1. ΓΑΛΛΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ
Δεληβοριάς Πολυχρόνης , Δημητριάδης Σταμάτης
•Γαλλική Επανάσταση
•Κοινωνική και οικονομική κατάστ
•Φιλοσοφία του Διαφωτισμού
•Αίτια της επανάστασης
•Οικονομική κρίση

2. Γαλλική Επανάσταση
Η Γαλλική Επανάσταση του 1789 ήταν η κοινωνική
επανάσταση που κατήργησε την απόλυτη μοναρχία στην
Γαλλία γκρεμίζοντας το φεουδαρχικό σύστημα και
αντικαθιστώντας το με το δημοκρατικό, και ώθησε σε
αναδιοργάνωση την Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία. Η Γαλλική
Επανάσταση ενέπνευσε τους λαούς όλης της Ευρώπης στο να
παλέψουν ενάντια στην εκμετάλλευση και την απολυταρχική
μοναρχία, αποτελώντας το έναυσμα για τον ξεσηκωμό στην
Ισπανία, την Ιταλία και την Ελλάδα.
Η επανάσταση οργανώθηκε από την ανερχόμενη αστική τάξη,
η οποία εμπνευσμένη από τα κηρύγματα των Διαφωτιστών
και με κεντρικό σύνθημα το τρίπτυχο «Ελευθερία, Ισότητα,
Αδελφοσύνη» , θέλησε να βελτιώσει την υπάρχουσα
μοναρχία μετατρέποντάς την σε συνταγματική και όχι να την
καταργήσει. Στην πορεία όμως, η μοναρχία καταργήθηκε και
μετά από περιόδους τρομοκρατίας αλλά και οργάνωσης
δίκαιου κράτους, η νεοσύστατη Δημοκρατία καταλύθηκε από
την δικτατορία του Ναπολέοντα Βοναπάρτη.
Ο βασιλιάς Λουδοβίκος ΙΣΤ΄ και η βασίλισσα Μαρία
Αντουανέτα αποκεφαλίστηκαν στην γκιλοτίνα.

3. Κοινωνική και οικονομική κατάσταση στην
προεπαναστατική Γαλλία
Στα τέλη του 18ου αιώνα ήταν γενική στην Γαλλία η επιθυμία για αλλαγή του καθεστώτος. Παρόλη όμως την
μεταβολή στις ιδέες των ανθρώπων, η οργάνωση της Γαλλίας εξακολουθούσε να παραμένει στη μεσαιωνική
μορφή της: διαίρεση των κατοίκων σε τάξεις, διάκριση δικαιωμάτων και υποτίμηση της ανθρώπινης αξίας. Οι
Γάλλοι άρχισαν να αισθάνονται αφόρητη την κατάσταση. Νέες δυνάμεις σχηματίστηκαν και προκάλεσαν
τεράστια εξέγερση. Η Γαλλική Επανάσταση ανέτρεψε το παλιό καθεστώς και είχε ανυπολόγιστες συνέπειες
στη ζωή και στις αντιλήψεις των ανθρώπων.
Στη Γαλλία επικρατούσε το κυβερνητικό σύστημα της απόλυτης μοναρχίας όπως την εποχή του Λουδοβίκου
ΙΔ. Ο βασιλιάς με λίγους ανώτερους λειτουργούς, που τους διάλεγε ο ίδιος, νομοθετούσε, όριζε τους φόρους
και διέθετε όπως του άρεσε τον δημόσιο πλούτο. Η Γαλλία δεν είχε ενοποιηθεί τελείως. Οι νόμοι, η
φορολογία, οι τρόποι συναλλαγής, τα μέτρα, τα σταθμά και το νόμισμα διέφεραν από περιοχή σε περιοχή.
Αυτό προκαλούσε σύγχυση και εμπόδια στο εμπόριο. Το καθεστώς, συνέχεια του μεσαιωνικού, βασιζόταν
στην ανισότητα. Οι κάτοικοι της Γαλλίας διακρίνονταν στους προνομιούχους και στον κοινό λαό. Οι
προνομιούχοι αποτελούσαν μικρή μειοψηφία, περίπου το 2% του πληθυσμού. Αλλά αυτοί κατείχαν την
περισσότερη γη, είχαν όλα τα αγαθά, ζούσαν μια τρομερά σπάταλη και πλούσια ζωή και κυβερνούσαν τον
τόπο.

4. Φιλοσοφία του Διαφωτισμού
Από τα μέσα του 18ου αιώνα η
επίδραση της διαφωτιστικής
κριτικής στην κοινωνία ήταν
μεγάλη. Πολλοί ευγενείς
έπαψαν να πιστεύουν πια στα
απαρχαιωμένα προνόμια. Τα
σαλόνια, τα περιοδικά, οι
χώροι συγκεντρώσεων και οι
μασονικές στοές έγιναν φορείς
της ολοένα αυξανόμενης
δυσαρέσκειας κατά της
απόλυτης μοναρχίας. Η
φιλοσοφία του Διαφωτισμού
έκανε λόγο για τα ατομικά
δικαιώματα,για ελευθερία,και
ισότητα,έννοιες που ως τότε
ήταν άγνωστες κάτω από τον
ζυγό του απολυταρχικού
καθεστώτος.

5. Αίτια της επανάστασης
Η επανάσταση είχε πολλά αίτια,από τα οποία τα σημαντικότερα είναι τα εξής:
* Η φιλοσοφία του Διαφωτισμού κατά την διάρκεια του 18ου αιώνα προπαγάνδιζε μία αποστροφή κατά
της απόλυτης μοναρχίας. Οι αντιλήψεις είχαν αρχίσει να στρέφονται προς ένα δημοκρατικό ιδεώδες, τα
ανθρώπινα και τα αστικά δικαιώματα, το κοσμικό κράτος καθώς και την πίστη στην λογική. Αυτή η
φιλοσοφία έπαιρνε την εξουσία από τον μονάρχη και τον κλήρο. Σ' αυτό το ιδεολογικό πλαίσιο, βρήκαν
απήχηση οι ιδέες του κλασικού φιλελευθερισμού. Επίσης, η μασονική ιδεολογία και το παράδειγμα της
μετριοπαθούς αγγλικής μοναρχίας είχαν σημαντική επιρροή στους επαναστάτες.
* Η ενίσχυση της αστικής τάξης: Οι δύο πρώτες τάξεις, ο κλήρος και οι ευγενείς μοιράζονταν ως τότε
την πολιτική δύναμη. Οι αστοί, οι φτωχοί εργαζόμενοι των πόλεων και οι αγρότες δεν είχαν κανένα
δικαίωμα στην εξουσία, παρόλο που η αστική τάξη είχε αποκτήσει αξιόλογη δύναμη.
* Η οικονομική κρίση: Το γαλλικό κράτος ήταν στα πρόθυρα οικονομικής καταστροφής. Η Γαλλία
αναμείχθηκε ενεργά στον Αμερικανικό Πόλεμο της Ανεξαρτησίας (1775 - 1783). Παρότι κατόρθωσε να
κερδίσει την Αγγλία, το οικονομικό βάρος ήταν τέτοιο που την οδήγησε σε χρεοκοπία. Επιπλέον, το 1789
η τιμή του ψωμιού αυξήθηκε δραματικά, λόγω της άσχημης σοδειάς του 1788 και του 1789 και του
βαρύτατου χειμώνα του 1788 - 1789. Οι τιμές των τροφίμων αυξήθηκαν ως και 60%, ενώ ο μισθός των
αγροτών μόνο 20%, κάτι το οποίο προκάλεσε μεγάλη πείνα. Μάλιστα έχει υπολογιστεί ότι την άνοιξη του
1789 το 1/3 του γαλλικού πληθυσμού μαστιζόταν από την πείνα. Όλα αυτά οδήγησαν σε έντονη κοινωνική
αναταραχή που εκδηλώθηκε με ληστρικές πράξεις και εξεγέρσεις.
* Η κρίση του φεουδαρχικού συστήματος: η παραδοσιακή φεουδαρχική κοινωνική κατανομή που ίσχυε
από τον Μεσαίωνα στην Γαλλία άρχισε να παρακμάζει. Ενώ οι ευγενείς απολάμβαναν μεν πολλά
προνόμια, δεν μπορούσαν να ενεργήσουν πολιτικά υπό την απολυταρχία, καθώς μόνο ο βασιλιάς είχε
πολιτική εξουσία. Ο Έρικ Χομπσμπάουμ θεωρεί την Επανάσταση ως "απόπειρα της αριστοκρατίας να
ανακαταλάβει το κράτος.

6. Οικονομική κρίση
Το φορολογικό σύστημα ήταν απαρχαιωμένο και είχε πολλές ελλείψεις.
Από τον σημαντικότερο φόρο οι ευγενείς και ο κλήρος ήταν
απαλλαγμένοι.
Το κρατικό έλλειμμα του γαλλικού κράτους από το 1736 ως το 1789
αυξήθηκε σημαντικά, σε σημείο να κινδυνεύσει η Γαλλία με χρεωκοπία. Η
υποστήριξη των αμερικάνικων στρατευμάτων κατά των αγγλικών στον
πόλεμο της Αμερικανικής Ανεξαρτησίας ήταν πλήγμα για την γαλλική
οικονομία, ακόμη και η σύναψη ειρήνης με την Αγγλία δεν έφερε κανένα
ελαφρυντικό αποτέλεσμα. Αντίθετα η βιομηχανική Αγγλία κατέκλυσε την
γαλλική αγορά με φτηνά υφάσματα και άλλα βιομηχανικά είδη, με
αποτέλεσμα η εθνική παραγωγή να βρίσκεται σε απελπιστική κατάσταση.
Επιπλέον η τρομερά σπάταλη και πολυτελής ζωή στο βασιλικό ανάκτορο
των Βερσαλλιών κατανάλωνε το 20% του γαλλικού προϋπολογισμού. Οι
γιορτές, οι δεξιώσεις και τα πανάκριβα ρούχα ήταν εις βάρος της γαλλικής
οικονομίας αλλά και του φτωχού λαού που πέθαινε από την πείνα. Η
βασίλισσα Μαρία Αντουανέτα μόνη ξόδευε 680.000 λίβρες, σημερινό
ποσό 70.000 ευρώ, τον μήνα για κοσμήματα, κομμώσεις και μόδα.
Επίσης η αγροτική και βιομηχανική κρίση την δεκαετία του 1780 μεγέθυνε
την γενική δυσαρέσκεια και ο πολύ βαρύς χειμώνας του 1788-1789
ανέβασε τις τιμές του ψωμιού με αποτέλεσμα να πεθάνουν πολλοί από την
πείνα.