O concello de Redondela está situado na banda sur da ría de Vigo. A costa, pola proximidade dos montes, é escarpada agás no esteiro do río Alvedosa e na praia de Cesantes. Alterna cantís de media altura, praias e seos que quedan amplamente ao descuberto co debalo da marea. É unha costa rica en bancos marisqueiros.
As principais actividades son a pesca e o marisqueo, os servizos e a industria.
O concello de Ribeira Ocupa o extremo suroeste da península do Barbanza, no final das rías de Arousa, e de Muros e Noia e as costas abertas de Corrubedo. O Territorio repártese entre as últimas estribacións da serra do Barbanza (Os Forcados, con 618 m; San Arberte, con 215 m e O Castro, con 209 m) e unha ampla chaira litoral. A costa é moi recortada e variada con numerosas praias, coídos, cantís, illas, illotes, lagoas litorais e pequenos seos. É unha zona de amplas e fermosas paisaxes que acolle hábitats mariños e terrestres dun enorme valor ambiental.
Litoral entre o cabo Prioriño e a punta da Coitelada, unha ría moi poboada e cunha intensa actividade industrial. De enorme interese paisaxístico, xeolóxico e biolóxico, protexida en parte no LIC/ZEC "Costa
O concello do Grove ocupa a península que pecha a ría de Arousa polo sur, unido a terra polo istmo areoso da Lanzada. Nos seus 41,5 km de costa ao interior e o exterior da ría, hai unha sucesión de praias e areais con cantís e rochedos e numerosos illotes e illas (a maior é a da Toxa).
As principais actividades son a pesca, o marisqueo, a acuicultura e o turismo. Hai algunhas industrias relacionadas co mar. É un concello de grandes valores naturais e culturais, cunha grande parte da súa costa protexida.
O concello de Oleiros ten unha liña litoral de case 40 km. Unha parte na ría do Burgo, outra na ría da Coruña, unha terceira mirando ao mar aberto e outra na boca da ría de Betanzos. Parte está protexida no LIC/ZEC e Monumento Natural “Costa de Dexo e Seixo Branco”
CABANA DE BERGANTIÑOS está situado no fondo e na banda sur da ría de Corme e Laxe, onde ten un amplo tramo de litoral, en parte protexido nos LICs/ZECs “Río Anllóns” e “Costa da Morte”.
O concello de Cambados atópase á beira da ría de Arousa, no centro da comarca do Salnés. Ten 17 km de litoral (sen contar as illas) e a súa maior parte está no esteiro do Umia (espazo con varias figuras de protección). É unha costa abrigada e recortada que alterna areais, rochedos, pequenas praias e esteiros; de augas calmas e de pouca profundidade e grandes áreas que quedan en seco coa marea baixa, que acollen ricos bancos marisqueiros.
O concello de Ribeira Ocupa o extremo suroeste da península do Barbanza, no final das rías de Arousa, e de Muros e Noia e as costas abertas de Corrubedo. O Territorio repártese entre as últimas estribacións da serra do Barbanza (Os Forcados, con 618 m; San Arberte, con 215 m e O Castro, con 209 m) e unha ampla chaira litoral. A costa é moi recortada e variada con numerosas praias, coídos, cantís, illas, illotes, lagoas litorais e pequenos seos. É unha zona de amplas e fermosas paisaxes que acolle hábitats mariños e terrestres dun enorme valor ambiental.
Litoral entre o cabo Prioriño e a punta da Coitelada, unha ría moi poboada e cunha intensa actividade industrial. De enorme interese paisaxístico, xeolóxico e biolóxico, protexida en parte no LIC/ZEC "Costa
O concello do Grove ocupa a península que pecha a ría de Arousa polo sur, unido a terra polo istmo areoso da Lanzada. Nos seus 41,5 km de costa ao interior e o exterior da ría, hai unha sucesión de praias e areais con cantís e rochedos e numerosos illotes e illas (a maior é a da Toxa).
As principais actividades son a pesca, o marisqueo, a acuicultura e o turismo. Hai algunhas industrias relacionadas co mar. É un concello de grandes valores naturais e culturais, cunha grande parte da súa costa protexida.
O concello de Oleiros ten unha liña litoral de case 40 km. Unha parte na ría do Burgo, outra na ría da Coruña, unha terceira mirando ao mar aberto e outra na boca da ría de Betanzos. Parte está protexida no LIC/ZEC e Monumento Natural “Costa de Dexo e Seixo Branco”
CABANA DE BERGANTIÑOS está situado no fondo e na banda sur da ría de Corme e Laxe, onde ten un amplo tramo de litoral, en parte protexido nos LICs/ZECs “Río Anllóns” e “Costa da Morte”.
O concello de Cambados atópase á beira da ría de Arousa, no centro da comarca do Salnés. Ten 17 km de litoral (sen contar as illas) e a súa maior parte está no esteiro do Umia (espazo con varias figuras de protección). É unha costa abrigada e recortada que alterna areais, rochedos, pequenas praias e esteiros; de augas calmas e de pouca profundidade e grandes áreas que quedan en seco coa marea baixa, que acollen ricos bancos marisqueiros.
O concello de Carnota está situado fronte á costa de Fisterra, entre o remate das rías Baixas e o comezo da Costa da Morte. O litoral esténdese desde a desembocadura do río Xallas ata a praia de Lariño. É unha costa exposta que alterna áreas rochosas de pouca altura con enseadas e areais na que podemos atopar ecosistemas moi variados (cantís, dunas, areais, marismas e illotes...). Ten un enorme interese xeolóxico, ecolóxico e paisaxístico.
A ría de Corme e Laxe está situada na Costa da Morte. Ábrese entre as puntas do Roncudo (ao norte) e Laxe (ao sur), na saída ao mar do río Anllóns. Nesta ría pódense distinguir dúas áreas diferenciadas: o interior, formado polo esteiro do Anllóns, protexido da forza do mar por unha barra de area de 2 km; e o resto do espazo, máis aberto, rochoso e recortado con algunhas zonas abrigadas nas que hai praias. As vilas máis importantes son Corme, Ponteceso e Laxe. Está protexida no LIC/ZEC “Río Anllóns” e “Costa da Morte” e na ZEPA “Costa da Morte”.
O concello de Poio está situado na marxe dereita da ría de Pontevedra, desde Raxó ata o esteiro do Lérez, onde está conectado con Pontevedra pola ponte da Barca.
O relevo é moi accidentado, as abas dos montes caen bruscamente cara ao mar e só hai algúns territorios chans na pequena faixa costeira, con numerosos ríos que baixan do Castrove, de curto percorrido e pendentes pronunciadas.
Na área costeira alternan os esteiros e marismas formados polos numerosos ríos que achegan os seus sedimentos, algunhas praias e pequenas zonas rochosas de pouca altura. Hai importantes zonas de marisqueo a pé e parques de cultivo. As principais poboacións costeiras son Raxó, Combarro e Campelo.
O concello de Porto do Son ocupa a cara noroeste da serra da Barbanza, na banda sur da ría de Muros e Noia. Ten unha ampla fronte costeira na que se alternan amplos areias, sistemas dunares, lagoas e cantís que acollen ecosistemas de grande interese. É un concello que vive en boa parte do mar e do turismo. Acolle un importante patrimonio natural e cultural.
O concello de Vimianzo está situado, na súa maior parte, no núcleo do Val de Soneira -o val do río Grande-. Conta con dous pequenos tramos de litoral, na costa ao mar aberto e no interior da Ría de Camariñas. Está protexido no LIC/ZEC e ZEPA “Costa da Morte”.
O concello da Coruña ten unha costa moi recortada e variada, parte na ría, onde se atopa o porto da cidade, e parte en mar aberto onde se suceden cantís e fermosas praias como as de Orzán e Riazor.
O concello de Moaña está situado na banda norte da ría de Vigo. O territorio é de releve moi abrupto; cae dos cumes do Morrazo ao mar en poucos quilómetros. O litoral de Moaña ten interese paisaxístico e xeolóxico, cunha grande diversidade de rochas e formas de releve costeiro no que alternan pequenos cantís con seos e areais. Ten unha intensa ocupación.
O concello de Cangas está situado na península do Morrazo, entre as rías de Vigo e Aldán. O territorio é moi irregular e ten un grande tramo costeiro moi accidentado e diversificado, con numerosas praias, seos e altos cantís.
As principais actividades son a pesca, o marisqueo, os servizos e as industrias relacionadas co mar.
O concello de Muxía abrangue un amplo espazo de costa desde o fondo da ría de Camariñas ata a ría de Lires (río do Castro). Muxía ten no seu litoral dúas caras diferentes á do interior da ría menos elevada, pero igual de recortada, con paredes rochosas e coídos, e numerosos seos e desembocaduras de regatos nos que se acumula a area que forma grandes praias; e o litoral exterior exposto, de altas pendentes, e sen apenas abrigos. Parte do litoral está protexido no LIC/ZEC “Costa da Morte”. As principais actividades do concello están relacionadas coa pesca e cos sevizos. Acolle un importante patrimonio natural e cultural. Un desvío do Camiño xacobeo a Fisterra remata en Muxía.
O concello de Catoira está situado na banda sur da Ría de Arousa, nun terreo de transición co esteiro do Ulla (espazo protexido).Ten unha costa baixa, con alternancia de zonas rochosas e areosas, con alguns seos e numerosos bancos de area e lameiros producidos polos sedimentos que achega o río. Está moi ocupada por recheos e construcións.
Vilagarcía da Arousa está situada ao norte da comarca do Salnés, no fondo da ría de Arousa, en parte no esteiro do Ulla. Ten unha costa típica de fondo de ría, baixa e recortada, na que se suceden puntas, areais e lameiros nos pequenos esteiros dos regos que baixan dos montes que a rodean (Xiabre e Lobeira). Destaca a presenza das illas de Cortegada e as Malveiras e os lombos da desembocadura do Ulla, que son importantes bancos marisqueiros. Unha parte importante do litoral está ocupada polas áreas portuarias.
O concello de Outes está situado na marxe dereita da ría de Muros e Noia, co Tambre facendo linde polo sur. A costa é abrigada e está ocupada por amplas áreas de marismas nos esteiros dos ríos (Tambre, Entíns, Bendimón...), algúns areais, e zonas de cantís de pouca altura. Acolle importantes bancos marisqueiros. As principais actividades son os servizos, a industria (estaleiros, serradoiros...), a pesca, o marisqueo e a agricultura. Conta con áreas de grande interese natural e conserva un importante patrimonio cultural: castros, mámoas, pontes, hórreos (chamados localmente moas), cruceiros, igrexas...
Forma parte das Rías Baixas. Ábrese entre Monte Louro, ao norte e o cabo Corrubedo, ao sur, seguindo unha fractura con orientación SO-NO. Ten 18 km de lonxitude e unha superficie de 125 km2, nos concellos de Muros, Outes, Noia, Porto do Son e Ribeira. É unha ría de enorme importancia ecolóxica, económica e cultural.
O concello da Guarda está situado no extremo SO de Galiza, cunha parte na costa do Arco Miniano-Duriense, cara ao mar aberto e outra no esteiro do río Miño, con Portugal na outra banda.
A costa atlántica da Guarda é rectilínea, rochosa, exposta, con dous seos na parte central que acollen a localidade e os únicos areais costeiros da contorna. A ribeira do Miño, entre a desembocadura e a Pasaxe, é unha costa baixa e areosa na que os areais perden extensión e amplitude canto máis se adentran no esteiro.
Toda a zona é unha importante área de pesca e marisqueo . Ademais dos valores naturais A Guarda conta cun importante patrimonio histórico e etnográfico.
O concello de Ribeira Ocupa o extremo suroeste da península do Barbanza, no final das rías de Arousa, e de Muros e Noia e as costas abertas de Corrubedo. O Territorio repártese entre as últimas estribacións da serra do Barbanza (Os Forcados, con 618 m; San Arberte, con 215 m e O Castro, con 209 m) e unha ampla chaira litoral. A costa é moi recortada e variada con numerosas praias, coídos, cantís, illas, illotes, lagoas litorais e pequenos seos. É unha zona de amplas e fermosas paisaxes que acolle hábitats mariños e terrestres dun enorme valor ambiental.
O concello de Ponteceso está situado na marxe dereita da ría de Corme e Laxe e na costa de mar aberto, entre as puntas do Roncudo e Queimada. Os principais núcleos de poboación son Ponteceso e Corme. Acolle áreas de grande valor paisaxístico e biolóxico asociados ás costas e ao río. Está protexida nos LICs/ZECs “Costa da Morte” e “Río Anllóns” e na ZEPA “Espazo Mariño da Costa da Morte”.
O concello de Pontevedra conta cuns pequenos tramos de costa no fondo das rías de Pontevedra (5,5 km) e Vigo (1,2 km). É un litoral maiormente areoso ou lamacento con pequenos tramos rochosos de pouca altura e algún illote. Son áreas de enorme importancia biolóxica que acollen un grande número de aves acuáticas, sobre todo no inverno. Nos areais hai importantes zonas de marisqueo.
Pontevedra é un concello que acolle importantes valores histórico-artísticos, centrados sobre todo no casco antigo da cidade, un dos mellor conservados de Galiza. As principais actividades son os servizos, o comercio, a industria e o turismo.
O concello de Vilanova de Arousa está situado no interior da ría de Arousa fronte á illa da Arousa. Ten unha costa baixa e abrigada que alterna áreas rochosas con areais e esteiros. Acolle ricos ecosistemas mariños que son base dunha importante actividade marisqueira, e praias que se empregan como lugares de lecer. A principal actividade é o marisqueo, o cultivo de mexillón e os servizos.
O concello de Carnota está situado fronte á costa de Fisterra, entre o remate das rías Baixas e o comezo da Costa da Morte. O litoral esténdese desde a desembocadura do río Xallas ata a praia de Lariño. É unha costa exposta que alterna áreas rochosas de pouca altura con enseadas e areais na que podemos atopar ecosistemas moi variados (cantís, dunas, areais, marismas e illotes...). Ten un enorme interese xeolóxico, ecolóxico e paisaxístico.
A ría de Corme e Laxe está situada na Costa da Morte. Ábrese entre as puntas do Roncudo (ao norte) e Laxe (ao sur), na saída ao mar do río Anllóns. Nesta ría pódense distinguir dúas áreas diferenciadas: o interior, formado polo esteiro do Anllóns, protexido da forza do mar por unha barra de area de 2 km; e o resto do espazo, máis aberto, rochoso e recortado con algunhas zonas abrigadas nas que hai praias. As vilas máis importantes son Corme, Ponteceso e Laxe. Está protexida no LIC/ZEC “Río Anllóns” e “Costa da Morte” e na ZEPA “Costa da Morte”.
O concello de Poio está situado na marxe dereita da ría de Pontevedra, desde Raxó ata o esteiro do Lérez, onde está conectado con Pontevedra pola ponte da Barca.
O relevo é moi accidentado, as abas dos montes caen bruscamente cara ao mar e só hai algúns territorios chans na pequena faixa costeira, con numerosos ríos que baixan do Castrove, de curto percorrido e pendentes pronunciadas.
Na área costeira alternan os esteiros e marismas formados polos numerosos ríos que achegan os seus sedimentos, algunhas praias e pequenas zonas rochosas de pouca altura. Hai importantes zonas de marisqueo a pé e parques de cultivo. As principais poboacións costeiras son Raxó, Combarro e Campelo.
O concello de Porto do Son ocupa a cara noroeste da serra da Barbanza, na banda sur da ría de Muros e Noia. Ten unha ampla fronte costeira na que se alternan amplos areias, sistemas dunares, lagoas e cantís que acollen ecosistemas de grande interese. É un concello que vive en boa parte do mar e do turismo. Acolle un importante patrimonio natural e cultural.
O concello de Vimianzo está situado, na súa maior parte, no núcleo do Val de Soneira -o val do río Grande-. Conta con dous pequenos tramos de litoral, na costa ao mar aberto e no interior da Ría de Camariñas. Está protexido no LIC/ZEC e ZEPA “Costa da Morte”.
O concello da Coruña ten unha costa moi recortada e variada, parte na ría, onde se atopa o porto da cidade, e parte en mar aberto onde se suceden cantís e fermosas praias como as de Orzán e Riazor.
O concello de Moaña está situado na banda norte da ría de Vigo. O territorio é de releve moi abrupto; cae dos cumes do Morrazo ao mar en poucos quilómetros. O litoral de Moaña ten interese paisaxístico e xeolóxico, cunha grande diversidade de rochas e formas de releve costeiro no que alternan pequenos cantís con seos e areais. Ten unha intensa ocupación.
O concello de Cangas está situado na península do Morrazo, entre as rías de Vigo e Aldán. O territorio é moi irregular e ten un grande tramo costeiro moi accidentado e diversificado, con numerosas praias, seos e altos cantís.
As principais actividades son a pesca, o marisqueo, os servizos e as industrias relacionadas co mar.
O concello de Muxía abrangue un amplo espazo de costa desde o fondo da ría de Camariñas ata a ría de Lires (río do Castro). Muxía ten no seu litoral dúas caras diferentes á do interior da ría menos elevada, pero igual de recortada, con paredes rochosas e coídos, e numerosos seos e desembocaduras de regatos nos que se acumula a area que forma grandes praias; e o litoral exterior exposto, de altas pendentes, e sen apenas abrigos. Parte do litoral está protexido no LIC/ZEC “Costa da Morte”. As principais actividades do concello están relacionadas coa pesca e cos sevizos. Acolle un importante patrimonio natural e cultural. Un desvío do Camiño xacobeo a Fisterra remata en Muxía.
O concello de Catoira está situado na banda sur da Ría de Arousa, nun terreo de transición co esteiro do Ulla (espazo protexido).Ten unha costa baixa, con alternancia de zonas rochosas e areosas, con alguns seos e numerosos bancos de area e lameiros producidos polos sedimentos que achega o río. Está moi ocupada por recheos e construcións.
Vilagarcía da Arousa está situada ao norte da comarca do Salnés, no fondo da ría de Arousa, en parte no esteiro do Ulla. Ten unha costa típica de fondo de ría, baixa e recortada, na que se suceden puntas, areais e lameiros nos pequenos esteiros dos regos que baixan dos montes que a rodean (Xiabre e Lobeira). Destaca a presenza das illas de Cortegada e as Malveiras e os lombos da desembocadura do Ulla, que son importantes bancos marisqueiros. Unha parte importante do litoral está ocupada polas áreas portuarias.
O concello de Outes está situado na marxe dereita da ría de Muros e Noia, co Tambre facendo linde polo sur. A costa é abrigada e está ocupada por amplas áreas de marismas nos esteiros dos ríos (Tambre, Entíns, Bendimón...), algúns areais, e zonas de cantís de pouca altura. Acolle importantes bancos marisqueiros. As principais actividades son os servizos, a industria (estaleiros, serradoiros...), a pesca, o marisqueo e a agricultura. Conta con áreas de grande interese natural e conserva un importante patrimonio cultural: castros, mámoas, pontes, hórreos (chamados localmente moas), cruceiros, igrexas...
Forma parte das Rías Baixas. Ábrese entre Monte Louro, ao norte e o cabo Corrubedo, ao sur, seguindo unha fractura con orientación SO-NO. Ten 18 km de lonxitude e unha superficie de 125 km2, nos concellos de Muros, Outes, Noia, Porto do Son e Ribeira. É unha ría de enorme importancia ecolóxica, económica e cultural.
O concello da Guarda está situado no extremo SO de Galiza, cunha parte na costa do Arco Miniano-Duriense, cara ao mar aberto e outra no esteiro do río Miño, con Portugal na outra banda.
A costa atlántica da Guarda é rectilínea, rochosa, exposta, con dous seos na parte central que acollen a localidade e os únicos areais costeiros da contorna. A ribeira do Miño, entre a desembocadura e a Pasaxe, é unha costa baixa e areosa na que os areais perden extensión e amplitude canto máis se adentran no esteiro.
Toda a zona é unha importante área de pesca e marisqueo . Ademais dos valores naturais A Guarda conta cun importante patrimonio histórico e etnográfico.
O concello de Ribeira Ocupa o extremo suroeste da península do Barbanza, no final das rías de Arousa, e de Muros e Noia e as costas abertas de Corrubedo. O Territorio repártese entre as últimas estribacións da serra do Barbanza (Os Forcados, con 618 m; San Arberte, con 215 m e O Castro, con 209 m) e unha ampla chaira litoral. A costa é moi recortada e variada con numerosas praias, coídos, cantís, illas, illotes, lagoas litorais e pequenos seos. É unha zona de amplas e fermosas paisaxes que acolle hábitats mariños e terrestres dun enorme valor ambiental.
O concello de Ponteceso está situado na marxe dereita da ría de Corme e Laxe e na costa de mar aberto, entre as puntas do Roncudo e Queimada. Os principais núcleos de poboación son Ponteceso e Corme. Acolle áreas de grande valor paisaxístico e biolóxico asociados ás costas e ao río. Está protexida nos LICs/ZECs “Costa da Morte” e “Río Anllóns” e na ZEPA “Espazo Mariño da Costa da Morte”.
O concello de Pontevedra conta cuns pequenos tramos de costa no fondo das rías de Pontevedra (5,5 km) e Vigo (1,2 km). É un litoral maiormente areoso ou lamacento con pequenos tramos rochosos de pouca altura e algún illote. Son áreas de enorme importancia biolóxica que acollen un grande número de aves acuáticas, sobre todo no inverno. Nos areais hai importantes zonas de marisqueo.
Pontevedra é un concello que acolle importantes valores histórico-artísticos, centrados sobre todo no casco antigo da cidade, un dos mellor conservados de Galiza. As principais actividades son os servizos, o comercio, a industria e o turismo.
O concello de Vilanova de Arousa está situado no interior da ría de Arousa fronte á illa da Arousa. Ten unha costa baixa e abrigada que alterna áreas rochosas con areais e esteiros. Acolle ricos ecosistemas mariños que son base dunha importante actividade marisqueira, e praias que se empregan como lugares de lecer. A principal actividade é o marisqueo, o cultivo de mexillón e os servizos.
O concello de Carnota está situado fronte á costa de Fisterra, entre o remate das rías Baixas e o comezo da Costa da Morte. O litoral esténdese desde a desembocadura do río Xallas ata a praia de Lariño. É unha costa exposta que alterna áreas rochosas de pouca altura con enseadas e areais na que podemos atopar ecosistemas moi variados (cantís, dunas, areais, marismas e illotes...). Ten un enorme interese xeolóxico, ecolóxico e paisaxístico.
O concello de Oia está situado na costa atlántica do suroeste de Galiza. O litoral inclúese no chamado Arco Miniano-duriense, que abrangue desde o Cabo Silleiro ata a desembocadura do Miño. É unha costa rectilínea, con dirección norte-sur, rochosa, baixa e exposta, sen apenas abrigos, na que se aprecia unha ampla rasa de abrasión antigamente mergullada no mar.
Toda a zona é unha importante área de pesca e marisqueo.
O concello de Vigo está situado na banda sur da ría de Vigo. Na costa distinguimos dúas zonas: a das illas Cies, toda ela rochosa e exposta cara ao mar aberto, e con algunhas praias na parte que da á ría; e a costa continental na que, a pesar de ter case a metade da súa lonxitude ocupada por instalacións portuarias e industriais, se alternan as zonas rochosas e areosas polo que conta con numerosas praias, entre as que destaca, tanto polo seu tamaño como polas súas infraestruturas, a de Samil.
Vigo conta coa agrupación urbana máis grande de Galiza con preto de 300.000 habitantes. As principais actividade son os servizos, a industria e a pesca. Acolle un importante patrimonio cultural e conta con varios museos.
A costa de Boiro forma parte da banda norte da Ría de Arousa. É unha costa abrigada, con fermosas praias orientadas ao sur que alternan con rochedos e esteiros. Os ríos máis importantes son o Beluso, Grande e Coroño. Acolle áreas de enorme importancia biolóxica e bancos marisqueiros moi produtivos e conserva interesantes mostras arquelóxicas (castros, dolmes), histórico-artísticas (igrexas, cruceiros) e etnográficas (hórreos, portos, oficios e embarcacións tradicionais…).
A ría de Foz está situada na Rasa Cantábrica, unha chaira litoral inclinada que se estende por parte da costa entre Galiza e Cantabria,
ábrese entre as puntas dos Castelos (oeste), en Foz, e dos Prados (leste), en Barreiros. Nela desembocan o río Masma e o Centiño.
O concello de Laxe está situado no corazón da Costa da Morte, entre a ría de Corme e Laxe e o litoral de mar aberto. Ten unha costa moi diversa na que se alternan grandes areais e marismas, ría, enseadas, cabos, illotes, furnas... con tramos expostos e protexidos, zonas baixas e elevados cantís. É dun grande interese paisaxístico, xeolóxico e biolóxico. Está protexida no LIC/ZEC e ZEPA “Costa da Morte” e na Paisaxe Protexida “Penedos de Traba e Pasarela”.
Un tramo de costa dun enorme interese paisaxístico, xeolóxico e biolóxico, entre a Costa Ártabra e a ría de Cedeira.
Protexido no LIC/ZEC “Costa Ártabra” e como Lugar de Interese Xeolóxico Internacional “Cabo Ortegal”.
Litoral do concello de Ortigueira, na ría de Ortigueira. Protexido nos LICs/ZECs "Estaca de Bares" e "Ortigueira-Mera", na ZEPA "Ortigueira-O Ladrido" e como Lugar de Importancia Internacional.
O concello de Corcubión ocupa unha pequena península na enseada de Fisterra. A súa costa vai desde o fondo da ría de Corcubión/Cee ata enseada de Estorde. O litoral de Corcubión é rochoso, elevado, irregular e recortado, sen máis praias nin espazo chan que onde se asenta a vila, onde tamén estaban os areais que na maior parte foron comestos polas infraestruturas viarias. Fora da vila só hai cantís de ata 50 m de altura nos que se alternan puntas e seos, ocupados por coídos.
O concello de Camariñas está situado no centro da Costa da Morte. Ten unha parte de costa moi exposta polo norte e o oeste e outra parte protexida, dentro da ría, polo sur. Acolle importantes áreas de interese paisaxístico, xeolóxico, ecolóxico e cultural. Está protexida no LIC/ZEC e ZEPA “Costa da Morte”,no Sitio Natural de Interese Nacional “Cabo Vilán” e no Lugar de Interese Xeolóxico “Praia do Trece”.
Camariñas está situado no centro da Costa da Morte. Ten unha parte de costa moi exposta polo norte e o oeste e outra parte protexida, dentro da ría, polo sur. Acolle importantes áreas de interese paisaxístico, xeolóxico, ecolóxico e cultural. Está protexida no LIC/ZEC e ZEPA “Costa da Morte”,no Sitio Natural de Interese Nacional “Cabo Vilán” e no Lugar de Interese Xeolóxico “Praia do Trece”.
Un litoral dun enorme interese paisaxístico, xeolóxico e biolóxico, protexido nos LICs/ZECs "Río Ouro" e "Ría de Foz-Masma", e como Lugar de Interese Xeolóxico Internacional
O litoral do concello de Cee ten tres partes diferenciadas e separadas, dúas protexidas na ría de Corcubión e no seo de Fisterra, e outra exposta na costa da Morte. A de maior lonxitude e a da ría de Corcubión da que ocupa o fondo e toda a banda esquerda que se prolonga cara a enseada do Ézaro. No seo de Fisterra hai un pequeno tramo de cantís e a praia de Estorde e na costa exterior (Costa da Morte) unha sucesión de cantís e coídos e a ría de Lires.
É un litoral de enorme valor paisaxístico, xeolóxico e biolóxico que alterna zonas moi humanizadas e intensamente ocupadas con outras totalmente naturais.
A RÍA DE VIGO ábrese entre o Cabo Home, ao norte e o Cabo Silleiro, ao sur. É a ría máis longa de Galiza, con 33 km, unha superficie de 176 km e unha profundidade máxima de 44 km. O río principal que a alimenta é o Verdugo. O estreito de Rande separa a parte interior chamada Seo de San Simón, unha zona abrigada con augas pouco profundas, da exterior, máis aberta e de augas máis fondas. Na ría altérnanse os tramos rochosos, de pouca altura, os areais e as marismas. É unha ría intensamente poboada e cunha grande actividade pesqueira, marisqueira, comercial e industrial.
CONCELLOS: Cangas, Moaña, Viaboa, Pontevedra, Soutomaior, Redondela, Vigo, Nigrán, Baiona.
Luisa e Roxelio tentan encherlle as horas mortas aos nenos con entretementos sinxelos, para o que lles aprenderon a facer barcos, avións, paxariñas e outras cousiñas con papel que tiveron remates sorpresa.
Luisa e Roxelio tentan encherlle as horas mortas aos nenos con entretementos sinxelos, para o que lles aprenderon a facer barcos, avións, paxariñas e outras cousiñas con papel que tiveron remates sorpresa.
2. 1-Punta, seo
e praia de Soutoxusto
2-Punta Fontán
3-Punta Sobreira
4-Cova do Asno
5-Praia e punta do Cabo
(Cesantes)
6-Illas de San Simón.
Illote Corveiro.
7-Praia de Cesantes
8-Praia do Castañal
9-Porto de Cesantes
10-Punta da Canteira
11-REDONDELA.
Río Alvedosa.
12-Punta do Socorro
13-Punta da Portela
14-Praia de Soutelo
15-Peirao de Soutelo
16-Punta Castiñeira
17-Porto e praia de Rande
18-Punta de Rande. Ponte.
19-Praia das Cabanas
20-Punta Concheira
21-Punta e porto do Cubillón
22-Porto de Chapela.
Praia da Meda.
23-Praia de Area Longa
3. O concello de Redondela está situado na banda sur da ría de Vigo. A costa, pola
proximidade dos montes, é escarpada agás no esteiro do río Alvedosa e na praia de
Cesantes. Alterna cantís de media altura, praias e seos que quedan amplamente ao
descuberto co debalo da marea. É unha costa rica en bancos marisqueiros.
As principais actividades son a pesca e o marisqueo, os servizos e a industria.
8. RÍA DE VIGO
Ábrese entre o Cabo Home, ao norte e Cabo Silleiro, ao sur. É a ría máis longa de Galiza,
con 33 km, unha superficie de 176 km e unha profundidade máxima de 44 km. O estreito
de Rande separa a parte interior chamada Seo de San Simón, unha zona abrigada con
augas pouco profundas, da exterior, máis aberta e de augas máis fondas.
Vista da Ría de Vigo desde o Galleiro
9. SEO DE SAN SIMÓN
Situada no fondo da ría de Vigo, a partir do estreito de Rande. É unha cubeta tectónica
moi colmatada de sedimentos procedentes das achegas dos ríos. No interior atópanse as
illas de San Simón e Alvedosas. É unha zona abrigada con augas pouco profundas, cunha
unha gran superficie que queda descuberta ao debalar o mar. É unha área rica en bancos
marisqueiros.
23. 6-ILLAS DE SAN SIMÓN E DE SAN ANTÓN. Xunto cos illotes San Bartolomeu e San Norberto
forman un pequeno arquipélago situado no seo de San Simón. Pertencen á parroquia de
Cesantes (Redondela)
24. Aínda que se cree que estiveron habitadas desde tempos moi antigos, as primeiras
referencias históricas de presenza humana nas illas é do século XII, coa existencia dun
mosteiro fundado pola Orde do Temple e ata o século XVIII foron varias as comunidades
monásticas que atoparon retiro nas illas. En 1589 foi saqueada por piratas ingleses, entre
os que se atopa o célebre Francis Drake.
25. O 1 de xuño de 1838 inaugúrase o lazareto marítimo (casa de pragas) de San Simón para dar acollida
en corentena aos viaxeiros que chegaban enfermos nos navíos procedentes do extranxeiro. Estivo en
funcionamento durante 85 anos. A illa de San Simón funcionaba como zona de corentena dos buques
e a pasaxe, e a de San Antón (lazareto suxo) para os enfermos contaxiosos. Ambas estaban separadas
por unha ponte na que había dúas portas que facilitaban o envío de víveres e medicamentos e
protexían dos contaxios.
Entre 1936 e 1943 funcionou como cadea para presos políticos do réxime franquista. Foi un campo de
concentración e exterminio no que se calcula que permaneceron internos en diversos períodos máis
de seis mil cidadáns. A illa grande destinábase a prisión e a pequena para acuartelamento dos gardas.
26.
27. Máis tarde funcionou como residencia de verán para a garda de Franco, que foi clausurada en 1950,
despois dun naufraxio no que morreron 43 persoas.
Entre os anos 1955 e 1963 funcionou o Fogar Méndez Núñez para a formación de orfos de mariñeiros.
En 1998 o arquitecto César Portela elaborou un Plan Director para a rehabilitación e recuperación dos
edificios e espazos e adaptalos para usos culturais e públicos.
En 1999 foron declaradas Ben de Interese Cultural pola Xunta de Galiza.
Francisco Leiro
Silverio Rivas
28. En 1999 foron declaradas Ben de Interese Cultural pola Xunta de Galiza.
No ano 2006 a Consellería de Cultura elixiu o arquipélago de San Simón como símbolo da represión
no Ano da Memoria.
Desde o ano 2007 a Fundación Illa de San Simón é a encargada de conservar e promover os valores
patrimoniais e dinamizar a actividade cultural.
Para visitalas é preciso dispor de transporte (hai empresas que organizan viaxes guiados) e solicitar
un permiso á Xunta de Galiza.
41. 11-REDONDELA. Capital municipal, centro de servizos e importante no de comunicacións.
Redondela e o esteiro do río Alvedosa desde o monte Galleiro
42. RÍO ALVEDOSA. Nace ao norte da serra do Galleiro e despois de percorrer 9 km polos
concellos de Pazos de Borbén e Redondela, desauga no seo de San Simón, na ría de Vigo.
56. 17-Porto de Rande
A Coto-Wagner foi a maior mina de ferro da península Ibérica cando comezou a explotarse, en 1952.
Un teleférico de dous mil metros de lonxitude transportaba o mineral ata a estación ferroviaria de San
Miguel de las Dueñas e desde alí chegaba en tren á ría de Vigo para o seu embarque cara á grande
industria siderúrxica de Alemaña e do Reino Unido. En Rande quedan os restos do cargadoiro da
Mineiro Siderúrxica de Ponferrada, construído nos anos 60 e abandoado na década de 1987.
Empregouse primeiro para ferro e logo para carbón.
59. Restos do cargadoiro de Rande (ao pé da ponte).
Construido, entre 1924 e 1926, por Minerales de Hierro de Galicia, S.A., que explotaba as
minas de ferro do Freixo (Monforte de Lemos) e traía o mineral en tren para envialo a
Alemania. Tivo una importante actividade durante a segunda Guerra Mundial e pechou en
72. VALOR XEOLÓXICO
A costa de Redondela está
formada na súa maior parte
por granitos e xistos. Unha
boa parte do litoral está
ocupada por sedimentos
areosos e lamacentos.
MAPA LITOLÓXICO
75. VALOR BIOLÓXICO
No litoral de Redondela podemos atopar hábitats ee ecosistemas típicos do interior da ría:
esteiros, lameiros, areais, costa rochosa abrigada.
80. Paseo dos buxos da Illa de San Simón (Buxus sempervirens). -7,60 a 10,80 m de altura.
Incluídos no Catálogo de Árbores Senlleiras de Xunta de Galiza.
81. Eucalipto azul (Eucalyptus globulus)
da Illa de san Simón
-varios exemplares que superan os 6 m
de perímetro.
82. Piñeiro de monterrei, piñeiro insigne (Pinus radiata) da Illa de San Simón
-3,10 m de perímetro.
87. LIC SEO DE SAN SIMÓN
É un área que acolle hábitats e
ecosistemas dunha alta
produtividade biolóxica e de enorme
riqueza marisqueira, no que hai
importantes bancos de bivalvos. É
unha das principais zonas de Galiza
para a invernada das anátidas.
94. Cargadoiro de Mineral de Rande
En Redondela houbo unha importante actividade industrial relacionada co mar que desapareceu:
salgas, fábricas de conservas, embarcadoiros de minerais e rochas... Algúns restos forman parte do
patrimonio cultural do concello.
A Fábrica do Alemán (salga transformada en conserveira na Segunda Guerra Mundial) acolle o
Centro de Interpretación da Batalla de Rande, inaugurado en 2013.
95. Á esquerda da ponte de Rande quedan restos do antigo embarcadoiro de mineral
96. COÑECENDO O LITORAL DE REDONDELA
PERCORRIDO (pé)
10 km de Soutoxusto á Portela
1 km en Rande
1 km en Chapela
PERCORRIDO (en coche) para coñecer os puntos máis
accesibles
18 km (lineal máis camiñadas)
O litoral de Redondela
ten tres partes
diferenciadas: un tramo
rochoso ao norte; o seo
baixo e areoso de
Cesantes a Redondela e
o esteiro do Alvedosa; e
outro tramo elevado ata
o límite con Vigo.
97. Non é un espazo doado para camiñar porque está cautivo entre os peches das parcelas
que nas zonas baixas chegan á liña da marea e a proximidade da vía do tren nas zonas
escarpadas que crea unha barreira na que apenas hai accesos á costa nen espazo para
asentamentos ou cultivos polo que se atopa cuberto de mato e árbores por entre os que é
imposible moverse.
Coa marea baixa é posible camiñar entre Soutoxusto e Cesantes por unha sucesión de
puntas e pequenos areais que deixan espazo para andar.
