Όλοι διαφορετικοί… όλοι ίσοι. Ψηλάφηση στα θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα.

Συντονίστρια εκπαιδευτικός: Γκούμα Όλγα
Όλοι διαφορετικοί… όλοι ίσοι.
Ψηλάφηση στα θεμελιώδη
ανθρώπινα δικαιώματα.

Είμαστε μαθητές της
Γ΄ Γυμνασίου και δεν
διαφέρουμε σε τίποτα από εσάς.

Ζούμε το τώρα και αγωνιούμε
για το αύριο.

Σε μια εποχή που η πατρίδα μας
λαβώθηκε και κατηγορήθηκε ότι
γεννά τεμπέληδες, επιπόλαιους
και ανεύθυνους πολίτες…..

εμείς τολμήσαμε να
διαφοροποιηθούμε…

Μιλήσαμε για ανθρώπινα
δικαιώματα, τα οποία
διερευνήσαμε,
αφουγκρασθήκαμε, ψηλαφίσαμε.

Μιλήσαμε για θέματα που μας
άγγιζαν και που εμείς
επιλέξαμε…

…και αναφερθήκαμε πρώτα
απ’ όλα στα παιδιά …

που διεκδικούν δικαιώματα…

χρειάζονται την προστασία μας...

και ταιριάζουν σε ένα μέλλον
ειρήνης.

Στα παιδιά που όταν τους δώσεις
αγάπη…

στην ανταποδίδουν απλόχερα…

μ’ ένα ζεστό παιδικό
χαμόγελο…

Μιλήσαμε και για τη θέση και τα
δικαιώματα της γυναίκας σ’ ένα
ραγδαία μεταβαλλόμενο κόσμο.

Χρησιμοποιήσαμε ως
παράδειγμα τη γυναίκα στο
Αφγανιστάν…

τις γυναίκες θύματα πολέμου
στην πρώην Γιουγκοσλαβία...

όπου ο βιασμός, συνώνυμο του
εξευτελισμού και της
ταπείνωσης, χρησιμοποιήθηκε
από όλες τις πλευρές ως μέσο
εθνοκάθαρσης…

Kαι γράψαμε-αλλά ποτέ δε
στείλαμε-ένα γράμμα στην
Κωνσταντίνα Κούνεβα.

Μιλήσαμε και για το ρατσισμό και
την ξενοφοβία, κάνοντας σαφή
διάκριση των όρων
«πρόσφυγας»-«μετανάστης»-«λα
θρομετανάστης».

Η πατρίδα μας άλλωστε ξέρει
καλά τι θα πει προσφυγιά…

Αναφερθήκαμε και στους
τσιγγάνους, το «άλυτο»
πρόβλημα του Ευρωπαϊκού
πολιτισμού…

στους ανθρώπους που ζουν
χωρίς στολές, σημαίες και
χρόνο…

που παλεύουν να ζήσουν με το
σάλιο τους και να μαγευτούν με
τον ίσκιο τους…

και αναλογιστήκαμε τη δική μας
ζωή …

όπου η φτώχεια – πνευματική
και ηθική – έχει καταστεί
η χειρότερη μορφή βίας…

όπου αμφισβητήθηκε το
δικαίωμα μας να ονειρευόμαστε
και να περιμένουμε ένα
καλύτερο αύριο…

…γιατί λένε ανήκουμε σε ένα
λαό – παράσιτο!

Και εμείς παρ’ όλα αυτά
αντιστεκόμαστε,
οραματιζόμαστε και
ονειρευόμαστε.

Πάμε στα Γιάννενα και στη
Λευκάδα!

Και πεισματικά προσπαθούμε
να αλλάξουμε το
«αναπόφευκτο» του σήμερα...

αισιοδοξώντας ότι εμείς από τις
Κρηνίδες, ίσως τελικά γίνουμε
ένα μικρό λιθαράκι στα θεμέλια
της ελευθερίας του αύριο…

ΘΑ ΜΑΣ ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΕΙΣ;

Recommended