Duch święty.wprowadzenie john bevere

JB_HolySpirit_cover.indd 1JB_HolySpirit_cover.indd 1 2015-03-17 08:54:142015-03-17 08:54:14

Drogi przyjacielu,
Jesteś Bożą radością i rozkoszą Jego serca. On bardzo pragnie cię po-
znać i być przez ciebie poznanym. Gdy wzrastasz w relacji z Nim, Bóg
zaprasza cię, abyś towarzyszył Mu w rozszerzaniu się Królestwa Niebios na
ziemi. Apostoł Paweł napisał, że zostaliśmy przez Boga „stworzeni w Chry-
stusie Jezusie do dobrych uczynków, do których przeznaczył nas Bóg,
abyśmy w nich chodzili” (List do Efezjan 2:10).
Jako dzieci Boże pragniemy podobać się naszemu Ojcu. Często jednak
zapominamy o tym, o czym wyraźnie mówił Jezus: moc, by zrealizować
Boże plany przychodzi przez bliską przyjaźń z Duchem Świętym. Bóg nie
chce tylko, żebyś dla Niego pracował; On zaprasza cię, byś z Nim praco-
wał. Chce być dla ciebie najlepszym przyjacielem, dzielić każdą chwilę
twego życia. Pragnie mówić do ciebie, zachęcać cię i wzmacniać. Nie
ma większej relacji niż ta, którą oferuje ci Bóg przez Swojego Ducha.
Pan pobudził moje serce, bym podzielił się tym przesłaniem z tobą i z lide-
rami na całym świecie. Przyjmij je z moją miłością i wsparciem. Podziel się
nim ze wszystkimi, których znasz. Wierzę, że to początek głębszej i trwają-
cej całe życie społeczności z Bogiem - zarówno dla ciebie, jak i dla tych,
którym przewodzisz.
Jeśli jesteś dzieckiem Bożym, to Duch Święty obiecał, że nigdy cię nie
opuści ani nie zostawi. Jego przyjaźń jest łatwo dostępna. Prawdy zawar-
te na stronach tej książki przemieniły moje życie. Modlę się, abyś ty rów-
nież doświadczył radykalnego objawienia w trakcie podróży przez Boże
Słowo. Chciałbym usłyszeć, jak to przesłanie wpłynęło na ciebie i na
tych, o których się troszczysz.
Twój brat w Chrystusie,
John Bevere
Płyta jest osobistym podarunkiem od Johna Bevere’a. Dzięki niej uzyskasz
dostęp do wielu materiałów, które pomogą ci w dalszym studiowaniu
tego dynamicznego nauczania i dzieleniu się nim z innymi. Zachęcam cię
do dystrybucji i kopiowania różnych części tego nauczania. Pozwalamy
ci na przesyłanie plików pocztą elektroniczną, dystrybucję wśród studen-
tów, umieszczanie w Internecie, jak również na drukowanie i powielanie
kopii. Materiały te zostały specjalnie opracowane, aby inspirować i za-
chęcać wszystkich chrześcijan na świecie.
Te i inne materiały do nauczania (w języku polskim) Johna i Lisy Bevere są
dostępne do pobrania na stronie:
www.MessengerInternational.org
www.CloudLibrary.org
Dodatkowe materiały w wielu językach dostępne są do wglądu i pobie-
rania na: www.YouTube.com i www.Yuku.com oraz innych serwisach in-
ternetowych.
JB_HolySpirit_cover.indd 2JB_HolySpirit_cover.indd 2 2015-03-17 08:54:222015-03-17 08:54:22

DUCH ŚWIĘTY
Wprowadzenie
John Bevere & Addison Bevere
Szczecin 2015

Holy Spirit (Polish) by John Bevere
© 2014 Messenger International
www. MessengerInternational.org
Originally published in English
Additional resources in Polish are available for free download at:
To contact the author: JohnBevere@ymail.com
Printed in Poland
„Duch Święty” (w języku polskim) autor John Bevere
© 2015 Messenger International
www. MessengerInternational.org
Oryginalnie opublikowane w języku angielskim
Dodatkowe materiały są dostępne bezpłatnie:
Kontakt z autorem: JohnBevere@ymail.com
Wydrukowano w Polsce
Wydano nakładem Instytutu Wydawniczego „Compassion” – Szczecin
www.compassion.pl
ISBN 978-83-7978-035-8
Jeśli nie oznaczono inaczej, fragmenty biblijne pochodzą z Biblii Warszawskiej,
to jest Pisma Świętego Starego i Nowego Testamentu wydanego przez Towarzy-
stwo Biblijne w Polsce, Warszawa 1996. Wersety z anglojęzycznych przekładów
przetłumaczono na język polski. Użyto następujących przekładów Biblii: Biblia
Tysiąclecia (BT),The Amplified Bible (AMP), Today’s English Version (TEV), The
Message, King James Version (KJV), New King James Version (NKJV), Contem-
porary English Version (CEV), The Living Bible (TLB), New Living Translation
(NLT), New American Standard Bible (NASB).

Spis treści
Podziękowania V
O interaktywnej książce VII
Wstęp IX
1. Kim jest Duch Święty? 1
2. Osobowość Ducha Świętego 43
3. Trzy poziomy relacji 85
4. Wzmocniony Duchem 121
5. Język Ducha 169
Dodatek
Jak przyjąć zbawienie 241

V
Podziękowania
Dla mojej żony, dzieci i wnuków. Każdy z was jest darem
od Boga, który przyniósł bogactwo do mojego życia. Zawsze
będę was kochał.
Dla mojego syna, Addisona. Twoja wiara i ciężka praca
wzbogaciły poselstwo o Duchu Świętym. Bez twojej pomocy
ta praca nie wyglądałaby tak jak teraz.
Dla Jaylynn. Dziękuję ci za twoją pilność, by doszlifo-
wać to poselstwo, dzięki twoim wspaniałym zdolnościom re-
dakcyjnym. Twoje starania pomogły zachować klarowność
i strukturę.
Dla Vincenta. Dziękuję ci za twoją ciężką pracę i pomoc
w tworzeniu rozważań. Twoje dzieło jest wyjątkowe.
Dla członków zespołu i partnerów Messenger Internatio-
nal. Dziękuję wam za wasze wsparcie dla Lisy i dla mnie. Nie
moglibyśmy prosić Boga o bardziej lojalnych i prawdziwych
przyjaciół, którzy są z nami, aby docierać z chwalebną ewan-
gelią Jezusa Chrystusa do narodów świata.
Przede wszystkim, dziękuję Tobie, Boże Ojcze, za nieza-
wodną miłość; Jezu – mój Królu, za to, że oddałeś Swoje dro-
gocenne życie; a Tobie, Duchu Święty, za Twoją niesamowitą
moc, pocieszenie, nauczanie i intymną społeczność. Dziękuję
Ci, że nigdy nas nie zostawisz, ani nie opuścisz.

VII
O interaktywnej książce
Książkę tę, podobnie jak inne, można przeczytać od deski
do deski. Zachęcamy cię jednak, byś odkrył dodatkowe, in-
teraktywne elementy dla osobistego przeżycia.
Każdy rozdział książki został podzielony na pięć wska-
zanych, codziennych lektur z odpowiednimi rozważaniami
na końcu. Możesz czytać jedną lekturę i rozważania dzien-
nie lub zastosować te elementy według własnego uznania.
Proponujemy, aby ci, którzy uczestniczą w studiowaniu gru-
powym, ukończyli lekturę i rozważania jednego rozdziału
w ciągu tygodnia.
Jeśli czytacie tę książkę jako część cyklu poselstw o Du-
chu Świętym, to zalecamy, byście obejrzeli lub wysłuchali se-
sji nauczania na każdy tydzień i odpowiedzieli jako grupa na
pytania do dyskusji. Następnie przeczytajcie rozdział książ-
ki i przejdźcie do rozważań. Każdemu rozdziałowi książ-
ki odpowiada jedna sesja nauczania. Pytania do dyskusji dla
każdego rozdziału są umieszczone po codziennych rozwa-
żaniach.
Przyjemnej lektury!

IX
Wstęp
Gdy mój tata poprosił mnie o pomoc w napisaniu tej książ-
ki, natychmiast ogarnęło mnie niedowierzanie. Pomyślałem,
że prawdopodobnie jeszcze się o to nie modlił. Szczerze mó-
wiąc, nie uważałem się za godnego kandydata. Właściwie
rozmyślanie nad jego prośbą powodowało ucisk żołądka, jak
w trakcie wykonywania breakdance.
Z szacunkiem poprosiłem mojego ojca, aby rozważył inne
możliwości i poświęcił czas modląc się nad tą sprawą (może
rok lub dwa). Zaledwie po jednym dniu modlitwy miał pew-
ność, że nadaję się do tego zadania. Mój ojciec podkreśla,
że wśród młodszych pokoleń Duch Święty nie powinien być
tematem tabu, dlatego też docenia mój wkład, jako osoby
w wieku dwudziestu pięciu lat. Wiemy, że wielu ludzi, za-
równo młodszych jak i starszych, będzie omijać ten temat,
jeśli nie zrozumieją, kim jest Duch Święty i jak działa.
Pomimo moich obaw, jak mógłbym odmówić mojemu
ojcu? Zostałem przymuszony, by się zgodzić. To, co wyda-
rzyło się później, można określić jako zmieniającą życie po-
dróż. Zacząłem widzieć Pismo w nowym świetle, gdy Bóg
otworzył moje oczy na wiele cudów Swojego Ducha. Wkrót-
ce odkryłem, że Duch Święty jest najbardziej niezrozumia-
ną osobą w kościele. Przypisano Mu niezliczoną ilość etykiet
i stereotypów, ale zbyt mało osób zna Go takim, jakim jest
w rzeczywistości.

X
Celem tej książki jest ułatwienie tobie zaznajomienia się
z osobą Ducha Świętego poprzez podróż przez Pismo Świę-
te. Zawarte w niej zapatrywania mogą być śmiałe, lecz obie-
cuję, że podróż jest warta czasu i energii.
W trakcie czytania proś Ducha Świętego, by wprowadził
cię we wszelką prawdę. On usunie wierzenia, które nie mają
podstaw w Jego Słowie. Odkryjesz, że nie „należy” do deno-
minacji lub ruchu, i że nie może być ograniczony do pokole-
nia lub wieku. Duch Święty został posłany, by objawić Jezu-
sa i wzmocnić całe Ciało Chrystusa. On uczynił nasze serca
swoim domem i obiecał powodzenie w naszym życiu. Jedy-
ne, co musimy zrobić, to dać Mu panowanie.
Nie znajdziemy lepszego przyjaciela i przewodnika. Duch
Święty będzie ci wiernie towarzyszył przez wszystkie życio-
we zmagania i radości. Obiecał, że nigdy cię nie zostawi, ani
nie opuści, ponieważ jesteś Jego pasją i przyjemnością. Przy-
gotuj się na odkrycie tej fantastycznej osoby!
—Addison Bevere, COO, Messenger International
„Teraz wszyscy możemy przyjść do Ojca
przez tego samego Ducha Świętego, z powodu tego,
co uczynił dla nas Chrystus” (List do Efezjan 2:18).

1
Kim jest Duch Święty?
„Lecz Pocieszyciel Duch Święty, którego Ojciec pośle
w imieniu moim, nauczy was wszystkiego i przypomni
wam wszystko, co wam powiedziałem”.
—Ewangelia Jana 14:26
Dzień 1
B
yła wigilia nowego roku. Wewnątrz mnie pojawi-
ło się pragnienie postu i modlitwy. Spytałem Pana:
„Którą księgę Biblii powinienem czytać?”. Ku moje-
mu zdziwieniu usłyszałem: „Dzieje Apostolskie”.
Dlaczego byłem zaskoczony? Ponieważ w czasie mojego
poprzedniego przedłużonego postu i modlitwy, otrzymałem
to samo zalecenie: „Czytaj Dzieje Apostolskie”. W tamtym
czasie wyraźnie zobaczyłem konflikt celu i kierunku w życiu
apostoła Pawła i wynikające z tego konsekwencje trudnych
doświadczeń. Pozwólcie, że wyjaśnię.
Paweł został wybrany przez Boga, by głosić ewangelię
poganom. Powiedział: „Dla której zostałem ustanowiony
kaznodzieją, apostołem i nauczycielem pogan” (2 Tm 1:11
UBG). Jest to wyraźne polecenie, które Paweł powtórzył kil-
ka razy w ciągu swojego życia. Na początku swojej pierwszej
podróży apostolskiej oznajmił Żydom: „Zwracamy się do po-
gan. Tak bowiem nakazał nam Pan: Ustanowiłem cię „świa-

2 Duch Święty2 Duch Święty
tłością dla pogan” (Dz 13:46-47). W trakcie swojej drugiej
podróży śmiało oświadczył: „Od tej chwili pójdę do pogan”
(Dz 18:6). Do Rzymian napisał: „Jestem apostołem pogan”
(Dz 11:13). Takie słowa powtarzają się w jego pismach.
Z miłości do swoich rodaków i pragnienia, by zostali zba-
wieni, wielokrotnie szukał synagogi w każdym mieście, do
którego się udawał. Nieustannie zwracał się do Żydów; czę-
sto odrzucenie przesłania ze strony rodaków prowadziło go
do pogan. Jak się okazało, źródłem największych prześlado-
wań i kłopotów Pawła byli właśnie Żydzi. Podburzali tłum
i wywoływali animozje między apostołem a pogańskimi
przywódcami. Za większością rozruchów, aresztowań, ubi-
czowań i rozpraw, którym Paweł stawiał czoła, stały żydow-
skie intrygi. Istotna uwaga: Bogu bardzo zależy na Żydach.
Dlatego też Jakub, Piotr i Jan zostali do nich posłani: „Jakub
i Kefas, i Jan, którzy są uważani za filary, podali mnie i Bar-
nabie prawicę na dowód wspólnoty, abyśmy poszli do pogan,
a oni do obrzezanych” (Gal 2:9).
Przesłanie, które otrzymałem w czasie mojego poprzed-
niego postu było bardzo jasne: „Synu, pozostawaj w sferze
łaski, do której zostałeś powołany. Nie pozwól, aby twoje na-
turalne uczucia lub miłość odciągnęły cię od Boskiego prze-
znaczenia w twoim życiu”. Pamiętając o tym, zdziwiłem się,
że Bóg powiedział mi, bym przeczytał jeszcze raz Dzieje
Apostolskie. W końcu było jeszcze sześćdziesiąt pięć innych
ksiąg, które można było wybrać!
Cieszę się, że byłem posłuszny, gdyż kolejna podróż przez
Dzieje Apostolskie przerosła moje najśmielsze oczekiwania
(dowodząc, że Słowo Boże jest naprawdę żywe). Tym razem
zobaczyłem jak bardzo przywódcy i członkowie wczesnego
Kościoła oczekiwali, komunikowali się, polegali i rozmawia-

Kim jest Duch Święty? 3
li z Duchem Świętym. To On odgrywał kluczową rolę w ich
życiu i towarzyszył im we wszystkim, co robili. Był na pierw-
szym miejscu w ich służbie, zgromadzeniach, strategicznych
spotkaniach i był zawsze zaangażowany w ich działalności.
Oto przykład wyróżniających się wypowiedzi:
• „Czym to omotał szatan serce twoje, że okłamałeś Du-
cha Świętego?” (Dz 5:3)
• „Dlaczego zmówiliście się, by kusić Ducha Pańskiego?”
(Dz 5:9)
• „A my jesteśmy świadkami tych rzeczy, a także Duch
Święty” (Dz 5:32)
• „Wy zawsze sprzeciwiacie się Duchowi Świętemu” (Dz
7:51)
• „I powiedział mi Duch, abym z nimi poszedł bez wa-
hania” (Dz 11:12)
• „I powstał jeden z nich... i przepowiedział, natchniony
przez Ducha, że nastanie głód wielki na całym świecie”
(Dz 11:28)
• „Wysłani przez Ducha Świętego...” (Dz 13:4)
• „Postanowiliśmy bowiem, Duch Święty i my...” (Dz
15:28)
• „Duch Święty przeszkodził w głoszeniu Słowa Bożego
w Azji” (Dz 16:6)
• „A gdy przyszli ku Mizji, chcieli pójść do Bitynii, lecz
Duch Jezusa nie pozwolił im” (Dz 16:7)
• „Ściśniony był w duchu Paweł, oświadczając Żydom, że
Jezus jest Chrystusem” (Dz 18:5 PBG)
• „Czy otrzymaliście Ducha Świętego, gdy uwierzyli-
ście?” (Dz 19:2)

• „Postanowił Paweł za sprawą Ducha udać się poprzez
Macedonię i Achaję do Jerozolimy” (Dz 19:21)
• „Prócz tego, o czym mnie Duch Święty w każdym mie-
ście upewnia...” (Dz 20:23)
• „Miejcie pieczę o samych siebie i o całą trzodę, wśród
której was Duch Święty ustanowił biskupami” (Dz
20:28)
Te słowa natychmiast przykuły moją uwagę. Bolesną
prawdą jest to, że nie widzimy dzisiaj w Kościele tego sa-
mego wzoru. Coś, co było powszechne pośród wierzących
w Dziejach Apostolskich, wydaje się dzisiaj rzadkością. Nie
mówię tutaj tylko o życiu innych, lecz przede wszystkim
o moim. Czytając, zdałem sobie sprawę, że odszedłem od
radowania się, poszukiwania i polegania na przewodnictwie,
przyjaźni, komunikacji i potężnym działaniu Ducha Boże-
go. Gdy stało się to dla mnie jasne, jak mógłbym zachować
to tylko dla siebie?
Szczere stwierdzenia
Pozwól, że podzielę się z tobą szczerymi stwierdzeniami,
które staną się bardziej zrozumiałe, im bardziej zagłębimy się
w tę ważną dyskusję.
Po pierwsze, bez Ducha Świętego nie ma w zasadzie ży-
cia chrześcijańskiego.
• Bez Ducha Świętego chrześcijaństwo jest suche, mono-
tonne i światowe.
• Bez Ducha Świętego w naszej pracy jesteśmy wycień-
czeni i znużeni.

• Bez Ducha Świętego nie ma społeczności z Bogiem.
Gdy Duch Święty jest usunięty z kościoła, to:
• albo kościół stanie się klubem towarzyskim,
• albo instytucją religijną.
Prawdą jest, że:
• Nie ma objawienia bez Ducha Świętego. Bez niego Pi-
smo Święte staje się śmiercionośne, gdyż jest napisane:
„Litera zabija, duch zaś ożywia” (2 Kor 3:6).
• Bez Ducha Świętego nie ma wizji.
• Bez Ducha Świętego nie ma radości.
• Bez Ducha Świętego nie ma pokoju.
• Bez Ducha Świętego nie ma wolności.
„A Pan jest Duchem; gdzie zaś Duch Pański, tam wol-
ność” (2 Kor 3:17).
Zwróć uwagę na słowa „gdzie zaś Duch Pański”. Zasta-
nówmy się nad tym. Duch Boży jest wszechobecny – jest
wszędzie o każdym czasie. Dawid powiedział: „Dokąd ujdę
przed duchem twoim? I dokąd przed obliczem twoim uciek-
nę?” (Ps 139:7). Odpowiedź zdecydowanie brzmi: nigdzie.
Psalmista kontynuuje: „Jeśli wstąpię do nieba, Ty tam jesteś,
A jeśli przygotuję sobie posłanie w krainie umarłych, I tam
jesteś. Gdybym wziął skrzydła rannej zorzy i chciał spocząć
na krańcu morza, Nawet tam prowadziłaby mnie ręka twoja,
Dosięgłaby mnie prawica twoja” (Ps 139:8-10). Powiem ja-
sno - On jest wszędzie o każdym czasie.
Następne pytanie, które trzeba zadać, to: „Czy wolność
jest wszędzie?”. Spójrz na słowa Pawła: „Gdzie zaś Duch Pań-

ski, tam wolność”. Dowiodłem, że On jest wszędzie; więc,
czy wolność jest wszędzie? Odpowiedź na to pytanie brzmi:
nie. W domach publicznych, barach, więzieniach i szpitalach
nie ma wolności. Miałem okazję być w dzielnicach, szkołach,
domach, a nawet w kościołach, w których nie ma wolności.
O czym więc mówi tutaj Pismo? Sugeruję przetłumaczyć je
w następujący sposób:
„Gdzie Duch jest Panem, tam jest wolność” (2 Kor
3:17, parafraza autora)
Greckie słowo pan to kyrios. Oznacza „najwyższy we wła-
dzy”1
. W większości barów, więzień, szpitali lub domów,
a nawet wielu kościołów, nie pozwala się Duchowi Święte-
mu, by był władcą. Tam, gdzie jest witany jako najwyższy we
władzy, tam jest wolność i sprawiedliwość dla wszystkich.
Cel tego przesłania
Celem tego przesłania jest przedstawienie ci osoby Ducha
Świętego. Można by było napisać o Nim wiele ksiąg, na roz-
mowach o Nim spędzić dni, miesiące, a nawet lata.
Lisa jest moją żoną od ponad trzydziestu lat. Dobrze ją
znam, lecz wciąż odkrywam aspekty jej osobowości, zain-
teresowań i manier, których wcześniej nie znałem. Ostatnio
spędziliśmy kilka dni razem, świętując trzydziestą rocznicę
naszego ślubu. W tym czasie poznałem jej marzenia, upodo-
bania, a nawet zdolności, o których nie miałem zielonego
pojęcia.
Jeśli chodzi o zdolności, to nie zdawałem sobie sprawy
z tego, jak Lisa dobrze gra w golfa. Ona wie, jak bardzo ko-

cham sport, więc zaproponowała mi towarzystwo na kursie
golfowym. (Zagrałem tylko jedną rundę, gdyż był to nasz
wspólny czas). Na siedemnastym dołku była ogromna szcze-
lina. Moja żona uwielbia wyzwania, więc spytałem się, czy
chciałaby spróbować uderzyć piłkę. Należało uderzyć na od-
ległość około 137 metrów, by piłka przeleciała nad 61-metro-
wą szczeliną; jeśli uderzenie byłoby za słabe, piłka wylądo-
wałaby w oceanie. Znalazłem starą piłkę dla Lisy (nie spo-
dziewałem się, że ją odzyskam). Ona stanęła na pudełku od
herbaty i uderzyła kijem na odległość 160 metrów na bieżnię
znajdującą się po drugiej stronie szczeliny. Po trzydziestu la-
tach małżeństwa odkryty został nowy talent.
Każdego wieczoru w trakcie kolacji Lisa dzieliła się ze
mną swoją wiedzą, mądrością, zainteresowaniami i pragnie-
niami, których wcześniej nie znałem. Mówiąc krótko, pa-
trzyłem z podziwem na tę niezwykłą kobietę, w której jest
tyle głębi i która jest moją żoną!
Jest rzeczą niemożliwą, aby w kilku rozdziałach podzie-
lić się pełną wiedzą na temat Lisy. Nawet książki nie po-
mieszczą tych informacji. To, co mogę zrobić, to powiedzieć
jak możesz skontaktować się z nią i porozmawiać. Mogę po-
wiedzieć, co ją cieszy, jakie ma zainteresowania i jak praco-
wać i komunikować się z nią. Opowiem o jej silnych stro-
nach, o słabościach, o tym, co kocha, czym się nie interesuje.
Ta wiedza wstępna może posłużyć jako katalizator wspania-
łej relacji.
Jeśli nie można wyczerpująco opisać Lisy, która ma kil-
kadziesiąt lat, to w jaki sposób mógłbym w pełni opisać Du-
cha Świętego, który jest wieczny? To jest niemożliwe! Mogę
jedynie wprowadzić cię w to, kim On jest. Jestem w stanie
przedstawić Jego osobowość, czym się interesuje, co kocha.

Potrafię określić naszą relację z Nim i podzielić się kilkoma
sposobami, dzięki którym możemy Go poznać i komuniko-
wać się z Nim. Mogę powiedzieć ci, dlaczego relacja z Du-
chem Świętym jest tak ważna i jak On wzmacnia nas, aby-
śmy wypełnili Boże oczekiwania dla naszego życia. To pod-
stawowe zrozumienie powinno skłonić cię do głębszej i zna-
czącej relacji z Nim.
Dzień 2
Poważne nieporozumienie
Wiele osób popełnia błąd: próbują zrozumieć pracę i moc
Ducha Świętego bez poznania Go jako osoby.
Ważne, abyśmy ustalili w naszych sercach i umysłach, czy
wierzymy, że Duch Święty jest Boską osobą – tym, który jest
nieskończenie święty, mądry i potężny, a także bardzo deli-
katny, wrażliwy i współczujący. Czy sądzimy, że jest On go-
dzien przyjąć naszą cześć, uczucie, wiarę, miłość, poświę-
cenie i całkowite poddanie się? Może wierzymy, że Duch
Święty jest tylko inspiracją od Boga – pewnego rodzaju siłą
mistyczną, o której myślimy i odnosimy się do niej jako do
„ducha czasu” albo „ducha współzawodnictwa”?
Drugi pogląd jest płytki, prymitywny, lecz cieszący się
popularnością. Taka wiara świadczy o podatności na du-
chową arogancję lub pychę, które prowadzą do wyniosłości
i myślenia o sobie, że należymy do jakiejś wyższej katego-
rii chrześcijaństwa.
Gdy zobaczymy Go w nieskończonym majestacie, chwa-
le, splendorze, mądrości, wiedzy i świętości, i uwierzymy, że
jest w harmonii z Ojcem i Synem, aby objąć w posiadanie

nasze życie, i uczynić je użytecznym, to wtedy upadniemy
przed Nim na twarz z nabożnym szacunkiem.
Ktoś, kto widzi Ducha Bożego jako inspirację albo naj-
wyższą moc, powie: „Potrzebuję więcej Ducha”. Ten, kto
spostrzega w Nim wspaniałą osobę, przeciwnie, powie: „Jak
mogę dać Mu więcej siebie?”.
Nasze postrzeganie Ducha Świętego
Jednym z powodów, dla których wielu postrzega Ducha
Bożego jako zaledwie inspirację, a nie jako osobę, jest spo-
sób, w jaki mówi się o Nim. Czy słyszałeś, żeby ktoś mó-
wił o Duchu Świętym w rodzaju nijakim? Jestem w służbie
już od trzydziestu lat i gdybym dostawał dolara za każdym
razem, gdy słyszę o Duchu Świętym w rodzaju nijakim, to
stałbym się bardzo bogaty. Niestety, wielu z nas traci peł-
nię Jego obecności, ponieważ nie szanujemy Go jako osoby.
Duch Boży nie będzie się przejawiał, gdy nie jest szanowany
(zob. Mt 13:54-58; Ps 89:7).
Chciałbym zauważyć, że gdy nazywam Ducha Świętego
„osobą”, to nie uważam Go za człowieka. To, o czym mówię,
to nic innego, jak posiadanie przez Niego cech osobowości.
Duch Święty nie jest człowiekiem, lecz Bogiem. Musimy
jednak pamiętać, że ludzie zostali stworzeni na Boży obraz.
Tak więc nie On jest podobny do nas, lecz my do Niego.
Jako kościół, zdecydowaliśmy się postrzegać Go raczej
jako „święty byt” niż tego, który jest prawdziwie święty. On
pragnie być naszym najbliższym przyjacielem, jednak my
ograniczyliśmy Jego uczestnictwo w naszym życiu. Niestety,
nieumyślnie odrzuciliśmy dostępną nam relację, dającą sa-
tysfakcję.

Spójrzmy na niektóre fragmenty Pisma Świętego, które
świetnie ilustrują osobowość Ducha Świętego:
• Ma umysł (zob. Rzym 8:27)
• Ma wolę (zob. 1 Kor 12:11)
• Ma emocje, jak miłość i radość (zob. Rzym 15:30; Gal
5:22)
• Pociesza (zob. Dz 9:31)
• Mówi (zob. Hbr 3:7); faktycznie, mówi wyraźnie (zob.
1 Tym 4:1)
• Naucza (zob. 1 Kor 2:13)
• Może być zasmucony (zob. Ef 4:30)
• Może być znieważany (zob. Hbr 10:29)
• Można przeciwstawiać się Mu (zob. Dz 7:51)
• Można Go okłamać (zob. Dz 5:1-11)
Jeśli te cechy są widoczne w Piśmie Świętym, to dlaczego
Duch święty jest tak źle zrozumiany?
Gołębica
Gdy wielu ludzi myśli o Duchu Świętym, łączy Go z go-
łębicą. Dlaczego jest to często ich pierwsze skojarzenie? Czy
Duch Święty kiedykolwiek ukazał się jako gołębica? Zdecy-
dowanie nie. We wszystkich czterech ewangeliach czytamy,
że Duch Boży zstąpił na Jezusa w postaci gołębicy (zob. Mt
3:16; Mk 1:10; Łk 3:22; Jn 1:32). Czy często nie komentuje-
my: „pędzi jak wiatr” albo „jest silny jak koń”? Czy jeśli po-
wiem, że mój syn jest silny jak koń, to czyni to z niego czwo-
ronożne zwierzę? Oczywiście, że nie! Podobnie, gdy czyta-

my, że Duch zstąpił w postaci gołębicy, nie oznacza to, że
jest gołębicą.
Ktoś może powie: „Tak John, lecz jest On również przed-
stawiony jako pochodnie przed Bożym tronem” (zob. Obj
4:5). Tak, to prawda, lecz Biblia mówi także: „I widziałem…
stojącego Baranka jakby zabitego…” (Obj 5:6). Tak Jan opi-
suje Jezusa. Wiemy, że Jezus z pewnością nie jest czworonoż-
nym zwierzęciem. Podobnie, Duch Święty nie jest mistycz-
ną pochodnią płonącą przed Bożym tronem.
Kim więc jest Duch Święty?
Biblia wyraźnie stwierdza, że Duch Święty jest trze-
cią osobą Trójcy Świętej. W Księdze Rodzaju 1:26 czyta-
my: „Potem rzekł Bóg: Uczyńmy człowieka na obraz nasz,
podobnego do nas”. Zwróć uwagę, że Bóg nie powiedział:
„Uczynię człowieka”. Sztuka stworzenia wymagała trzech
odrębnych aktorów, grających trzy odrębne role. Bóg mówił
o Sobie jako o Ojcu, Synu i Duchu Świętym.
Spójrzmy na Dzieje Apostolskie 10:38, a zobaczymy wy-
raźne rozróżnienie między Ojcem, Synem a Duchem Świę-
tym.
„O Jezusie z Nazaretu, jak Bóg namaścił go Duchem
Świętym i mocą, jak chodził, czyniąc dobrze i uzdra-
wiając wszystkich opętanych przez diabła, bo Bóg był
z nim”.
W tym wersecie Ojciec namaszcza Jezusa Duchem Świę-
tym – widać wyraźnie trzy osoby działające razem dla jed-
nego celu.

Spójrzmy na inny przykład:
„A gdy Jezus został ochrzczony, wnet wystąpił z wody,
i oto otworzyły się niebiosa, i ujrzał Ducha Bożego, któ-
ry zstąpił w postaci gołębicy i spoczął na nim. I oto
rozległ się głos z nieba: Ten jest Syn mój umiłowany,
którego sobie upodobałem” (Mt 3:16-17).
W relacji na temat chrztu Jezusa, znów widzimy człon-
ków Trójcy, którzy ukazują się nam jako trzy oddzielne oso-
by. Po pierwsze, Jezus został ochrzczony przez Jana, następ-
nie zstąpił na Niego Duch Boży, a na końcu Bóg Ojciec ogłosił
z nieba: „Ten jest Syn mój umiłowany, którego sobie upodo-
bałem”. Ponownie, troje działa razem dla tego samego celu.
Pozwól, że posłużę się przykładem, aby lepiej zilustrować
tę prawdę. Woda (H2
O) może przybierać trzy postaci. Za-
leżnie od temperatury będzie mieć stan stały, ciekły lub ga-
zowy. Substancja wody – jej molekularna struktura – nigdy
się nie zmienia, ale jej wyraz jest zmienny, w zależności od
środowiska (temperatury). Tak samo, Boża natura nie zmie-
nia swojej postaci. Gdy widzisz Syna, widzisz Ojca; a Duch
został posłany, aby objawić nam Syna (zob. Jn 17:21; Ef 1:17-
18). Bóg ma jeden zamiar, a jednak ma trzy wyrazy (osoby),
które wykonują jedyne w swoim rodzaju działania. Mimo
iż są trzy osoby, jest tylko jeden Bóg. Księga Powtórzonego
Prawa 6:4 mówi: „Słuchajże Izraelu: Pan, Bóg nasz, Pan je-
den jest” (BG). W Liście do Rzymian 3:30 czytamy: „Albo-
wiem jeden jest Bóg, który usprawiedliwi…”. Podobnie pisze
Jakub w swoim liście, w rozdziale 2, w wersecie 19: „Ty wie-
rzysz, że Bóg jest jeden? Dobrze czynisz...”. Ta prawda to ka-

mień węgielny dla całej książki: są trzy rozróżnialne, Boskie
osoby, lecz tylko jeden Bóg.
Dzień 3
Pierwsza osoba
Pierwszym członkiem Trójcy, który pojawia się w Biblii,
jest Duch Święty. W Księdze Rodzaju 1:1 czytamy: „Na
początku stworzył Bóg niebo i ziemię”. Spójrzmy na wer-
set drugi: „A ziemia była pustkowiem i chaosem; ciemność
była nad otchłanią, a Duch Boży unosił się nad powierzch-
nią wód”. Duch pojawia się w Księdze Rodzaju 1:2, gdzie
jest pierwszą, wymienioną imiennie, osobą Trójcy.
Ktoś mógłby zadać pytanie: „John, pierwszy werset mówi:
‘Na początku stworzył Bóg niebo i ziemię’. Jak możesz mó-
wić, że Duch Święty jest pierwszym, wymienionym imien-
nie członkiem Trójcy w Piśmie Świętym, skoro ten werset
wymienia Boga Ojca?”. To świetne pytanie. Pamiętaj, że Bóg
powiedział: „Uczyńmy człowieka na obraz nasz”. Bóg w wer-
secie pierwszym odnosi się do bóstwa, a nie do konkretnego
członka Trójcy. Dlatego, pierwszą osobą w bóstwie, rozpo-
znaną przez swoje działanie jest Duch Święty. W wersecie
drugim czytamy: „Duch Boży [Duch Święty] unosił się nad
powierzchnią wód”.
Wróćmy do naszego początkowego pytania: kim jest
Duch Święty? Mogę zaświadczyć, że jest On najbardziej nie-
samowitą, wspaniałą, miłą, czułą, wrażliwą, potężną osobą
na powierzchni ziemi. Może zapytasz: „John, na powierzch-
ni ziemi?”. O tak, na powierzchni ziemi. Musimy zrozumieć,
że na ziemi nie ma Ojca; jest za to na tronie w niebie. Jezusa

również nie ma na ziemi. Słyszę ludzi, którzy cały czas mó-
wią: „Jezus jest w moim sercu”, jednak Pismo podkreśla, że
zasiada po prawicy Bożej (zob. Mk 16:19). W Dziejach Apo-
stolskich 1:9-11 czytamy:
„I gdy to powiedział, a oni [uczniowie] patrzyli, zo-
stał uniesiony w górę i obłok wziął go sprzed ich oczu.
I gdy tak patrzyli uważnie, jak On się oddalał ku nie-
bu, oto dwaj mężowie w białych szatach stanęli przy
nich I rzekli: Mężowie galilejscy, czemu stoicie, pa-
trząc w niebo? Ten Jezus, który od was został wzięty
w górę do nieba, tak przyjdzie, jak go widzieliście idą-
cego do nieba”.
Dwaj mężowie, a właściwie aniołowie, dali uczniom jasno
do zrozumienia, że Jezus powróci w ten sam sposób, w jaki
odszedł. Innymi słowy, nie przyjdzie na ziemię aż do Swe-
go powrotu na obłoku. Czy Jezus już powrócił na obłoku?
Oczywiście, nie. To oznacza, że jest obecnie po prawicy Bo-
żej w niebie. Zastanów się nad ukamienowaniem Szczepa-
na. W Dziejach Apostolskich 7:55-56 czytamy: „On zaś, bę-
dąc pełen Ducha Świętego, utkwiwszy wzrok w niebo, uj-
rzał chwałę Bożą i Jezusa stojącego po Prawicy Bożej i rzekł:
Oto widzę niebiosa otwarte i Syna Człowieczego stojącego
po prawicy Bożej”. Spróbuj wyobrazić sobie Jezusa w całej
Jego chwale, uczczonego Swoim męczeństwem, oczekują-
cego na tę świętą chwilę, o której opowiadać będą przyszłe
pokolenia. Ta historia przedstawia nie tylko chwalebne, po-
nowne połączenie, lecz również przypomina niezbity fakt, że
Jezus znajduje się po prawicy Ojca.

Jezus zajmuje tę pozycję chwały od około dwóch tysięcy
lat. Nie ma Go na ziemi. Wiem, że lubimy mówić, że miesz-
ka w naszych sercach, lecz w rzeczywistości, Duch Święty,
Duch Jezusa Chrystusa czyni sobie z naszych serc mieszka-
nie.
Ważne, abyśmy rozpoznali, że Duch Święty jest zarówno
Duchem Boga Ojca, jak i Duchem Jezusa Chrystusa (Syna).
Spójrzmy na kilka przykładów.
W Liście do Filipian 1:19 Paweł napisał: „Wiem bowiem,
że przez modlitwę waszą i pomoc Ducha Jezusa Chrystusa
wyjdzie mi to ku wybawieniu”. Jezus dał nam jasno do zro-
zumienia, że będzie musiał odejść, aby Duch Święty mógł
przyjść na Jego miejsce. Paweł wyraźnie odnosi ten fragment
do Ducha Świętego (pomocnika), a nie do wcielonego Jezu-
sa, ponieważ nie ma Go już na ziemi.
W Ewangelii Mateusza 10:20 Jezus ogłosił: „Bo nie wy
jesteście tymi, którzy mówią, lecz Duch Ojca waszego, który
mówi w was”. Jezus mówił o czasie, w którym Jego ucznio-
wie będą prześladowani i wypróbowani dla ewangelii. Duch
Ojca (Duch Święty) będzie im przewodził i umieści właści-
we słowa w ich ustach.
Nawet teraz, gdy piszę, te słowa nie wynikają z mojego
umysłu lub doświadczenia. Duch Ojca naucza przeze mnie.
Próbowałem nauczać z mojej własnej siły; zaufaj mi, koń-
czy się to żałosną porażką. Jestem kim jestem, przez Jego ła-
skę, wzmocnienie Ducha Świętego. Dobra nowina polega na
tym, że On nigdy nie zostawił mnie na lodzie – zawsze się
pokazuje. Gdy w pokorze poddaję się Duchowi łaski (zob.
Hbr 10:29), On jest wierny, by zmienić moją słabość w siłę.

Jak działają ci troje?
Koncepcja „trzech w jednym” wydaje się trudna do ogar-
nięcia, ponieważ przeciwstawia się ludzkiemu zrozumieniu.
1 List do Koryntian 12:5-7 oferuje pewien wgląd w działanie
tych trojga jako jedności.
„I różne są posługi, lecz Pan ten sam. I różne są sposo-
by działania, lecz ten sam Bóg, który sprawia wszystko
we wszystkich. A w każdym różnie przejawia się Duch
ku wspólnemu pożytkowi”.
Po przeczytaniu tego fragmentu spostrzegamy, że Ojciec,
Syn i Duch Święty pełnią różne funkcje. Ojciec działa lub
sprawia (w. 6), Syn zarządza (w. 5), a Duch Święty przeja-
wia się (w. 7); jednak wszyscy działają razem dla tego same-
go celu.
Co musisz zrobić, jeśli zamierzasz zbudować dom? Na-
leży zatrudnić architekta, kierownika budowy i pracowni-
ków (podwykonawców). W tym przykładzie Bóg Ojciec jest
architektem, Jezus jest kierownikiem budowy, a pracowni-
cy przedstawiają Ducha Świętego – tego, który „objawia”
stworzenie. Do konstrukcji dowolnego domu niezbędne są
te trzy role.
Boży palec
Spójrz na dwa różne biblijne opisy tego samego wydarze-
nia. Jezus uzdrowił właśnie człowieka opętanego przez demo-
na. Ludzie są zdumieni, lecz faryzeusze myślą w swych ser-
cach: Wygania demony przez samego diabła (zob. Mt 12:23-24).

W wersecie 28 czytamy o odpowiedzi Jezusa na ich myśli:
„A jeśli Ja wyganiam demony Duchem Bożym, tedy nade-
szło do was Królestwo Boże”.
Łukasz również podaje zapis tej wypowiedzi, ale w tro-
szeczkę innej formie. W rozdziale 11, wersecie 20 mówi:
„Jeżeli natomiast Ja palcem Bożym wypędzam demony, zaiste
przyszło już do was Królestwo Boże”. Zarówno Łukasz, jak
i Mateusz mówią o Duchu Świętym. Łukasz opisuje funkcję
Ducha Świętego, a nie Jego osobę, co często czynią pisarze.
Wnioskujemy z tego, że Ducha Świętego określa się mianem
„Bożego palca”.
Działanie Ducha Świętego przedstawione jest nie tyl-
ko jako palec Boży, ale również jako ręka Boża albo ramię
Boże. W Piśmie czytamy, że Bóg uwolnił swój lud „moc-
ną ręką i podniesionym ramieniem” (Ps 136:12). Psalm 8:4
mówi: „Gdy oglądam niebo twoje, dzieło palców twoich, Księ-
życ i gwiazdy, które Ty ustanowiłeś”. Większość wierzących
nie zdaje sobie sprawy z tego, że to Duch Święty umieścił
gwiazdy i planety na niebie; to On przejawił się we wszel-
kim stworzeniu. Pamiętaj, w Księdze Rodzaju 1:2 czytamy:
„…a Duch Boży unosił się nad powierzchnią wód”. Czekał,
aż Ojciec zapoczątkuje. Następnie Syn zarządził, mówiąc:
„Niech stanie się światłość” – dlatego jest nazwany Słowem
Bożym. Gdy światłość została wypowiedziana, Syn zarzą-
dził wolę Ojca, a Duch Święty stworzył to, co zostało ujęte
w słowa.
Jednym z moich ulubionych fragmentów Biblii, dotyczą-
cych wielkości i chwały Ducha Bożego, jest Księga Izajasza
40:12-15:

„Kto zmierzył swoją garścią wody i piędzią wytyczył
granice niebiosom? A kto korcem odmierzył glinę?
Kto zważył na wadze góry, a pagórki na szalach wagi?
Kto kieruje Duchem Pana, a czyja rada pouczyła go?
Z kim się naradzał, aby nabrać rozumu i nauczyć się
właściwej drogi? Kto uczył go poznania i wskazał mu
drogę rozumu? Oto narody są jak kropla w wiadrze
i znaczą tyle, co pyłek na szalach wagi, oto wyspy ważą
tyle, co ziarnko piasku”.
W wersecie 12 czytamy: „Kto zmierzył swoją garścią
wody i piędzią wytyczył granice niebiosom?”. Zatem rozpo-
znajemy Ducha Świętego przez Jego funkcję. Pomyśl o tym.
Duch Pański trzymał cały ocean. Widzisz Jego moc? Zni-
żył się jednak, zgadzając się z Ojcem i Synem, by przyjść
i uczynić sobie w nas dom. Cóż za niesamowita, budząca po-
dziw rzeczywistość!
Dzień 4
Duch Święty jest Bogiem
Spójrzmy na rolę, jaką Duch Święty pełnił w stworze-
niu człowieka. Czytamy: „Ukształtował Pan Bóg człowieka
z prochu ziemi i tchnął w nozdrza jego dech życia. Wtedy
stał się człowiek istotą żywą” (Księga Rodzaju 2:7). To Duch
Święty ukształtował Adama i tchnął życie w jego nozdrza.
Skąd o tym wiem? W Księdze Joba 33:4 jest napisane: „Duch
Boży stworzył mnie, a tchnienie Wszechmocnego ożywiło
mnie”. Duch Święty nie tylko ukształtował Adama i tchnął
w nozdrza jego dech życia, ukształtował i tchnął życie rów-

nież w ciebie i mnie. Psalm 139:13 mówi: „Bo Ty stworzy-
łeś nerki moje, Ukształtowałeś mnie w łonie matki mojej”.
Faktycznie, Duch Boży ukształtował wszystko, co widzi-
my, gdyż w Księdze Przypowieści Salomona 26:10 czytamy:
„Wielki Pan stworzył wszystko...” (BG). Stworzenie objawi-
ło się, ponieważ Duch Święty wcielił w życie stwórcze pra-
gnienie Ojca.
Mam nadzieję, że jest dla ciebie oczywiste, że Duch Świę-
ty jest Bogiem. Spójrzmy na niektóre imiona, którymi okre-
śla Go Pismo Święte:
• Duch Święty (96 razy)
• Duch Pański (28 razy)
• Duch Boży (26 razy)
• Wieczny Duch (Hbr 9:14)
• Pocieszyciel (wspomniany 4 razy przez Jezusa w Ewan-
gelii Jana)
• Święty Izraela (Ps 78:41)
• Pan (2 Kor 3:17)
• Duch prawdy (4 razy)
• Duch Chrystusa (Rzym 8:9; 1 Pt 1:11)
• Duch Jezusa Chrystusa (Flp 1:19)
• Duch rozumu (Iz 11:2)
• Duch mądrości (Iz 11:2)
• Duch męstwa (Iz 11:2)
• Duch rady (Iz 11:2)
• Duch poznania (Iz 11:2)
• Duch bojaźni Pana (Iz 11:2)
• Duch Ojca waszego (Mt 10:20)
• Duch chwały (1 Pt 4:14)
• Duch łaski (Zach 12:10; Hbr 10:29)

• Duch sądu (Iz 4:4)
• Duch zniszczenia (Iz 4:4)
• Duch życia (Rzym 8:2)
• Duch miłości (2 Tym 1:7)
• Duch mocy (2 Tym 1:7)
• Duch powściągliwości (2 Tym 1:7)
• Duch proroctwa (Obj 19:10)
• Duch objawienia (Ef 1:17)
• Duch uświęcenia (Rzym 1:4)
• Duch Świętego Boga (4 razy w Księdze Daniela)
Jest godzien, jest potężny i jest cudowny!
Jezus całkowicie polegał na Duchu Świętym
Jezus całkowicie polegał na Duchu Świętym. Narodził
się z Ducha, został przez Niego wzmocniony w rzece Jor-
dan i nie uczynił żadnego cudu, aż został ochrzczony Du-
chem (przeczytaj relację Jana na temat pierwszego cudu, któ-
ry uczynił Jezus w Kanie Galilejskiej: Jn 1:29-34 i 2:1-11).
Chrystus był prowadzony przez Ducha i mówił to, co usły-
szał od Ducha.
W Ewangelii Jana 14:10 Jezus powiedział: „Słowa, które
do was mówię, nie od siebie mówię, ale Ojciec, który jest we
mnie, wykonuje dzieła swoje”. Zauważ, że Jezus nie powie-
dział: „Ojciec w niebie”, lecz „Ojciec, który jest we mnie”.
Chwileczkę John, czy masz na myśli, że Jezus odnosi się do
Ducha Świętego, jako Swojego Ojca? Cóż, dlaczego nie? Po-
słuchaj, co anioł powiedział do Józefa: „Nie lękaj się przy-
jąć Marii, żony swej, albowiem to, co się w niej poczęło, jest
z Ducha Świętego” (Mt 1:20). Jezus został poczęty z Ducha

Świętego, więc jest rzeczą zrozumiałą, że miał na myśli Du-
cha Świętego, gdy powiedział: „Ojciec, który jest we mnie”.
Jezus i Duch Święty zawsze działali razem, kiedy Jezus
był na ziemi. Jezus powiedział: „Nie może Syn sam od siebie
nic czynić” (Jn 5:19). Jeśli Jezus – sam Syn Boży – potrze-
bował tego nieustannego partnerstwa z Duchem Świętym,
to o ileż bardziej my musimy polegać na Duchu, by pomógł
nam wypełnić nasze zadanie.
Nikt nie zna Ducha Świętego lepiej niż Jezus, dlatego
spójrzmy na to, co Syn powiedział o roli, osobowości, ce-
chach, mocy i innych zdolnościach Ducha Świętego w na-
szym życiu. W Ewangelii Jana 14:15-18 Jezus powiedział:
„Jeśli mnie miłujecie, przykazań moich przestrzegać
będziecie. Ja prosić będę Ojca i da wam innego Pocie-
szyciela, aby był z wami na wieki - Ducha prawdy, któ-
rego świat przyjąć nie może, bo go nie widzi i nie zna;
wy go znacie, bo przebywa wśród was i w was będzie.
Nie zostawię was sierotami, przyjdę do was”.
W tym fragmencie jest wiele cennych informacji. Po
pierwsze, Jezus powiedział: „Jeśli mnie miłujecie, przykazań
moich przestrzegać będziecie”. Ciekawe, że Jezus poprzedza
swoje uwagi o Duchu Świętym przypomnieniem, aby uznać
Jego najwyższą władzę i panowanie. Chrystus kładzie duży
nacisk na nasze posłuszeństwo w zachowywaniu Jego przy-
kazań. Piotr potwierdza tę prawdę: „A my jesteśmy świad-
kami tych rzeczy, a także Duch Święty, którego Bóg dał tym,
którzy mu są posłuszni” (Dz 5:32). Bóg daje Ducha Świętego
tym, którzy Mu się podporządkowują.

Zwróć uwagę na słowa Jezusa z Ewangelii Jana 14:16: „Ja
prosić będę Ojca i da wam innego Pocieszyciela”. Spójrz na
grecki wyraz dla tłumaczenia inny. W Nowym Testamen-
cie są dwa greckie słowa, które zostały przetłumaczone jako
inny. Są to mianowicie: heteros i allos. Heteros znaczy „inny,
innego rodzaju”. Allos oznacza „inny tego samego rodzaju”2
.
Pytanie brzmi, którego słowa użył Jezus?
Zanim odpowiem, pozwól, że zilustruję różnicę mię-
dzy tymi dwoma greckimi słowami. Wyobraź sobie nastę-
pujący scenariusz: Podaję ci owoc, na przykład jabłko. Gdy
zjesz, pytam cię: „Czy chciałbyś inny owoc?”. Jeśli odpowiesz
twierdząco, to dam ci pomarańczę. Dałem ci coś „innego”, ale
było to innego rodzaju. Pomarańcza to rodzaj owocu, lecz jest
to inny rodzaj niż jabłko. To jest przykład obrazujący sło-
wo heteros.
Jeśli poprosiłbyś mnie o inny owoc, ale dałbym ci drugie
jabłko, wtedy powiesz: Dałeś mi inny owoc tego samego ro-
dzaju. To jest przykład obrazujący słowo allos.
Powróćmy więc do początkowego pytania. Którego sło-
wa użył Jezus, gdy powiedział, że Ojciec da nam „innego”
Pocieszyciela? Tym wyrazem był allos. Mówi więc: „Ojciec
da wam innego Pocieszyciela, który jest taki, jak ja”. Innymi
słowy, Jezus oznajmił, że On i Duch Święty są tego same-
go rodzaju.
Dzień 5
Nasz towarzysz na całe życie
W Ewangelii Jana 14:16 Jezus używa również słowa Po-
mocnik, które jest tłumaczeniem greckiego słowa parakle-

tos. W swoim liście Jan odnosi to słowo do Jezusa: „Dzieci
moje… mamy orędownika [parakletos] u Ojca, Jezusa Chry-
stusa, który jest sprawiedliwy” (1 Jn 2:1). Zarówno Syn Boży,
jak i Duch Święty odgrywają rolę pomocnika lub parakleto-
sa. Co więc oznacza to greckie słowo? W języku potocznym
używano go, by opisać prawnika, który bronił czyjejś spra-
wy3
. Opisywano nim również osobistego doradcę lub in-
struktora – życiowego instruktora.
Parakletos składa się z dwóch greckich wyrazów: para
i kaleo. Para znaczy „bardzo blisko”4
. Paweł użył tego słowa,
aby opisać swoją relację z Tymoteuszem. Nikt nie był bliższy
Pawłowi niż Tymoteusz (zob. Flp 2:20). Moja żona Lisa jest
mi para. Nikt na całej ziemi nie jest mi bliższy niż ona. Dla
określenia naszej relacji użyłbym tego właśnie słowa.
Drugie greckie słowo, kaleo, znaczy „zaprosić albo powo-
łać”. Apostołowie często używali tego słowa, aby określić
swoje powołanie. Na przykład, kiedy Paweł powiedział: „Je-
stem powołanym apostołem pogan”, to użył słowa kaleo. Po-
jęcie „powołania” przywołuje myśli o przeznaczeniu i dzia-
łaniu.
Gdy połączymy te dwa greckie słowa, lepiej zrozumiemy
przekaz Jezusa. Przede wszystkim mówi on o tym, że Duch
Święty został powołany, by nieustannie być blisko nas, instru-
ować, kierować, nauczać i doradzać w naszej życiowej podró-
ży. Na tym polega Jego powołanie, zadanie. Cały czas to-
warzyszy nam, aby nam pomagać i nigdy się nie męczy! Je-
zus powiedział, że Duch Święty będzie z nami na wieki (Jn
14:16). Nigdy nas nie zostawi ani nie opuści. Cóż za wspa-
niała obietnica! Chrystus zasadniczo mówi, że Duch Święty
będzie kontynuował Jego dzieło i zadanie w naszym życiu.

Często słyszę, jak ludzie mówią: „Gdybym tylko mógł
chodzić z Jezusem, zadałbym Mu wiele pytań”. Dlacze-
go nie można przedstawić tych pytań Duchowi Świętemu?
Jest to ważna dziedzina, w której ujawnia się nasze zrozu-
mienie Ducha Świętego. Jeśli dostrzegamy w Nim tylko za-
gadkowy byt, to nie przyjdziemy do Niego, by nas nauczał
lub instruował. Duch Święty jest Bogiem, a nie bytem. Jeśli
prawdziwie wierzymy, że jest On taki, jakim opisuje Go Sło-
wo Boże, to przystąpimy do Niego z szacunkiem, wiedząc,
że jest wszechwiedzący i wszechpotężny. Duch Święty chce
i jest w stanie uczyć, pomagać i instruować nas. Pragnie oso-
biście z nami rozmawiać. Niestety, jest On prawdopodob-
nie najbardziej lekceważoną osobą w Kościele. Jak wiele razy,
gdy zgromadzamy się, nie czcimy Go albo nawet o Nim nie
wspominamy? Jak często mija poranek, południe, wieczór,
a nawet cały dzień, w którym nie odezwaliśmy się ani sło-
wem do tego, który został powołany, aby nieustannie prze-
bywać w nas i chodzić z nami?
Zaskakujące stwierdzenie
W Ewangelii Jana 16:7 Jezus wypowiedział niesamowite
słowa: „Lecz Ja wam mówię prawdę…”.
Pozwól, że zobrazuję coś, zanim przejdziemy do powyż-
szego fragmentu. Jezus zwraca się do swoich uczniów. Był
z nimi przez ponad trzy lata. Wszystko, co mówił, spełniło
się. Do wiatru rzekł: „Ucisz się” i tak się stało. Powiedział:
„Znajdziecie oślicę uwiązaną…” i ona tam była. Wiedział, że
wśród uczniów jest zdrajca, jeszcze zanim cokolwiek uczynił.
Przemówił do drzewa figowego, by obumarło, a ono w cią-
gu dwudziestu czterech godzin uschło. Wszystko, co powie-

dział Jezus, spełniło się, a mimo to musiał poprzedzić swoją
wypowiedź słowami: „Lecz Ja wam mówię prawdę…”. Za-
sadniczo to, co Syn Boży zamierzał im powiedzieć było tak
niesamowite, że musiał ich upewnić o tym, że mówi prawdę.
Co takiego powiedział Jezus? „Lecz Ja wam mówię praw-
dę: Lepiej dla was, żebym Ja odszedł. Bo jeśli nie odejdę, Po-
cieszyciel [parakletos] do was nie przyjdzie, jeśli zaś odejdę,
poślę go do was” (Jn 16:7). W Biblii Warszawsko-Praskiej
czytamy: „Naprawdę pożyteczniej jest dla was, żebym od-
szedł”.
Wyobraź sobie sytuację uczniów. Twój przywódca, o któ-
rym wiesz, że jest Synem Bożym, właśnie ci mówi, że musi
cię opuścić, a Jego odejście jest dla ciebie korzystne. Byłoby
to dla mnie szaleństwem. Jeśli jest Bogiem, czy nie lepiej,
żeby został? Myślę, że uczniowie myśleli w podobny spo-
sób. Dlatego też Jezus poprzedził swoją wypowiedź słowami:
„Lecz Ja wam mówię prawdę…”.
Dlaczego odejście Jezusa było tak korzystne dla uczniów
i przyszłych pokoleń wierzących – włączając ciebie i mnie?
Weź pod uwagę, że gdyby Jezus nigdy nie opuścił ziemi, to
Duch Święty nie mógłby przyjść. Gdybym chciał otrzymać
coś od Jezusa, to musiałbym przebyć wiele kilometrów. Moją
podróż zacząłbym od lotu do Tel Awiwu, który byłby naj-
bardziej zatłoczonym lotniskiem świata. Następnie musiał-
bym wynająć samochód, pojechać do Galilei i znaleźć kogoś
na tyle uprzejmego, by mnie przenocował (hotele pękałyby
w szwach od liczby gości). Potem należałoby odszukać Jezu-
sa. Nie stanowiłoby to większego problemu, ponieważ mi-
liony ludzi szukałyby sposobności, aby z Nim porozmawiać.
Następnie musiałbym przebrnąć przez najbardziej złożony

26 Duch Święty
system kolejek, jaki zna ludzkość, gdyż każdy chciałby zadać
Jezusowi pytanie lub poprosić Go o coś.
Z powodu bardzo długiej kolejki byłbym ograniczony do
maksymalnie sześćdziesięciu sekund z Jezusem. Dlatego też
potrzebowałbym przygotować odpowiednio wcześniej pyta-
nia lub prośby. Trzeba pamiętać, że skoro Chrystus musiał-
by spać i jeść, mógłby poświęcić ludziom czternaście godzin
dziennie. Gdyby spędził 60 sekund z każdą osobą, to mógł-
by spotkać się z 840 ludźmi w ciągu dnia. W tym tempie
kontakt z milionem osób zająłby Jezusowi 1190 dni (3,26
roku). Zwróć uwagę na to, że ciągle pojawialiby się nowi lu-
dzie – a co jeśli ci z naprawdę ważnymi prośbami i potrze-
bami mieliby pierwszeństwo? Te osoby zawsze wchodziłyby
przede mną, czyż nie? Przypuszczam, że dojście do Jezusa
byłoby prawie niemożliwe i nieprawdopodobne.
Dobra nowina polega na tym, że Duch Święty jest zawsze
dla nas. Nie musi spać lub jeść. Może przeprowadzić miliar-
dy rozmów w tym samym czasie z miliardem różnych osób.
Gdy pozwolimy, aby Słowo Boże radykalnie przemieniło na-
sze zrozumienie Ducha Świętego, to zrozumiemy słowa Je-
zusa, „Lepiej dla was, żebym Ja odszedł”.
Pamiętaj, Duch Święty jest taki sam jak Jezus: naucza jak
Jezus, umacnia Boże dzieła jak Jezus i jest z nami! Czy za-
czynasz widzieć, jaki On jest niesamowity? Nawet w trakcie
pisania, Duch otwiera moje oczy na sprawy, w których ogra-
niczałem Jego głos i obecność w moim życiu. Powiem jeszcze
raz, On jest naszym przewodnikiem, doradcą, obrońcą i in-
struktorem – potrzebujemy, żeby był aktywnie zaangażowa-
ny w naszym życiu!
W następnym rozdziale zagłębimy się w kwestię intym-
ności z naszym niesamowitym Bogiem.

Dzień 1 Rozważania
POZNAJ DUCHA
„Ja prosić będę Ojca i da wam innego Pocieszyciela (Doradcę,
Pomocnika, Wstawiennika, Adwokata, tego który wzmacnia
i zastępuje,) aby był z wami na wieki - Ducha prawdy…”.
—Ewangelia Jana 14:16-17
Duch Święty jest naprawdę niesamowity! Zaraz po zbawieniu przez
Chrystusa, jest najlepszym darem, jaki mogliśmy otrzymać. Kim jest
Duch Święty? Doświadczony pisarz i pastor A. W. Tozer napisał:
„Duch Święty to nie entuzjazm… to osoba. Zapisz sobie druko-
wanymi literami – Duch Święty nie jest jedynie istotą, która ma
inną formę lub egzystencję, ale jest osobą ze wszystkimi ce-
chami i zdolnościami osobowymi. Nie jest materią, ale istotą…
Duch Święty ma wolę, inteligencję, uczucia, wiedzę, współczucie
i zdolność, by kochać, widzieć, myśleć, słyszeć, mówić i pragnąć
tak samo, jak wszyscy ludzie”1
.
Zanim zaczniemy to studium, pozwól, że zadam ci pytanie: jak poj-
mowałeś Ducha Świętego? Jak ten rozdział rozszerzył twoje osobiste
zrozumienie Jego osoby?
Dokładnie rozważ listę imion Ducha Świętego, wymienionych w Pi-
śmie Świętym (zobacz Dzień 4 – Duch Święty jest Bogiem). W jaki spo-
sób pokazują, kim jest?

28 Duch Święty
Wiedza o tym, że Duch Święty jest osobą równą Ojcu i Synowi, jest
kluczowa dla rozwijania zdrowej relacji z Bogiem. Tozer kontynuuje:
„Kim jest Syn, tym jest Duch Święty; kim jest Ojciec, tym także
jest Duch Święty; Duch Święty jest w Swoim Kościele. Jaki On
jest? Jest dokładnie taki jak Jezus. Czytałeś Nowy Testament
i wiesz, kim jest Jezus. Duch Święty jest dosłownie taki jak Chry-
stus, ponieważ Mesjasz był Bogiem, Duch jest Bogiem, a Ojciec
jest taki sam jak Syn; poznając Jezusa, poznajesz Ojca, a znając
Syna, znasz również Ducha”2
.
Czy zobaczyłeś Ducha Świętego w nowy sposób? Jak różne aspek-
ty Jego charakteru zachęcają i motywują cię, by bardziej uczestniczył
w twoim życiu?
Do dalszego studiowania:
Ewangelia Jana 12:44-45; 14:8-11; 2 List do Koryn an 4:4;
List do Kolosan 1:15-19; List do Hebrajczyków 1:3.

JEST BOGIEM, A NIE BYTEM
„A Pan jest Duchem”.
—2 List do Koryntian 3:17
Jako dzieci Boże otrzymaliśmy Jego drogocenny, obiecany dar: dar
Ducha Świętego (zob. Gal 4:6). Jego Duch nie jest jakąś mistyczną mocą
lub siłą, która porusza się po galaktyce. Duch Święty jest Bogiem – Jego
pełnią bez ograniczeń.
Andrew Murray, XIX-wieczny pastor i autor ponad 200 książek, po-
wiedział, że Duch Święty jest „jedno z Ojcem i z Synem” i przynosi „peł-
ne i doskonałe objawienie” Bożej chwały. Pisze:
„Wszystko, co Bóg obiecał w starym przymierzu, wszystko, co
objawiło się, zostało nam przyniesione z Bożej łaski w Jezusie,
Duch Święty czyni teraz naszym. Wszystkie obietnice Boże są
przez Niego wypełnione, wszelka łaska i zbawienie w Chrystusie
stają się osobistą własnością i doświadczeniem”3
.
Zrozumiałeś to? Przez Ducha Świętego wszystkie obietnice Boże są
wypełnione i stają się osobistą własnością i doświadczeniem. To nie
jest tylko opinia jednego człowieka; to prawda Pisma Świętego. Uważ-
nie przeczytaj i rozważ poniższe fragmenty Słowa:
„Błogosławiony niech będzie Bóg i Ojciec Pana naszego Jezusa
Chrystusa, który nas ubłogosławił w Chrystusie wszelkim ducho-
wym (danym przez Ducha Świętego) błogosławieństwem nie-
bios”.
List do Efezjan 1:3
„Boska jego moc obdarowała nas wszystkim, co jest potrzebne
do życia i pobożności, przez poznanie tego (Ducha Świętego),
który nas powołał przez własną chwałę i cnotę”.
2 List Piotra 1:3
[Słowa w nawiasach dodane dla jasności]

30 Duch Święty
„Głosimy tedy, jak napisano: Czego oko nie widziało i ucho nie
słyszało, i co do serca ludzkiego nie wstąpiło, to przygotował Bóg
tym, którzy go miłują. Albowiem nam objawił to Bóg przez Du-
cha; gdyż Duch bada wszystko, nawet głębokości Boże”.
1 List do Koryn an 2:9-10
Co Duch Święty objawia ci przez te wersety?
Czy ograniczasz obecność i moc Ducha Świętego w swoim życiu
przez to, jak Go postrzegasz? Zrób przerwę i pomódl się. Poproś Go, aby
pokazał ci, w których poglądach potrzebujesz Jego pomocy do zmiany.
Napisz, co ci pokazał.
Poszukaj w Internecie sformułowań „przez Ducha”, „przy pomo-
cy Ducha” i „od Ducha” (www.biblia.com). Rozważ również 1 List
do Koryn an 12:4-11; List do Galacjan 5:5 i 2 List do Tesaloni-
czan 2:13.

JEST DUCHEM, KTÓRY DAJE ŻYCIE
„Bo zakon Ducha, który daje życie w Chrystusie
Jezusie, uwolnił cię od zakonu grzechu i śmierci”.
—List do Rzymian 8:2
Duch Święty jest Duchem, który daje życie! Co za imię! Pomyśl
o tym. Życie jest wszystkim. Obejmuje wszystkie aspekty zdrowia,
wzrostu, świeżości, energii, zapału i siły. W Duchu, który daje życie, nie
ma cienia śmierci – nie ma choroby, zmęczenia lub zepsucia – żadnej
postaci śmierci.
Duch, który daje życie, był obecny w czasie stworzenia. Tchnął życie
w całą ziemię. Międzynarodowy misjonarz i ewangelista, Lester Sumrall,
potwierdza to w następujących słowach:
„Pierwsza wzmianka o działaniu Ducha Świętego w Piśmie Świę-
tym znajduje się w Księdze Rodzaju 1:2. To niezwykłe, że pierwsza
strona i drugi werset Biblii przedstawia aktywność Ducha Świę-
tego. … Było to dzieło tworzenia wszechświata, piękna i wdzięku
z chaosu. Ziemia była bezładem i pustkowiem. Bóg zaczął two-
rzyć Swoje arcydzieło, a Duch Święty poruszał się, aby Mu po-
móc. Duch Boży poruszał się na powierzchni wód, aż z chaosu
wyłonił się świat”4
.
Czy w jakimś obszarze swego życia odczuwasz pustkę lub chaos? Czy
potrzebujesz Ducha, który daje życie, by przyniósł ci piękno, porządek
i wolność? Módl się i proś Go, aby pokazał ci to i oświecił cię. Poddaj Mu
w modlitwie te obszary i poproś Go, aby poruszył się nad nimi i zapro-
wadził porządek tak, jak to uczynił w trakcie stworzenia.
Sprawdź: List do Filipian 4:6-8; 1 List Piotra 5:7; Psalm 37:4-6

32 Duch Święty
Jesteś już zmęczony nieustannym krzątaniem się? Duch, który daje
życie, chce wzmocnić cię Swoją siłą. Gdy spędzisz z Nim czas i poznasz
Go, On odnowi twoją energię. Poświęć czas na rozważenie wspaniałych
obietnic od Boga:
„Podnieście oczy w górę i patrzcie: Kto stworzył te gwiazdy? -
Ten, który w szykach prowadzi ich wojsko, wszystkie je woła po
imieniu. Spod takiej potęgi i olbrzymiej siły nikt się nie uchyli.
Czemu mówisz, Jakubie, i ty, Izraelu, powtarzasz: Zakryta jest
moja droga przed Panem i prawo me przed Bogiem przeoczo-
ne?”
Księga Izajasza 40:28-29
„A jeżeli mieszka w was Duch Tego, który Jezusa wskrzesił z mar-
twych, to Ten, co wskrzesił Chrystusa Jezusa z martwych, przy-
wróci do życia wasze śmiertelne ciała mocą mieszkającego w was
swego Ducha”.
List do Rzymian 8:11
„Wszystko mogę w Tym, który mnie umacnia (jestem gotowy na
wszystko i mogę sprostać wszystkiemu przez Tego, który dodaje
mi wewnętrznej siły…)”
List do Filipian 4:13
Co mówi do ciebie Duch Święty przez te wersety? Zapisz modlitwę,
w której prosisz Ducha, który daje życie, aby dodał ci wewnętrznej siły
i uczynił cię pełnym życia, jak Jezusa, gdy chodził po ziemi.
Księga Rodzaju 1:2; Księga Nehemiasza 9:6; Księga Izajasza 40:12-
15; Psalm 8:3-9; 104:24-30; Księga Joba 33:4.

MUSIMY BYĆ OD NIEGO CAŁKOWICIE
ZALEŻNI
„Nie dzięki mocy ani dzięki sile, lecz dzięki mojemu
Duchowi to się stanie - mówi Pan Zastępów”.
—Księga Zachariasza 4:6
Jezus Chrystus, Syn Boży, był całkowicie zależny od Ducha Świętego,
Ducha Ojca. Wszystko, kim był i co uczynił, od poczęcia do zmartwych-
wstania, wynikało z działania Ducha. W Piśmie czytamy…
Został poczęty z Ducha – Mt 1:20; Łk 1:31-35
Był prowadzony przez Ducha – Mt 4:1; Łk 4:1
Był wzmacniany przez Ducha – Łk 4:14; 18-19; Jn 3:34
Był nauczany przez Ducha i Jemu posłuszny – Jn 5:19-20, 30; 14:10
„W odpowiedzi na to Jezus im mówił: Zaprawdę, zaprawdę,
powiadam wam: Syn nie mógłby niczego czynić sam od siebie,
gdyby nie widział Ojca czyniącego. Albowiem to samo, co On
czyni, podobnie i Syn czyni. Ojciec bowiem miłuje Syna i ukazuje
Mu to wszystko, co On sam czyni, i jeszcze większe dzieła ukaże
Mu, abyście się dziwili. Ja sam z siebie nic czynić nie mogę.
Tak, jak słyszę, sądzę, a sąd mój jest sprawiedliwy; nie szukam
bowiem własnej woli, lecz woli Tego, który Mnie posłał”.
—Ewangelia Jana 5:19-20, 30
Zastanów się uważnie nad wypowiedzią Jezusa na temat zależności
w Ewangelii Jana 5 (powyżej). Co Duch Święty objawił ci na temat Swojej
relacji z Jezusem? W jaki sposób cię to motywuje?

34 Duch Święty
Przeczytaj: Dzieje Apostolskie 5:32; List do Rzymian 8:16; List do Ga-
lacjan 4:6; 1 List Jana 3:24 i 4:13. Jakie dwie powtarzające się prawdy
o Duchu Świętym i naszej relacji z Nim potraﬁsz podać?
Często, jak wierzący w kościele w Galacji, zapominamy jak bardzo
potrzeba nam Ducha Świętego. Przeczytaj uważnie List do Galacjan 3:2-
9 i Ewangelię Łukasza 11:13. Jakiej lekcji o przyjmowaniu nieustannej
pomocy od Ducha Świętego możesz nauczyć cię i zastosować do swo-
jego życia?

JEST TWOIM PRZYJACIELEM NA
ZAWSZE
„Ja zaś będę prosił Ojca, a innego Pocieszyciela (Przyjaciela)
da wam, aby z wami był na zawsze - Ducha Prawdy…”.
—Ewangelia Jana 14:16-17
Duch Święty pragnie być twoim najlepszym przyjacielem! Chce być
tuż obok ciebie, być twoim pomocnikiem przez cały czas. W Słowie Bo-
żym czytamy: „A może utrzymujecie, że na próżno Pismo mówi: ‘Za-
zdrośnie pożąda On ducha, którego w nas utwierdził’?” (Jk 4:5 BT).
Prawdziwa przyjaźń z Duchem Świętym jest bezcenna. Jego obec-
ność i moc zapewnia nieustanne i niezrównane zaspokojenie. Jezus
w poniższym fragmencie Pisma powiedział o Duchu Świętym: „Ale kto
napije się wody, którą Ja mu dam, nie będzie pragnął na wieki, lecz
woda, którą Ja mu dam, stanie się w nim źródłem wody wytryskującej
ku żywotowi wiecznemu” (Jn 4:14). Objaśniając ten werset, ewangelista
i nauczyciel R.A. Torrey stwierdził:
„Woda przedstawia Ducha Świętego. Świat nas nigdy nie zaspo-
koi. O każdej światowej radości można powiedzieć: ‘Każdy, kto
pije tę wodę, znowu pragnąć będzie’. Duch Święty ma jednak
zdolność zaspokojenia każdej duszy, która jest spragniona. Tylko
On może zadowolić ludzkie serce. Jeśli poddasz się przepływowi
lub wytryskiwaniu Ducha Świętego w twym sercu, to nigdy już
nie będziesz pragnąć. Co za niewypowiedziana radość i nieopi-
sane zaspokojenie Ducha Świętego, który wlał Swoją żywą wodę
do wielu dusz. Czy masz w sobie tę żywą wodę? Czy źródło jest
odblokowane? Czy wytryskuje do życia wiecznego?”5
.
Zastanów się nad pytaniem, które zadał Torrey: „Czy to żywe źródło
jest we mnie? Czy doświadczam nieopisanego zaspokojenia Ducha? Je-
śli nie, to dlaczego? Następnie poproś Ducha Świętego, aby pokazał ci,
w jaki sposób w twoim codziennym życiu możesz łatwiej oddać się Jego
przyjaźni. Napisz, co ci objawił.

36 Duch Święty
Wycisz się przed Panem (który jest Duchem Świętym). Poproś Go,
by stał się dla ciebie rzeczywisty – bardziej rzeczywisty niż kiedykolwiek
wcześniej. Módl się, aby wylał na ciebie Swoją miłość, akceptację i po-
kój. Nie spiesz się. Zatrzymaj się i uznaj w doświadczeniu, że On jest Bo-
giem. Zapisz, co do ciebie powiedział.
Kiedy jesteś z Duchem Świętym, bądź po prostu sobą. On zna cię
na wylot. Nawet gdy nie wiesz, „gdzie się znajdujesz”, On wie dokład-
nie. Mieszka w tobie przez cały czas, aby cię wzmacniać, zachęcać i pro-
wadzić. Przychodź do Niego zawsze i wszędzie. Nie jesteś w stanie Go
zmęczyć lub znużyć. Za każdym razem cię przyjmie. Jest twoim najlep-
szym przyjacielem!
Modlitwa
Duchu Święty, rozszerz całkowicie moje zrozumienie Ciebie. Po-
móż mi zobaczyć Twoją osobowość i zadanie jako mojego Po-
mocnika, jak nigdy wcześniej. Nie pozwól, żebym znów ograni-
czał Twoją obecność, moc lub głos w moim życiu. Modlę się o to
dla siebie, mojej rodziny i dla całego Twojego Kościoła. W imie-
niu Jezusa, amen.

PYTANIA DO DYSKUSJI
Jeśli używasz tej książki jako części nauczań Messenger
na temat Ducha Świętego, to obejrzyj 1 sesję wideo.
1 | Bez Ducha Świętego nasze życie chrześcijańskie staje
się suche, monotonne i bezsilne. Jak więc powinno ono
wyglądać z Duchem Świętym? Wymień tyle pozytyw-
nych przejawów i aspektów, ile potrafisz.
„A Pan jest Duchem; gdzie zaś Duch Pański, tam wolność”.
2 | Duch Święty nie jest „czymś” lub Boską, mistyczną
mocą, lecz osobą Trójcy, która przynosi pełnię Boga
Ojca i Syna. Jakie są rezultaty postrzegania Ducha
Świętego jako „coś” lub siłę mistyczną? Jakie są skutki
dostrzegania w Nim pełni Boga?
3 | Uczestnictwo Ducha Świętego w życiu pierwszych wie-
rzących było czymś powszechnym, lecz dziś pośród
wierzących jest rzadkością. Jak myślisz, dlaczego ode-
szliśmy od radowania się, szukania i polegania na przy-
wództwie i potężnym wpływie Ducha Bożego?

4 | Gdzie jest osoba Jezusa teraz? Czy żyje w twoim sercu,
skoro jesteś wierzącym? W jaki sposób lepiej, dokład-
niej, przedstawić nasze doświadczenie zbawienia i ta-
jemnicę czynienia Sobie domu w naszych sercach przez
Boga?
Liderzy, niech wasza grupa sprawdzi: Ewangelia Marka 16:19; Dzieje Apostolskie 1:9-
11; 7:55-56; List do Rzymian 8:34; List do Kolosan 3:1; List do Hebrajczyków 10:12-13,
żeby odpowiedzieć na pierwszą część pytania i List do Rzymian 8:9-10; 1 List do Koryn-
an 3:16; 6:19; 1 List Jana 3:24 dla przypomnienia.
„Odpowiedział Jezus i rzekł mu: Jeśli kto mnie miłuje,
słowa mojego przestrzegać będzie, i Ojciec mój umiłuje
go, i do niego przyjdziemy, i u niego zamieszkamy”.
—Ewangelia Jana 14:23
5 | Pan, nasz Bóg jest jeden, a jednak ma trzy sposoby wy-
razu – Ojca, Syna i Ducha Świętego. Opisz główne
funkcje każdego członka Trójcy oraz odpowiedz, jak
działają razem, by wypełnić wolę Bożą.
Liderzy, niech wasza grupa sprawdzi: 1 List do Koryn an 12:5-7 oraz zapis stworze-
nia w Księdze Rodzaju 1 i słowa Jezusa w Ewangelii Jana 5:17, 19-20.
Duch Boga Ojca = Duch Chrystusa = Duch Święty
6 | Jezus powiedział, że Duch Święty jest naszym Pomoc-
nikiem – naszym parakletos. To oznacza, że jest powo-
łany, by nieustannie być blisko nas, instruować, doradzać
nam w chodzeniu z Bogiem. W jaki sposób ta wiedza
cię motywuje i zachęca w codziennej relacji z Nim?

7 | Jakie nowe cechy osoby Ducha Świętego poznałeś,
o których wcześniej nie miałeś pojęcia? W jaki sposób
to otworzyło twoje oczy i wzbogaciło twoje zrozumie-
nie Jego w twoim życiu?

NOTATKI

PODSUMOWANIE ROZDZIAŁU:
• Duch Święty jest członkiem Trójcy, który przynosi pełnię
Boga Ojca i Syna.
Duch to nie „coś lub siła mistyczna”, to Bóg.
• Nie jest ograniczony do czasu lub przestrzeni; Może
przeprowadzić miliardy rozmów w tym samym czasie
z miliardem różnych osób.
• Był osobiście zaangażowany w życie pierwszych wierzą-
cych i pragnie być dzisiaj częścią każdej dziedziny nasze-
go życia.
• Bez Niego nie ma w zasadzie życia chrześcijańskiego,
ale ci, którzy skorzystają z Jego wspaniałej społeczności,
będą mieć obﬁte życie.
• Poznaj Go osobiście!

2
Osobowość Ducha Świętego
„Łaska Pana Jezusa Chrystusa i miłość Boga, i społeczność
Ducha Świętego niech będzie z wami wszystkimi”.
Dzień 1
A
byśmy rozwinęli bliską relację z drugą osobą, mu-
simy przede wszystkim zrozumieć, kim ona jest.
Więcej informacji o tym, co drugi człowiek lubi,
czego nie lubi, do czego dąży, jakie są jego ambicje, pomaga
rozwinąć głębszą przyjaźń. Podobnie, jeśli chcemy mieć oso-
bisty kontakt z Duchem Świętym, to najpierw musimy zro-
zumieć Jego osobowość.
W poprzednim rozdziale odkryliśmy, że Jezus wypowie-
dział do uczniów zadziwiające słowa: „Lecz Ja wam mówię
prawdę: Lepiej dla was, żebym Ja odszedł. Bo jeśli nie odej-
dę, Pocieszyciel do was nie przyjdzie, jeśli zaś odejdę, po-
ślę go do was” (Jn 16:7). Musimy pamiętać, że On również
rzekł: „Otworzę w podobieństwach usta moje, wypowiem
rzeczy ukryte od założenia świata” (Mt 13:35). Jezus, naj-
większy nauczyciel, jaki żył na ziemi, Ten, który odkrył ta-
jemnice ukryte od założenia świata, stara się przekonać Swo-
ich najbliższych uczniów, że Duch Boży – nie Jezus obecny
fizycznie – będzie dla nich i dla następnych wierzących naj-

lepszym towarzyszem. Nie wiem jak ciebie, ale mnie to za-
chęca, żeby jeszcze więcej wiedzieć o Duchu Świętym.
Zobaczmy, co powiedział Paweł w 2 Liście do Koryntian
13:13:
„Łaska Pana Jezusa Chrystusa i miłość Boga, i spo-
łeczność Ducha Świętego niech będzie z wami wszyst-
kimi”.
Paweł podkreśla to, co wyróżnia każdą osobę Trójcy. Za-
czyna słowami: „Łaska Pana Jezusa Chrystusa…”. Jako wie-
rzący, nigdy nie powinniśmy zapomnieć o tym, że nasza
słuszna pozycja u Boga, która jest kamieniem węgielnym nie-
samowitej relacji z Duchem, nie byłaby w ogóle możliwa,
gdyby nie łaska naszego Pana i Zbawiciela, Jezusa Chrystusa.
Nie można na nią zasłużyć; to wspaniały dar Jego życia, któ-
ry zawiera w sobie przebaczenie, odkupienie i wzmocnienie.
Paweł kontynuuje, mówiąc: „… i miłość Boga…”. Kiedy
myślę jak bardzo kocham moich czterech synów, nie potrafię
wyobrazić sobie życia tylko z jednym z nich. Nawet gdybym
miał tylko jedno dziecko i miałbym je oddać na śmierć za
moich wrogów, to byłoby to nie do pomyślenia. My byliśmy
Bożymi wrogami, jednak On za darmo dał nam Swojego je-
dynego Syna (zob. Rzym 5:10). Co za niesamowita miłość!
Czy nie cieszysz się, że Ojciec cię kocha? Mimo iż byłeś Jego
nieprzyjacielem, teraz jesteś Jego dzieckiem, dlatego o ileż
bardziej okryje cię Swoją miłością. On kocha cię wyjątkowo
i całkowicie, jako Swojego syna.
Uwielbiam moje dzieci, lecz moja zdolność kochania i ra-
dowania się nimi nie ma szans, aby dorównać Bożej miłości
do nas. W Jego Słowie czytamy: „Albowiem jestem tego pe-

Osobowość Ducha Świętego 45
wien, że ani śmierć, ani życie, ani aniołowie, ani potęgi nie-
bieskie, ani teraźniejszość, ani przyszłość, ani moce, ani wy-
sokość, ani głębokość, ani żadne inne stworzenie nie zdoła
nas odłączyć od miłości Bożej, która jest w Chrystusie Je-
zusie, Panu naszym” (Rzym 8:38-39). Cóż za niesamowita
obietnica! Czy nie jesteś wdzięczny za to, że nic nie może
oddzielić cię od miłości Ojca?
Spójrzmy teraz na ostatnią część wersetu z 2 Listu do
Koryntian 13:13, pamiętając, że jest to ostatni list Pawła do
wierzących w tej miejscowości. Księga ta (pierwotnie list) jest
pełna nadzwyczajnej mądrości i objawienia. Jakie zakończe-
nie tej głębokiej korespondencji wybrał apostoł, kierowany
Duchem Świętym? „…społeczność Ducha Świętego niech
będzie z wami wszystkimi”. Zwróć uwagę, że Paweł łączy
słowo społeczność (komunia) z Duchem Świętym. Jako oso-
ba dorastająca w Kościele Katolickim, gdy słyszałem o ko-
munii, myślałem o chlebie i winie. Oczywiście, nie to Paweł
miał na myśli. Co więc oznacza „społeczność Ducha Świę-
tego”? Jeśli zwrócimy się do greki Nowego Testamentu, to
odkryjemy, że mamy do czynienia ze słowem koinonia. Oto
następujące definicje tego wyrazu: społeczność, towarzy-
stwo, łączność, intymność, współudział, kontakt społeczny,
partnerstwo, wspólne uczestnictwo i bliski obopólny zwią-
zek. To długa lista! Pozwól, że podzielę ją na trzy główne ka-
tegorie:
•Społeczność
•Partnerstwo
•Intymność

Komunia oznacza społeczność
Mój słownik określa społeczność jako: „przyjazną relację,
partnerstwo, współuczestnictwo”. Bliscy przyjaciele lub to-
warzysze doświadczają społeczności. Dzielą się, rozmawiają
ze sobą i doskonale wiedzą, co dzieje się w życiu drugiego.
Wspomniałem już wcześniej, że bardzo lubię uczestni-
czyć w grze w golfa. Kiedy gram, to przeważnie ktoś z mo-
ich bliskich przyjaciół jest ze mną. Przez całą rundę rozma-
wiamy ze sobą. To jest najlepsze miejsce, by spokojnie spę-
dzić czas. Gra w tenisa na studiach dawała mi wiele radości,
ale był jeden problem – nie mogłem porozmawiać z prze-
ciwnikiem. Jednym z głównych powodów, dla których ko-
cham golf, jest możliwość konwersacji z moimi konkuren-
tami. Na bieżni golfowej rozwinąłem bliższe przyjaźnie niż
gdzie indziej. To tam mam moją „społeczność”. Teraz rozu-
miesz, dlaczego chcę, aby moja żona grała ze mną w golfa.
Nie ma bowiem innej osoby na całej ziemi, z którą chciałbym
spędzać wspólnie czas!
Podobnie, niektórzy z moich najbliższych przyjaciół to
członkowie zespołu Messenger International. Regularnie
omawiamy nasze zamiary, wyzwania i cele. W dużym stop-
niu polegam na ich ekspertyzach i przyjaźni. Nie wiem, gdzie
byłbym dzisiaj, gdyby nie ci wspaniali mężczyźni i kobiety.
Jesteśmy ze sobą w nieustannym kontakcie; bez tej trwałej
przyjaźni, misja Messenger International, by nauczać, docie-
rać i ocalić, nie byłaby możliwa.
W Piśmie Świętym wyraźnie widać, że apostołowie całko-
wicie polegali na społeczności z Duchem Świętym. W Dzie-
jach Apostolskich czytamy: „I oto teraz, zniewolony przez
Ducha, idę do Jerozolimy, nie wiedząc, co mnie tam spotka,

Prócz tego, o czym mnie Duch Święty w każdym mieście
upewnia, że mnie czekają więzy i uciski” (Dz 20:22-23). Pa-
weł rozmawiał z Duchem Świętym o tym, co go czeka. Za-
uważ, że trzecia osoba Trójcy nie powiedziała mu, że w jed-
nym mieście oczekuje go więzienie i prześladowanie. Raczej,
dzięki regularnej społeczności z Duchem, apostoł wiedział
o oczekujących go trudach w każdym mieście.
Nie wiem jak ty, ale jeśli mój towarzysz – ten, z którym
jestem w bliskiej społeczności – powiedziałby mi, że mogę
oczekiwać cierpień gdziekolwiek się udam, to zacząłbym
kwestionować jego słowa. Zapytałbym: „Czy zmieniłeś zda-
nie?” lub „Czy można to chociaż troszeczkę zmienić?”, lub
„Może zamiast cierpień, małe niedogodności?”. Duch Świę-
ty nie cieszył się z cierpień Pawła, ale przygotowywał go na
to, co miało nadejść i mógł to uczynić, ponieważ byli w bli-
skiej społeczności.
W moim życiu były chwile, w których Duch Święty mó-
wił mi o rzeczach, których nie chciałem słyszeć. Pytałem się
o te sprawy (oczekując innej odpowiedzi), lecz każdego dnia
otrzymywałem tę samą wiadomość. Kiedy kontaktujemy się
z Duchem Świętym w taki sposób, On ostatecznie zamilk-
nie. To tak, jakby mówił: „Przedstawiłem ci to w jasny spo-
sób; teraz ty zdecyduj, czy uznajesz moje kierownictwo”. Bli-
ska społeczność z Duchem Świętym oznacza, że będą chwi-
le, w których powie ci rzeczy, których nie będziesz chciał
usłyszeć.
W Dziejach Apostolskich 10 znajduje się zapis, w którym
Piotr otrzymuje od Ducha Świętego tego typu prowadzenie.
Bóg dał Piotrowi wizję, która przedstawiała Jego chęć do
rozszerzenia zbawienia na pogan. W wersecie 19 czytamy:
„A gdy Piotr zastanawiał się jeszcze nad widzeniem, rzekł

mu Duch: Oto szukają cię trzej mężowie”. Ci mężczyźni zo-
stali posłani, by odprowadzić Piotra do domu pogańskiego
setnika – miejsca, do którego Piotr, jako pobożny Żyd, ni-
gdy by nie poszedł. Z tego powodu Duch Święty powiedział
do niego wyraźnie: „Masz gości na dole i chcę, abyś poszedł
z nimi. Potrzebuję cię do tego zadania”. Duch Święty wie-
dział, że Piotr nie będzie zachwycony tym poleceniem, ale
mimo to wydał je bez dodatkowych wyjaśnień.
Kilka rozdziałów wcześniej znajdujemy inny przykład po-
legania na Duchu Świętym. „A anioł Pański rzekł do Filipa,
mówiąc: Wstań i idź na południe drogą, która prowadzi z Je-
rozolimy do Gazy” (Dz 8:26). W tym wersecie to anioł Pań-
ski daje polecenie Filipowi. Nie jest napisane, że anioł ukazał
się Filipowi, lecz „anioł Pański rzekł do Filipa”. Każde tłu-
maczenie Pisma Świętego potwierdza ten szczegół. Dlacze-
go tak ważna jest ta różnica? Z tego fragmentu wnioskujemy,
że Filip potrafił rozróżnić głos anioła od głosu Ducha Świę-
tego. Jest tak, dlatego że w tym samym rozdziale jest napi-
sane: „I rzekł Duch Filipowi: Podejdź i przyłącz się do tego
wozu” (Dz 8:29). Filip tak dobrze znał głos Ducha Świętego,
że potrafił odróżnić go od głosu anioła!
Głos mojej żony znam już tak wyraźnie, że wszędzie po-
trafię go rozpoznać, nawet jeśli jej nie widzę. Możemy sie-
dzieć oddzielnie w pokoju pełnym ludzi, lecz kiedy ona coś
mówi, to wciąż odróżnię jej głos od mnóstwa innych. Pierw-
si wierzący tak dobrze znali głos Ducha. Wyobrażam sobie
Filipa, który opowiada tę historię Łukaszowi, gdy ten pisał
Dzieje Apostolskie. Może Filip powiedział: „Nie, Łukaszu,
to nie Duch powiedział do mnie w tym mieście. To anioł.
Jednak to Duch kazał mi przyłączyć się do rydwanu”. Czy

znamy Jego głos? Może istnieje głębsza bliskość z Jego oso-
bą, której jeszcze nie znamy?
Gdy Filip był na pustyni, Duch Święty powiedział mu,
aby dogonił pewien rydwan. Dlaczego to spotkanie było ta-
kie ważne? Mężczyzna w wozie był trzecią osobą w Etiopii.
Ze względu na swoją władzę i wpływ, jego zbawienie było
początkiem postępu ewangelii w tym państwie. Gdyby Filip
nie był wrażliwy na prowadzenie Ducha, to straciłby wiel-
ką okazję.
Podobne wydarzenie, dotyczące Tymoteusza, Pawła i Sy-
lasa, miało miejsce kilka rozdziałów dalej:
„I przeszli (Tymoteusz, Paweł i Sylas) przez frygijską
i galacką krainę, ponieważ Duch Święty przeszkodził
w głoszeniu Słowa Bożego w Azji. A gdy przyszli ku
Mizji, chcieli pójść do Bitynii, lecz Duch Jezusa nie
pozwolił im” (Dz 16:6-7).
Zwróć uwagę na to, że Duch Święty „przeszkodził” im
i że „Duch Jezusa nie pozwolił im”.
Czy zaczynasz widzieć, jak wiele było łączności między
pierwszymi wierzącymi a Duchem Świętym? Czy dzisiaj po-
winno być inaczej? Czy mamy lepsze sposoby służenia Bogu
od Ducha Świętego? Czy liderzy wczesnego Kościoła mieli
prymitywne metody, gdyż brakowało im współczesnej tech-
nologii? Absolutnie nie. Żadna technologia czy metoda ni-
gdy nie zastąpi głosu Ducha Świętego. Ci przywódcy ocze-
kiwali, że Duch będzie osobiście zaangażowany w ich ży-
ciu i oni szanowali Jego obecność i zapraszali ją. Nic się nie
zmieniło. Dzisiaj On pragnie chodzić z nami w tak samo bli-
skiej społeczności.

Czy jesteś w stanie wyobrazić sobie Lisę i mnie w na-
szym domu, gdzie każdego dnia spędzamy razem czas nie
odzywając się do siebie ani słowem? To byłoby śmieszne. Kto
chciałby być w takim małżeństwie? Kocham moją żonę i chcę
być blisko niej. Uwielbiam, gdy do mnie mówi; brzmienie jej
głosu to muzyka dla moich uszu. Jesteśmy małżeństwem od
ponad trzydziestu lat, a gdyby była wolna (dzięki Bogu nie
jest), to umówiłbym się z nią. Ze wszystkich osób na obliczu
ziemi, to z nią pragnę być. Tak samo Duch Święty pragnie
bliskiej społeczności z tobą.
Przez dwadzieścia cztery lata podróżowania, pozostawa-
łem w hotelach i nigdy się nie nudziłem. Jak mógłbym się
nudzić, gdy w każdej chwili jest ze mną Bóg? On jest ze mną
w pokoju. Dlatego zazdrośnie strzegę mojego czasu w hote-
lu. Od czasu do czasu mówię: „Nie chcę spędzić czasu z ze-
społem, z którym podróżuję, ponieważ chcę być sam z Du-
chem Świętym”. Uwielbiam Go słuchać. Nie zrozum mnie
źle, lubię być z ludźmi; właściwie, to nawet bardzo! Nie je-
stem w żaden sposób pustelnikiem czy samotnikiem. Ko-
cham ludzi, lecz naprawdę doceniam mój czas (społeczność)
z Duchem Świętym.
Dzień 2
Komunia oznacza partnerstwo
Następnym słowem, które odpowiada greckiemu słowu
koinonia jest partnerstwo. Przykład partnerstwa jest widocz-
ny w Ewangelii Łukasza: „A gdy to uczynili, zagarnęli wiel-
kie mnóstwo ryb, tak iż się sieci rwały. Skinęli więc na towa-
rzyszy w drugiej łodzi, aby im przyszli z pomocą, i przybyli,

i napełnili obie łodzie, tak iż się zanurzały” (Łk 5:6-7). Grec-
kim słowem, przetłumaczonym jako towarzysze jest met-
chos (synonim wyrazu koinonia), które oznacza towarzysza,
kompana, kolegę1
. Ci mężczyźni byli towarzyszami w pracy.
Dzięki temu przykładowi współdziałania rozumiemy, że do-
bre partnerstwo wymaga zarówno komunikacji, jak i dzia-
łania. Oni musieli dać znak swoim towarzyszom, a tamci
przyszli z pomocą.
Teraz spójrzmy na prawdopodobnie najwspanialszy werset
w Nowym Testamencie. Paweł napisał: „Albowiem współ-
pracownikami Bożymi jesteśmy… (1 Kor 3:9). Czy to nie
wspaniałe? Lubię angielskie tłumaczenie Weymoutha, które
oddaje to tak: „(Jesteśmy) kolegami z pracy dla Boga i z Bo-
giem”. Otrzymaliśmy sposobność pracy dla i ze Stwórcą nie-
bios i ziemi. Innymi słowy, możemy pracować jako partnerzy
Boga. Co za wspaniałe zaproszenie!
Skuteczni towarzysze „wykorzystują fale i płyną razem”.
Dorastałem w pobliżu jeziora Michigan i częścią mojego ży-
cia było żeglowanie. Cieszyłem się naszą rodzinną żaglówką.
Byłem dwa lata w szkole żeglarskiej, a nawet rywalizowałem
w konkursach. W trakcie mojego pierwszego rejsu, popro-
szono mnie o pracę ze świetnym kapitanem, który miał jedną
z najlepszych załóg. Cieszyli się, że dołączyłem do ich zespo-
łu. W trakcie naszej pierwszej podróży, czułem się jak nie-
pasujący element. Kapitan wydał rozkazy, a załoga przeszła
do działania. Każdy człowiek wiedział dokładnie, co robić
na swoim stanowisku. Z drugiej strony, czułem się niezręcz-
nie. Mimo że powiedziano mi, co robić, nie wywiązałem się
ze swojej roli. Inni członkowie załogi mieli ustalony rytm
współpracy, którego jeszcze się nie nauczyłem.

Współpraca z Duchem Świętym to jak bycie częścią za-
łogi. Musisz z Nim pracować. Gdy pierwszy raz publicznie
głosiłem, moja żona i jej najlepsza przyjaciółka z pierwsze-
go rzędu, zasnęły. Nie współpracowałem z falą i przepływem
Ducha. Minęło trochę czasu, lecz odkryłem, jak współpraco-
wać z Nim, gdy przemawiam. To samo stało się z pisaniem.
Napisanie pierwszej książki zajęło mi rok, w którym byłem
sfrustrowany, ale uczyłem się współpracy z Nim. W końcu
pisanie stało się o wiele łatwiejsze i prostsze. Nauczyłem się,
że w obu tych zajęciach, oboje mamy swoje role i Duch Świę-
ty chce, żeby tak było!
W Dziejach Apostolskich 15 widzimy przykład współ-
pracy w działaniu. Apostołowie wysłali list do wszystkich
wierzących z pogan. Napisali w nim: „Postanowiliśmy bo-
wiem, Duch Święty i my…” (Dz 15:28). Widać tu partner-
stwo w działaniu. Liderzy wyraźnie wyrazili spojrzenie Du-
cha Świętego, jak i ich własne w odniesieniu do szczególnej
sytuacji. Obie strony podjęły decyzję i miały swoją rolę do
spełnienia. Byli towarzyszami w dziele Królestwa.
To samo założenie partnerstwa widzimy w Starym Testa-
mencie. Przypomnij sobie historię, w której Bóg przyszedł
do Abrahama, pod dębami Mamre, by omówić plany znisz-
czenia Sodomy i Gomory (zob. Rdz 18). Bóg wyraźnie uwa-
żał Abrahama za swojego partnera. Bóg i Abraham przy-
szli na klif i Bóg rzekł: „Naprawdę zamierzam zdmuchnąć
te dwa miasta. Co ty na to, Abrahamie?” (parafraza auto-
ra). Abraham zaniepokoił się trochę, ponieważ jego bratanek
mieszkał w jednym z tych miast. Po długiej naradzie udało
mu się w końcu przekonać Boga, by nie zniszczył tych miast,
jeśli znajdzie w nich dziesięć sprawiedliwych osób.

Bóg wyraźnie doceniał zaangażowanie Abrahama.
W Księdze Rodzaju 18:17 rzekł: „…czyż miałbym zata-
ić przed Abrahamem to, co zamierzam uczynić?”. To jasne,
że Bóg chciał, aby Abraham był na bieżąco z Jego plana-
mi. Dlaczego? Ponieważ Abraham był w bliskiej komunii
lub partnerstwie z Bogiem.
Podobna sytuacja miała miejsce w życiu Mojżesza. Bóg
rzekł do niego: „Teraz zostaw mnie, żeby zapłonął mój gniew
na nich. Wytracę ich, a ciebie uczynię wielkim ludem” (Wj
32:10). Następnie Mojżesz zaczął przekonywać Boga, żeby
przestał się gniewać i zmienił Swoje plany. Łatwo jest nam
dzisiaj to czytać i zlekceważyć to, co się wydarzyło. Zatrzy-
maj się jednak i pomyśl o tym: Mojżesz był w stanie przy-
pomnieć Bogu o tym, co było najlepsze zarówno dla Niego,
jak i dla Jego ludu, nawet gdy Bóg powiedział: „Teraz zostaw
mnie”. Było tak dlatego, że Mojżesz działał w bliskim part-
nerstwie z Bogiem.
W tym momencie ważne jest, abyśmy uznali, że Bóg jest
wszechmocny i zawsze należy Mu się cześć. Tylko dzię-
ki Jego łasce i mocy jesteśmy w stanie współdziałać z Nim.
Zdecydował, że pozwoli nam być częścią Swego wielkiego
planu, zamysłu. To wielki zaszczyt, że dał nam taki wybór!
To dwa wielkie wydarzenia ze Starego Testamentu, jed-
nak ani Abraham, ani Mojżesz nie mieli tego, co my mamy
dzisiaj. Ci giganci wiary byli w stanie współdziałać z Bogiem
w taki sposób w określonych sytuacjach, zaś Duch Święty
mieszka w nas przez cały czas. Nie musimy czekać aż odwie-
dzi nas pod dębami Mamre. Nie potrzeba również wchodzić
na fizyczną górę Synaj, aby obcować z Nim. Przez cały czas
mamy do Niego dostęp. Najlepsze jest to, że pragnie działać

w partnerstwie z nami – kierować naszymi krokami i słyszeć
nasze myśli.
Duch Święty jest z nami przez cały czas. On nigdy nie
śpi. Ostatnio obudziłem się o 2:20 nad ranem i nie mogłem
zasnąć, ponieważ byłem podekscytowany usługą. Wstałem
więc i zacząłem rozmawiać z moim towarzyszem. Nie zgad-
niesz! Był całkowicie przytomny. To coś niesamowitego!
Nie powiedział: „John, dlaczego mnie obudziłeś?”. Z dru-
giej strony, moja żona powiedziałaby: „John, dlaczego bu-
dzisz mnie tak wcześnie, nad ranem?”. Gdybym odpowie-
dział: „Skarbie, chciałbym po prostu z tobą porozmawiać”, to
prawdopodobnie rzuciłaby we mnie poduszką. Ona napraw-
dę lubi spać, więc uważam, żeby jej nie budzić i vice versa.
Duch Święty jednak pragnie mojego towarzystwa w każdej
godzinie. Cieszy się rozmową ze mną o nadchodzącym dniu,
a czasami pozwala nawet zrozumieć przyszłe wydarzenia.
Z tego powodu lubię zaczynać każdy dzień w Jego obecno-
ści. Jest moim partnerem, a nasza społeczność jest kluczową
częścią mojego dnia.
Należy zwrócić uwagę na to, że Duch Święty jest star-
szym partnerem w tym związku. Paweł powiedział do lide-
rów w Efezie: „Miejcie pieczę o samych siebie i o całą trzodę,
wśród której was Duch Święty ustanowił biskupami, abyście
paśli zbór Pański nabyty własną jego krwią” (Dz 20:28). Za-
uważ, że apostoł nie powiedział: „trzodę, wśród której Je-
zus ustanowił was biskupami”. Ten werset idealnie ilustruje
partnerstwo Jezusa z Duchem Świętym. Jezus nabył Kościół
Boży „Swoją własną krwią”. Duch Święty, jako członek Trój-
cy, przebywa obecnie na ziemi, wyznacza biskupów kościo-
ła i zajmuje się jego sprawami. Zarządza – lub mówiąc ina-

czej, jest starszym partnerem. Paweł był świadomy faktu, że
Duch Święty mieszka z nami i w nas.
Kolejny przykład znajdujemy w Dziejach Apostolskich,
w rozdziale 13: „A gdy oni odprawiali służbę Pańską i pości-
li, rzekł Duch Święty: Odłączcie mi Barnabę i Saula do tego
dzieła, do którego ich powołałem... A oni, wysłani przez
Ducha Świętego, udali się do Seleucji, stamtąd zaś odpły-
nęli na Cypr” (ww. 2 i 4). Kolejny raz więc widzimy Ducha
Świętego, który wyraźnie towarzyszy (w komunii) aposto-
łom. Pamiętaj, że Jezus jest w niebie z Ojcem. Duch Święty
został posłany na ziemię, aby być naszym partnerem w tym
wspaniałym życiu.
Dzień 3
Bliski obopólny związek
Spójrzmy ponownie na 2 List do Koryntian 13:13: „Łaska
Pana Jezusa Chrystusa i miłość Boga, i społeczność Ducha
Świętego niech będzie z wami wszystkimi”. Po tym, jak zde-
finiowaliśmy komunię jako „społeczność” i „partnerstwo”,
widzimy ten werset w nowy sposób. Czy zaczynasz zdawać
sobie sprawę z ważności wypowiedzi Pawła? Co więcej, sło-
wo koinonia zawiera w sobie „bliski obopólny związek”.
Kiedy myślę o bliskim obopólnym związku, to przycho-
dzą mi na myśl The Beatels. Gdy byłem młodym chłopcem
(na długo przed rozpadem zespołu), a ktoś powiedział: „Paul
McCartney”, to natychmiast myślałem o innych członkach
zespołu, takich jak: John Lennon, George Harrison i Rin-
go Starr. W tamtym czasie nawet nie myślałem o nich jako
o jednostkach; to po prostu był The Beatels.

Innym przykładem bliskiego obopólnego związku jest ko-
media „Głupi, głupszy, najgłupszy”. Nie byłoby tego filmu,
gdyby nie trzej bracia: Moe, Larry i Curly. Scena, w której
występowałby sam Moe, byłaby absurdalna. Dzięki dyna-
micznej grze tych trzech aktorów film odniósł sukces. Trzej
bracia byli od siebie zależni.
Gdy myślę o ludziach, którzy chodzą w bliskim obopól-
nym związku z Duchem Świętym, to pierwszą osobą, któ-
ra przychodzi mi do głowy, jest dr David Yonggi Cho. Jest
on pastorem jednego z największych kościołów na świecie.
Nigdy nie zapomnę, gdy pierwszy raz go spotkałem w 1980
roku. To była jego pierwsza wizyta w moim kościele, a moim
zadaniem było przyjmowanie i goszczenie przyjezdnych
mówców. Robiłem to już od wielu lat, więc w tamtym czasie
mnóstwo usługujących pozostawało w moim domu. Spotka-
nie z dr. Cho było jednak wyjątkowe. Kiedy wsiadł do mo-
jego samochodu, była z nim obecność Pańska. Niemal na-
tychmiast zacząłem płakać; łzy spływały mi po policzkach.
Próbowałem być cicho, gdyż nie chciałem przeszkadzać mu
przed usługą. W końcu jednak powiedziałem delikatnie:
„Doktorze Cho, Bóg jest z nami w samochodzie”. Uśmiech-
nął się i kiwnął: „Wiem”. To wydarzenie nabiera sensu, je-
śli rozważymy jak wiele na temat swojej komunii z Duchem
Świętym, dr Cho napisał i głosił. Słyszałem, jak mówił, że
modli się od dwóch do czterech godzin dziennie, głównie
w Duchu. Czas z Duchem Świętym jest dla dr. Cho sprawą
nadrzędną; to dlatego Boża obecność jest tak silna w jego ży-
ciu.
Kilka lat temu głosiłem o Duchu Świętym w dużym ko-
ściele, podczas niedzielnego nabożeństwa. Tego wieczoru,
gdy wróciliśmy na usługę, po uwielbieniu, miałem nauczać

przez czterdzieści pięć minut. Duch Święty zaczął jednak się
poruszać i ludzie doznawali uzdrowienia, zbawienia. Przez
dwie godziny nie dostałem mikrofonu. W końcu, zanim
wszedłem za kazalnicę, pastor (nie jest to miękki lub słaby
człowiek) przyszedł do mnie ze łzami w oczach, mówiąc:
„John, prowadzę ten kościół przez osiem lat i nie odczułem
dotąd Bożej obecności tak mocno!”. Natychmiast odpowie-
działem: „Przyczyną tego jest poranna usługa, w trakcie któ-
rej mówiliśmy o Duchu Świętym, a kiedy o Nim mówisz, to
On się objawia”. To jest doskonały obraz tego, co się dzieje,
gdy ty i ja, „zwykli” wierzący, chodzimy w bliskim obopól-
nym związku z Duchem.
Komunia oznacza intymność
Ostatnim znaczeniem słowa koinonia jest „intymność”.
To jest najlepsze słowo na określenie oryginału w 2 Liście
Pawła do Koryntian 13:13. Intymność można rozwinąć je-
dynie przez społeczność lub relację, lecz wykracza poza ich
treść. Intymność sięga głęboko w myśli, tajemnice i pragnie-
nia serca.
Angielski przekład Biblii, The Message, oddaje ten wer-
set w następujący sposób: „Intymna przyjaźń Ducha Świę-
tego niech będzie z wami wszystkimi” (2 Kor 13:14). Wi-
dzę intymność jako najgłębszy poziom przyjaźni. Nigdy nie
zapomnij, że Duch Święty pragnie być twoim przyjacie-
lem; tęskni za twoją przyjaźnią. W Liście Jakuba 4:5 czy-
tamy: „Zazdrośnie pożąda On ducha”. Jest o ciebie zazdro-
sny i chce twojego czasu i uwagi. Pomyśl: Duch Święty jest
Bogiem i nie ma przed Nim nic ukrytego. Jego wiedza, mą-
drość i zrozumienie są nieograniczone, a wciąż pragnie obja-

wić się tobie. Gdy wiem, że coś ma wielką wartość lub zna-
czenie, to bardzo chcę podzielić się tym z tymi, którzy są mi
bliscy. Prawdopodobnie w twoim przypadku jest podobnie.
Tak samo jest z Duchem Świętym.
Zbyt często wierzący próbują przybliżyć się do Jezusa
poza relacją z Duchem Świętym. Podobny błąd popełnili fa-
ryzeusze. Powiedzieli Jezusowi: „My nie jesteśmy zrodzeni
z nierządu; mamy jednego Ojca, Boga. Rzekł im Jezus: Gdy-
by Bóg był waszym Ojcem, miłowalibyście mnie, Ja bowiem
wyszedłem od Boga i oto jestem. Albowiem nie sam od sie-
bie przyszedłem, lecz On mnie posłał” (Jn 8:41-42). Faryze-
usze chcieli relacji z Ojcem bez Syna. Nie potrafili zaakcep-
tować, że Bóg postanowił inaczej. Jezus wyjaśnił im, że On
i Ojciec są jedno. Powiedział nawet później: „Gdybyście byli
mnie poznali i Ojca mego byście znali; odtąd go znacie i wi-
dzieliście go” (Jn 14:7). Uczeni w Piśmie zwyczajnie nie słu-
chali. Dlatego, że nie chcieli przyjść do Ojca poprzez Syna,
w ogóle nie mogli być bliscy Ojcu.
Tak samo, Jezus powiedział jasno, że nie jest już na ziemi
i że Ojciec posłał Ducha Świętego (tego, który jest taki sam
jak Zbawiciel), by był naszym Pomocnikiem (Jn 16:7). Duch
został posłany, aby objawić Jezusa tak, jak Syn był posła-
ny, aby objawić Ojca. Pamiętajmy, że Duch Święty uwielbia
otaczać chwałą Jezusa. Jeśli więc naprawdę chcesz wiedzieć
więcej o Jezusie, musisz spędzić czas z Duchem Świętym.
On wyraźnie objawi ci Jezusa. Przejawi się jednak tylko tam,
gdzie będzie uczczony. Gdy poważamy Ducha, to On objawi
się nam i będziemy radować się zarówno Jego niesamowitą
obecnością, jak i większą świadomością tego, Kogo objawia.
Przez ponad trzydzieści lat służby, nigdy nie widziałem
wyjątku od reguły: ludzie, którzy najlepiej znają Jezusa to ci,

którzy są najbliżej Ducha Świętego. To ma sens, gdyż Duch
objawia nam Jezusa.
Zrozumieć osobowość Ducha
Aby mieć z kimś osobistą wieź, musimy poznać osobo-
wość tej osoby. Takie zrozumienie wzmocni naszą społecz-
ność i nasza intymność nabierze głębszego charakteru.
Przez długi czas traktowałem moich czterech synów w taki
sam sposób. To oczywiście powodowało problemy. Dlaczego
takie wychowanie było nieefektywne? Każdy z moich chłop-
ców ma inny charakter. Moja żona to rozumiała i nauczyła
mnie o tym, co ich różni. Próba zrozumienia wyjątkowości
każdego z moich synów wzbogaciła moją relację z nimi.
Potrafię zrozumieć ekspresję mojej żony, gdyż jestem z nią
w bliskiej relacji. Rozwinęliśmy tę intymność, ponieważ je-
steśmy małżeństwem od ponad trzydziestu lat, a intymność
to rezultat czasu poświęconego rodzinie. Wystarczy, że Lisa
na mnie spojrzy, a ja mógłbym napisać kilka stron o tym,
o czym myśli. Czasami potrafię powiedzieć, czego chce, za-
nim powie słowo. Gdybyś mi powiedział: „John, tego poran-
ka serwuję bekon, jajka i owsiankę”, z pewnością odpowie-
działbym: „Wiesz, co? Lisa nie chce owsianki lub bekonu”.
Nie musiałbym się jej pytać; wiem już, że nie lubi tych rze-
czy. To jest bardzo powierzchowny przykład, ale tak samo
jest z bardziej osobistymi sprawami. Ten rodzaj intymności
nie przychodzi z dnia na dzień. Czas przeznaczony dla ro-
dziny i komunikacja muszą być rozwijane przez lata. Nikt le-
piej niż ja nie wie o tym, co moja żona lubi, a czego nie. Nikt
również nie ma lepszego pojęcia od mojej małżonki o tym,
co ja preferuję, a czego nie. W ten sam sposób, wzrastamy

w naszym zrozumieniu Ducha Świętego, gdy angażujemy się
w porozumiewanie się z Nim i spędzanie czasu w Jego obec-
ności.
Dzień 4
Poznanie Jego natury
W Ewangelii Jana, w rozdziałach od 14 do 16, Jezus uży-
wa zaimków On, Go i On sam dziewiętnaście razy w od-
niesieniu do Ducha Świętego. To oczywiste, że Duch Świę-
ty jest osobą. Powtórzę: mówiąc o Nim jako o osobie, nie
twierdzę, że jest ludzki. Pamiętaj, ludzie zostali stworzeni na
Boże podobieństwo. To oznacza, że aspekty tego, co nazy-
wamy „osobowością”, odzwierciedlają to, co istnieje w Bogu,
lecz Bóg nie jest naszym zupełnym podobieństwem. Dlatego
niektóre aspekty Jego osoby nigdy nie zmieszczą się do przy-
słowiowej ludzkiej „szufladki”.
Dokonałem odkryć, które naprawdę pomogą ci odnosić
się do Ducha Świętego i obcować z Nim. Gdy studiowałem
zaimki użyte dla określenia Ducha Świętego w oryginal-
nym języku greckim, to zauważyłem, że są one często użyte
w rodzaju neutralnym (nie ma wyraźnego rodzaju męskiego
bądź żeńskiego). Właściwie, gdy opisana jest jedna osoba,
to zaimek ten może być użyty zarówno dla mężczyzny, jak
i dla kobiety.
Tego rodzaju zaimek nie występuje w języku angielskim.
Są za to takie jak: on, ona i ono. To określa przedmioty albo
zwierzęta. On odnosi się do mężczyzny, a ona do kobiety.
Nie ma pojedynczego, neutralnego zaimka, aby opisać męż-
czyznę lub kobietę. W grece i w Nowym Testamencie zaimek

neutralny istnieje i jest często użyty w odniesieniu do Ducha
Świętego. Ponownie, ten zaimek określa istotę, a nie przed-
miot.
Podobnie jest również w Starym Testamencie. W hebraj-
skim oryginale, w wielu przypadkach, działanie przypisane
Duchowi Świętemu jest żeńskie w czynności (nie w formie).
Izraelici często pisali w zgodzie z czynnością (zgodnie z tym,
co ktoś zrobił, a przeciwnie do tego, czym to było). Duch
Święty nigdy nie został opisany jako kobieta w Piśmie, lecz
niektórym Jego czynnościom zostały przypisane cechy ko-
biece.
To głęboki temat, którego nie zamierzam tutaj objaśniać,
lecz pozwól, że coś ci wyjaśnię: nie uważam, że Duch Świę-
ty jest kobietą. Właściwie, powiem to jeszcze raz bardzo wy-
raźnie: Duch Święty nie jest kobietą. Niektórzy ludzie głoszą
taką doktrynę, ale ja uważam to za bezpodstawne robienie
sensacji. Pozwól, że usunę ten pogląd z twojej pamięci. Duch
Święty nie jest boginią.
Musimy pamiętać, że to nie Bóg został stworzony na nasz
obraz, ale my na Jego. Wiem, że to brzmi jak elementarz, ale
ta prawda ma kapitalne znaczenie w dalszym studiowaniu.
W Księdze Rodzaju 1:27 czytamy: „I stworzył Bóg człowie-
ka na obraz swój. Na obraz Boga stworzył go. Jako mężczy-
znę i niewiastę stworzył ich”. Inne przekłady mówią: „Bóg
stworzył człowieka” lub „ludzkość”. Osobiście uważam, że
najlepszym tłumaczeniem jest „ludzkie istoty” albo „ludz-
kość”. W Księdze Rodzaju widzimy, że Bóg stworzył męż-
czyznę i kobietę na Swój obraz. Należy zadać pytanie: jeśli
stworzył zarówno mężczyznę, jak i kobietę na Swój obraz,
czy to nie oznacza, że cechy, które uważamy za „żeńskie”
muszą mieć swoje pochodzenie od Boga? Czy to możliwe, że

Duch święty.wprowadzenie john bevere

Duch święty.wprowadzenie john bevere

Recommended

Recommended

More Related Content

What's hot

What's hot (20)

Similar to Duch święty.wprowadzenie john bevere

Similar to Duch święty.wprowadzenie john bevere (20)

More from JADWIGA PIOTR Laskowscy

More from JADWIGA PIOTR Laskowscy (17)

Duch święty.wprowadzenie john bevere