Sobreira ou corticeira (Quercus suber).
Recollemos una mostra das árbores que fumos atopando e que nos chamaron a atención polo seu tamaño, idade, aspecto ou significado cultural.
Piñeiro bravo (Pinus pinaster), piñeiro manso (P. pinea), piñeiro de Monterrei ou insigne (P. radiata), piñeiro de Montezuma (P. montezumae), piñeiro de folla longa (P. palustris), piñeiro chorón mexicano (P. patula).
Recollemos una mostra das árbores que fumos atopando e que nos chamaron a atención polo seu tamaño, idade, aspecto ou significado cultural.
CONCELLOS: A Golada, Lalín e Vila de Cruces.
O espazo protexido ocupa o curso baixo do río Arnego, dedes o encoro de Portodemouros ata a Ponte de Vilariño, parate do seu afluente Abellás (ata A Ponte da Veiga) e os bosques limítrofes.
As especiais características climáticas da zona, con influencias mediterráneas, propician o desenvolvemento das sobreiras que forman os bosques desta especie máis grandes e mellor conservados de Galiza, principal motivo da protección deste espazo.
Carballos (Quercus robur), carbas (Quercus petraea) e rebolos (Quercus pyrenaica).
Recollemos una mostra das árbores que fumos atopando e que nos chamaron a atención polo seu tamaño, idade, aspecto ou significado cultural.
Piñeiro bravo (Pinus pinaster), piñeiro manso (P. pinea), piñeiro de Monterrei ou insigne (P. radiata), piñeiro de Montezuma (P. montezumae), piñeiro de folla longa (P. palustris), piñeiro chorón mexicano (P. patula).
Recollemos una mostra das árbores que fumos atopando e que nos chamaron a atención polo seu tamaño, idade, aspecto ou significado cultural.
CONCELLOS: A Golada, Lalín e Vila de Cruces.
O espazo protexido ocupa o curso baixo do río Arnego, dedes o encoro de Portodemouros ata a Ponte de Vilariño, parate do seu afluente Abellás (ata A Ponte da Veiga) e os bosques limítrofes.
As especiais características climáticas da zona, con influencias mediterráneas, propician o desenvolvemento das sobreiras que forman os bosques desta especie máis grandes e mellor conservados de Galiza, principal motivo da protección deste espazo.
Carballos (Quercus robur), carbas (Quercus petraea) e rebolos (Quercus pyrenaica).
Recollemos una mostra das árbores que fumos atopando e que nos chamaron a atención polo seu tamaño, idade, aspecto ou significado cultural.
O espazo Serra Corneira está situado nunha zona de transición entre as serras da Dorsal Galega (Faro de Avión e Suído) e o val do Miño.
A serra esténdese con dirección NE-SO ao longo de 18 km e está rodeada por varios afluentes do río Avia. Está formada por unha serie de cumes graníticos moi erosionados nos que destacan as formacións de grandes bolos e penedos. A altura máxima é A Xateira (848 m) e o punto máis destacado a Pena Corneira.
Inclúe os concellos de Allariz, A Bola, Rairiz de Veiga e Vilar de Santos. O territorio está artellado arredor dos vales do Arnoia e Limia e os macizos montañosos que os separan. É unha área que acolle importantes valores naturais e culturais.
CONCELLOS: Parada do Sil, Nogueira de Ramuín (Ourense) e Sober e Pantón (Lugo)
Inclúe a ribeira do Canón do Sil, desde Os Peares ata Portabrosmos (Sober) e A Pena (Parada de Sil), e o canón do Cabe, desde Canaval ata a unión co Sil.
O maior interese desta zona reside na espectaculidade das paisaxes do canón do Sil, de grande valor xeolóxico, ecolóxico e cultural. A paisaxe deste espazo está moi influída pola man do ser humano: cultivo de vides en socalcos desde tempos moi antigos e construción de encoros que modificaron totalmente a fisonomía do val dos ríos.
Concellos: Bóveda, O Incio, A Pobra de Brollón, Monforte de Lemos, Pantón e Sober (Lugo)
O espazo protexido comprende parte do curso do río Cabe (desde a confluencia co río Antiga ata a ponte da estrada vella de Canaval, onde conecta co LIC “Canón do Sil), os seus afluentes: pola dereita o Carabelos (ata Santo Estevo do Mato), o Cinsa (ata San Martiño), e o Mao (ata o encoro de Vilasouto) co seu afluente Teilán ou Penacova (ata o mazo de Penacova); pola dereita o Picarrexo, o rego de Silvela, e algúns bosques de vales do Incio.
Sobreira ou corticeira (Quercus suber).
Recollemos una mostra das árbores que fumos atopando e que nos chamaron a atención polo seu tamaño, idade, aspecto ou significado cultural.
O espazo Serra Corneira está situado nunha zona de transición entre as serras da Dorsal Galega (Faro de Avión e Suído) e o val do Miño.
A serra esténdese con dirección NE-SO ao longo de 18 km e está rodeada por varios afluentes do río Avia. Está formada por unha serie de cumes graníticos moi erosionados nos que destacan as formacións de grandes bolos e penedos. A altura máxima é A Xateira (848 m) e o punto máis destacado a Pena Corneira.
Inclúe os concellos de Allariz, A Bola, Rairiz de Veiga e Vilar de Santos. O territorio está artellado arredor dos vales do Arnoia e Limia e os macizos montañosos que os separan. É unha área que acolle importantes valores naturais e culturais.
CONCELLOS: Parada do Sil, Nogueira de Ramuín (Ourense) e Sober e Pantón (Lugo)
Inclúe a ribeira do Canón do Sil, desde Os Peares ata Portabrosmos (Sober) e A Pena (Parada de Sil), e o canón do Cabe, desde Canaval ata a unión co Sil.
O maior interese desta zona reside na espectaculidade das paisaxes do canón do Sil, de grande valor xeolóxico, ecolóxico e cultural. A paisaxe deste espazo está moi influída pola man do ser humano: cultivo de vides en socalcos desde tempos moi antigos e construción de encoros que modificaron totalmente a fisonomía do val dos ríos.
Concellos: Bóveda, O Incio, A Pobra de Brollón, Monforte de Lemos, Pantón e Sober (Lugo)
O espazo protexido comprende parte do curso do río Cabe (desde a confluencia co río Antiga ata a ponte da estrada vella de Canaval, onde conecta co LIC “Canón do Sil), os seus afluentes: pola dereita o Carabelos (ata Santo Estevo do Mato), o Cinsa (ata San Martiño), e o Mao (ata o encoro de Vilasouto) co seu afluente Teilán ou Penacova (ata o mazo de Penacova); pola dereita o Picarrexo, o rego de Silvela, e algúns bosques de vales do Incio.
Sobreira ou corticeira (Quercus suber).
Recollemos una mostra das árbores que fumos atopando e que nos chamaron a atención polo seu tamaño, idade, aspecto ou significado cultural.
O concello de Vimianzo está situado, na súa maior parte, no núcleo do Val de Soneira -o val do río Grande-. Conta con dous pequenos tramos de litoral, na costa ao mar aberto e no interior da Ría de Camariñas. Está protexido no LIC/ZEC e ZEPA “Costa da Morte”.
A ría de Corme e Laxe está situada na Costa da Morte. Ábrese entre as puntas do Roncudo (ao norte) e Laxe (ao sur), na saída ao mar do río Anllóns. Nesta ría pódense distinguir dúas áreas diferenciadas: o interior, formado polo esteiro do Anllóns, protexido da forza do mar por unha barra de area de 2 km; e o resto do espazo, máis aberto, rochoso e recortado con algunhas zonas abrigadas nas que hai praias. As vilas máis importantes son Corme, Ponteceso e Laxe. Está protexida no LIC/ZEC “Río Anllóns” e “Costa da Morte” e na ZEPA “Costa da Morte”.
O concello de Ponteceso está situado na marxe dereita da ría de Corme e Laxe e na costa de mar aberto, entre as puntas do Roncudo e Queimada. Os principais núcleos de poboación son Ponteceso e Corme. Acolle áreas de grande valor paisaxístico e biolóxico asociados ás costas e ao río. Está protexida nos LICs/ZECs “Costa da Morte” e “Río Anllóns” e na ZEPA “Espazo Mariño da Costa da Morte”.
O concello de Laxe está situado no corazón da Costa da Morte, entre a ría de Corme e Laxe e o litoral de mar aberto. Ten unha costa moi diversa na que se alternan grandes areais e marismas, ría, enseadas, cabos, illotes, furnas... con tramos expostos e protexidos, zonas baixas e elevados cantís. É dun grande interese paisaxístico, xeolóxico e biolóxico. Está protexida no LIC/ZEC e ZEPA “Costa da Morte” e na Paisaxe Protexida “Penedos de Traba e Pasarela”.
O concello de Camariñas está situado no centro da Costa da Morte. Ten unha parte de costa moi exposta polo norte e o oeste e outra parte protexida, dentro da ría, polo sur. Acolle importantes áreas de interese paisaxístico, xeolóxico, ecolóxico e cultural. Está protexida no LIC/ZEC e ZEPA “Costa da Morte”,no Sitio Natural de Interese Nacional “Cabo Vilán” e no Lugar de Interese Xeolóxico “Praia do Trece”.
CABANA DE BERGANTIÑOS está situado no fondo e na banda sur da ría de Corme e Laxe, onde ten un amplo tramo de litoral, en parte protexido nos LICs/ZECs “Río Anllóns” e “Costa da Morte”.
O concello de Malpica de Bergantiños forma parte do tramo de litoral coñecido como Costa da Morte, unha sucesión de cantís abruptos entre os que se atopan algunhas praias e que inclúe as illas Sisargas.
Acolle importantes valores naturais e culturais. Parte do litoral está protexido no LIC/ZEC e ZEPA “Costa da Morte”.
O concello de Carballo forma da parte da Costa da Morte, unha costa exposta aberta ao océano e moi diversa, na que se alternan grandes areais e marismas, enseadas cabos, illas... con zonas baixas e elevados cantís. Parte do litoral está protexido no LIC/ZEC e ZEPA “Costa da Morte”.
O concello de Arteixo atópase na fachada atlántica, no comezo do tramo de costa coñecido como “A Costa da Morte”. Nos seus 19 km de costa atópanse cantís de distintas alturas, esteiros, coídos e extensos areais. É unha costa dun grande valor ecolóxico, paisaxístico e xeolóxico, cunha importante actividade industrial e turística. Unha parte está protexida no LIC/ZEC e ZEPA “Costa da Morte”.
O concello de A Laracha ten unha única parroquia que da ao mar, Caión. Está situada na Costa da Morte e ten un litoral que alterna cantís e areais de grande valor paisaxístico e biolóxico.
A costa comprendida entre a Punta de Mera e Torella é un espazo de mar aberto que separa as rías da Coruña e Betanzos-Ares. Un espazo de enormes valores paisaxísticos e ecolóxicos.
É unha ría curta e ampla, que se abre entre as puntas do Seixo Branco e Herminia, cunha separación de 4 km, e unha lonxitude total de 14 km, dos que case a metade corresponden á chamada ría do Burgo formada polo esteiro do Mero, que está separada da parte máis ancha pola frecha de Santa Cristina.
O concello de Oleiros ten unha liña litoral de case 40 km. Unha parte na ría do Burgo, outra na ría da Coruña, unha terceira mirando ao mar aberto e outra na boca da ría de Betanzos. Parte está protexida no LIC/ZEC e Monumento Natural “Costa de Dexo e Seixo Branco”
O concello da Coruña ten unha costa moi recortada e variada, parte na ría, onde se atopa o porto da cidade, e parte en mar aberto onde se suceden cantís e fermosas praias como as de Orzán e Riazor.
Proposto en 2011 como Lugar de importancia comunitaria (LIC) e Zona especial de conservación (ZEC).
Inclúe o tramo final do río Baxoi desde Ponte Baxoi ata a punta Redonda e unha pequena parte da frecha que forma a praia Grande de Miño. Os ecosistemas de maior interese son o esteiro, as dunas e un pequeno bosque de ribeira.
1. ARBORES SENLLEIRAS DE GALIZA
Adela Leiro, Mon Daporta
(novembro 2019)
Recollemos una mostra das árbores que fumos atopando e que nos chamaron a
atención polo seu tamaño, idade, aspecto ou significado cultural.
O perímetro do toro está medido a 1,30 de altura do chan.
(P): incluídos no catálogo da Xunta
Sobreiras
(Quercus suber)
2. A CORUÑA
Pazo de
Guimaráns.
(San Mamede
de Ribadulla;
Vedra).
-17 m de altura;
5,73 m de
perímetro.
Pazo de Santa
Cruz de
Ribadulla
(Vedra)
-18 m de altura,
6 m de
perímetro.
Herbón
(Padrón)
Un grupo de
sobreiras con
varios
exemplares de
gran porte.
Atópanse a
carón do
mosteiro.
Herbón
(Padrón)
-4,10 m de
perímetro
Herbón
(Padrón)
-3,9 m de
perímetro
Imo
(Dodro)
Dúas sobreiras.
A máis grande
mide 3.80 m de
perímetro.
En Aldea de Arriba,
na subida a Teaio.
3. Asados
(Rianxo).
Un grupo de
sobreiras ao pé
da estrada.
A máis grande
acada 4,97 m
de perímetro.
Pozo do Frade
(Saborido A
Pobra)
Varios
exemplares, o
máis grande
acada case 4 m
de perímetro.
Atópanse na beira da
praia
Sobreiral de
San Lourenzo,
(no monte de
San Mamede,
en Lousame)
Na contorna da
capela de San
Lourenzo.
Varios
exemplares que
sobrepasan os
3 m de
perímetro
Accedese desde a
estrada de Noia a
Ponte Beluso no
Confurco.
Pedrouzo
(O Pino)
4. LUGO
Sobreiral de
Froxán
(Folgoso do
Courel)
Bolmente
(Sober)
No camiño dos
miradoiros do
Sil.
Varios
exemplares de
bo tamaño.
Penedo do
Castelo do
Graúllo
(Erbedeiro-
Carballedo)
Un grupo de
sobreiras na
baixada ao
canón do Miño.
Vilardemouros
(Doade-Sober)
Casa do Tristo,
(Santiorxo, San
Cosme de
Liñares; A Pobra
de Brollón)
-15,2 m de
altura; 10,85 m
de perímetro, e
unha copa de
15,2 m de
diámetro.
Preto de 500
anos.
Na estrada de
Monforte á Pobra
de Brollón cóllese
cara a Pinel e
Vilachá, despois de
4 km cara a Guariz
ata chegar a
Santiorxo.
(P)
5. OURENSE
A Peneda
(Arnoia)
No val do
Arnoia.
Castrelo de
Miño
Un exemplar de
gran porte cun
toro de 4,05 m
de contorno.
Atópase ao pé
da pista que
sube desde
Castrelo do
Miño ao Coto
Novelle.
Namelas
(Alvarellos-
Boborás)
Seminario
(Ourense)
Loña
(Santo Cristo de
Lonia-Ourense)
-7,40 m de
perímetro.
(P)
Munín
(Espiñeira, O
Irixo)
-4,63 m de
perímetro.
Bubán
(Ludeiros-
Manín, Lobios).
Un grupo de
sobreiras, o
máis grande
mide 5,60 m de
perímetro.
Ao chegar a
Ludeiros déixase o
coche, crúzase a
localidade e a uns
400 m atópase o
sobreiral.
Castro da
Cividade
(O Castro-
Parada do Sil)
6. PONTEVEDRA
Balboa
(Arnois, A
Estrada)
-20,3 m de
altura; 9,43 m
de perímetro.
Arredor de 500
anos.
Na estrada
Santiago-Ourense,
pouco antes do
desvío cara ao Pazo
de Oca, apartarse
por unha pista que
conduce a Balboa.
(P)
Pazo de
Valiñas
(Vilar, San
Martín de
Callobre, A
Estrada)
-21 m de
altura; 5,7 m
de perímetro.
Desde A Estrada, á
altura do cruce de
Berres cóllese unha
pista de 1 km que
chega ao pazo.
(P)
Pazo de Oca
(A Estrada)
Está
parcialmente
seca.
-5,10 m de
perímetro.
Os Miragres
de Requián
(Frades, A
Estrada)
Un grupo de
sobreiras no
adro da capela
dos Miragres
de Requián.
A máis grande
mide 4,80 m de
perímetro.
Os Miragres
de Requián
(Frades, A
Estrada).
-4,80 m de
perímetro.
Siador
(A Saleta,
Silleda)
-30 m de altura
e 8,40 m de
perímetro.
(P)
7. Fares
(Breixa, Silleda)
Fares
(Breixa, Silleda)
O Castro
(Silleda)
Sobreiral do
Arnego
Un bosque
protexido
como LIC, de
1.081 ha, no
curso baixo do
río Arnego nos
concellos de A
Golada, Lalín e
Vila de Cruces.
Acolle algúns
exemplares de
gran porte.
Bermés
(Lalín)
Varios
exemplares
situados ao pé
da estrada de
Bermés a
Santiso. O máis
destacado ten
gran porte e
mide 4,60 m de
perímetro.
Pontecesures
Un grupo de
sobreiras entre
as que destaca
unha de gran
porte, con 4 m
de perímetro
no toro.
Cóllese a estrada
da Estrada e o
indicador ao
mirador do Piñeiro
Manso.
Magariños
(Valga)
Sobreiral de
Magán
(Estacas,
Cuntis,
Pontevedra)
Un grupo de
varios
exemplares de
ata 3,75 m de
perímetro.
(P)
8. Sobreiral de
Magán
(Estacas, Cuntis,
Pontevedra)
-3,80 m de
perímetro.
(P)
Segade
(Caldas de Reis)
Pazo de Vista
Real
(Vilanova de
Arousa)
-5,10 m de
perímetro.
Xafardán
(Tremoedo-
Vilanova de
Arousa)
13 sobreiras, a
máis grande
mide 3,5 m de
perímetro.
Pazo de
Rubiáns
(Vilagarcía de
Arousa)
-4,60 m de
perímetro.
O Rial,
(Vilagarcía de
Arousa)
Pazo de
Rubiáns
(Vilagarcía de
Arousa)
-3,65 m de
perímetro.
Pazo de
Rubiáns
(Vilagarcía de
Arousa)
-4,11 m de
perímetro.
9. Xesteira
(Castrelo,
Cambados)
-5,60 m de
perímetro
A Pastora
(Cambados)
No cume do
parque
municipal do
monte da
Pastora.
-4 m de
perímetro.
Couso
(Armenteira-
Meis)
Preto do paseo
do rego da
Armenteira.
-3,25 m de
perímetro.
Couso
(Armenteira-
Meis)
Preto do paseo
do rego da
Armenteira.
-5,80 m de
perímetro
(3,55 m por
enriba das
nórregas).
Arcos
(San Tomé de
Nogueira-Meis)
Outeda
(Curro, Barro)
4,10 m de
perímetro.
San Brais
(Pontevedra)
-4,75 m de
perímetro.
Lourido (Poio)
10. Cristo de
Arriba
(Reboreda,
Redondela)
-17,8 m de
altura e 6,03 m
de perímetro.
Fronte á igrexa de
Santa María de
Reboreda.
(P)
A Peneda
(O Viso-
Redondela, no
linde con
Soutomaior)
-10,5 m de
altura; 5,19 m
de perímetro.
Está no adro da
capela da Virxe
das Neves.
Unha lenda di que
debaixo dela hai
enterrado un
tesouro.
Sobreiral do
Faro
(Viladesuso,
Oia)
Na parte alta do
val do río de
Viladesuso.
(P)
Bonaval
(Burgueira,
Oia)
-21 m de
altura, 3,95 m
de perímetro.
Bonaval
(Burgueira, Oia)
A carón dos
restos da
capela de San
Domingos de
Bonaval.
Bonaval
(Burgueira,
Oia)
A carón dos
restos da
capela de San
Domingos de
Bonaval.
-4,31 m de
perímetro.
Bonaval
(Burgueira, Oia)
-13,5 m de
altura, 4,35 m
de perímetro.
Pazo de
Pampillón.
(Vilaza,
Gondomar).
11. Pazo de
Vilarés
(Vilaza,
Gondomar).
-4,5 m de
perímetro.
Capela de San
Roque
(Goián-
Tomiño)
Un conxunto
de 14
sobreiras,
algunhas de
gran tamaño. A
máís grande
ten 4,32 m de
perímetro.
As Eiras
(O Rosal)
Na ermida da
Madalena.
Varias sobreiras
de 4,8; 4,23 e
3,95 m de
perímetro.
As Eiras
(O Rosal)
Na ermida da
Madalena.
-17 m de
altura, 4,8 m
de perímetro.
Monte Aloia
(Tui)
PN Monte Aloia
Monte Aloia
(Tui)
Un grupo de
sobreiras que
se poden ver
seguindo a ruta
do Rego de
Pedra.
PN Monte
Aloia
O Monte
(Pexegueiro,
Tui)
-12 m de altura,
6,9 m de
perímetro
Adro da
Igrexa de
Setados
(As Neves)
Un grupo de
varias sobreiras
entre 4 e 4,90
m de contorno.
12. O Calvario.
(A Soidade)
(Santiago de
Ribarteme, As
Neves)
-16 m de altura,
4,84 m de
perímetro.
Barcela
(Arbo)
Na beira do Miño
Igrexa de
Santa María
de Arbo
Varias sobreiras
de 4,80 e 5 m
de contorno,
unha no Adro e
outra un pouco
máis adiante, ao
pé da estrada.
A Moreira
(Cequeliños-
Arbo).
A carón do
pazo.
Arbo
Na beira do
Miño
Vese seguindo a
ruta das
pesqueiras
Capela da
Ascensión
(Entenza,
Salceda de
Caselas)
-5,68 e 6,62 m
de perímetro.