klklkl

1. Αγαπητοί γονείς,
συνεχίζουμε την εξ αποστάσεως επικοινωνία μας, με ένα παραμύθι, που
έχει γραφτεί από συνάδελφό μας.
Ένα συχνό ερώτημα των γονιών είναι, αν θα πρέπει να ενημερώνονται τα
παιδιά για τα προβλήματα, που αντιμετωπίζει η οικογένεια ή γενικότερα το
κοινωνικό σύνολο. Η απάντηση είναι ναι… πρέπει να ενημερώνονται. Αλλά
αυτό πρέπει να γίνεται με ψύχραιμο τρόπο, που να υποδεικνύει το νέο
πλαίσιο, στο οποίο καλούνται να λειτουργήσουν, χωρίς να τους μεταφέρεται η
αγωνία ή/και ο φόβος μας. Βεβαίως, θα μοιραστούμε το συναίσθημά μας με
τα παιδιά, αλλά θα το εκφράσουμε με ήρεμο τρόπο. Σε κάθε περίπτωση,
φροντίζουμε «να είναι» αλλά, και «να αισθάνονται» τα παιδιά μας, ασφαλή.
Έτσι λοιπόν, με τις σημερινές δραστηριότητες, θα επεξεργαστούμε το
επίκαιρο θέμα, με τον πιο κατάλληλο τρόπο για την ηλικία των παιδιών μας
και θα το κλείσουμε, για να συνεχίσουμε στην επόμενη επικοινωνία μας, με τα
πασχαλινά.
Και το παραμύθι μας αρχίζει…
Η Περαδώθε και ο βασιλιάς Κορωναϋιός
Μια φορά κι έναν καιρό -όχι και πολύ παλιά- σε μια χώρα μακρινή και ξένη, που την
έλεγαν ‘Περαδώθε’, βασίλευε ένας καλόκαρδος και ευγενικός βασιλιάς, ο βασιλιάς
Κορώνας. Όχι. Δεν ήταν αυτό το πραγματικό του όνομα, αλλά ο βασιλιάς λάτρευε τη
χρυσή του κορώνα! Δεν την αποχωριζόταν ποτέ, ούτε στον ύπνο μα ούτε και στον
ξύπνιο. Την φορούσε ακόμα κι όταν έκανε μπάνιο!
Ο Κορώνας διοικούσε την Περαδώθε για χρόνια πολλά κι όλα κυλούσαν γοργά.
Οι φασαριόζοι κάτοικοι της ήταν όλο δουλειές, τρέξιμο, βόλτες. Δε προλάβαιναν να

2. μείνουν σπίτι μα ούτε το ήθελαν κιόλας. Γκρίνιαζαν συχνά, γελούσαν σπάνια κι όλο
κάτι έτρεχαν να προλάβουν.
Ο Κορώνας είχε πιά γεράσει. Δε τον βαστούσαν άλλο τα πόδια του κι έτσι τα
τελευταία χρόνια ήταν συνέχεια καθισμένος στο θρόνο του κι έτριβε τα γόνατα του.
Στα 101α
γενέθλια του, λοιπόν, κι αφού έφαγε μπόλικη τούρτα σοκολάτα, κάλεσε τον
μοναχογιό του, τον Κορωναϋιο να του μιλήσει.
-Γιόκα μου, έχω την εντύπωση πως γέρασα λιγάκι. Δεν μπορώ να βασιλεύω άλλο σε
τούτο τον τόπο. Ήρθε πια η ώρα να γίνεις εσύ ο νέος βασιλιάς.
Με δάκρυα στα μάτια και τρέμουλο στα χέρια έβγαλε την αγαπημένη του κορώνα και
την έβαλε στο σγουρόμαλλο κεφάλι του γιού του.
Ο Κορωναϋιός δεν έμοιαζε καθόλου στον πατέρα του παρά μόνο στο ότι λάτρευε κι
εκείνος την κορώνα του. Ήταν εγωιστής, πονηρός και πολύ μονόχνοτος. Του άρεσε να
προκαλεί τον λαό με τα καμώματα του, όποτε του έκανε κέφι. Οι κάτοικοι της
Περαδώθε δεν πολυσυμπαθούσαν τον νεαρό βασιλιά. Άλλωστε, ήταν απασχολημένοι
με χιλιαδυό πράγματα κάθε μέρα και δεν έδιναν σημασία στα καπρίτσια του.
Ένα πρωί ο Κορωναϋιος βαριόταν πολύ. Δεν έβρισκε τίποτα, για να περάσει η ώρα.
Αποφάσισε , λοιπόν, να «παίξει» με τους πολυάσχολους κατοίκους της χώρας του. Την
ίδια κιόλας μέρα οι εφημεριδοπώλες διέδωσαν το νέο παντού.
-Ακούυυυσατε, ακούσατε! Ο βασιλιάς Κορωναϋιός μας κλείνει στα σπίτια μας!
-Προκαλώωω, όλους να μείνετε σπίτια σας για ένα μήνα! Δε θα πρέπει να ξεμυτίζετε
ούτε βήμα, έλεγε ο βασιλιάς.
Όποιος κατάφερνε να ικανοποιήσει την τρελή επιθυμία του βασιλιά θα κέρδιζε ένα
σεντούκι με χρυσά φλουριά! Οι Περαδωθεώτες σάστισαν. Από τη μια πως θα άντεχαν
να μη βγουν για ένα μήνα; Από την άλλη λιμπίζονταν τα χρυσά φλουριά!
-Και οι δουλειές μας; , είπαν κάποιοι.
-Και ο καφές μας; , είπαν άλλοι.
-Κομμένα τούτα, κομμένα κι εκείνα! Καραντίνα για ένα μήνα!
Ο κόσμος ζορίστηκε, τα σχολεία έκλεισαν, τα παιδιά έμειναν σπίτι. Οι καφετέριες και
τα εστιατόρια έβαλαν λουκέτο, αφού κανένας δεν πατούσε πλέον. Η Περαδώθε έγινε
μια χώρα -φάντασμα. Κανένας δεν κυκλοφορούσε στους πλακόστρωτους δρόμους της.
Μόνο δυο περιστέρια εμφανίστηκαν μα έφυγαν θυμωμένα που δεν βρήκαν ούτε
άνθρωπο, ούτε ψίχουλο.
Οι μέρες περνούσαν κι ο λαός άρχιζε να συνηθίζει τη νέα κατάσταση. Βρήκαν ιδεές να
περνούν το χρόνο σπίτι, δούλευαν από εκεί, έγιναν πιο δημιουργικοί και πήραν ανάσα
από τις φασαριόζικές ζωές τους. Σταμάτησαν να γκρινιάζουν και έμαθαν να βοηθούν
ο ένας τον άλλον. Οι οικογένειες ήρθαν πιο κοντά ,τα ζευγάρια αγαπήθηκαν
περισσότερο, τα παιδιά έφτιαχναν τα δικά τους παιχνίδια και σταμάτησαν να ζητούν
καινούρια. Οι παππούδες; Γελούσαν και τα μουστάκια τους που η οικογένεια ήταν και
πάλι ενωμένη.
Σε όλους είχαν λείψει οι βόλτες στη θάλασσα, οι εκδρομές και ο καφές με θέα την
πλατεία. Έμαθαν όμως να μην παραπονιούνται και να εκτιμούν αυτά που είχαν.
Ένιωθαν ευγνωμοσύνη να γεμίζει τις καρδίες τους.
Από την άλλη, ο Κορωναϋιός άρχισε να βαριέται με τούτο το παιχνίδι, αφού κανείς
δεν έλεγε να χάσει. Όχι μόνο δεν ξεμύτιζε άνθρωπος από τα σπίτια, αλλά έδειχναν
χαρούμενοι ξανά. Ο μήνας μετρούσε ήδη 30 μέρες. Και τι θα έκανε τώρα με τα
φλουριά;
Αγχωμένος με την κατάσταση έτρεξε να ζητήσει τη συμβουλή του πατέρα του, που
μόλις τον άκουσε έβαλε τα γέλια.
- Κορωναϋιέ μου, έπαιξες κι έχασες! Να σου γίνει πλέον μάθημα πως όταν οι άνθρωποι
μένουν ενωμένοι δε τους φοβίζει καμία πρόκληση.

3. Την επόμενη μέρα ο βασιλιάς ανακοίνωσε πως η καραντίνα τελείωσε και μοίρασε
στους κατοίκους τα χρυσά φλουριά. Τα σχολεία άνοιξαν και γέμισαν παιδικές φωνές.
Οι δρόμοι και τα μαγαζιά «φόρεσαν» τα ανοιξιάτικα τους. Ο ήλιος έλαμπε ξανά στην
Περαδώθε και οι άνθρωποι είχαν γίνει λίγο καλύτεροι. Χαίρονταν με τα μικρά,
εκτιμούσαν τα απλά και δε θεωρούσαν τίποτα πια δεδομένο σε αυτή τη ζωή.
ΑΡΙΣΤΗ ΚΟΡΔΩΝΗ
(Το κείμενο καταγράφεται στην αρχική του μορφή, χωρίς καμία παρέμβαση)
ΔΙΔΑΚΤΙΚΗ ΑΞΙΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΜΥΘΟΥ
Κάνουμε διάλογο
Συζητάμε με τα παιδιά, τι μας άρεσε περισσότερο από την ιστορία.
Κάνουμε ερωτήσεις κατανόησης του κειμένου. Θέλουμε να είναι διατυπωμένη
η ερώτηση, με τέτοιο τρόπο, ώστε να σχηματίσουν πρόταση και όχι να μας
απαντήσουν μονολεκτικά. Στην τάξη, αυτές τις ερωτήσεις τις λέγαμε
«ανοικτές».
Κάνουμε υποθέσεις (Τι θα γινόταν αν …..)
Επεξηγούμε τις άγνωστές τους λέξεις. Ρωτάμε τα παιδιά αν άκουσαν κάποια
λέξη, που δεν ξέρουν τι σημαίνει. Αν απαντήσουν αρνητικά, διαβάζουμε τα
σημεία με τις άγνωστές τους λέξεις και ερμηνεύουμε περιφραστικά, για
καλύτερη κατανόηση.
Παίζουμε με το όνομα της χώρας. Αν δεν την έλεγαν «Περαδώθε», πώς
αλλιώς θα μπορούσε να τη λένε. Βρίσκουμε ιδέες, και τις καταγράφουμε.
Ο βασιλιάς-Κορώνας δεν αποχωριζόταν ποτέ, την κορώνα του. Ποιο είναι το
αντικείμενο, που δεν θα ήθελες να αποχωριστείς;
Ποια άλλα παραμύθια ξέρεις με βασιλιάδες; (ή με πόλεις π.χ
Ντενεκεδούπολη).
Φτιάχνουμε το λεξικό της Πόλης
Ζητάμε από τα παιδιά, να καταγράψουν σε ένα χαρτί, ότι έχει η πόλη τους.
Εναλλακτικά, μπορούν να δώσουν ονόματα στους δρόμους(τα γράφουν σε
χαρτάκια και τα κολλάνε), να ονομάσουν τα κτίρια (σχολείο, δημαρχείο κλπ)
Δημιουργούμε μακέτα της πόλης.
Τα παιδιά λατρεύουν να χρησιμοποιούν ψαλίδια και κόλες, για να κάνουν
κατασκευές. Βελτιώνει τη λεπτή κινητικότητα, ενισχύει τη δημιουργικότητά
τους και τους δημιουργεί θετικά συναισθήματα.

4. Μπορείτε να χρησιμοποιήσετε χαρτόνι από χαρτόκουτα, για να φτιάξετε τη
βάση. Να σχηματίσετε τους δρόμους(χαρτί εφημερίδας), τα σπίτια(κουτιά από
γάλα ή χυμο), τα δέντρα(ρολό χαρτιού κουζίνας και τσαλακωμένο χαρτί από
περιοδικό επάνω). Να φτιάξετε παιδική χαρά, πλατείες. Ακόμη κι αν δεν έχετε
χαρτιά, τα φύλλα ενός περιοδικού μπορούν να μας δώσουν εξαιρετικό υλικό.
Επιστρατεύστε τη φαντασία σας και το αποτέλεσμα θα είναι υπέροχο.
Γινόμαστε δημοσιογράφοι
Το παραμύθι μιλάει για μια χώρα σε καραντίνα. Η συνέντευξη θα αφορά, το τι
συμβαίνει στη δική μας χώρα (ή όποιο άλλο θέμα, θέλετε)
Μπορεί να παίξει όλη η οικογένεια.
Χρησιμοποιούμε κάποιο συμβολικό αντικείμενο, για μικρόφωνο.
Αυτός που κρατάει το μικρόφωνο κάνει ερωτήσεις σε όποιο μέλος της
οικογένειας θέλει, για να πάρει πληροφορίες. Ο δημοσιογράφος, μπορεί να
επικοινωνήσει και με μέλη της οικογένειας ή γνωστούς, που μένουν σε άλλα
μέρη (μπορούμε να έχουμε καταγράψει τις ερωτήσεις, που θέλει να κάνει το
παιδί όπως πχ. Πώς είναι η πόλη που ζεις; Τι έχει αλλάξει; κλπ).
Παίζουμε κρύο-ζέστη
Φτιάχνουμε μια κορώνα(με χαρτί από περιοδικά). Μπορεί να παίξει όλη η
οικογένεια. Το παιδί κρύβει την κορώνα και μας καθοδηγεί λέγοντας «ζέστη»,
όταν πλησιάζουμε ή «κρύο», όταν απομακρυνόμαστε. Παίζουμε όλοι με τη
σειρά μας.
Παίζουμε κρεμάλα
Χρησιμοποιούμε λέξεις, που υπάρχουν μέσα στην ιστορία.
Κάνουμε ομοιοκαταληξία.
Θα παίξουμε με τη λέξη καραντ-ίνα.
Μπορεί να παίξει όλη η οικογένεια. Κόβουμε χαρτάκια, για να γράψουμε τις
λέξεις που θα βρούμε. Ο καθένας, με τη σειρά του, λέει λέξη και τη γράφει σε
ένα χαρτί. Αν θέλετε να γίνει πιο δύσκολο το παιχνίδι, βάζετε και χρόνο.
Όποιος δεν βρει λέξη στο δοσμένο χρόνο, χάνει τη σειρά του και παίζει ο
επόμενος. Όταν δε θα μπορείτε να βρείτε άλλες λέξεις, τελειώνει το παιχνίδι
και μετράτε τις λέξεις σας. Αυτός που έχει τις περισσότερες, κερδίζει.
Κάνουμε τραγουδάκι
Παίρνουμε 4 χαρτάκια, από την προηγούμενη δραστηριότητα και με τις λέξεις
αυτές, δημιουργούμε τραγουδάκι. Ενώνουμε τις λέξεις μας με ρήματα και το
τραγουδάκι μας, συνεχώς μεταβάλλεται, καθώς οι ιδέες όλων
ενσωματώνονται. Όταν καταλήξει στην τελική του μορφή και συμφωνήσουν
όλα τα μέλη, μπορούμε να το καταγράψουμε. Στα παιδιά αρέσει πολύ αυτό το
παιχνίδι.
Βρίσκουμε τραγουδάκια στο διαδίκτυο
Μπορείτε να ακούσετε αυτό που σας βρήκαμε εμείς. Νομίζουμε ότι είναι
ιδανικό για κέφι και χορό.
Η πόλη που γελούσε

5. https://www.youtube.com/watch?feature=youtu.be&v=GqWol-
GUJck&fbclid=IwAR1ivQCUynhN_Y91M7b-1nMMSQIYkxrGwALMfZ0qLgRI-
hDaFqlgHa8ezIo&app=desktop
Μπορείτε όμως να βρείτε κι άλλα τραγουδάκια, για πόλεις ή για βασιλιάδες,
κάνοντας αναζήτηση στο Youtube.
πχ. μια επιλογή για εσάς, τους γονείς :
«όμορφη πόλη»(σε μουσική και στίχους Θεοδωράκη)
https://www.youtube.com/watch?v=IJZfJfqb-
bI&feature=share&fbclid=IwAR1UyYgX_KH69YEGtudbaqNKzwS7xrhjZ99uACIS73dl7A3ElaGK
WPpPils
και μια επιλογή για τα παιδιά :
«Η Ντενεκεδούπολη» Ευγ.Φακίνου και Γιάννης Μαρκόπουλος
https://www.youtube.com/watch?v=p2KmsBwmI9s&feature=youtu.be&fbclid=IwAR3_OkxP
HGa2Xk3vhuR1MOIhzjz4jmxfeD2gicejZobxZwwJe8DTWob0Guc
Παίρνουμε μέρος σε διαγωνισμό; Τι λέτε;
«Δίνουμε θάρρος στους ανθρώπους, με τις ζωγραφιές μας»
Το Γενικό Νοσοκομείο Ξάνθης ζητάει από τα παιδιά να στείλουν τις ζωγραφιές
τους, με τα πιο ωραία χρώματα μαζί με ένα μήνυμα(πάνω στη ζωγραφιά),
που θα έχει γραφτεί από τα ίδια και θα απευθύνεται στους ήρωές μας, τους
γιατρούς, τους νοσηλευτές και όλο το προσωπικό κάθε Νοσοκομείου, που
είναι εκεί, πιστοί στο καθήκον, για να είμαστε εμείς οι υπόλοιποι υγιείς και
ασφαλείς.
Μας λένε οι γιατροί μας :
«Θα περιμένουμε παιδιά, από σήμερα έως τη Κυριακή 12/4/2020 να μας
στείλετε τα έργα σας, στο mail: contact_us@hosp-xanthi.gr, αναγράφοντας το
όνομα σας και την ηλικία σας.
Αυτό που θα κάνουμε εμείς, για να σας δείξουμε την ευγνωμοσύνη μας είναι
να τοποθετήσουμε όλες αυτές τις υπέροχες ζωγραφιές σας, στη κλινική covid-
19 και στην νέα παιδιατρική πτέρυγα covid-19, για να παίρνουν θάρρος οι
ασθενείς μας.
Επίσης το πιο ευφάνταστο αισιόδοξο μήνυμα θα το τοποθετήσουμε έξω από
τη κλινική covid-19 να το βλέπουμε και να μας δίνει θάρρος και δύναμη»
Αυτή η καταπληκτική ιδέα δεν μπορεί να υλοποιηθεί χωρίς τα μικρά παιδιά,
που με τον πολύ τρυφερό και δημιουργικό τρόπο τους μπορούν να γεμίσουν
με δύναμη και αισιοδοξία, τους ανθρώπους που περνάνε δύσκολα.
Σε αυτές τις δύσκολες στιγμές τα παιδιά, μας δείχνουν το δρόμο.
Σας χαιρετούμε, να είστε καλά, να προσέχετε την υγεία σας και μην ξεχνάτε
ΜΕΝΟΥΜΕ ΣΠΙΤΙ –
ΔΕΝ ΞΕΜΕΝΟΥΜΕ ΑΠΟ ΘΑΡΡΟΣ ΚΑΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΟΤΗΤΑ!
«Παιδιά, μας έχετε λείψει….ανυπομονούμε να ξανανοίξουν τα σχολεία!!!!»
Οι νηπιαγωγοί του 23ου Νηπιαγωγείου Καλλιθέας