2. Τι είναι ο Παγανισμός
• Ο Παγανισμός είναι μια θρησκεία η οποία
λανθασμένα έχει ταυτιστεί με τον Σατανισμό.
Κάθε άλλο παρά σατανική είναι και το πώς
σχετίστηκε με τον Σατανά, τον οποίο δεν
αναγνωρίζει άλλωστε, δεν το γνωρίζω.
Η λέξη «παγανισμός» προέρχεται από την
λατινική λέξη «paganus» που σημαίνει
«άνθρωπος της υπαίθρου». Στην αρχαία Ρώμη,
χρησιμοποιούσαν αυτήν την λέξη για όσους
ζούσαν έξω από την Ρώμη, στην επαρχία, και
αργότερα,
όταν
άρχισε
να
ανθίζει
ο
Χριστιανισμός, την χρησιμοποιούσαν για αυτούς
που εξακολουθούσαν να πιστεύουν στους
αρχαίους
Θεούς.
3. ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ ΤΩΝ
ΠΑΓΑΝΙΣΤΙΚΩΝ ΘΡΗΣΚΕΙΩΝ
Τα
χαρακτηριστικά
των
Παγανιστικών
- Δεν υπάρχουν ναοί, αλλά ναός είναι η ίδια η Φύση.
•
•
•
•
•
θρησκειών
είναι
ότι:
- Δεν υπάρχει συγκεκριμένο δόγμα, πέραν της αντίληψης ότι το Θείο δεν είναι κάτι
ξέχωρο από εμάς, αλλά είμαστε κομμάτι Του και είναι κομμάτι μας, και αυτό δεν
ισχύει μονάχα για τους ανθρώπους, αλλά για τα πάντα, είτε έμψυχα είτε άψυχα,
επομένως τα πάντα είναι ιερά και άξια σεβασμού.
- Χωρίς να υπάρχει δόγμα, είναι λογικό να μην υπάρχει και προσηλυτισμός. Οι
Παγανιστές όχι μόνο δεν θα προσηλυτίσουν ποτέ κανένα, αλλά απεχθάνονται και
όσους το κάνουν. Η φύση της θρησκείας είναι τέτοια που αγκαλιάζει όλες τις
θεοφιλοσοφίες σαν εξίσου σεβαστές.
- Δεν υπάρχουν πνευματικοί ηγέτες. Η επαφή του πιστού με το Θείο και η
καθοδήγησή του από Αυτό είναι άμεση χωρίς «μεσολαβητές».
- Όποιες κι αν είναι οι Θεϊκές μορφές που αντιλαμβάνεται ο καθένας, έχουν τον κοινό
παράγοντα ότι δεν μπορούν να χαρακτηριστούν ούτε καλόβουλες ούτε κακόβουλες.
Ο Παγανισμός αντιλαμβάνεται το κακό και το καλό σαν τις 2 πλευρές του ιδίου
«νομίσματος» που χαρακτηρίζει τα πάντα. Δεν υπάρχει δηλαδή απόλυτο κακό όπως
δεν υπάρχει απόλυτο καλό, και γι αυτό το λόγο οι Θεότητες, οι εκφράσεις δηλαδή του
Θείου, δεν μπορούν να διαχωριστούν σε καλόβουλες και κακόβουλες, αλλά στην
ένωση και των δύο.
-
Αποσκοπούν
στην
απόλυτη
εναρμόνιση
με
την
φύση.
4.
5. Πανθεϊσμός και Πολυθεϊσμός
•
Ο Παγανισμός χωρίζεται σε 2 άλλες μεγάλες κατηγορίες, τον Πανθεϊσμό και τον
Πολυθεϊσμό. Δεν είναι εύκολο να τραβήξουμε μια σαφή γραμμή διαχωρίζοντας τα
πιστεύω του Πανθεϊσμού από αυτά του Πολυθεϊσμού και μερικές Παγανιστικές
θρησκείες εμπλέκουν και τα δύο, κάνοντας τον διαχωρισμό ακόμα πιο δύσκολο.
Προσπαθώντας πάντως να τα διαχωρίσουμε, θα μπορούσαμε να πούμε ότι η βασική
διαφορά είναι για τον μεν Πανθεϊσμό η έκφραση του Θείου μέσα από τα πάντα, με
απόλυτη απουσία Θεοτήτων, για τον δε Πολυθεϊσμό η έκφραση του Θείου αφ’ ενός
μέσα από τα πάντα αλλά και αφ’ ετέρου με Θεότητες.
Ποιο συγκεκριμένα :
Ο Πανθεϊσμός προέρχεται από τις λέξεις «παν» και «Θεός». Και τα δύο μαζί εννοούν
ότι «τα πάντα είναι Θεός». Ο Πανθεϊσμός χαρακτηρίζεται από την τέλεια απουσία
δόγματος και η αναφορά στο Θείο γίνεται ως το Όλον, το Ένα, το Αθάνατο, το
Υπάρχον, ή απλά Φύση. Αυτό το Ένα δεν έχει όνομα (μερικές μάλιστα Πανθεϊστικές
θρησκείες το αναφέρουν ως «το Ανώνυμο με τα χίλια ονόματα»), γένος, ανθρώπινα
χαρακτηριστικά, μορφή και γενικά δεν μπορεί να κατανοηθεί με το Πνεύμα παρά μόνο
με την Ψυχή. Είναι αυτό που κινεί τα πάντα και που κινείται από αυτά, αυτό που
βρίσκεται μέσα αλλά και γύρω από τα πάντα, αυτό που δημιούργησε τα πάντα και
δημιουργήθηκε από αυτά, που επηρεάζει και επηρεάζεται από τα πάντα.
Δύσκολη έννοια για να τη συλλάβει ο ανθρώπινος νους, γι’ αυτό και έρχεται ο
Πολυθεϊσμός να τη απλοποιήσει λίγο ώστε να γίνει πιο κατανοητή, αλλά και για να
ικανοποιήσει την ανθρώπινη ανάγκη της προσευχής:
Ο Πολυθεϊσμός έχει κάποιο δογματικό προσανατολισμό οποίος όμως είναι πολύ
γενικός και καθόλου ειδικός. Οι Πολυθεϊστές πιστεύουν σε περισσότερες από 1
Θεότητες, οι οποίες όμως δεν είναι τίποτε άλλο παρά διαιρέσεις του Θείου. Δηλαδή,
όλες μαζί και μαζί με όλα τα έμψυχα και άψυχα, δημιουργούν το Ένα, το Όλον, το
Αθάνατο, το Υπάρχον.
6. ΒΑΣΙΚΕΣ ΜΟΡΦΕΣ ΤΟΥ
ΠΑΓΑΝΙΣΜΟΥ
•
•
•
•
•
•
•
Βασικές μορφές του Παγανισμού είναι :
α) ο Ανιμισμός (κοσμοθεωρία, που σύμφωνα με την οποία ότι μας περιβάλλει έχει
ψυχή).
β) ο Πολυθεϊσμός (η πίστη στην ύπαρξη πολλών θεών και η προσωποποίηση των
φυσικών δυνάμεων και ιδανικών προτύπων).
γ) ο Πανθεϊσμός (ο αιώνιος κόσμος που ταυτίζεται με το θεό, είναι η μοναδική
πραγματικότητα).
δ) ο Σαμανισμός (το ταξίδι της Ψυχής και του Πνεύματος στη προσπάθεια ένωσης
του Ανθρώπου με το Υπερφυσικό) και τέλος
ε) ο Νεοπαγανισμός (οι σύγχρονες νεοπαγανιστικές και φυσιολατρικές ομάδες).
Μεταξύ των θεών όχι μόνο δεν κυριαρχούσε σεβασμός, όπως θα ταίριαζε σε θείες
οντότητες, αλλά αντιθέτως υπήρχε μίσος, αντιζηλία, τάση κυριαρχίας πόλεμοι,
δολοφονίες, απάτες, δόλοι και ό,τι άλλο μπορεί να φανταστεί κανείς. Ο Ηρόδοτος
χαρακτήρισε το θείον της αρχαιοελλη-νικής θρησκείας «φθονερόν καί ταραχώδες»
(Ιστορ. Ι. 32, ΙΙΙ. 40, 2)! Οι άνθρωποι ζούσαν συνεχώς κάτω από το φόβο μιας
αναίτιας και παράλογης θεϊκής εκδίκησης. Στα έργα του Ομήρου για παράδειγμα
βλέπουμε οι ψευτοθεοί να παίρνουν συχνά το μέρος τον αδίκων. Η Αφροδίτη
προστάτευε τον Πάρη, τον άρπαγα της συζύγου του Μενελάου. Ο… φιλάνθρωπος
Ποσειδώνας επίσης εξαιτίας του παραμικρού του θυμού, προκαλούσε τρικυμίες και
έπνιγε τους θαλασσινούς. Ταλαιπώρησε, χωρίς έλεος και μέχρι τελικής εξοντώσεως
τον θρυλικό Οδυσσέα! Τα έργα του Ομήρου είναι γεμάτα από τέτοιες αποκρουστικές
διηγήσεις.
8. ΤΙ ΕΙΝΑΙ Ο ΠΑΓΑΝΙΣΤΗΣ
Το "Παγανιστής" είναι ο όρος που χρησιμοποιούν οι Χριστιανοί για
ν'αναφερθούν σε όσους δεν πιστεύουν στον Θεό της Βίβλου.Οι μετά Χριστόν
Εβραίοι, καθώς και όλοι οι Μουσουλμάνοι, δεν είναι Παγανιστές αλλά
άπιστοι, σύμφωνα με τους Χριστιανούς. Οι προ Χριστού Εβραίου δεν είναι
πραγματικά παγανιστές αλλά ούτε και άπιστοι. Είναι όμως μάλλον
περισσότερο παγανιστές από άπιστοι.Οι άπιστοι προορίζονται να πάνε στην
κόλαση. Οι καλοί παγανιστές όπως ο Σωκράτης, και οι καλοί Εβραίοι όπως ο
Μωυσής, δεν μπορούν να πάνε στον Παράδεισο αλλά δεν μπορούν να πάνε
ούτε και στην Κόλαση. Σε κάποια στιγμή στην Χριστιανική μυθολογία
επινοήθηκε ένα μέρος, μια κατοικία για τις ψυχές των καλών αυτών ψυχών
που δεν έχουν βαπτισθεί ή δεχθεί τον Χριστό. Αυτή η κατοικία όμως
αποκυρήχθηκε από την Εκκλησία οπότε και δεν υπάρχει πλέον.
Η λέξη Παγανιστής προέρχεται από την Λατινική λέξη για τον κάτοικο μιας
χώρας. Οι παγανιστές ήταν οι Έλληνες και Ρωμαίοι πολυθεϊστές που
ακολουθούσαν τις θρησκείες του Μίθρα, της Αφροδίτης, του Απόλλωνα, της
Δήμητρα κλπ. Σήμερα όμως, οι Χριστιανοί γενικά χρησιμοποιούν τον όρο για
αυτούς που είτε δεν πιστεύουν σε καμία θρησκεία ή πιστεύουν στις New Age
φυσικές θρησκείες ή σε αντιχριστιανικές αιρέσεις.
10. Τι είναι ο Νεοπαγανισμός
Ο Νεοπαγανισμός είναι μία ετερογενής ομάδα θρησκειών, η οποία διεκδικεί
την αναγέννηση του κυρίως ευρωπαϊκού παγανισμού. Αποκαλείται
Νεοπαγανισμός από τους ακαδημαϊκούς και πολλούς οπαδούς για να γίνει
διαχωρισμός από τις προγενέστερες μορφές του Παγανισμού, από τον
οποίο
και
διαφέρει
σε
πολλούς
σημαντικούς
τομείς.
Είναι μία αναβίωση, μία «ανακατασκευή» αρχαίων θρησκειών που
σχετίζονται με τη Φύση και έχουν τις ρίζες τους σε αυτόχθονες παραδόσεις
προσαρμοσμένων στον μοντέρνο κόσμο. Είναι μια θρησκεία εκ φύσεως
ανεπιτήδευτη, που βλέπει τον ανθρωπισμό ως λειτουργικό όργανο μέσα
στον ευρύτερο οργανισμό ζωής. Οι νεοπαγανιστές ζητούν όχι να
κατακτήσουν τη φύση αλλά να εναρμονιστούν και να ολοκληρωθούν με
αυτή. Πιστεύουν ότι όλες οι μορφές ζωής εξαρτώνται μεταξύ τους και
αλληλεπιδρούν.
Υποστηρίζουν
την
ισότητα
των
δύο
φύλων.
Είναι ένα ισχυρό πνευματικό κίνημα το οποίο εκτυλίσσεται με γοργούς
ρυθμούς, τιμά τη Μητέρα Γη και χρησιμοποιεί συχνά τη λευκή κυρίως
μαγεία.
12. ΝΕΟΠΑΓΑΝΙΣΜΟΣ
Ο όρος Νεοπαγανισμός (ή Νεο-Παγανισμός,
σύγχρονος παγανισμός) χρησιμοποιείται για να
περιγράψει έναν μεγάλο αριθμό νέων θρησκευτικών
κινημάτων, που βασίζονται κυρίως στα διάφορα
παγανιστικά
δόγματα,
που
προϋπήρχαν
του
Χριστιανισμού
στην
Ευρώπη.Τα
Νεοπαγανιστικά
κινήματα είναι ποικίλα και διαφορετικά, και μπορεί να
συνδέονται με τον πολυθεϊσμό, τον ανιμισμό, τον
πανθεϊσμό κ.α. Αν και πολλά Νεοπαγανιστικά δόγματα
προσπαθούν να αναβιώσουν τις παλιές τελετές αρχαίων
παγανιστικών θρησκειών, άλλα έχουν αναπτύξει νέες και
σύγχρονες μεθόδους λατρείας.
