεσ του ςατανά μζςω των οποίων
παραπλανόνται οι άνκρωποι.

26. Σα «ξόρκια» αποτελοφν αδφναμο ανκρωποκεντρικό
βλάςτθμα
τθσ
μαγείασ.
Η ανάμειξθ ιερϊν ονομάτων ςτισ δαιμονικζσ αυτζσ
τελετουργίεσ οφείλεται ςτθν επίδραςθ τθσ
ειδωλολατρίασ, ςτθν προςπάκεια παραπλανιςεωσ
των πιςτϊν, ςτο διαςυρμό τθσ Χριςτιανικισ
προςευχισ και ςτον εξευτελιςμό των ιερϊν ςυμβόλων
τθσ Εκκλθςίασ. Σο πάκθμα των εξορκιςτϊν τθσ
Εφζςου, το οποίο αναφζρουν οι Πράξεισ των
Αποςτόλων, μασ αποκαλφπτει τθν πλάνθ τθσ
χρθςιμοποιιςεωσ μαγικϊν και ιερϊν προςευχϊν.
Μερικοί από τουσ περιοδεφοντεσ Ιουδαίουσ
εξορκιςτζσ επιχείρθςαν να προφζρουν το όνομα του
Ιθςοφ επάνω ς' εκείνουσ που είχαν πονθρά πνεφματα.
Σότε το πονθρό πνεφμα τουσ αποκρίκθκε:

27. «Τον Ιηςοφ τον γνωρίζω και το Παφλο τον ξέρω. εςείσ όμωσ
ποιοι είςτε;» (Πραξ. ιθ' 15). Εν ςυνεχεία όρμηςε εναντίον τουσ
ο άνθρωποσ που είχε πονηρό πνεφμα, τουσ κατέβαλε και τουσ
κακοποίηςε, ώςτε έφυγαν γυμνοί και τραυματιςμένοι.
Είναι δυνατόν να επικαλείται κανείσ τθ χάρθ του Χριςτοφ και τθ
δφναμθ του ΢ατανά; Μπορεί να νοθκεί ςυνεργαςία Χριςτοφ
και διαβόλου, όπωσ κζλει το παρακάτω ξόρκι;
«Ζλα Χριςτζ και Παναγιά και το αερικό και κάνετε καλά τον...»
ι,
όπωσ
λζει
το
ξόρκι
του
ίκτερου:
«Πρϊτα ο Χριςτόσ και δεφτερο ο χρυςόσ».

28. Είναι φανερό, ότι τα λόγια αυτά κάκε άλλο παρά λόγια
τθσ Εκκλθςίασ είναι. Ποια ςχζςθ μπορεί να ζχει θ
δικαιοςφνθ με τθν ανομία, το φωσ με το ςκοτάδι, ο
Χριςτόσ
με
τον
Βελίαλ;
«Ποια ςχζςθ μπορεί να ζχει θ δικαιοςφνθ με τθν
ανομία; ι τι κοινό υπάρχει ανάμεςα ςτο φωσ και το
ςκοτάδι; Ποια ςυμφωνία μπορεί να γίνει ανάμεςα ςτο
Χριςτό και ςτο διάβολο; ι τι ζχει να μοιράςει ο πιςτόσ
με τον άπιςτο; Μπορεί να υπάρχουν ςτον ίδιο τόπο ο
ναόσ του Θεοφ και ο ναόσ των ειδϊλων;

29. Κάκε ξόρκι ζχει μαγικι προζλευςθ. Ακόμα κι αυτό το τόςο
ςυνθκιςμζνο και διαδεδομζνο «φτφςιμο» για τθν αποτροπι του
ματιάςματοσ ζχει μαγικι προζλευςθ. Πολλοί ςυνθκίηουν να
φτφνουν κάποιο άνκρωπο ι κάποιο αντικείμενο για να μθν το
πιάςει μάτι. «Να ςε φτφςω να μθ βαςκακείσ», είναι μια
ςυνθκιςμζνθ φράςθ που απευκφνεται ςε ανκρϊπουσ τουσ
οποίουσ καυμάηουμε για τα προςόντα και τθν ευτυχία τουσ.
Εκείνοσ όμωσ που φτφνει, αςχθμίηει τθν εικόνα του Θεοφ και
ρυπαίνει τον ίδιο τον Χριςτό του οποίου μζλοσ είναι κάκε
χριςτιανόσ. Άρα, το φτφςιμο είναι πράξθ εξευτελιςμοφ και
διαπομπεφςεωσ. Είναι πράξθ βλαςφθμίασ κατά του Χριςτοφ, του
οποίου ναόσ είναι το ςϊμα κάκε βαπτιςμζνου πιςτοφ. Ο
διάβολοσ «το ακάκαρτο πνεφμα» (Μαρκ. α' 26) όπωσ ονομάηεται
από τον Κφριο, επικυμεί τον μολιςμό του πιςτοφ. Όντασ εκείνοσ
ακάκαρτοσ επιδιϊκει να επιφζρει και ςτον άνκρωπο το μόλυςμα
τθσ ακακαρςίασ.

30. Όταν, λοιπόν, ο γοθτευτισ κάνει ό,τι κα ζκανε ο διάβολοσ, όταν
ο εξορκιςτισ λερϊνει με τον εξευτελιςτικό αυτό τρόπο τθν
εικόνα του Χριςτοφ, τότε δεν χρειάηεται να επζμβει εκείνοσ.
Μόνοσ του ο άνκρωποσ παραδίνει τον ςυνάνκρωπό του ςτθν
εξουςία του ςατανά.
Σο φτφςιμο που χρθςιμοποιείται από τθν Εκκλθςία ςτθν
ακολουκία τθσ Κατθχιςεωσ ζχει διαφορετικι ζννοια. Εδϊ
εμπτφεται ο διάβολοσ από τον ευτρεπιηόμενο προσ το άγιο
βάπτιςμα κατθχοφμενο. Ο «εμπτυςμόσ» εδϊ ςυμβολίηει τθν
αποταγι από τα ζργα του διαβόλου και τθν ςφνταξθ με τον
Χριςτό.
Σο ότι τα «ξόρκια» είναι ςατανικά, αποδεικνφεται και από τα
όργανα που χρθςιμοποιοφν. Σζτοια όργανα χρθςιμοποιεί και θ
μαγεία. Σο μαυρομάνικο μαχαίρι, θ κόκκινθ κλωςτι, θ
πεντάλφα, το κόκκινο πανί κ.ά., αποδεικνφουν τθ μαγικι τουσ
προζλευςθ.

31. Είναι δυνατόν βζβαια με τα «ξόρκια» να ζχουμε
αναςτολι τθσ δαιμονικισ επιρειασ. Αυτι όμωσ είναι
προςωρινι και διαρκεί τόςο χρόνο όςοσ χρειάηεται για
να κερδθκεί θ εμπιςτοςφνθ του ανκρϊπου ςτα μαγικά
τεχνάςματα. Αυτό διαπιςτϊνουμε ςτουσ ανκρϊπουσ
που ζχουν προςκολλθκεί και εξαρτθκεί από τισ μαγικζσ
αυτζσ πράξεισ. Προτιμοφν να τρζξουν ςε μια
«εξορκίςτρια», παρά να καταφφγουν ςτθν ιαματικι
χάρθ των ευχϊν και Μυςτθρίων τθσ Εκκλθςίασ. Ζχουν
περιςςότερθ εμπιςτοςφνθ ςτα ξόρκια παρά ςτθ Χάρθ
του
Θεοφ.
Είναι δυνατόν όμωσ οι δαίμονεσ να ζχουν αγνι και
γνιςια αγάπθ προσ τον άνκρωπο; Εκείνοι που
επιβουλεφονται τθν ψυχι μασ είναι δυνατόν να
λυποφνται το ςϊμα μασ; Εκείνοι που επιδιϊκουν τον
κάνατο τθσ ψυχισ, είναι δυνατόν να φροντίηουν τθν
υγεία του ςϊματοσ;

32. «Θεραπεφουν το ςϊμα οι δαίμονεσ;», ρωτά ο άγιοσ
Ιωάννθσ ο Χρυςόςτομοσ και ςυνεχίηει: «Γζλωσ ταφτα και
μφκοι. Επιβουλεφειν και καταβλάπτειν, ου κεραπεφειν
ίςαςιν οι δαίμονεσ». Πρόςκαιρα ςταματοφν το κακό,
που εκείνοι μασ προξζνθςαν, για να πιςτεφςουμε ς'
αυτοφσ.
Ο άγιοσ Νικόδθμοσ ο Αγιορείτθσ ςε μια ομιλία του με
τίτλο: «ότι οι Χριςτιανοί δεν πρζπει να μεταχειρίηονται
κανζνα είδοσ μαγείασ» γράφει:

33. «Μθ απατάςαι, λοιπόν, Χριςτιανζ, αλλά μάκε ότι οφτε ο
λφκοσ γίνεται πρόβατο ποτζ, ςφμφωνα με τθν παροιμία,
οφτε ο διάβολοσ ιατρόσ. ευκολότερα μπορεί να παράγει
ψυχρότθτα θ φωτιά και να κερμαίνει το χιόνι, παρά να
ιατρεφει ςτθν πραγματικότθτα ο διάβολοσ. διότι αυτόσ και
να κελιςει να ςε ιατρεφςει δεν μπορεί γιατί είναι πολφ
αδφνατοσ και αν ακόμθ, ασ υποκζςουμε, πωσ μποροφςε να
το κάνει, δεν κα το ζκανε γιατί θ υγεία ςτον άνκρωπο είναι
κάτι καλό και ο διάβολοσ μιςεί το καλό. Για το λόγο αυτό
ονομάηεται και μιςόκαλοσ

34. Πϊσ κα φυλαχτοφμε
από τισ μαγικζσ επιρειεσ
Τπάρχουν, λοιπόν, και ςτθ ςθμερινι εποχι υπθρζτεσ του
διαβόλου που με τθ δφναμι του ηθτοφν να βλάψουν τουσ
ανκρϊπουσ. Τπάρχουν μάγοι και μάγιςςεσ που δζνουν τουσ
αφελείσ ςτα δίκτυα τθσ μαγείασ, από τα οποία δφςκολα μπορεί
να φφγει κανείσ. Πωσ, λοιπόν, εμείσ κα φυλαχτοφμε από τουσ
πανοφργουσ επίβουλουσ τθσ ψυχισ μασ; Σι πρζπει να κάνουμε
για να μείνουμε μακριά από τισ δαιμονικζσ τελετουργίεσ, οι
οποίεσ τελευταία ζχουν προςλάβει διαςτάςεισ πνευματικισ
επιδθμίασ;

35. Ο πόλεμοσ του διαβόλου εναντίον κάκε πιςτοφ είναι
δεδομζνοσ. Μιςεί τθν εικόνα του Θεοφ και ηθτεί να τθν
αχρειϊςει. Πειράηει, προτρζπει και ελκφει προσ τθν αμαρτία
κάκε άνκρωπο. Δεν ζχει όμωσ τθ δφναμθ να μασ αναγκάςει
ςτθ διάπραξθ του κακοφ, εάν κι εμείσ δεν ςυγκατατεκοφμε.
«Πονθρόσ ο διάβολοσ ομολογϊ κι εγϊ», λζει ο άγιοσ Ιωάννθσ
ο Χρυςόςτομοσ και ςυνεχίηει «αλλ' εαυτϊ πονθρόσ, ουχ θμίν
εάν νιφωμεν». Εάν αγρυπνοφμε, εάν προςζχουμε, εάν
γρθγοροφμε δεν βλαπτόμεκα, γιατί « αυτόσ που ενεργεί
μζςα ςασ είναι ιςχυρότεροσ από αυτόν που κυριαρχεί μζςα
ςτον κόςμο» (Α' Ιωαν. δ' 4). Φοβάται και τρζμει το όνομα
του Χριςτοφ. Εκείνοσ καταςτρζφει τα ζργα του (Α' Ιωαν. γ' 8)
και ενιςχφει με τθν Θεία Χάρθ τουσ πιςτοφσ. Όπωσ οι
Απόςτολοι με τθ δφναμθ του ονόματοσ του Ιθςοφ Χριςτοφ
υπζταςςαν τα δαιμόνια, ζτςι κι εμείσ με τθν επίκλθςθ του
παναγίου ονόματόσ Σου μποροφμε να μείνουμε αβλαβείσ
από κάκε επιβουλι τουσ.

36. ΢τθ γλϊςςα όμωσ τθσ Εκκλθςίασ «επικαλοφμαι το όνομα του
Χριςτοφ» δεν ςθμαίνει μόνο ότι «καλϊ ςε βοικεια τον
Χριςτό», αλλά ηω ςφμφωνα με το κζλθμά Σου, εφαρμόηω τισ
εντολζσ Σου, βιϊνω το Ευαγγζλιό Σου. Με αυτό το πνεφμα
γράφει ο Ωριγζνθσ: «Οι βιοφντεσ κατά το Ευαγγζλιον αυτοφ
ταισ προςταχκείςαισ τε ευχαίσ ςυνεχζςτερον και δεόντωσ
νυκτόσ και θμζρασ χρϊμενοι οφτε μαγεία οφτε δαιμονίοισ
ειςίν αλωτοί». Όςοι ηουν «εν Χριςτϊ» ηωι μοιάηουν με
αμετακίνθτο βουνό που δεν ςαλεφεται από τισ προςβολζσ του
Βελίαρ.

37. Ο αναγεννθμζνοσ «εν Χριςτϊ» άνκρωποσ που ηει μζςα ςτθν
Εκκλθςία με αγάπθ, με δικαιοςφνθ, με ειρινθ, με
μακροκυμία, με εγκράτεια, με υπομονι, με πίςτθ, με
ελπίδα, με νθςτεία, γίνεται ναόσ του Αγίου Πνεφματοσ και
λυτρϊνεται από κάκε διαβολικι μεκοδεία που ενεργείται με
λόγια, με ςκζψεισ ι με πράξεισ. Είναι ντυμζνοσ με τθν
πανοπλία του Θεοφ, θ οποία τον κακιςτά αιττθτο (Εφεσ. ςτ'
11). Με τθν πίςτθ, λοιπόν, αυτι, ότι δθλαδι ζχουμε τθ
δφναμθ του Ιθςοφ Χριςτοφ, ο οποίοσ «ςφντομα κα ςυντρίψει
το ςατανά και κα τον υποτάξει ς' εςάσ» (Ρωμ. ιςτ' 20) δεν
φοβόμαςτε, ό,τι και να μασ κάνουν οι εχκροί μασ. Σα μαγικά
τουσ τεχνάςματα αποδεικνφονται ανίςχυρα και γελοία.

38. Άλλο δραςτικό όπλο κατά τθσ μαγείασ προςφζρει θ
Εκκλθςία μασ τον Σίμιο και ηωοποιό ΢ταυρό. «Χριςαςκε,
τθ ςφραγίδι του ςταυροφ και όψεςκε τουσ εχκροφσ
εκλιμπάνοντασ δίκθν καπνοφ» (Ρ.G. 79,429) γράφει ςτθν
98θ επιςτολι του ο όςιοσ Νείλοσ. Με τθν κζα και μόνο
του ΢ταυροφ εκμθδενίηεται θ δφναμθ του διαβόλου.
«Φρίττει γαρ και τρζμει μθ φζρων κακοράν αυτοφ τθν
δφναμιν» (΢τιχθρό αναςτάςιμο αίνων πλαγ.δ'), Όπου
ςθμειϊνεται το ςθμείο τοφτο, «αςκενεί μεν μαγεία, ουκ
ενεργεί δε φαρμακεία» (ΒΕΠ, 33,49). Με τον ΢ταυρό
καταπατοφμε τισ παγίδεσ του εχκροφ και αποπζμπουμε
τα πονθρά πνεφματα. Γι' αυτό ςυμβουλεφει ο άγιοσ
Νικόδθμοσ ο Αγιορείτθσ:

39. «Για να φυλάγεςτε από τα μαγικά και από τθν ενζργεια των
δαιμόνων και μάγων, να ζχετε όλοι μικροί και μεγάλοι,
άνδρεσ και γυναίκεσ, τίμιο ΢ταυρό, κρεμαςμζνο ςτο λαιμό
ςασ. Πολφ φοβάται ο διάβολοσ και οι δαίμονεσ τον τφπο του
τιμίου ΢ταυροφ και φεφγουν από εκεί που τον βλζπουν, όπωσ
και οι ίδιοι οι δαίμονεσ το ομολόγθςαν. Όταν αυτοί (δθλ. οι
δαίμονεσ) ρωτικθκαν κάποτε από τον άγιο Ιωάννθ τον
Βοςτρινό ο οποίοσ είχε εξουςία κατά των ακακάρτων
πνευμάτων, ποια πράγματα των Χριςτιανϊν φοβοφνται
περιςςότερο; Απάντθςαν, ότι φοβοφνται τρία πράγματα: τον
΢ταυρό, που φοράνε οι Χριςτιανοί ςτον λαιμό τουσ, το άγιο
Βάπτιςμα και τθν Θεία Κοινωνία»

40. Επίςθσ ιςχυρό όπλο κατά του διαβόλου είναι το άγιο
Ευαγγζλιο. ΢ε ςπίτι που υπάρχει και διαβάηεται το
Ιερό Ευαγγζλιο δεν πλθςιάηουν δαίμονεσ. Σο
Ευαγγζλιο είναι ο ίδιοσ ο Χριςτόσ, θ διδαςκαλία του
Χριςτοφ και ολόκλθρθ θ ηωι του, γι' αυτό κατακαίει
τον ςατανά. Δεν αρκεί όμωσ να φζρουμε μόνο
επάνω μασ το τετραβάγγελο για τθν αποτροπι των
δαιμονικϊν ενεργειϊν. Χρειάηεται και θ ψυχι μασ να
φζρει μζςα τθσ τα νοιματά του, για να μζνει άτρωτθ
από τισ επικζςεισ του πονθροφ.

41. Εκείνο, όμωσ, το οποίο απζναντι ςτον διάβολο μασ κάνει
λιοντάρια είναι το μυςτιριο τθσ Θείασ Ευχαριςτίασ. «Ωσ
λζοντεσ τοίνυν πυρ πνζοντεσ , οφτωσ από τθσ τραπζηθσ
αναχωροφμεν εκείνθσ φοβεροί τω διαβόλω γινόμενοι» (Ρ.G.
59,260). Με τθ μετάλθψθ του τιμίου ΢ϊματοσ και του ηωοποιοφ
Αίματοσ του Κυρίου μασ γινόμαςτε φοβεροί και απρόςβλθτοι
ςτο διάβολο. Αποκτοφμε τθ δφναμθ του Χριςτοφ.
Αποκακιςτοφμε ςτθν φπαρξι μασ τα γνιςια χαρακτθριςτικά τθσ
εικόνασ του Θεοφ. Κακαρίηουμε τθν ψυχι και το ςϊμα μασ από
κάκε αμαρτία, όταν προθγουμζνωσ μετανοιςουμε και
εξομολογθκοφμε
ειλικρινά
ςε
ιερζα-πνευματικό.
Είναι, λοιπόν, δυνατόν ποτζ τον χριςτιανό που επικαλείται ςτθν
πάλθ κατά των δαιμόνων το όνομα του Χριςτοφ, που ηει μζςα
ςτθν μετάνοια, μζςα ςτθν Εκκλθςία, που ταπεινά και ςυνειδθτά
ςυμμετζχει ςτο μυςτιριο τθσ Θείασ Κοινωνίασ, που μελετά και
εφαρμόηει το άγιο ευαγγζλιο, να επθρεάηουν οι μαγικζσ
δυνάμεισ;

42. Πθγζσ
•http://el.wikipedia.org/wiki
•http://www.egolpion.net/satanismos
-ekklhsia.el.aspx#ixzz2p9vLMfmH