1. ΑΓΝΩΣΤΟΙ ΑΓΙΟΙ
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΕΙΝΑΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΠΟΥ
ΑΓΑΠΗΣΑΝ ΤΟ ΘΕΟ ΠΟΛΥ ΒΑΘΙΑ.
ΜΑΡΤΥΡΙΣΑΝΕ ΓΙΑ
ΤΟ ΘΕΟ, ΑΚΟΜΑ ΚΙ ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΣΕ ΜΙΚΡΗ
ΗΛΙΚΙΑ. ΕΓΩ ΘΑ ΣΑΣ ΔΕΙΞΩ ΑΓΙΟΥΣ
ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΓΝΩΣΤΟΙ.
2. ΑΓΙΟΣ ΕΥΦΡΟΣΥΝΟΣ
Ο Άγιος Ευφρόσυνος υπήρξε αγράμματος, αλλά αληθινά ευσεβής και πιστός.
Έκανε οικονομίες με στερήσεις του εαυτού του, μόνο και μόνο για να κάνει
ελεημοσύνες. Το επάγγελμα του, επέτρεπε να τρώει πρώτος τα καλύτερα φαγητά.
Αυτός όμως, δεν θέλησε να το μεταχειριστεί ποτέ. Έτρωγε με μεγάλη ευχαρίστηση
τα χόρτα και τις ελιές του, τη στιγμή που έβραζαν ή έψηναν μπροστά του τα
ορεκτικότερα κρέατα και τα προκλητικότερα ψάρια. Κατόπιν ο Ευφρόσυνος πήγε
σε μοναστήρι, όπου και εκεί εξασκούσε το έργο του μαγείρου. Αλλά αυτός,
αντίθετα από ότι στα κοσμικά ξενοδοχεία, στο μοναστήρι έφτιαχνε μετριότατο
φαγητό. Σε μερικούς που τον ειρωνεύονταν γι' αυτή του την κατάσταση, ο
Ευφρόσυνος με πραότητα απαντούσε: «Η καλή μαγειρική δεν είναι τόσο καλός
βοηθός για την βασιλεία των ουρανών. Την πολλή ευφροσύνη που ζητούν τα
σώματα, θα τη χάσουν κατ' ανάγκην οι ψυχές. Και εγώ δεν έχω εδώ προορισμό
να σας κολάσω». Τελικά ο Ευφρόσυνος, πέθανε σ' ένα ερημικό ησυχαστήριο. Και
η Εκκλησία, που ξέρει ότι στην αιώνια ζωή δεν έχει κανένα ανώτερο δικαίωμα
από έναν μάγειρα ένας βασιλιάς ή φιλόσοφος, ανέγραψε μεταξύ των αγίων της
τον μάγειρο Ευφρόσυνο, επειδή ήξερε και να πιστεύει και να ζει κατά το θέλημα
του Θεού.
3. ΑΓΙΟΣ ΑΧΜΕΤ
• Αυτός έχοντας μια Ρωσσίδα σκλάβα είχε σχέσεις μαζί της, την άφηνε
όμως να πηγαίνει στην Εκκλησία των Χριστιανών στις επίσημες
μέρες∙ επειδή όμως, όταν εκείνη επέστρεφε από την Εκκλησία, αυτός
αισθανόταν μια άρρητη ευωδιά να βγαίνει από το στόμα της, την
ρώτησε τι τρώει και μυρίζει έτσι∙ εκείνη του είπε ότι τρώει αντίδωρο
και πίνει αγιασμό. Αφού τα άκουσε αυτά, προσκαλεί έναν εφημέριο
της Μεγάλης Εκκλησίας και του λέει να ετοιμάσει μέρος να πάει αυτός,
όταν λειτουργούσε ο Πατριάρχης ∙ και αφού έγινε αυτό, έβλεπε - ώ του
θαύματος! - όταν ευλογούσε ο Πατριάρχης τον λαό και έβγαιναν από
το κριτήριο και από τα δάκτυλά του ακτίνες, και έπεφταν πάνω στα
κεφάλια όλων των Χριστιανών, όχι όμως στο δικό του. Μόλις είδε αυτό
το θαυμαστό, φωνάζει τον ιερέα και βαπτίζεται Χριστιανός, και ήταν
κρυφά Χριστιανός για αρκετό καιρό∙ όταν όμως σε μία συγκέντρωση
συζητούσαν οι ευγενείς ποιος άραγε να έχει τη μεγαλύτερη δύναμη,
και ρώτησαν και αυτόν, αυτός φώναξε όσο μπορούσε∙ την πιο μεγάλη
δύναμη από όλα έχει η πίστη των Χριστιανών∙ και ομολόγησε τον
εαυτό του Χριστιανό, και αφού κήρυξε με θάρρος όλο το Μυστήριο της
ενσάρκου ομολογίας του Χριστού, δέχτηκε το μακάριο τέλος του
Μαρτυρίου.
4. ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΕΞ
ΙΧΘΥΟΣ
Αυτός ο γενναίος μάρτυρας του Χριστού Νικόλαος καταγόταν από ένα
ασήμαντο χωριό, που ονομάζεται Ψάρι και βρίσκεται στα σύνορα του
νομού Κορινθίας. Οι γονείς του ονομαζόταν Ιωάννης και Καλή και ήταν
και οι δύο θεοσεβείς. Δώδεκα χρονών και ορφανός έφυγε από το χωριό
του και ήρθε στη Σηλυβρία, η οποία απέχει μια μέρα δρόμο από την
Κωνσταντινούπολη. Τον έφεραν λοιπόν στην Κωνσταντινούπολη και
αφού στάθηκε μπροστά στο βήμα του επάρχου, χωρίς καθόλου να
φοβηθεί, ομολόγησε την χριστιανική πίστη του και έλεγξε ως ψευδή την
θρησκεία των μωαμεθανών. Ο έπαρχος διέταξε να τον ραβδίσουν πολλές
φορές και μάτωσαν τα νύχια των ποδιών του. Κατόπιν, τον έριξαν στη
φυλακή, όπου έμεινε τέσσερις μέρες.
Όταν τον έβγαλαν, άρχισε ο έπαρχος να του τάζει μεγάλες τιμές και
αξιώματα για να τον πείσει να αρνηθεί την πίστη του. Ο άγιος Νικόλαος
όμως, έμεινε περισσότερο σταθερός και με κανένα τρόπο δεν υπέκυπτε,
αντίθετα μάλιστα αποκαλούσε τον ψευδοπροφήτη τους τον Μωάμεθ, γιο
του διαβόλου. Για αυτό και τον έδεσαν με αλυσίδες από τον τράχηλο,
τον έντυσαν με ψάθα και τον έσυραν οι δήμιοι στην πόλη. Επειδή αυτό
όμως όχι μόνο δεν τον έκαμψε, αλλά τον δυνάμωσε ακόμα περισσότερο,
με διαταγή του επάρχου άναψαν φωτιά στο ιπποδρόμιο και δεν έβαλαν
τον άγιο ολόκληρο επάνω, αλλά έκαιγαν λίγο λίγο τις σάρκες του, για να
είναι οι πόνοι αφόρητοι και η τιμωρία σκληρότερη.
Αφού ο άγιος βασανίστηκε έτσι για πολλή ώρα και δεν μπορούσε πλέον
να στέκεται όρθιος, έγειρε το κεφάλι του στα δεξιά και ο δήμιος
τεντώνοντας την αλυσίδα (διότι ήταν ακόμη γύρω από τον τράχηλο του
μάρτυρα) έκοψε με το ξίφος το κεφάλι του στις 14 Φεβρουαρίου 1554. Το
τίμιο σώμα του κάηκε από τη φλόγα και μόνο η κάρα του αγοράστηκε
από κάποιον πιστό, αφού πλήρωσε είκοσι χρυσά νομίσματα στον δήμιο,
και την έστειλε στη μονή του αγίου Αθανασίου στα Μετέωρα, όπου και
βρίσκεται επιτελώντας πολλά θαύματα εις δόξαν Πατρός, υιού και
Πνεύματος Αγίου. Αμήν.
5. ΑΓΙΟΣ ΘΕΟΔΩΡΟΣ Ο ΧΑΖΤΗ
• Αυτός ο μακάριος ήταν από τη Μυτιλήνη και είχε γυναίκα και παιδιά. Κι αφού θύμωσε για
κάποια περίσταση που του έτυχε, αρνήθηκε – αλίμονο! - τον Χριστό και δέχτηκε τον
μωαμεθανισμό.
• Αφού λοιπόν κάποτε καθάρισε ο νους του και ήρθε στον εαυτό του, μετανόησε για το κακό
που έπαθε. Κι έτσι αναχώρησε από εκεί και κατέφυγε στο Άγιο ¨Όρος. Εκεί, αφού πέρασε
αρκετό καιρό, εξομολογήθηκε την αμαρτία του και κάνοντας τον πρέποντα κανόνα
χρίστηκε με το Άγιο Μύρο και μετέλαβε τα Άχραντα Μυστήρια, και έτσι δυναμωμένος
επέστρεψε στην πατρίδα του και με ευχή και οδηγίες του πνευματικού του πατέρα, πήγε
στον δικαστή και τον ρωτά: «Αν ίσως αδικηθεί κάποιος, ή ξεγελαστεί, μπορεί να βρει πάλι
το δίκαιό του;». του απαντά ο δικαστής «βέβαια μπορεί». Και ο Μάρτυρας του λέει: «εγώ
είχα την πίστη μου, που είναι ένα καλό και άδολο μάλαμα, και αφού σκοτίστηκε το μυαλό
μου από τον διάβολο, ξεγελάστηκα και την άφησα και πήρα την δική σας για καλύτερη.
Τώρα όμως ήρθα στα συγκαλά μου και βλέπω ότι η δική μου πίστη είναι το καλό μάλαμα
και η δικιά σας είναι το μπακίρι». Και με τα λόγια του αυτά, βγάζει το σαρίκι που φορούσε,
το ρίχνει μπροστά στον δικαστή και φοράει έναν μαύρο σκούφο που κρατούσε στον κόλπο
του.
• Ο δικαστής του λέει: «Βρε τρελέ, τι κάνεις; Έχασες το νου σου;». Και ο Μάρτυρας απαντάει
«όχι, αλλά ήρθα στον εαυτό μου με όλη μου τη γνώση.». κι ο δικαστής του έλεγε τα ίδια
πολλές φορές, και ο Μάρτυρας του έλεγε ότι «είμαι στον εαυτό μου και μιλάω πολύ καλά».
Τότε ο δικαστής πρόσταξε και τον φυλάκισαν και ξανά και ξανά τον έφερνε στο δικαστήριο
και δοκίμαζε με πολλούς τρόπους να τον επιστρέψει στη θρησκεία του. Βλέποντας όμως
αυτόν να είναι σταθερός στην πίστη του Χριστού και ασάλευτος, αποφάσισε να τον
θανατώσει και έτσι τον έστειλε στον Ναζίρη Ομέρ αγά, όπως ονομάζονταν, ο οποίος
δοκίμασε πολλές κολακείες και υποσχέσεις για να του αλλάξει τη γνώμη. Και μπροστά
φώναζε ο τελάλης ότι όποιος αρνείται την πίστη του, αυτά παθαίνει.
6. ΑΓΙΟΣ ΜΕΡΚΟΥΡΙΟΣ
• Ο Άγιος Μερκούριος ο Μεγαλομάρτυρας ήταν γενναίος
στρατιωτικός, όχι μόνο του στρατού του αυτοκράτορα Δεκίου,
που υπηρετούσε, αλλά και του Χριστού. Ο Μερκούριος
καταγόταν από τη Σκυθία και τον πατέρα του τον έλεγαν
Γορδιανό.
Διακρινόμενος σε κάποια μάχη, κατά την οποία σκότωσε τον
στρατηγό των αντιπάλων, τιμήθηκε με το αξίωμα του
αρχιστρατήγου. Αλλά όταν κλήθηκε να συμμετέχει σε
ειδωλολατρικές θυσίες, αρνήθηκε και δεν δίστασε, όταν
ρωτήθηκε, να ομολογήσει ότι ήταν χριστιανός. Ο βασιλιάς
προσπάθησε στην αρχή, με γλυκά λόγια να τον μεταπείσει.
Βλέποντας όμως, ότι αποτύγχανε, διέταξε τον βασανισμό του.
Και αφού τον γέμισαν με πληγές, και επέφεραν μεγάλα
εγκαύματα στις σάρκες του, τον αποκεφάλισαν στην Καισαρεία
της Καππαδοκίας, μεταξύ των ετών 253 και 259 μ.Χ.
7. ΑΓΙΑ ΧΑΙΔΩ
• Η αγία νεομάρτυς Χάιδω είναι το πρόσωπο του θέματος που θα παρου-σιάσω
σήμερα στο 3ο Συμπόσιο Θασιακών Μελετών. Και γι' αυτό ευχαριστώ την
Οργανωτική Επιτροπή, και ιδιαίτερα το γρΑπό του έτους 1988 με απόφαση του
Σεβ. Μητροπολίτου ορίσθηκε η 1η Σεπτεμβρίου ως η ημέρα μνήμης και
εορτασμού της Αγίας. Δε γνωρί-ζουμε την ακριβή ημερομηνία της κοιμήσεώς
της. Γι’ αυτό ορίσθηκε η 1η Σεπτεμβρίου κατά την οποία εορτάζει και η
παλαιοτέρα Αγία Χάιδω, ανά-μεσα στο χορό των 40 μαρτύρων γυναικών των εν
Θράκη. Συνηθίζεται, όταν δεν γνωρίζουμε την ακριβή ημερομηνία αθλήσεως ή
κοιμήσεώς, να τιμούμε τον άγιο στη μνήμη ομώνυμου παλαιότερου αγίου. Ο δε
ευλαβέστατος εφημέ-ριος με τη συνεργασία Κοινότητος και Πολιτιστικού
Συλλόγου οργανώνει την ιεράν πανήγυρίν της.
• Με πρωτοβουλία του εφημερίου ξεκίνησε και η ανέγερση του ναού προς τιμήν
της Αγίας Χάιδως, του οποίου του χρόνου θα γίνουν τα εγκαίνια και σας
προσκαλούμε.
• Οι δεσμοί μεταξύ Θάσου και Χαλκιδικής, εάν ψάξει κανείς, είναι αρκετά ισχυροί.
Δεν είναι που έρχονται μόνο μελισσοτρόφοι απ’ τη Χαλκιδική, αλ-λά έρχονται
και Άγιοι’ σαν την Αγία Χάιδω, της οποίας οι ευχές ας είναι μα-ζί μας.
Αμήν.αμματέα κ. Ν. Τσιλογεώργη, για την τιμητική πρόσκληση να παρουσιάσω
στο Συμπόσιο και στο Θασιακό λαό τη λαμπρή μορφή της Αγίας Χάιδως, την
οποία τιμούμε εμείς στη Χαλ-κιδική σαν πατρίδα της· αλλά δεν θα έπρεπε να
υστερήσει και η Θάσος σαν τόπος της κοιμήσεώς της.
8. ΑΓΙΑ ΧΡΥΣΗ
• Η Αγία νεομάρτυς Χρυσή καταγόταν από την επαρχία των
Μογλενών της Μακεδονίας. Μογλενά ελέγετο η Βορειοδυτική
Μακεδονία. Το χωριό της το λέγανε Σλάτενα. Σήμερα
ονομάζεται Χρυσή. Πήρε το όνομα της Αγίας.
Οι γονείς της Χρυσής ήτανε φτωχοί και άσημοι χωρικοί. Ζύμωναν
το χώμα των ολίγων χωραφιών τους με τον ιδρώτα τους, για να
βγάλουν το ψωμί των παιδιών τους. Είχαν μαζί
με την Αγία και άλλες τέσσαρες θυγατέρες. Οι αγράμματοι αυτοί
γονείς διδάξανε στα παιδιά τους την πίστη.
Όση όμως φτώχεια υλική είχε η Χρυσή, τόση φυσική και
πνευματική ομορφιά της είχε χαρισθεί από τον Θεό. Ήταν
προκομμένη κοπέλα. Ήταν νέα με πολλά ψυχικά χαρίσματα.
Ένας Τούρκος της περιοχής, βλέποντας την τόση ωραιότητα και.
ομορφιά της Χρυσής, αναστατώθηκε. Πληγώθηκε η καρδιά του από
σατανικό έρωτα. Την ερωτεύθηκε τρελά.
Ήθελε να την κάμει δική του. Γι' αυτό προσπαθούσε να εύρη
κατάλληλη στιγμή και να την αιχμαλωτίσει. Έτσι και έγινε αφού την
αιχμαλώτισε πρώτα με παρακάλια και με εκβιασμούς
προσπάθησε να την πείσει να αρνηθεί τον Χριστό. Ύστερα αφού
έβλεπε ότι δεν τα κατάφερνε την έστειλε στις γυναίκες για να τα
καταφέρουν αυτές.
9. ΑΓΙΟΣ ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ
• Ο Άγιος Αναστάσιος έζησε τον 7ο αιώνα μ.Χ. στα χρόνια του βασιλιά των
Περσών Χοσρόη Β' (590-628 μ.Χ.) και του αυτοκράτορα Κωνσταντινούπολης
Ηρακλείου και ήταν Πέρσης. Γεννήθηκε στο χωριό Ραζήχ της επαρχίας
Ρασνουνί και ήταν γιος του μάγου Βαβ και αρχικά ονομαζόταν Μαγουνδάτ (κατ'
άλλους Μαζοενδάτ).
Όταν το 614 μ.Χ. οι Πέρσες κυρίευσαν τα Ιεροσόλυμα πήραν μαζί τους τον Τίμιο
Σταυρό. Λόγω των πολλών θαυμάτων που έγιναν στην Περσία από τον Τίμιο
Σταυρό, πολλοί Πέρσες ενδιαφέρθηκαν να γνωρίσουν την νέα θρησκεία, μεταξύ
αυτών και ο Μαγουνδάτ. Γι' αυτό πήγε στα Ιεροσόλυμα, όπου βαπτίσθηκε και
έκάρη μοναχός στη Μονή του Αββά Ιουστίνου (κατ' άλλους στη Μονή του Αγίου
Σάββα) και μετονομάσθηκε Αναστάσιος.
Επισκέφθηκε εν συνεχεία την Καισαρεία, όπου ο διοικητής Μαρζαβανά
πληροφορήθηκε ότι είναι χριστιανός και, επειδή απέτυχε να τον μεταπείσει,
διέταξε τον βασανισμό του. Μετά από πολλά βασανιστήρια οι ειδωλολάτρες τον
αποκεφάλισαν. Το μαρτύριό του έγινε το 628 μ.Χ. με άλλους 70 Χριστιανούς
Μάρτυρες.
Η Σύναξη του Αγίου ετελείτο στο Μαρτύριό του, που βρισκόταν εντός του Αγίου
Φιλήμονος, στο Στρατήγιο. H δε ανακομιδή των λειψάνων του Οσίου
Αναστασίου, εορτάζεται στις 24 Ιανουαρίου.
Αναστασίου
10. ΑΓΙΑ ΕΜΜΕΛΕΙΑ
• Η Οσία Εμμελεία καταγόταν από ευσεβή οικογένεια της Καισαρείας
της Καππαδοκίας. Ο πατέρας αυτής αναδείχθηκε σε Μάρτυρα κατά
τους τελευταίους διωγμούς. Ο βίος της Αγίας είναι η αγαθή ρίζα από
την οποία βλάστησαν γλυκύτατη καρποί, τα παιδιά της, τα οποία
ανεδείχθησαν εξέχοντα μέλη της κοινωνίας και τα περισσότερα Άγιοι
της Εκκλησίας, όπως ο Μέγας Βασίλειος, ο Γρηγόριος Νύσσης, ο
Πέτρος Σεβαστείας, η μοναχή Μακρίνα και ο μοναχός Ναυκράτιος.
Από αγία ρίζα προήλθαν αγιασμένοι βλαστοί, δηλαδή από αγίους
γονείς προήλθαν ευλογημένα και άγια τέκνα.
Η Οσία Εμμελεία δοκίμασε στη ζωή της, όπως συμβαίνει συνήθως με
τους εκλεκτούς, πολλές θλίψεις. Ο θάνατος των γονέων της, πριν
ακόμα νυμφευθεί, ο θάνατος του συζύγου της, μόλις γεννήθηκε ο υιός
τους Πέτρος και ο πρόωρος θάνατος του υιού της Ναυκρατίου, αλλά
και το να αναθρέψει μόνη της με παιδεία και νουθεσία Κυρίου, από
ένα σημείο και μετά, τα τέκνα της, ήταν μερικές από αυτές. τις
αντιμετώπισε όμως με υποδειγματική πίστη, ανδρεία και υπομονή.
Δίδασκε τα παιδιά της κυρίως με το παράδειγμά της. Τους έδωσε, μαζί
με το δικό της γάλα, το ανόθευτο γάλα της πίστεως και τους δίδαξε το
μυστήριο της Εκκλησίας.
Τελείωσε τη ζωή της ως μοναχή με ηγουμένη τη θυγατέρα της Οσία
Μακρύνας.
11. ΑΓΙΑ ΕΙΡΙΝΗ
ΧΡΥΣΟΒΑΛΑΝΤΟ
Η Οσία Ειρήνη έζησε στα χρόνια της βασίλισσας Θεοδώρας,
που αναστήλωσε τις άγιες εικόνες.
Η Ειρήνη καταγόταν από την Καππαδοκία και διακρινόταν όχι
μόνο για την ευσέβεια της, αλλά και για την σωματική ωραιότητα
της και για την ευγενή ανατροφή της. Είχε ζητηθεί λοιπόν σε
γάμο, από διακεκριμένο άνδρα του παλατιού και ξεκίνησε για το
Βυζάντιο. Στη διαδρομή όμως, πέρασε από τη Μονή του
Χρυσοβαλάντου και τόσο ελκύστηκε από τη συναναστροφή των
καλογριών, ώστε πήρε τη μεγάλη απόφαση να παραμείνει μαζί
τους. Έτσι απέρριψε τις κοσμικές δόξες, γύρισε στην πατρίδα
της, πούλησε τα υπάρχοντα της, βοηθώντας πολλούς φτωχούς
και τα υπόλοιπα χρήματα τα εναπόθεσε στη Μονή. Έγινε
μοναχή και η ζωή της μέσα στο μοναστήρι υπήρξε πολύ
ασκητική και αγία.
Όταν πέθανε η ηγουμένη, η Ειρήνη, παρά την άρνηση της,
ορίστηκε διάδοχος της. Από τη νέα της θέση, επετέλεσε τα
καθήκοντα της άριστα. Ο Θεός μάλιστα, την προίκισε με το
προφητικό και θαυματουργικό χάρισμα. Έτσι δια της προσευχής
της, απάλλαξε πολλούς από τα δαιμόνια. Προαισθάνθηκε τον
θάνατο της και απεβίωσε ειρηνικά, γεμάτη χαρά για το
ευχάριστο ουράνιο ταξίδι της.
12. ΠΑΤΕΡΑΣ ΠΑΙΣΙΟΣ
• Στην βάπτιση οι γονείς του ήθελαν να τον ονομάσουν Χρήστο, στο όνομα του
παππού. Ο όσιος Αρσένιος όμως είπε στην γιαγιά του: «Έ, Χατζηαννά1, τόσα
παιδιά σου βάπτισα! Δεν θα δώσεις και σε ένα το όνομά μου;». Και στους
γονείς είπε: «Καλά, εσείς θέλετε να αφήσετε άνθρωπο στο πόδι του παππού,
εγώ δεν θέλω να αφήσω καλόγηρο στο πόδι μου;». Και γυρίζοντας στη νουνά1
της λέγει: «Αρσένιο να πείς». Του έδωσε δηλαδή το όνομά του και την ευχή του,
και προείδε ότι θα γίνει καλόγηρος, όπως και έγινε2. Ο διάβολος δεν αρκείτο
μόνο στον πόλεμο των λογισμών, αφού μάλιστα δεν μπορούσε με αυτούς να
ανακόψη την αγωνιστικότητά του. Ένα πρωινό του Δεκεμβρίου του έτους 1996
στην έκθεση της Μονής στην Σουρωτή βρίσκονταν εκεί η υπεύθυνη αδελφή, ένα
ανδρόγυνο με το μικρό τους κοριτσάκι και τον πατέρα τους, δύο μεσόκοπες
γυναίκες και ένας νεαρός άνδρας. Ξαφνικά ακούστηκε μια δυνατή κραυγή. Μιά
από τις μεσόκοπες γυναίκες, αρκετά εύσωμη, σωριάστηκε στο πάτωμα και
άρχισε να χτυπιέται και να ωρύεται άγρια. Κουνούσε το κεφάλι γρήγορα πέρα-
δώθε. Το θέαμα ήταν πολύ άσχημο. Η γυναίκα με το παιδάκι βγήκαν έξω, ενώ οι
άλλοι πλησίασαν να την βοηθήσουν. Η γυναίκα μούγκριζε, αγκομαχούσε και
έλεγε με μια άγρια, απειλητική, ανδρική φωνή: «Θα σάς κανονίσω ρε εγώ που
δεν πιστεύετε, θα σάς δείξω εγώ. . . να, τώρα ακόμα λίγο και θα σάς βάλω
όλους στο χέρι με το 666. . . θα με προσκυνάτε όλοι. . . χαμένοι, ηλίθιοι. . . » και
άλλες βρισιές.
13. ΟΣΙΑ ΞΕΝΗ
• Η Οσία Ξένη έζησε τον 5ο μ.Χ. αιώνα. Ονομαζόταν στην αρχή
Ευσεβεία και καταγόταν από τη Ρώμη.
Αρνούμενη τη πίεση των γονιών της να νυμφευθεί άνδρα της επιλογής
τους, φεύγει κρυφά στην Αλεξάνδρεια όπου μετονομάσθηκε Ξένη για
να χαθούν τα ίχνη της. Πηγαίνει στο νησί της Κω και στη συνέχεια
εγκαθίσταται στα Μύλασσα της Καρίας. Εκεί, μαζί με δύο υπηρέτριές
(θεραπαινίδες) της που της είχαν μείνει πιστές, έκτισε ναό στο όνομα
του αγίου πρωτομάρτυρα Στεφάνου και ησυχαστικά κελιά.
Πολύ γρήγορα η φήμη της και η ενάρετη και ασκητική ζωή που διήγε
έφεραν κοντά της νέες κοπέλες που ποθούσαν το βίο της άσκησης και
της προσευχής, ενώ το μοναστήρι έγινε περίφημο πνευματικό κέντρο,
όπου καθημερινά συνέρεαν πολλές πονεμένες γυναίκες για να
πάρουν τις συμβουλές και να ζητήσουν τις προσευχές της αγίας.
Η αγιοσύνη της αναγνωρίσθηκε και κατά τη διάρκεια του ενταφιασμού
του σεπτού της σκηνώματος, όταν εμφανίσθηκε στον ουρανό σταυρός
σχηματισμένος από αστέρια.
14. ΟΣΙΟΣ ΓΕΡΜΑΝΟΣ
• Ο Άγιος Γερμανός γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη το 640 μ.Χ. Πατέρας του
ήταν ο πατρίκιος Ιουστινιανός, που τον ανέθρεψε με μεγάλη ευσέβεια. Είκοσι
χρονών έμεινε ορφανός από πατέρα, τον όποιο σκότωσε ο Κωνσταντίνος ο
Πωγωνάτος (668 - 685 μ.Χ.), αφού τον συμπεριέλαβε μεταξύ αυτών που
σκότωσαν τον πατέρα του. Τον Γερμανό αφού τον ευνούχισε, τον κατέταξε στον
κλήρο της Εκκλησίας.
Αυτός, φημισμένος για την αρετή, τη μόρφωση και την αγιότητα της ζωής του,
εκλέχθηκε μητροπολίτης Κυζίκου, στο 37ο έτος της ηλικίας του. Αργότερα όταν
χήρεψε ο πατριαρχικός θρόνος, με τη γνώμη του βασιλιά Αναστασίου και την
ψήφο της συγκλήτου, του κλήρου και του λάου, ανέβηκε στον οικουμενικό
θρόνο (715 μ.Χ.).
Από τη θέση αυτή, αφιέρωσε όλες του τις πνευματικές και ηθικές δυνάμεις,
διδάσκοντας και νουθετώντας με τα συνεχή κηρύγματα του το λαό. Κατόπιν,
όταν ο εικονομάχος αυτοκράτορας Λέων ο Ίσαυρος, του είπε να συμμορφωθεί
με τα ασεβή διατάγματα του, αυτός όχι μόνο δεν υπάκουσε, αλλά παρότρυνε και
το λαό σε αντίσταση. Αναγκάστηκε έτσι να παραιτηθεί, αφού κατέθεσε το
ωμοφόριό του πάνω στην αγία Τράπεζα.
Αποσύρθηκε σ' ένα πατρικό του κτήμα, το Πλατάνια, και μετά από σύντομη
αρρώστια, πέθανε σε ηλικία 100 ετών στις 12 Μαΐου το 740 μ.Χ. Η ταφή του έγινε
στη Μονή της Χώρας.
15. ΑΓΙΑ ΑΚΥΛΙΝΑ
• Η Αγία Ακυλίνα καταγόταν από το χωριό Ζαγκλιβέρι της Θεσσαλονίκης και ανατράφηκε
από γονείς ευσεβείς. Ο πατέρας της όμως, σκότωσε ένα Τούρκο, μετά από φιλονικία μαζί
του. Για ν' αποφύγει την τιμωρία του θανάτου, δέχτηκε τον μουσουλμανισμό. Αλλά η
μητέρα της έμεινε σταθερή στον Χριστό και κάθε μέρα δίδασκε στην Ακυλίνα την αρετή και
την πίστη. Παρά τις επίμονες προσπάθειες του πατέρα της και τις απειλές των Τούρκων, η
Ακυλίνα δεν αρνήθηκε τον Χριστό. Όταν την οδηγούσαν στο μαρτύριο την ακολουθούσε
και η μητέρα της, που την παρότρυνε σ' αυτό. Η Ακυλίνα ήλεγχε με θάρρος τους Τούρκους
και τη θρησκεία τους, με αποτέλεσμα να πεθάνει μαρτυρικά, μετά από πολυήμερο
ραβδισμό, στις 27 Σεπτεμβρίου 1764 μ.Χ. σε ηλικία 19 ετών.
Κανείς δεν γνωρίζει που εναπόθεσαν οι συντοπίτες της το τίμιο λείψανο της. Λέγεται πως
οι Τούρκοι θέλησαν ακόμη και νεκρή να την κάνουν δική τους , γι' αυτό και διέταξαν να την
θάψουν στο τούρκικο νεκροταφείο που ήταν κοντά στο τζαμί για να ικανοποιήσουν έτσι
τον άσβεστο εγωισμό τους. Έτσι κι έγινε. Το θεόσταλτο όμως φώς , που σαν άστρο
κατέβηκε από τον ουρανό και στάθηκε πάνω από τον τάφο της , ήταν το σημείο που
υποχρέωσε τους χριστιανούς συμπατριώτες της να κλέψουν το σώμα της και να το
ενταφιάσουν κάπου όπου θα ήταν ασφαλές. Κατά την παράδοση , τα ονόματα των
τολμηρών αυτών ανθρώπων ήταν Τσόπλας , Καλημέρης και Μπούκλας , οι οποίοι λέγεται
πως έκαναν όρκο να μην μαρτυρήσουν ποτέ σε κανέναν το μυστικό , γιατί θα υπήρχε ο
φόβος να βρεθεί το άγιο λείψανο της στα χέρια των Τούρκων. Χριστιανοί πολλοί έχουν
φύγει έκτοτε από τη ζωή με τον καημό να προσκυνήσουν τα ιερά λείψανα της. Σήμερα έχει
χτιστεί προς τιμήν της περικαλλής και μεγαλοπρε-πής Ιερός Ναός ο οποίος, όμως,
παραμένει ελλιπής χωρίς την ευλογία των αγίων της λειψάνων.
16. ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΒΛΑΧΟΣ
• Ο Άγιος Νεομάρτυς Ιωάννης καταγόταν από την Βλαχία , γι’ αυτό και ονομάζεται Βλάχος.
Βλαχία εννοούμε μία από τις παραδουνάβιες ηγεμονίες, Μολδαβία και Βλαχία. Την εποχή
εκείνη ο Βοεβόδας ( ηγεμόνας) Μίχνα επανεστάτησε εναντίον της Οθωμανικής
Αυτοκρατορίας λόγω της βαριάς φορολογίας. Ο Σουλτάνος όμως έστειλε τους συμμάχους
του Τατάρους μαζί με τον δικό του στρατό και κατέστειλαν την επανάσταση. Ο Βοεβόδας
έφυγε και οι Τούρκοι με τους Τατάρους κατέστρεψαν τα πάντα και πήραν σκλάβους
πλήθος ανδρών και γυναικών.
Ανάμεσα σε αυτούς ήταν και ο Άγιος Ιωάννης. Ένα όμορφο αγόρι , ηλικίας 15 ετών, από
αρχοντική γενιά. Βλέποντάς τον κάποιος στρατιώτης Τούρκος τον αγόρασε με σκοπό να
κοιμάται μαζί του. Ο άγιος αντέδρασε και δεν δεχόταν να εκπληρώσει την επιθυμία του
κυρίου του. Για να πετύχει τον σκοπό του ο Τούρκος στρατιώτης τον έδεσε σε ένα δέντρο
και τον υπέβαλε στους έσχατους εξευτελισμούς. Μη μπορώντας να αντέξει την καταισχύνη
ο Ιωάννης βρήκε ευκαιρία και σκότωσε τον αφέντη του. Τον συνέλαβαν οι συστρατιώτες
του κυρίου του, τον έδεσαν και τον πήγαν στην Πόλη, στη σύζυγο του σκοτωμένου
στρατιώτη. Εκείνη , με τη σειρά της, τον παρέδωσε στον βεζίρη, στον οποίο ο άγιος
ομολόγησε την αλήθεια. Ο βεζίρης τον έδωσε πίσω στη γυναίκα να τον κάνει ό,τι θέλει. Η
κυρία , βλέποντάς τον τόσο όμορφο, προσπαθούσε με ποικίλους τρόπους να τον πείσει να
γίνει μουσουλμάνος και να τον παντρευτεί. Του υποσχόταν μάλιστα ολόκληρη την
περιουσία της και διάφορες τιμές. Όταν ο άγιος τ’ άκουσε όλα αυτά έκανε το σημείο του
σταυρού και παρακαλούσε τον Χριστό να τον κρατάει σταθερό στην πίστη.
17. ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΟΥΛΙΩΤΗΣ
• Γεννήθηκε στην Κουλακιά, τη σημερινή Χαλάστρα, της
Θεσσαλονίκης. Έζησε στο Άγιον Όρος ως δάσκαλος.
• Κατά την παραμονή του στη Θεσσαλονίκη και κατά τη διάρκεια
συμποσίου, οι Τούρκοι ισχυρίσθηκαν ότι ήθελε να γίνει
μουσουλμάνος. Ο Ιωάννης αρνήθηκε τη συκοφαντία και δεν
θέλησε ν’ αρνηθεί την πίστη του. Έτσι οδηγήθηκε στο παζάρι
της πόλης και δίχως δίκη καταδικάσθηκε σε απαγχονισμό. Το
τίμιο λείψανό του ρίχθηκε στη θάλασσα και χάθηκε.
• Το μαρτύριο πραγματοποιήθηκε ημέρα Τρίτη, ώρα 4 π.μ., στις
15 Φεβρουαρίου του 1776. που είναι και ημερομηνία της
μνήμης του. Ακολουθία προς τιμή του νεομάρτυρος συνέθεσε
ο μοναχός Γεράσιμος Μικραγιαννανίτης και ο αρχιμ. Ιωήλ
Φραγκάκος, νυν μητροπολίτης Εδέσσης.
Η μνήμη του τιμάται στις 15 Φεβρουαρίου.
18. ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο
ΚΟΝΙΤΣΗΣ
• Ο Ιωάννης, ο Άγιος Νεομάρτυρας, γεννήθηκε στην Κόνιτσα της Ηπείρου, που
τότε ήταν έδρα του Επισκόπου Βελλάς, και ανατράφηκε σ' αυτήν από γονείς
Μωαμεθανούς. Ο μουσελίμης και οι άλλοι γύρω του θαύμασαν για την
παρρησία του Μάρτυρα κι επειδή ντροπιάστηκαν δε θέλησαν να εκταθούν σε
περισσότερες ομιλίες. Διέταξε, λοιπόν, να τον δέσουν και να τον ρίξουν στη
φυλακή κι εκεί να τον βασανίσουν φοβερά και σκληρά σαν να ντρεπόταν τάχα
να τον τιμωρήση φανερά.
• Τον πήραν οι υπηρέτες έτσι δεμένον και πέρασαν στο λαιμό του την πιο βαρειά
αλυσίδα ενώ συγχρόνως πέρασαν τα πόδια του στο ξύλο. Ο καθένας μπορεί να
φαντασθή τι τράβηξε εκεί μέσα ο ευλογημένος νέος! Ραβδισμούς και χτυπήματα
με χέρια και πόδια, ενώ ο Μάρτυρας ευχαριστούσε το Θεό και τα υπέμεινε με
ανδρεία ψιθυρίζοντας: «Θεέ μου, βοήθησέ με».
• Όταν ο μουσελίμης έμαθε την σταθερή απόφασι του Μάρτυρα κι επειδή
φοβήθηκε μήπως ντροπιασθή περισσότερο αν τον παρουσίαση σε δεύτερη
ανάκρισι, συγκέντρωσε τους ουλεμάδες (τους σοφούς) του γένους του, και
απεφάσισαν ότι «ο άνθρωπος αυτός δεν πρέπει να ζη γιατί αλλαξοπίστησε και
αρνήθηκε τη θρησκεία του». Δόθηκε, λοιπόν, η διαταγή ν' αποκεφαλισθή με
ξίφος. Ο πατέρας του ήταν ένας απ' τους εξέχοντες Τούρκους, δερβίσης και
σεΐχης στο αξίωμα. το ίδιο και η μητέρα του ήταν Μωαμεθανή.
19. ΑΓΙΟΣ ΧΡΗΣΤΟΣ Ο ΚΥΠΟΥΡΟΣ
• Αυτός ο Μάρτυρας του Χριστού καταγόταν από την Αρβανιτιά, και όταν έφτασε στην ηλικία
των σαράντα ετών, αναχώρησε από την πατρίδα του και πήγε στην Κωνσταντινούπολη
και εκεί έγινε κηπουρός. Κάποια μέρα, πουλώντας μήλα στο παζάρι, συμφώνησε με έναν
Τούρκο να του πουλήσει τα μήλα που είχε. Πάνω όμως στη συμφωνία, άρχισαν να
φιλονικούν και να μαλώνουν μεταξύ τους. Κι ο Τούρκος για να εκδικηθεί, συκοφάντησε
τον ευλογημένο Χρήστο, πως είπε τάχα ότι θα γίνει τούρκος. Κι από εκεί παίρνει αμέσως
τον Άγιο και τον πηγαίνει στο δικαστήριο του τσαούσμπαση, και παρουσιάζει και
ψευδομάρτυρες, ότι είπε στ’ αλήθεια να τουρκέψει. Κι ο τσαούσμπασης ρώτησε τον
Μάρτυρα για αυτό, κι εκείνος απάντησε με μεγάλη γενναιότητα ότι είναι Χριστιανός και ότι
τέτοια λόγια δεν είπε, ούτε υπάρχει τρόπος να αλλάξει την πίστη του, ακόμα κι αν δεχτεί
χιλιάδες βάσανα.
• Τότε ο τσαούσμπασης πρόσταξε και τον ράβδισαν άσχημα, κι έπειτα δένοντάς τον, τον
χτύπησαν στο κεφάλι μέχρι που έτρεχαν πολλά αίματα και τον έβαλαν στη φυλακή και του
έσφιξαν τα πόδια του στο κακωτικό ξύλο.
• Έτυχε τότε να είναι μέσα στη φυλακή και ο οσιολογιώτατος Καισάριος Δαπόντες (ο οποίος
συνέγραψε και το Μαρτύριο αυτό) και βλέποντας τον Μάρτυρα στο κούτσουρο, τον
συμπόνεσε. Κι έτσι βρήκε τον τρόπο και τον έβγαλε κρυφά από το κούτσουρο και του
έφερε να φάει, για να δυναμώσει, αλλά ο Μάρτυρας δεν θέλησε ούτε να δοκιμάσει, αλλά
είπε: «Και γιατί να φάω; Μήπως πρόκειται να ζήσω; Ας πεθάνω λοιπόν για τον Χριστό μου
πεινασμένος και διψασμένος». Και έδωσε ο Μάρτυρας στον Καισάριο ένα ακόνι από
χάλυβα που είχε στη ζώνη του και τον παρακάλεσε να το δώσει για να κάνουν μετά το
θάνατό του μερικές Λειτουργίες. Μετά από αυτά έβγαλαν τον Μάρτυρα από την φυλακή και
τον αποκεφάλισαν την ίδια μέρα, κι έτσι έλαβε ο μακάριος τον στέφανο του Μαρτυρίου εν
Χριστώ Ιησού, του οποίου η δόξα να είναι στους αιώνες. Αμήν.
20. ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ Ο
ΠΑΝΤΟΠΟΛΗΣ
• Ο Νικόλαος, ο ένδοξος νεομάρτυρας του Χριστού, γεννήθηκε στο Καρπενήσι της
Ευρυτανίας από γονείς ευσεβείς και φιλόθεους. Οι γονείς του τον ανάθρεψαν πολύ καλά
και χριστιανικά και τον έστειλαν στο σχολείο, όπου και έμαθε τα ιερά γράμματα. Όταν έγινε
δέκα πέντε ετών τοΑκούγοντας αυτά ο κριτής και βλέποντας απ' την ασάλευτη στάση του
ότι δεν ήταν δυνατό να τον αλλάξει απ' την πίστη του Χριστού, για να μη ντροπιάζεται
περισσότερο, διέταξε να τον αποκεφαλίσουν. Τον παρέδωσε, λοιπόν, στον έπαρχο κι
εκείνος τον έδεσε και τον έφερε στο εργαστήρι του, στον Ταχτά Καλέ. Περνώντας απ' εκεί
ο Μάρτυρας ήταν όλος χαρά και το πρόσωπό του άστραφτε σαν να πήγαινε σε γάμο κι όχι
στον θάνατο.
• Όταν έφθασε στον καθορισμένο τόπο του Μαρτυρίου γονάτισε ο Άγιος και όσο μπορούσε
άπλωσε το λαιμό του, για να τον αποκεφαλίσει ο δήμιος εύκολα και γρήγορα. Του έκοψαν
το κεφάλι ενώ προσευχόταν στις 23 Σεπτεμβρίου του έτους 1672 και έτσι πήρε το στεφάνι
του Μαρτυρίου.
• Μερικοί Χριστιανοί πήγαν στον κριτή και του έδωσαν αρκετά χρήματα, για να πάρουν το
Άγιο λείψανο. Έπειτα το μετέφεραν και το έθαψαν με ευλάβεια στο Μοναστήρι της
Παναγίας που ονομάζεται Χάλκη.
• Πολλά θαύματα έγιναν με το αίμα το μαρτυρικό του Αγίου και θεραπεύτηκαν πολλές
αρρώστιες. Κάποιος ευλαβής πήρε το μαντήλι που είχαν δεμένα τα μάτια του Μάρτυρα,
όταν τον αποκεφάλισαν, όπως ήταν συνήθεια, κι αφού το έβαλε πάνω σε κάποιον
άνθρωπο που είχε θέρμη χρόνια, τον γιάτρεψε αμέσως με τη χάρη και τη μεσιτεία του
Αγίου.ν πήρε ο πατέρας του στην Κωνσταντινούπολη, όπου ήταν παντοπώλης και τον είχε
στο εργαστήρι του σ’ ένα μέρος που λεγόταν Ταχτά Καλέ.
21. ΑΓΙΟΣ ΦΩΚΑΣ
• Ο Άγιος Φωκάς γεννήθηκε και ανατράφηκε στην μεγαλούπολη Σινώπι, κοντά
στην Μαύρη θάλασσα.
• Από νέος εξοικονομούσε τα απαραίτητα από τον κήπο του, που φρόντιζε και
καλλιεργούσε. Το σπίτι του ήταν κοντά στην πύλη του κάστρου που επικοινΤο
άλλο πρωί λέγει στους δημίους του:
• - Μάθετε, φίλοι, ότι τον βρήκα τον Φωκά. Είναι, λοιπόν έτοιμο το κυνήγι στην
παγίδα σας.
• - Που βρίσκεται, αγαπημένε μας φίλε; Τον ρώτησαν εκείνοι χαρούμενοι.
• Δεν είναι μακριά, απάντησε ο Φωκάς. Μιλάει μαζί σας. Εγώ είμαι ο Φωκάς.
Κάνετε, λοιπόν, το έργο σας για το οποίο τόσο οδοιπορήσατε και
κουραστήκατε.
• Οι στρατιώτες, έμειναν κατάπληκτοι και ντροπιάστηκαν, γιατί με τόση αγάπη
είχαν φιλοξενηθεί από τον Φωκά.
• Ο Άγιος κατάλαβε την δυσκολία τους και τους έλεγε:ωνούσε με το λιμάνι, γι'
αυτό ποτέ δεν του έλειπαν οι φιλοξενούμενοι, άλλοτε ξένοι ταξιδιώτες, άλλοτε
φτωχοί.
Οι Χριστιανοί έκτισαν στον τόπο του αποκεφαλισμού εκκλησία μεγαλοπρεπή
και έβαλαν το σεπτό λείψανο του Αγίου Μάρτυρος, που έγινε πηγή παρηγοριάς
για τους θλιβομένους και θεραπείας για τους ασθενείς.
22. ΑΓΙΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ
• Αυτός καταγόταν από μια περιοχή της Θεσσαλονίκης, που κοινά ονομάζεται
Κουλακιά (σ.σ. σημερινή Χαλάστρα), γιος γονέων ευσεβών και κοσμικά
επιφανών της περιοχής εκείνης, καθώς ο πατέρας του, ποΑυτά και άλλα
παρόμοια έλεγε ο δικαστής. Ο Μάρτυρας όμως, σταθερός στη δική του αληθινή
ομολογία εναντιώθηκε στα λόγια του δικαστή λέγοντας πως είναι καλά
στερεωμένος και βεβαιωμένος στην αληθινή πίστη του Χριστού, και άλλη πίστη
έξω από αυτή δεν ξέρει αληθινή και σωτήρια. Αφού τα άκουσε αυτά ο δικαστής
διέταξε να τον φυλακίσουν, μήπως τάχα αλλάξει γνώμη και ακολουθήσει τις
προσταγές του. Έμεινε στη φυλακή αρκετές μέρες ο γενναίος στρατιώτης του
Χριστού, χωρίς να δείξει κανένας ενδιαφέρον, γιατί βγήκε και μια φήμη ότι ο
Αθανάσιος έκανε ομολογία και ύστερα μεταμέλησε. Για αυτό και ο ίδιος ο
πατέρας του φοβήθηκε να κινηθεί για να τον ελευθερώσει, παρόλο που
μπορούσε με αρκετά χρήματα να τον γλυτώσει, με τη μεσιτεία ενός μεγάλου
δυνάστη, του Ισούφ-μπέη, ο οποίος ήταν αγάς της περιοχής. Αλλά ο φόβος που
είχαν, όπως είπα, τον έκανε να φανεί άσπλαχνος σε έναν γιο, ο οποίος ήταν το
στολίδι του σπιτιού του και το καύχημα του γένους του (και τώρα μάλιστα πολύ
περισσότερο, με το ένδοξο και λαμπρό Μαρτύριο που αξιώθηκε να δεχτεί από
τον Ιησού Χριστό ο καλλίνικος Αθανάσιος). υ ονομαζόταν Πολύχρους, ήταν
προεστός της περιοχής για πολλά χρόνια, ενώ η μητέρα του ονομάζονταν
Λουλούδα και καταγόταν από βουλγαρικό γένος.
23. ΑΓΙΟΣ ΑΝΤΩΝΙΟΣ
Ο ΑΘΗΝΑΙΟΣ
• Αυτός ο νεοφανής Μάρτυρας του Χριστού ήταν από την περίφημη
Αθήνα και οι γονείς του, που ονομάζονταν Μήτρος και Καλομοίρα,
ήταν πάμπτωχοι και άγνωστοι. Κι αφού ανατράφηκε από αυτούς
θεοσεβώς και έμαθε τα ιερά γράμματα, όταν έγινε δώδεκα χρονών,
επειδή δεν μπορούσε να βλέπει τους γονείς του να είναι τόσο φτωχοί
κι επειδή δεν έτυχε να μάθει κάποια άλλη τέχνη, παρέδωσε τον εαυτό
του για δούλο με μισθό σε κάποιους Αρβανίτες Τούρκους, που
βρίσκονταν τότε στην Αθήνα, και από αυτόν τον μισθό βοηθούσε τους
γονείς του. Όταν έγινε δεκαέξι χρονών, ήρθε η Ρωσσική αρμάδα στον
Μωριά το 1805, κι επειδή τα αφεντικά του πήγαν για να κοΕπειδή
όμως έβλεπε τον Άγιο να περιγελά και να κοροϊδεύει σαν όνειρα όλα
αυτά, άρχισε να τον φοβερίζει με άγριο βλέμμα λέγοντάς του ότι θα τον
βασανίζει ανυπόφορα και θα τον θανατώσει ελεεινά. Ο μάρτυρας όμως
έλεγε «μη νομίζει ότι μπορείς να μου αλλάξεις την πίστη του Χριστού
με αυτές σου τις φοβέρες και γι’ αυτό βασάνιζε, μαστίγωνε και
κομμάτιαζε το σώμα μου και σκέψου και κανέναν άλλον καινούργιο
και οδυνηρότατο θάνατο για μένα, επειδή πιο πιθανό είναι να γίνεις
εσύ Χριστιανός, παρά εγώ να αρνηθώ τον Χριστό και να μην ομολογώ
ότι είναι Υιός Θεού και αληθινός Θεός». υρσεύσουν και να
σκλαβώσουν τους Χριστιανούς του Μωριά, τους ακολούθησε και ο
Αντώνιος.
24. ΑΓΙΟΣ ΓΕΟΡΓΙΟΣ Ο ΚΥΠΡΙΟΣ
• Ήταν νέος στην ηλικία, ωραίος στην όψη, φρόνιμος στον νου και σώφρων στα ήθη.
Εξαιτίας της φτώχιας και της σκλαβιάς έφυγε από την ιδιαίτερη πατρίδα του την Κύπρο,
από μικρό παιδί, και πήγε στην Πτολεμαΐδα, Άκρι η Άκκρα , της Παλαιστίνης, για να
εργαστεί να ζήσει. Εκεί μπήκε στην υπηρεσία ενός Ευρωπαίου πρέσβη. Δουλειά του
μεταξύ των άλλων ήταν να ψωνίζει τρόφιμα για την οικία του αφέντη του . Είχε δε
συνήθεια να πηγαίνει σε μια Τούρκισσα πτωχή για να αγοράζει φρέσκα αυγά. Η Τουρκάλα
εκείνη είχε μια κόρη σε ηλικία γάμου, η οποία πολλές φορές έβγαινε και συνομιλούσε
ελεύθερα με τον Γεώργιο , ακόμα κι όταν απουσίαζε η μητέρα της, Κάποιες γειτόνισσες ,
βλέποντας πως ο νέος δεν αγοράζει αυγά από αυτές, φθόνησαν και έβαλαν στο νου τους
να του κάνουν κακό.
• Κάποια μέρα λοιπόν, που ο άγιος πήγε να αγοράσει αυγά , απουσίαζε η Τουρκάλα, του
άνοιξε η κόρη και κατά τη συνήθειά του μπήκε στο σπίτι να πάρει τα αυγά. Συνεννοημένες
τότε οι γειτόνισσες όρμησαν στο σπίτι , άρπαξαν τον νέο και άρχισαν να φωνάζουν δυνατά
πως είπε ότι θα γίνει Τούρκος και θα παντρευτεί την κοπέλα. Συγχρόνως μαζεύτηκαν και
πολλοί Τούρκοι , τον άρπαξαν και τον πήγαν στον δικαστή ψευδομαρτυρώντας πως θα
γίνει Τούρκος. Ο κριτής τον ρώτησε αν είναι αλήθεια όλα αυτά . Ο Γεώργιος του απάντησε
με πολύ θάρρος ότι ουδέποτε είπε τέτοια κουβέντα, ούτε καν του πέρασε από τον νου
τέτοια σκέψη και πως εκείνοι από κακία τον συκοφάντησαν και ότι Χριστιανός γεννήθηκε
και Χριστιανός θέλει να πεθάνει.
• Άρχισαν τότε να του τάζουν δώρα μεγάλα , δόξες , τιμές, αξιώματα αλλά δεν μπόρεσαν να
καταφέρουν τίποτα. Χρησιμοποίησαν ύστερα διάφορες τιμωρίες αλλά και πάλι δεν
μπόρεσαν να κάμψουν το φρόνημα του αγίου. Έτσι εξέδωσε ο κριτής την τελική του
απόφαση. Θάνατος.
25. ΑΓΙΟΣ ΧΡΗΣΤΟΣ
• Η Πρέβεζα αισθανόταν στο σημείο αυτό πτωχή μέχρι το έτος 1971. Τότε σε
τυχαία συνάντησή του ο αοίδιμος μέγας υμνογράφος της Μεγάλης του Χριστού
Εκκλησίας μοναχός Γεράσιμος Μικραγιαννανίτης με τον Σεβ. Μητροπολίτη τότε
Νικοπόλεως κ. Στυλιανό του ανέφερε κάτι το ποθούμενο: Ότι δηλαδή σε κώδικα
της Μονής Μεγίστης ΛαΕδοξάσθη ο δούλος του Θεού Χρήστος το όνομα εκ
Πρέβεζας, όστις ήτον με μίαν φεργάδα, όπου είχεν έλθει από της νήσου Κρήτης.
Και ευγήκεν ευρίσκοντάς με. Και εξομολογηθείς, καθαρός, σεμνός, και ευλαβής
ευρέθη. Μετά δε ημέρας ικανάς, βουλομένου αυτού απελθείν εις το πλοίον πριν
του δειλινού, υπήτησαν τινές αυτών γιανίτσαροι καθυβρίζοντες την πίστιν
αυτού και το άγιον βάπτισμα. Ο δε τρισμακάριστος θείω ζήλω πυρούμενος ζέων
αγάπης Χριστού υπέρ Χριστού, οία τις χριστοφόρος, θωρακισθείς τω ζωοποιώ
σημείω του σταυρού, ανταπεκρίθη.
• -Η υμετέρα θρησκεία, ασεβείς μιαρώτατοι, αξία ύβρεων παντοδαπών και αυτός
ο του αντιχρίστου πρόδρομος, το θηρίον, το βδέλυγμα της ερημώσεως το εστός
εν τόπω αγίω, ο ψευδοπροφήτης και των κολάσεων ο υποφήτης, ο μιαρός
Μωάμεθ.ύρας του Αγίου Όρους εύρε διήγηση περί του μαρτυρίου ενός
νεομάρτυρος Χρήστου εκ Πρεβέζης. Και ο σοφός εκείνος μοναχός ερώτησε τον
ιεράρχη, αν ο άγιος Χρήστος ετιμάτο δεόντως εις την πατρίδα του.
26. ΑΓΙΟΣ ΑΓΑΘΑΓΓΕΛΟΣ
• Ο άγιος κΜε εντολή του δικαστή τον άρπαξαν οι βάναυσοι οπλοφόροι και ,χτυπώντας τον,
τον έκλεισαν στη φυλακή με τα πόδια στην ποδοκάκη και βαριά αλυσίδα στον λαιμό. Όσοι
Χριστιανοί βρέθηκαν στη φυλακή τον ευλαβούνταν ως μάρτυρα. Ο Μητροπολίτης Σμύρνης,
με την παράκληση του ηγουμένου Ευθυμίου ,παράγγειλε σε όλους τους ιερείς και όλους
τους Χριστιανούς της Σμύρνης και έκαναν θερμή δέηση υπέρ του μάρτυρος .
• Την νύχτα της Παρασκευής τον έφεραν πάλι στο κριτήριο. Ο άγιος έμεινε στερρός στην
ομολογία , οπότε διατάχθηκε ο δι’ αποκεφαλισμού θάνατός του.
• Με φωνές και αλαλαγμούς οι δήμιοι τον οδήγησαν στο τόπο της εκτέλεσης, όπου και
αποκεφαλίστηκε, ημέρα Σάββατο, 19 Απριλίου. Ο άγιος ήταν εικοσιτεσσάρων ετών.
• Μετά από δύο ημέρες επετράπη στους Χριστιανούς να παραλάβουν το τίμιο λείψανο. Το
ενταφίασαν με τιμές στον ναό του Αγίου Γεωργίου , στον τάφο του νεομάρτυρα Δήμου, ο
οποίος είχε μαρτυρήσει το 1763.
• Το 1844 με ενέργειες του ηγουμένου Αγαθαγγέλου προς τον Μητροπολίτη και τους
Δημογέροντες της Σμύρνης, απεδόθησαν στην Ι. Μονή Εσφιγμένου η αγία και
θαυματουργή Κάρα καθώς και τμήμα λειψάνων του αγίου Νεομάρτυρος Αγαθαγγέλου.
• αταγόταν από την πόλη Αίνο της Θράκης και το κοσμικό του όνομα ήταν Αθανάσιος. Από
μικρός έμεινε ορφανός από πατέρα και εξαιτίας της φτώχιας πήγε ναύτης σε ένα τούρκικο
πλοίο. Ο δυσσεβής πλοίαρχος βλέποντας την εξυπνάδα , τη σύνεση και τα προτερήματά
του νέου έβαλε στον νου του πως να τον εκβιάσει και να τον εξισλαμίσει.
27. ΑΓΙΟΣ ΝΥΦΩΝ
• Στό Άγιον Όρος πήγε πρώτα στη μονή Βατοπαιδίου, όπου «τον εδέχθησαν μετά
πάσης ευλαβείας και χαράς οι εκείσε πατέρες, δοξάζοντας τον Θεόν όστις τους ηξίωσε
να απολαύσουν τοιούτον φωστήρα και διδάσκαλον. Ακούοντες δεν τον ερχομόν του οι
ασκηταί τού Όρους έτρεχον καθ΄εκάστην πρός αυτόν διά να λαμβάνουν την ευλογίαν
του, και να ακούουν τας ψυχωφελείς διδασκαλίας του. Εν όσω δε ήτο εν τή Μονή τού
Βατοπαιδίου, εκοιμήθησαΜετά την κοίμηση του αγίου ο κατά πνεύμα υιός του
ηγεμόνας Νεάγκος Βασσαράβας (1512-1521) ζήτησε να μεταφερθούν τα τίμια λείψανα
του αγίου στη Βλαχία πρός ευλογία του λαού και ειρήνευση της ταραγμένης χώρας.
Κατά την ανακομιδή πλημμύρισε τη μονή ευωδία και πολλά θαύματα τελέσθηκαν. Το
ίδιο συνέβη και κατά την προσκύνησή τους στη Βλαχία. Σήμερα στη
Ρουμανία φυλάγεται ευλαβικά ή κάρα και το χέρι του αγίου. Στη μονή Διονυσίου
βρίσκονται ο σάκκος, ή ράβδος, το κελλί και το ασκητήριό του. Τα υπόλοιπα τίμια
λείψανά του φυλάσσονται σε θαυμάσια λειψανοθήκη, πού δώρησε ο ηγεμόνας
Νεάγκος. Ο τάφος του αγίου βρίσκεται πλάϊ στον κοιμητηριακό ναό της μονής
Διονυσίου. Υπάρχει επίσης παρεκκλήσι πρός τιμή του αγίου, κτίσμα του 1782, ενώ
έξω από τη μονή κάθισμα του αγίου Νήφωνος και το ιστορικό προσκυνητάρι, όπου
του έγινε ή υποδοχή ως πατριάρχη, ιδιότητα πού αποκαλύφθηκε στον ηγούμενο με
όραμα, γιατί την είχε αποκρύψει. ν εκείνοι οι δύο μαθηταί, τους οποίους είχεν αφήσει
εκεί το πρότερον, και ενεταφίασεν αυτούς, μόνος του».
28. ΑΓΙΑ ΒΑΡΒΑΡΑ
• Η Αγία Βαρβάρα, ήταν θυγατέρα του φανατικού εθνικού Διόσκουρου, που το μίσος του για τους
Χριστιανούς ήταν πολύ μεγάλο και τον οδηγούσε σε πράξεις εγκληματικές. Αντίθετα, η Βαρβάρα ήταν
κρυφή Χριστιανή και όταν χρειάστηκε δεν δίστασε να φανερώσει το μυστικό της στον πατέρα της,
αψηφώντας την οργή του. Φυσικά ο σκληρός και άπονος Διόσκουρους, τυφλωμένος από τον φανατισμό
του και μη μπορώντας να την συγχωρέσει, την παρέδωσε στον έπαρχο για να την τιμωρήσει. Ο έπαρχος
θαμπωμένος από την ομορφιά της αλλά και τον θαυμάσιο χαρακτήρα της νέας, θέλησε να την σώσει.
Προσπάθησε να την κάνει να αλλάξει ιδέες, αλλά μάταια. Την βασάνισε αλλά χωρίς αποτέλεσμα. Τότε την
έστειλε πίσω στον πατέρα της. Αυτός τυφλωμένος από το μίσος του για τους χριστιανούς, δεν μπόρεσε
πια να δει τη Βαρβάρα σαν κόρη του. Κατά την κρίση του, αφού ήταν Χριστιανή, ήταν άσπονδος εχθρός
και έπρεπε να εξοντωθεί.
• Έτσι αποφάσισε να αποκεφαλίσει με τα ίδια του τα χέρια την Βαρβάρα. Κατά την παράδοση, ενώ το ξίφος
του πατέρα της έκοβε το κεφάλι της, η Θεία Δίκη, με μορφή κεραυνού έκαψε τον άσπλαχνο πατέρα. Αυτόν
τον τιμωρό κεραυνό, συμβολίζουν τα πυρά του πυροβολικού μας, κι έχουν ως προστάτιδα την Αγία
Βαρβάρα.
• Επίσης η Αγία Βαρβάρα είναι προστάτιδα και των παιδιών και τα φυλάει από τις κακές παιδικές
αρρώστιες, όπως την βλογιά και άλλες. Για να την "γλυκάνουν" σε πολλά μέρη του τόπου μας την ημέρα
της γιορτής της προσέφεραν μελόπιτες ή κολυβόζουμο, που στην Θράκη τόλεγαν "ΒΑΡΒΑΡΑ". Το έθιμο
πανάρχαιο και θυμίζει την πανσπερμία. Στους Χριστιανούς η παρασκευή της "Βαρβάρας" καθιερώθηκε
από το εξής περιστατικό.
• Ο σατανικός νους του Διόσκουρου, είχε συλλάβει ένα σατανικό και αποτρόπαιο σχέδιο για την εξόντωση
των Χριστιανών της περιοχής του. Κάλεσε όλους τους αρτοποιούς της περιοχής του και τους έδωσε
εντολή να βάλουν δηλητήριο στο ψωμί που θα παρασκεύαζαν και οι πωλητές τροφίμων στα τρόφιμα που
θα πωλούσαν.
• Το μυστικό αυτό το έμαθε η κόρη του η Βαρβάρα, και ειδοποίησε τους χριστιανούς να μην αγοράσουν
ψωμί και τρόφιμα, και να πορευτούν με τα υπολείμματα που είχαν στα σπίτια τους. Έτσι κάθε Χριστιανική
οικογένεια μαγείρεψε ότι πρόχειρο της βρέθηκε στο σπίτι. Επειδή όμως τα τρόφιμα που τους είχαν
απομείνει ήταν πολύ λίγα και κάθε είδος από μόνο του δεν έφτανε για μια σωστή μαγειριά, έβαλαν στην
κατσαρόλα λίγο από όλα. Δηλαδή, λίγο στάρι, μερικά φασόλια, κουκιά, σταφίδες και ότι άλλο σχετικό
είχαν, κι όλα μαζί τα μαγείρεψαν. Ετσι χάρη στη Βαρβάρα σώθηκαν και από τότε σε ανάμνηση αυτού του
περιστατικού καθιερώθηκε στη γιορτή της να μαγειρεύουν το παρασκεύασμα αυτό που είναι γλυκό και
φαγητό μαζί και λέγεται
29. ΑΓΙΑ ΙΑ
• Η Αγία Ία καταγόταν από το Κάστρο του
λεγομένου Βιζάλης. Συνελήφθηκε αιχμάλωτη
μαζί με 9.000 χριστιανούς και οδηγήθηκε
στην Περσία. Εκεί από τον βασιλιά των
Περσών Σαβώρ, παραδόθηκε στους σοφούς
της Περσίας προκειμένου να την πείσουν ν'
αρνηθεί τον Χριστό. Επειδή όμως δεν το
κατάφεραν, τη φυλάκισαν και μετά 15 μήνες
την έβγαλαν, και αφού τη βασάνισαν σκληρά
τελικά την αποκεφάλισαν.
