Ξενοφώντος, Ελληνικά, 2.1.3-4

1. Ξενοφῶντος,
Ἑλληνικά, 2.2.3-
4

2.  [3] ἐν δὲ ταῖς Ἀθήναις τῆς Παράλου ἀφικομένης νυκτὸς
ἐλέγετο ἡ συμφορά, καὶ οἰμωγὴ ἐκ τοῦ Πειραιῶς διὰ τῶν
μακρῶν τειχῶν εἰς ἄστυ διῆκεν, ὁ ἕτερος τῷ ἑτέρῳ
παραγγέλλων· ὥστ' ἐκείνης τῆς νυκτὸς οὐδεὶς ἐκοιμήθη, οὐ
μόνον τοὺς ἀπολωλότας πενθοῦντες, ἀλλὰ πολὺ μᾶλλον ἔτι
αὐτοὶ ἑαυτούς, πείσεσθαι νομίζοντες οἷα ἐποίησαν Μηλίους τε
Λακεδαιμονίων ἀποίκους ὄντας, κρατήσαντες πολιορκίᾳ, καὶ
Ἱστιαιέας καὶ Σκιωναίους καὶ Τορωναίους καὶ Αἰγινήτας καὶ
ἄλλους πολλοὺς τῶν Ἑλλήνων.

3.  [4] τῇ δ' ὑστεραίᾳ ἐκκλησίαν ἐποίησαν,
ἐν ᾗ ἔδοξε τούς τε λιμένας ἀποχῶσαι
πλὴν ἑνὸς καὶ τὰ τείχη εὐτρεπίζειν καὶ
φυλακὰς ἐφιστάναι καὶ τἆλλα πάντα ὡς
εἰς πολιορκίαν παρασκευάζειν τὴν πόλιν.

4. Ενικός
ἡ νύξ ἡ συμφορά οἰμωγή μακρὸν τεῖχος πενθῶν οἷον
τῆς νυκτός τῆς συμφορᾶς οἰμωγῆς μακροῦ τείχους πενθοῦντος οἵου
τῇ νυκτί τῇ συμφορᾷ οἰμωγῇ μακρῷ τείχει πενθοῦντι οἵῳ
τὴν νύκτα τὴν συμφοράν οἰμωγήν μακρὸν τεῖχος πενθοῦντα οἷον
ὦ νύξ ὦ συμφορά οἰμωγή μακρὸν τεῖχος πενθῶν
Πληθυντικός
αἱ νύκτες αἱ συμφοραί οἰμωγαί μακρὰ τείχη πενθοῦντες οἷα
τῶν νυκτῶν τῶν συμφορῶν οἰμωγῶν μακρῶν τειχῶν πενθούντων οἵων
ταῖς νυξίν ταῖς συμφοραῖς οἰμωγαῖς μακροῖς τείχεσιν πενθοῦσιν οἵοις
τὰς νύκτας τὰς συμφοράς οἰμωγάς μακρὰ τείχη πενθοῦντας οἷα
ὦ νύκτες ὦ συμφοραί οἰμωγαί μακρά τείχη πενθοῦντες

5. Ενικός
τὸ ἄστυ ὁ Πειραιεύς Ἱστιεύς πολύς Ἕλλην λιμήν πόλις
τοῦ ἄστεως τοῦ Πειραιέως –
Πειραιῶς
Ἱστιέως -
Ἱστιῶς
πολλοῦ Ἕλληνος λιμένος πόλεως
τῷ ἄστει τῷ Πειραεῖ Ἱστιεῖ πολλῷ Ἕλληνι λιμένι πόλει
τὸ ἄστυ τὸν Πειραιέα -
Πειραιᾶ
Ἱστιέα -
Ἱστιᾶ
πολύν Ἕλληνα λιμένα πόλιν
ὦ ἄστυ ὦ Πειραιεῦ Ἱστιεῦ πολύ Ἕλλην λιμήν πόλι
Πληθυντικός
τὰ ἄστη (Πειραιεῖς) Ἱστιεῖς πολλοί Ἕλληνες λιμένες πόλεις
τῶν ἄστεων (Πειραιέων –
Πειραιῶν)
Ἱστιέων -
Ἱστιῶν
πολλῶν Ἑλλήνων λιμένων πόλεων
τοῖς ἄστεσιν (Πειραιεῦσιν) Ἱστιεῦσιν πολλοῖς Ἕλλησιν λιμέσιν πόλεσιν
τὰ ἄστη (Πειραιέας –
Πειραιᾶς)
Ἱστιέας -
Ἱστιᾶς
πολλούς Ἕλληνας λιμένας πόλεις
ὦ ἄστη (Πειραιεῖς) Ἱστιεῖς πολλοί Ἕλληνες λιμένες πόλεις

6. Το ρήμα ἀπόλλυμι στον
Παρακείμενο - Υπερσυντέλικο
Ενεστώτας Παρατατικός
Οριστική Υποτακτική Ευκτική Προστακτική Οριστική
ἀπόλωλα ἀπολωλώς, -
υῖα, -ός ὦ,
ᾖς, ᾖ
ἀπολωλώς, -
υῖα, -ός εἴην,
εἴης, εἴη
ἀπωλώλειν
ἀπόλωλας ἀπολωλώς, -υῖα,
-ός ἴσθι, ἔστω
ἀπωλώλεις
ἀπόλωλε ἀπωλώλει
ἀπολώλαμεν ἀπολωλότε
ς, υῖαι, ότα
ὦμεν, ἦτε,
ὦσιν
ἀπολωλότες,
υῖαι, ότα εἶμεν,
εἶτε, εἶεν
ἀπωλώλεμεν
ἀπολώλατε ἀπολωλότες,
υῖαι, ότα ἔστε,
ἔστων –
ωσαν/ὄντων
ἀπωλώλετε
ἀπολώλασιν ἀπωλώλεσαν
Απαρέμφατο: ἀπολωλέναι
Μετοχή: ὁ ἀπολωλώς, ἡ ἀπολωλυῖα, τὸ ἀπολωλός

7. Αόριστος α του ρ. ποιέω-ῶ
Αόριστος
Οριστική Υποτακτική Ευκτική Προστακτική
ἐποίησα ποιήσω ποιήσαιμι
ἐποίησας ποιήσῃς ποιήσαις –ειας ποίησον
ἐποίησε ποιήσῃ ποιήσαι-ειε ποιησάτω
ἐποιήσαμεν ποιήσωμεν ποιήσαιμεν
ἐποιήσατε ποιήσητε ποιήσαιτε ποιήσατε
ἐποίησαν ποιήσωσιν ποιήσαιεν ποιησάντων
Απαρέμφατο: ποιῆσαι
Μετοχή: ὁ ποιήσας, ἡ ποιήσασα, τὸ ποιῆσαν

8. Αόριστος Παθητικός
κοιμάομαι -ῶμαι
Αόριστος
Οριστική Υποτακτική Ευκτική Προστακτική
ἐκοιμήθην κοιμηθῶ κοιμηθείην
ἐκοιμήθης κοιμηθῇς κοιμηθείης κοιμήθητι
ἐκοιμήθη κοιμηθῇ κοιμηθείη κοιμηθήτω
ἐκοιμήθημεν κοιμηθῶμεν κοιμηθεῖμεν
ἐκοιμήθητε κοιμηθῆτε κοιμηθεῖτε κοιμήθητε
ἐκοιμήθησαν κοιμηθῶσιν κοιμηθεῖεν κοιμηθέντων-ήτωσαν
Απαρέμφατο: κοιμηθῆναι
Μετοχή: ὁ κοιμηθείς, ἡ κοιμηθεῖσα, τὸ κοιμηθέν

9. Αρχικοί χρόνοι
ἀφικνοῦμαι παραγγέλλω ἀπόλλυμαι
Ενεστώτας ἀφικνοῦμαι παραγγέλλω ἀπόλλυμαι
Παρατατικός ἀφικνούμην παρήγγελλον ἀπωλλόμην
Μέλλοντας ἀφίξομαι-
ἀφιχθήσομαι
παραγγελῶ ἀπολοῦμαι
Αόριστος ἀφικόμην-
ἀφίχθην
παρήγγειλα ἀπωλόμην
Παρακείμενος ἀφῖγμαι παρήγγελκα ἀπόλωλα
Υπερσυντέλικος ἀφίγμην παρηγγέλκειν ἀπωλώλειν

10. Αρχικοί χρόνοι
πάσχω νομίζω παρασκευάζω
Ενεστώτας πάσχω νομίζω παρασκευάζω
Παρατατικός ἔπασχον ἐνόμιζον παρεσκεύαζον
Μέλλοντας πείσομαι νομιῶ παρασκευάσω
Αόριστος ἔπαθον ἐνόμισα παρεσκεύασα
Παρακείμενος πέπονθα νενόμικα παρεσκεύακα
Υπερσυντέλικος ἐπεπόνθειν ἐνενομίκειν παρεσκευάκειν